ბლუმბერგის ახალი გამოცემა რუსეთ-საქართველოს ომზე

[kisa]

Bush Aides Weighed Attack to Halt Russia-Georgia War: Books

Share Business ExchangeTwitterFacebook| Email | Print | A A A

 

Review by James G. Neuger

 

Jan. 14 (Bloomberg) -- As Russian tanks rumbled into Georgia in 2008, a post-Cold War turning point was at hand.

 

George W. Bush’s national security team considered launching air strikes to halt the invasion. Vladimir Putin boasted that he alone could be trusted. And Nicolas Sarkozy badgered Georgia’s leader into signing a cease-fire.

 

These are just three peeks behind the diplomatic curtain presented in “A Little War That Shook the World,” Ronald D. Asmus’s absorbing account of the five-day clash in the Caucasus that August.

 

Asmus, who served as deputy assistant secretary of state in the Clinton administration, now runs the Brussels office of the German Marshall Fund. He pieced together this tale of realpolitik and diplomatic dead-ends by unearthing previously unpublished documents and interviewing Western and Georgian officials. Taken together, the evidence illustrates how the West failed to get to grips with an emboldened Russia.

 

Written with a diplomat’s feel for policy nuance and a journalist’s eye for detail, the book traces how Russia exploited U.S.-European divisions -- magnified by the festering sore of the Iraq war -- to put a stop to Georgia’s headstrong embrace of the West.

 

Thus we learn that “several senior White House staffers” urged “at least some consideration of limited military options,” such as bombing the mountain tunnel that served as Russia’s main supply line.

 

Bush Backs Off

 

Four days after the war started on Aug. 7, 2008, Bush cut off the discussion. A top-level White House meeting produced “a clear sense around the table that almost any military steps could lead to a confrontation with Moscow,” Asmus writes.

 

In the end, neither the lame-duck administration nor the fractured trans-Atlantic alliance could do much to save Georgia once it stumbled into war. The clash would renew Russia’s claim to great-power status after two decades of strategic decline.

 

Russian voices are largely absent in these pages; senior Kremlin officials rebuffed Asmus’s interview requests, he says. The resulting account is more sympathetic to Georgia than, for example, a European Union-sponsored investigation that last year blamed Georgia for firing the first shots.

 

The fin-de-regne Bush comes across as chastened into pragmatism, unwilling to pick a fight with Russia and unable to charm allies such as German Chancellor Angela Merkel into backing North Atlantic Treaty Organization membership for Georgia.

 

‘Stark and Threatening’

 

Late-term tensions between Bush and Vice President Dick Cheney punctuate this story. Cheney’s office grew concerned that Bush inadvertently gave Russia the all-clear to attack by staying mute in response to Putin’s “stark and threatening language” about Georgia during a meeting between the two men in the Black Sea resort of Sochi in April 2008. One Cheney staffer, reading a memo of that encounter, fretted that Bush might have given Russia a “green light.”

 

“A Little War” eavesdrops on a telling conversation Putin had with Georgian President Mikheil Saakashvili, the architect of Georgia’s pro-western policies, in February 2008.

 

“You think you can trust the Americans, and they will rush to assist you?” Putin asked according to a Georgian record of the talk. “Nobody can be trusted! Except me.”

 

Georgian ‘Hothead’

 

Saakashvili, seen as a reformer by some, a demagogue by others, was central to the non-meeting of minds between the U.S. and Europe over how to bring Georgia closer to the West. In European capitals he was seen as “an American-backed hothead who spelled trouble,” Asmus writes.

 

Trouble was preprogrammed when the equally histrionic Sarkozy shuttled between Moscow and the Georgian capital of Tbilisi to negotiate a ceasefire. The choice of the French leader, in his role as holder of the EU presidency, reflected concern in Washington that high-profile U.S. involvement would further rile the Kremlin.

 

Asmus’s account of Sarkozy’s seat-of-the-pantalons diplomacy includes the insight that at least one senior U.S. official was “appalled” by the ambiguous ceasefire text improvised by the French leader in Moscow on Aug. 12.

 

Later that evening, with 100,000 Georgians happily chanting “Sar-ko-zy, Sar-ko-zy” outside the parliament in Tbilisi, the French president confronted Saakashvili with the document and told him that he wouldn’t get a better deal.

 

“Where is Bush? Where are the Americans?” Sarkozy is quoted as snarling at the Georgians. “They are not coming to save you. No Europeans are coming, either. You are alone. If you don’t sign, the Russian tanks will be here soon.”

 

“A Little War That Shook the World: Georgia, Russia and the Future of the West” is published by Palgrave Macmillan (254 pages, $27, 20 pounds).

 

(James G. Neuger writes for Bloomberg News. The opinions expressed are his own.)

 

To contact the reporter on this story: James G. Neuger in Brussels at jneuger@bloomberg.net

Last Updated: January 13, 2010 19:00 EST

გადათარგმნეთ ვისაკ კიდე გაგაჩნიათ ამის ნერვები!

მე პას! ;)

 

http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=206...id=anp.wBWKJBGY

[kisa]

რონალდ ასმუსენის წიგნი გამოვიდა ეხლა და იმის ანოტაციაა

თუ ვინ არის ეს პიროვნება აქ შეგიძლიათ ნახოთ

http://www.gmfus.org/publications/author.cfm?id=11

დამეპუტა ნერვები!

[kisa]

Во время августовской войны советники Буша думали о военном вмешательстве»

Civil Georgia, Тбилиси / 14 янв.'10 / 15:14

Share/Save/Bookmark

 

Некоторые высокопоставленные представители Администрации президента Буша рассматривали возможность военного вмешательства во время августовской войны в 2008 г., - пишет Рональд Асмус в своей новой книге «Маленькая война, которая потрясла мир» (A Little War That Shook the World).

 

В Администрации президента Клинтона Асмус был помощником государственного секретаря по вопросам Европы, а в настоящее время является руководителем Трансатлантического центра при Фонде Маршала в Брюсселе.

 

Обозрение книги на днях было опубликовано агентством Bloomberg, а также британским The Sunday Times. В книге опубликованы неизвестные до этого времени материалы и основываются на интервью с западными и грузинскими официальными лицами. Но, в книге в меньшей степени представлена позиция России, причиной чего, как пишет сам автор книги, является отказ российских официальных лиц от интервью.

 

Согласно обозрению Bloomberg, книга отражает то, каким образом воспользовалась Россия отличиями в позициях США и Европы для того, чтобы остановить стремление Грузии к Западу.

 

Как пишет автор, «несколько официальных лиц из Белого дома» поддерживали рассмотрение возможность «совсем малого, ограниченного военного» мероприятия со стороны США, например, осуществление воздушных ударов и бомбардировку Рокского тоннеля.

 

Но, спустя четыре дня после начала войны президент Буш прекратил такие обсуждения. На встрече на высоком уровне, которая прошла в Белом доме, был сделан вывод, что «любой военный шаг со стороны США вызвал бы конфронтацию с Москвой», - пишет Асмус.

 

В книге также описываются те противоречия, которые существовали между президентом Бушем и его вице-президентом Диком Чейни в последний период президентства Буша.

 

Эти противоречия, согласно автору книги, охватывал и контекст Грузии, так как советники Чейни считали, что Буш невольно «дал зеленый свет» России для осуществления атаки против Грузии, когда он молчанием ответил на «язык резкости и угрозы» Путина, которым тот воспользовался в Сочи в апреле на встрече с Бушем.

 

В книге также приводится отрезок стенограммы, сделанной грузинской стороной на встрече между президентом Саакашвили и Путиным в феврале 2008 г.

 

«Ты думаешь, можешь доверять американцам, и думаешь они побегут тебе на помощь?» Никому не доверяй! Кроме меня», - говорит путин Михаилу Саакашвили, согласно этой стенограмме, в которой также упоминается «маленькая война».

 

Между ЕС и США существовали противоречия по тому вопросу, каким образом нужно было сблизить Грузию с Западом, и как отмечает автор книги, одной из главных причин этих противоречий был сам президент Саакашвили. В столицах европейских государств Саакашвили воспринимался, как «поддерживаемая американцами горячая голова, создающая проблемы», - пишет Асмус.

 

Асмус также пишет, что один из высокопоставленных американских чиновников был «удивлен» туманным текстом соглашения о прекращении огня, которое состоялось при посредничестве президента Франции Николя Саркози.

 

Согласно книге, когда Саркози прибыл в Тбилиси, он настоятельно требовал от Саакашвили подписать это соглашение, так как Грузия уже не смогла бы получить лучшие, чем в нем, условия.

 

«Где Буш? Где американцы? Они ни идут на помощь к вам. Ни европейцы (не идут). Ты остался один. Если не подпишешь, скоро тут будут российские танки», - говорил Саркози Михаилу Саакашвили, как это описывается в книге.

 

В обзоре Bloomberg отмечается, что эта книга более положительно написана в отношении к Грузии, чем т.н. «Заключение Тальявини».

 

В обзоре The Sunday Times отмечается, что книга «более похожа на труд вашингтонского неоконсерватора, нежели демократа».

 

«Асмус также считает, что неоказание Грузии необходимой помощи для интеграции в НАТО было ошибкой Запада, так же как и то, что не были направлены России сдерживающие сигналы», - говорится в обозрении The Sunday Times.

 

 

 

 

http://www.civil.ge/rus/article.php?id=20292

Edited January 14, 2010 by kisa

[kisa]

”აგვისტოს ომის დროს ბუშის მრჩევლები სამხედრო ჩარევაზე ფიქრობდნენ”

სივილ ჯორჯია, თბილისი / 14 იან.'10 / 12:12

Share/Save/Bookmark

 

პრეზიდენტ ბუშის ადმინისტრაციის ზოგიერთი მაღალი რანგის წარმომადგენელი 2008 წლის აგვისტოს ომში სამხედრო ჩარევის შესაძლებლობას განიხილავდა, - წერს რონალდ ასმუსი თავის ახალ წიგნში ”პატარა ომი, რომელმაც მსოფლიო შეძრა” (A Little War That Shook the World).

 

ასმუსი პრეზიდენტ კლინტონის ადმინისტრაციის დროს სახელმწიფო მდივნის თანაშემწე იყო ევროპულ საკითხებში, ხოლო ახლა მარშალის ფონდთან არსებული ტრანსანტლანტიკური ცენტრის ხელმძღვანელია ბრიუსელში.

 

მისი წიგნის მიმოხილვა ამ დღეებში სააგენტო Bloomberg-მა, ასევე ბრიტანულმა The Sunday Times-მა გამოაქვეყნა. წიგნში გამოქვეყნებულია აქამდე უცნობი მასალები და ეყრდნობა ინტერვიუებს დასავლელ და საქართველოს ოფიციალურ პირებთან. თუმცა ნაკლებად არის წარმოდგენილი რუსეთის პოზიცია, რისი მიზეზიც, როგორც წიგნის ავტორი წერს, რუსეთის ოფიციალური პირების უარია ინტერვიუზე.

 

Bloomberg-ის მიმოხილვის თანახმად, წიგნი ასახავს, თუ როგორ გამოიყენა რუსეთმა აშშ-სა და ევროპას შორის პოზიციათა სხვადასხვაობა იმისთვის, რომ შეეჩერებინა საქართველოს დასავლეთისკენ სწრაფვა.

 

როგორც წიგნის ავტორი წერს ”თეთრი სახლის რამოდენიმე ოფიციალური პირი” ემხრობოდა აშშ-ის მხრიდან ”სულ ცოტა, შეზღუდული სამხედრო” ღონისძიების გატარების განხილვას, მაგალითად, საჰაერო დარტყმების განხორიციელებას და როკის გვირაბის დაბომბვას.

 

მაგრამ ომის დაწყებიდან ოთხი დღის შემდეგ, ბუშმა ამგვარი განხილვები შეწყვიტა. მაღალი დონის შეხვედრაზე, რომელიც თეთრ სახლში შედგა, გაკეთდა დასკვნა, რომ ”ნებისმიერი სახის სამხედრო ნაბიჯი აშშ-ის მხრიდან გამოიწვევდა მოსკოვთან კონფრონტაციას,” - წერს ასმუსი.

 

წიგნში ასევე ასახულია ის დაპირისპირება, რომელიც ბუშსა და მის ვიცე-პრეზიდენტ დიკ ჩეინის შორის არსებობდა ბუშის პრეზიდენტობის ბოლო პერიოდში.

 

არსებული უთანხმოება, წიგნის ავტორის მიხედვით, საქართველოს კონტექსტსაც მოიცავდა, რადგან ჩეინის მრჩევლებს მიაჩნდათ, რომ ბუშმა რუსეთს საქართველოზე შეტევის განსახორციელებლად უნებლიედ ”მწვანე შუქი აუნთო”, როდესაც მან სიჩუმით უპასუხა პუტინის ”მკვეთრ და მუქარის ენას”, რომელიც მან სოჭში 2008 წლის აპრილში ბუშთან გამართული შეხვედრის დროს გამოიყენა.

 

წიგნში ასევე მოყვანილია პრეზიდენტ სააკაშვილსა და პუტინს შორის 2008 წლის თებერვალში გამართულ შეხვედრაზე ქართული მხარის მიერ გაკეთებული სტენოგრამის მონაკვეთი.

 

”შენ გგონია ამერიკელებს შეგიძლია ენდო და გგონია ისინი გამოიქცევიან რომ დაგეხმარონ?” ვერავის ენდობი! ჩემს გარდა,”- ეუბნება პუტინი სააკაშვილს, ამ სტენოგრამის მიხედვით, სადაც ასევე ნახსენებია ”პატარა ომი”.

 

ევროკავშირსა და აშშ-ს შორის უთანხმოება არსებობდა, თუ როგორ მომხდარიყო საქართველოს დასავლეთთან დაახლოება და, როგორც წიგნის ავტორი აღნიშნავს, ამ უთანხმოების ერთ-ერთი მიზეზი თავად პრეზიდენტი სააკაშვილი იყო. ევროპული ქვეყნების დედაქალაქებში სააკაშვილი აღიქმებოდა, როგორც ”ამერიკელების მიერ მხარდაჭერილი ცხელთავიანი და პრობლემების შემქმნელი,” წერს ასმუსი.

 

ასმუსი ასევე წერს, რომ ერთ-ერთი ამერიკელი მაღალი თანამდებობის პირი ”გაოგნებული” იყო ცეცხლის შეწყვეტის შესახებ ხელშეკრულების ბუნდოვანი ტექსტით, რომელიც საფრანგეთის პრეზიდენტის ნიკოლა სარკოზის შუამდგომლობით შედგა.

 

წიგნის მიხედვით, როდესაც სარკოზი თბილისში ჩამოვიდა, ის დაჟინებით მოითხოვდა სააკაშვილისგან ხელი მოეწერა ამ ხელშეკრულებისთვის, რადგან საქართველო ამაზე უკეთეს პირობებს ვეღარ მიიღებდა.

 

”სად არის ბუში? სად არიან ამერიკელები? ისინი არ მოდიან თქვენ დასახმარებლად. არც ევროპელები. მარტო დარჩი. თუ არ მოაწერ ხელს, აქ მალე რუსული ტანკები იქნებიან,”- ეუბნებოდა სარკოზი სააკაშვილს, როგორც ეს ახალ წიგნშია ნათქვამი.

 

Bloomberg-ის მიმოხილვაში აღნიშნულია, რომ ეს წიგნი საქართველოსადმი უფრო დადებითი კუთხით არის დაწერილი, ვიდრე ე.წ. ტალიავინის დასკვნა.

 

The Sunday Times-ის მიერ მომზადებულ მიმოხილვაში აღნიშნულია, რომ წიგნი ”ვაშინგტონელი ნეოკონსერვატორის ნაშრომს უფრო გავს, ვიდრე დემოკრატისას.”

 

”ასმუსი მიიჩნევს, რომ საქართველოსთვის ნატო-ში ინტეგრაციისთვის საჭირო გადამწყვეტი დახმარების არ აღმოჩენა დასავლეთის შეცდომა იყო, ისევე როგორც რუსეთისთვის მკვეთრი შემაკავებელი სიგნალების არ გაგზავნა,” - ნათქვამია The Sunday Times-ის მიმოხილვაში.

 

http://www.civil.ge/geo/article.php?id=22223

[Lo Janko]

ძალიან სამწუხაროა, როცა კითხულობ როგორ გყიდიან ორ გროშად ე.წ. "მეგობრები", მაგრამ სხვაზე დაბრალება ყველაზე ადვილია და არაფერს იძლევა სამომავლოდ.

ჩვენ უნდა ვაწარმოოთ ისეთი საგარეო პოლიტიკა, რომ არავის არ შევერჭოთ თვალებში და არ გავებლანდოთ ფეხებში, თორემ მერე სინანული არაფერს შველის.

[kisa]

Lo Janko

ჩვენ უნდა ვაწარმოოთ ისეთი საგარეო პოლიტიკა, რომ არავის არ შევერჭოთ თვალებში და არ გავებლანდოთ ფეხებში, თორემ მერე სინანული არაფერს შველის.

მართალი ხარ, მაგრამ ვინ მისცა ამის ტვინი ნაცებს ;)

”ამერიკელების მიერ მხარდაჭერილი ცხელთავიანი და პრობლემების შემქმნელი,” ამაზე თამაშობს რუსეთი და ჩვენი მოსახლეობის ნაწილს ეს ნორმალურ მოვლენად მიაჩნია.

ესაა უბედურება, თორემ აწი უნდათ წერონ და უნდათ იკითხონ - მიშა და ნაცები მაინც არ აკეთებენ დასკვნებს

[ძუკუ]

”ასმუსი მიიჩნევს, რომ საქართველოსთვის ნატო-ში ინტეგრაციისთვის საჭირო გადამწყვეტი დახმარების არ აღმოჩენა დასავლეთის შეცდომა იყო, ისევე როგორც რუსეთისთვის მკვეთრი შემაკავებელი სიგნალების არ გაგზავნა,” - ნათქვამია The Sunday Times-ის მიმოხილვაში.

 

რა ვიცი ამ სტატიაში ცოტა სხვა რამეს სწერს და ჩემი აზრით ყველაფერ სწორს.

 

09/10/200911:27

 

 

Рональд Асмус пишет в журнале The New Republic:

 

Признав независимость Абхахии и Южной Осетии, Россия также нарушила основное правило европейской безопасности после холодной войны: границы Европы никогда больше не будут меняться силой оружия.

 

Русские, должно быть, не поняли, что это было такое «основное правило европейской безопасности после холодной войны», когда Соединенные Штаты и НАТО демонстративно нарушили его в 1999 году. Косово было отделено от Сербии силой оружия, и этот новый фактический порядок, гарантированный западными вооруженными силами, стал официальным, когда Соединенные Штаты и многие западноевропейские государства признали независимость Косово. Так что да, многие из этих европейцев попали в переплет, когда оказались лицом к лицу с последствиями действий, предпринятых их правительствами в предыдущее десятилетие.

 

Конечно, отчет ЕС отрицает российские утверждения о «геноциде», которые изначально были явным преувеличением и пропагандой. Заявление о том, что НАТО начало бомбить Сербию, потому что та совершала акты «геноцида» в Косово, было не менее смехотворным, но жители западных стран до сих пор принимают это утверждение всерьез. В отчете признается, что у России было право защитить своих «миротворцев», но также говорится, что российская реакция оказалась чрезмерна. Это верно, но лишь добавляет ответственности грузинскому правительству, принявшему глупое решение начать атаку, спровоцировавшую российский ответ, про который они, наверняка, знали, что он не будет минимальным и пропорциональным. Это не освобождает Россию от ответственности за ее эксцессы, но тем больше ответственность страны, начавшей военные действия. Верно и то, что отделение Южной Осетии и Абхазии от Грузии нарушает международное право, так же как это произошло в случае с разделом Сербии. Насколько я помню, никто из возражавших против раздела Грузии и слова не сказал по поводу международного права, когда Косово незаконно отделяли от Сербии. Более того, многие из тех, кто выступает сегодня, поддерживали отделение Косово, утверждая, что это «разовое» исключение, которое не создаст прецедент. Проблема в том, что прецеденты были созданы, хотели западные правительства признать это или нет. Официальная российская пропаганда делала чрезмерные и лживые утверждения, и я подозреваю, что одной из причин, по которым Москва озвучивала свою пропаганду именно таким образом, было желание передразнить и поддразнить западные утверждения по поводу Косово. Хотя с другой стороны, возможно, никакой пародии тут и не было. Возможно, Москва и вправду считала, что Запад будет готов признать необходимость военных действий, если она будет упакована в лицемерный жаргон интервенции во имя гуманитарных целей.

 

В заключение следует заметить, что предложение перспективы членства в НАТО для Грузии было опасно провокационным шагом, который Запад совершенно не собирался поддержать, когда он привел к неизбежно последовавшей гневной российской реакции. Признание Косово было сумасшествием, и заплатила за это Грузия. Пренебрежительное отношение к международным законам и игнорирование государственного суверенитета, когда это устраивало нас, подготовило почву для других крупных государств, позволив им сделать то же самое по отношению к более слабым соседям. Агрессивная и конфронтационная внешняя политика, продолжавшаяся как минимум последние десять лет, при администрациях Клинтона и Буша, привела к этому положению дел, и потребуются десятилетия, чтобы исправить весь вред, причиненный международному порядку «человеколюбивыми» и «благонамеренными» ястребами.

 

 

 

http://inosmi.ru/sngbaltia/20091009/156242288.html

© ИноСМИ.ru 2000-2009