ვიცეკვოთ ერთად მაშინ როდესაც ცამ და დედამიწამ გაისაუბრა, ცას გული აუჩუყდა და ცრემლები წვიმად იქცა... ზუსტად ამ დროს, ზღვის პირას მდგარ "ბუნგალოს" გვერდზე ქვიშაზე წყვილი გაბუტული იჯდა, ისე როგორც მზე გაებუტება ხოლმე ზამთრის სუსხიან დღეებს. ირგვლის იასამნის ნაზ სურნელს "ბუნგალოდან" გამოსული მოფარფატე მუსიკის ჰანგები ერწყმოდა. წვიმის თბილი წვეთები ამ ორი ადამიანის გულებს ისე ადნობდა, რომ სულის სიღრმიდან ამომსკდარი გრძნობა არე-მარეს მზის სხივებად ეფინებოდა... ღამის წტვდიადი ნელ-ნელა იფანტებოდა... - ვიცეკვოთ ერთად! წარმოთქვა ვაჟმა. ხელით მისკენ მიიზიდა გოგონა... ერთმანეთს ისე მიეკრნენ, თითქოს ვინმე ლამობდა მათ დაშორებას. - ვიცეკვოთ ერთად! შესთავაზა ცხოვრებამ ამ მთლიანობას და მათი ტუჩები ისე დაეწაფნენ ერთმანეთს, როგორც მწყურვალე შვლის ნუკრი, მთის წყაროს ანკარას. დღე გათენდა კვლავ იისფერი... ზღვამ ღრუბლები თითქოს ჩაიხუტა და გააქრო... ჰორიზონტი კი მზის ჯარისკაცებმა დაიპყრეს.