1. რეზერვისტის გაწვრთნა ასე მარტივად არ ხდება, როგორც ჩვენთანაა... რეზერვი სამხედრო კათედრის ლექციებს ჩაანაცვლეს უბრალოდ... სახელი გამოუცვალეს, მაგრამ იდეა იგივე დარჩა... მე არავის გავუწვევივარ. მოხალისედ ვერ წავიდოდი, იმიტომ რომ ჩემნაირ და დათოსნაირ გამოუცდელ მეომრებს არ იღებდნენ მოხალისეებად. მესამე გზა რჩებოდა სამეგობროს პარტიზანულ რაზმად ქცევა და ტყეებში ხეტიალი ეს უკანონობაა, ამიტომ გადავწყვიტე, არ მიმეღო ბრძოლაში მონაწილეობა... ჩემი ბევრი მეგობარი გაიწვიეს და რამდენიმნე მათგანი დაჭრილი ჩამოვიდა... 2. რა შუაშია სარწმუნოებრივი ომი... უბრალოდ, ადამიანმა ნებისმიოერი ომის დროს უნდა მოქმედებდეს ქრისტიანული პრინციპებიდან გამომდინარე... არავინ ამბობს, თავი არ დაიცვა და მტერს თავი შეაკალიო... 3. გარკვეულწილად გეთანხმები, რაც ამ პუნქტში დაწერე, მარა გამსახურდიასა და მერაბ კოსტავას მაგალითი სრულიად უადგილოა ჩემი აზრით. მერაბისა და ბარაბას გაიგივება უმართებულოდ მიმაჩნია(ზვიადისა და ქრისტეს თუნდაც მსგავსებაზე საუბარიც კი მკრეხელობაა), იმიტომ რომ მერაბი არასდროს ყოფილა ავაზაკი. ბარაბა კი ავაზაკი იყო და ავაზაკად დარჩა...