lilianna

ასათიანი :yes2:

როგორც ალბათ ბევრმა თქვენგანმა უკვე იცის სხვადასხვა სიუჟეტებიდან, 2008 წლის იანვრიდან ეს სოფელი როგორც იქნა დაუკავშირდა ქალაქს, ერთადერთი საშუალებით, სატელიტური ინტერნეტით (მგონი ასე ქვია). სამწუხაროდ, აქამდე ვერცერთმა მობილურმა კომპანიამ ვერ უზრუნველყო რამდენიმე ანძის დადგმა პირიქითა ხევსურეთში, რომ 7 თვით მოწყვეტილი ამ ულამაზეს მხარეს კავშირის რაიმე საშუალება მაინც ჰქონდეს დანარჩენ სამყაროსთან. ამ მხარის ტურისტულ პერსპექტივას კი ეს უკომუნიკაციობა როგორ უწყობს ხელს, თავისთავად ცხადია. ამჟამად, სამწუხაროდ, ის 3 თვიანი დაფინანსებაც იწურება, რისი წყალობითაც შატილი ინტერნეტსამყაროს ერთადერთი კომპიუტერით დააკავშირეს. ეს არცთუ ისე იაფი სერვისია, 155 ევრო თვეში, რაც, რასაკვირველია შატილელთა ჯიბეს აღემატება. ამიტომ, ამჟამად, ამ სამადლო პროექტის ორგნიზატორები ისევ სპონსორის ძიებაში არიან. ეს უბრალოდ ერთი კომპიუტერის ინტერნეტში ჩართვა არ არის. ეს საქართველოს ულამაზესი მხარის - პირიქითა ხევსურეთის შენარჩუნების და განვითარებისკენ გადადგმული ერთერთი პირველი ნაბიჯია და და ამ საქმეში ნებისმიერი კომპანიის წვლილი ბევრად მეტი იქნება ისტორიაში, ვიდრე გადახდილი 155 ევრო!!! იმედი გვაქვს დახმარებას გადაწყვეტთ, საბანკო ანგარიშებს აქვე მივაწერ: საბანკო კოდი (მფო) – 220101850 მიმღების დასახელება – "ფხოვი" (ფშავ-ხევსურეთის აღორძინების საქველმოქმედო ფონდი) ანგარიშსწორების ანგარიში – 70836080100003 / GEL პ.ს. მოდერატორს ვთხოვ შესაბამის ადგილას გადაიტანოს თემა, თუკი რაიმე არასწორად გავაკეთე. გმადლობთ ყურადღებისათვის დამატებითი ინფორმაციისთვის შეგიძლიათ დაუკავშირდეთ ფონდის დირექტორს 899 914655 პაატა ვარდანაშვილი

ჩემთვის ეგ ცნება არ არსებობს, რადგან სიყვარული გრძნობაა და გრძნობა უბრალოდ მოდის, იმისდამიუხედავად შენ როგორი ადამიანები მოგწონს, გიყვარს უბრალოდ დაარა იმითომ რომ ის ასე ვთქვათ "იდეალურია"

ეჰ, რა მექნა, ვეძებდი მიზეზს და ვიპოვე მეც

გეთანხმები ასი პროცენტით

ხო, ეგ საშინელებააა... არ მე ეგეთი არ ვარ :rolleyes:

ჰოოო თუ ეგოიზმი ძაან ეგოიზმია მაშინ ცუდია ყველა ადამინი ეგოსტია, ზოგი აღიარებს, ზოგი არა. მე ვაღიარებ!!! (ნუ ეს ნახევრად ხუმრობით, მთლად საკუთარ თავზე შეყვარებული ეგოსტიც კი არ ვარ

მე ვუყვარდი ერთ ბიჭს, 5 დღით იუო ჩემზე პატარა, მე არ მიყვარდა რა, მაგრად ვიყავი როგორც ძმაკაცთან და იმას შევუყვარდი, ხოდა თან არ მინდოდა გული მეტკინა მისთვის და გავიძახოდი, ეგ როგორ იფიქრე, დიდი ვარ შენზე-მეთქი ახლა რომ ცაიკითხოს ჩემი პოსტი ასაკს რა მნიშვნელობა აქვს სადაც სიყვარულია-თქო მომკლავს ნამდვილად

მე საერთოდ არ ვარ ეჭვიანი, უბრალოდ საშინლად ეგოისტი ვარ სიყვარულში ანუ იმაზე კი არ ვფიქრობ რომ თუ ჩემი საყვარელი ადამიანი ვინმესთანაა მათ შორის შეიძლება რამე მოხდეს (თუ მოხდა, დროზე მოხდეს რაც მოსახდენია სჯობს) უბრალოდ ის დრო მენანება, ის საათები სხვათან რომ უნდა დახარჯოს

მეც ძალიან მენატრება, ხანდახან გაუსაძლისი ხდება ხოლმე ეს მონატრება, მაგრამ საბოლოოოდ ყველაფერს უძლებს ადამიანი... უბრალოდ როცა ძალიან მომენატრება ვფიქრობ იმ დროზე როცა ის ჩემს ცხოვრებაში იყო და ღმერთის მადლობელი ვარ ამისთვის.

როცა გიყვარს და ის ვერ ხვდება, რა უნდა ვქნათ მაშინ? ორივე სქესის წარმომადგენლებს ეხებატ, გოგოებსაც და ბიჭებსაც... არსებობს გამოსავალი? მე ვეტყოდი რომ მიყვარს, რადგან სიყვარული არასდროს არ ტეხავს, არც ცალმხრივი სხვათაშორის... ადრე მიყვარდა ერთი ხოდა რავიცი, ვერ ხვდებოდა, არ ხვდებოდა თუ რა ჭირდა არ ვიცი, ხოდა მე ნერვები მეშლებოდა რომ არ იმჩნევდაარადა ვატყოდი რა ჩემს მიმართ რაღაც მართო მეგობრულად რომ არ იყო, ხოდა ვთამაშობთ ერთხელ ბურას და რა იყო, რაზე ჩაფიქრდი-მკითხა და მემგონი შემიყვარდი-მეთქი, ახლაც მახსოვს მისი გაკვირვებული მზერა სხვატაშორის იმ დღესვე არაფერი უთქვამს, კარტის თამაში გავაგრძელეთ, ერთი ის იყო რომ რაღაც დაბნეული იყო მაგრად და მაგარი მაზიანები მოვუგე :yes2: რამდენიმე დღის მერე გაირკვე რომ მასაც ძალიან ვყვარებივარ, უბრალოდ ვერც ცარმოიდგენდა რომ მეც მიყვარდა... წარსულში დარჩა ის დრო, ის სიყვარულიც ბავშური გატაცება აღმოჩნდა მხოლოდ, მეგობრებად დავრჩით, ახლა სულ მეკაიფება ხომლე, რა სერიოზულად მაჯახე მაშინ, 2 დღე გონზე ვერ მოვედიო... მოკლედ ამით იმის თქმა მინდა რომ როცა გიყვარს უნდა უთხრა კიდევაც, იმიტომ კი არა რომ რაიმე პასუხი მიიღო უბრალოდ გულწრფელი უნდა იყო საყვარელ ადამინთან. როგორც მაშინ მე, უბრალოდ მაშინ მიყვარდა და ვერ ვიტყოდი ჩემი ძმაკაცია-მეთქი, მე მაგრად მიტყდება ასეთი ტყუილები წარმატებები ყველას

ეგ არაფერი, ცხოვრება გრძელდება ყოველთვის და ყველაფრის მიუხედავად

რადაც სიყვარულია იქ ასაკს არ აქვს მნიშვნელობა, როცა ასეთ რამეებს აქცევ ყურადღებას, ეს ნიშნავს რომ იქ არ არის სიყვარული და ამიტომ პრობლემა არასდროს არ არის ასაკი, პრობლემა უსიყვარულობააა...

მონატრებია... ცუდი გრძნობაა ცოტა, ყველაზე ცუდი ის არის ისეთი ადამიანი რომ გენეტრება რომელსაც ვეღარ ნახავ, რაღაც უაზრობების გამო კი არა, უბრალოდ იმიტომ რომ აღარ არის ამ სამყაროში, ეგ არის ყველაზე მტანჯველი მონატრება, თორემ სხვა დანარჩენს აიტანს ადამიანი, პრინციპში ამასაც აიტანს მაგრამ უბრალოდ ხანდახან ხდება გენატრება ადამიანი და იცი ვეღარ ნახავ მას ვერასდროს, ეს მონატრება ამიტომ მუდამ შენთან რჩება და მაშინაც კი როცა ძალიან ბედნიერი ხარ ეს მონატრება არ განებებს თავს და ზუსტად იცი რომ აღარასდროს გექნება ისეთი უდარდელი სიცილი როგორც მაშინ... ბოდიშით თუ დაგასევდიანეთ...