ნაციონალური ეკონომიკა - ქვეყნის განვითარების გარანტი

[ტაშიი]

Nukriko

აი ამაში პრინციპულად გეწინააღდეგები და სულ არ არის ესე და თუ გინდა დაგიმტკიცებ. მოდი ჯერ შენ დაასახელე კონკრეგტული ფაქტები, შენი თეორიის სარწმუნოებაზე და მერე მე გიპასუხებ კონტრფაქტებით

 

რაში არ მეთანხმები 300 მილიონიან სახელმწიფოს (აშშ) რო ერთობლივი შიდა პროდუქტი 2-ჯერ დიდი აქვს ვიდრე მილიარდიან სახელმწიფოს (ჩინეთი) ამაში?

თუ ჩინეთის წარმოება რომ დამოკიდებულია აშშ-ს ბაზარზე?

 

 

 

არც ეს არის მთლად სწორი. რუზველტის "ახალი კურსი" ითვალისწინებდა სამუშაო ბანაკების შექმნას, სადაც უამრავი უმუშევარი იმუშავებდა და მას სახელმწიფო ფულს გადაუხდიდა + ამას, სწორედ რუზველტის "ახალმა კურსმა" გამოიყვანა მაშინ ქვეყანა ეკონომიკურ კრიზისამდე. ასე რომ სულ არ არის საჭირო ტირანიული სახელმწიფო, რომ სწრაფად და ეფექტურად გამოიყვანო კრიზისიდან ქვეყანა.

 

კარგი ეხლა არ გადამრიო რა ეგ სამუშაო ბანაკები იყო სოციალური პროგრამა სადაც გამწვანებაზე დასაქმდა სამ მილიონამდე ახალგაზრდა უმუშევარი და ხის დარგვაში სახელმწიფომ სუბსიდიები გაიღო.

სტალინურ ბანაკებში კიდე ძალით შეყარეს ხალხი და მუქთად ამუშავებდნენ. როგორ ადარებ ერთმანეთს????

[Nukriko]

ტაშიი

თუ ჩინეთის წარმოება რომ დამოკიდებულია აშშ-ს ბაზარზე?

ამაზე..

 

რაში არ მეთანხმები 300 მილიონიან სახელმწიფოს (აშშ) რო ერთობლივი შიდა პროდუქტი 2-ჯერ დიდი აქვს ვიდრე მილიარდიან სახელმწიფოს (ჩინეთი) ამაში?

ეს არ ვიცი, მაგრამ ამ მონაცემებს რას ვუპირებთ?

 

ჩინეთის ეკონომიკა – 8,7 ტრილიონი , ინდუსტრია 46,8%= 4,2 ტრილიონი, ზრდის ტემპი 10%. 10 წელიწადში ეკონომიკა =21 ტრილიონი, 7 წელიწადში–15,4 ტრ

 

ამერიკის ეკონომიკა – 14 ტრილიონი, ინდუსტრია 22%= 3 ტრილიონი, ზრდის ტემპი 2%, 10 წელიწადში ეკონომიკა =17 ტრილიონი, 7 წელიწადში–15,8 ტრ

 

ინდუსტრიით ჩინეთმა ამერიკას საგრძნობლად გაუსწრო..

 

კარგი ეხლა არ გადამრიო რა ეგ სამუშაო ბანაკები იყო სოციალური პროგრამა სადაც გამწვანებაზე დასაქმდა სამ მილიონამდე ახალგაზრდა უმუშევარი და ხის დარგვაში სახელმწიფომ სუბსიდიები გაიღო.

სტალინურ ბანაკებში კიდე ძალით შეყარეს ხალხი და მუქთად ამუშავებდნენ. როგორ ადარებ ერთმანეთს????

მე კი არ ვადარებ ერთმანეთს, არამედ ვამბობ რომ სახელმწიფოს ჩარევა, არის გაცილებით ეფექტური, ვიდრე თავისუფალ ბაზრის ყურება. მე ღრმად ვარ დარწმუნებული, რომ თავისუფალი ბაზრს არ შეუძლია ქვეყნის მაშტაბით, სამუშაო ადგილების ისე შექმნა, რომ მოსახლეობის ნახევარი მაინც დაასაქმოს, ანუ უმუშევრობისგან ხსნა არ უდა ვეძებოთ თავისუფალ ბაზარში.

[ტაშიი]

14 თითქმის 2-ჯერ მეტია 8.7 ასე რო რატო მედავები არ ვიცი.

 

შენ კიდე შენსას აწვები. სააკაშვილივით ზრდის ტემპებიო მეუბნები.

 

მე კიდე გეუბნები ვისთვის არის ეგ, ადამიანებისთვის თუ სტატისტიკისთვის? სტატისტიკისთვის კიდე უფრო უკეთესი იქნებოდა მონური შრომის გამოყენება. თუკი შემოვიღებთ მონურ შრომას ზრდის ტემპებით ჩინეთსაც გავასწრებთ. მერე მაგით რა იქნება? თუკი მოვხსნით შეზღუდვებს გარემოს დაბინძურებაზე კიდევ უფრო გაიოლდება ინდუსტრიის ზრდა. მერე მაგით რა? შენც ხომ კარგად იცი, რომ ჩინეთის ინდუსტრიის ზრდის მთავარი პირობა არის უიაფესი ფაქტიურად მუქთა მუშახელი, გარემოს დაბინძურების შეუზღუდავი შესაძლებლობები და ქრთამებით ბიუროკრატიული აპარატის იოლი გადალახვა. შედეგად ექნებათ ღარიბი უუფლებო მოსახლეობა და გადაბინძურებული გარემო, გავსებული სარეზერვო ფონდები, რომლის ხარჯვა მოხდება გაბერილ სამხედრო ინტერესებზე და ბიუროკრატიულ აპარატზე.

 

ეს კარგია ის ცუდია, ეს მეტია ის ნაკლებიათი ნუ აფასებ. გეუბნები ეკონომიკა არის გაცილებით რთული ვიდრე უბრალოდ ცუდი და კარგი. შეფასების მარტივი კრიტერიუმები არ შეიძლება. არის რაღაც კარგი და არის ცუდი. მთავარი არის ადამიანი და მანდიდან უნდა იყოს ათვლის წერტილი. როდესაც სახელმწიფოს მონაწილეობაზე საუბრობ, მე მაგაში გეთანხმები, თუმცა სახელმწიფოს სრულ კონტროლზე ვერ დაგეთანხმები. თუ ვნატრულობთ და ვუმიზნებთ კარგ ქვეყანას ისეთი მაინც ავარჩიოთ ადამიანები რომ ბედნიერად ცხოვრობენ და არა ისეთი სტატისტიკით რომ ამაყობენ.

 

ზრდის ტემპებით ფინეთს დიდი ხანია უსწრებს ჩინეთი, თუმცა ცხოვრების დონით ვერასდროს ახლოს ვერ მივა ჩინეთი.

Edited October 3, 2010 by ტაშიი

[Nukriko]

მე კიდე გეუბნები ვისთვის არის ეგ, ადამიანებისთვის თუ სტატისტიკისთვის? სტატისტიკისთვის კიდე უფრო უკეთესი იქნებოდა მონური შრომის გამოყენება. თუკი შემოვიღებთ მონურ შრომას ზრდის ტემპებით ჩინეთსაც გავასწრებთ. მერე მაგით რა იქნება? თუკი მოვხსნით შეზღუდვებს გარემოს დაბინძურებაზე კიდევ უფრო გაიოლდება ინდუსტრიის ზრდა. მერე მაგით რა? შენც ხომ კარგად იცი, რომ ჩინეთის ინდუსტრიის ზრდის მთავარი პირობა არის უიაფესი ფაქტიურად მუქთა მუშახელი, გარემოს დაბინძურების შეუზღუდავი შესაძლებლობები და ქრთამებით ბიუროკრატიული აპარატის იოლი გადალახვა. შედეგად ექნებათ ღარიბი უუფლებო მოსახლეობა და გადაბინძურებული გარემო, გავსებული სარეზერვო ფონდები, რომლის ხარჯვა მოხდება გაბერილ სამხედრო ინტერესებზე და ბიუროკრატიულ აპარატზე.

 

ეს კარგია ის ცუდია, ეს მეტია ის ნაკლებიათი ნუ აფასებ. გეუბნები ეკონომიკა არის გაცილებით რთული ვიდრე უბრალოდ ცუდი და კარგი. შეფასების მარტივი კრიტერიუმები არ შეიძლება. არის რაღაც კარგი და არის ცუდი. მთავარი არის ადამიანი და მანდიდან უნდა იყოს ათვლის წერტილი. როდესაც სახელმწიფოს მონაწილეობაზე საუბრობ, მე მაგაში გეთანხმები, თუმცა სახელმწიფოს სრულ კონტროლზე ვერ დაგეთანხმები. თუ ვნატრულობთ და ვუმიზნებთ კარგ ქვეყანას ისეთი მაინც ავარჩიოთ ადამიანები რომ ბედნიერად ცხოვრობენ და არა ისეთი სტატისტიკით რომ ამაყობენ.

 

ზრდის ტემპებით ფინეთს დიდი ხანია უსწრებს ჩინეთი, თუმცა ცხოვრების დონით ვერასდროს ახლოს ვერ მივა ჩინეთი.

ჯერ ესერთი მთლად ესეც არ არის. კი იაფი მუშახელის როლი დიდია. მაგრამ ჩინეთის განვიტარბეის ყველაზე მთავარი მომენტი ის არის, რომ ეკონომიკურ ინოვაციებზეა ორიენტირებული, რასაც ვერ ვიტყვით, აშშ-ზე. ისინი პირიქით ე.წ თავისუფალ ბაზრის ორთოდოქსიას აწვებიან..

 

მეორეც ჩინეთში არის რეგიონები, ქალაქები, სადაც ცხოვრების დონე მაღალია. ამის მიუხედავად, ისაც უნდა გავითვალისწინოთ, რომ ჩინეთს არ ჰქონია დაგროვილი ისეთი დოვლათი, როგორც ეს ევროპას და ამერიკას ჰქონდა. მართალია იაფ მუშა ხელით შეძლო, მაგრამ ფაქტია, რომ დოვლათის დაგროვების შედეგად, ცხოვრების დონეც იმატებს ჩინეთში.

 

არაფრისგან ვერ შექმნი კარგ ცხოვრებას..

[ტაშიი]

ჯერ ესერთი მთლად ესეც არ არის. კი იაფი მუშახელის როლი დიდია. მაგრამ ჩინეთის განვიტარბეის ყველაზე მთავარი მომენტი ის არის, რომ ეკონომიკურ ინოვაციებზეა ორიენტირებული, რასაც ვერ ვიტყვით, აშშ-ზე. ისინი პირიქით ე.წ თავისუფალ ბაზრის ორთოდოქსიას აწვებიან

 

კარგი რა, რა ინოვაციებზე მელაპარაკები. სიფილისის ეპიდემიაა ქვეყანაში.

 

ამერიკას რაც შეეხება კიდე როგორც ზემოთ ვთქვი თი ფართი არის რესპუბლიკელების თალიბური ნაწილი, რომლებიც პოპულისტური იდეებით იკრებენ ხმებს და ეგენი აწვებიან ლიბერტანიზმს. ობამას ადმინისტრაციას ნაღდად ვერ დააბრალებ ლიბერტანობას, პირიქით მაგიტომ ლანძღავენ რო სახელმწიფო ერევა ეკონომიკაშიო. დაჟე შაყირობენ "უოლ სტრიტის სახალხო რესპუბლიკაო" სათაურები იყო. მარქსისტს ეძახის ზოგი ულტრა ოფოფი.

 

უკვე აღარ არის ეგრე და დარწმუნებული ვარ ამ კრიზისით სამუდამოდ დასრულდა ნეოლიბერალების ბატონობა.

 

საქართველოში კიდე ბენდუქიძე ტელევიზორში საუბრობდა მხოლოდ თავისუფალ ეკონომიკაზე და აბრუებდა ზოგს. ისე კი საქმე საქმეზე რო მიდგება სუფთა ბანდიტია.

[Nukriko]

ტაშიი

 

კარგი რა, რა ინოვაციებზე მელაპარაკები. სიფილისის ეპიდემიაა ქვეყანაში.

 

ამერიკას რაც შეეხება კიდე როგორც ზემოთ ვთქვი თი ფართი არის რესპუბლიკელების თალიბური ნაწილი, რომლებიც პოპულისტური იდეებით იკრებენ ხმებს და ეგენი აწვებიან ლიბერტანიზმს. ობამას ადმინისტრაციას ნაღდად ვერ დააბრალებ ლიბერტანობას, პირიქით მაგიტომ ლანძღავენ რო სახელმწიფო ერევა ეკონომიკაშიო. დაჟე შაყირობენ "უოლ სტრიტის სახალხო რესპუბლიკაო" სათაურები იყო. მარქსისტს ეძახის ზოგი ულტრა ოფოფი.

 

შენი ხედვა და ჩემი ხედვა ჩინეთთან დაკავშირებით რადიკალურად განსხვავდება..

აი ჩინეთზე ჩემი ხედვა ესეთია, რომელიც ამ ფორუმზეც და იმ ფორუმზეც დავწერე..

 

ჩინეთის ეკონომიკა – 8,7 ტრილიონი , ინდუსტრია 46,8%= 4,2 ტრილიონი, ზრდის ტემპი 10%. 10 წელიწადში ეკონომიკა =21 ტრილიონი, 7 წელიწადში–15,4 ტრ

 

ამერიკის ეკონომიკა – 14 ტრილიონი, ინდუსტრია 22%= 3 ტრილიონი, ზრდის ტემპი 2%, 10 წელიწადში ეკონომიკა =17 ტრილიონი, 7 წელიწადში–15,8 ტრ

 

ანუ ჩინეთის ეკონომიკა 8 წელიწადში მოცულობით გაუსწრებს ამერიკას, დღეს კი ინდუსტრიით უკვე უფრო დიდია

 

ერთ სულ მოსახლეზე შემოსავლებით 25– 30 წელი დაჭირდება, რომ დაეწიოს. მაგრამ, მას შემდეგ რაც ჩინეთის ეკონომიკა მსოპლიოს ტექნოლოგიური ლიდერი გახდება ( და ეს ალბათ 8 წელიწადზე ადრე მოხდება), მით უმეტეს კი როცა მოცულობით გადააჭარბებს ამერიკისას (8 წელში), ამერიკული ვალუტის ადგილს დაიკავებს ან ჩინური ან საერთაშორისო ვალუტა. ამ დროისთვის ჩინეთი უკვე თავის ვალუტას თავისუფალ ბაზარზე გამოიტანს, რამდენადაც ექსპორტის მხარდასაჭერად ხელოვნურად ფიქსირებული კურსი აღარ დასჭირდება. ეს ამერიკის ზრდის პოტენციალს არა თუ გააუარესებს, არამედ ევროპულზე უკან დასწევს, ჩინეთის ზრდის ტემპი კი შეიძლება უფრო დაჩქარეს და 12 % ს გადააჭარბოს. ასეთ შემთხვევაში ჩინეთი 20 წელიწადში გაასწრებს ცხოვრების დონით ამერიკას, 14 წელიწადში კი ორჯერ დიდი ეკონომიკა იქნება, რაც არ მარტო საერთაშორისო ეკონომიკის სტრუქტურას შეცვლის არამედ გეოპოლიტიკასაც.

 

როცა ჩინეთი ყველაზე დიდი ეკონომიკა იქნება ( 8–10 წელი) ყველა მას მიაკითხავს კრედიტისთვის, ყველ ბაზარი იძულებული იქნება კარი გაუხსნას მის საქონელს და ინვესტიციებს, ეყოლება ყველაზე ძლიერი არმია დ აყველაზე დიდი მოსახლეობა. მოწინავე ტექნოლოგიებთან ერთად ეს ჩინეთს საშუალებას მისცემს სხვა ქვეყნებს უკარნახოს პოლიტკები.

 

რას შეცვლის ჩინეთი საერთასორისო პოლიტიკაში?

 

პირველ რიგში აღიდგენს ტერიტორიულ მთლიანობას. ალბათ მხარს დაუჭერს სეცესიური პროცესების შეზღუდვას .

 

რამდენადაც ენერგეტიკული რესურსები და სხვა ნედლეული დაჭირდება, ეცდება რუსეთის და სხვა რესურსების მიმწოდებელი ქვეყნების დაქვემდებარებას. აქედან გამომდინარე პირველ რიგში რუსეთი გახდება მისი სამიზნე. რუსეთის დღევანდელი ეკონომიკური სტრუქტურა (ნედლეულის მიმწოდებლის) სავსებით აწყობს ჩხინეთს და ამის შენარჩუნებას შეეცდება. ამის მისაღწევად რუსეთის სეცესიური კონფლიქტებით მანიპულირებას თავის ხელში აიღებს. რამდენადაც დაზვერვა და საეთაშორისო პოლიტიკის ძალოვანი ინსტრუმენტები არა აქვს განვითარებული, იმოქმედებს ღიად – კრედიტებით, ფასებით, ინვესტიციებით და იარაღის მიყიდვითაც კი. ასეთ პოლიტიკაში ევროპა გახდება ჩინეთის ბუნებრივი მოკავშირე, ხოლო რუსეთის ყოფილ გავლენის სფეროებს გადაინაწილებენ ევროპა (დსავლეთში) და ჩინეთი (აღმოსავლეთში). ამერიკა დაკარგავს გავლენას სამხრეთამერიკაში, რომელიც უკვე ცდილობს ჩინეთთან მჭიდრო ურთიერთობას. შტატები ეცდებიან ინდოეთთან ურთიერთობის ხარჯზე დააბალანსონ ჩინეთი. ამ ფონზე ისლამური სამყარო ჩინეჩის მოკავშირე გახდება, რომელიც თუნდაც ნავთობის ფასების გამო მიებმება ჩინეთს. აქ უნდა გავითვალისწინოთ, რომ ჩინეთი მოქნილი ენერგეტიკული პოლიტიკის გამო ( ალტერნატიული ენერგოწყაროების დიდი წილი ინდუსტრიაში) უფრო ადვილად მართავს ნავთობის და გაზის ფასებს ვიდრე ამერიკა ახერხებდა ამას, როცა ყველაზე დიდი მომხმარებელი იყო.

 

ფაქტიურად ჩინეთი მრავალწილად ამერიკის ადგილს დაიკავებს – ნედლეულის მწარმოებელი რეგიონები მასზე დამოკიდებული გახდება ( ნაწილობრივ სამხრეთ ამერიკა, აფრიკა, ისლამური სამყარო, და რუსეთი). ამასთან ამ ქვეყნებს არ ექნებათ ტრადიციული შუღლი ჩინეთთან, რაც ეხლა ამერიკასთან აქვთ. ეს ხელს შეუწყობს ახალი ეკონომიური წესრიგის მშვიდობიან დამყარებას. თუმცა მშვოდობიანი გარდაქმნებისათვის მთავარი იქნება ჩინეტის მიდგომა განვითარბასთან.

 

ჩინური მოდელის მიხედვით ბაზრების გაფართოება აღარ არის განვითარების წყარო, რაც ადრე ომების ძირითადი მიზეზი იყო. ახალი მოდელის მიხედვით ყველას შეუძლია, თუ მოისურვებს, გონიერი მთავრობა ყავდეს, მოსახლეობამ მოხმარება შეზღუდოს და დაგროვილი ინვესტიციები წარსამართოს ინოვაციებში. აქედან გამომდინარე ნედლეულის მიმწოდებელ ქვეყნებსაც კი შეეძლებათ სხვათა თანაბრად განვითარდნენ, რათა აღარავინ აიძულებს (როგორც ამას ამერიკა აკეთებდა) მხოლოდ ის აკეთონ რისი კეთებაც ეხლა შეუზლიათ. ეს შეამცირებს საერთაშორისო დაძაბულობას. მაგრამ ასეთი პოლიტიკების განვითარებისათვის ბევრ ქვეყანას მოუწევს ტრადციული ელიტების შეცვლა, რამდენადაც ბევრი მათგანი გამდიდრებაზე ორიენტირებულია განვითარების სანაცვლოდ.

 

იქნება ტუ არა ეს შეცვლა რევოლუციების ტალღა და რა ადგილს დაიკავებს მომავალში დემოკრატია? ალბათ ჩინეთი თვიტონ განიცდის დემოკრატიზაციას, მაგრამ ეს არ იქნება ტრადიციული საარჩევნო პოლიტიკური სისტემა. დემოკრატიის განსაზღვრება გასცდება საარჩევნო დემოკრატიის ფარგლებს, მაგრამ ეს ვერ შეცვლის დემოკრატიის არსს – მონაწილეობის აუცილებლობას გადაწყვეტილებებში.

 

რამდენადაც ჩინეთს ღირსებაზე დაყრდნობილი და სეკულარული სახელისუფლებო სიტემის ტრადიციული გამოცდილება აქვს, დემოკრატიზაციის პროცესი წავა, ალბათ, შიდა პარტიული დემოკრატიის გზით, რასაც პოლიტიკური კლასის ტრადიციული სტრუქტურის გაუქმება შეიძლება მოყვეს. რა მოხდება თუკი საერთოდ აღარ იქნება პოლიტიკური პარტიები, მემარცხენეობა და მემარჯვენეობა? ეს სავსებით წარმოსადგენია, რამდენადაც ჩინური მიდგომა განვითარებისადმი მემარცხენეობასა და მემარჯვენეობას შორის ტრადიციულ დაპირისპირების მიღმურ გდაწყვეტილებებს გვთავაზობს.

 

მაშ როგორ იქნება პოლიტიკური კლასი ორგანიზებული? ეს ალბათ უფრო დაემგვანება განათლებულ ბიუროკრატიას –ბიუროკრატები პოლიტიკური პრტიებიდან კი არ მოვლენ იმის გამო, რომ კარგი ინტრიგანები არიან, არამედ შეირჩევიან გამოცდების მიხედვით. ესენი უფრო კარიერული ტექნოკრატები და საუნივერსიტეტო ელიტის წარმომადგენლები იქნებაიან. კი მაგრამ ხელისუფლება როგორ შეიცვლება, ხელისუფლება ხომ რყვნის? ხელისუფლება იქნება მუდმივი ცვლის პროცესში – ქვემოდან ზემოთ ნიჭირები და მცოდნეები მუდმივად ჩაანაცვლებენ ზემდგომებს. საუკეთესო ინჟინრებს და ექიემებს ხომ არავინ ირჩევს? ესე დაემართებათ პოლიტიკოსებსაც.

 

მედიაში თავისუფლება გაიზრდება და საზოგადოებრივი დისკუსია აღარ იქნება ისეთი კონტროლის ქვეშ როგორც ეხლანდელ ჩინეთშია, მაგრამ აღარ იქნება ისეთი რამის აუცილებლობაც, როგორიცაა დიდი ბიზნესის ქვეშ მყოფი პროპაგანდისტული მედია, რაც ტრადიციული დასავლური სტრუქტურული თავისებურებების ხარვზია და ასევე ზღუდავს სიტყვის თავისუფლებას. მედია ბიზნესის მაგივრად უფრო საზოგადოებრივ ორგანიზაციებში გადაინაცვლებს. მედიის თვითრეგულაციაც და სახელმწიფო რეგულაციაც უფრო დიდი იქნება ვიდრე ეხლაა დასავლეთში, მაგრამ ჯამში სიტყვის თავისუფლება ყველგან მოიმატებს.

 

რა დემართებათ მდიდრებს? აღარ წავლენ პოლიტიკაში თავიანთი კლასის ინტერესების დასაცავად? რა თქმა უნდა წავლენ, მაგრამ ისეთი გავლენა არ ექნებათ, როგორც ეხლა აქვთ ამერიკაში. ფულის ტომრებს ჯამში მეტი ჭკუა ექნებათ და ჭკუის მიხედვით უფრო მოხვდებიან პოლიტიკაში ვიდრე სიმდიდრის მხარდაჭერით. ეს თავისთავად უფრო დემოკრატიულს გახდის სისტემას.

 

შესაძლებელი კია საზოგადოების მეცნიერული მართვა ასეთმა სისტემამ რომ გაძლოს? ფაქტია, რომ ჩინეთში განათლებული ბიუროკრატია ათეულობით საუკუნის წინაც ამართლებდა. ეხლაა მას მეტი შანსი ექნება. მაგრამ ეს პოლიტიკურ დაპირისპირებებს ვერ მოსპობს. პოლიტიკური დაპირისპირება უფრო ერთი სტრუქტურის შიგნით იქნება და ხალხის უშუალო საოგადოებრივ აზრს პოლიტიკურ კარიერებზე გავლენა დაეკარგება.

 

მაშინ ხალხის როლი როგორი იქნება? როგორ შევცლიან ხელისუფლებას? ხელისუფლება პიროვნებების სახით უფრო იქნება ხალხზე დამოკიდებული ვიდრე პარტიების სახით. ეს ეხლაც ტენდენციაა მსოფლიოში, მაგრამ კიდევ უფრო გამოიკვეთება და ინსტიტუციონალიზაციას განიცდის. გაძლიერდება პოლიტიკოსებზე სასამართლო კონტროლი და აღარ იქნება პოლიტიკურ გადაწყვეტილებების გამო დაუსჯელობაზე მდუმარე შეთანხმება საზოგადოებაში. საზოგადოებბრივი აზრის გამოკითხვები გაძლიერდება, მაგრამ პოლიტიკური არჩევნების სახე აღარ ექნებაიმიტომ, რომ უბრალო გამოკითხვისაგან არაფრით განსხვავდება თავისი ღირებულებით. სისტემა იქეთკენ წავა, რომ უამრავ გამოკითხვას თავისი ინსტიტუცინალიზებული ადგილი ექნება ამა თუ იმ თანამდებობის პირის კარიერაზე.

 

ხელისუფლების დეცენტრალიზაციის დონე გაიზრდება, რის ტრადიციაც ჩინეთში ასევე ძლიერია.

 

პოლიტიკრი სისტემების მოდის წინასწარმეტყველება დეტალებში ძნელია, მაგრამ ჯამში შეიძლება ითქვას, რომ საარჩენო დემოკრატიასა და ავტორიტარიზმს შორის ტრადიციული დაპირისპირება შემცირდება და გზას დაუთმობს მეტ დეცენტრალიზაციას, სოციალურ თანსწორობას, განათლებულ არაკორუმპირებულ ბიუროკრატიას და პოლიტიკურ კარიერას, რომელიც თანაბრად იქნება დამოკიდებული საზოგადოებრივ აზრზე და კარირულ კიბეზე გადადგილებისათვის საწირო პროფესიულ ავტორიტეტზე (კოლეგიური ინსტიტუტების შეფასებებზე). არჩევითი დემოკრატია დარჩება, მაგრამ ადგილობრივ დონეეებზე. ფდერალური პირდაპირი არჩევნები, რაც სინამდვლეში ხალხის ინფორმირებულ არჩევნაზე ეხლაც არ არის დამოკიდებული, ნელ ნელა გაქრება. ასეთი ტედენციები უფრო გამოხატული იქნება დიდ სახელმწიფოებში მაშინ, როცა პატარა ქვეყნებში ტრადიციული დასავლური საარჩევნო დემოკრატიები კვლავ მოდაში იქნება.

[Saturn]

Nukriko

ერთ სულ მოსახლეზე შემოსავლებით 25– 30 წელი დაჭირდება, რომ დაეწიოს. მაგრამ, მას შემდეგ რაც ჩინეთის ეკონომიკა მსოპლიოს ტექნოლოგიური ლიდერი გახდება ( და ეს ალბათ 8 წელიწადზე ადრე მოხდება), მით უმეტეს კი როცა მოცულობით გადააჭარბებს ამერიკისას (8 წელში), ამერიკული ვალუტის ადგილს დაიკავებს ან ჩინური ან საერთაშორისო ვალუტა. ამ დროისთვის ჩინეთი უკვე თავის ვალუტას თავისუფალ ბაზარზე გამოიტანს, რამდენადაც ექსპორტის მხარდასაჭერად ხელოვნურად ფიქსირებული კურსი აღარ დასჭირდება. ეს ამერიკის ზრდის პოტენციალს არა თუ გააუარესებს, არამედ ევროპულზე უკან დასწევს, ჩინეთის ზრდის ტემპი კი შეიძლება უფრო დაჩქარეს და 12 % ს გადააჭარბოს. ასეთ შემთხვევაში ჩინეთი 20 წელიწადში გაასწრებს ცხოვრების დონით ამერიკას, 14 წელიწადში კი ორჯერ დიდი ეკონომიკა იქნება, რაც არ მარტო საერთაშორისო ეკონომიკის სტრუქტურას შეცვლის არამედ გეოპოლიტიკასაც.

შენ ოსტაპ ბენდერის შთამომავალი ხო არ ხარ? ვასიუკი და რამე

[ტაშიი]

Nukriko

 

ანუ შენ თვლი, რომ 30-40 წელი სულ ესეთი ზრდა ექნება ჩინეთს და ამერიკას უკუსვლა?

 

შენ ფიქრობ, რომ არსებული სტატუს ქვო იქნება 40 წელი შენარჩუნებული?

 

კი მარა თუ ეგრე დაიქცევა თავისუფალი ეკონომიკები 40 წლის განმავლობაში ჩინეთს როგორღა ექნება იგივე ზრდის ტემპები? გასაღების ბაზრებს თუ დაკარგავს, როგრღა მოახდენს განუწყვეტელ ზრდას ამ ტემპით? თან ამ პერიოდში, ყველაფრის დაკიდების გამო, აუცილებლად იქნება სტიქიური უბედურებები და ეპიდემიები. როგორ უნდა შენარჩუნდეს ეს ტემპები. სულ რომ შიდა პრობლემები მოაგვაროს ჩინეთმა, სხვების უკანსვლის გამო ზარალს როგორ აანაზღაურებს. გლობალური სამყაროა და მაგ ზომის ეკონომიკები იმდენად მჭიდრო კავშირშია ერთმანეთთან, რომ გამორიცხულია ჩინეთის ეკონომიკის ავტონომიურ რეჟიმში გადაყვანა და თან მიმდინარე ტემპების შენარჩუნება. არადა თუ გლობალურ მოთამაშედ დარჩება, მაშინ გარდაუვალია უარყოფითი ზემოქმედების გავრცობა თუკი კრიზსი იარსებებს აშშ-ში.

[Nukriko]

ტაშიი

ანუ შენ თვლი, რომ 30-40 წელი სულ ესეთი ზრდა ექნება ჩინეთს და ამერიკას უკუსვლა?

თუ ამერიკამ არ გადახედა საკუთარ ეკონომიკურ პოლიტიკას, მაშინ კი. მაგრამ დღეს დღეობით ისეა თავისუფალ ბაზრის ორთოდოქსია გაბატონებული და ეს დიდი კომპანიები ისეთ პარაზიტობით არიან დაკავებულნი, რომ ამის გადახედვა გაუჭირდება მას..

კი მარა თუ ეგრე დაიქცევა თავისუფალი ეკონომიკები 40 წლის განმავლობაში ჩინეთს როგორღა ექნება იგივე ზრდის ტემპები? გასაღების ბაზრებს თუ დაკარგავს, როგრღა მოახდენს განუწყვეტელ ზრდას ამ ტემპით?

პირიქით შენ ვერ მიმხვდარხარ მე რასაც ვამბობ, რომ თავისუფალი ბაზარი იმუშავებს ისეთ ქვეყნებზე, რომლებსაც აქვთ ნაციონალური ეკონომიკა.

 

საერთოდ თავისუფალი ბაზარი ამდიდრებს მდიდარს და არა ღარიბს. მაგრამ რა მოხდა ჩინეთის შემთხვეავში? როგორ გამოიყენა თავისუფალი ბაზარი სათავისოთ და როგორ შეძლო ნაციონალური ეკონომიკით, თავისუფალი ბაზრის დაპყრობა? აი ეს არის მთავარი.

ი. სულ რომ შიდა პრობლემები მოაგვაროს ჩინეთმა, სხვების უკანსვლის გამო ზარალს როგორ აანაზღაურებს. გლობალური სამყაროა და მაგ ზომის ეკონომიკები იმდენად მჭიდრო კავშირშია ერთმანეთთან, რომ გამორიცხულია ჩინეთის ეკონომიკის ავტონომიურ რეჟიმში გადაყვანა და თან მიმდინარე ტემპების შენარჩუნება. არადა თუ გლობალურ მოთამაშედ დარჩება, მაშინ გარდაუვალია უარყოფითი ზემოქმედების გავრცობა თუკი კრიზსი იარსებებს აშშ-ში.

რა შუაშია მჭირდრო კავშირი? მე იმას ვიძახი, რომ უკვე დღეს ჩIნურ საქონელს აქვს დაპყრობილი უამრავი ბაზარი და მომავალშI მოგვევლინება მონოპოლისტრად..

 

შენ იცი ის რომ ჩინეთის ხელისუფლებამ, მიიღო გეგმა, რომლის თაბნახმადაც 10 წელიწადში ჩინური საქონელი უნდა გახდეს ყვველაზე ხარისხიანი და ძვირადღირებული საქონელი და დაიწყეს უკვე ამ პროექტების განხორციელება. ამიხს გარდა ინტელექტუალური პოტენციალი აშშ-იდან გაედინება ჩინეთში და სხვა ქვეყნებში და ამაზე ამერიკელები ლაპარაკობენ, ეხლა თუ მოვნახე სტატიებზე, თუ გინდა ამ თემაზე მოგაწვდი სტატიებს..

 

მე ერთ რამეს ვიგებ თავად ამერიკულ პრესიდან, რომ ინტელექტუალური პოტენციალი გაედინება, რომ აშშ-ი არასწორ საგარეო პოლიტიკას ატარებს ახლო აღმოსავლეთში, რომ ჩინეთი ძლირდება და მას ვერ აჩერებს ამერიკა და რომ სოციალურ თვალსაზრისით, არც თუ ისე კარგი ძვერბია თავად ამერიკაში..

 

 

თუ გაინტერესებს ეს საკიტხები, შემიძლია სტატიები მოგაწოდო..