იმის თქმას აღარ დავიწყებ, რომ ჰოლდენ კოლფილდი მე მგავს და , რომ მასში ჩემი თავი დავინახე. ჩემი აზრით, თვითონ სელენჯერიც და მისი ხასიათიც ან გარკვეული თვისებაც ჩანს მისი ნაწარმოების მთავარ გმირში. აი რას წერს ლისინჯერ: " ხანდახან ვნანობ, რომ საერტოდ ვაქვეყნებ ჩემს ნაწარმოებებს. ერთადერთი რაც მსურს ისაა, რომ ვწერო და მარტო დამტოვონ საკუტარ თავთან." აი რას ამბობს ჰოლდენი: "... მაგათ ტაშს რა თავში ვიხლი!.......... პიანისტი რომ ვიყო, საკუწნაოში ჩავიკეებოდი და იქ დავუკრავდი" ერთი სიტყვით ძალიან მომწონს ეგ წიგნი, შესანიშნავია