taks

:nn:

:yes2: :love3: http://s004.radikal.ru/i207/1001/dc/c67c62281a00.jpg

http://s006.radikal.ru/i215/1001/f3/8b96f3ec15a0.jpg

http://s003.radikal.ru/i201/1001/d7/d28b05255afb.jpg გი ლოც ავ თ ^^

ozzyka ოოFF რატომ? კიარა და რამდენი გაქვს სიცხე

ozzyka :gavtsitldi: ნუ მაკომპლექსებ

:buchti:

ეს კიდე არ გაბანაძდა?

აუ დღეს ვითხოვე კაკრაზ ამირანის და რუსთაველის Fეისბუქზე იქნებ თუ მოასწრო ამ ფილმმა გამოსვლა მანამდე 14 თებერვლისთვის გაუშვათთქო.. ტრეილერებს ვუყურებ ლამის ყოველ დღე და ძალიან ველოდები :love3:

Malina პოეზია ცანცულიკ,პოეზია რკინის რელსებზე გდია მიწა. ჩვენ კი მიწისქვეშ, მივათრევთ დღეებს, არ მთავრდება გრძელი გვირაბი და სიყვარული მესმის ასე: როცა ომია და ატყავებულ ხელისგულზე ვეძებთ მიხაკებს. ამ ჩონჩხადქცეულ სხეულში თუ არ შემოგიშვი ძვალი გალოკე, რადგან ხორცი აღარც იჭმევა . ჩემს ქვეყანაში არ სჭირდებათ გვამებს ნიშნული და დავიწყება ეფინებათ ანაბეჭდებად საფლავებს, სადაც ერთის ნაცვლად ორი სიკვდილი თავის ქალებით მიბჯენილან, რომ სასაუბროდ ადგილი ეყოთ და რატომღაც შემოკედლებულ სიჩუმეს სუსტი ხელისგულით ჩაებღაუჭონ. მერე რა, თუკი ერთის ნაცვლად გვამია ბევრი, მერე რა, თუკი ერთ საფლავში სივიწროვიდან გახრწნილ კიდურებს გადმოაფრქვევს ქარი და ბერად აღკვეცილ ტკივილს გამოაგდებს იმ საწოლიდან მკვდრისთვის, მიწაში ადგილიც რომ ვერ მოიძებნა, რადგან ეს მიწაც დაიღალა, ცოდვის ტარებით და როგორც დაფას პლასტელინად შემოაძერწეს სულები გლეხთა, მდიდართა თუ პურიტანების. სულს რას გაუგებ, საფლავშიც თუ ვერ მოისვენა, რადგან საფლავი უკვე ორჯერ გაყიდულია. ეს ღმერთი ტირის, თუ უბრალოდ ზეცის სისველე ტრიალებს ორთქლად ჭვარტლიანი საკვამურიდან. დადიან ხალხში აჩრდილები, დაულაგებელ ქუჩებში ყრიან “ბეჭდებიან” ნაფლეთებს ხორცის და მერე ქარი ელოდება თავის სარგებელს მუხლებზე დამდგარ მიწას თითო ნამცეცად აცლის ქვეყანას, უზანგს დროულად რომ ვერ გაუყარა ფეხი და კუპრში ჩამოწოლილ ეპოქას აწევს უცხო სხეულად და მდუმარე ციხის საყვირი დასასრულს ითვლის, როგორც უკვე გარდაცვლილ საწყისს. რკინის რელსებზე გდია მიწა. ჩვენ კი მიწისქვეშ, ვზივართ იქ, სადაც არ სჭირდებათ გვამებს ნიშნული და არ მაქვს მიწა, მხოლოდ ერთი ციდა სიშორე და ყოფნა ცოცხლად, მკვდართა უხმო დანაშაული. :love3:

გუშინდელი დღე მინდა ვიყო და ვღიღინებდე ძველ სიმღერას მკვდარ ფრინველებზე რომელთა ჩრდილსაც დროდადრო აჩენს სოფლის ბილიკი და საღამოჟამს ბებერი თუთის ფუღუროდან მათი ფრთების შრიალი ისმის ამ გზით მოვდივარ ყოველდღე შენთან მომაქვს ჩამქრალი ლამპების შუქი ვმღერი და ვკვდები ყოველდღე შენთვის შენი სხეულის სითბო რომ არა თბილ ქვეყნებში გავფრინდებოდი შენი სხეულის სითბო რომ არა ვეღარ ვნახავდი უდედმამო სახლების სიკვდილს შენი სხეულის სითბო რომ არა ვერ შევიგრძნობდი ჩვენი ბაღის თვალუწვდენელ შემოდგომას და ვერ მოვისმენდი მეზობელი ქოხმახების ძილს რომელსაც ქვია დახვრეტილი ბავშვის სახელი აქ იწყება ჩემი სიყვარული :love3:

Malina მასწავლე შენი ხელისგულები ტუჩები და ჩამსხვრეული თვალები შენი გულის თბილი ოთახი გუშინ ვიყავი პეტრე- პავლეს სასაფლაოზე და დიდხანს ვკრეფდი საფლავის შავი ფილებიდან შენს დამჭკნარ ღიმილს და მისი მყიფე რეხი ფოთლები მიმქონდა ახლოს ნესტოებთან როგორც ბავშვობის თეთრი ყვავილი ცხვირის ბორცვს რომ ყვითლად მტვერავდა მასწავლე შენი ბეღურებით დახუნძლული მკლავები მე ყოველ ღამე ამ მკლავების ჩრდილში ვიძინებ და ყოველ ღამე ბალიშის ქვეშ ვპოულობ ჩემი გაცვეთილი სიზმრების ნამცეცებს მასწავლე შენი სოფლის ბოლოს ანთებული ნათურასავით შორეული გული ის ხომ ვერასდროს ვერ შეამჩნევს ჩემს ლამპასავით მბჟუტავ სხეულს და გაურითმავ სამსტრიქონიან ხელისგულს ახლაც ფრთხილად რომ ეფერება გულიჯიბეში ჩატოვებულ ერთადერთ შემოდგომას

ozzyka მადლობა

Malina რაო ცანცულიკ :chups:

:love3: