ურააა მე არ ვარ უბადრუკი ჩემთვის არ დაუნათლებია :ena: არასდროს მყვარებია არავინ და არ მინდა ისე მოვკვდე რომ ეს არ გამოვცადო: ნამდვილი სიყვარული აი რის მერე აქვს სიცოცხლეს აზრი სიყვარულის მერე თუ სიყვარული არსებობს სიცოცხლეც ფასობს თუ არადა ახლა მაგალითად მე რო მოვკვდე რაზე უნდა დამწყდეს გული? სიყვარული არასდროს მქონია (ვგულისხმობ ქალისა და მამაკაცის სიყვარულზე) არც ოჯახისწევრების არნახვის მეშინია დიდად და რატო არ ვკვდები? ალბათ იმიტომ რომ სიყვარულს ველოდები რომელიც ალბათ კაი ხანი არ გამოჩნდება და დიდხანს მომიწევს ლოდინი
ყოჩაღ კაი ნებისყოფა გაქ ;) მეც ვუყურებ ხოლმე მასეთ რაღაცეებს აი ზოგს კი არ შეუძლია ყურება და მიკვირს აი მაგალითად ჩემმა მეგობრებმა ვერ უყურეს როგორ ჭრიდნენ ნელ ნელა კისერს ჯარისკაცებს არადა რატო მიკვირს იცი იმიტომ რომ ათასი საშინელებათა ფილმი აქვთ ნანახი სისხლის ღვრა და მსგავსი რამ კი მესმის რომ ეგ ფილმისგან განსხვავებით ნამდვილია მაგრამ მაინც თვალი რო მძგავს რაღაცეებსაა მიჩვეული არაა ასე რთული ყურება
ახლა მინდა დიდგორის ველზე ვიდგე თან ახლა რო გლადიატორის საუნდრეკს ვუსმენ ეგ მესმოდეს და თან მეთაური მაგარ სიტყვებს გვეუვნებოდეს და საბრძოლველ ჟინს გვიმაღლებდეს :vik: ;) :vik:
ეგრეა ეს ფილმი მაგრამ ვერ ვიტყვი რომ როგორც ყველა ამერიკული კომედია რადგან ნაღდად არის ამერიკული კაი კომედიები ამ ფილმის მსგავსი იდიოტობა კომედიები კი ძალიან საშიში ფილმი 3-4 ნაწილები, შეხვედრა სპარტანელებთან (არ მაქ ნანახი მაგრამ ტრეილერიდან გამოვიტანე დასკვნა) ამერიკული ნამცხვარი 3, 4, 5 და ა.შ.
გეთანხმები რომ მორიკონე ერთ ერთი საუკეთესოა მაგრამ მე Hans Zimmer-ი მირჩევნია: მეფე ლომი, კარიბის ზღვის მეკობრეები, წვიმის კაცი, გლადიატორი, კლდე, შავი ქორის დესანტი, მზის ცრემლები და მრავალი სხვა...
შენ შენი მოსაზრება გაქ მე ჩემი და ეს კაია არ მიყვარს ერთფეროვნება და ყველას რომ ერთი აზრი აქ მეც მაქ იმედი რომ ამ წამოწყებულ საუბარს სხვებიც გააგრძელებენ და ჩვენ არ დაგვბანავენ ამდენი გაოფებისთვის ამ თემაში :
სანამ მოვკვდებით იქამდე არამგონია რაღაც რომელიმემ გავიგოთ რაა სიკვდილის შემდეგ ასე რომ ფასეულობა რომელი უფრო იქნება არ ვიცით შვილებს და შვილიშვილებს რაც შეეხება ეგ ბუნებრივი ზრუნვაა მათზე ეს სიყვარულია მათი და ბუნებრივია მათ კეთილდღეობაზე ვიზრუნებ როცა მეყოლებიან და რა დავუტოვო მათ? მათ იმას დავუტოვებ რაც მე მქონდა საიქიოში თუ სად ჯანდაბაშიც მოვხვდები იქ ალბათ უფრო რას წამოვიღებ ეგ იქნება მნიშვნელოვანი და არა რას დავტოვებ...
შევმატე ვის? უნდა შემატო შენ თავს, უნდა შემატო ცოდნა და გონება და მთელი ცხოვრება იმისთვის კი არ უნდა იცხოვრო და იწვალო რომ ვიღაცას რაღაცა დაუტოვო არამედ იმისთვის რომ ამ ცხოვრებით რაღაც მაინც ისწავლო და შეიმატო მე აი ასე მესმის ეს
გეთანხმები მართალი ხარ აი მე მაგალითად პ.ს. მე შენ მიყვარხარში ბევრი არაფერი მომეწონა პროსტა რაღაც ორიგინალური ჩანაფიქრი რო ქონდა შეყვარებულ ადამიანს მაგამ მომხიბლა
ჭკუა და გონება ვიგულისხმე და რო დატოვებ რა მერე ან იქნება ვინმეს ხეირი და ან არა და რომც იყოს ან არიყოს რა მერე მე მაგას იქ სადაც მოვხვდები ან გავიგებ და ან არა და ან ვიხეირებ და ან არა ასე რომ არაფრის დატოებას არ ვაპირებ თუ შემთხვევით არ დამრჩა რამე ძირითადად წაღებაზე ვფიქრობ