ლექსები, ჩანახატები, სასიყვარულო ისტორიები

[Private Nodari]

დღეს ისეთი გოგო ვნახე

გადამეკრა თავლზე ბინდი

ისეთი იყო როგორებიც მე მომწონს

ღმერთო ნეტა..ღმერთო ნეტააააა..

ნეტააააააააა

აააა

[Indian_Summer]

how long , howlong

[ლ ი ც ი]

ყველაფრით კმა მყოფს სანატრელად გართობა დამრჩა

nuaka

არც ისე მოკლე, არც ისე გრძელი,

ცოტა ნაკლები და ცოტა მეტი-

გამოიარე , მისჯილი ბედით,

ცხოვრების....( რამდენი) წელი?

[ლ ი ც ი]

გემუდარები, გამიღე კარი.

სიტყვა, რომელიც ერთ დროს გამომრჩა,

მე მოგიტანე ახლა პეშვებით,

გემუდარები, კარი გამიღე!

ასე ადვილად ვერ შევეშვები

დაგმანულ კარში შეჭუჭკულ ლოდინს

და რწმენისა და იმედის ლოდებს

ვერ ჩამოვაგლეჯ ჩემს მარტოობას.

...სისულელეა ჯიუტი ღობე

ყინულოვანი, თეთრი თითებით,

მე თუმცა მთვარის სატრფოდ ვითვლები,

მაინც მთავარი დავტოვე შენთან -

უბავშვურესი სულის მითები

და მოყვავილე სინათლე ფერთა...

და ახლა სიტყვა მომაქვს პეშვებით,

რომლითაც უნდა გადავარჩინო

შენს სულში თითქმის გახუნებული

ჩემი თითების ანაბეჭდები,

სავსე ვარ შენი დიდი სურვილით

და სურვილს იქით არ ვიხედები.

გემუდარები, კარი გამიღე.

 

 

 

 

მე უშენობას უკვე ვეჩვევი...

 

 

სამწუხაროდ არ ვიცი ვისი ლექსია

[ნინო]

* * *

 

ხეებს შეაცვდათ ნისლის სამოსი,

საცაა ალბათ მთებშიც ინათებს,

რა მოხდა, მერე, ერთხელ გიხმე და

განთიადისას ერთხელ გინატრე!

 

მოაბრიალებს დილა ჩირაღდნებს,

ქარმა ქალივით ამიყოლია,

რა მოხდა, მხოლოდ ერთხელ გინატრე,

სიყვარული ხომ არ მითხოვია.

 

ქარი ჩურჩულით შენზე მიყვება,

და ვეგებები მთებში ალიონს,

შენსკენ სავალ გზებს ფიქრად მივყვები,

ყველა ცოდვა რომ მოვინანიო.

 

მოაბრიალებს დილა ჩირაღდნებს,

ქარმა ქალივით ამიყოლია,

რა მოხდა, მხოლოდ ერთხელ გინატრე,

სიყვარული ხომ არ მითხოვია!

[ნინო]

ეჭვი?

 

გულს დახრავს და ნაცრად აქცევს,

წამოაჩოქებს მთასაც მაშინვე,

ასე მგონია გულზვიად კაცებს,

სიკვდილზე უფრო ეჭვი აშინებთ.

 

თვალებში ჩუმი ჩადგება სევდა,

მკერდზე მეცემა ცვარი ციური,

მე ყველა კაცში ოტელოს ვხედავ

და დასახრჩობად ვარ განწირული!

 

ლილი ნუცუბიძე

[ლ ი ც ი]

მე შენ მოგიძღვენი ნაზი აკორდები,

გაჩუქე სიტყვები და არა ვარდები...

როგორ ვიფიქრებდი ასე აგორდები?

როგორ ვიფიქრებდი ასე ავარდები?

 

ცხოვრება -ჩოგბურთი. გავცვითე კორტები.

თვალები დავხუჭე, გავხსენი კარტები...

მე ხომ მოგატყუე, რატომ არ მშორდები?!

მე ხომ მოგატყუე, რატომ არ მწარდები?!

 

ჩემი სიცოცხლეა ყვითელი ფოთლები,

თოვლი და ტალახი, შავ-თეთრი კადრები...

მე ჩავიფერფლები, მე ჩავიბოთლები...

მე შენ არ გჭირდები, მე არ გეკადრები.

 

 

ნიკო გომელაური

[ლ ი ც ი]

ჩემს ქალაქში არაფერი მაოცებს, შუაღამეს მზის სხივიც თუ მაკოცებს,

აქ ხომ შავი საყვარელი ფერია, აქ შენი ძმა თურმე შენი მტერია...

აქ არ ხარობს თავმდაბლობის ნაგავი, აქ ტაძრებშიც შეიტანეს ნაგავი,

აქ სიზმრები აღარ არის ფერადი, აქ ღალატი გახდა მრავალჯერადი...

აქ სიყვარულს ჩაგითვლიან ბოდვაში, აქ ხომ ახლა ბოზობაა მოდაში,

აქ უნიჭო სიმღერები ჰიტია, აქ "ბებერი ალაზანში კიდია"...

აქ პოეტებს გაურბიან მუზები, აქ გესვრიან თუ არ წაიკუზები...

ჩემს ქალაქში ყველაფერი მოსულა, აქ ჯამლეტამ ჯონდო დააორსულა

 

ნიკო გომელაური

[ლ ი ც ი]

10 წამია რაც გაგიცანი

9 წამი არის რაც გავიხარე

8 არის წამი ვიგრძენი ტანი

7 წამის წინ შიგ ჩავიღვარე

6 გავიდა -წამება ექვსი

5 წამში გაჩნდა შენდამი ლექსი

4 უაზრო უშენო წამი

3 ჯერ პირჯვარი ,თვალებზე ნამი

2 წამში ხდება შეტევა გულის

1 წამში სკდება გულის ფიცარი

10 წამია რაც გაგიცანი

საუკუნეა რაც შეგიყვარე

 

ნიკო გომელაური

[ნინო]

* * *

 

არ დაიძინო ჩემს მკლავებს იქეთ,

ჩემს ბალიშს იქეთ ცივი ქვებია,

არ გაიღვიძო ისე, რომ არ თქვა,

ასეო, ჯერ არ გამღვიძებია...

 

ასეო ჯერაც არ მძინებია,

ჯერ არ მიხილავს სიზმარი მსგავსი,

არ დაიძინო არსად, არვისთან,

დაღლილი ჩემთან დაბრუნდი - სახლში.

 

მე ცხელ ჩაიში ჩაგიბნევ ღიმილს,

მაგ თმებში დავშლი ალერსის მარცვალს,

არ დაიძინო ოღონდ სხვის ძილთან,

არსად ჩემს იქეთ... ანდა ჩემს ნაცვლად.

 

არსად დატოვო სიზმარი მწველი,

მოჰყევი ჩემთან არეულ ფიქრებს,

დაღამდა უკვე, მე სახლში გელი,

არ დაიძინო ჩემს მკლავებს იქეთ!...

[ლ ი ც ი]

ჩემი სიცოცხლე ბეწვზე ეკიდა,

ჩემი რწმენა და რწმენის სასახლე,

მე გამოგძერწე ჩემი ნეკნიდან

და ჩემს სალოცავ ხატად დაგსახე.

შენით მოვიგე ომი მრავალი,

ზედ მტკვარზე შენთვის დავდგი ტაძარი,

შენა ხარ ევას შთამომავალი

და მე კი - შენი ცეცხლით დამწვარი

ადამის ძე ვარ... და რა მეღონა,

თუკი სიცოცხლე ბეწვზე ეკიდა,

შენ ღმერთმა კი არ გამოგიგონა,

მე გამოგძერწე ჩემი ნეკნიდან.

თუ გული შენით არ აღეგზნება,

გული კი არა, ცივი ლოდია,

ძველი რომი ხარ და ყველა გზები

დასაბამიდან შენსკენ მოდიან.

მე შენს განგებას ვერსად წავუვალ

და ჩემი ლექსი როგორ გაკადრო

შენ - ჩემო დიდო დღესასწაულო,

ჩემო სათავევ და შენაკადო!

მზე კურცხალივით ცაზე ეკიდა,

მარტო ვიყავი და შენ გინატრე,

მე გამოგძერწე ჩემი ნეკნიდან

და სამოთხეში დაგაბინადრე...

 

 

 

 

 

შოთა ზოიძე

[ნინო]

* * *

 

თან წამოგყვები ქვეყნის კიდემდე,

ამ სიფრიფანა კაბის ამარა,

უდაბნოს ცხელი მზით გარუჯული,

სიყვარულს შენსას აღარ დავმალავ.

 

ვიპოვოთ სადმე მყუდრო კუნჭული,

ხმაურიანი გზების გადაღმა,

"როგორ მიყვარხარ!" - გეტყვი ჩურჩულით,

"როგორ მიყვარხარ!" - გეტყვი ხმამაღლა!..

[ნინო]

* * *

 

ეს მე ვარ... მე ვარ... შეშლილი ქალი,

ეს მე დავეძებ ქარში გვირილებს,

ვაგზავნი შენთან ტრფობას ალმურად,

რომ ჟრუანტელი ტანში გივლიდეს.

 

ეს მე ვარ, ვნება, ცრემლი და შფოთი,

ხან სევდის, ხანაც შვების მთოველი,

დამუხტულია შენზე ოცნებით,

ჩემი სხეულის ნერვი ყოველი!

 

http://s002.radikal.ru/i197/1002/e0/148bded33384.jpg

[ლ ი ც ი]

...მე თვალებს დავხუჭავ და ისე გიამბობ,

რომ ქარის კბილებში ნასრეს და დაღეჭილ

ოთახის სიბნელეს სურვილით ავავსებ,

რომ შენი ღიმილის პატარა ნაგლეჯი

მკრთალი სანთელივით ჩაიწვა რაფაზე.

რომ ლურჯი ღრუბლები ბეჯითად ხატავენ

გაყინულ ზეცაში უცნაურ ასოებს,

რომ ისევ სიჩუმეს უპყრია სადავე

და ქარი ატირებს ბნელ სადარბაზოებს,

რომ ასე სუსტი და ასეთი უძლური

საკუთარ ოცნებას გიჟივით ვაქეზებ,

რომ ახლაც ოთახში

ვზივარ მობუზული

და ახლაც დაორთქლილ მინებზე დაგეძებ...

რომ ისევ ღამეა და ალბათ, ადრეა,

რომ შემომილეწოს თვალები სინათლემ,

რომ სადღაც გავრბივარ

და შენს მონატრებას

მშიერი მხეცივით

კბილებით მივათრევ...

 

 

 

 

 

 

ზვიად რატიანი

[ნინო]

* * *

 

იზეიმებენ შეხვედრას ჩვენსას

თეთრი შროშნები,

და ყაყაჩოთა წითელ დროშებით

შემოგვხვდებიან ვრცელი მინდვრები,

განვიწმინდებით...

ყოველივე ბოროტისგან განვიწმინდებით,

ჩვენს დასალოცად მოვა მაისი,

ოქროს ქოშებით...

და ჩვენს შეხვედრას დიდი ზეიმით,

დიდი ხალისით,

იზეიმებენ მინდვრის შროშნები.