tolia Posted June 29, 2008 დარეპორტება გაზიარება Posted June 29, 2008 ვიცეკვოთ ერთად მაშინ როდესაც ცამ და დედამიწამ გაისაუბრა, ცას გული აუჩუყდა და ცრემლები წვიმად იქცა...ზუსტად ამ დროს, ზღვის პირას მდგარ "ბუნგალოს" გვერდზე ქვიშაზე წყვილი გაბუტული იჯდა, ისე როგორც მზე გაებუტება ხოლმე ზამთრის სუსხიან დღეებს. ირგვლის იასამნის ნაზ სურნელს "ბუნგალოდან" გამოსული მოფარფატე მუსიკის ჰანგები ერწყმოდა.წვიმის თბილი წვეთები ამ ორი ადამიანის გულებს ისე ადნობდა, რომ სულის სიღრმიდან ამომსკდარი გრძნობა არე-მარეს მზის სხივებად ეფინებოდა...ღამის წტვდიადი ნელ-ნელა იფანტებოდა... - ვიცეკვოთ ერთად! წარმოთქვა ვაჟმა. ხელით მისკენ მიიზიდა გოგონა... ერთმანეთს ისე მიეკრნენ, თითქოს ვინმე ლამობდა მათ დაშორებას. - ვიცეკვოთ ერთად! შესთავაზა ცხოვრებამ ამ მთლიანობას და მათი ტუჩები ისე დაეწაფნენ ერთმანეთს, როგორც მწყურვალე შვლის ნუკრი, მთის წყაროს ანკარას. დღე გათენდა კვლავ იისფერი... ზღვამ ღრუბლები თითქოს ჩაიხუტა და გააქრო... ჰორიზონტი კი მზის ჯარისკაცებმა დაიპყრეს. Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
tolia Posted June 29, 2008 დარეპორტება გაზიარება Posted June 29, 2008 polter კარგი ლექსები გაქვს. უჰ უჰ რა შეყვარებული ხარ და გულნატკენი :eshmak: Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
polter Posted June 29, 2008 დარეპორტება გაზიარება Posted June 29, 2008 polter კარგი ლექსები გაქვს. უჰ უჰ რა შეყვარებული ხარ და გულნატკენი :eshmak:შეყვარებილი კი მაგრამ გულნატკებნი არა :eshmak: მინიატურები ტყუილი ხომ დამიტირებ?! მკითხე და დუმილი... ხმა ჩამივარდა, რადგან უკვე შენს საფლავზე საკუთარი ხელით მობნეული ვარდების თვალწინ, თავს სასიკვდილო განაჩენი გამოვუტანე, რადგან ცხოვრებაში ერთხელ შემეპარა შენს სიტყვებში ეჭვი. აი სწორედ მაშინ გავხდი, შენი ტყუილის მსხვერპლი! *** ყველაზე დიდი რაც კი გამაჩნდა ოცნება, შენ შეგაკედლე. შენ კი მიმუხთლე, დაარღვიე ბუნების დაუწერელი კანონი და უფლება მიეცი "ყველაზე უწმინდურ" ხელებს, შენი სხეულიდან, კინწისკვრით გაოეგდო ჩემი "ყველაზე წმინდა" ოცნება, არადა სულ ცოტა ხანში თავად იპოვიდა თავსის გზას. Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
Lanius Posted August 22, 2008 დარეპორტება გაზიარება Posted August 22, 2008 მე მახსოვს... იყო დრო, იყო დრო. დრო აქოშინებული ცხენივით მიჰქროდა. ნესტოებგაგანიერებული, დაღლილი მაგრამ მაინც ბედნიერი. პატრონის პატივისცემით არ ნებდებოდა დაღლილ კიდურებს. კრთოდა მთლიანად მაგრამ შოლტის დარტყმის შიშით გაჩერების ეშინოდა, მას უნაგირზე "ცხოვრება" ეჯდა და გაჩერების უფლებას არ აძლევდა. ეს დიდი მათრახი სავსე იყო ტკივილით, დარდით, სიხარულით, ცრემლებით, სიყვარულით ზოგჯერ კი ზიზღით. მე მახსოვს კახეთის ერთი მიყრუებული სოფელი, წვიმიანი ცივი ზაფხულის დღე, ბებიაჩემის ფხოკიალი დილით ადრე, ჯერ მამლებსაც კი არ ეღვიძათ. შემდეგ ცივი დაბერილი თითებით გაღვიძება.- გუშინ რომ მითხარი დილით გამაღვიძეო, აი გაგღვიძე.მე კიდევ სიუხეშით სავსე მძინარე თვალებით "დამანებე თავი, მეძინება". ბებიაჩემის სევდიანი მოჭუტული ქუთუთოები, თითქოს ნაწყენი მაგრამ უწინდელი სიყვარულით სავსე, ბევრად ბავშური, ვიდრე გუშინ, გუშინწინ...რაც უფრო ემატებოდა წლები უფრო სათნო, კეთილი და ბავშური ხდებოდა...მეცოდებოდა თითქოს დროის დინებას ნებდებოდა და სადაც იყო "ცხენიდან" გადმოვარდებოდა.ბაბუაჩემს უკვე ჩაეცვა თავისი ჯარისდროინდელი ქურთუკი რომელზეც მიყვებოდა ყოველთვის, მას ხომ ეს ძონძი ბევრ ლამაზ ქურთუკებს ერჩივნა. მას ხომ ბევრი რამ გადაუტანია მასთან ერთად.ამ ძველ მწვანე ძონძს "სიცოცხლის სურნლი" ასდიოდა. შემდეგ გაივლიდა ეზოში და ვენახებს ათვალიერებდა, გარშემო დატრიალდებოდა, ყურადღებით აკვირდებოდა ყოველ მტევანს.შემდეგ შენიშნავდა ერთ პატარა ყვითელ ფოთოლს და დანანებით ამოიოხრებდა:- ხომ ვრწყავ კაცო ვრწყავ და რატო ყვითლდება რატო...თავის შვილივით უყვარდა ყოველი ვაზი. ამაყად ჩაუვლიდა ხოლმე პამიდვრების ჯარს და იტყოდა: - "ოჰ რამხელაა ეს, ლუკაა, ლუკააა, მოდი წაიღე შენ ხომ ვარდისფრები გიყვარს, ხორციანია გემრიელი იქნება, მოდი ნახე აბა".მიყვარდა როდესაც თბილისიდან ზაფხულობით ჩამოვდიოდი, ჭიშკარზე მივაბრახუნებდი იქიდან კი ბაბუაჩემი გამორბოდა გახარებული და გაღიმებული ჩამეხუტებოდა. ამწევდა, ხელში ამიყვანდა თითქოს მანახებდა ჯერ კიდევ შემწევს ძალაო. მე კიდევ უკან ვიყურებოდი ბაბუაჩემს მიკრობილი და ჩუმად ერთი ორი ცრემლი მომაწვებოდა თვალებზე, ბაბუაჩემის სუნი მიყვარდა სუფთა და გამორჩეული იყო "სიცოცხლის სუნი" ადიოდა.მიყვარდა მისი იუმორი, ლენინის ლანძღვის მოსმენა.საღამოობით მოწყენილები იყვნენ, სარდაფში იჯდნენ, იქ ყოველთვის გრილოდა. ბაბუაჩემი დაღლილი იყო, ძალიან იღლებოდა, ბოლო ჯანის ამოწურვამდე მუშაობდა ხოლმე ყანაში. ჩაის წრუპავდა და უგულოდ ყველს და პურს ღეჭავდა. მერე მეტყოდა ეჰ, ეჰ, მოდი ბაბუასთან, ერთს ჩამეხუტებოდა, ხელში მაკოცებდა და მეტყოდა: ჩემი იმედი ხარო.წვრილი გალეული თაფლისფერი ოდნავ მომწვანო თვალები ოდნავ აუბრჭყიალდებოდა სანთლის მომაკვდავ ყვითელ შუქზე და შემდეგ იქვე საწოლზე წამოწვებოდა. დღეს დავიღალე, ძალიან დავიღალე იტყოდა და უწინდებურად რამოდენიმე წამში გაღიმებული დაიძინებდა. ***ბაბუაჩემი ბებიაჩემზე ძლიერ იჯდა "ცხენზე" მუხლებში ძალა ჰქონდა მაგრამ მაინც უჭირდა. რადგან "ცხენი" ბაბუაჩემზე ბევრად ძლიერი იყო. ეს მე მახსოვს... მახსოვდა და მუდამ მემახსოვრება... 2005 წელი. Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
მალინა Posted June 13, 2009 დარეპორტება გაზიარება Posted June 13, 2009 ნეტავ არასდროს არ გამეცანინეტავ არასდროს არ მყვარებოდიდა მე არასდროს აღარ მეხილაშენი უძირო, ნაზი თვალები.ნეტავ არასდროს აღარ მეფიქრა შენზე დილიდან დაღამებამდემგონი მიყვარხარ, მემგონი ახლაცდა გაგრძელდება ეს სიკვდილამდეარ მინდა ისევ ვიტანჯო შენითყოველ წამს ისე მიყვარდე ძლიერ რომ, უკვე თითქმის არ სიყვარულითგაძლება ჭირდეს ძვირფასო ძლიერ.ჩვენ კი ვერასდროს ვიქნებით ერთადეს სიმართლეა ტკივილით სავსემაგრამ ამის მწამს, შენ მეყვარები და ამ ლოდინში გავა სიცოცხლე.მაგრამ რა არის მხოლოდ სიცოცხლე უსიყვარულოდ რა არის იგი?რომ არა ტრფობა ამ ქვეყანაზე არ ვიქნებოდით დედამიწაზე.და ალბათ ისევ ტრფობა რომ არარუსთველი ვეღარ დაწერდა შედევრსვეღარ დაწერდა შექსპირი რომანსდა ვერც ილიას კალამი პროზას.ბედნიერი ვარ რომ ღმერთმა მაინც მაჩუქა ნიჭი სიყვარულისა ყოვლად ძლიერი სიყვარულისამჯერა, ნამდვილი სიყვარულისა.სწორედ ეს არის იმის მიზეზი რომ, ამ სტრიქონებს მხოლოდ შენ გიძღვნიუბრალოდ მინდა ვწერო ამაზეძვირფასო, მხოლოდ ამ სიყვარულზე.და ალბათ ბოლოს როცა გიხილეთოვდა უძიროდ მთელ ქვეყანაზეეს ის არ იყო იანვრის თოვლი,ეს იყო თოვლი სიყვარულისა.უკანასკნელად მე რომ გიხილავ ალბათ წალეკავს ქვეყანას თოვლიმაგრამ თოვლს მხოლოდ მე შევეხებიმე დავინახავ, ხელს გამიყინავს.იქნებ მოვიდეს თქეში წვიმისა შემცივდეს ძლიერ ვითხოვდე სითბოს ან თუ მზიანი ამინდი დადგა გავთბები აღარ მოვითხოვ სითბოს.და არც სიყვარულს შენგან არ ვითხოვ მხოლოდ იმას გთხოვ, იცხოვრე ჩემთვისმხოლოდ ისუნთქე, ისუნთქე ჩემთვისუბრალოდ იყავ ამ ქვეყანაზე.რომ უშენობა ვიცი რაცაამიჩვეული ვარ გავუძლებ ამას და თუ გავიგე რამე შეგმთხვაიცოდე, ჩემს სულს მივყიდი ღმერთებს.მუზა ხარ ჩემთვის, უბრალოდ მუზაგინდა დავწერო ლირიკა-პროზამაწუხებ ხშირად, მაჩეჩებ კალამსდა მაწერინებ მე ძალით ამას.მე მგონი მეყო, სწორად გითხარიჩემი სათქმელი გიამბე ახლა და თითქოს რაღაც მძიმე გულიდანმომეშვა, მაგრამ ვამძიმებ ქაღალდს. 3.10.07 Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
Nicole Posted February 11, 2011 დარეპორტება გაზიარება Posted February 11, 2011 მინიმები მას/ის/შენ იცი, ბოლო ხანებია ტკივილის აბებს ვსვამ, რათა სიცარიელით არ დავავადდე.ბოლო ხანებია აღარ ვიცინი იმდენს და იცი რატომ? შენ გახდი ჩემი ღიმილების მიზეზი და ასე მგონია, როცა "უმიზეზოდ ვიცინი" შენ გღალატობ.რა სასაცილოა იჯდე და მონატრებას თითებით ართავდე მის შესამოსად და ამ დროს კი უშენობა არ სციოდეთ...მითხარი, რომ უთქმელობა ეს ყველაზე დიდი გრძნობაა და მე აღარ დავლევ აბებს... იცი, დიდი ხანია ბრმა გავხდი. ხელის ცეცებით ვეძებ სამყაროს და როცა მგონია რომ მივაგენი, ხელში მხოლოდ შენი გრძნობა შემრჩება ხოლმე.. და მე კი ამ დროს ქვეყნიერებისხელაზე ბედნიერი ვარ.ჰო, მე საკუთარი ნებით გავხდი ბრმა, რადგან სამყაროს ნაცვლად შენი გრძნობები მეპოვნა, ისინი ხომ თვალით აღქმადნი არ არიან... იცი, დრო ახლა ჩემს წინ ზის და თავისი შემზარავი უფორმობით თვალებიდან სხივებს მაცლის... მე კი შენს მზერას აყოლილი, სუნთქვაგაშიშვლებული, ვზივარ მის წინ და უბადრუკი მგონია ყოველი, რადგან შენი ერთი ღიმილი შეაჩერებს დედამიწის ბრუნვას... იცი, მე აღარ ვითვლი დღეებს შენს ნახვამდე. ასე მგონია, ჩემი დათვლილი დღეები ეს ყველა ვერასრულებული ნატვრაა და ისინი ნელ-ნელა მშთანთქავენ..მე აღარ ვითვლი დღეებს, რადგან შენი თვალების ფეთქვა ჩემს ნაკვთებზე ეს უკვე უდროობაა და დიდი ცრურწმენა იქნება მჯეროდეს შენი თვალების და ამ დროს დღეებს ვითვლიდე შენთან შეხვედრამდე... იცი, ჩემი მონატრება ახლა ისე დაღლილია, რომ მხოლოდ შენს მკლავებში იგრძნობს შვებას.. Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
Recommended Posts
შეუერთდი განხილვას
თქვენ შეგიძლიათ შექმნათ პოსტი ახლა და დარეგისტრირდეთ მოგვიანებით. თუ თქვენ გაქვთ ანგარიში, გაიარეთ ავტორიზაცია რათა დაპოსტოთ თქვენი ანგარიშით.