საქმეც მაგაშია, რომ არ ვიცით, რა ჯობს. მარტო ის ვიცით, რონ ჯერჯერობით ნაცმოძრაობა ისევ ხელისუფლებაშია და უკვე თვითგვემაში გადავეშვით. სულ ვიღაცას რაღაცას ვაბრალებთ: საკუთარ თავს, საკუთარ ხალხს, საკუთარ ოპოზიციას, რუსეთს, აშშ-ს . . . მახსოვს, 80-იან წლებში ერთ ოჯახში კედელზე წარწერები ქონდათ: ყველა სტუმარს უნდა დაეწერა თავისი პროგნოზი, როდის დაიშლებოდა სსრკ. მაშინ ძალიან ახალგაზრდა ვიყავი და მეგონა, რომ ცოტა გიჟი იყო ჩემი მასპინძელი, თუმცა ძალიან დადებითად ვიყავი მის მიმართ განწყობილი. ასე იფიქრებდა მაშინ ჩემს ადგილას უმეტესობა, მაგრამ მე აღმოვჩნდი მტყუანი და ის -- მართალი. იქნებ ახლაც, ვისაც სჯერა, ისინი მაინც გავატაროთ და დაუნდობლად ნუ ვაძაგებთ, როგორც ეს ტრადიციად ჩამოგვიყალიბდა უკვე ფორუმებზე?