საინტერესო თეორიაა... თუმცა მე არც ერთი მინდა და არც მეორე... რაც ვარ ის ვარ ხალხისგან იზოლირებული, მშვენივრად ვგრძნობ თავს და სულაც არ მჭირდება ვინმეს ტყავში გავეხვიო... საუკეთესო თავდაცვა თავდასხმაა... თუ ვინმეს ჰგონია რო დამამარცხა ნურას უკაცრავად, რევანში ჩემი ჰობია... აი მერე კი... ყველას საკუთარი მოსაზრება აქვს... რაც უფრი მემატება ასაკი მით უფრო ვხვდები რო სამყაროს ცოტა თუ არ შემოარტყი ჩაგყლაპავს... მეც მეტი რა დამრჩენია ამ დამპალი ცხოვრებაში და დალეწილი ამაოებაში, ვიჯდები ჩემს კუპრით სავსე ცხელ ქვაბთან ავტომატით ხელში... ხო ცოცხი არ დამავიწყდეს.