იყო ქართველი და უფლის მძიმე ჯვარს ატარებდე, ეს უკვე პატივი, პსუხისმგებლობა და ღირსებაა. სწორედ ეს გვაქვს საამაყო... მერე რა, რომ ასპარეზზე ვერ გამოვდივართ სხვა ქვეყნებს შორის. პატარა ერი ვართ და ჩვენს "წონით კატეგორიაში" ვერავინ ფეხები ვერ მოგვჭამოს.. დიდი რუსეთი თავით დაგვასკდა - ამით სულაც არ ვართ ღირსებაშელახულები.. ხმა აიმაღლეთ და კვლავ იამაყეთ, იამაყეთ ნებისმიერი რამით რაც გაგეხარდებათ. ნუ დაჩაჩანაკდებით და საკუთარ სამშობლოს ნუ შელახავთ. პესიმიზმი ამოიგდეთ თავებიდან..