ქართული მხარე მზად არის, რუსეთთან საჰაერო მიმოსვლა აღადგინოს

[SSDK]

Gagi 67

გააგრძელეთ ამგვარი სიტყვათჯალღაობა.. ტვინთ-ჯალღაობას რომ ავლენს ნათლად...

სერიოზულ საკითხებს სხვებიც მოუვლიან...

თქვენ კი გაერთეთ ბალღებო ხელთ-მოჯალღავეებოოო.

.იხელთჯალღავეთ ხელმცთომარეებოო... გაიხარეთ სიტყვათ-ცელქობითა

ჰმმ..

ძაან უადგილო იყო ეს აქ..

უამრავი თემაა ამ ფორუმზეც, სადაც ეს სიტყვები იდეალურად წავიდოდა, მაგრამ რატომღაც ეს თემა აირჩიე.. არ კი ვიცი რატომ..

დაფიქრდე იქნება სხვა დროს.. და სწორი არჩევანი გააკეთო.. სჭირდება ჩვენს ქვეყანას სწორი არჩევანი დღესდღეისობით..

lasalexx

თქვენი არ ვიცი და მე ცუდს ვერაფერს ვხედავ საჰაერო მიმოსვლის აღდგენაში. ძალიან ბევრი ადამიანი წვალობს დღეს საქართველოდან რუსეთში ჩასვლაზე და პირიქით.

ცუდი ამაში არ უნდა ვეძებოთ მგონია მე.. ცუდი თავზე ხელის გადასმაშია საძებნი, რომელსაც ადრე თუ გვიან მოჰყვება დამორცხვებული ღიმილი ჩვენს ბაგეებზე..

 

კაცი ბჭობდა..

[nostradamusi]

რუსეთთან ურთიერთობაში საერთაშორისო დამკვირვებლების ინსტიტუტის შემოღება სახელმწიფოთშორისი ურთიერთობების ყველა ასპექტში - ეს გადასარევია..ეს ნიშნავს რუსეთის მოთოკვას!

არა მგონია რუსი თანხმდებოდეს შვეიცარიის საელჩოს სექციით საქართველოსთან ურთიერთობების ცივილიზებულ აღდგენას, მას ხომ ტველაფერი ეკონომიკური და სხვა კავშირები მხოლოდ დაპყრობისათვისსჭირდება , ისე ხალხი მაგას არ ადარდებს ეს გასაგებია!, ..

არც საქართველო დაუშვებს სამი საელჩოს გახსნანს საქართველოში! ასე რომ ეს პიარაქციებია და აქ ორივე მხარე დიპლომატიურად თამაშობს

 

რუსეთთან ურთიერთობაში საერთაშორისო დამკვირვებლების ინსტიტუტის შემოღება-ამაზე დიდხანს ფიქრობდი?

 

რომელი ქვეყანა დააკვირდება შენს ურთიერთობებს რუსეთთან

ამერიკა?

ქვეყანას, რომელიც რომელიმე ქვეყანასთან ურთიერთობისათვის დამკვირვებელი სჭირდება მომავალი არ აქვს.

 

ისე თუ ოდესმე დალაგდა რუსეთთან ურთიერთობა ის საელჩოები საკონსულოებად გადაკეთდება

[ლ ი ც ი]

თქვენ რაა საკუტარ თავს ლექსიკური ონანიზმის ობიექტებად ხომ არ მიიცნევთ?

Gagi 67

არ უნდა იყოთ პირტიტველა და უცადი ყმა და არ უნდა გიმეორებდეთ ყოველდღე ერთი და იგივეს-არ შეიძლება თანაფორუმელის შეურაცხყოფა, მაგრამ თქვენ თქვენსას არ იშლით . მოკლედ, ვორნი

Edited December 11, 2009 by ლ ი ც ი

[Nukriko]

> ქართული მხარე მზად არის, რუსეთთან საჰაერო მიმოსვლა აღადგინოს

ეგ იგივეა რაც:

 

"ქართული მხარე მზად არის სრულ კაპიტულაციას ხელი მოაწეროს"

 

გიხმაროდენ გიხმაროდენ......... :sorry:

[kisa]

არ დაიზაროთ, წაიკითხეთ

Медведев дал знак, что готов мириться с Саакашвили

Россия может без единого выстрела получить то, чего ей не удалось добиться 20 лет назад в Афгане

 

Прозвучавшее на Форуме европейских и азиатских СМИ заявление президента Дмитрия Медведева о том, что он «не видит препятствий» для открытия границы с Грузией, заблокированной после августовской войны 2008 года, стало в Армении сенсацией. Дело в том, что после закрытия границы Армения оказалась едва ли не самой пострадавшей стороной, поскольку именно через погранпереход «ВерхнийЛарс-Казбеги» осуществлялась треть товарооборота страны. И понятно, что Ереван в меру своих возможностей, прилагал все возможные усилия для восстановления прежнего порядка вещей.

 

В ноябре в столице Армении проходили достаточно законспирированные, но от этого не менее интенсивные переговоры между российскими и грузинскими дипломатами. Переговоры велись в непривычном формате. Россияне и грузины друг с другом не встречались, диалог шел при помощи армянских посредников, которые, кстати, не скрывали заинтересованности в успехе миссии.

 

В течение нескольких дней ситуация сдвинулась с мертвой точки. Российская сторона заявила, что реконструкция «Верхнего Ларса» завершена (именно под этим предлогом и была закрыта граница), и теперь терминал может пропускать более 400 автомобилей в день. Выяснилось также, что все это время грузинская сторона также модернизировала погранпереход со своей стороны. Это обошлось в 2,5 миллиона долларов, которые дали американцы. Есть версия, что Вашингтон сделал это по настоятельной просьбе Еревана. Кроме того, было снято основное требование Тбилиси – чтобы наряду с открытием границы был отменен запрет на импорт грузинских товаров в Россию. Скорее всего, грузины пришли к выводу, что особо настаивать на этом не стоит. Если граница откроется, эмбарго ослабнет в любом случае: целый ряд сельскохозяйственных товаров не слишком сложно представить в качестве плодов армянской, а не грузинской земли. Особенно если транспортируют их армянские перевозчики.

 

Кстати, косвенным образом это подтвердил и президент Медведев, по словам которого российский рынок может быть открыт для грузинской продукции, «ввезенной на территорию России легально». Если к этому добавить, что, по словам Медведева, «несмотря на жесткое противостояние между нашими государствами по некоторым вопросам на международной площадке» Москва готова рассмотреть и проблемы возобновления воздушного сообщения и даже – отмены визового режима. Создается впечатление, что в «грузинской политике» Кремля происходят очевидные подвижки.

 

Если еще недавно российские руководители обещали оторвать кое-что грузинскому президенту, то теперь батоно Саакашвили может быть спокоен. Если не за территориальную целостность своей страны, то уж за целостность своих важных частей тела – наверняка. Москва, кажется, уже не склонна к столь радикальным методам решения проблем.

 

Заметим, что почин главы государства нашел моментальный отклик со стороны российского министерства транспорта, которое подтвердило свою готовность рассмотреть этот вопрос «в случае соответствующего обращения» со стороны Тбилиси. Это означает, что вопрос прорабатывался.

 

С учетом того, что президент Медведев одновременно вновь подтвердил положительное отношение Москвы к «потеплению отношений между Арменией и Турцией», становится ясно, что фактическое согласие возобновить отношения с режимом Михаила Саакашвили и армяно-турецкое урегулирование – явления одного порядка. И порядок этот просчитан и вызван к жизни именно Москвой. При одном взгляде на карту региона становится ясно, что что именно Россия выиграет больше других стран, если на Южном Кавказе не останется закрытых границ.

 

По существу, в таком случае не останется никаких препятствий для самой широкой экономической экспансии России на Ближний и Средний Восток и ее прямого выхода к вожделенным теплым портам Персидского залива. Кстати, именно ради таких дивидендов советское руководство в свое время решилось на ввод войск в Афганистан. Теперь Москва, имея прочную опору в лице Армении, где ей принадлежат все инфраструктуры и коммуникации, защищенные дислоцированной здесь военной базой, может достичь желаемого без единого выстрела, укрепив к тому же свой имидж миротворца.

http://svpressa.ru/world/article/18168/

 

აი ეხლა კი მართლა მაინტერესებს თქვენი აზრი

მავანთა საყურადღებოთ - თავი შეიკავოს ლინგვალური დიარეისგან

[ლ ი ც ი]

აი ეხლა კი მართლა მაინტერესებს თქვენი აზრი

მავანთა საყურადღებოთ - თავი შეიკავოს ლინგვალური დიარეისგან

kisa

რავი, ჩემი აზრით, ჟურნალისტი სწორ ანალიზს აკეთებს

[ლ ი ც ი]

kisa

+

 

 

ანდრეი პიონტკოვსკი - პუტინის რეჟიმი ლპობის სტადიაშია და ვერავითარი საგარეო ფაქტორი ვერ გადაარჩენს

სიახლე !!! ”ინტერპრესნიუსი” უკვე თქვენს მობილურში

11 / 12, 2009 13:11

 

საქართველოს შესახებ რუსეთის პრეზიდენტის მორიგ განცხადებებზე, რას შეიძლება უკავშირდებოდეს მოსკოვის სურვილი, გააუმჯებესოს ურთიერთობები ქვეყანასთან, რომლის ტერიტორიის 25%-ის ოკუპაცია მოახდინა, რამდენად დაძლია რუსეთმა საქართველოს წინააღმდეგ განხორციელებული აგრესიის შემდეგ დასავლეთთან შექმნილი უთანხმოებები, სავარაუდოდ, რამდენ ხანს გაგრძელდება რუსეთსა და საქართველოსა შორის დაძაბულობა, როგორი პოლიტიკური შედეგებით ხვდება რუსეთი ახალ წელს და როგორ პოლიტიკას გაატარებს კრემლი საქართველოსთან მიმართებაში 2010 წელს, “ინტერპრესნიუსი” რუსეთის მეცნიერებათა აკადემიის სისტემური ანალიზის ინსტიტუტის წამყვან მეცნიერ-თანამშრომელს, ანდრეი პიონტკოვსკის ესაუბრა.

 

- ბატონო ანდრეი, როგორ შეაფასებდით “რია-ნოვოსტი”-ს ორგანიზებულ ევროპისა და აზიის მედიასაშუალებების ფორუმზე საქართველოს შესახებ რუსეთის პრეზიდენტის მორიგ განცხადებებს. მედვედევი კვლავ აცხადებს, რომ ქართველ ხალხთან ურთიერთობებისთვის მოსკოვი მზად არის, მაგრამ რაც შეეხება საქართველოს ხელისუფლებას, კრემლი სააკაშვილთან დიალოგს კვლავ გამორიცხავს. . .

– მედვედევის ამ განცხადებაში ახალი არაფერია. მედვედევსა და პუტინს ასეთი პოზიცია აქვთ აგვისტოს ომის შემდეგ. თუმცა, ჩემი აზრით, ამგვარი პოზიცია მთლად თანმიმდევრული არ არის. ჟენევაში რუსეთისა და საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილეების დონეზე მიმდინარეობს მოლაპარაკებები. გასაგებია, რომ ამ მოლაპარაკებებზე არავითარი წინსვლა არ არის, მაგრამ ეს შეხვედრები საკმაოდ მეგობრულ ატმოსფეროში მიმდინარეობს. ტელევიზიით ნანახი კადრებით თუ ვიმსჯელებთ, მოსკოვისა და თბილისის ოფიციალური პირები კამერების წინ მომღიმარი სახით ართმევენ ერთმანეთს ხელს.

- თქვენი აზრით, მედვედევის მტკიცება, რომ რუსეთი მზად არის, აღადგინოს საქართველოსთან ეკონომიკური ურთიერთობები, საჰაერო მიმოსვლა და სავიზო რეჟიმი გამარტივდეს, ხომ არ უკავშირდება ევროკავშირის აღმოსავლური პარტნიორობის პროგრამის ამოქმედებას, რომლითაც ყოფილი 6 საბჭოთა რესპუბლიკა ევროკავშირთან სულ უფრო მეტად დაახლოვდება?

- ჩემი აზრით, ეს შეიძლება უკავშირდებოდეს მოსკოვის სურვილს, დღის წესრიგიდან საბოლოოდ მოხსნას მისთვის უსიამოვნო საკითხი, რომელიც სამხრეთ ოსეთიდან ქართველი დევნილების დაბრუნებას ეხება. აფხაზეთიდან დევნილები დიდი ხნის წინ იქნენ განდევნილი, თანაც ითვლება, რომ 1992-1993 წლების ომში რუსეთი პირდაპირ არ მონაწილეობდა. რაც შეეხება სამხრეთ ოსეთიდან დევნილ ქართველებს, მათი საკუთარი საცხოვრებლიდან განდევნა სწორედ რუსული ტანკებისა და ავტომატების ლულის ქვეშ მოხდა, ამიტომ მათ ბედზე მორალურ, პოლიტიკურ და იურიდიულ პასუხისმგებლობას რუსეთი გრძნობს. მოსკოვს ამ დევნილების საყოფაცხოვრებო პრობლემების მოგვარებით სურს მისთვის მტკივნეული, დევნილთა საკითხის გადაწყვეტა, რის გამო ოფიციალური თბილისი მოსკოვს სამართლიანად აკრიტიკებს.

- ნატო-მ და ევროკავშირმა რუსეთთან ურთიერთობა აღადგინეს. ხომ არ ნიშნავს ეს, რომ რუსეთმა საქართველოზე განხორციელებული აგრესიის შემდეგ საერთაშორისო არენაზე უხერხულობის დაძლევა შეძლო?

- შეძლო, შეძლო და თანაც სრულად. ეს ნათელი იყო ჯერ კიდევ შარშან, როცა ევროკავშირმა 2008 წლის 1 სექტემბერს საქართველოზე რუსეთის მიერ განხორციელებულ აგრესიასთან დაკავშირებით პრაქტიკულად არაფრისმთქმელი დადგენილება მიიღო. მაშინ გაზეთმა “კომერსანტმა” ერთი ძალიან მნიშვნელოვანი ინფორმაცია გამოაქვეყნა. ჩემი აზრით, გაზეთმა ინფორმაციის გაჟონვის აშკარად პროვოცირება მოახდინა. პრეზიდენტის ადმინისტრაციის მაღალი დონის ჩინოვნიკზე დაყრდნობით გავრცელდა განცხადება, რომ თუ ევროკავშირი 1 სექტემბერს არაფრისმთქმელი დეკლარაციებით შემოიფარგლებოდა, შემდეგ თამაში რუსული წესებით გაგრძელდებოდა. პრაქტიკულად, ასეც მოხდა.

საქართველოსთან დაკავშირებით რუსეთზე მეტ-ნაკლებად ორგანიზებული ზეწოლა მოსკოვში აშშ-ს პრეზიდენტ ობამას ვიზიტის დროს მოხდა. ისიც არ უკავშირდებოდა ომის შედეგებს. საუბარი იყო მეორე ომის განმეორების დაუშვებლობაზე. სხვათა შორის, ამან ბევრად განსაზღვარა ომის განუახლებლობა. ზუსტად ვიცი, რომ ამგვარი გეგმები რუსეთის ხელისუფლების ნაწილს ნამდვილად ჰქონდა. უხეშად რომ ვთქვათ, დასავლეთმა საქართველოსთან რუსეთის ომი და ომის შედეგები გადაყლაპა და სანაცვლოდ მოსკოვისგან მიიღო ირიბი დაპირება, რომ საქართველოსთან მეორე ომი აღარ იქნება.

- შეიძლება ითქვას, რომ დასავლეთი და აშშ საერთაშორისო არენაზე რუსეთის ვოლუნტარიზმს შეეგუენ და რუსეთს საქართველოსთან “ცივი ომი” კიდევ დიდხანს ექნება?

- ცხადია, რომ მოსკოვისა და თბილისის პოზიციები შეურიგებელია. საქართველო არასოდეს არ დათანხმდება თავისი ტერიტორიების 25%-ის დაკარგვას. მოსკოვი აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის საკითხებს გადაწყვეტილად და დასრულებულად მიიჩნევს. იმისთვის, რომ 2-3 სამხრეთამერიკულ ღარიბ ქვეყანას აფხაზეთისა და სამხეთ ოსეთის დამოუკიდებლობა ეღიარებინა, მოსკოვმა ფული გადაიხადა. აფხაზეთი და სამხრეთ ოსეთი ისეთივე თემად იქცევა, როგორც - ათწლეულების განმავლობაში ორად გაყოფილი გერმანიის საკითხი იყო. ასე რომ, უახლოეს პერსპექტივაში ამ კონფლიქტის გადაწყვეტის შესაძლებლობას ვერ ვხედავ.

- როგორ შეაფასებდით 2009 წელს რუსეთის საშინაო და საგარეო პოლიტიკის შედეგებს?

- ახლა სწრაფად ვითარდება პროცესები საშინაო პოლიტიკაში. მკვეთრად შეიცვალა რუსეთის მმართველი კლასის მსოფლაღქმა. თუ ერთი წლის წინ, განსაკუთრებით აგვისტოს ომის შემდეგ რუსეთში ეიფორიის პიკი იყო, ყველა ფიქრობდა, რომ რუსეთი მუხლებიდან მართლაც წამოდგა და მსოფლიო ეკონომიკური კრიზისის ფონზე რუსეთი აღმშენებლობის კუნძულია, ახლა განწყობა საპირისპიროდ შეიცვალა.

რუსულ პოლიტიკურ ელიტაში ეიფორიული განწყობები შეცვალა იმის გაცნობიერებამ, რომ რაც რუსეთში ხდება, არა მსოფლიო ეკონომიკურ კრიზისს, არამედ რუსული პოლიტიკური სისტემის სისტემურ კრიზისს უკავშირდება. მედვედევმა თავის სტატიებში ნათლად აღნიშნა, რომ რუსეთი დღეს ჩამორჩენილი, ნედლეულზე დამოკიდებული ეკონომიკის, კორუფციის მაღალი დონის, ცეცხლში გახვეული კავკასიის, ალკოჰოლიზმითა და ნარკომანიით მომაკვდავი მოსახლეობის ქვეყანაა. ანუ, პოლიტიკურ ელიტას და საზოგადოების ნაწილს აქვს კრახის სრული განცდა, რაც პუტინის 10-წლიანი მმართველობის შედეგია. რა დასკვნებს გამოიტანენ რუსული პოლიტიკური კლასი და საზოგადოება შექმნილი ვითარებიდან, ამას უკვე მომავალ წელს ვნახავთ. რუსეთი ახალ წელს მმართველი კლასის მენტალური არასტაბილურობით ხვდება. ეს კი ნიშნავს, რომ მმართველ ელიტას ესმის პუტინის პროექტის კრახი. ასეთ ფონზე საგარეო ასპექტებს მნიშვნელობა აქვს დაკარგული. რუსეთის საგარეო პოლიტიკა საშინაოს გაგრძელება იყო. მისი შემადგენელი ნაწილი იყო დასავლეთის, აშშ-სა და ყოფილი საბჭოთა რესპუბლიკებისგან მტრის ხატის შექმნა, რაც პუტინის ხელისუფლების ლეგიტიმაციისა და გამართლების ერთადერთი საშუალება იყო. ახლა ყველასთვის ნათელია, რომ პუტინის რეჟიმი ლპობის სტადიაშია და ვერავითარი საგარეო ფაქტორი ვერ გადაარჩენს. საგულისხმოა, რომ საზოგადოებაში მკვეთრად დაეცა დასავლეთისა და აშშ-სადმი ზიზღი, რომელსაც სახელისუფლო ტელევიზიები ხელოვნურად აღვივებდნენ. მოსახლეობა რთულ ეკონიმიკურ პრობლემებს წააწყდა და მათ მტრულ დამოკიდებულებას ვექტორი შეეცვალათ და ახლა ეს არა დასავლეთსა და აშშ-ს, არამედ საკუთარ ხელისუფლებას უკავშირდება, რომელიც რეალურად კლეპტოკრატიას წარმოადგენს.

- მიუხედავად ამისა, რუსეთს საერთაშორისო არენაზე გარკვეული წარმატება მაინც აქვს. მხედველობაში მაქვს ევროკავშირთან და ნატო-სთან ურთიერთობების აღდგენა, მედვედევმა პარტნიორებს ევროპული უსაფრთხოების ახალი ხელშეკრულებაც კი შესთავაზა. . .

- ევროპული უსაფრთხოების მედვედევისეულ ხელშეკრულებას არავინ სერიოზულად არ განიხილავს. ნატო-ში რუსეთის წარმომადგენელი დიმიტრი როგოზინი ნატო-რუსეთის სამიტზე შეეცადა პარტნიორებისთვის ამ ხელშეკრულების თავზე მოხვევას, მან ბრიუსელში ისტერიკაც კი მოაწყო, მაგრამ ამ კონცეფციის განხილვაზე ყველამ კატეგორიული უარი განაცხადა. ნატო-რუსეთის სამიტზე ის გადაწყვეტილებები იქნა მიღებული, როლებიც დასავლეთს ავღანეთთან დაკავშირებით აინტერესებდა. სხვაგვარად არც შეიძლება ყოფილიყო, თუნდაც იმიტომ, რომ მედვედევის კონცეფცია არაფრისმთქმელია და მეორეც, რატომ უნდა განეხილა დასავლეთს იმ ქვეყნის მიერ შემუშავებული ევროპული უსაფრთხოების კონცეფცია, რომელმაც სულ ახლახან მეზობელი ქვეყნის მიმართ აგრესია განახორციელა და შემდეგ ევროპელ პარტნიორებს ევროპული უსაფრთხოების ხელშეკრულების პროექტი ურცხვად შესთავაზა.

- სავარაუდოდ, როგორ პოლიტიკას გაატარებს რუსეთი საქართველოს მიმართ 2010 წელს?

- დაახლოებით ისეთივე პოლიტიკას გაატარებს, რაც 2009 წელს ჰქონდა. რუსეთ-საქართველოს კონფლიქტი გრძელვადიანია. იმის გათვალისწინებით, რომ კონფლიქტის გამომწვევი პარამეტრები, ერთგვარად, “ჩაბეტონებულია”, კონფლიქტი დიდხანს გაგრძელდება. 2010 წელს რუსეთის საგარეო პოლიტიკაში ცოტა რამ იქნება საინტერესო, ახალ წელს მოსკოვს სერიოზული საშინაო პოლიტიკური პრობლემები ელის.

 

http://www.interpressnews.ge/ge/index.php/...ink/119666.html

Edited December 11, 2009 by ლ ი ც ი

[kisa]

ლ ი ც ი

"ეჟედნევნი ჟურნალში" ვნახე დღეს საინტერესო სტატია განაპოლსკის - წაიკითხე აუცილებლად.

თუ ვერ იპოვი ლინკს დავდებ

[lasha1997]

თქვენი არ ვიცი და მე ცუდს ვერაფერს ვხედავ საჰაერო მიმოსვლის აღდგენაში. ძალიან ბევრი ადამიანი წვალობს დღეს საქართველოდან რუსეთში ჩასვლაზე და პირიქით.

 

ცუდი არ არის,მაგრამ რატომ მივდივართ ჩვენ ყოველთვის დათმობაზე? ისიც გასაგებია,რომ ქართველები უფრო მეტი იფრენენ მაგ რეისებით ვიდრე რუსები.თუ სავიზო რეჟიმიც მოიხსნა,უფრო მეტი წავა რუსეთში ფულის საშოვნელად და მეტი ქართველი იქნება რუსეთის მიმართ ლოიალური.ეს ჩვენთვის კარგია?

 

ამაზე ხომ არის საჭირო დაფიქრება?

Edited December 11, 2009 by lasha1997

[Grig]

ლიცემერი:უზერებო, მიშამ "ზადნი ხოდი" მისცა თუ ზადი?

 

რა შუაშია ზადნი თუ პერედნი - მთავარი ისაა, რომ ბევრ ქართველს სიცოცხლე გაუიოლდება. აი, ეს არის მთავარი. დიდი პოლიტიკის დდშვც, ადამიანებზე ვიფიქროთ და არა იდეებზე.

[lasha1997]

kisa

Россия может без единого выстрела получить то, чего ей не удалось добиться 20 лет назад в Афгане

 

 

და ამაში ჩვენი ხელისუფლება შეუწყობს ხელს.არ ფიქრობენ რას სჩადიან.

[Grig]

Nukriko

ეგ იგივეა რაც:

 

"ქართული მხარე მზად არის სრულ კაპიტულაციას ხელი მოაწეროს"

 

გიხმაროდენ გიხმაროდენ.........

 

 

Боря, ты не прав!

 

კაპიტულაცია შარშან აგვისტოში იყო - ახლა ქაქების განქექვის დროა. ლარსის გახსნა ამ მხრივ კარგი საწყისი ნაბიჯი იქნებოდა. ვიზების გაუქმება - სულ გადასარევი. ია ტაკ დუმაიუ!!!!

[ლ ი ც ი]

"ეჟედნევნი ჟურნალში" ვნახე დღეს საინტერესო სტატია განაპოლსკის - წაიკითხე აუცილებლად.

თუ ვერ იპოვი ლინკს დავდებ

kisa

დამავალებ :2kiss:

[kisa]

ლ ი ც ი

http://www.ej.ru/?a=note&id=9691

[ლ ი ც ი]

ლ ი ც ი

http://www.ej.ru/?a=note&id=9691

kisa

Холодненькая войнушка

9 ДЕКАБРЯ 2009 г. МАТВЕЙ ГАНАПОЛЬСКИЙ

 

Между Россией и Грузией идет холодная война.

Вернее, не война, а войнушка, потому что маленькая и так уже примелькалась, что воспринимается как обыденность.

 

Холодная война между СССР и Западом была следствием коммунистического мессианства, победа в ней ощущалась стратегической задачей.

 

О победе в российско-грузинской холодненькой войнушке не мечтает никто, тем более ее прямые участники. И это неудивительно: Тбилиси не может «переделать» российское общественное мнение, а пропаганду тем более. Но и Москва изгиляется в антигрузинских упражнениях только на своей территории для своих же, а они Кремль слушают да хинкали едят.

 

Но и никаких причин для прекращения войнушки тоже нет — применения ядерного оружия не боятся, в применении обычного уже поупражнялись. Никаких контактов между странами нет; нет прямых рейсов самолетов, поезда не ходят. Дипотношения разорваны. Взаимная экономика на нуле.

 

Каков расчет на перспективу? Трудно сказать. Россией заявлена позиция, что «пока Саакашвили не уйдет…». Грузия же заявляет, что «пока Россия не отдаст отторгнутые территории…».

 

Тут, конечно, явный перекос. Территории, что ни говори и каким «самовыявлением народного желания» ни прикрывайся, все же отторгнуты другим государством вооруженным путем. Что касается надежды, что следующий грузинский лидер «простит» Абхазию и Южную Осетию, то она наивна: понятно, что фактор неправого отторжения будет использован и далее, а тот, кто вдруг заявит, что «чему бывать…», тут же будет назван национал-предателем. Поэтому когда начинаются разговоры о «конструктивном подходе» к проблеме территорий, то они бессмысленны, потому что в этой ситуации выхода два — либо отдать и вернуть ситуацию к исходной позиции, либо оставаться «врагами» на долгие десятилетия.

 

Долговременность подобной ситуации, возможно, устраивает Турцию в истории с разделом Кипра, но хорошо ли России оказаться в такой же роли?

 

Современная история демонстрирует удивительные парадоксы, но, наверное, главный из них, что какую военную операцию ни планируй, как ее ни осуществляй, какой пропагандой ни прокладывай и ни прикрывай, какие действия после этой операции ни совершай — никто никого в современной войне победить не может, если только не вырезать поголовно противника. Открытость мира, современные коммуникации, разнонаправленность интересов соседних стран — все это обеспечивает якобы поверженному важную гарантию: мир для него все так же открыт, он скоро залечит раны войны, он волен энергично и последовательно объяснять миру, что против него совершена агрессия.

 

Но самое главное — это навсегда! Или ровно настолько, пока конфликт не будет улажен.

 

И следствием этого будет перманентно возобновляемая попытка принудить гордого и огромного соседа к оправданию своей агрессии. Он, сосед, конечно, у себя на внутреннем политическом рынке своим гражданам все объяснил, но на внешнем…

 

Вот только небольшой список последних действий, связанных с активностью официальных властей Грузии и изложенных тут только в заголовках:

 

 

 

- Грузия поддерживает новую стратегию США в Афганистане и примет активное участие в этой операции.

 

- Коммуникационная комиссия оштрафовала российские телеканалы за вещание на Абхазию и Южную Юсетию.

 

- Саакашвили обвиняет Москву в травле грузин в связи с убийством в Москве Эдуарда Гурцкая и призывает всех грузин вернуться на родину.

 

- Грузия отмечает годовщину "революции роз". Президент Грузии Михаил Саакашвили принял участие в мероприятиях, посвященных шестой годовщине "революции роз".

 

- Пентагон возобновляет боевую подготовку грузинской армии, прерванную год назад нападением на Южную Осетию.

 

- После вооруженного конфликта Грузия намерена отказаться от закупки товаров народного потребления из России и переориентироваться на продукцию украинского производства.

 

- МИД Грузии рассказал о новых фактах "похищений" грузин на границе с Южной Осетией.

 

- Грузия избавляется от российского наследия: хочет быть "Георгией".

 

- СМИ Грузии: верховного комиссара СЕ по правам человека не пустили в Цхинвали.

 

- Грузия проводит в 15 странах всемирную акцию "Все против Путина" и День заговора против РФ.

 

- Саакашвили: шутки Путина оскорбляют российский народ.

 

- Тбилиси протестует против переключения на российский код телефонов в отколовшихся республиках.

 

- Военный потенциал Грузии сейчас выше, чем в августе 2008 года, заявил Генштаб ВС РФ.

 

- Саакашвили сравнил Россию и Турцию: "Есть сосед, который рушит, и есть сосед, который строит".

 

 

 

Все приведенные новостные заголовки взяты из российских СМИ и с очевидностью показывают, что «кровавый режим Саакашвили» гибнет только в фантазиях российского руководства.

 

При этом активность грузинской официальной дипломатии направлена отнюдь не на Россию, а на внутренний рынок и на остальной мир. И действует эта дипломатия весьма успешно: ее осуществляют прекрасно образованные люди, для которых их действия не только профессиональный долг, но и защита Родины, у которой сосед отобрал часть ее территории. И как ни старается Россия, но все ее попытки «отмыться» от грузинской авантюры безуспешны — слишком сильна память народов на пространстве Европы о советском прошлом, а бесконечные попытки Кремля купить у того или иного государства признание отторгнутых территорий мгновенно «сливаются» в прессу именно теми, кого пытались купить.

 

Холодная войнушка с Грузией перерастает для России в новую вялотекущую, но глобальную проблему, осложненную отсутствием железного занавеса и присутствием интернета. Российская пропагандистская машина тяжела, архаична и основана на принципе «я сказал — ты поверил». Но это все в прошлом, а в настоящем в международном понимании есть две одинаковые по значению страны — Грузия и Россия. И Грузия имеет все возможности блокировать Россию на всех международных площадках, где рассматриваются вопросы международной безопасности — вспомним хотя бы непрекращающиеся проблемы в ОБСЕ, вынуждающие Россию все время заявлять, что она «хлопнет дверью».

 

Однако грузинская проблема опасна для России не только как прямой фактор, но и опосредованный. Думается, что Владимир Путин абсолютно прав, намекая, что отмена поправки Джексона-Вэника не происходит исключительно по политическим мотивам, отнюдь не связанным с историческим контекстом поправки — невозможностью эмиграции из СССР советских евреев. Думается, что вступление России в ВТО также будет активно тормозиться теми странами, которые не признают волюнтаризм Москвы. Последняя крупная неудача России на международной арене — фактический отказ Европы и США обсуждать российское предложение о коллективной безопасности на саммите Россия-НАТО.

 

Отторжение чужой территории и одновременное предложение коллективной безопасности — такое может совмещаться только в воспаленном сознании.

 

Конечно, в данном случае можно простецки, почти по Зощенко, заявить, что нам на это дело «плюнуть и растереть». Однако тогда начинается нестыковка, ибо в этом случае намеки Путина на несправедливость Запада в отношении России и российская позиция, выражающаяся в простой фразе из лексикона 90-х «я сказал – ты сделал», вряд ли совместимы. «Наив» — это течение в искусстве, а в политике — это признак неадекватности.

 

Холодная войнушка с Грузией приносит России прямой урон. Если привычно сравнивать российскую политику с поведением слона в посудной лавке, то перед нами слон с колючкой в хоботе. Эта колючка — Грузия. Колючка крохотная, но чревата общим сепсисом.

 

Россия может изображать высокомерие, презрение или отпускать оскорбительные шуточки, кои позволил себе российский премьер, находясь в Сочи на встрече с Юлией Тимошенко, но это не более чем гаерство во вред собственной стране.

 

Все российские надежды, что проблема как-то сама собой рассосется, такой же признак политической неадекватности, как и при самозаверениях, что нефтью-газом можно закидать эту проблему на внешнем поле, как удается закидать деньгами проблемы на поле внутреннем.

 

Общая беда руководства России — удивительное умение не чувствовать момент, не чувствовать стиля времени.

 

Это беда политики внутри и вне страны.

 

Великая Россия закономерно не забывает Отечественную войну 1941-1945 годов, однако почему-то полагает, что маленький сосед не ощущает свою страну для себя отечеством.

 

Однако в таких вопросах размер не имеет значения.

 

გმადლობ :maladec:

გონიერი კაცი და კარგი ჟურნალისტია

Edited December 11, 2009 by ლ ი ც ი