ერთი სასაცილო ინტიმური მოგონება მაქვს, როცა მახსენდება სულ სიცილით ვკვდები. კლასელი მყავდა, მაგარე გოგო, კარგი ფეხები, კარგი მკერდი თვალ-წარბი და ა.შ. ერთხელაც ბიოლოგიის გაკვეთილზე მკითხა ვიცოდი თუ არა ვინდოუსის გადაყენება, ვუპასუხე რა, რომ ვიცოდი, მთხოვა მასთან მივსულიყავი იმავე დღეს და დავხმარებოდი. მეც სიამოვნებით დავთანმდი, გოგო კი არა ფერია იყო, ბურძგლებმა დამაყარა. თან კაროჩე მშობლები საზღვარგარეთ ყავდა და ბებიასთან იყო. დეკოლტეებს და მოკლე ქვედაბოლოებს იცვამდა, მეც ვიფიქრე.....ხომ მიხვდით რაც ვიფიქრე და ვემზადები, 5 საათზე უნდა მივიდე მასთან სახლში და ვინდოუსი უნდა გადავუყენო კაროჩე მივდივარ, მის სახლამდე ორასიოდე მეტრი დამრჩა გასავლელი, ფიქრებმა გამიტაცეს.... ვხედავ როგორ მიახლოვდება, მოკლე კაბა აცვია როგორც ყოველთვის, გაშლილი თმები, გამომწვევი მზერა, მე ვინდოუსს ვაყენებ, ის კი გვერდზე მიჯდება ნაზი ხმით მეუბნება "მალე მორჩებაააჰ" მე ვეღარ ვითმენ, მაშინვე ფეხებში ვწვდები, ნაზად დავუკოცნი და ნელ-ნელა მკერდსაც ვუახლოვდები, კლერტებზე ნაზად მოვუალერსე, მერე სრულიად დავეუფლე და მკლავებში მოვიქციე.. მან მითხრა აქ არა, ზემოთ ავიდეთო. მე ხელში ავიყვანე და ზემოთ, საძინებელში ავიყვანე. თან ყელში ნაზად ვკოცნიდი.. ამ ფიქრებში ვიყავი როცა მის სახლს მივადექი, ზარი დავრეკე და მზეთუნახავმაც კარი გამიღო. შევედი სახლში რომელშიც ჩემი ჭკუით არავინ უნდ აყოფილიყო ჩვენს გარდა ( ნუ ერთი ბრუციანი ბებო რომელიც ვერაფერს გაიგონებდა) სრულიად სავსე აღმოჩნდა..დედა, მამა, ნათლია, ბიძა და ა.შ თურმე მისი მშობლები ჩამოსულან საღვარგარეთიდან. დიდი სუფრა ქონდათ გაშლილი უმალვე დაიმსხვრა ჩემი ოცნებები..ცივმა ოფლმა დამასხა... ჯარისკაცის მაისური მეცვა, სულ მთლად ოფლით გაიწურა. დაბნეული და გულგატეხილი, უიმედოდ აღტკინებული შევედი მის სახლში. ვინდოუსი გადავაყენე, მერე სუფრაზე ერთი-ორი შევსვი, ოჯახი დავულოცე. მადლობა მივიღე და სახლისაკენ გამოვეშურე. ოჰ ჩემო ოცნებებო. მე კიდე მეგონა............ (გვიტყნაურია ძმაოოო) © ჰაროლდი და კუმარი მალე ის გოგო მშობლებმა საზღვარგარეთ წაიყვანეს ეხლა თქვენი ინტიმური მოგონებები დაწერეთ :bob: