planetanews
პლანეტელი-
პოსტები
43.676 -
შემოუერთდა
-
ბოლო ვიზიტი
Never -
Days Won
1
Content Type
პროფილები
ფორუმი
ბლოგები
ვიდეოები
ყველა პოსტი planetanews
-
ბარსელონა - მალიორკა 1:1 იხილეთ fanebi.com
-
რომის ლაციოს პრეზიდენტი კლაუდიო ლოტიტო თვლის რომ მის გუნდ მალე დიდი წარმატებებს მიაღწევს. იხილეთ fanebi.com
-
დაღესტნის ძალოვანი უწყებების პრესსამსახურმა გამოაქვეყნა ცნობა, რომ დამთავრდა მაჰაჩკალაში ენგელსის ქუჩაზე მრავალსართულიან სახლში 2 ოქტომბერს დაწყებული სპეციალური ოპერაცია, რის შედეგადაც მოკლულია 4 ბოევიკი, მათ შორის ორი ქალია. მიმდინარეობს დაღუპულთა ვინაობის დადგენა და ნანგრევებისგან სახლის გაწმენდა, სადაც შეიძლება სხვა დაღუპულებიც აღმოჩნდნენ. დაწვრილებით...ექსპერტთა კლუბის საიტზე
-
ჰოლანდიის ეროვნული ნაკრების მთავარმა მწვრთნელმა ბერტ ვან მარვეიკმა "მანჩესტერ სიტის" ნახევარმცველი ნაიჯელ დე იონგი ნაკრებში არ გამოიძახა. ამის მიზეზად ის სახელდება, რომ წინა ტურში დე იონგმა "ნიუკასლის" ნახევარმცველ ჰატემ ბენ არფას ფეხი მოტეხა. იხილეთ fanebi.com
-
დღეს 17:00 საათზე თემურ ქეცბაიას გუნდმა მიხეილ მესხის სახელობის მოედანზე ვარჯიში ჩაატარა.ვარჯიშზე ვერ შევნიშნეთ კახი კალაძე,ზურაბ ხიზანიშვილი და კიდევ რამდენიმე წამყვანი ფეხბურთელი.შიდა სტატიაში გთავაზობთ ქეცბაიას მიერ გამოძახებულ ფეხბურთელთა სიას. იხილეთ fanebi.com
-
ინგლისის ნაკრების მთავარმა მწვრთნელმა ფაბიო კაპელომ დაასახელა იმ ფეხბურთელთა სია, რომელიც ევროპის 2012 წლის ჩემპიონატის შესარჩევი ეტაპის მატჩისთვის გამოიძახა. შეგახსენებთ, რომ ინგლისელები საკუთარ "უემბლიზე" ჩერნოგორიის ეროვნულ ნაკრებს მიიღებენ. გამოძახებულ ფეხბურთელთა სიაში "ბოლტონის" თავდამსხმელი კევინ დევისი და "ვესტ ჰემის" გოლკიპერი რობერტ გრინიც მოხვდნენ. იხილეთ fanebi.com
-
ავღანეთში დაღუპული ოთხი ქართველი ჯარისკაცის - პოლკოვნიკ რამაზ გოგიაშვილის, სერჟანტ დავით ცეცხლაძის, კაპრალ გიორგი კოლხიტაშვილისა და კაპრალ ნუგზარ კალანდაძის ცხედრები საქართველოში შაბათს ღამით ჩამოასვენეს. ცხედრების ჩამოსვენებას თბილისის აეროპორტში საქართველოს თავდაცვის მინისტრი ბაჩო ახალაია, გაერთიენებული შტაბის უფროსი დევი ჭანკოტაძე, გარდაცვლილთა ნათესავები, თავდაცვის სამინისტროსა და აშშ-ს საელჩოს წარმომადგენლები დაესწრნენ. თავდაცვის სამინისტროს ინფორმაციით, ქართველი ჯარისკაცები 30 სექტემბერს სამშვიდობო მისიის შესრულების დროს ნაღმზე აფეთქდნენ. სრული ინფო(netgazeti.ge)
-
ავღანეთში დაღუპული ოთხი ქართველი ჯარისკაცის - პოლკოვნიკ რამაზ გოგიაშვილის, სერჟანტ დავით ცეცხლაძის, კაპრალ გიორგი კოლხიტაშვილისა და კაპრალ ნუგზარ კალანდაძის ცხედრები საქართველოში შაბათს ღამით ჩამოასვენეს. ცხედრების ჩამოსვენებას თბილისის აეროპორტში საქართველოს თავდაცვის მინისტრი ბაჩო ახალაია, გაერთიენებული შტაბის უფროსი დევი ჭანკოტაძე, გარდაცვლილთა ნათესავები, თავდაცვის სამინისტროსა და აშშ-ს საელჩოს წარმომადგენლები დაესწრნენ. თავდაცვის სამინისტროს ინფორმაციით, ქართველი ჯარისკაცები 30 სექტემბერს სამშვიდობო მისიის შესრულების დროს ნაღმზე აფეთქდნენ. სრული ინფო(netgazeti.ge)
-
http://cache2.asset-cache.net/xc/104682245.jpg?v=1&c=NewsMaker&k=2&d=77BFBA49EF87892102A727B1636DE2E6D5AFB5109B56EEC45BD9E6534BFB06342BAF83BA4F37294Dგთავაზობთ უახლეს ინფორმაციას ტორესის ტრავმის შესახებ. მატჩის შემდგომ პრეს კონფერენციაზე როი ჰოჯსონმა განუცხადა მედიას, რომ ესპანელი საზარდულის ტრავმას შეუწუხებია. “ტორესი საზარდულმა შეაწუხა. იგი ახლაც ექიმების მეთვალყურეობის ქვეშაა. თუმცა, ტრავმა რამდენად სერიოზულია, ჯერ-ჯერობით ამაზე პასუხი არ მაქვს. სულ მალე ყველაფერს ნათელი მოეფინება” – განაცხადა ჰოჯსონმა. View the full article
-
http://i.dailymail.co.uk/i/pix/2010/10/03/article-1317335-0B75C6E7000005DC-850_634x328.jpgლივერპული ბლექპულთან 1:2 დამარცხდა. ამჯერად უკვე ქულის გარეშე…(!) ლივერპული საკუთარ მოედანზე ბლექპულთან დამარცხდა. სტუმრები 29-ე წუთზე თერთმეტმეტრიანის გატანით დაწინაურდნენ, თუმცა მანამდე მასპინძელთათვის არანაკლებ უსიამოვნო ფაქტი მოხდა, რადგანაც ფერნანდო ტორესს უკვე შეხვედრის მე-10 წუთზე მოუწია მინდვრის დატოვება. ესპანელი ნ’გოგმა შეცვალა. ტაიმის ბოლო წუთზე ბლექპულის ფეხბურთელებმა ანგარიში ორამდე გაზარდეს და ენფილდელებს საქმე მნიშვნელოვნად გაურთულეს. მართალია, ლივერპულელებმა მეორე ნახევრის დაწყებიდან 8 წუთში ანგარიშში სხვაობა შეამცირეს, მაგრამ გამარჯვების გოლს ვინ ჩივის, მათ ვერც ფრეს მიაღწიეს. View the full article
-
დღეს, ინტერნეტ–გაზეთ „ახალი 7 დღის“ საიტი ჰაკერებმა გატეხეს. 7days.ge 15:00 საათიდან მკითხველისთვის მიუწვდომელია. საქმეში უკვე ჩაერთო საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს მთაწმინდა-კრწანისის რაიონული პოლიცია. რედაქციაში, მომხდარს ბოლო პერიოდში გაზეთში გამოქვეყნებულ კრიტიკულ მასალებს უკავშირებენ. „ღია ბოქლომთან“ საუბრისას „ახალი 7 დღის“ რედაქტორი ლია ტოკლიკიშვილი ამბობს, რომ მისთვის უცნობ პირებს ფონდ „ღია საზოგადოება საქართველოს“ დაფინანსების ქვეშ არსებული გამოცემების განადგურება დაევალათ. გაზიარება [19:00 03-10-2010] http://4.bp.blogspot.com/_NJ-vfhEIXi8/TKiknGZ1V6I/AAAAAAAAEFQ/wLWqxSsgJts/s200/axali7i.gif„მარტო ჩვენი გაზეთის საიტი არ გაუტეხავთ ჰაკერებს, აგრეთვე დაზიანდა ჟურნალ „ლიბერალის“ და foreignpress–ის ინტერნეტგვერდები. სამივე მედიასაშუალების ფინანსური პარტნიორი არის „ღია საზოგადოება საქართველო“. ვფიქრობ, რომ ეს ყველაფერი, პირველ რიგში, არის გამიზნული თავდასხმა ფონდზე. ჩვენ ყოველთვის კრიტიკულ მასალებზე ვმუშაობდით, ჩვენ მიერ გამოქვეყნებული ბევრი სტატია შინაგან საქმეთა სამინისტროს პირველი პირების საქმიანობას ეხებოდა. ვერაფერს ვამტკიცებთ, მაგრამ გარკვეული ეჭვები ჩნდება, რომ შსს ამ ყველაფერთან გარკვეულ კავშირშია,“ – ამბობს ტოკლიკიშვილი. მისივე ინფორმაციით, აღნიშნულთან დაკავშირებით რედაქცია "ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაციის" დახმარებით ხვალ, 15:00 საათზე, პრესკონფერენციას გამართავს. გაზეთი „ახალი 7 დღე“ ონლაინრეჟიმში 2010 წლის იანვრიდან არსებობს და სულ უფრო მზარდი რეიტინგით ხასიათდება. ინტერნეტგამოცემის ერთ-ერთი პრიორიტეტი ჟურნალისტური გამოძიებაა. დამოუკიდებელი გამოცემა ჟურნალისტური სტანდარტების დაცვით მუშაობს და მკითხველს მუდმივად სთავაზობს ექსკლუზიურ მასალებს.http://2.bp.blogspot.com/_NJ-vfhEIXi8/SzEjsmnETZI/AAAAAAAADK8/gGTRe_SU1m4/s400/ukan1.gif View the full article
-
/get_img?NrArticle=2562&NrImage=20000 აი, კიდევ ერთი კვირა მიიწურა... თითქოს შეუძლებელია რაიმეს დასაწყებად ამაზე უარესი შესავალი მოიფიქრო. თუ "თბილისელების" ჟურნალისტი არ ხარ და რესპონდენტად ათასგვარი ფანტაზიის (კარგი გაგებით) აღმძვრელი თიკო სადუნიშვილი არ გყავს, რა თქმა უნდა: "ვის სიშავეზე ლაპარაკობ, აღარ ჩანხარ ისეთი ფერი გაქვს. თუ არ გაიცინე, საწოლში ვეღარ გპოულობენ ალბათ?" – კომპლიმენტით (?) იწყებს ინტერვიუს ვინმე სალომე და "ფეხის ეს მცირე დაცდენა" სრულიად საკმარისი ხდება იმისთვის, ჰექსეს ყბაში რომ ჩავარდეს. "რატომ ვერ პოულობენ თიკო სადუნიშვილს ლოგინში?" "თბილისელების" იმ სტატიის განხილვაა, რომელსაც მომავალში "ღმერთო, შენ კი დაგვიფარე" ან რაიმე მსგავსი სათაურის მქონე ანთოლოგიაში აუცილებლად შეიტანენ. ინტერვიუში განსაკუთრებით აღსანიშნავი თიკოს პირადი ცხოვრებისადმი ჟურნალისტის ქვეცნობიერი წუხილია, რომელიც შეკითხვაში: "სექსის გარეშე ცხოვრება რთული არ არის ასეთი მჩქეფარე და ლამაზი გოგოსთვის?" ნათლად გამოიხატება კიდეც. ჟურნალისტების (პირდაპირ) და სექსის (ირიბად) თემა გრძელდება ვასასის მიერ ცხელ გულზე დაწერილ "ცხელ–ცხელ" პოსტშიც. "(უძველესი) პროფესიაც არის და პროფესიაც", "ერთ–ერთი პოპულარული არხის პოპულარულ გადაცემას" ეძღვნება. თუმცა, არხებისა და გადაცემების სიმცირიდან გამომდინარე, რომელ მათგანზეცაა საუბარი, ადვილი მისახვედრია. აღშფოთების (მძაგს ეს სიტყვა უკვე) მიზეზი კი ის "ცხრამეტწუთიანი (რატომღაც, ეკრანის წინ სეკუნდომეტრით მჯდომი ვასასი წარმოვიდგინე) სიუჟეტი" ხდება, რომლის მთავარი გმირი მისი აღმატებულება, საქართველოს ოდისევსია. "დღეს ერთ უცნაურ დასკვნამდე მივედი. მივხვდი, რომ ღმერთი ტერორისტია" – ასე იწყებს გაბო "ახალი თეორიის" განვითარებას პოსტში "75 ნომერი ავტობუსის მგზავრები" – "ტერორისტი, რომელმაც დიდი აფეთქებისას, სამყარო ააფეთქა. და ჩვენ, ამ აფეთქების შემდეგ შექმნილი არსებები მძევლად აგვიყვანა. ისე, რომ არავისთვის უკითხავს, გვინდოდა თუ არა დაბადება... და ისევე როგორც ყველა ჭეშმარიტ ტერორისტს შეეფერება, მისდამი შიშიც ჩაგვინერგა." აქვე გეტყვით, რომ ეს უბრალოდ ყურადღების მისაქცევად დაწერილი პოსტი (როგორიც გვჩვევია და როგორც, მაგალითად, "ფლეიბოისთვის" გაშიშვლებაა) არ არის. თუმცა, სუსტი ნერვების (და მომაკვდინებელი ხასიათის) მქონე ადამიანებს იქ შესვლას მაინც არ ვურჩევდი. ავტობუსიდან ქუჩაში ჩამოვიდეთ. ამ თემაზე თავშესაქცევ ისტორიას გორგილაძის ბლოგზე მივაგნებთ. "გორგილაძე გიბარებთ" "90–ათიანების თაობის" თაობაზეა და ქუჩური გარჩევის ერთ სახალისო ამბავს მსუბუქი სტილით (ან, მახვილი ენით) გადმოსცემს. "ასე ეგონა ანინას" - აუცილებლად იტყოდა ნიცშე, თუკი "ვიძიშტი"–ს წაიკითხავდა. პოსტში ცხოვრების იმ ეტაპის წარმოდგენებია წარმოდგენილი, როდესაც ბავშვი "ბუა"–სა და "თოვლის ბაბუის" არსებობა–არარსებობის ეჭვებშია ჩავარდნილი: "მეგონა, რომ ყველა ადამიანი, ვინც კი კანფეტს მთავაზობდა, მანიაკი იყო.", "მეგონა, რომ გაიშნიკების ჯოხს ზებრის ტყავი ჰქონდა გადაკრული", მეგონა, პლანეტა მერკურის მერკური ქუინების გამო დაერქვა..." ისე, სანამ ამდენი მსუბუქი პოსტისგან ავმჩატებულვართ, დროა ლინგვისტუსსაც ვეწვიოთ. "საიდან ვიცით ის, რაც ვიცით?" სათაურიდანვე გვამზადებს, რომ ის არც ცვალებად ამინდზე ვიღაცის გულისმომკვლელი წუწუნი და არც რომელიმე ჟურნალისტის უვიცობის განკიცხვაა. მეტიც, ცნობიერების ნაკადით, ვიღაცას შესაძლოა სოკრატეც კი გაახსენდეს და არცთუ უსაფუძვლოდ. პოსტში ხომ არგუმენტირებულად (და საინტერესოდაც) არის განხილული ის ფაქტი, რომ ჩვენი ცოდნის დიდი ნაწილი დაუსაბუთებელ ფაქტებზეა დამყარებული. სამაგიეროდ, ამომწურავად დაასაბუთა ლანდიშამ ის "რაც იცოდა" ("როგორ ავიღოთ მართვის მოწმობა") იმით, "საიდანაც იცოდა" (პირადი გამოცდილება). პოსტში კარგადაა აღწერილი ყველა (დაწყებული სურვილიდან, ატაროთ მანქანა დამთავრებული ჩაბარებისას გამოსახატი ბედნიერების დოზით) ის ნიუანსი, რომელიც მიზნის (მართვის მოწმობის) მისაღწევ ეკალ–ბარდიან (ან, "რვიანიან", "ლიანდაგიან", "აღმართიან") გზაზე გადაგეღობებათ. მოზრდილი ინსტრუქციის შემდეგ კი, რა თქმა უნდა, მცირე ამოსუნთქვაა საჭირო, რისთვისაც დავით ბირმანის ბლოგი იდეალურ ნახშირორჟანგად შეიძლება გამოვიყენოთ. ბირმანის ახალი პოსტუკა (პატარა მაგალითი სოც. მედიიდან) სოციალური მედიის როლს "ნატოს" გენერალური მდივნის საქართველოში ვიზიტის მაგალითზე განიხილავს. სოციალური მედიის (ამჯერად "ტვიტერის") თემა გრძელდება ქართულ მხატვრულ ბლოგზეც, სადაც doody მის მიერ "ტვიტერზე" გამოქვეყნებული 950 სტატუსიდან საუკეთესოებს (კაცობრიობას გვიყვარს კრებულები სახელით "რჩეული") წარმოგვიდგენს. "Re-ჭიკ Re–ჭიკ ანუ ReTweet" კი, ძირითადად, მათთვისაა განკუთვნილი, ვისაც მინიმუმ ინგლისური ესმის ("ტვიტერის ველებს თუ ინგლისურად არ განაახლებ, რაა სტატუსი?"): "Word ‘friend’ mustn’t have plural form", "I just called to say ‘I love you’ but you were out of the coverage area" და ა.შ. "სოციალური" საკითხიდან "სოციოლოგიურ" შეკითხვაზე გადავინაცვლოთ. "რას აკეთებს ნორმალური კომპანია, როდესაც ადამიანი ითხოვს შედარებით იაფიან პროდუქტს?" კითხულობს თაა და ერთი კონკრეტული კომპანიის მაგალითზე ცდილობს, რომ გამოთქმა "თავ–ბედი გვაწყევლინა" საკუთარ თავზე, ან, ბედზე არ გამოვცადოთ. თუმცა, შეცდომებზე სწავლა (როგორც პოსტში ნახავთ) ზოგჯერ ყველანაირი გაგებით საკმაოდ ძვირი ჯდება ხოლმე. დაბოლოს, დოდკა, რომელიც საკუთარ ბლოგზე უკვე იმდენად იშვიათად წერს, რომ ცოტა ხანში "ჰოლივუდელმა" რეჟისორებმა "ახალი პოსტი – დოდკას დაბრუნება" თუ გადაიღეს, აღარც ეგ გამიკვირდება. "12 მიზეზი, თუ რატომ სჯობს google შენს ბოიფრენდს" საძიებო სისტემების თვითგამოცხადებული ლიდერის 12 წლის იუბილეს ეძღვნება და ყველანაირ საშუალებას მაძლევს იმისა, რომ ეს მიმოხილვა მხიარულ ნოტზე დავამთავრო. მომავალ კვირამდე... პ.ს: ამაზე საშინელი დასასრული კი იცით უკვე სადაც უნდა ეძიოთ სრული ინფო(netgazeti.ge)
-
/get_img?NrArticle=2562&NrImage=200 აი, კიდევ ერთი კვირა მიიწურა... თითქოს შეუძლებელია რაიმეს დასაწყებად ამაზე უარესი შესავალი მოიფიქრო. თუ "თბილისელების" ჟურნალისტი არ ხარ და რესპონდენტად ათასგვარი ფანტაზიის (კარგი გაგებით) აღმძვრელი თიკო სადუნიშვილი არ გყავს, რა თქმა უნდა: "ვის სიშავეზე ლაპარაკობ, აღარ ჩანხარ ისეთი ფერი გაქვს. თუ არ გაიცინე, საწოლში ვეღარ გპოულობენ ალბათ?" – კომპლიმენტით (?) იწყებს ინტერვიუს ვინმე სალომე და "ფეხის ეს მცირე დაცდენა" სრულიად საკმარისი ხდება იმისთვის, ჰექსეს ყბაში რომ ჩავარდეს. "რატომ ვერ პოულობენ თიკო სადუნიშვილს ლოგინში?" "თბილისელების" იმ სტატიის განხილვაა, რომელსაც მომავალში "ღმერთო, შენ კი დაგვიფარე" ან რაიმე მსგავსი სათაურის მქონე ანთოლოგიაში აუცილებლად შეიტანენ. ინტერვიუში განსაკუთრებით აღსანიშნავი თიკოს პირადი ცხოვრებისადმი ჟურნალისტის ქვეცნობიერი წუხილია, რომელიც შეკითხვაში: "სექსის გარეშე ცხოვრება რთული არ არის ასეთი მჩქეფარე და ლამაზი გოგოსთვის?" ნათლად გამოიხატება კიდეც. ჟურნალისტების (პირდაპირ) და სექსის (ირიბად) თემა გრძელდება ვასასის მიერ ცხელ გულზე დაწერილ "ცხელ–ცხელ" პოსტშიც. "(უძველესი) პროფესიაც არის და პროფესიაც", "ერთ–ერთი პოპულარული არხის პოპულარულ გადაცემას" ეძღვნება. თუმცა, არხებისა და გადაცემების სიმცირიდან გამომდინარე, რომელ მათგანზეცაა საუბარი, ადვილი მისახვედრია. აღშფოთების (მძაგს ეს სიტყვა უკვე) მიზეზი კი ის "ცხრამეტწუთიანი (რატომღაც, ეკრანის წინ სეკუნდომეტრით მჯდომი ვასასი წარმოვიდგინე) სიუჟეტი" ხდება, რომლის მთავარი გმირი მისი აღმატებულება, საქართველოს ოდისევსია. "დღეს ერთ უცნაურ დასკვნამდე მივედი. მივხვდი, რომ ღმერთი ტერორისტია" – ასე იწყებს გაბო "ახალი თეორიის" განვითარებას პოსტში "75 ნომერი ავტობუსის მგზავრები" – "ტერორისტი, რომელმაც დიდი აფეთქებისას, სამყარო ააფეთქა. და ჩვენ, ამ აფეთქების შემდეგ შექმნილი არსებები მძევლად აგვიყვანა. ისე, რომ არავისთვის უკითხავს, გვინდოდა თუ არა დაბადება... და ისევე როგორც ყველა ჭეშმარიტ ტერორისტს შეეფერება, მისდამი შიშიც ჩაგვინერგა." აქვე გეტყვით, რომ ეს უბრალოდ ყურადღების მისაქცევად დაწერილი პოსტი (როგორიც გვჩვევია და როგორც, მაგალითად "ფლეიბოისთვის" გაშიშვლებაა) არ არის. თუმცა, სუსტი ნერვების (და მომაკვდინებელი ხასიათის) მქონე ადამიანებს იქ შესვლას მაინც არ ვურჩევდი. ავტობუსიდან ქუჩაში ჩამოვიდეთ. ამ თემაზე თავშესაქცევ ისტორიას გორგილაძის ბლოგზე მივაგნებთ. "გორგილაძე გიბარებთ" "90–ათიანების თაობის" თაობაზეა და ქუჩური გარჩევის ერთ სახალისო ამბავს მსუბუქი სტილით (ან, მახვილი ენით) გადმოსცემს. "ასე ეგონა ანინას" - აუცილებლად იტყოდა ნიცშე, თუკი "ვიძიშტი"–ს წაიკითხავდა. პოსტში ცხოვრების იმ ეტაპის წარმოდგენებია წარმოდგენილი, როდესაც ბავშვი "ბუა"–სა და "თოვლის ბაბუის" არსებობა–არარსებობის ეჭვებშია ჩავარდნილი: "მეგონა, რომ ყველა ადამიანი, ვინც კი კანფეტს მთავაზობდა, მანიაკი იყო.", "მეგონა, რომ გაიშნიკების ჯოხს ზებრის ტყავი ჰქონდა გადაკრული", მეგონა, პლანეტა მერკურის მერკური ქუინების გამო დაერქვა..." ისე, სანამ ამდენი მსუბუქი პოსტისგან ავმჩატებულვართ, დროა ლინგვისტუსსაც ვეწვიოთ. "საიდან ვიცით ის, რაც ვიცით?" სათაურიდანვე გვამზადებს, რომ ის არც ცვალებად ამინდზე ვიღაცის გულისმომკვლელი წუწუნი და არც რომელიმე ჟურნალისტის უვიცობის განკიცხვაა. მეტიც, ცნობიერების ნაკადით, ვიღაცას შესაძლოა სოკრატეც კი გაახსენდეს და არცთუ უსაფუძვლოდ. პოსტში ხომ არგუმენტირებულად (და საინტერესოდაც) არის განხილული ის ფაქტი, რომ ჩვენი ცოდნის დიდი ნაწილი დაუსაბუთებელ ფაქტებზეა დამყარებული. სამაგიეროდ, ამომწურავად დაასაბუთა ლანდიშამ ის "რაც იცოდა" ("როგორ ავიღოთ მართვის მოწმობა") იმით, "საიდანაც იცოდა" (პირადი გამოცდილება). პოსტში კარგადაა აღწერილი ყველა (დაწყებული სურვილიდან, ატაროთ მანქანა დამთავრებული ჩაბარებისას გამოსახატი ბედნიერების დოზით) ის ნიუანსი, რომელიც მიზნის (მართვის მოწმობის) მისაღწევ ეკალ–ბარდიან (ან, "რვიანიან", "ლიანდაგიან", "აღმართიან") გზაზე გადაგეღობებათ. მოზრდილი ინსტრუქციის შემდეგ კი, რა თქმა უნდა, მცირე ამოსუნთქვაა საჭირო, რისთვისაც დავით ბირმანის ბლოგი იდეალურ ნახშირორჟანგად შეიძლება გამოვიყენოთ. ბირმანის ახალი პოსტუკა (პატარა მაგალითი სოც. მედიიდან) სოციალური მედიის როლს "ნატოს" გენერალური მდივნის საქართველოში ვიზიტის მაგალითზე განიხილავს. სოციალური მედიის (ამჯერად "ტვიტერის") თემა გრძელდება ქართულ მხატვრულ ბლოგზეც, სადაც doody მის მიერ "ტვიტერზე" გამოქვეყნებული 950 სტატუსიდან საუკეთესოებს (კაცობრიობას გვიყვარს კრებულები სახელით "რჩეული") წარმოგვიდგენს. "Re-ჭიკ Re–ჭიკ ანუ ReTweet" კი ძირითადად მათთვისაა განკუთვნილი, ვისაც მინიმუმ ინგლისური ესმის ("ტვიტერის ველებს თუ ინგლისურად არ განაახლებ, რაა სტატუსი?"): "Word ‘friend’ mustn’t have plural form", "I just called to say ‘I love you’ but you were out of the coverage area" და ა.შ. "სოციალური"–ს საკითხიდან "სოციოლოგიურ" შეკითხვაზე გადავინაცვლოთ. "რას აკეთებს ნორმალური კომპანია, როდესაც ადამიანი ითხოვს შედარებით იაფიან პროდუქტს?" კითხულობს თაა და ერთი კონკრეტული კომპანიის მაგალითზე ცდილობს, რომ გამოთქმა "თავ–ბედი გვაწყევლინა" საკუთარ თავზე, ან, ბედზე არ გამოვცადოთ. თუმცა, შეცდომებზე სწავლა (როგორც პოსტში ნახავთ) ზოგჯერ ყველანაირი გაგებით საკმაოდ ძვირი ჯდება ხოლმე. და ბოლოს, დოდკა, რომელიც საკუთარ ბლოგზე უკვე იმდენად იშვიათად წერს, რომ ცოტა ხანში "ჰოლივუდელმა" რეჟისორებმა "ახალი პოსტი – დოდკას დაბრუნება" თუ გადაიღეს, აღარც ეგ გამიკვირდება. "12 მიზეზი თუ რატომ სჯობს google შენს ბოიფრენდს" საძიებო სისტემების თვითგამოცხადებული ლიდერის 12 წლის იუბილეს ეძღვნება და ყველანაირ საშუალებას მაძლევს იმისა, რომ ეს მიმოხილვა მხიარულ ნოტზე დავამთავრო. მომავალ კვირამდე... პ.ს: ამაზე საშინელი დასასრული კი იცით უკვე სადაც უნდა ეძიოთ სრული ინფო(netgazeti.ge)
-
/get_img?NrArticle=2562&NrImage=20000 აი, კიდევ ერთი კვირა მიიწურა... თითქოს შეუძლებელია რაიმეს დასაწყებად ამაზე უარესი შესავალი მოიფიქრო. თუ "თბილისელების" ჟურნალისტი არ ხარ და რესპონდენტად ათასგვარი ფანტაზიის (კარგი გაგებით) აღმძვრელი თიკო სადუნიშვილი არ გყავს, რა თქმა უნდა: "ვის სიშავეზე ლაპარაკობ, აღარ ჩანხარ ისეთი ფერი გაქვს. თუ არ გაიცინე, საწოლში ვეღარ გპოულობენ ალბათ?" – კომპლიმენტით (?) იწყებს ინტერვიუს ვინმე სალომე და "ფეხის ეს მცირე დაცდენა" სრულიად საკმარისი ხდება იმისთვის, ჰექსეს ყბაში რომ ჩავარდეს. "რატომ ვერ პოულობენ თიკო სადუნიშვილს ლოგინში?" "თბილისელების" იმ სტატიის განხილვაა, რომელსაც მომავალში "ღმერთო, შენ კი დაგვიფარე" ან რაიმე მსგავსი სათაურის მქონე ანთოლოგიაში აუცილებლად შეიტანენ. ინტერვიუში განსაკუთრებით აღსანიშნავი თიკოს პირადი ცხოვრებისადმი ჟურნალისტის ქვეცნობიერი წუხილია, რომელიც შეკითხვაში: "სექსის გარეშე ცხოვრება რთული არ არის ასეთი მჩქეფარე და ლამაზი გოგოსთვის?" ნათლად გამოიხატება კიდეც. ჟურნალისტების (პირდაპირ) და სექსის (ირიბად) თემა გრძელდება ვასასის მიერ ცხელ გულზე დაწერილ "ცხელ–ცხელ" პოსტშიც. "(უძველესი) პროფესიაც არის და პროფესიაც", "ერთ–ერთი პოპულარული არხის პოპულარულ გადაცემას" ეძღვნება. თუმცა, არხებისა და გადაცემების სიმცირიდან გამომდინარე, რომელ მათგანზეცაა საუბარი, ადვილი მისახვედრია. აღშფოთების (მძაგს ეს სიტყვა უკვე) მიზეზი კი ის "ცხრამეტწუთიანი (რატომღაც, ეკრანის წინ სეკუნდომეტრით მჯდომი ვასასი წარმოვიდგინე) სიუჟეტი" ხდება, რომლის მთავარი გმირი მისი აღმატებულება, საქართველოს ოდისევსია. "დღეს ერთ უცნაურ დასკვნამდე მივედი. მივხვდი, რომ ღმერთი ტერორისტია" – ასე იწყებს გაბო "ახალი თეორიის" განვითარებას პოსტში "75 ნომერი ავტობუსის მგზავრები" – "ტერორისტი, რომელმაც დიდი აფეთქებისას, სამყარო ააფეთქა. და ჩვენ, ამ აფეთქების შემდეგ შექმნილი არსებები მძევლად აგვიყვანა. ისე, რომ არავისთვის უკითხავს, გვინდოდა თუ არა დაბადება... და ისევე როგორც ყველა ჭეშმარიტ ტერორისტს შეეფერება, მისდამი შიშიც ჩაგვინერგა." აქვე გეტყვით, რომ ეს უბრალოდ ყურადღების მისაქცევად დაწერილი პოსტი (როგორიც გვჩვევია და როგორც, მაგალითად "ფლეიბოისთვის" გაშიშვლებაა) არ არის. თუმცა, სუსტი ნერვების (და მომაკვდინებელი ხასიათის) მქონე ადამიანებს იქ შესვლას მაინც არ ვურჩევდი. ავტობუსიდან ქუჩაში ჩამოვიდეთ. ამ თემაზე თავშესაქცევ ისტორიას გორგილაძის ბლოგზე მივაგნებთ. "გორგილაძე გიბარებთ" "90–ათიანების თაობის" თაობაზეა და ქუჩური გარჩევის ერთ სახალისო ამბავს მსუბუქი სტილით (ან, მახვილი ენით) გადმოსცემს. "ასე ეგონა ანინას" - აუცილებლად იტყოდა ნიცშე, თუკი "ვიძიშტი"–ს წაიკითხავდა. პოსტში ცხოვრების იმ ეტაპის წარმოდგენებია წარმოდგენილი, როდესაც ბავშვი "ბუა"–სა და "თოვლის ბაბუის" არსებობა–არარსებობის ეჭვებშია ჩავარდნილი: "მეგონა, რომ ყველა ადამიანი, ვინც კი კანფეტს მთავაზობდა, მანიაკი იყო.", "მეგონა, რომ გაიშნიკების ჯოხს ზებრის ტყავი ჰქონდა გადაკრული", მეგონა, პლანეტა მერკურის მერკური ქუინების გამო დაერქვა..." ისე, სანამ ამდენი მსუბუქი პოსტისგან ავმჩატებულვართ, დროა ლინგვისტუსსაც ვეწვიოთ. "საიდან ვიცით ის, რაც ვიცით?" სათაურიდანვე გვამზადებს, რომ ის არც ცვალებად ამინდზე ვიღაცის გულისმომკვლელი წუწუნი და არც რომელიმე ჟურნალისტის უვიცობის განკიცხვაა. მეტიც, ცნობიერების ნაკადით, ვიღაცას შესაძლოა სოკრატეც კი გაახსენდეს და არცთუ უსაფუძვლოდ. პოსტში ხომ არგუმენტირებულად (და საინტერესოდაც) არის განხილული ის ფაქტი, რომ ჩვენი ცოდნის დიდი ნაწილი დაუსაბუთებელ ფაქტებზეა დამყარებული. სამაგიეროდ, ამომწურავად დაასაბუთა ლანდიშამ ის "რაც იცოდა" ("როგორ ავიღოთ მართვის მოწმობა") იმით, "საიდანაც იცოდა" (პირადი გამოცდილება). პოსტში კარგადაა აღწერილი ყველა (დაწყებული სურვილიდან, ატაროთ მანქანა დამთავრებული ჩაბარებისას გამოსახატი ბედნიერების დოზით) ის ნიუანსი, რომელიც მიზნის (მართვის მოწმობის) მისაღწევ ეკალ–ბარდიან (ან, "რვიანიან", "ლიანდაგიან", "აღმართიან") გზაზე გადაგეღობებათ. მოზრდილი ინსტრუქციის შემდეგ კი, რა თქმა უნდა, მცირე ამოსუნთქვაა საჭირო, რისთვისაც დავით ბირმანის ბლოგი იდეალურ ნახშირორჟანგად შეიძლება გამოვიყენოთ. ბირმანის ახალი პოსტუკა (პატარა მაგალითი სოც. მედიიდან) სოციალური მედიის როლს "ნატოს" გენერალური მდივნის საქართველოში ვიზიტის მაგალითზე განიხილავს. სოციალური მედიის (ამჯერად "ტვიტერის") თემა გრძელდება ქართულ მხატვრულ ბლოგზეც, სადაც doody მის მიერ "ტვიტერზე" გამოქვეყნებული 950 სტატუსიდან საუკეთესოებს (კაცობრიობას გვიყვარს კრებულები სახელით "რჩეული") წარმოგვიდგენს. "Re-ჭიკ Re–ჭიკ ანუ ReTweet" კი ძირითადად მათთვისაა განკუთვნილი, ვისაც მინიმუმ ინგლისური ესმის ("ტვიტერის ველებს თუ ინგლისურად არ განაახლებ, რაა სტატუსი?"): "Word ‘friend’ mustn’t have plural form", "I just called to say ‘I love you’ but you were out of the coverage area" და ა.შ. "სოციალური"–ს საკითხიდან "სოციოლოგიურ" შეკითხვაზე გადავინაცვლოთ. "რას აკეთებს ნორმალური კომპანია, როდესაც ადამიანი ითხოვს შედარებით იაფიან პროდუქტს?" კითხულობს თაა და ერთი კონკრეტული კომპანიის მაგალითზე ცდილობს, რომ გამოთქმა "თავ–ბედი გვაწყევლინა" საკუთარ თავზე, ან, ბედზე არ გამოვცადოთ. თუმცა, შეცდომებზე სწავლა (როგორც პოსტში ნახავთ) ზოგჯერ ყველანაირი გაგებით საკმაოდ ძვირი ჯდება ხოლმე. და ბოლოს, დოდკა, რომელიც საკუთარ ბლოგზე უკვე იმდენად იშვიათად წერს, რომ ცოტა ხანში "ჰოლივუდელმა" რეჟისორებმა "ახალი პოსტი – დოდკას დაბრუნება" თუ გადაიღეს, აღარც ეგ გამიკვირდება. "12 მიზეზი თუ რატომ სჯობს google შენს ბოიფრენდს" საძიებო სისტემების თვითგამოცხადებული ლიდერის 12 წლის იუბილეს ეძღვნება და ყველანაირ საშუალებას მაძლევს იმისა, რომ ეს მიმოხილვა მხიარულ ნოტზე დავამთავრო. მომავალ კვირამდე... პ.ს: ამაზე საშინელი დასასრული კი იცით უკვე სადაც უნდა ეძიოთ სრული ინფო(netgazeti.ge)
-
http://xmages.net/storage/10/1/0/0/4/upload/f5f396d0.pngლივერპულის ოფიციალური შემადგენლობა ბლექპულთან მატჩში. რეინა ჯონსონი – კირგიაკოსი – შკრტელი – კარაგერი მეირელეში – პოულსენი კუიტი – ჯერარდი – კოული ტორესი სათ:ჯონსი – მაქსი – იოვანოვიჩი – ლუკასი – სპირინგი – ნ’გოგი – კელი. პ.ს. დღეს ჯეიმი კარაგერი მარცხენა მცველის პოზიციაზე ითამაშებს. პოლ კონჩესკის, ფაბიო აურელიოსა და დანიელ აგერის ტრავმებმა როი ჰოჯსონი გამოუვალ მდგომარეობაში ჩააყენა. მან სთხოვა გუნდის ვიცე-კაპიტანს მარცხენა ფლანგზე თამაში, რაზეც თანხმობა მიიღო. ავღნიშნოთ, რომ კარაგერს მარცხნივ 2004 წლის შემდეგ არ უთამაშია. ინფორმაციის წყარო:www.Liverpoolfc.tv View the full article