mel_ge

ისე გოგოები მართლა ბევრს ფიქრობენ თუ რატომ მოიქცა ბიჭი ასე და არა ისეე... მერე მიდის ფსიქოლოგიურ ფილოსოფიური მსჯელობა ამ საკითხზე და კაცმა არ იცის რა განაჩენს გამოიტანენ... ნეტა ბიჭების ეგრე აბევრს ფიქრობენ?

გგონია ეგრე იოლია?

საერთოდ მწეველობაა ცუდი რა შუაშია ქალია თუ კაცი?! რა საჭიროა და საერთოდ და ვინ მოიგონა ასე დაყოფა ნეტა? ისე თუ ლამაზი თითები აქვს მომწონს როცა ქალი ეწევა...

მე არა ვარ დეპრესიული... რომანტიკაზე მეცინება და რა ვქნაა? მგონი პირიქითაა ეგ, უფრო მგრძნობიარე ადამიანები არიან ეგეთები გულთან ყველაფერი ახლოს მიაქვთ და სხვანაირად განიცდიან... თუ რამე არ გამოსდით ხო საერთოდ. საშინელი რეალისტი ვარ, მაგრამ აყოლა იცის ისე რომანტიკამ... თუ ბიჭი რომანტიკოსია მომწონს, მსიამოვნებს და ზოგჯერ მეც ვცდილობ ხოლმე, მაგრამ მერე მალე მბეზრდება... და მეცინება თითქოს ვთამაშობ :rolleyes:

გადაარქმევ რა პრობლემააა... შენთვის სხვა სახელი ექნება... აბა თქვენა ხართ ნახეს პრობლემა...

აღარ გამახსენოტ "მონატრება ჩემი ტკივილია" :resent:

ალამაზებენ? ვის რად უნდა ისეთი სილამაზე მერე რომ გული აგერევა გახსენებაზე... არც ერთ გაჭირვებულს არ მოუნდება ეგ, მარა სადაა მონდომებაზე წინასწარ რომ ხვდებოდე რა გიჭირს მართლა მრავლად არიან ეგეთები... სამწუხაროა ნამდვილად

აღარც მახსოვს როგორი გრძნობაა... მგონი მარტო ბავშვობაში ვყოფილვარ შეყვარებული... ალბად ისე კი მყვარებია ლაითად, მაგრამ ისე რომ დანახვაზე გული ამიჩქარდეს არაა... არადა გაასწორებდა... :love2:

მე კი ვარ ზოგჯერ აგრესიული, როცა თავს მომაბეზრებენ და ა.შ. მაგრამ ისეთებს ვხედავ ზოგჯერ რომ იმათ ფუნზე ბულკი ვარ ჰოდა ამიტომ ვთვლი რომ არა ვარ აგრესიული ისე რა უბედურებაა მართლა ეს აგრესია...

აუ ყველაზე ზალიან ამ მომენტში საჭმელი მინდა... რამე გემრიელობა...

შიმშილით...

ეეჰჰჰ...

მერე ვიზრუნოთ ერთმანეთის გაბედნიერებაზე და იქნებ გამოგვივიდეს ჰააა?! არა?! კი კი აუცილებლად გამოგვივა... :genatale:

მეც მეზარება...

მე არასოდეს ვამბობ "არასოდეს" იმიტომ რომ როცა ვამბობ "არასოდეს" ცხოვრება მაჩვენებს რომ ასეც ხდება ხოლმე... იმიტომ რომ ცხოვრება მიდის და ადამმიანები იცვლებიან. ერთადერთი ვერასოსდეს დავლევ რძეს და ვერ შევჭამ კარაქს... მაგრამ შეიზლება გემოვნებას შემეცვალოს და ასეც მოხდეს...

კარგი კითხვაა... მგონი მიზნისკენ სწრაფვა უფრო ბედნიერებაა... ბევრჯერ ყოფილა რო მიმიღწევია და მერე უკვე თითქოს მნიშვნელობას კარგავს... როცა უკვე გაქვს აღარ გაინტერესებს თითქოს აღარც გახარებს განსაკუთრებით თუ დიდი ხანი დაგჭირდა მისაღწევად. მერე უკვე სხვა ინტერესი ჩნდება და ასე გრძელდება...

მე კიდევ ერთ დროს ტკბილი მწარედ მახსენდება დღეს, არადა პირიქით ამბობენ ხოლმე ცუდიც კარგად გაგახსენდება დრო რომ გავაო მე კიდე დრო გავიდა და ტკბილიც მწარედ მახსენდება

გაუფასურებას. ბოღლიწო არის - ღვინოში ჩამბალი პური და - "კუკლუკსკლანელი"?

ორივეზე...

ყველაფერს თავის დრო აქვს... მექალთანესაც ცოლი მოყავს ადრე თუ გვიან... ყველა ჩამოყალიბებული ადამიანო ოჯახს ამჯობინებს ბოლოს ჩამოყალიბებას კიდე დრო უნდა და ა.შ.

ააა... ესეც კიდო... რაიყო ბეჭებო ასეა საქმეეე? სამწუხაროა ნამდვილად

კაი ახლა ავტირდი... არსებობენ კი!

გადამიხარისხე ერთი თუ არ შეწუხდები... ისე არაა პრობლემა აზრი ხო იგივე დარჩება

ეს კაააი "ქალური" გამოსვლა იყო

ნდობას, ყურადღებას, გულწრფელობას, ერთგულებას, პატივისცემას მერე... უზრუნველყოფას და დანარჩენს სხვები დაამატებენ...