Lanius

Profugus Mortis - So It Begins სტილი: მელოდიური შავი მეტალი ფოლკლორის შეხამებით (ვიოლინოს საინტერესო პარტიებით) ქვეყანა: კანადა ლირიკა: ფილოსოფიური წელი: 2007 http://hard.caucasus.net/images/kcgh7igh20c7r2mrp4ni.jpg 1. The Fallen 2. Arm Yourself 3. Vile 4. The Darkest Hour 5. Upon the Raging Storm 6. Majesty 7. The Beauty of this Form 8. Last Pain 9. Automne გადმოწერა რეკომენდირებულია ჩემს მიერ თუ ჩემს აზრს ვინმე ეთანხმებით საკმაოდ საინტერესო ჯგუფია...

http://hard.caucasus.net/images/zfcloe1fxb40cviau6wl.jpg Pagan Gods are Watching You

სიჩქარე არ მიივარგა და... ისე 15 წუთში გადმოწერ თუ გაინტერესებს...

ჩეჩმა :

ვინ გინდა ბიჭო? ჰა? : I Want The Pick of Destiny

მე არასოდეს შემიყვარდება სხვა

შენ დაჟე გრძნობ? საღოლ რა

ერთი კითხვა მაქ, ამ ფორუმზე რამდენი ათეისტია? თემებს ვკითხულობდი და...

ეგ სისულელე საიდან მოიტანე? საბოლოოდ ნებისმიერ ფიზიკურ მოვლენას ღმერთამდე მივყავართო. დარვინმაც კი აღიარა ღმერთი სიკვდილის წინ (მაგ დებილმა მაგან)

მე მახსოვს... იყო დრო, იყო დრო. დრო აქოშინებული ცხენივით მიჰქროდა. ნესტოებგაგანიერებული, დაღლილი მაგრამ მაინც ბედნიერი. პატრონის პატივისცემით არ ნებდებოდა დაღლილ კიდურებს. კრთოდა მთლიანად მაგრამ შოლტის დარტყმის შიშით გაჩერების ეშინოდა, მას უნაგირზე "ცხოვრება" ეჯდა და გაჩერების უფლებას არ აძლევდა. ეს დიდი მათრახი სავსე იყო ტკივილით, დარდით, სიხარულით, ცრემლებით, სიყვარულით ზოგჯერ კი ზიზღით. მე მახსოვს კახეთის ერთი მიყრუებული სოფელი, წვიმიანი ცივი ზაფხულის დღე, ბებიაჩემის ფხოკიალი დილით ადრე, ჯერ მამლებსაც კი არ ეღვიძათ. შემდეგ ცივი დაბერილი თითებით გაღვიძება. - გუშინ რომ მითხარი დილით გამაღვიძეო, აი გაგღვიძე. მე კიდევ სიუხეშით სავსე მძინარე თვალებით "დამანებე თავი, მეძინება". ბებიაჩემის სევდიანი მოჭუტული ქუთუთოები, თითქოს ნაწყენი მაგრამ უწინდელი სიყვარულით სავსე, ბევრად ბავშური, ვიდრე გუშინ, გუშინწინ... რაც უფრო ემატებოდა წლები უფრო სათნო, კეთილი და ბავშური ხდებოდა... მეცოდებოდა თითქოს დროის დინებას ნებდებოდა და სადაც იყო "ცხენიდან" გადმოვარდებოდა. ბაბუაჩემს უკვე ჩაეცვა თავისი ჯარისდროინდელი ქურთუკი რომელზეც მიყვებოდა ყოველთვის, მას ხომ ეს ძონძი ბევრ ლამაზ ქურთუკებს ერჩივნა. მას ხომ ბევრი რამ გადაუტანია მასთან ერთად. ამ ძველ მწვანე ძონძს "სიცოცხლის სურნლი" ასდიოდა. შემდეგ გაივლიდა ეზოში და ვენახებს ათვალიერებდა, გარშემო დატრიალდებოდა, ყურადღებით აკვირდებოდა ყოველ მტევანს. შემდეგ შენიშნავდა ერთ პატარა ყვითელ ფოთოლს და დანანებით ამოიოხრებდა: - ხომ ვრწყავ კაცო ვრწყავ და რატო ყვითლდება რატო... თავის შვილივით უყვარდა ყოველი ვაზი. ამაყად ჩაუვლიდა ხოლმე პამიდვრების ჯარს და იტყოდა: - "ოჰ რამხელაა ეს, ლუკაა, ლუკააა, მოდი წაიღე შენ ხომ ვარდისფრები გიყვარს, ხორციანია გემრიელი იქნება, მოდი ნახე აბა". მიყვარდა როდესაც თბილისიდან ზაფხულობით ჩამოვდიოდი, ჭიშკარზე მივაბრახუნებდი იქიდან კი ბაბუაჩემი გამორბოდა გახარებული და გაღიმებული ჩამეხუტებოდა. ამწევდა, ხელში ამიყვანდა თითქოს მანახებდა ჯერ კიდევ შემწევს ძალაო. მე კიდევ უკან ვიყურებოდი ბაბუაჩემს მიკრობილი და ჩუმად ერთი ორი ცრემლი მომაწვებოდა თვალებზე, ბაბუაჩემის სუნი მიყვარდა სუფთა და გამორჩეული იყო "სიცოცხლის სუნი" ადიოდა. მიყვარდა მისი იუმორი, ლენინის ლანძღვის მოსმენა. საღამოობით მოწყენილები იყვნენ, სარდაფში იჯდნენ, იქ ყოველთვის გრილოდა. ბაბუაჩემი დაღლილი იყო, ძალიან იღლებოდა, ბოლო ჯანის ამოწურვამდე მუშაობდა ხოლმე ყანაში. ჩაის წრუპავდა და უგულოდ ყველს და პურს ღეჭავდა. მერე მეტყოდა ეჰ, ეჰ, მოდი ბაბუასთან, ერთს ჩამეხუტებოდა, ხელში მაკოცებდა და მეტყოდა: ჩემი იმედი ხარო. წვრილი გალეული თაფლისფერი ოდნავ მომწვანო თვალები ოდნავ აუბრჭყიალდებოდა სანთლის მომაკვდავ ყვითელ შუქზე და შემდეგ იქვე საწოლზე წამოწვებოდა. დღეს დავიღალე, ძალიან დავიღალე იტყოდა და უწინდებურად რამოდენიმე წამში გაღიმებული დაიძინებდა. *** ბაბუაჩემი ბებიაჩემზე ძლიერ იჯდა "ცხენზე" მუხლებში ძალა ჰქონდა მაგრამ მაინც უჭირდა. რადგან "ცხენი" ბაბუაჩემზე ბევრად ძლიერი იყო. ეს მე მახსოვს... მახსოვდა და მუდამ მემახსოვრება... 2005 წელი.

ვიღაცა მაგარს მაჩმორებს ავტომატურად ყოველ დღე + 10% ვაა

ეეე ტო 30% საიდან? ხომ არ ძმარავთ? თვითონ მემატება ვორნები ბლიაად?

მე არ მევასება ვინც ვორნები მომარჭო ის... გაბლატავდნენ აქ... და კიდე ერთი გოგოა და ბიჭს გავს, რომ ვთქვა ტეხავს Goth - რას ერჩით ამ კაცს გამოიყვანეს საზიზღარი : რა დაგიშავათ უწყინარი ფუნჩულა ბავშვია :chups:

მე მომწონს აი ის ფორუმელი რა ვახ, რა ქვია კაცო, სპირიდონ მაჭავარიანი :jump: მკითხავი როა... ლელა კაკულიას რძალი P.S. აუ რა გავჭედე. მაგრად გაჭედა რადიო ასხუთი RADIO 105

გაგახაროს ღმერთმა :yes2: სიცოცხლეს ვინც მიყვარს ყველასთვის დავთმობდი უკანმოუხედავად.

გავარტყი მუნსფელს ვამპირიასაც და ლელა წურწუმიასაც ვახ :sorry: :

რადიო 105 რა ნაშა არა ტყემალი ბიჭია

გამარჯობა თენგიზ როგორ ხარ? შენი ცოლი თემური რაფრააა თუ იცი? ორი სიტყვით ვილაპარაკე Radio 105 (რადიო ასხუთი)

ფორუმის გარდა ამ წუთში ფორუმით ვარ დაკავებული... და ნაჩნიკიც მიყურებს

მკვდარი ცხოველი ურჩევნია... Radio 105 (რადიო ასხუთი)

ნეტავ ვინმე ჩამეხუტოს :chups:

აი ჩემი გადაღებული :yes2: http://hard.caucasus.net/images/cx22eahe022wqguyugkj.jpg http://hard.caucasus.net/images/hukcausf4fcg1q7cd3i8.jpg

ესეც მე :papa: http://hard.caucasus.net/images/1dp5eztmdl6nl76bo4bx.jpg http://hard.caucasus.net/images/t1so3mu8e37duxkh3czl.jpg ეს მანტინოზავრი არ შეიმჩნიოთ : http://hard.caucasus.net/images/rk0ptoey5n0gbk61nq4.jpg 5 წუთის ფოტო (სულ არ ვარ მთვრალი ) :alk:

ღმერთო ჩემო რა მთვრალი ვარ :2kiss: