ბოდიალა

იცით თუ არა, რომ დედამიწაზე წელიწადში დაახლოებით 10000 ჩიტი კვდება ფანჯრის მინაზე შეჯახების გამო. ბეღურას ჟირაფზე მეტი კისრის მალა აქვს. თეთრი დათვი ცაციაა.

vika:* რა კადრებაზე და ერთი ძველი ანეკდოტია: გურული ცოლს მოიყვანს და ქორწიენბის ღამეს ეუბნება, ბაღანის გულობაზე,თორეშენ რავა გკადრებდი ამასო :givi: :givi: :givi: :givi:

რა შუაშია ქალი უღალატებს თუ კაცი??? ქმარს რომ უღალატოთ,ამის შესახებ მან გაიგოს და რეაგირება არ მოახდინოს, როგორი რეაქცია გენქებათ? ან შეგძულდებათ "თეიმურაზი" ქმარი და დროთა განმავლობაში თვიტონ მიატოვებთ, ან კისერზე დააჯდებით და მთელი ცხოვრება გააგრძელებთ ღალატს. მოკეთ,ჩემი აზრით, ღალატი ისეთი რაღაცაა რაც კაცმა უნდა მოითმინოს და არც ქალმა.

თავდავიწყება სჭირდება ერთხელ მაინც, ნიღბით ქუჩაში გამოსვლა და ძლაიან, ძალიან ბევრი სიგიჟე,რომმერე, წლების შემდეგ როდესაც თვალებს დახუჭავს ერთი ისეთი დღე მაინც გაიხსენოს,როცა უსმენდა მხოლოდ საკუტარ გულს და სხვას არავის....

და რატომ უნდა დაუძახო? ამ საკითხზე ორაზონაი პასუხები წესით აღარ უნდა არსებობდეს. თუ შენი მეუღლის მშობელს დადას ეძახი,ამ შემთხვევაში შენი მეუღლე დათ ან ძმათ გეკუთვნის!

GIORGI LELUASHVILI დიდი ასაკობრივი სხვაობა, გარყვნილებად ითვლება.

ეკლესიურად 5 წლიანი შუალედია დაშვებული, მეტზე უკვე ცოდვაა, როგორც ვიცი. მაგრამ სადაც სიყვარულია, იქ ასაკი ბევრს არაფერს ცვლის

მსოფლიოში ძალიან ბევრი ლამაზი ქვეყანა.ალბათ ბევრ ჩვენგანს უმოგზაურია ოცნებებში,ან რეალურიად. მოდი დავპოსტოთ, ვის რომელ ქვეყანაშI უნდამოგზაურობა, რომელ ქვეყანას აქვს თქვენი აზრით ყველაზე საინტერესო და განსხვავებული კულტურა. მე აზიის ქვეყნები მაინტერესებს. თქვენ?

და როგორი უნდა იყოს ჟურნალი, რომ წაიკითხო? რა თემებზე უნდა წერდეს და რა უნდა ღირდეს? ისე ორი ვარიანტია, ან ნორმალური ხარისხი უნდა იყოს და ფასიც შესაბამისი ედოს და ან იაფი უნდა ღირდეს და ტუალეტის ქაღალდზე იყოს დაბეჭდილი, მე მაგალითად მირჩევნია 1 ლარით მეტი გადავიხადო და ფოტ წესიერად ჩანდეს.

ხო კიდევ ეს ვითომ ემოები. უმეტესობამ არ იცის რა არის ემო, სამაგიოროდ მოდაშია... არა ვინმეს ახლა თინეიჯერების მოძუკეები კი ნუ ვეგონებით, უბრალოდ გაცილებით უკეთესები იქნებით თუ ინდივიდუალიზმს არ დაკარგავთ.

ხო და ეგაა ცუდი, რომ თითოეულ მათგანში შესაძლოა ძალაინ დიდი პოტენციალი იყოს, იქნებ ბევრს ძალიან დახვეწილი გემოვნებაც აქვთ, მაგრამ მაინცადამაინც იმას იცვამაენ რაც მთელს თბილისს აცვია. ჩაცმა იქით იყოს და მე ინტელექტზეც ვამბობ, მაინტერესებენ რას კითხულობენ, რა მუსიკას უსმენენ და ა. შ. თინეიჯერებო დაპოსტეთ, თუ ვცდებით შეგვეწინააღმდეგეთ.

რა მოსწონთ ქართველ თინეიჯიერებს? რატომ იცვამენ მასიურად ერთ სტილში, მოდას მისდევენ თუ უბრალოდ ასეთი გემოვნება აქვთ? რატომ ჰგავს თბილისელი ახალგაზრდობი 70 % მაინ ერთმანეთს? რა სახის მუსიკას უსმენენ, სდ დადიან გასართობად და რა თემები აინტერესებთ ყველაზე მეტად? ვისაუბროთ ქართველი თინეიჯერების გემოვნებაზე.

როდესაც ისე გიყვარს, რომ მის გარეშე სიცოცხლე აღარ შეგიძლია. როდესაც ხარ სრუწლოვანი. სასურველია თუ შემდგარი პიროვნება ხარ. გაქვს განათლება, სამსახური...

ჯანსაღ სხეულში, ჯანსაღი სულია. კი არა და როდესაც სულიერ ჰარმონიას განიცდი, გარეგნულადაც ამაზად გამოიყურები.

მადლობა, ინფორმაციისათვის. გარკვეული ინფორმაციას გავეცანი, მაგრამ მაინც მინდოდა რჩევა. ჩამოყალიბებული ვარ უკვე რა სახის კომპანიის ჩამოყალიბება მინდა. შპს-ს ვფიქრობ და მინდოდა გადაწყვეტილების სისიწორეში დარწმუნება.

გადასახადების კუთხით? თუ იცი, რომელს უფრო მცირე პროცენტის გადახდა უწევს? თუ განსხვავება არაა?

თქვენი დახმარება მჭირდება, თუ იცით როემლი უფრო მარტივი და სანდოა შპს თუ ინდ მეწარმე? რომელზეა უფრო ნაკლები გადასახადები, რომელია უფრო სანდო. თუ შეგიძლიათ, მომწერეთ დადებითი და უარყოფითი მხარეები.

საერთოდ ჟურნალის გაკეთება ძვირი სიამოვნებაა, ასე რომ ამ ქველმოქმედებაზე არა მგონია ვინმე წავიდეს, მაგრამ ფულს მაინც რომ ვიხდით და 3-4 ლარს ვაძლევთ, წესიერი მაინც ხომ უნდა იყოს.

ხო ეგეც მართალია, კარგ ჟურნალს საკმაოდ სოლიდური თანხა უნდა, მაგრამ არსებული ჟურნალებიც არაა დაბალი ხარისხის. მაგრამ თემები არ აქვთ საინტერესო. რამდენიმე გასაფერადებელი გვერდი და უგემოვნო ზღაპროს მეტი არაფერია იმ მაღალი ხარისხის ფურცლებზე. არა და ბავშვს ყველაზე ფართო ინტერესთა სფერო აქვს და რამდენი რამის გაკეთება შეიძლება. საერთო თქვენ რომელი საბავშვო ჟურნალები იცით? მოდი განვიხილოთ. "ჭიამაია", "ბატიბუტი", "საბავშვო კარუელი"...

დღეს უამრავი ქართული ჟურნალი არსებობს, მაგრამ არცერთი ნორმალური ჟურნალი არაა ბავშვებისა და თინეიჯერებისათვის. 10-12 გვერდიანი დებილური ჟურნალებია და 2-3 ლარი ღირს. რა არის ჩვენი ბავშვები მეტს არ იმსახურებენ? მეთანხმებით? როგორ გგონიათ არის წესიერი ჟურნალის მოთხოვნილება? და როგორი უნდა იყოს ეს ჟურნალი, რომ ბავშვები დაინტერესდნენ და წაიკითხონ?

http://usaqmuri.files.wordpress.com/2010/02/sequence-backmobe.jpg?w=600&h=384

ლაზური

გული მოკვდა. დის ნაზ ხელს არ გაუსწორებია სასთუმალი; იდუმალის მწუხარებით არ შემოუხედავს ავადმყოფის ოთახში სატრფოს თვალებს; ნაცნობებს არ მოუკითხავთ; უკანასკნელ წამს შენდობა არ მიუღია იმ მშვიდ, წყნარ ადამიანისაგან, რომლის ძალა აღარ სწამდა, მაგრამ დამამშვიდებელი სიტყვების მისგან გაგონება მაინც უნდოდა; დედას არ დაუყრია ცხარე ცრემლები. მოკვდა უცხოეთში. - ათასი სნეულებით იყო ავად, არავითარმა წამალმა არ იმოქმედა, - იმართლებდა თავს ამხანაგთა წინაშე ექიმი. ცხედარი გაჭრეს. პროფესორმა ხელები ჩამოუშვა და გაკვირვებულმა წამოიძახა: - შეხედეთ, ბატონებო, ეს რა ამბავია?! ერთმანეთს შესცქეროდნენ. - ბატონებო, გული, გული, სადღაა? გულის მაგიერ ფეფრფლიღა დარჩენილიყო. დეპეშით გაგებული უბედურებისაგან თავზარდაცემული დედა შევიდა საყვარელ შვილის ობლათ დატოვებუ; ოთახში ქვითინებდა: ასე გამომიმეტე ქვრივი ოხერი? სადაა შენი კარგი გული, ამდენის ვაით და ვუით რომ ჩაგიდგი საგულეში? კედლიდან პატარა რუქამ გასცა პასუხი: - მე დავაჭკნე! - მე დავწვი! - გახმაურდა სურათი მაგიდაზე. სიტყვები არავის გაუგონია. 1908 წ.

ყველა წიგნი, რა თქმა უნდა თუ კარგი წიგნია, თავის შთაბეჭდილებას და ფიქრებს გიტოვებს. მაგრამ განსაკუთრებული შთაბეჭდილება ბულგაკოვის "ოსტატი და მარგალიტამ", ჰერმან ჰესეს "ტრამალის მგელმა" და "დოსტოევსკი "დამცირებულნი და შეურაცხყოფილნმა" მოახდინა. რომ აღარაფერი ვთქვათ ქართულ ლიტერატურაზე, რომელიც ძალიან ბევრს გვასწავლის და დიდიხანს მიგვყვება. აი "ვეფხისტყაოსნის" შთაბეჭდუილებიდან კი ალბათ მთელი ცხოვრება ვერ გამოვალ. ყველა სტრიქონის წაკითხისას თავიდან მიჩნდება განწყობა, რომ როგორი პატაები ვართ ადამიანები და რამხელა შეიძლება იყოს ადანიანის შესაძლებლობა.

ტყუპები (ბალადა) ტყუპები იყვნენ, საოცარი ნიჭი აქვთ ტყუპებს, თუმც უსახელოდ, სუნთქავდნენ და სუნთქავდნენ ჰაერს, ჰაერს რომელიც ერთმანეთის სუნთქვიდან წრუპეს, ჟანგბადს რომელიც დაბადების მოლოდინს ერთვის, მაგრამ არ იცი, არასოდეს არ იცი თურმე, ხშირად ბჭობს კაცი და ნაკლებად იცინის ღმერთი. შემთხვევაც ესე მე რომელიც გიამბოთ უნდა, ერთ დილით მოხდა, საშინელ და დაწყევლილ დილით, ზოგს ახსოვს კარგად, ზოგიც კიდევ იხსენებს ბუნდად, მოასკდა ქალაქს ნიაღვარი, იქუხა ცაზე, ყველაფერი კი ყველაფერი დაიწყო იმით, რომ ათ საათზე ყველაფერი დაიწყო ასე - ეძინათ ტყუპებს, მერე ფეხში ტკივილი იგრძნეს, ჩაჰკიდეს ხელი ერთმანეთს და მეორე ხელში სიფრთხილე შეკრეს, გაეღვიძათ მოშორდნენ სიზმრებს და უცებ ერთ ტყუპს ღვარად წასკდა ზურგიდან სისხლი, დაიფშვნა საფრთხე და მეორეს ერთგვარად შეშლილს, გადაეფარა ის პირველი, თავისი ღვიძლი. გაგრძელდა ბრძოლა თუმც ეს ბრძოლა არ ჰგავდა ბრძოლას, მათ მხოლოდ იმის ჰქონდათ შანსი დაეცვათ თავი, იფიქრეს კიდევ, კიდევ ერთი ძმის ან დის ყოლა და როცა მაშინ როს კაცი ბჭობს და ღმერთი ტირის, თავგანწირულად, იძულებით, საათზე თერთმეტ, დაეცა ასე დაგეგმილად ორივე გმირი. .............. ............ ............... დღე იყო ცივი, ქარი ფოთლებს ხეებში ხევდა, იყო პალატა, თეთრ ხალათით შევიდა მაცნე, გამოაღვიძა და ტკივილით გადაღლილ დედას, წარმატებული და მორიგი აბორტი ამცნო... როინ აბუსელიძე