გი­ორ­გი გა­ხა­რია პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტრო­ბი­დან წას­ვლის შემ­დეგ, პირ­ვე­ლად ძმებ არ­ვე­ლა­ძე­ებ­თან ერ­თად გა­მოჩ­ნდა. მა­შინ ყო­ფი­ლი პრე­მი­ე­რი ფეხ­ბურ­თე­ლი ძმე­ბის სა­ო­ჯა­ხო ბიზ­ნესს, მოც­ვის ბა­ღებს სტუმ­რობ­და. მალე გა­ხა­რი­ამ სა­კუ­თა­რი პარ­ტი­ის შექ­მნა და ყო­ველ­დღი­უ­რად ვრცელ­დე­ბო­და ინ­ფორ­მა­ცია, რომ არ­ვე­ლა­ძე­ე­ბი ექ­სპრე­მი­ე­რის პო­ლი­ტი­კუ­რი მხარ­დამ­ჭე­რე­ბი იყ­ვნენ. ასე­ვე ამ­ბობ­დნენ, რომ თბი­ლი­სის მე­რო­ბის კან­დი­და­ტი პარ­ტი­ი­დან აჩი არ­ვე­ლა­ძე იქ­ნე­ბო­და.

მარ­თა­ლია, არ­ცერ­თი არ­ვე­ლა­ძე არ აღ­მოჩ­ნდა გა­ხა­რი­ას პარ­ტი­ის წევ­რი, მაგ­რამ რო­გორც გა­ვარ­კვი­ეთ, თბი­ლი­სის საკ­რე­ბუ­ლოს წევ­რო­ბის კან­დი­დატ­თა პრო­პორ­ცი­უ­ლი სი­ა­ში რი­გით მე­სა­მე ნო­მე­რი სა­ლო­მე კო­ბა­ლა­ძე, აჩი არ­ვე­ლა­ძის ცო­ლის, თინი კო­ბა­ლა­ძის დაა. სა­ლო­მე ერთ-ერ­თია გა­ხა­რი­ას გუნ­დი­დან, რო­მე­ლიც საკ­რე­ბუ­ლოს დე­პუ­ტა­ტი გახ­და.

სა­ლო­მეს და თი­ნის სა­კუ­თა­რი გი­ნე­კო­ლო­გი­უ­რი კლი­ნი­კა აქვთ. მი­უ­ხე­და­ვად ასა­კი­სა, სა­ლო­მე უკვე ბე­ბია და მის ერ­თა­დერთ ვაჟს, ტყუ­პი გო­გო­ნა და ბიჭი ჰყავს

- სა­ლო­მე თქვენ­ზე მოგ­ვი­ყე­ვით, ბავ­შვო­ბა­ზე, ოჯახ­ზე...

- გა­ვი­ზარ­დე ძა­ლი­ან მო­სიყ­ვა­რუ­ლე გა­რე­მო­ში, ტრა­დი­ცი­ულ და მე­გობ­რულ ოჯახ­ში; ლაღი, ბედ­ნი­ე­რი და უზ­რუნ­ვე­ლი ბავ­შვო­ბა მქონ­და.

- ექი­მე­ბის ოჯახ­ში გა­ი­ზარ­დეთ, თუმ­ცა პრო­ფე­სი­ის არ­ჩე­ვი­სას არ­ჩე­ვა­ნი ბიზ­ნე­სად­მი­ნის­ტრი­რე­ბა­ზე გა­ა­კე­თეთ...

- მე ყო­ველ­თვის სი­ახ­ლის ძი­ე­ბა­ში გახ­ლდით, მა­შინ კი ეს ახა­ლი გა­მოწ­ვე­ვა იყო. მა­მა­მაც მო­მი­წო­ნა არ­ჩე­ვა­ნი. ჩვე­ნი ოჯა­ხის ტრა­დი­ცია ჩემ­მა დამ გა­აგ­რძე­ლა.

- თქვე­ნი კა­რი­ე­რა რო­გორ გაგ­რძელ­და, რას საქ­მი­ა­ნობ­დით იქამ­დე, სა­ნამ დას­თან ერ­თად სა­კუ­თარ კლი­ნი­კას გახ­სნი­დით?

- 20 წე­ლი­წად­ზე მეტი ვი­მუ­შა­ვე სა­ერ­თა­შო­რი­სო კომ­პა­ნი­ა­ში, სა­დაც შიდა კა­რი­ე­რუ­ლი ზრდა და წინსვლა მქონ­და სხვა­დას­ხვა სფე­რო­ში.

- შემ­დეგ თქვენს ცხოვ­რე­ბა­ში პო­ლი­ტი­კა მო­ვი­და, რო­გორ მი­ი­ღეთ ეს სა­პა­სუ­ხიმ­გებ­ლო გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა და რა­ტომ გი­ორ­გი გა­ხა­რი­ას გუნ­დი?

- შო­რი­დან კრი­ტი­კას ვამ­ჯო­ბი­ნე თა­ვად მი­მე­ღო ცვლი­ლე­ბებ­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა პრინ­ცი­პით - თუ გინ­და რამე კარ­გად გა­მო­გი­ვი­დეს, თა­ვად უნდა გა­ა­კე­თო. რაც შე­ე­ხე­ბა გა­ხა­რი­ას - ბა­ტო­ნი გი­ორ­გის ხედ­ვა სრულ თან­ხვედ­რა­შია ჩემს მიერ და­ნა­ხულ მო­მა­ვალ­თან, მისი გუნ­დი კი ის ხალ­ხია, ვინც შეძ­ლებს ეს მო­მა­ვა­ლი რე­ა­ლო­ბად აქ­ცი­ოს.

- ოჯახ­მა, ახ­ლობ­ლებ­მა რო­გორ მი­ი­ღეს თქვე­ნი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა?

- ჩემი ოჯა­ხის წევ­რე­ბი პა­ტივს სცე­მენ ერ­თმა­ნე­თის გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბებს, მხარს უჭე­რენ და გვერ­დში უდ­გა­ნან. რაც შე­ე­ხე­ბა ახ­ლობ­ლებს, დიდი მად­ლო­ბა თი­თო­ე­ულ მათ­განს ნდო­ბი­სა და მხარ­და­ჭე­რი­სათ­ვის.

- რო­გორ და­ა­ხა­სი­ა­თებ­დით გი­ორ­გი გა­ხა­რი­ას რო­გორც უფ­როსს?

- ჩემი პრო­ფე­სი­უ­ლი საქ­მი­ა­ნო­ბა ყო­ველ­თვის და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი იყო თა­ნა­მედ­რო­ვე ხედ­ვებ­თან, გან­ვი­თა­რე­ბა­სა და პროგ­რეს­თან, რაც ჩემი ცხოვ­რე­ბის წე­სად იქცა. სწო­რედ ამ ფა­სე­უ­ლო­ბებს ვხე­დავ მე ბა­ტონ გი­ორ­გი გა­ხა­რი­ა­ში, რა­მაც გა­ნა­პი­რო­ბა ჩემი მის გუნდში ყოფ­ნა.

- სა­ლო­მე, თქვე­ნი და თინი კო­ბა­ლა­ძე აჩი არ­ვე­ლა­ძის მე­უღ­ლეა, თუმ­ცა სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში გა­მო­ჩე­ნა და ინ­ტერ­ვი­უ­ე­ბი ნაკ­ლე­ბად უყ­ვარს, რას გვე­ტყვით ცნო­ბილ და და სი­ძე­ზე?

- ჩემი და და სიძე, ჩემი ცხოვ­რე­ბის გა­ნუ­ყო­ფე­ლი ნა­წი­ლი, ჩემ­თვის ყვე­ლა­ზე სან­დო და სა­ი­მე­დო ადა­მი­ა­ნე­ბი არი­ან.

- წი­ნა­სა­არ­ჩევ­ნოდ ბევ­რს სა­უბ­რობ­დნენ, რომ ძმე­ბი არ­ვე­ლა­ძე­ე­ბი­დან ერთ-ერთი აუ­ცი­ლებ­ლად იქ­ნე­ბო­და მე­რო­ბის კან­დი­და­ტი, თუმ­ცა ასე არ მოხ­და...

- ალ­ბათ, ჩვე­ნი გუნ­დის გულ­შე­მატ­კივ­რო­ბის გამო გაჩ­ნდა სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში ეს აზრი, თუმ­ცა ამ თე­მა­ზე სა­უ­ბა­რი არ ყო­ფი­ლა.

 

- რა პრო­ფი­ლით აპი­რებთ საკ­რე­ბუ­ლო­ში მუ­შა­ო­ბას, რისი გა­მოს­წო­რე­ბა გინ­დათ თბი­ლის­ში?

- გა­მო­სას­წო­რე­ბე­ლი და შე­საც­ვლე­ლი ძა­ლი­ან ბევ­რია, ჩვე­ნი გუნ­დი ძა­ლის­ხმე­ვას არ და­ი­შუ­რებს, რად­გან ჩვე­ნი პრინ­ცი­პი სწო­რედ ამა­ში მდგო­მა­რე­ობს, რომ მო­ქა­ლა­ქე­ე­ბის კონ­კრე­ტულ პრობ­ლე­მებ­ზე მუ­შა­ო­ბით, საქ­მით შევ­ცვლით, ეზო­ე­ბი­დან და ქა­ლა­ქე­ბი­დან...

- სა­ლო­მე, და­სას­რულს გკი­თხავთ, პო­ლი­ტი­კას თან ახ­ლავს მუდ­მი­ვი კრი­ტი­კა სა­ზო­გა­დო­ე­ბის მხრი­დან, რამ­დე­ნად მზად ხართ იმის­თვის, რომ თქვენც გა­გაკ­რი­ტი­კე­ბენ?

- ჯან­სა­ღი კრი­ტი­კა მი­სა­ღე­ბია და ხან­და­ხან აუ­ცი­ლე­ბე­ლიც. იმედს ვი­ტო­ვებ, რომ სა­ზო­გა­დო­ე­ბის გა­ღი­ზი­ა­ნე­ბას არ გა­მო­ვიწ­ვევ. ჩვე­ნი გუნ­დის მი­ზა­ნია ხალ­ხის ნდო­ბა გა­ვა­მარ­თლოთ.