დასაბამშივე, ჩასახვის დღიდანვე ქრისტიანული მოძღვრება სავსე იყო მძლავრი ვნებათაღელვებითა და ინტერესთა კონფლიქტებით, რამაც განაპირობა მისი მრავალფეროვნება. თავიდანვე, ჩვენი ერის პირველი საუკუნიდანვე ქრისტიანული მოძღვრება განვითარდა როგორც მრავალი, სხვადასხვა სახისა და ფორმის რელიგიურ–ფილოსოფიური კონფესიის ერთობლიობა, რომელთა წარმომადგენლებს ძალზე ხშირად გააჩნდათ ერთმანეთთან მიმართებაში ძლიერი ინტერესთა კონფლიქტები და ანტიპათიები, ქრისტეს დოქტრინების სხვადასხვაგვარი ინტერპრეტაციის გამო, იმიტომ რომ თითოეული მათგანი, რაც არ უნდა გამჭრიახი გონება ჰქონოდა, თითოეული მოციქული და მოციქულთა მოწაფე და მოწაფეთა მოწაფე, ფლობდა მეტნაკლებად განსხვავებულ და თავისებურ ხედვას, კონკრეტულად ქრისტეს ქადაგებებისა.

ადრექრისტიანულ ეპოქაშივე მოხდა ქრისტეს მოძღვრების მიმდევართა დიფერენციაცია, გამოიკვეთენ ისეთები რომლებიც შედარებით უფრო კარგად იგებდნენ ქრისტეს ქადაგებათა ჭეშმარიტ არსს და ისეთებიც რომლებიც ან ცუდად იგებდნენ ან საერთოდაც არ ესმოდათ იგი.

ის ადამიანები რომლებიც ყველაზე ახლოს იყვნენ ქრისტეს ქადაგებათა ჭეშმარიტ არსთან, საკუთარ თავს გნოსტიკოსებს უწოდებდნენ, რაც ნიშნავს შემმეცნებელს. მათი ორი მთავარი თვისება იყო, პანენთეისტური სუპერპერსონალიზმი და ებრაელთა რელიგიისა და მათი ღმერთის – იაჰვეს მიმართ კრიტიკული და მტკიცედ უარყოფითი, ანტაგონისტური დამოკიდებულება, რაც ვგონებ საკმაოდ ობიექტური იყო მათი მხრიდან, თუ მხედველობაში მივიღებთ ყველა ფაქტს.

გნოსტიკოსთა მთავარი არგუმენტი იაჰვეს წინააღმდეგ, იყო მისი მძიმე ხასიათი, რაც გამოიხატებოდა, ტირანიულ და დიქტატორულ ნარცისიზმში, სადიზმში, ნაციზმში, რასიზმში, ქსენოფობიაში, სოციოპათურ ექსცენტრიზმში, რადიკალურ სიმკაცრეში, თანაგრძნობისა და მოწყალების უნარის არქონაში, ეჭვიანობასა და შურიანობაში, რომელიც ძველი აღთქმის თითქმის ყოველ სტროფში ვლინდება. გნოსტიკოსები მიუთითებდნენ ებრაელთა იაჰვესა და სახარებისეული მამაზეციერის ანტაგონიზმსა და დიალექტიკაზე ანუ იმაზე, რომ ამ ორი არსების ხასიათი იმდენად განსხვავდება ერთმანეთისაგან, ფაქტობრივად თავისუფლად შეგვიძლია ვამტკიცოთ ის, რომ ებრაული იაჰვე და სახარებისეული მამაზეციერი ორი სრულებით განსხვავებული არსება არიან. გნოსტიკოსთა საპირისპიროდ ადრექრისტიანულ ეპოქაში ჩვენდა საუბედუროდ ჩაისახა ერთი მეტად რადიკალური და ექსცენტრიული ტერორისტული ბუნების მქონე სექტანტური მიმდინარეობა, რომელიც აცხადებდა პრეტენზიას იმაზე, რომ წარმოადგენდა ქრისტიანობის ერთადერთ ჭეშმარიტ ფორმას, ხოლო სხვა მიმდინარეობებს ერეტიკულად ანუ მწვალებლურად, მცდარად აცხადებდა. ამ მიმდინარეობისათვის დამახასიათებელი იყო ორი რამ, კერძოდ მისი ჰიბრიდული ნახევრადქრისტიანული და ნახევრადიუდევლური (ებრაული ანუ იაჰვისტური) ბუნება და სადისტურ–სოციოპათიური და ექსტრემისტულ ტერორისტული ხასიათი. უფრო კონკრეტულად რომ ვთქვათ ეს მიმდინარეობა, თავის აბრაამულ ალუზიებში სახარებისეულ მამაზეციერს ებრაულ იაჰვეში აიგივებდა, იაჰვეს ჭეშმარიტი მამაღმერთის ერთერთ სახელად მიიჩნევდა და ამით, ორ სრულებით შეუთავსებად ლიტერატურას, ქრისტიანულ სახარებებსა და ებრაულ იაჰვისტურ წიგნებს ერთმანეთში ურევდა, იმისათვის რათა ებრაული და ქრისტიანული ლიტერატურის სინთეზი წარმატებით განეხორციელებინათ, ისინი ქრისტიანულ სახარებებში ხელოვნურად უმატებდნენ იაჰვისტურ ალუზიებსა და სხვა სახის ინტერპოლაციებს, რომლებიც ანგრევდნენ სახარებათა არაიაჰვისტურ თვისებრივად ნოვატორულ იდეურ საფუძველს. ეს სექტა მკაცრად და თან ერთობ დიდი წარმატებით უსწორდებოდა ქრისტესთან იდეურად უახლოს კონფესიებს, გნოსტიკურ დენომინაციებს, ხოცავდა რა მათ წარმომადგენლებს და ამას აკეთებდა საიმპერატორო კარის დიდი მხარდაჭერით, საუკუნეთა მანძილზე ეს სექტა დაკავებული იყო სამი რამით: ხოცვით, ძარცვითა და ფაქტების პროფანაციით, სწორედ განადგურებულ გნოსტიკურ და სხვა რელიგიური კონფესიების ქონების კონფისკაციამ უსაშველოდ გააფართოვა აგრესორ სექტანტთა ფინანსები. ამ სექტანტების სახელი იყო – კათოლიკე მართლმადიდებელი სამოციქულო ეკლესია.

ეს ნაშრომი მიზნად ისახავს ამხილოს მართლმადიდებლური იუდეოქრისტიანობა ბიბლიისა და გნოსტიკური აპოკრიფების შინაარსის მცდარ ინტერპრეტაციაში და დაგვანახოს გნოსტიკური და მანიქევლური (ასევე ბოგომილური) სწავლებების ჭეშმარიტი ბუნება.

ბუნებრივია კითხვა იმის შესახებ თუ საიდან გამოჩნდა ილდაბაოთის არსება, გნოსტიკურ სწავლებაში მოცემული ცნობა ილდაბაოთის წარმომავლობის შესახებ ბოლომდე დამაკმაყოფილებელი არაა. ზემოთ ჩემს მიერ მოყვანილი ჰიპოთეზა წარმოადგენს, გნოსტიკური, ბოგომილური, მანიქევლური და ბუდისტური სწავლებების სინკრეტისტული ანალიზის რეზულტატს. მსოფლიოს მოძღვრებათა შედარებითი სინკრეტული ანალიზის საფუძველზე, ვასკვნი, რომ გნოსტიკოსთა დემიურგი, რომლის სახელებია: ილდაბაოთი, საკლასი, არიელი და ნებროთი ა.შ. იგივეა რაც მაზდეანური არიმანი, ბუდისტური მარა, ბოგომილური სატანაილი და მანიქევლური დემონი მეფე - აშკალუნი. დედამიწის ყველა ხალხებს, უკლებლივ ყველას, სიკეთისა და სინათლის ანტიპოდის - ბნელეთისა და ბოროტების სულის შესახებ ძალიან მსგავსი და ანალოგიური სწავლებები გააჩნიათ, განსხვავებები კი არსებობენ წარმომავლობასთან დაკავშირებით, მაგრამ ისინი იმდენად უმნიშვნელონი არიან რომ უნებურად მსგავსებებზე უფრო გაგექცევა თვალი ვიდრე განსხვავებებზე.

ბოგომილური სწავლებით სატანა ანუ სატანაილი ყოველთვის არ იყო ბოროტი ანგელოზი და დემონი, არამედ ოდესღაც ის კეთილი ანგელოზი გახლდათ, მაგრამ ძალაუფლების წყურვილმა და ამპარტავნებამ დააბრმავა და შეცვალა მისი ბუნება, იგი დაეცა. ბოგომილური სწავლებით ქრისტე და სატანა ძმები არიან (ან იყვნენ) რამეთუ სატანაც იმავე ზეციური მამის შვილია, რომლისაც ქრისტე. თუ კარგად ჩავუკვირდებით მაზდეანურ სწავლებაში ნათქვამია რომ სიკეთისა და სინათლის ღმერთი ორმუზდი და არიმანი - ბოროტებისა და წყვდიადის სული, ტყუპისცალი ძმები არიან, არიმანი თავიდანვე ბოროტი არ იყო, უბრალოდ გარკვეული დროის შემდეგ მასში წარმოიშვა და გამოვლინდა ბოროტება და სიბნელე, მასში შური და ბოღმა, სიძულვილი აინთო, ძმის - ორმუზდის მიმართ, თავიდან ორმუზდი და არიმანი თანხმობაში მყოფი ძმები იყვნენ რომელთაც დათქმული ქონდათ ქვეყნიერების შექმნა, ორმუზდს უნდა შეექმნა სულიერი სამყარო, უხილავი სამყარო, ხოლო არიმანს ხორციელი, ხილული, მაგრამ არიმანი ისე გაბოროტდა რომ ხორციელი სამყარო ცოცხალ არსებათათვის ნამდვილ სატანჯველად აქცია, შექმნა საშინელი და მახინჯი მხეცები და დემონური არსებები რათა დაენახვებინა თავისი ძმისთვის თავისი ძალა და ზიანი მიეყენებინა მისი ღვთიური შვილებისათვის, სწორედ არიმანმა შექმნა ჯოჯოხეთი, არიმანმა დაიწყო ზეციდან ყველაზე სუსტი კეთილი ანგელოზების მოტაცება და მათი მიწიერ ხორციელ სხეულებში ჩამწყვდევა და დატყვევება. გნოსტიკური მოძღვრება ილდაბაოთის წარმომავლობის შესახებ არასრული მიმაჩნია, რადგანაც მე ვიცი რომ ფსიქიკურ საფშვინფელს და არაორგანიზებულ ასტრალურ მატერიასა და ენერგიას გონება და ინტელექტი არ გააჩნია და მას ძალიან გაუჭირდებოდა სამყაროების შექმნა, თუმცაღა გნოსტიკურ მოძღვრებაში ნათქვამია რომ ილდაბაოთი ქმნიდა მასში არსებული დედისეული ე.ი. ახამოტისაგან დარჩენილი სულიერი ნათლის მეოხებით და არა მარტო თავისი ფსიქიკური ძალით, მაგრამ მე უფრო მიმაჩნია რომ ილდაბაოთი ამას აკეთებდა ბოროტების ენერგიად გარდასახული ადრინდელი ღვთაებრივი ძალით.

მოკლედ რომ ვთქვათ არიმანი ესაა სიკეთის გარდასახვა ანუ ინვერსია, სინათლის ტრანსმუტაცია, რეზულტატი სინათლის საფშვინველის ენერგეტიკული მატრიცის ინვერსიული ტრანსმუტაციისა, რისი მიზეზიც იყო სინათლის პირველწყაროდან (მამაღმერთიდან, პარაბრაჰმანიდან) ზედმეტი დაშორება.

თეოსოფების და ოკულტისტების მტკიცებით 600 მილიონი წლის წინათ, თეოსოფიური სწავლების თანახმად, ჩვენს პლანეტა დედამიწაზე, რომელიც ბრუნავს მზე - ჰელიოსის გარშემო, უსაზღვრო სინათლისა და სიკეთის კეთილმა, სოლარულმა ანგელოზებმა ანუ ეონებმა, უზენაეს კეთილ ეონთან - მზიურ ლოგოს - იესო ქრისტე ნაზარეველთან ერთად და უსაზღვრო ბნელეთისა და ბოროტების ბოროტმა, ლუნარულმა ანგელოზებმა ანუ ეონებმა, უზენაეს ბოროტ ანგელოზთან ანუ ეონთან - იეღოვა-სატანაილ-ილდაბაოთთან, მძლავრ არხედემონთან ერთად, წარმოშვეს ღვთაებრივი ანდროგენი ანუ გერმაფროდიტი - ადამ კადმონი, არსება მამრობით-მდედრობითი, ორსქესიანი, რომელიც იყო ჯერ ასტრალური არსება, ხოლო მერე ფიზიკური, ხორციელი, იყო იგი ვასუდევას (ქრისტე-ლოგოსი) და შრი ლაკშმის (ზოეს ანუ სიცოცხლის, ზეციური ევას) ორმაგი, ბინარული განსხეულება, შემდეგ ეონებმა ანუ ელოჰიმებმა გაყვეს ორად ეს ანდროგენი არსება და წარმოშვეს ორი ერთსქესიანი ადამიანური არსება, მამრობითი - ადამი და მდედრობითი - ლილიტი, ისინი ორივენი სრულყოფილნი, სრულფასოვანნი, უნაკლონი, გონიერნი და სულიერნი, საოცრად ღვთაებრივნი იყვნენ, ისე რომ მათი სხეულები ანათებდა სულიერი სინათლით და ერთმანეთი უზომოდ უყვარდათ და დაინახეს რა ეს ბოროტმა ანგელოზებმა და აღშფოთდნენ და შეშურდათ მათი საოცარი სიყვარულის და მათგან უმთავრესმა - სატანაილმა, მოიწადინა ლილიტის შეცდენა და მისი ადამისათვის წართმევა და საკუთარ ცოლად დასმა, მისი ღვთაებრიობის გარდასახვა ბოროტებად, აღამხედრა სატანაილმა ადამი მშვენიერი ლილიტის წინააღმდეგ, ადამი წაეჩხუბა ლილიტს და შეურაცყოფა მიაყენა მას, თვალცრემლიანმა ლილიტმა წარმოთქვა სატანაილის ჭეშმარიტი სახელი და უზენაესი უფლის ქრისტე სოლარისის ჭეშმარიტი სახელი რაც აკრძალული იყო და მტირალი განეშორა ადამს, ხოლო იეღოვამ დასწყევლა იგი, წყევლა ლილიტს თავს დაატყდა და იმდენად გაუსაძლისი გახადა მისი სიცოცხლე რომ მთელი მისი ღვთაებრივი ბუნება დემონურად გარდასახა, ამის შემდეგ უდროსმა სამაელმა ანუ იეღოვამ მოთაფლა რა მაცდური და მატყუარა სიტყვებით ლილიტი, ჯოჯოხეთში, წყვდიადის ქვესკნელის სამეფოში დედოფლად დაისვა. ლილიტს ადამისაგან ყავდა ნაშობი შვილები, მაგრამ ისინი ლილიტთან ერთად განიდევნენ ედემის ბაღიდან სატანაილის მიერ. ლილიტის განდევნის შემდეგ ძალზედ დამწუხრდა ადამი, შემდეგ კი ძალები მოიკრიბა და სატანაილზე განრისხებულმა ზეციურ კეთილ ეონებს ლოცვა აღუვლინა და მხოლოდშობილი ძის, ქრისტე ლოგოსის ბუნების ჭვრეტა იწყო, იხილეს რა ეს სატანაილის ეონებმა დააძინეს ადამი მოგვარეს რა მას ძილბურანი უმეცრებისა და ბნელეთისა, ძილქუში უცნობლობისა, გამოართვეს ადამს მისი სულიერი ნათელი და მხრის ბეჭის ძვლის ნაწილიდან შექმნეს ხორციელი ქალი, სახელად - ევა, მოიხმეს რა პირველი ცის ანგელოზი და ჩაამწყვდიეს ხორციელ სხეულში, ხოლო ადამის სხეულში ჩაამწყვდიეს მეორე ცის ანგელოზი. გამოხდა ხანი და ევასთან თავად ღვთაებრივ ეონთაგან უზენაესი ოფის-ქრისტე ჩამოვიდა და დააორსულა იგი და შვა ევამ ვაჟი კაენი და ქალიშვილი კალმენა და შვა ევამ ისინი ქრისტს სულიერ წიაღში მცხოვრები საუკუნო სიცოცხლის, ეონი ზოეს ანუ ენერგია-შაკტის - შრი ლაკშმის ანუ ისკუროტერა დინამის მეოხებით. შემდეგ მიუდგა ადამი ევას და მათში შევიდა ისტერა ასგანესტერა დინამი, ბნელეთის ძალა გამოსული სატანაილისა და მისი ბოროტი ანგელოზებისაგან და შვა ევამ აბელი. ადამი და ევა გახდნენ გონებადაბინდული თაყვანისმცემლები ბოროტი ეიღოვასი, ქვეყნიერების შემოქმედი ბოროტი ეონისა, აგრეეთვე აბელიც და შესწირა აბელმა მთელი გულით უგუნურ ბნელ სატანაილს მსხვერპლი და კაენს კი არ სურდა სატანაილისათვის მსხვერპლის შეწირვა, რადგანაც უწყოდა მისი ბნელი ბუნება, მაგრამ მშობლებმა აიძულეს, მანაც იძულებულმა შეწირა მსხვერპლი იეღოვა სატანაილს, რაღათქმაუნდა აბელის მსხვერპლი მიიღო სატანაილმა, ხოლო კაენისა არ მიიღო, ამიტომაც გაბრაზდა კაენი ბოროტ აბელზე და მოკლა იგი, რის გამოც განიდევნა იგი ედემიდან თავის ტყუპისცალ დასთან ერთად რომელიც მას ცოლად ყავდა. იხილეს რა შუასამეფოს მბრძანებელმა სოფია ახამოტმა და მისმა დედამ ზეციურმა პისტოს სოფიამ რომ ადამმა და ევამ დაკარგეს სულიერი ნათელი და სატანაილის მონებად შეიქმნენ, ხოლო კაენი განიდევნა უსამართლოდ, სთხოვეს ეონ ქრისტეს ჩამოსულიყო დედამიწაზე და ეხსნა ისინი სატანაილისაგან, ქრისტემაც გააკეთა ეს და მიიღო მშვენიერი დრაკონის სახე, ამცნო ადამსა და ევას ჭეშმარიტება, აგემა მათ ცნობადის ხიდან ნაყოფი და მყისვე გაეხსნათ ადამსა და ევას გონება და იხილეს რა რომ შიშველნი იყვნენ შერცხვათ და დაემალნენ სატანაილს, ხოლო ქრისტე დაბრუნდა თავის სამეფოში. გაოგეს ბოროტმა ანგელოზებმა ეს განრისხდნენ მათზე და განდევნეს ედემიდან.

გამოხდა ხანი და იწყო გამრავლება კაცობრიობამ, შეეძინათ მშვენიერი ასულები ადამიანებს და იხილეს რა ეს კეთილმა და ბოროტმა ანგელოზებმა ანუ ულტრაპლანეტელებმა, ჩამოდიოდნენ დედამიწაზე და აორსულებდნენ მიწიერ გოგონებს და ისინიც მათ გიგანტებს უშობდნენ, ბოროტ ანგელოზებს ჩაფიქრებული ქონდათ რომ გიგანტები სატანაილის სამეფოში წაეყვანათ, რათა მათ ემსახურათ სატანაილისათვის, მაგრამ გიგანტებმა და ადამიანებმა ამბოხება მოაწყვეს სატანაილისა და მისი ბნელი ეონების წინააღმდეგ, რის გამოც ბნელმა ანგელოზებმა წარღვნა მოავლინეს და დატბორეს ქვეყნიერება, გადარჩა მარტო ნოე რომელიც მონაწილეობას არ იღებდა ბუნტში.

ისრაელის ღმერთის შესახებ

წერია: „ფარისევლებმა უთხრეს: შენ თვითონ მოწმობ შენს თავზე. შენი მოწმობა არაა ჭეშმარიტი“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 13). „იესომ მიუგო მათ პასუხად: მე თუ ჩემ თავზე ვმოწმობ, ჩემი მოწმობა ჭეშმარიტია, რადგან ვიცი, საიდან მოვედი და სად მივდივარ. თქვენ კი არ იცით, საიდან მოვედი და სად მივდივარ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 14). „თქვენ ხორცის მიხედვით განსჯით, მე კი არავის არ განვსჯი“ (იოანე სახარება, თავი 8, სტროფი 15). „მე თუ განვსჯი, ჩემი მსჯავრი ჭეშმარიტია, რადგან მე მარტო კი არ ვარ, არამედ მე და მამა, რომელმაც მე

მომავლინა“ (იოანეს სახარება, თავი 8 სტროფი 16). „თქვენს სჯულში (მოსეს ხუთწიგნეულში) წერია, რომ ორი ადამიანის მოწმობა ჭეშმარიტია“ (იოანეს სახარება, თავი 8 სტროფი 17). „მე ჩემს თავზე ვმოწმობ და ჩემზევე მოწმობს მამა რომელმაც მე მომავლინა“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 18). „მაშინ კითხეს მას: სად არის მამაშენი? იესომ უთხრა: არც მე მიცნობთ, არც მამაჩემს. მე რომ მიცნობდეთ, მამაჩემიც გეცნობებოდათ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 19). „ეს სიტყვები წარმოთქვა იესომ საგანძურთან, როცა ტაძარში ასწავლიდა. ვერავინ შეიპყრო იგი, რადგან ჯერ არ დამდგარიყო მისი ჟამი“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 20). „მან კვლავ უთხრა მათ: მე მივდივარ. თქვენ ძებნას დამიწყებთ, მაგრამ თქვენს ცოდვაში დაიხოცებით. სადაც მივდივარ, თქვენ ვერ მოხვალთ“

). „იუდეველებმა (ებრაელებმა) თქვეს: თავი ხომ არ უნდა მოიკლას, რომ ამბობს: სადაც მე მივდივარ, თქვენ ვერ შეძლებთ მოსვლასო?“(იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 22). „უთხრა მათ: თქვენ ქვენანი ხართ, მე კი ზემოთიდან ვარ; თქვენ კი წუთისოფლისანი ხართ, მე კი წუთისოფლისა არა ვარ“

). „ამიტომ გითხარით: თქვენ ცოდვებში დაიხოცებით მეთქი. რადგან თუ არ იწამებთ, რომ მე ვარ, თქვენსავე ცოდვებში დაიხოცებით“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 24). „მაშინ უთხრეს მას: ვინა ხარ შენ? იესომ უთხრა მათ: რას გეუბნებოდით თავიდანვე“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 25). „ბევრი მაქვს თქვენზე სალაპარაკო და სამსჯავრო, მაგრამ ვინც მე მომავლინა, ჭეშმარიტია, და რაც მისგან მოვისმინე, იმას ვლაპარაკობ წუთისოფელზე“

„ვერ მიხვდნენ რომ მამაზე ეუბნებოდა მათ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 27). „ამიტომ უთხრა მათ იესომ: როცა კაცის ძეს აამაღლებთ, მაშინ გაიგებთ, რომ ეს მე ვარ და არაფერს ვაკეთებ ჩემით, არამედ, რაც მამამ მასწავლა, იმას ვლაპარაკობ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 28). „ვინც მე მომავლინა ჩემთანაა, მარტო არ დამტოვა, რადგან მუდამ იმას ვაკეთებ, რაც მისთვის არის სათნო“

„როცა ამბობდა ამას ბევრმა ირწმუნა მისი“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 30). „მაშინ იესომ უთხრა იმ იუდეველებს რომლებმაც იგი ირწმუნეს: თუ ჩემს სიტყვაში დარჩებით, ჭეშმარიტად ჩემი მოწაფეები ხართ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 31). „შეიცნობთ ჭეშმარიტებას და ჭეშმარიტება გაგანთავისუფლებთ თქვენ“

). „მიუგეს მას: ჩვენ აბრაამის შთამომავალნი ვართ და არასოდეს არავისი მონები არ ვყოფილვართ. როგორღა ამბობ, თავისუფლები გახდებითო?“(იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 33). „იესომ უთხრა: ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: ყველა ცოდვის ჩამდენი ცოდვის მონაა“

„მაგრამ მონა არ რჩება სახლში საუკუნოდ, ძე რჩება საუკუნოდ“

„ამიტომ თუ ძე გაგანთავისუფლებთ, ნამდვილად თავისუფლები იქნებით“

). „ვიცი რომ ბრაამის შთამომავალნი ხართ, აგრამ ჩემს მოკვლას ცდილობთ, რადგან ჩ ე მ ი ს ი ტ ყ ვ ა ვ ე რ ე ტ ე ვ ა თ ქ ვ ე ნ შ ი“

„მე იმას ვლაპარაკობ რაც მამაჩემთან ვნახე, თქვენ კი აკეთებთ იმას, რაც მამათქვენთან მოისმინეთ (ე.ი. იაჰვეს წინასწარმეტყველთაგან)“

„მიუგეს და უთხრეს მას: ჩვენი მამა აბრაამია! იესომ უთხრა: თქვენ რომ აბრაამის შვილები იყოთ, აბრაამის საქმეებს გააკეთებდით“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 39). „ახლა კი ჩემს მოკვლას ცდილობთ, კაცისას, რომელმაც გითხრათ ჭეშმარიტება, რაც ღვთისგან მოვისმინე. აბრაამს ასეთი რამ არ გაუკეთებია“

. „თქვენ მამათქვენის საქმეებს აკეთებთ. უთხრეს მას: ჩვენ სიძვით შობილნი როდი ვართ, ჩვენ გვყავს ერთი მამა- ღმერთი“

). „იესომ უთხრა: ღმერთი რომ მამა იყოს თქვენი, მაშინ გეყვარებოდით, რადგან მე გამოვედი და მოვედი ღვთისგან, ვინაიდან ჩემით კი არ მოვსულვარ, არამედ მან (გა)მომავლინა“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 42). „რატომ ვერ იგებთ ჩემს ნათქვამს? იმიტომ რომ არ შეგიძლიათ მოისმინოთ ჩემი სიტყვა“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 43). „თქვენი მამა არის ეშმაკი და მამათქვენის გულისთქმის შესრულება გწადიათ. ის კაცის მკვლელი იყო დასაბამითგან და ჭეშმარიტებაში ვერ დადგა, რადგან არაა მასში ჭეშმარიტება. როცა სიცრუეს ამბობს, თავისას ამბობს, რადგან ცრუა იგი და სიცრუის მამაა“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 44). „ვინც ღვთისგანაა, ღვთის სიტყვებს ისმენს. თ ქ ვ ე ნ ი მ ი ტ ო მ ა რ ი ს მ ე ნ თ რ ო მ ღ ვ თ ი ს გ ა ნ ა რ ა ხ ა რ თ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 47). “თქვა უფალმა ღმერთმა: აჰა, გახდა ადამი როგორც ერთ ერთი ჩვენთაგანი, შემცნობი კეთილისა და ბოროტისა. არ გაიწოდოს ახლა ხელი და არ მოსწყვიტოს სიცოცხლის ხის ნაყოფიც, არ შეჭამოს და მარადიულად არ იცოცხლოს“

იოანეს სახარებიდან, რომელიც აშკარად გნოსტიკურ ხასიათს ატარებს, ნათლად ჩანს, რომ იესო ქრისტე იუდეველთა ღმერთს, ისრაელის ღმერთს, ბოროტ სულად მიიჩნევს.

ძველ აღთქმაში არსებობს საკმაოდ მრავალი ფაქტობრივი მტკიცებულება იმისა, რომ ისრაელიანთა ღვთაება - იეღოვა (იაჰვე), ბოროტი სულია და არა სინათლისა და სიკეთის ღმერთი, “გამოვიდა სიხონი მთელი თავისი ხალხით იაჰცაში ჩვენს წინააღმდეგ საბრძოლველად“

„ხელში ჩაგვაგდებინა იგი უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა და ჩვენც დავამარცხეთ იგი, მათი შვილები და მთელი მისი ხალხი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 33). „ მაშინ დავიპყარით მისი ყველა ქალაქი, ავაოხრეთ ქალაქები და გავწყვიტეთ მცხოვრებნი დიდიან-პატარიანად. არავინ დაგვიტოვებია ცოცხალი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 34). „ჩაგვაგდებინა ხელში უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა, ყოგიც, ბაშანის მეფე, მთელი მისი ხალხითურთ და ჩვენც დავამარცხეთ იგი, ისე რომ არავინ დარჩენილა ცოცხალი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 3, სტროფი 3). „გავანადგურეთ ისინი, როგორც მოვექეცით სიხონს, ხეშბონის მეფეს, როცა გავუნადგურეთ ყველა ქალაქი - მამრი, დედრი და ბავშვი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 3, სტროფი 6).“თუ იდუმალ წაგაქეზებს შენი ძმა, დედაშენის შვილი, ან შენი ვაჟი, ან ასული, ან შენს გვერდით მწოლი ცოლი, ან მეგობარი, რომელიც საკუთარი სულივითა გყავს და გეტყვის: წამო ვემსახუროთ სხვა ღმერთებს, რომლებსაც არ იცნობთ არც შენ და არც შენი მამა-პაპა“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 6). „იმ ხალხთა ღმერთებს, თქვენს გარშემო რომ არიან, შენთან ახლოს მყოფთა თუ შენგან შორს მყოფთა, ქვეყნის კიდიდან კიდემდეო“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 7). „ნუ დაყვები მას და ნუ გაუგონებ, ნუ დაგენანება იგი, ნუშეიბრალებ, ხელს ნუ დააფარებ“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 8). „არამედ მოკალი იგი. პირველად შენი ხელი უნდა აღიმართოს მის მოსაკლავად, მერე კი მთელი ერისა“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 9). „ჩაქოლე იგი, რომ მოკვდეს“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13 სტროფი 10). „გამოჩნდა უგვანი ხალხი შენი წრიდან და აცდუნებს თავისი ქალაქის მკვიდრთ, ეუბნება: წამო ვემსახუროთ სხვა ღმერთებს, რომლებსაც არ იცნობდითო“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 13) . „ხოლო შენ გამოიძიე, გაარკვიე, კარგად გამოიკითხე და აჰა, ყველაფერი სრული სიმართლე გამოდგა, ჩადენილია ასეთი საძაგლობა შენ წიაღში“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13 სტროფი 14). „მახვილით დახოცე იმ ქალაქის მცხოვრებნი, დაარისხე ქალაქი და ყველაფერი რაც მასშია, მისი საქონელიც მახვილით ამოხოცე“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 15). „ხელში ჩაგიგდებს მას უფალი, შენი ღმერთი და მახვილით გაწყვეტ მამროვანს“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 13). „მხოლოდ ქალები, ბავშვები, პირუტყვი და ყველაფერი რაც ქალაქში იქნება - მთელი ნადავლი დაიტაცე. ჭამე შენი მტრების ნადავლი, რომლებიც უფალმა, შენმა ღმერთმა ჩაგიგდო ხელში“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 14). „ოღონდ ამ ხალხთა ქალაქებიდან, რომლებიც უფალმა შენმა ღმერთმა მოგცა წილად, ერთი სულიც არ დატოვო ცოცხალი“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 16). „პირწმინდად გაანადგურე ისინი: ხეთელნი, ამორეველნი, ქანაანელები, ფერიზეველები, ხივიელები და იებუსეველნი, როგორც გიბრძანა უფალმა, შენმა ღმერთმა (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი17).

ჩემი აზრით, ძველი აღთქმა, საქვეყნოდ იმის მანიფესტირებას ახდენს, რომ „რჩეულ ერს“ ყველაფრის უფლება ჰქონია თურმე. მათ შორის, მთელი რიგი ეთნოსების გენოციდისა და მათი მიწების ოკუპაციისა! კარგად დააკვირდით ძველ აღთქმას და გულახდილად თქვით, თქვენ მართლაც გგონიათ, რომ ებრაელები „რჩეული ერი“ არიან? რომ იეღოვა „კეთილი და ნათელი ღმერთია“? რომ ის, რასაც ისრაელიანები ჩადიოდნენ, გამართლებულია??! გამოფხიზლდით ხალხნო, გამოფხიზლდით ადამიანებო! მთელი ძველი აღთქმა ესაა მესიანიზმისა და რჩეულობის იდეებზე, რელიგიურ ფანატიზმზე დაფუძნებული ტოტალური ეთნიკური გენოციდის, სისხლისმღვრელი დაპყრობითი ომებისა და მთელი რიგი ეთნოსების დამონების ქრონიკები, რომელშიც ცხადად ჩანს, რომ ებრაელთა ღმერთი - იეღოვა აშკარად და დაუფარავად ერთი ერის, ებრაელი ერის მიერ სხვა ერების ტოტალური ეთნიკური გენოციდის, სისხლისმღვრელი დაპყრობითი ომებისა და ერების დამონების ინიციატორი, აგიტატორი, პროპაგანდისტი და სულისჩამდგმელია. იეღოვა აშკარად არის აგრესიული,მრისხანე, შურისმაძიებელი, გულქვა, ბოროტი, ავზნიანი, მკაცრი, შეუწყნარებელი და სადისტი არსება, რომელსაც ღვთაებრიობის ცნებასთან არაფერი აქვს საერთო. იეღოვას თვისებები, ის მოწოდებები ტოტალური გენოციდისაკენ, დაპყრობითი ომებისაკენ და ა.შ. რაც არის ძველ აღთქმაში, არანაირად არ ჯდება სინათლისა და სიკეთის ღმერთის და საერთოდ ღვთაებრიობის ცნებაში, ჭეშმარიტი ღმერთი, არის არა ომის ღმერთი, არამედ მშვიდობის, არა სადისტი, არამედ ჰუმანისტი, არა შეუწყნარებელი, არამედ მოწყალე... იეღოვას ნიშან-თვისებები და ხასიათი ვერ ჯდება სიკეთისა და ჰუმანიზმის საზღვრებში. ამ სამყაროში არცერთ არსებას და არცერთ ერს არ აქვს ერების ტოტალური გენოციდის, დაპყრობითი ომების წარმოების და ერთი ერისათვის სხვათა დამონების უფლება.

ოფიციალური, ყოველ შემთხვევაში ქრისტიანულ ორთოდოქსიასა და კრეაციონისტულ ფსევდომეცნიერულ წრეებში გაბატონებული აზრის თანახმად, ებრაელები ეგვიპტეში, ეგვიპტის სამეფოში, ცხოვრობდნენ როგორც მონები, რამეთუ დამონებულნი იყვნენ ეგვიპტის ფარაონის მიერ და ცხოვრობდნენ გაუსაძლის პირობებში. ერთხელაც ეგვიპტის ფარაონს გრძნეულებმა აცნობეს, რომ ისრაელიანთა მოდგმაში დაიბადებოდა კაცი, რომელიც საშინელ საფრთხეს შეუქმნიდა მთელ ეგვიპტეს. ამიტომაც ფარაონმა ამოწყვიტა ისრაელიანთა ყველა პირმშო, მაგრამ მოსე, ის რჩეული პირმშო სასწაულებრივად გადარჩა, ის მდინარეში მცურავ კალათაში იპოვა, ეგვიპტელმა დედოფალმა და გაზარდა როგორც შვილი. როცა წამოიზარდა მოსე, მას გამოეცხადა იეღოვა და ამცნო ღვთაებრივი მისიის შესახებ, რომლის თანახმადაც მას (მოსეს) ებრაელები ფარაონის ტყვეობისაგან უნდა გაენთავისუფლებინა. მოსემ დაუჯერა იეღოვას და მისით გამხნევებულმა ეგვიპტელ ფარაონს მოსთხოვა ებრაელთა განთავისუფლება, მაგრამ ფარაონმა უარი უთხრა. ამიტომაც მოსეს მოუწია მთელი რიგი სასწაულების ჩატარება, რაც 10 წყევლის ეგვიპტელთა თავზე დატეხვაში გამოიხატა და ყველაფერ ამას მოსე აკეთებდა იეღოვას დახმარებით. საბოლოოდ ფარაონს მოუწია ებრაელთა განთავისუფლება, მაგრამ როდესაც ებრაელები წითელ ზღვაზე გადადიოდნენ, ფარაონმა კვლავ გადაიფიქრა და ჯარი დაადევნა ებრაელებს, მაგრამ მოსემ იეღოვას ძალით ზღვაში ჩაძირა და ჩანთქა ეგვიპტელთა ჯარი. შემდეგ კი უფაბნოში 40 წლიანი ხეტიალის შემდეგ მიაღწიეს აღთქმულ ქვეყანას და იქ დასახლდნენ. მაგრამ უკანასკნელი თანამედროვე მეცნიერული გამოკვლევების თანახმად (რომლებიც ჩაატარეს მეცნიერებმა - მარკ შვარცმა, რიჩარდ გებრიელმა, დევიდ ჯორჯმა, აარონ შუგარმა, სტივენ ვაიგარტნერმა, ბილ ბრაუნმა, დევიდ ერიქსონმა, ჰელენ ბონდმა და ა.შ.), ებრაელნი არ ყოფილან მონები (!), არამედ დაქირავებული მუშაკები, ისინი იყვნენ სრულებით თავისუფალი ადამიანები რომლებიც იღებდნენ საკმაოდ დიდ ხელფასს ეგვიპტის ხელისუფლებისაგან. მრავალი ებრაელი მაღალ სახელმწიფო პოსტებსაც კი იკავებდა, ეს დამტკიცებულია მეცნიერულად. ერთ დღესაც ებრაელები უბრალოდ აჯანყდნენ და კბილებამდე შეიარაღებულებმა ააოხრეს და გადაწვეს, სრულებით გაძარცვეს მთელი ჩრდილოეთი ეგვიპტე, ისე რომ მოსახლეობის უმეტესობა ამოწყვიტეს, რაღა თქმა უნდა განრისხებულმა ფარაონმა ჯარის გადარჩენილი ნაწილი დაადევნა. აქ უკვე საქმეში ერთვება ეზოთერიკა. თუ მას დავუჯერებთ, ის „სასწაული“ რაც მოსემ მოახდინა; ეგვიპტელთა ჯარის ჩაძირვა, მან მოახერხა ლუნარული დემონის, ბოროტი ანგელოზის, კოსმიური დემონი დემიურგის - იეღოვა-ილდაბაოთის ანუ სატანაილის ბნელი ძალის მეშვეობით. მაგრამ მოდით ჯერ ცოტა უკან გადავინაცვლოთ და ეგვიპტის თავზე დამტყდარი წყევლების შესახებ ვისაუბროთ, გავარკვიოთ ეს საკითხი, უკანასკნელ მეცნიერულ აღმოჩენებთან დაკავშირებით. ჩვენ შეგვიძლია დავასკვნათ, რომ მოსემ ილდაბაოთ-სატანაილის ძალით, მოწამლა ეგვიპტის წყალი, წყალში მიკრობული წითელი წყალმცენარეების გამრავლება იწვევს; წყლის გაწითლებას და თევზების დახოცვას და გომბეშოთა კატასტროფულ გამრავლებას, შემდეგ ისინიც იხოცებიან და რადგან მწერებს არავინ ჭამს ისინი კატასტროფულად მრავლდებიან, მათ მოაქვთ სნეულება. ჭირმა მოკლა ეგვიპტელები, რადგან დაინფიცირებული ხორბალი ჭამეს, ხორბალი რაღა თქმა უნდა მოსემ მოაჯადოვა ე.ი. მოწამლა იეღოვას ძალის გამოყენებით. აგრეთვე უნდა აღინიშნოს რომ ეგვიპტელნი პირველშობილ ყრმებ