Search the Community

პავლე ამბობს: "არის მრავალი ღმერთი და მრავალი უფალი" (I კორინთელთა 8-5). მერე უმატებს: " არ არსებობს ღმერთი, გარდა ერთისა" (I კორინთელთა 8-4). ანუ პავლე აღიარებს, რომ არის მრავალი ღვთაება. ასევე ამბობს: "ჩვენ კი ერთი მამა ღმერთი გვყავს" (I კორინთელთა 8-6). ასევე პავლე ამბობს ასეთ საინტერესო რამეს: "თუ კიდევ არიან ეგრეთწოდებული ღმერთები ან ცაში ან დედამიწაზე" (I კორინთელთა 8-5). უკაცრავად, მაგრამ ეს ხომ სუფთა ელინისტური, კონკრეტულად კი ნეოპლატონიკური იდეებია? ნეოპლატონიზმში ნათქვამია, რომ კოსმიური ეთერი და დედამიწა სავსეა სხვადასხვა დაიმონებით ანუ ღვთაებებით, ამას ჰომეროსიც ადასტურებდა და ჰესიოდეც. ამის გარდა, გამოდის, რომ პავლე საკუთარი პირით აღიარებს, რომ არის მრავალი ღვთაება, მაგრამ მათ ქრისტიანებს ჰყავთ ერთი კონკრეტული ღვთაება, რომელიც არ შედის ელინურ პანთეონში. ამის გარდა, უკაცრავად, მაგრამ თუ პავლე ამბობს, რომ ღმერთი ერთია, მერე როგორღა ამტკიცებს, რომ არის მრავალი ღმერთიო? თუ კონკრეტულად ქრისტიანებს ჰყავთ ერთი ღვთაება? აქ ვხედავთ აშკარა ურთიერთწინააღმდეგობებს და უზუსტობებს. და რას ნიშნავს სიტყვა "ეგრეთწოდებული"? ე.ი. პავლე აკნინებს სხვა ღმერთებს, გასაგებია. მოდით გადავხედოთ ელინურ ფილოსოფიას: პროკლეს გაგებით კოსმიური სივრცე ანუ ეთერი დედამიწიდან მთვარემდე ეკუთვნით ღმერთებს ანუ პლანეტარულ სულებს, სხვადასხვა იერარქიებს და კლასებს. მათგან უმაღლესები არიან თორმეტი ჰიპერ-ურანიდები ანუ ტრანსცენდენტური ღმერთები, რომლებსაც ემორჩილებიან დაიმონების მთელი ლეგიონები. მათზე მაღლა კი დგანან ეგკოსმიოი ანუ კოსმიური ღმერთები, რომელთაგან თითოეულს ჰყავს დაიმონების უზარმაზარი ლეგიონი, რომლებსაც ის აძლევს თავის ძალას და ცვლის მათ გარეგნობას თავისი ნების მიხედვით. პორფირიუსის მიხედვით არსებობენ აგატოდაიმონები - კეთილი სულები და კაკოდაიმონები - ბოროტი სულები. მისი თქმით კაკოდაიმონები ადამიანებში იწვევენ ბოროტებას, უმდაბლეს ვნებებს და აჩაღებენ ომებს, ქმნიან ფაშისტურ და აგრესიულ მოძღვრებებს. ატყუებენ აბდალ ადამიანებს და მუდამ ფანტომური ფორმით ეცხადებიან ადამიანებს, განსხვავებით კეთილი დაიმონებისგან, რომლებიც რეალური მკაფიო ფორმით ევლინებიან ადამიანებს. სოკრატე და პლატონი ამტკიცებდნენ, რომ ადამიანს აქვს შვიდი საწყისი: აგაფონი - ღვთაებრივი სული, ფსიქე - კრებითი საფშვინველი, ნუსი - გონება, ფრენი - ფიზიკური გონი, ტუმოსი - ცხოველური საფშვინველი და ფიზიკონ სომა - ხორციელი სხეული. პლატონი და პითაგორა ამბობდნენ რომ არის ორი სახის საფშვინველი: ნუსი - გონიერი უკვდავი საფშვინველი და აგნოია - უგუნური მოკვდავი საფშვინველი. სიტყვა აგნოსტიციზმიც აქედან მოდის. ტომას ჰექსლიმ სწორედ ბერძნული ფილოსოფიიდან აიღო ეს ტერმინი, რაც ნიშნავს უმეცარ მოკვდავ ცხოველურ საფშვინველს. პლუტარქეს მიხედვით ადამიანი შედგება სამი ნაწილისგან: სხეული ხორციელი, რომელიც მიწიდანაა და მიწადვე იქცევა, ასტრალური ჩრდილი, რომელიც მთვარიდანაა აღებული, იმყოფება მის გავლენის ქვეშ და "სულიერი სუნთქვა", რომელიც მზიდანაა ემანირებული და მზეშივე ბრუნდება. სხეულის სიკვდილთან დაკავშირებული იყო დემეტრას მისტერიები, ხოლო ასტრალური ჩრდილის სიკვდილთან პერსეფონას მისტერიები ანუ მეორე სიკვდილი. პლუტარქეს თქმით სივრცე ანუ ეთერი დედამიწიდან იყო "ჰადესის ველები", სადაც ადამიანი გადიოდა გასუფთავების პროცესს და შემდეგ ღმერთების სამეფოში გადადიოდა. ებრაულ ფსალმუნებში წერია: "უფალი ჩადგა საღვთო კრებულში, ღმერთებს შორის ჰქნა სამართალი" (ფსალმუნი 81-1). ასევე წერია: "მე განვაცხადე: თქვენ ხართ ღმერთები და უზენაესის ძენი ხართ ყველანი." (ფსალმუნი 81-6). უკაცრავად, მაგრამ რომელ "საღვთო კრებულში" ჩადგა ეს "უფალი" იეჰოვა-საბაოთი? რომელ ღმერთებს შორის "ჰქნა სამართალი" და რა "სამართალი" და ვის უთხრა "ღმერთები ხართო"? რა, სხვა ღმერთებიც არიან და ამას იეჰოვა აღიარებს? სერიოზულად? და მაშინ საეკლესიო იერარქები რატომღა უარყოფენ სხვა ღმერთების არსებობას? და ვინაა ის "უზენაესი", ვისი ძენიც არიან ეს ღმერთები? ამ კითხვაზე პასუხს გაგვცემს მხოლოდ ფინიკიური და ქანაანური მითოლოგია და დასავლეთსემიტური რელიგიის მეცნიერული ანალიზი. მოდით დავაზუსტოთ: იეჰოვა-საბაოთ-იალდაბაოთი ესაა დაცემული ღმერთი ანუ ასურა. და სწორედ მათ ემსახურება სამივე აბრაამული რელიგია, მათ შორის ორთოდოქსული ქრისტიანული სექტა. ვედებში მოცემულია ცნობები, რომ მზიური ადიტიები მუდამ ებრძვიან ასურებს, მაგრამ ასურები ზოგჯერ იმარჯვებენ, თუმც დროებით. მკვლევართა აზრით ბერძნული ტრიადა: ზევს-პოსეიდონ-ჰადესი შეესაბამება ქანაანურ-ფინიკიურ ბაალ-იამმუ-მუტუ-ს. ფინიკიელთა მითებიზს მიხედვით იამმუს სძულდა თავისი ძმა - ბაალი და გამოუცხადა ომი, მაგრამ მასთან ბრძოლაში დამარცხდა და მოკვდა და ჩაგდებული იქნა ტარტაროსში! ანუ აბრაამული რელიგიური სექტები ემონებიან და ემსახურებიან დაცემულ და მკვდარ "ღვთაებას"! იუდეო-ქრისტიანობის და იუდეო-ისლამის დახმარებით ებრაელი მასონები - იუდაისტები, ავრცელებენ ებრაულ იდეებს და ცდილობენ ყველა ადამიანის გადაქცევას იუდაისტად! ე.ი. ისინი ებრძვიან ვედებს, არიან დემონები. სიტყვა გოი ასევე არის სიტყვა - იოგ-ის განრუდებული ვერსია. მათ სიტყვა იოგს მისცეს ცუდი შინაარსი ანუ ებრძვიან ღმერთს რადგან იოგ - ნიშნავს უფალთან შეერთებას! ძველი აღთქმა მეორე რჯული თავი ოცდამეთორმეტე მცდარი თარგმანი: 8. როცა უზენაესი სამკვიდროებს ურიგებდა ხალხებს, როცა ცალ-ცალკე ასახლებდა ადამის მოდგმას, დაუდგინა საზღვრები ერებს ისრაელიანთა რიცხვისამებრ. სწორი თარგმანი: 8. როცა ელი სამკვიდროებს ურიგებდა ხალხებს, როცა ცალ-ცალკე ასახლებდა ადამის მოდგმას, მაშინ დაუდგინა საზღვრები ერებს ღმერთის შვილების რიცხვისამებრ. p.s. ელი ესაა შემოქმედი მამაღმერთი ფინიკიურ-ქანაანურ პოლითეიზმში, აშერას მეუღლე, მათ შვეს სამოცდაათი ღვთაება, სამოცდაათი შვილი, რომელთაგან ერთ-ერთი იყო იამმუ იგივე იეჰოვა. ძველი აღთქმა ესაია წინასწარმეტყველი თავი მეთოთხმეტე 12. როგორ ჩამოემხე ციდან, მთიებო, ძეო განთიადისა [ჰეილეილ ბენ შაჰარ]! მიწას დაენარცხე, ხალხთა მტარვალო! კომენტარი: ჰეილეილ ნიშნავს - განთიადს ან ნათელს. შაჰარი ესაა ამომავალი მზის ღვთაება ფინიკიურ-ქანაანურ მითოლოგიაში, ისაა ელის და აშერას ძე. ელი და აშერა არიან უზენაესი ღმერთები და დემიურგები, მამა და დედა ღმერთებისა. მეთორმეტე ლექსი ორიგინალში იქნებოდა ასეთი: „მანათობელო [ჰეილეილ], ძეო შაჰარისა.“ მთელი ბიბლია ეს არის ქანაანურ-ფინიკიური მითოლოგიის უხეში პლაგიატი და ადაპტაცია. მოკლედ, ის "უზენაესი", რომელსაც ახსენებს ოთხმოცდამეერთე ფსალმუნი, არის ქანაანური და ფინიკიური მამაღმერთი - ელი.

დასავლეთის სემიტებს არ ჰქონდათ ერთიანი მითოლოგიური სისტემა, თითოეულ ადგილს, ქალაქს და ა.შ. ჰყავდა საკუთარი ღმერთი-დამცველი, თან ხშირად იღებდა იდეებს თავისი მეზობლებისგან. იამმუმ, ზღვის ღმერთმა, რომელმაც უკვე მიიღო სასახლე [ძალაუფლების სიმბოლო დასავლეთსემიტურ მითოლოგიაში], აშენებული კოტარ-ვა-ჰასისის მიერ, მოაწყო ამბოხი *ღმერთების წინააღმდეგ და მოითხოვა თაყვანისცემა და ძღვენი, ასევე ისიც, რომ ბალუ გამხდარიყო მისი მონა. მებრძოლი დის ანატის და ბრძენი კოტარ-ვა-ჰასისის დახმარებით, რომელმაც გამოუჭედა მას იარაღი, ბალუმ შემუსრა და დაამარცხა იამმუ. განდევნის მახვილით მან განგმირა ზღვის ღმერთის გული, ხოლო განშორების მახვილით - თავი. სხვა მითებში, ბალუმ შემუსარა იამმუს მთავარი დამქაში - საზარელი შვიდთავა გველი ლევიათანი, რომელზეც ბიბლიაში საუბარია, რომ „როცა ის დგება, ძლიერი *ღმერთები შიშისაგან და საშინელებისგან საერთოდ გონებას კარგავენ“ [იობის წიგნი]. ნათესაობრივი კავშირები: *ღმერთების მშობლები იყვნენ ელი და *აშერა, დანარჩენი ცუდადაა ცნობილი. ერთი ვერსიით ბალუ ელის შვილიშვილია, მეორე ვერსიით - ძმისშვილი, თუმცა სწორედ მან მიიღო მთელი დედამიწა, ცხადია, რომ ის უნდა ყოფილიყო ელის ნათესავი. ასევე ბალუს ძე დაგანუ, რომელიც ერთი ვერსიით ძმაა, ხოლო სხვა ვერსიით ელის შვილი. ბალუს ძმა და სიკვდილის უფალი მუტუ. იავუ [იგივე იაჰვე] ასევე ითვლება ელის შვილად. ებრაულ თანახში ანუ „ძველ აღთქმაში“ ასეთი რამე წერია: „ამიტომ წარიხოცება ამით: იაკობის დანაშაული და, აჰა, ეს იქნება მისი ცოდვის მიტევების ნაყოფი; როცა კირის ნაფშხვენებივით აქცევს სამსხვერპლოს ლოდებს, როცა აღარ იდგებიან *აშერები და *მზის კერპები.“ (ესაია 27-9). „გამოატანინა მეფემ ხილკია მღვდელმთავარს, მეორე ხარისხის მღვდლებს და ზღურბლის მცველებს უფლის ტაძრიდან *ბაალისთვის, ამ *აშერასათვის და ცის მთელი ვარსკვლავეთისთვის გაკეთებული ნივთები და ცეცხლს მისცა იერუსალიმს გარეთ, კედრონის ყანებში, ხოლო ნაცარი ბეთელში წაიღო.“ (მეოთხე მეფეთა 23-4). „ბეთელის სამსხვერპლოც და ისრაელის შემაცდენელის, იერობოამ ნაბატის ძის გამართული გორაკი, ეს სამსხვერპლოც და გორაკი დაანგრია; გადაწვა გორაკი და გააცამტვერა, გადაწვა *აშერაც.“ (მეოთხე მეფეთა 23-15). „იწყეს უჯეროდ ლაპარაკი ისრაელიანებმა უფალზე, თავიანთ ღმერთზე, გამართეს გორაკები ყველა ქალაქში საყარაულო გოდოლიდან მოყოლებული ციხე-ქალაქამდე,“ (მეოთხე მეფეთა 17-9). „დაიდგეს ქანდაკებები და *აშერები ყველა მაღალ ბორცვზე და ყოველი ხემხვივანის ქვეშ,“ (მეოთხე მეფეთა 17-10). „ახლა შემიყარეთ *ბაალის ყველა ქადაგი, ყველა მისი მსახური და ყველა მისი ქურუმი, კაციშვილი არ აკლდეს, რადგან დიდი მსხვერპლშეწირვა მექნება *ბაალისთვის. ვინც დააკლდება, ვერ გადარჩება ცოცხალი. ასეთი ხრიკი მოიგონა იეჰუმ, რომ ამოეწყვიტა *ბაალის თაყვანისმცემლები.“ (მეოთხე მეფეთა 10-19). „გაყარა იუდას მეფეთა მიერ დაყენებული ქურუმები, რომლებიც მსხვერპლს სწირავდნენ გორაკებზე იუდას ქალაქებში და იერუსალიმის სანახებში, და *ბაალის, *მზისა და მთვარის, ცთომილთა და ცის მთელი ვარსკვლავეთისთვის გუნდრუკის მკმეველნი.“ (მეოთხე მეფეთა 23-5). „შევიდა მთელი ქვეყნის ხალხი *ბაალის სახლში და დაანგრიეს იგი სამსხვერპლოიანად, დალეწეს მისი გამოსახულებანი და მოკლეს მათანი, *ბაალის ქურუმი, სამსხვერპლოების წინ. დააწესა მღვდელმა ზედამხედველობა უფლის სახლზე.“ (მეოთხე მეფეთა 11-18). ), „რადგან ჩემი გზიდან ააცდენენ შენს ვაჟს, დაიწყებენ უცხო *ღმერთების თაყვანისცემას, უფლის რისხვა დაგატყდებათ თავს და დაუყოვნებლივ განადგურდებით.“ (მეორე რჯული 7-4). იევო იგივე იამმუ [იაჰვე]ამბობს: „ნუ გაჰყვებით სხვა *ღმერთებს, იმ ხალხთა *ღმერთებს, რომლებიც თქვენს გარშემო არიან.“ (მეორე რჯული 6-14), „რადგან შურისმაძიებელი ღმერთია თქვენში უფალი, არ აღიგზნოს უფლის, თქვენი ღმერთის რისხვა თქვენზე და არ აღგხოცოთ მიწის პირიდან.“ (მეორე რჯული 6-15). იაჰვე [იამმუ] ამბობს: „თუ იდუმალ წაგაქეზებს შენი ძმა, დედაშენის შვილი, ან შენი ვაჟი, ან ასული, ან შენს გვერდით მწოლი ცოლი, ან მეგობარი, რომელიც საკუთარი სულივითა გყავს და გეტყვის: წამო ვემსახუროთ სხვა *ღმერთებს, რომლებსაც არ იცნობთ არც შენ და არც შენი მამა-პაპა“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 6). „იმ ხალხთა *ღმერთებს, თქვენს გარშემო რომ არიან, შენთან ახლოს მყოფთა თუ შენგან შორს მყოფთა, ქვეყნის კიდიდან კიდემდეო“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 7). „ნუ დაყვები მას და ნუ გაუგონებ, ნუ დაგენანება იგი, ნუ შეიბრალებ, ხელს ნუ დააფარებ“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 8). „არამედ მოკალი იგი. პირველად შენი ხელი უნდა აღიმართოს მის მოსაკლავად, მერე კი მთელი ერისა“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 9). „ჩაქოლე იგი, რომ მოკვდეს“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13 სტროფი 10). ასევე წერია: „არ არსებობს შენი მსგავსი *ღმერთებს შორის, უფალო“ (ფსალმუნნი, ლოცვა დავითის, თავი 85, სტროფი 8). „რადგან დიდია უფალი და ღირსსაქებარი მეტად, ყველა *ღმერთებზე საშიშია ის“ (ფსალმუნნი, თავი 95, სტროფი 4). „თუ მიატოვებთ უფალს და უცხო *ღმერთების სამსახურსშეუდგებით, უბედურებას დაგათევთ უფალი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 24, სტროფი 20). „მაშ უარყავით უცხოთა *ღმერთები თქვენს შორის რომ არიან, და გული მიაბრუნეთ უფლის, ისრაელის ღმერთისაკენ“ (იესო ნავეს ძე, თავი 24, სტროფი 23). ფსალმუნი 81 (82): „1. ფსალმუნი ასაფისა. უფალი ჩადგა საღვთო კრებულში, ღმერთებს შორის ჰქმნა სამართალი. 5. არ იციან და არ გაეგებათ, წყვდიადში დადიან; ირყევა ყველა საფუძველი დედამიწისა. 6. მე განვაცხადე: თქვენ ხართ ღმერთები და უზენაესის ძენი ხართ თქვენ ყველანი. 7. მაგრამ თქვენ დაიხოცებით, როგორც ადამიანები, და დაეცემით, როგორც თითოეული მთავართაგანი.“ იუდეველები ყვირიან: «ჩვენი ღმერთი ყველა *ღმერთებზე დიდია.“ (მეორე ნეშტთა 2-5). იაჰვე [იამმუ] იყო ღვთაება, რომელმაც ომი გამოუცხადა დანარჩენ ღმერთებს და დამარცხდა ბაალთან ბრძოლაში.