როცა ეკლესიაში წირვას ვუსმენდი, ყოველთვის მეძინებოდა და მთქნარებით ვკვდებოდი. ეს უბედურებად სულაც არ ჩამითვლია, უბრალოდ მივხვდი რომ მხოლოდ წირვის მოსმენა ჭეშმარიტების რწმენას და ჭეშმარიტების შეცნობას არ ნიშნავს და უფრო მეტი ''რაღაც'' არის საჭირო...
:nn: ბიჭები სულ იმას გაიძახოდნენ ''ქალის ჭკუა თხამ შეჭამაო''. ხოდა ერთხელაც ვუთხარი კიდევ კარგი თორე ხო მშიერი მოკვდებოდა მეთქი. რათაო? რათა და კაცის ჭკუა ცარიელია და იმათა მეთქი