ბევრ რამეს შევუნდობ ადამიანს და გავუგებ რაზეა ბააასი, მაგრამ ჩემი ეკლესიის ლანძღვას არავის ვაპატიებ, არ პატიება იმას არ ნიშნავს რომ ცხვირპირს დავულეწავ, მაგრამ უბრალოდ, ის ადამიანი ჩემთვის მკვდარია, ცალ ფეხზე მკიდია მამენტ ავტობუსმა გადაუაროს, ანუ, ის ჩემიანი აღარაა, მე მას ადამიანად არ ვთვლი, არა მხოლოდ ადამიანად, არამედ ცუგად და ფისოდაც, რეპტილიააა, რომელსაც თუკი საშუალებ მექნება ემოციების გარეშე გავუჭეჭყავ თავს და გავაგრძელებ ჩემს გზაზე სიარულს, უბრალოდ უსამართლობაა რომ ქვეყანაში სადაც მოსახლეობის დაახლოებით 80% მართლმადიდებლობის აღმსარებელია უმცირესობას მიყავს პარადი, ესაა უსამართლობა