Search the Community

ეს მხოლოდ ქრისტიანობას ჰგონია, რომ მონოგამია არის ურთიერთობის და ქორწინების ერთადერთი ფორმა, ყოველგვარი ალტერნატივის გარეშე, სხვა რელიგიებში ასე არასოდეს ყოფილა და თუ ახლა გაჩნდა ეს იდეა, სულაც არ ნიშნავს ეს იმას, რომ ქრისტიანული რელიგიის მიერ მოგონილი მონოგამია მათი დოგმატიკის განუყოფელი ნაწილია, ეს უბრალოდ ქრისტიანობის გავლენაა, რომელსაც სექსუალური ლიბერალიზმის მომხრე ზოგ-ზოგიერთი ათეისტებიც გაურბიან და არა მხოლოდ არაქრისტიანული რელიგიების კონსერვატიული მიმდევრები. დღეს ბევრი ქალი და კაციც ფიქრობს, რომ დედამიწაზე მუდამ იყო, არის და იქნება მხოლოდ მონოგამია, მაგრამ ისინი ცდებიან. მათთვის სწორედ რომ ქრისტიანული მოდელია იდეალური და ამ მოდელს ბევრი არაქრისტიანიც მისდევს ისე, რომ არც ესმის, რომ ეს ქრისტიანული პროდუქტია, გამოგონილი ახ.წ. მესამე საუკუნეში. მკაცრი მონოგამია ესაა სუფთა ქრისტიანული ფენომენი, რომელიც ადამიანის არსებობის ყველა სფეროშია განფენილი, ხელოვნებაში, მეცნიერებაში, პოლიტიკაში და ა.შ. კინოში, მულტფილმებში, პოლიტიკურ შოუებში, მეცნიერულ სემინარებზე, ყველგან გრგვინავს მონოგამიური პათოსი, როგორც ერთადერთი და უალტერნატივო აქსიომა. სხვა რელიგიები, გარდა ქრისტიანობისა, არასოდეს არ იღებდნენ დოგმატურ დონეზე იდეას, რომ მონოგამია ესაა ერთადერთი აქსიომა, ერთადერთი სწორი ცხოვრების წესი. რაც არ უნდა გვიკვირდეს, დღეს უკვე ქრისტიანების ამ იდეას აჟღერებენ არაქრისტიანებიც, მათ შორის ფემინისტები და ჰუმანისტები, ძირითადად კი გაღვივებული ეგოიზმის მქონე ქალები, რომლებსაც ზურგს უმაგრებს სუფთა ქრისტიანული დოგმა. ის, რომ პრაქტიკულად ყველა ფილმში, მულტფილმში და პოლიტიკურ სივრცეშიც არის მონოგამიური შაბლონების და სტერეოტიპების აქტიური რეკლამა და უნივერსალურ უალტერნატივო აქსიომად გამოფენა და თანაც დიდი პათოსით, სულაც არ უნდა გვიკვირდეს. აბა რა გვგონია? ნუთუ გვგონია, რომ სადმე ოდესმე შეიძლება იყოს წარმატებული პოლიგამიური ოჯახის წარმოჩენა? და რა წარმატებაზეა საუბარი ტოტალიტარულ მმონოგამიურ ნეოქრისტიანულ სისტემაში? თვითონ პორნოგრაფიული და ეროტიკული ბიზნესიც მხოლოდ იმიტომ არსებობს, რომ ხალხში გამოიწვიოს კიდევ უფრო ღრმა ზიზღი და აღშფოთება, რათა იყოს მტრის ხატი. მტრის ხატი საჭირო რამაა. ან უყურეთ იმას რასაც ეწოდება 18+ ან შეეგუეთ რეალობას. არავინ არაადამიანთაგან არასოდეს არ დაუშვებს მონოგამიის ალტერნატივების რეკლამირებას მასმედიის დახმარებით. მსოფლიოში დომინირებს ქრისტიანული მონოგამიური პარადიგმა. ომ შრი კალი ნამაჰა. 14.10.2020

რამა (სანსკრ. राम rāma „შავი“, „მუქი“ ან „მომხიბლელი“) — ინდუისტური ღვთაება ვიშნუს მეშვიდე ავატარა (განასახიერება). ინდური ეპოსი რამაიანა მოგვითხრობს რამას ცხოვრებისა და მის საგმირო საქმეთა შესახებ: მშობლების მიერ მის დიდად ნანატრ დაბადებას (როგორც ვიშნუს ავატარა), დიად მასწავლებლებთან სწავლასა და საომარ საქმეებში დახელოვნებას, მის პაექრობას პრინცესა სიტას ცოლად მოგებისთვის, შემდგომ მის გაძევებას სასახლიდან და ტყეში ასკეტურ ცხოვრებას მხოლოდ მეუღლის და ძმის საზოგადოებაში. შრი-ლანკას ბოროტი მბრძანებელი რავანა იტაცებს სიტას, და რამა ძმასთან და მაიმუნთა მეფე ჰანუმანთან ერთად დიდი ბრძოლის შედეგად იბრუნებს მეუღლეს, გამარჯვებული ბრუნდება სასახლეში და მისთვის განკუთვნილ სამეფო ტახტს იკავებს. რამას საგმირო საქმეები და სიტას მეუღლეუბრივი ერთგულება დღემდე ინდოელი ხალხისთვის საყოველთაოდ სამაგალითო და მისაბაძია. Further reading Jain Rāmāyaṇa of Hemchandra (English translation), book 7 of the Trishashti Shalaka Purusha Caritra, 1931 Ramayana, translated in English by Griffith, from Project Gutenberg Willem Frederik Stutterheim (1989). Rāma-legends and Rāma-reliefs in Indonesia. Abhinav Publications. ISBN 978-81-7017-251-2. Vyas, R.T. (ed.) Vālmīki Rāmāyaṇa, Text as Constituted in its Critical Edition, Oriental Institute, Vadodara, 1992. Valmiki Ramayana, Gita Press, Gorakhpur, India. Ramesh Menon, The Ramayana: A Modern Retelling of the Great Indian Epic ISBN 0-86547-660-8 F.S. Growse, The Ramayana of Tulsidas Jonah Blank, Arrow of the Blue-Skinned God: Retracing the Ramayana Through India ISBN 0-8021-3733-4 Kambar, Kamba Ramayanam.

ვედური ბჰავიშია-მაჰაპურანა ადამის და ევას შესახებ აქ არის მიმოხილვა: 10 000 წლის წინ ჯერ კიდევ იდგა ვედური ეპოქა, მთელ პლანეტას მართავდა ერთი მეფე, მას ერქვა ბჰარატა. ყველა ელოდებოდა კალი-იუგას, დეგრადაციის ერას, ჩვენს ეპოქას, როდესაც ადამიანი სრულად კონცენტრირდება ოთხ ძირითად თვისებაზე, ცხოველურ თვისებებზე, როგორიცაა ძილი, სექსი, საჭმელი, თავდაცვა... და ერთ დღეს ბრაჰმანები იკრიბებიან, ისინი მეფეს ეუბნებიან: "გველი კალის ეპოქა ახლოვდება, ის დაიწყება 5 ათასი წლის შემდეგ, ეს არის დრო, აბსოლუტური დეგრადაციისა, როცა არის ხორცის ჭამა, თვალთმაქცობა, ომები, ცრუ სწავლებები, სრული დაცემა სულიერების! მეფეო, ჩვენ უნდა შევასრულოთ გარკვეული რიტუალები, ჩვენ უნდა ვაწარმოოთ მლეჩხა-იაგია კალი-იუგას გავლენის შესაჩერებლად, დარჩა მხოლოდ 5 ათასი წელი" ყველა ბრძენმა იცოდა, რომ ესაა ეპოქა დეგრადაციისა, და მეფე ამბობს, "კარგით, აღასრულეთ მლეჩხა-იაგია" რა არის ეს მლეჩხა? მლეჩხები არიან ადამიანები, რომელთაც აქვთ დაცემული ცნობიერება, ისინი იწყებენ ხორცის ჭამას, და დეგრადაცია იწყება. იაჯნა – ვედური პროცედურაა ახდენს კომპენსაციას უარყოფითი პლანეტარული გავლენისა და აძლიერებს დადებით გავლენას. და მლეჩხა-იაგია ეს არის რიტუალი აღწერილია წმინდა გასუფთავების. ამგვარად, მეფე იყო გაწმენდილი, ხალხი განიწმინდა, და ტენდენციები დეგრადაციისა, რომლებმაც უკვე დაიწყეს გამოჩენა, როგორც ჩანს, გაქრა. მაგრამ დრო გავიდა და მოვიდა მაჰარაჯა იაიატის დინასტიის დრო, ამ მეფის სახელი იყო იაიატი, ის იყო ბჰარატას ძე, ბოლო მაჰარაჯა ვედური კულტურისა. და მას ჰყავდა 5 ვაჟი, მათ ნელ-ნელა დაიწყეს ჭამა ხორცისა, ისინი იყვნენ პირველი მლეჩხები ამ პლანეტაზე. და როცა ბრაჰმანებმა მისტიკური ძალებით შეიტყვეს, რომ მეფის ვაჟებმა დაიწყეს ჭამა ხორცისა, ისინი მივიდნენ მეფესთან და უთხრეს: "ოჰ, მეფე, ჩვენ მოვედით და მოვიტანეთ ძალიან ცუდი ამბები, თქვენმა შვილებმა დაიწყეს კალი-იუგა, ისინი გახდნენ მლეჩხები, მათ დაიწყეს ჭამა ხორცისა!"და მაშინ მაჰარაჯამ დაწყევლილები შეკრიბა, მთელი მათი გარემოცვა, და რადგან თითოეულ შვილს ჰყავდა რამდენიმე მილიონი მსახური, და ყველა მათგანი ბაძავდა მლეჩხ მეფეებს, მლეჩხების რაოდენობა იყო ძალიან დიდი. მაგრამ რიტუალის დროს დადგა იუგა-პრალაია - ნგრევის პერიოდი და მოხდა დიდი წყალდიდობა. სუპერ-კონტინენტზე, რომლის სახელიც იყო ბჰარატა-ვარშა, იგი მოიცავდა ინდოეთს, ავსტრალიას, ორივე ამერიკას, ეს იყო უზარმაზარი მიწა, ეს ყველაფერი იყო ინდური კონტინენტი, და რომ მთელი ეს ფართობი თანდათან დაიშალა და ამაღლდა წყალი. დედამიწა წავიდა წყლის ქვეშ,და მაშინ მაჰარაჯა იაიატიმ შეიკრიბა ჯარი და ყველა მლეჩხა გაყარეს ვარნა – აშრამადან ე.ი. ბჰარატა-კანდას ტერიტორიიდან, არა მხოლოდ სთხოვეს მათ დაეტოვებინათ არია-ვარტა, არამედ აიძულეს, სამხედრო გზით, იძულებით გააგდეს, იმიტომ, რომ ეს იყო დეგრადაცია, და იმისათვის, რომ გადაერჩინათ არია საზოგადოება, ეს ხორციჭამიები იყო გააგდეს იმისათვის, რომ შეენარჩუნებინათ ღირებულებები, სულიერი ღირებულებები არია-ცივილიზაციის. და მაჰარაჯა იაიატის შთამომავლებმა მოისურვეს ბჰარატას მიწაზე დაბრუნება. და შემდეგ მათ ცეცხლოვანი მსხვერპლშეწირვა განახორციელეს, მაგრამ იმიტომ, რომ ისინი არ იყვნენ სუფთა, რიტუალი დასრულდა არასწორად,და ნაყოფი ამისა იყო, დიდი ვაშლი, რომელმაც შეიწოვა ყველა ცოდვილი რეაქცია მლეჩხებისა, ყველაფერი. და მათ დაიწყეს ჭამა ხორცისა, მაშინ დაუყოვნებლივ დაიწყეს სექსუალური ძალადობა ერთმანეთზე, ისინი ასევე მატყუარები, ფარისევლურები და ბრაზიანები იყვნენ, აი ეს მოხდა! ამას წმინდა წერილები ამბობენ, არ აქვს მნიშვნელობა, თუ რამდენად მოგვწონს ეს. ასევე გაჩნდა ქალი, იგი იყო დაბადებული ცეცხლოვანი მსხვერპლშეწირვიდან, ეს იყო ავევატი, ეს ნიშნავს, იმას რომ ის დაიბადა ცეცხლისგან. ეს იყო ძალიან ლამაზი გოგონა, მაგრამ ის ვიკამბარა (იგივე დიგამბარა), რაც სანსკრიტზე ნიშნავს იმას რომ მას არ ჰქონდა ცნობიერებაში ფიზიკური სხეულის კონცეფცია, იმიტომ, რომ ის იყო სუფთა სული, მაგრამ ის იყო დაბადებული მლეჩხების რიტუალისგან. იყო ულამაზესი ვიკამბარა და დადიოდა შიშველი, არ იცვამდა ტანსაცმელს. იქ იყო ასევე კიდევ ერთი ვიკამბარა, ერთი იოგი, ვინც თანაგრძნობის გამო წავიდა განდევნილ მლეჩხებთან ერთად, მაგრამ ეს მისი თანაგრძნობა იყო ნეგატიური კარმის შედეგი. ამ იოგის, სახელი იყო ადჰამა, რაც ნიშნავს სანსკრიტულად "ის, ვინც ვერ აკონტროლებს გრძნობებს", იგი ასევე იყო ვიკამბარა და დადიოდა შიშველი. მაგრამ იმის გამო, რომ ეს იყო „ცივილიზებული“ კულტურა, იყო აკრძალული შიშველი სიარული, დაუძახეს მლეჩხების ლიდერებმა: "თქვენ ხართ ვიკამბარები და ჩვენ საზოგადოებაში არ გვჭირდებით, წაეთრიეთ აქედან, ჩვენ არ გვჭირდებით თქვენ!"და მათ მლეჩხების მღვდლებმა დაიწყეს უზარმაზარი ვაშლის ძებნა, აღმოაჩინეს, რომ ვაშლი ვიღაცამ მოიპარა, ვაშლი, რომელმაც შეიწოვა ყველა ცოდვილი რეაქცია მლეჩხებისა, ის გაქრა. და ისტორია გვეუბნება, რომ პარალელურად, დიდი ბრძენები მსოფლიოსი შეიკრიბნენ ტყეში, რათა მოესმინათ შრიმად-ბჰაგავატამი (უძველესი წმინდა წერილი) და მოსმენის შემდეგ სხვა დონეზე, სხვა სივრცეში გადასვლა სურდათ, ეს არის, უნდა დატოვონ ეს პლანეტა რომ ეს ბრძენები შეიკრიბნენ, რათა თავიდან აეცილებინათ კალი იუგას ბოროტი გავლენა. და ადჰამა იწყებს ფიქრს ღმერთზე გულში, იმიტომ, რომ ის არის იოგი, ღმერთი ეცხადება გულში ადჰამას და ეკითხება: "რა გინდა?"ადჰამა პასუხობს: "რა არის ჩემი მისია?" არ იღელვო არაფერზე, თქვენ უნდა წახვიდეთ ტიჰინა აჩილამის (ეს არის მთის ქედის ფართი თანამედროვე ირანი) მიწაზე. იქ მე შევქმნი ბაღი, თქვენ უნდა შეხვიდეთ ამ ბაღში და გაარკვევთ, თუ რაა თქვენი მისია" - ასე ღმერთი (ვიშნუ) ამბობს. ტყეში, სადაც ბრძენები ისმენენ შრიმად ბჰაგავატამს რათა შევიდნენ ზე-ცნობიერებაში, რთა დატოვონ ეს პლანეტა და მოულოდნელად, მათ წინაშე, როგორც ჩანს, ნახევარღმერთი კალი-იუგა, ვინც არის პასუხისმგებელი ამ ეპოქაში სულიერ დეგრადაციაზე, და ის ეკითხება დიდ ბრძენებს: "რატომ გეშინიათ ჩემი, მე აქ მოვედი მარადიული დროის მაჰაკალას, უზენაესი ღმრთის პიროვნების უპიროვნო ასპექტის გავლენით, თქვენ ხართ ბრძენები, ასე რატომ გეშინიათ ჩემი?" და მაშინ ბრძენებმა განუცხადეს, "ჩვენ არ გვეშინია შენი, ჩვენ გვეშინია შენი გავლენის, შენ მოიტან დეგრადაციას" შემდეგ მან განუცხადა ბრძენებს: "შეიძლება თქვენ რამეთი ხელი შეუწყოთ ჩემ მისიას?"და ბრძენებმა უპასუხეს: "ჩვენ ვერ შევუწყობთ ხელს დეგრადაციას“ და მაშინ წმინდანი გამოჩნდა მათ წინაშე, რომლის სახელი არის შუკადევა გოსვამი, ვინც პირველმა მოუყვა მათ შრიმად ბჰაგავატამი, მან განაცხადა:" თქვენ უნდა წახვიდეთ, მთიან რეგიონში ტიჰინა აჩილამ, სადაც არის ადჰამა, უნდა წავიდეთ და იქ დააკვირდეთ მესამე დონის სივრცეს, თქვენ უნდა დააკვირდეთ კალი-იუგას. თქვენ უნდა იყოთ არაოფიციალური მთავრობა კალი-იუგას დროს, მაგრამ იქნებით სხვა სივრცეში" და, აჰა, ბრძენებო, წადით და ნახეთ რა ხდება“. ადჰამა ავევატისთან ერთად მივიდა ბაღში, ეს იყო ძალიან ლამაზი ბაღი. და ბრძენებმა ნახეს, რომ კალი-იუგა იქცა გველად, ის ამ ბაღშია, და ბრძენები ასევე ხედავენ, მლეჩხების ცოდვების ვაშლი აქვს კალი-იუგას გველს. და შემდეგ დაიწყო ვედური ცივილიზაციის დაცემა ბჰარატას მიწაზე. აქ ბრძენები ჩაერივნენ ამ პროცესში და უთხრეს გველს: "რას აკეთებ?"და კალი-იუგა განმარტავს: "ვინც მლეჩხები გააძევეს გახდებიან უნაყოფოები, ისინი მოკვდებიან, და მე შევქმნი ახალ ცივილიზაციას, ადჰამას და ავევატის დახმარებით. და ცივილიზაცია რომელიც არის ინდოეთის მიწაზე, იგი იარსებებს, მაგრამ მაინც დაეცემა ახალი ცივილიზაციის ზეწოლის ქვეშ. ამდენად, კალი-იუგას განმარტებით, მისი მისია არის ადჰამას და ავევატის დეგრადაცია. და მან განაცხადა: "მე მივცემ მათ კალი-იუგას რელიგიას, ეს რელიგია გავრცელდება შექმნის ახალი ადამიანის ცივილიზაციის ცნობიერებას, მლეჩხას". ეს არის ამბავი აღწერილი ბჰავიშია-მაჰაპურანაში (პურანა მომავალზე) ხუთი ათასი წლის წინ. http://images4.fanpop.com/image/photos/23600000/Random-random-23636581-1440-900.jpg http://www.newspatrolling.com/wp-content/uploads/2441726158_6db10c9668_o.jpghttp://nanoworld88.narod.ru/data/319_files/0_87436_3d577800_L.jpg

ინდუიზმი (სანსკრ. सनातन, वैदिक, वर्णाश्रम धर्म sanātana, vaidika, varṇāśrama dharma ”მარადიული, ვედური, ვარნების და აშრამების კანონი”, ჰინდი: हिन्दू धर्म hindū dharma, იხ. დჰარმა) — მსოფლიოს ერთ-ერთი უძველესი რელიგია, რომელსაც დღესდღეობით ინდოეთის მოსახლეობის ძირითადი ნაწილი (84%) ისლამის, ქრისტიანობის, სიქჰიზმის, ჯაინიზმისა და ბუდიზმის გვერდით აღიარებს. ინდუიზმი სათავეს იღებს ჰარაპის, ანუ ინდის ცივილიზაციიდან, რომელიც ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III-II ათასწლეულებში არსებობდა ინდის დაბლობში. ამ ცივილიზაციის რელიგია ეფუძნებოდა იმ ღვთაების თაყვანისცემას, რომელსაც ბევრი საერთო აქვს ინდუისტურ ღმერთ შივასთან. "არიელთა შემოჭრის თეორიის" მიხედვით, დაახლოებით II ათასწლეულის შუა პერიოდიდან ინდოსტანის ჩრდილო-დასავლეთში არიულმა ტომებმა დაიწყეს შემოღწევა. მათ ენას მოგვიანებით ვედური სანსკრიტი ეწოდა. არიელების შემოჭრას წინ უძღვოდა ინდოევროპულ ენებზე მოლაპარაკე ხალხების გადასახლებების ხანგრძლივი ისტორია. არიელებმა მოიტანეს მსხვერპლთშეწირვის რთული რიტუალი – იაჯნა, რომლის დროსაც ღმერთებს მსხვერპლად სწირავდნენ საქონლის შემწვარ ხორცს და ჰალუცინოგენურ სასმელს „სომას“. არიელები შეერივნენ ადგილობრივ ტომებს, რომელთაც რიგვედაში დასას ტომები ერქვათ. ამის შედეგად საზოგადოების შემადგენლობა გართულდა, რომელმაც ჯერ ვარნული სისტემის, შემდეგ კი კასტური სისტემის (ჯატი) ჩამოყალიბება გამოიწვია, რომლებიც ინდუიზმის სოციალურ ბაზად გადაიქცნენ. ახალ სისტემაში უმთავრესი როლი ბრაჰმანებს ეთმობოდა – ვედების მცოდნე ადამიანებს, რომლებიც რიტუალებსაც ასრულებდნენ. ბრაჰმანიზმი ინდოეთში ჩვენს წელთაღრიცხვამდე პირველ ათასწლეულში ვრცელდება. ჩვ. წ–აღმდე პირველი ათასწლეულის მეორე ნახევარში ბრაჰმანიზმის პოზიციები შესუსტდა, და იგი სხვა რელიგიებმა დროებით შეასუსტეს, ძირითადად ბუდიზმმა და ჯაინიზმმა. ჩვ. წ–აღმდე პირველი ათასწლეულის მიწირულს ინდოეთში სხვადასხვაგგვარი რელიგიური წარმოდგენების მთელი კომპლექსი ჩამოყალიბდა, რომლებიც ვედებს ღიად არ უპირისპირდებოდნენ, მაგრამ უმეტესწილად ცხოვრების ახალ პირობებს უფრო შეესაბამებოდნენ. ჩვენი წელთაღრიცხვის პირველი ათასწლეულის დასაწყისში ინდოეთში აღორძინებას იწყებს ბრაჰმანიზმი ინდუიზმის ფორმით. ამ პერიოდში ინდუიზმი და ბუდიზმი პარარელულად ვითარდებოდნენ, ამასთან მათ ფილოსოფიებს შორის დავა მათივე განვითარების მთავარ მამოძრავებელ ძალად იქცა. ინდუისტური სკოლა „ნიაია“ ბუდისტური ლოგიკის გავლენით ჩამოყალიბდა, ხოლო „ვედანტას“ სკოლამ სერიოზული ზემოქმედება მოახდინა ბუდისტური სკოლა „მადჰიამიკას“ ჩამოყალიბებაზე. ბუდიზმმა დიდი როლი შეასრულა სისხლიან მსხვერპლთშეწირვაზე უარის თქმაში. გუპტების დინასტიის მმართველობის პერიოდში (ჩვენი წელთაღრიცხვის IV – VI სს.) ინდუიზმი ქვეყანაში გაბატონებულ რელიგიად იქცა. ბუდიზმი, რომელმაც ინდუიზმზე უდიდესი გავლენა მოახდინა, განსაკუთრებით, თეორიულ სფეროში, ქვეყნის ფარგლებს მიღმა იქნა განდევნილი, ხოლო XI საუკუნეში საერთოდ გაქრა ინდოეთში. ჯაინიზმი ერთ-ერთ ტრადიციულ რელიგიად იქცა, მაგრამ მისი მიმდევრების რაოდენობა დღემდე ძალიან მცირეა. ტერმინი ინდუიზმი ევროპული წარმოშობისაა. ინდოეთში რელიგიას ჰინდუ-სამაია ან ჰინდუ-დჰარმა ჰქვია. ინდუიზმი ფაქტობრივად ერთ მთლიან რელიგიას არ წარმოადგენს, არამედ არის ადგილობრივი ინდური სარწმუნოებების კრებული სისტემა. ინდუიზმი პოლითეისტურია, მიუხედავად იმისა, რომ ვედანტა პანთეისტური რელიგია იყო. ინდუიზმში მთავარი ღვთაებებია – ბრაჰმა, ვიშნუ და შივა, რომლებიც ღვთიურ სამებაში – ტრიმურტიშია გაერთიანებული. ინდუიზმში არის მონოთეიზმიც. ინდუისტური მსოფლმხედველობის საფუძველია მოძღვრება ადამიანის ცხოვრების სამი მიზნის შესახებ: დჰარმა, ართა და კამა. ინდუიზმში სამი ძირითადი მიმართულებაა – ვიშნუიზმი, შივაიზმი და შაკტიზმი. შაკტისტები არიან ქალური საწყისის თაყვანისმცემლები. უძველეს ინდოეთში ძირითად რელიგიურ-ფილოსოფიურ პრინციპებთან – „ვადამისთან“ მიმართებაში ყველა რელიგიური სკოლა ორ ნაწილად იყოფოდა – ასტიკად (თეიზმი) და ნასტიკად (ათეიზმი). XIX საუკუნის მეორე ნახევარში ინდუიზმში გაჩნდა რეფორმისტული მოძრაობა „არია სამაჯი“, რომელსაც დღესდღეობით უამრავი მიმდევარი ჰყავს. ინდუიზმი არის ინდოეთის უდიდესი რელიგია, 2001 წლის აღწერით, მას მოსახლეობის დაახლოებით 80,5 % მიმდევარი ჰყავს რაც 960 მილიონ ადამიანს წარმოადგენს. სხვა ქვეყნებიდან განსაკუთრებით დიდი რაოდენობის მიმდევარი ჰყავს ნეპალში (23 მილიონი), ბანგლადეშში (15 მილიონი) და ინდონეზიის კუნძულ ბალიზე (3,3 მილიონი). შაქტი (ტელუგ. శక్తి, ტამილ. சக்தி; სანსკრ. ძალა, ენერგია, არსთა საძირკველი, ყოფიერების მიზეზი) — ქალი, საწყისი ძალა პროტოინდური რელიგიის იმ სახეობაში, რასაც ტანტრიზმი ეწოდა და რომლის „ბიბლია“, მეხუთე ვედა თითქოს თვით შივამ დაწერა. ამ რწმენის მიხედვით, თვით ქალია სამყაროს უზენაესი დედა, არსთა მშობელი. მასთან წამიერი შეერთებით მოწრმუნე მამაკაცები უკავშირდებიან ღმერთს. ამდენად, დედობრივი საწყისის ძალა ინდურ რელიგიაში ღვთაების რანგში ადის. იმავე დროს, ესაა სქესობრივი ცხოვრების ხანგრძლივი ისტორიის თავისებური ეტაპი და ფორმა, რასაც ქრისტიანი მისიონერები თვლიან გახრწნილების უსაძაგლეს სახედ, ეშმაკის სამსახურად. დიდი დედის კულტი საყოველთაო მოვლენაა მთელს დედამიწაზე. თვით პალეოლითის ხანის ქვის ქანდაკებები მეტყველებენ, რომ ქალს პირველყოფილი ადამიანი უკვე აღმერთებდა. ფალოსის კულტის დამახასიათებელი სიმბოლოები, ქვის, კირქვის და ლითონის კვირისტავები, რომლებიც სვანეთშია აღმოჩენილი, ყურადღებას იქცევენ შაკტის შესაბამის ძეგლებთან, იონი-ლინგამებთან მსგავსებით. ეს ლინგა (ლინგამები ფალოსის სიმბოლური გამოსახულებებებია (ქვის ან ბრინჯაოსი) წარმოადგენდა შივას კულტის განუყოფელ ნაწილს და ინახებოდა შივას ტაძრებში (სვანებიც ეკლესიებში ინახავდნენ, რაც შორეულ კულტურათა შეხვედრის ნიმუშია). შაკტის სარწმუნოების მიხედვით, ასოს შივას სახე ჰქონდა და მთელი ინდოეთი მოწიწებით სცემდა თაყვანს. მისი ქანდაკებანი ნაპოვნია შივას ტაძარში, აფრიკულ ქოხებში, ეგვიპტის აკლდამებში, ყველა მხარეში. ხატავდნენ და აქანდაკებდნენ, ვითარცა მამაკაცის ატრიბუტს, ცალკე ან ფრთოსან ვულვასთან ერთად. ამ მხრივ განსაკუთრებით ცნობილია ძველი ეგვიპტე. ქანდაკი: ფალოსის ღმერთი მინი, რომაული პორნოგრაფიული სცენა: ფავნუსი და ნიმფა, პრიაპის გამოსახულებანი (ბრინჯაო, პომპეი), კოიტუსის სცენა (რომაული სანათი). http://1.bp.blogspot.com/-otNkKoCuJcs/VDljRdCo_8I/AAAAAAAAAG4/bmzpvgvgko0/s1600/Visnu-Supersoul.jpg http://www.mahasabha.nl/wp-content/uploads/2020/03/vaishno-devi-mata-hindu-maa-durga-lakshmi-and-saraswati-1561739-980x627.jpg http://www.jeevangyan.com/wp-content/uploads/2018/10/81PY-Vtz2dL._SL1401_.jpg http://s2.dmcdn.net/Xm0AY/x720-h6A.jpg [ video]https://www.youtube....h?v=sCPp5_kWrvs[ /video] [ video]https://www.youtube....h?v=GXUefD59ZVs[ /video] [ video]https://www.youtube....h?v=Idkio-Zf-zQ[ /video] [ video]https://www.youtube....h?v=4kkwiHLK9BA[ /video]

დურგა (სანსკ. दुर्गा durgā ”ძნელად შესაცნობი”) — ინდუიზმის ყველაზე მთავარი ქალღმერთი, გამანადგურებელი ღვთაება შივას მეუღლე. დურგა არა მხოლოდ ყველა სულიერის დედაა, იგი თვით ღმერთების მშობელიცაა. ავ სულთა შემმუსვრელი და გასაჭირში მყოფთა მფარველი ქალღმერთის კულტი ძლიერ გავრცელებულია ინდუიზმის მიმდევრებს შორის, დურგასი ეშინიათ და უყვართ იგი. ყველა სხვა ღვთაებათა თაყვანისცემამდე მას როგორც „მშობელ დედას“ (მა) ეთაყვანებიან. ლიტერატურა Durga Puja: Yesterday, Today and Tomorrow, Sudeshna Banerjee, Rupa and Co, Calcutta, 2004. (ISBN 81-291-0547-0) Hindu Goddesses: Vision of the Divine Feminine in the Hindu Religious Traditions, David Kinsley. (ISBN 81-208-0379-5) Mother Goddess Durga, Pranab Bandyopadhyay, United Writers, Calcutta 1993 ISBN 81-85328-13-7 Grace and Mercy in Her Wild Hair : Selected Poems to the Mother Goddess, Ramprasad Sen (1720–1781). (ISBN 0-934252-94-7) Durga Puja Beginner, Swami Satyananda Saraswati, Devi Mandir, 2001. (ISBN 1-887472-89-4) "Chandi Path", Swami Satyananda Saraswati, Devi Mandir (ISBN 1-877795-52-6) "Chandi Path: Study of Chapter One", Swami Satyananda Saraswati, Devi Mandir (ISBN 1-877795-58-5) "Chandi Path: Study of Chapter Two", Swami Satyananda Saraswati, Devi Mandir (ISBN 1-877795-60-7)

კრიშნა (სანსკრ. कृष्ण kṛṣṇa „შავი“) — ინდუისტური ღვთაება ვიშნუს მერვე ავატარა (განასახიერება). თავის მორწმუნეთათვის იგი ღმერთის უზენაეს ფორმას წარმოადგენს. კრიშნას ცხოვრება აღწერილია უძველეს ხანაში სანსკრიტზე შექმნილ ბჰაგავატაპურანაში, ხოლო მის მოძღვრებას შეიცავს ინდური ეპოსის მაჰაბჰარატას მეექვსე თავი, რომელიც ცნობილია როგორც ბჰაგავადგიტა. ინდურ მითოლოგიაში კრიშნა გვევლინება ლამაზ ჭაბუკად. იგი სალამურის ჰანგებით მწყემს ქალიშვილთა გულებს იტაცებს, შემდგომ კი ერთ მათგანს - რადჰას - თავის მარადიულ თანამგზავრად აირჩევს. ბჰაგავატაპურანა მოგვითხრობს კრიშნას ბავშვური ოინების შესახებ - როგორ იპარავს კარაქს და ამტვრევს ქოთნებს, მალავს მდინარეზე მობანავე მწყემს ქალიშვილთა სამოსს და უქმნის მათ ილუზიას, თითქოს იგი თითოეულ მათგანთან ცეკვავს და ა.შ. ასევე გვიყვება მის საგმირო საქმეებსაც: როგორ გადაარჩინა კრიშნამ მშობლიური სოფელი გველეშაპისგან, რომლის თავებზეც იგი ცეკვავდა, იხსნა დაუსრულებელი წვიმისაგან, რისთვისაც მან მთა გოვარდჰანა ცალი თითით აწია და სოფელს ქოლგასავით გადაახურა. ბჰაგავატაპურანას ლეგენდები ინდოელი ხალხის კლასიკური ცეკვის, ფოლკლორის, ფერწერის, ხუროთმოძღვრების და ლიტერატურის დაუსრულებელ სიუჟეტურ წყაროდ იქცა. მწყემსი კრიშნა თავის მეგობარ პრინც არჯუნას კურუკშეტრას დიდი ბრძოლის წინ ფილოსოფიურ დიალოგს უმართავს და არიგებს. ბჰაგავადგიტას ამ დიალოგში იხსნება ინდუიზმის მსოფლმხედველობრივი პრინციპები, სახელდობრ სულის არსებობა და უკდავება, მისი კავშირი ”ზესულთან” (ღმერთთან), განიხილება ბუნების კანონზომიერება, მისგან გათავისუფლების და ღმერთთან დაბრუნების გზა. ვინაიდან კრიშნა მფარველი ღვთაება ვიშნუს ავატარაა , იგი მსოფლიოს უზენაესი მფარველი და დამრიგებელია. ბჰაგავადგიტადან ქვემოთმოყვანილი ციტატა კრიშნას, როგორც უზენაესის, ნოუმენალურ არსს გადმოცემს ლაკონურად: „ მე ვარ მარადიული სული, მსოფლიოს განმგებელი. ბუნება მე მემორჩილება. მე ვევლინები მსოფლიოს, როცა იგი ქაოსში იძირება და მასში კანონზომიერება ირღვევა. კეთილთა გადასარჩენად და ბოროტთა დასასჯელად საუკუნიდან საუკუნეში ვიბადები ამქვეყნად. "

ვიშნუ (სანსკრ. विष्णु viṣṇu „ყოვლისმომცველი“) — ინდუისტური სამების (ტრიმურტი) მფარველი ღვთაება შემოქმედი ბრაჰმას და გამანადგურებელი შივას გვერდით. ოთხხელიანი ვიშნუ განისვენებს კოსმოსურ ოკეანეში და ქმნის ახალ სამყაროებს. ფერხთით უზის ბედნიერების ქალღმერთი ლაკშმი. როგორც მფარველი ღვთაება, იგი ძილბურანიდან ყოვლეთვის მაშინ იღვიძებს, როდესაც სამყაროს საფრთხე ემუქრება. ავატარად მოვლენილი, ვიშნუ ანადგურებს ბოროტებას და აღადგენს კანონიერებას. მის ავატარათგან ყველაზე ცნობილია რამა, კრიშნა და ბუდა.

ინდუისტები ე.ი. ვედური რელიგიის მიმდევრები მიიჩნევენ, რომ ბუდა შაკიამუნი იყო ვიშნუს ავატარა, ხოლო ბუდისტები მიიჩნევენ, რომ შაკიამუნი იყო 28 ბუდადან ერთ-ერთი და დჰიანა-ბუდა მაჰავაიროჩანას დჰარმაკაის (ჭეშმარიტების სხეულის) განსხეულება. სხვა ვერსიით ისაა ბუდა აკშობჰიას განსხეულება. ზოგიერთი ვერსიით ვედური ტრიმურტის ღმერთები არიან ბუდა შაკიამუნის ავატარები და ემანაციები. რითი განსხვავდება ბუდიზმი ინდუიზმისგან (ვედური დჰარმისგან)? იმით, რომ ბუდიზმში არსებობენ სულები, რომლებიც ვედური ტრიმურტის და ტრიდევის ღმერთებზე მაღლა დგანან, ესენია: ადი-ბუდები, დჰიანა-ბუდები, დჰიანა-ბოდჰისატვები, არჰატები, იიდამები, დაკინი და დჰარმაპალები. დევები ანუ ღმერთები ბუდიზმში დაკნინებულნი არიან და წარმოადგენენ უბრალოდ ადამიანზე ოდნავ უფრო ძლიერ და ნეტარ ზეადამიანურ არსებებს, რომლებიც ადამიანთა მსგავსად კარმის მონები არიან. ბუდისტური ბუდები, ბოდჰისატვები, არჰატები, იიდამები, დაკინი და დჰარმაპალები არ არიან არც შემოქმედები, არც დამცველები და არც დამანგრეველები, როგორც ვედური ბრაჰმა, ვიშნუ და შივა. თუმცა უნდა ვაღიაროთ, რომ ბუდისტურ ტანტრიზმში (ვაჯრაიანაში) არის ვიშნუსთან, შივასთან და სხვა დევებთან დაკავშირებული ტანტრისტული მანტრები და რიტუალები. ეს უცნაურია. ბუდიზმის მიხედვით მსოფლიოს მართავს მხოლოდ ცოცხალ არსებათა კოლექტიური კარმა (კარმული ენერგია). ჩნდება შთაბეჭდილება, რომ ბუდისტებმა დაამახინჯეს და გაამრუდეს ვედური რელიგია. რაც შეეხება შუნიას ე.ი. სიცარიელის დოქტრინას, ეს აღებულია ვედური რელიგიიდან, კერძოდ კი შივაიზმიდან და შაკტიზმიდან და ნათლადაა აღწერილი ისეთ ტექსტებში, როგორებიცაა: შივა-სამჰიტა, ტეჯაბინდუ-უპანიშადა, სვაჩჩჰანდა-ტანტრა, დევიკალოტარა აგამა და ა.შ. შივაიზმში შუნია (სიცარიელე) ბრაჰმანის (აბსოლუტის) და ატმანის (სულის) სინონიმია. ბუდისტებმა ყველაფერი დაამახინჯეს და თან არც სურთ ამის აღიარება, იმის აღიარება, რომ თავიანთი დოგმატების 90%-ი აიღეს შივაიტებისგან და შაკტისტებისგან. სამწუხაროა ეს. ომ შანტი

კოდი: ირანი ზარატუსტრამდე და მის შემდეგ

კოდი: ინდუიზმის ანალიზი (ტანტრისტული მსჯელობა)

ახლა მინდა ვთქვა ისეთი რამ, რომ ბევრ ვაიშნავს შეიძლება ეწყინოს, მაგრამ მაინც უნდა ვთქვა... ჯერ ერთი ვიტყვი იმას, რომ იშვარა ვიშნუს და მისი მეუღლის - მაჰა-ლაკშმის საწინააღმდეგო არაფერი მაქვს, იმის მიუხედავად რომ ჩემი რჩეული ღვთაება (ე.ი. იშტა დევატა) ესაა მაჰა-კალი იგივე პალდენ-ლჰამო, მე მუდამ პატივს ვცემდი ტრიმურტის და ტრიდევის სამივე ღვთაებრივ იპოსტასს და ცხადია მათ ინტეგრალსაც - დატატტრეიას. ასე რომ ვინც ადეკვატური ვაიშნავები ხართ ან ვიშნუიზმსა და ტანტრიზმს შორის ხართ, ნუ გაცეცხლდებით და ქვების სროლას ნუ დამიწყებთ! დიდება ვიშნუს!... ახლა ვთქვათ მთავარი: რა დოგმატია ყველაზე მთავარი ტანტრიზმში? სწორია! ესაა "საპტაჩარა" და ასევე "ტრი-ბჰავა". ავხსნი; ტრი ბჰავა ესაა სამი ბჰავა ანუ რელიგიური ცნობიერების სამი დონე, სამი ძირითადი დონე, ესენია: დივია-ბჰავა - ღვთაებრივი ადამიანის რელიგია, ვირა-ბჰავა - გმირის რელიგია და პაშუ-ბჰავა - ცხოველური ადამიანის რელიგია. ე.ი. დივია, ვირა და პაშუ. დივიას შეესაბამება სატვა-გუნა, ვირას შეესაბამება რაჯო-გუნა (რაჯასი), ხოლო პაშუს შეესაბამება - ტამო-გუნა (ე.ი. ტამასი). პაშუ მოდის იტყვიდან "პაშა", რაც ნიშნავს ბორკილებს, ტანტრა გვეუბნება, რომ პაშუს აქვს რვა ბორკილი: 1) კლანური აზროვნება 2) სიმორცხვე 3) შიში 4) შფოთვა 5) კასტური წყობილება 6) ზიზღი 7) ზედმეტი რიტუალიზმი და 8) ტრადიციული ოჯახი. დივია-ბჰავას შეესაბამება ნატჰა შივაიზმი, რომლის ერთ-ერთი ყველაზე დიდი წარმომადგენელია რუსი გურუ მატსიენდრანატჰ მაჰარაჯი (რომლის ფოტოც მოცემულია ამ კონკრეტულ პუბლიკაციაში, წვერებიანი კაცი სტაფილოსფერი პერანგით). დივია-ბჰავას დონეზეა ასევე კაულა დჰარმას რუსული ტანტრიკული სკოლა, რომლის ლიდერიცაა მიტრადევანანდა პარამაჰამსა (პიროვნება, რომლის ფოტოც მოცემულია პუბლიკაციაში, ახალგაზრდა მამაკაცი შავ კაპიშონიან ხალათში, როგორც ხედავთ). რაც შეეხება საპტაჩარას ეს ითარგმნება როგორც შვიდი საფეხური ან შვიდი სკოლა. ეს აჩარებია: ვედაჩარა (ორთოდოქსული ვედიზმი), ვაიშნავაჩარა (ორთოდოქსული ვიშნუიზმი + კრიშნაიზმი), შაივაჩარა (ბრაჰმანისტული დვაიტა-შივაიზმი), დაკშინაჩარა (შრი ვიდიას შაკტიზმი და ადვაიტა ვედანტა), ვამაჩარა (შრი კულას და კალი კულას შაკტიზმი), სიდჰანტაჩარა (შაივა-აგჰორა და სიდჰა-სიდჰანტა) და ბოლოს კაულაჩარა (პარა-ადვაიტა ტანტრა, კაულა დჰარმა). კაულა ესაა მეშვიდე და უმაღლესი აჩარა. პირველი სამი აჩარა ესაა პაშუ-ბჰავა, ხოლო შემდეგი ოთხი აჩარა განეკუთვნებიან ვირა-ბჰავას და დივია-ბჰავას. რა განსხვავებაა პაშუ-ბჰავას რელიგიებსა და ვირა-დივია რელიგიებს შორის? პირველი სხვაობა ესაა ის, რომ პირველ სამ აჩარაში არის მხოლოდ დვაიტა-ვედანტა ანუ დუალიზმი და პერსონალიზმი, ხოლო შემდეგ 4 აჩარაში არის მხოლოდ ადვაიტა-ვედანტა და ადვაიტა-ტანტრა. არის სხვა განსხვავებებიც. მაგალითად: ვედაჩარას, ვაიშნავაჩარას და შაივაჩარას დონეზე დომინირებს ევას არქეტიპი და კრიმინალიზებულია ლილიტის არქეტიპი. ტანტრაში ქალის იდეალი არის ლილიტი, ხოლო პაშუ-აჩარებში ქალის იდეალი არის სექსოფობი და პურიტანი ევა (მორჩილი მხევალი). ვედიზმში, ვიშნუიზმში და დუალისტურ შივაიზმში ითვლება, რომ 1) სექსი მხოლოდ ბავშვების კეთებისთვისაა საჭირო 2) სექსი სიბინძურეა 3) არსებობენ "სუფთა" კასტები და არიან "ბინძური" კასტები 4) ლგბტ სექსუალობა არის "დემონური" გარყვნილება. აი ასეთია იდეებია პრთოდოქსულ ინდუიზმში (იანტრიზმში). სხვათაშორის იანტრისტებზე არც შივას და არც ვიშნუს წყალობა არ ვრცელდება. თუ გნებავთ წაიკითხეთ კულარნავა-ტანტრა და მაჰანირვანა-ტანტრა. ორტოდოქსები ანუ იანტრისტები არიან ჰომოფობები და ეს ფაქტია, მათ სძულთ თავისუფალი სექსი და საერთოდაც სექსი, მათ აქვთ კასტები და ამის საფუძველზე ე.წ. "მიუკარებელთა" დისკრიმინაცია. ზოგიერთები ცდილობენ თავი იმართლონ, მაგრამ ამას აზრი არ აქვს. მათი "კაი კაცობა" მაინც სჩანს. ინდუისტური ორთოდოქსია ანუ ინდუისტური მონოთეიზმი თითქმის არაფრით განსხვავდება ისლამური და ქრისტიანული ფაშიზმისგან. ცხადია ვიშნუიზმში არაა ცხოველების მსხვერპლშეწირვა რასაც ადგილი აქვს აბრაამულ მონოთეისტურ რელიგიებში, მაგრამ ლგბტ-ს და სექსის მიმართ დამოკიდებულება აბსოლუტურად ერთნაირი აქვთ. ამას გარდა, ტანტრისტული ტრადიცია მოგვითხრობს, რომ სატია-იუგას დროს, დროთა დასაბამში არსებობდა მხოლოდ ერთი რელიგია - კაულა-დჰარმა (კაულა-ტანტრა). ყველა სხვა რელიგია წარმოიშვა მას მერე, რაც ადამიანებმა დაკარგეს კაულა დჰარმა. ჰო და კიდევ; მაჰაბჰარატას პირველი წიგნის 113-ე თავში ბრძენი ვაიშამპიაიანა ჰყვება მეფე პანდუს და პრინცესა კუნტის დიალოგს, სადაც პანდუ უყვება კუნტის იმის შესახებ, რომ შორეულ წარსულში დედამიწაზე დომინირებდა სექსუალური ლიბერალიზმი და ჰედონიზმი. ესაა უძველესი კანონი. ასე ჰყვება მეფე პანდუ, რომლის მონოლოგს იმეორებს ბრძენი ვაიშამპაიანა. ე.ი. ოქროს საუკუნეში ქალები სექსუალურად თავისუფლები იყვნენ და არ იყვნენ შეზღუდულნი, ასეთი იყო მაშინდელი დჰარმა. პანდუ ჰყვება რომ სექსუალური რეპრესიები და ფაშიზმი დადგინდა მას მერე რაც ბრაჰმანმა შვეტაკეტუმ დაწყევლა ადამიანთა მოდგმა, როცა რაღაც არ მოეწონა. პაშუ-ბჰავას ინდუისტურ პოლითეიზმში და მონოთეიზმში არის ძლიერი ფაშიზმი რელიგიურ დონეზე და ამ ფაშიზმს მისი ადეპტები ამართლებენ ფაშისტური რელიგიური დოგმატებით. ქრისტიანობაშიც იგივეა. ქართველი ქრისტიანები და მავანი და მავანი კრიშნაისტები ერთმანეთისგან არაფრით განსხვავდებიან, ორივე ერთნაირი ფაშისტია, როცა საქმე ეხება სექსს. ტანტრა ქადაგებს, რომ არის ღვთაებრივი ცნობიერება (პარაშივა) და ღვთაებრივი ენერგია (პარაშაკტი). სექსუალური ენერგია ესაა ღვთაებრივი ენერგიის მრავალი ფორმიდან ერთ-ერთი და მას ეწოდება - კუნდალინი-შაკტი. შაკტიზმში და ტანტრიკულ შივაიზმში და ბუდიზმში (ნაწილობრივ), არის სექსუალური ლიბერალიზმი, ჰედონიზმი, სარიტუალო კანიბალიზმი, სარიტუალო სექსი, უარყოფილია ჰომოფობია და ტრანსფობია, უარყოფილია კასტები (რაც აღიზიანებთ ბრაჰმანისტებს) და სექსი არ ითვლება მხოლოდ ბავშვების კეთებისთვის საჭირო მოქმედებად. ასევე, შაკტიზმში ვამაჩარტას დონიდან იწყება შავი მაგიის პრაქტიკა და დედაღმერთის ბნელი და მრისხანე ფორმების თაყვანისცემა (მაგალითად მაჰაბჰაირავი). ვიშნუიტ მონოთეისტებს არ უყვართ კალი და ამის ერთ-ერთი მიზეზი ისიც არის, რომ კალის და შივა-დუდრას გააჩნიათ დემონური ე.ი. რაჯასიკური და ტამასიკური ფორმები და მათ ემსახურებიან დემონების ლეგიონები - ბჰუტა-განა. ბჰუტა ნიშნავს დაიმონს ან ელემენტალს. ეს არ ნიშნავს იმას, რომ შივა და კალი ბოროტი ძალები არიან, უბრალოდ ისინი იყენებენ რაჯასის და ტამასის ენერგიებს და ეს სულაც არ ბინდავს მათ ღვთიურ ბუნებას. უბრალოდ დვაიტა-ინდუსებს არ ესმით ადვაიტა-ვედანტა. თუ არ გესმის ადვაიტა-ვედანტა, ვერც ტანტრიზმს გაუგებ რამეს, რადგანაც ტანტრა დაფუძნებულია ადვაიტას იდეებზე. აბსოლუტური ცნობიერება-ენერგია იღებს მრავალ ფორმას. ასეთია ადვაიტა. ადვაიტა გვასწავლის დავინახოთ ბრაჰმანი და შაკტი ყველაფერში, მათ შორის ე.წ. "უწმინდურ" სუბსტანციებშიც კი. მაიტჰუნა ანუ ტანტრული სექსუალური რიტუალი, როცა პარტნიორები სვამენ ღვინოს და ა.შ. ესაა ბნელში ნათლის დანახვის მეთოდიკა. ესაა ადვაიტა. სხვათაშორის, პაშუები იმართებიან ასურების მიერ, რადგანაც ფაშისტური აკრძალვები ესაა ასურების ბუნება. რაც შეეხება შავ მაგიას, ვაჯრაიანას ბუდიზმში მას ეწოდება რუდრა-კარმა და ითვლება არა ბოროტებად, არამედ ბოროტი ძალების და სულიერი ბარიერების მოსპობის მეთოდიკად. არის ასევე ვაშია-კარმა ანუ წითელი მაგია - დაკავშირებული სექსის ქალღმერთ კურუკულასთან. და არის ასევე განკურნების თეთრი მაგია - შანტიკა-კარმა და ბარაქის ყვითელი მაგია - პუშტიკა-კარმა. ასეთია ვაჯრაიანა, რომელიც გარეკილ კრიშნაიდებს ისევე სძულთ როგორც ინდუისტური ტანტრიზმი და მაგიზმი. სხვათაშორის ზარატუსტრას მოსვლამდე, ირანში ბატონობდა - აბჰიჩარა, ტანტრისტული მაგიზმი და ირანელები ინდუისტურ დევებს ეთაყვანებოდნენ. ზარატუსტრამ გაანადგურა აბჰიჩარა და დანერგა მაზდეანური მონოთეიზმი, რომელიც ვედაჩარას ტიპის რელიგიაა. ასევე ნათქვამია ტანტრა-შასტრებში, რომ ტანტრიკი არ არის ვალდებული პაშუ-ბჰავას კანონებს (მანუს კანონებს), რადგანაც ისინი მხოლოდ პაშუებისთვისაა შექმნილი. მანუს კანონების ფაშიზმი ტანტრიკზე არ ვრცელდება. ასევე უნდა ითქვას, რომ ფიზიკური ორგაზმი ტანტრიზმში ითვლება ღვთაებრივი ენერგიის სანსარულ გამოვლინებად, რომლის დახმარებითაც შეიძლება დაუკავშირდე დედა უფალს. სხვათაშორის ინდოეთში 5 000 000 ლგბტ ეთაყვანება შაკტისტურ ქალღმერთ ბაჰუჩარა მატას. და ეს ლგბტ შაკტისტები ცხადია ბრაჰმანისტ ინდუისტებს და "წმინდა ბჰაქტებს" ჭირის დღესავით ეზიზღებათ. ეს გასაგებიცაა. პაშუ-ბჰავას დონეზე ლიბერალიზმი არაა, ადვაიტას და ტანტრას რელიგიებში - არის. პაშუ-ბჰავას ახასიათებს ძლიერი ფაშისტური აგრესია, რომელსაც მისი მიმდევრები არც მალავენ. სხვათაშორის, ინდოეთში, კერალას შტატში, კონტანკულანგარა დევის ტაძარში მსახურობენ ტრანსგენდერი მღვდლები და ტრადიციის დარღვევად ეს არ ითვლება. შაკტიზმში ტრანსგენდერებს არ ავიროებენ. შაკტიზმში ტრანსგენდერს შეუძლია ბჰაქტი-იოგი გახდეს და სწორედ ეს აგიჟებთ და აღაშფოთებთ ორთოდოქს ინდუსებს. შაკტისტი ტრანსგენდერები არ ემორჩილებიან პაშუ-ბჰავას მანუს კანონებს. ინდოეთში ეს არის სერიოზული დაპირისპირება, რომელიც უკვე საუკუნეები გრძელდება და ბოლო არ უჩანს. https://www.youtube.com/user/vedicworld1 https://www.youtube.com/user/Impersonalism/videos https://www.youtube.com/user/NathaChannel https://vk.com/kaulas http://kaula-dharma.com/

მარადიული ჭეშმარიტების შვიდი დონე არის უფლის ხედვის და გააზრების შვიდი სხვადასხვა მეთოდი. ვედაჩარა ესაა პოლითეიზმი და ეწოდება ასევე კრიია-მარგა ანუ მოქმედებისა და რიტუალების გზა. ვედაჩარა ყველაზე დაბალი რელიგიური ცნობიერებაა. ვედაჩარა ყველაზე რეპრესიულია ადამიანთან მიმართებაში. ვედაჩარა ესაა აბსოლუტური დუალიზმი და პლურალიზმი. აქ არის მხოლოდ კრიია-იოგა. ვაიშნავაჩარა ესაა მონოთეისტური დუალიზმი და ეწოდება ასევე ბჰაქტი-მარგა. ვაიშნავაჩარაში არსებობს მხოლოდ ბჰაქტი-იოგა. ვაიშნავასთვის არსებობს მხოლოდ სიყვარული იშვარასადმი. შაივაჩარა ესაა ასევე დუალისტური მონოთეიზმი, მაგრამ აქ უკვე შემოდის ჯნანა-იოგა და პანთეიზმის მარცვლები. ესაა ჯნანა-მარგა. აქ კიდევ უფრო ნაკლებია აკრძალვები. დაკშინაჩარაში შემოდის შაკტის კულტი და სექსუალური იოგა, მას ეწოდება პრემანანდამარგა ანუ სიყვარულისა და ნეტარების გზა. აქ უკვე იწყება ტანტრა-იოგა. შემდეგ იწყება ვირა და დივია, სამი აჩარა; ვამაჩარა, სადაც მთავარია შაკტი და საკრალური სექსი და შემოდის უფლის ბნელი და საზარელი იპოსტასების თაყვანისცემა, სიდჰანტაჩარა – სადაც ძლიერდება უფლის ბნელი და მრისხანე ფორმების თაყვანისცემა და კაულაჩარა – სადაც არის შაკტის და შივას აბსოლუტური ერთობა. აქ უკვე თითქმის აღარაა რელიგიური რიტუალები და აკრძალვები. ცხადია კაულას აქვს თავისი წესები და "აკრძალვები" მაგრამ ისინი იმდენად მცირეა და განსხვავებულია ვედაჩარას, ვაიშნავაჩარას და შაივაჩარას დონეებზე არსებული სარიტუალო და ეთიკური დოგმებისგან, რომ შედარება არაა. როცა ადამიანი ადის კაულას დონეზე, მას უკვე აღარ სჭირდება სამი უმდაბლესი პაშუ-აჩარას დოგმები და წესები. სექსუალობასთან მიმართებაში კაულას და პაშუ-აჩარებს რადიკალურად განსხვავებული პოლიტიკა აქვთ. კაულას დონეზე ლიბერტინიზმი მაქსიმალურია, აქაა უკვე მინიმალური წესები და მაქსიმალური თავისუფლება, ოღონდაც მხოლოდ შაკტის და შივას შემეცნების წყალობით. კაულა ესაა ადვაიტას ანუ იმპერსონალიზმის უმაღლესი ფორმა. კაულიკს უკვე აღარ სჭირდება პაშუ-აჩარების წესების 1 პროცენტიც კი. კაულიკისთვის ჯგუფური სექსი, ინცესტი და ანალური სექსი ითვლება ნორმად, განსხვავებით პაშუ-აჩარებისგან სადაც ეს სექსუალური პრაქტიკები ითვლება ყველაზე საშინელ ცოდვად და სიბინძურედ. მაგალითად ეს ასეა შინტოიზმში, ვედიზმში, სლავურ პოლითეიზმში, ვიშნუიზმში, კრიშნაიზმში, ისლამში, ქრისტიანობაში და ა.შ. დაკშინაჩარას დონიდან უკვე იწყება ქალის გათანაბრება კაცთან, ხოლო ვამაჩარას დონიდან უკვე ქალი უფრო მაღლა დგება ვიდრე კაცი. კაულიკებისთვის ქალი უზენაესი სულია. ვედაჩარას, ვაიშნავაჩარას და შაივაჩარას დონეებში ქალი გაცილებით უფრო დაბლა დგას, ვიდრე კაცი და კაცი არის დომინანტი. ის რაც პაშუსთვის ცოდვაა, ვირასთვის და დივიასთვის არაა ცოდვა, რადგანაც ვირა და დივია უფრო მაღალი დონეებია. ტრანსგენდერობა, ბისექსუალობა, ფალიკური ფეტიში და ა.შ. ვამაჩარას, სიდჰანტაჩარას და კაულაჩარას დონეზე აბსოლუტური ნორმაა. ისიც კი არის აღიარებული, რომ ღმერთებში ბისექსუალები, ინტერსექსუალები და ანდროგინები მრავლად არიან. უბრალოდ პაშუ-აჩარები სრულად ვერ იმეცნებენ უფალს. ვამაჩარას ერთ შაკტისტურ სკოლაში საერთოდაც ტრანსგენდერი ქალები არიან შაკტის ტაძრის ქურუმები და აქვთ სულიერი ხელდასმა.ტრანსგენდერებს ვამაჩარას შაკტისტურ სკოლებში საერთოდ არ დევნიან და სულიერ ხელდასმასაც კი აძლევენ და მეტიც, ასეთ ტრანსგენდერ ქურუმ ქალებს სახლების და ბავშვების კურთხევის უფლებაც კი აქვთ. ვამაჩარას შაკტისტურ სკოლაში მიესალმებიან ბისექსუალობას და ჯგუფურ სექსს. ვამაჩარას დონეზე ხშირად ტარდება ბისექსუალური ჯგუფური სექსის პრაქტიკები. სიდჰანტას ადეპტებს აქვთ მეუფება სისხლზე და სულზე და ძალუძთ მიცვალებულთა აღდგენა და მომაკვდინებელი სნეულებების მოსპობა. კაულიკას მიმდევრები საერთოდ ცოცხალი ღმერთები არიან, რომლებმაც სიცოცხლეშივე შეძლეს სულიერი ცხონების მოპოვება.

რატომ ვარ ხელოვნურად შექმნილი არსებების მიმართ კონსერვატიული მიდგომის მომხრე? რატომ ვუყურებ კლონს როგორც ცოცხალ სულს? რატომ ვცემ პატივს რობოტებს და გოლემებს? პასუხი მარტივია; იმიტომ რომ ინდო-შინტო-ბუდისტი ვარ. ჩემი რწმენა ესაა ინდუიზმის, შინტოისტური ანიმისტური შამანისტური პოლითეიზმის და ბუდისტური პანთეიზმის სინთეზი. ბუდიზმი ქადაგებს თანაგრძნობას ყველა არსების მიმართ, ბუდიზმიც და ინდუიზმიც ცნობს უზენაეს ძალებს და აცხადებს რომ ადამიანი არაა ერთადერთი და უმაღლესი ცოცხალი არსება და მით უმეტეს სამყაროს ჭიპი. შინტოიზმი ქადაგებს, რომ სულიერი არსი ყველაფერშია, მათ შორის "უსულო" საგნებშიც კი. იაპონური რწმენით უსულო საგანმა, მაგალითად მახვილმა ან მარაომ შეიძლება გარკვეული დროის შემდეგ პატრონის ენერგიის დახმარებით შეიძინოს სულიერი მე და გახდეს ანთროპომორფული ცოცხალი არსება. კამი და იოკაი ანუ სულები ყველაფერში არიან. ბრიყვულია იმის მტკიცება რომ არსებობს არაცოცხალი ბუნება. ამიტომაც კლონი, რობოტი ან გოლემი ვერანაირად ვერ იქნება ჯართი ან უსულო ბოიმასა უფლებების გარეშე. არაფერია უსულო. სულიერი მე გააჩნია თითოეულ ორგანულ და არაორგანულ ატომს. ფიზიკურ ვაკუუმსაც აქვს სულიერი მე. მზეც, მთვარეც და პლანეტებიც სულიერი არსებები არიან და ფლობენ ცნობიერებას რომეიც უკვდავია და შედგება დჰარმებისგან. კლონი, რობოტი და გოლემი ესაა ერთგვარი ცუკუმოგამი.

"Это тело-ваджра есть Брахма, речь-Ваджра есть Шива (Великий Господь), мысль-ваджра, царь, есть великий волшебник Вишну" "ეს სხეული-ვაჯრა არის ბრაჰმა, ხმა-ვაჯრა არის შივა [დიადი უფალი], აზრი-ვაჯრა, მეფე, არის დიადი ჯადოქარი ვიშნუ" გუჰიასამაჯა-ტანტრა თავი 17. მუხლი 19. ეს ფრაგმენტი ამ ბუდისტური ტანტრისტული ტექსტიდან გვაძლევს იმის საშუალებას, რომ საბოლოოდ შევარიგოთ ინდუისტური და ბუდისტური რელიგიები. ამ ინდუისტურ ღმერთებს ეწოდებათ დჰარმაკაის განზომილების ღმერთები, რომელთაც აერთიანებს მათზე გაცილებით მაღლა მდგომი დჰიანა-ბუდა ვაჯრასატვა, სხვა ვერსიით კი ბუდა მაჰავაიროჩანა. თუ ეს ასეა მაშინ გამოდის რომ ვაჯრაიანა აღიარებს ინდუისტურ ტრიმურტის. აქედან გამომდინარე შეგვიძლია გავაერთიანოთ ინდუიზმი და ბუდიზმი ვირა-ბჰავას დონეზე.

ვაჯრაიანა (სანსკრ. वज्रयान Vajrayāna; ტიბ. დორჯე თეპა „ალმასის გზა“; მონღ. Очирт хөлгөн, Ochirt Hölgön) — ბუდიზმის ტანტრული მიმართულება, წარმოიშვა მაჰაიანას გარემოცვაში ახ. წ. V საუკუნეში. ალბათ, ვაჯრაიანას საფუძვლებში დევს ინდური ტანტრიზმი, თუმცა ბევრი თანამედროვე მკვლევარი ამ მოსაზრებას უარყოფს, ბუდისტურ ტანტრიზმს დამოუკიდებლად განვითარებად მიმდინარეობად გამოყოფენ. ვაჯრაიანა გავრცელებულია ტიბეტში, ნეპალში, მონღოლეთში, რუსეთში, ბჰუტანსა და იაპონიაში (შინგონის სკოლა). მე-8 საუკუნის დასაწყისიდან ვაჯრაიანაში სხვადასხვა ბუდისტურმა სკოლებმა დაიწყეს გამოყოფა: ნიინგმა, კაგიუ, კარმაპა, დუგპა, საკია, კადამპა, გელუგპა. კადამპას გარდა ყველა ეს სკოლა დღემდე შემორჩა. ასევე ჰქვია ტანტრული ბუდიზმი, ტანტრაიანა (ტანტრის ბორბალი), მანტრაიანა (მანტრის ბორბალი), ფალაიანა (შედეგის ბორბალი). ტარა (სანსკ: तारा tārā; ტიბ: རྗེ་བཙུན་སྒྲོལ་མ་ ვაილი: rje btsun sgrol ma ჯეცუნ დოლმა) მაჰაიანურ და ვაჯრაიანულ ბუდიზმში — ქალი ბოდჰისატტვა. ცნობილია „გათავისუფლების დედად“; საქმესა და მიღწევებში წარმატების სათნოებას განასახიერებს. იაპონიაში ცნობილია თარანი ბოსაცუდ; ჩინურ ბუდიზმში კი თუოლუოდ.[2] ტარა არის მედიტაციის ღვთაება, რომლის პრაქტიკა გამოიყენება ბუდიზმის ვაჯრაჲანულ სექტაში. ტარას ყველაზე ცნობილი ფორმებია: მწვანე ტარა - ცნობილია გასხივოსნებული ქმედების ბუდდჰად თეთრი ტარა - ცნობილია თანაგრძნობის, ხანგრძლივი სიცოცხლის, კურნებისა და სიმშვიდისთვის წითელი ტარა - მძვინვარე ასპექტისა, დაკავშირებულია ყველაფერ კარგის მიზიდვით შავი ტარა - დაკავშირებულია ძალასთან ყვითელი ტარა - დაკავშირებულია ჯანმრთელობასა და აყვავებასთან ლურჯი ტარა - დაკავშირებულია ბრაზის გარდაქმნასთან ჩიტტამანი ტარა - ტარას ფორმა, რომლის პრაქტიკა ფართოდაა გავრცელებული ტიბეტური ბუდიზმის გელუკის სკოლის ტანტრული იოგის უმაღლეს საფეხურზე, გამოსახულია მწვანედ ქჰადირავანი ტარა - რომელიც გამოეცხადა ნაგარჯუნას სამხ. ინდოეთის ქჰადირავანის ტყეში; ზოგჯერ მოიხსენიება „XXII ტარად“. ბუდიზმის ზოგ სკოლაში მიღებულია ოცდაერთი ტარა. ტარას მთავარი მანტრა ბუდისტთა და ინდუისტთათვის ერთია: სანსკ: oṃ tāre tuttāre ture svāhā ომ ტარე ტუტტარე ტურე სვაჰა. ტიბეტელები და ვინც ტიბეტურ ბუდიზმს მიდევს, წარმოთქვამენ: oṃ tāre tuttāre ture svāhā ომ ტარე ტუტტარე ტურე სოჰა. შაქტი (ტელუგ. శక్తి, ტამილ. சக்தி; სანსკრ. ძალა, ენერგია, არსთა საძირკველი, ყოფიერების მიზეზი) — ქალი, საწყისი ძალა პროტოინდური რელიგიის იმ სახეობაში, რასაც ტანტრიზმი ეწოდა და რომლის „ბიბლია“, მეხუთე ვედა თითქოს თვით შივამ დაწერა. ამ რწმენის მიხედვით, თვით ქალია სამყაროს უზენაესი დედა, არსთა მშობელი. მასთან წამიერი შეერთებით მოწრმუნე მამაკაცები უკავშირდებიან ღმერთს. ამდენად, დედობრივი საწყისის ძალა ინდურ რელიგიაში ღვთაების რანგში ადის. იმავე დროს, ესაა სქესობრივი ცხოვრების ხანგრძლივი ისტორიის თავისებური ეტაპი და ფორმა, რასაც ქრისტიანი მისიონერები თვლიან გახრწნილების უსაძაგლეს სახედ, ეშმაკის სამსახურად. დიდი დედის კულტი საყოველთაო მოვლენაა მთელს დედამიწაზე. თვით პალეოლითის ხანის ქვის ქანდაკებები მეტყველებენ, რომ ქალს პირველყოფილი ადამიანი უკვე აღმერთებდა. ფალოსის კულტის დამახასიათებელი სიმბოლოები, ქვის, კირქვის და ლითონის კვირისტავები, რომლებიც სვანეთშია აღმოჩენილი, ყურადღებას იქცევენ შაკტის შესაბამის ძეგლებთან, ლიონილინგამებთან მსგავსებით. ეს ლინგა (ლინგამები ფალოსის სიმბოლური გამოსახულებებებია (ქვის ან ბრინჯაოსი) წარმოადგენდა შივას კულტის განუყოფელ ნაწილს და ინახებოდა შივას ტაძრებში (სვანებიც ეკლესიებში ინახავდნენ, რაც შორეულ კულტურათა შეხვედრის ნიმუშია). შაკტის სარწმუნოების მიხედვით, ასოს შივას სახე ჰქონდა და მთელი ინდოეთი მოწიწებით სცემდა თაყვანს. მისი ქანდაკებანი ნაპოვნია შივას ტაძარში, აფრიკულ ქოხებში, ეგვიპტის აკლდამებში, ყველა მხარეში. ხატავდნენ და აქანდაკებდნენ, ვითარცა მამაკაცის ატრიბუტს, ცალკე ან ფრთოსან ვულვასთან ერთად. ამ მხრივ განსაკუთრებით ცნობილია ძველი ეგვიპტე. ქანდაკი: ფალოსის ღმერთი მინი, რომაული პორნოგრაფიული სცენა: ფავნუსი და ნიმფა, პრიაპის გამოსახულებანი (ბრინჯაო, პომპეი), კოიტუსის სცენა (რომაული სანათი). Тара (санскр. तारा, tārā IAST, тиб. སྒྲོལ་མ་, Drolma «Спасительница») — одна из главных бодхисаттв (идам, просветленных существ) буддизма. Она родилась из слезы бодхисаттвы Авалокитешвары, в тот момент когда тот оплакивал страдания мира. Из упавшей слезы вырос лотос, и из него родилась Тара, ставшая его женой. В иконографии существует 21 форма Тары, среди них основными принято считать следующие: Белая Тара Зелёная Тара Красная Тара (тиб. sgrol-ma dmar-po, Долма Марпо, Красная Освободительница)[1]. Её воплощением является Курукулла Желтая Тара (санск. Васундхара, Васучара, Хранительница Сокровищ; тиб. Долма Сермо — Желтая Освободительница)[2] Голубая Тара — её воплощением является Экаджати Текст «Во славу 21 Тары» («Поклонение 21 Таре и хвала коренной мантре») читается утром во всех четырёх школах Тибетского буддизма. Текст изначально написан на санскрите, позднее переведён на тибетский язык. Главная мантра Тары одинакова и в буддизме, и в индуизме: ॐ तारे तुत्तारे तुरे स्वः — «oṃ tāre tuttāre ture svāhā». Тибетцами и теми, кто следует тибетской традиции эта мантра произносится «oṃ tāre tu tāre ture soha». Белая Тара (Sita Tāra, тиб. sgrol dkar ma) символизирует исключительную чистоту и трансцендентную мудрость. Она имеет семь глаз — по одному на каждой ладони и ступнях, а также во лбу, что символизирует её всеведение страдания во всей Вселенной. Поэтому её также называют «Семиглазой»[3] Белая Тара является целительницей и даёт удачу. В одном из древних тибетских текстов она упоминается как Еше Хорло — «колесо исполнения желаний», и, визуализируя её, практикующий стремится отождествить себя с этим божеством и таким образом убрать все препятствия. Атрибут Белой Тары — цветок лотоса в левой руке, который является символом Трёх Драгоценностей Буддизма. От неё исходит белый свет. В 1764 году буддийское духовенство объявило Екатерину II воплощением Белой Тары на земле, а первый хамбо-лама Дамба Доржи Заяев на аудиенции поклонился ей в ноги, как божеству. С тех пор все хамбо-ламы приносили специальную присягу на верность «Белому царю», а при личной встрече с императорами простирались перед ними[4]. В 2009 году президент России Дмитрий Медведев посетил Иволгинский дацан близ Улан-Удэ. Еще до приезда президента в Бурятию ламы сообщили, что собираются признать Медведева воплощением одного из самых почитаемых божеств буддийского пантеона — Белой Тары — и провести перед ним обряд простирания. Во время этого обряда воплощение божества усаживают на трон «белого царя», а ламы полностью распластываются на земле перед ним. От обряда президент решил отказаться, но сказал, что с уважением относится к традициям буддистов и их решению[5]. Среди верующих очень распространена практика, когда серьёзно больной человек обращается не только к врачу, но также приглашает ламу, который начитывает мантру Тары и исполняет связанные с ней ритуалы (пуджа, санскр. पूजा, pūjā IAST). На протяжении этого обряда необходимо начитать определённое количество мантр, а также для этого человека должно быть выполнено изображение (танка) Тары, которое должно быть закончено в течение двадцати четырёх часов. Такая интенсивная однодневная практика накапливает большой потенциал положительной энергии (пунья, санскр. पुण्य, puṇya IAST), который, в зависимости от многих вторичных факторов, может уравновешивать и преодолевать разрушительные силы болезни. «Разрезание» ваджрой мандалы Зелёной Тары на мероприятии «Дни Тибета в Москве», 24 июня 2011 С точки зрения буддийского учения, главная цель обретения длинной жизни состоит в том, чтобы позволить практикующему совершенствоваться на пути духовного развития. Великий тибетский учитель Марпа-Лоцава сказал, что если единственное, что люди совершают в своей жизни, приносит другим вред и создает негативную карму для самих себя, то было бы лучше, если бы они умерли раньше, чем позже. Ситуация для тех, кто приносит благо себе и другим — полная противоположность этому. И особенно в случае духовных наставников, чем дольше они живут, тем больше они способны вести других по пути к просветлению. По этой причине ученики в традиции тибетского буддизма часто подносят ламам изображения Белой Тары или одного из других божеств долгой жизни, вместе с просьбой о том, чтобы они не уходили из этого мира и продолжали поворачивать дхармачакру ради всех живых существ. В Тибете хорошо известна история, когда один практикующий достиг синхронности с Белой Тарой и мог свободно общаться с ней во время садханы. Интересен случай, который произошел с ним и его сестрой. Его младшая сестра должна была выходить замуж, но из-за крайней бедности своей семьи ей нечего было надеть в качестве положенных подвесок и браслетов на время церемонии. Тогда адепт обратился к Таре с просьбой о помощи, и в результате невеста во время бракосочетания пользовалась украшениями самой Бодхисаттвы. Цвет тела Зелёной Тары (тиб. sgrol ljang ma) указывает на её принадлежность к семейству Будды Амогхасиддхи, трансцендентального Будды, занимающего северную сторону Мандалы. Она восседает на лотосе, солнечном и лунном дисках. Её правая нога спускается с сидения, тем самым символизируя готовность Тары мгновенно прийти на помощь. Левая нога согнута, и находится в состоянии покоя, лалитасане (санскр. ललितासन, lalitāsana IAST). В руках она держит голубые цветы лотоса (утпалу санскр. उत्पल). Считается, что Зелёная Тара появилась из слезинки правого глаза Бодхисаттвы Арьябалы. Цвет её тела символизирует активность и мгновенное исполнение любой просьбы верующего. Её мудра выражает дарование окончательного просветления. Человек, начитывающий её мантру, (Om Tare Tuttare Ture svaha) побеждает всех демонов, уничтожает препятствия и достигает исполнения желания. Особенность чтения мантры Зелёной Тары заключается в том, что чтец может не помнить всю мантру целиком. Существует легенда, что один человек шёл по мосту и вдруг, находясь на середине моста, увидел демона, он повернулся назад, и сзади тоже стоял демон. Человек не помнил всю мантру до конца и читал то, что помнил. Зелёная Тара снизошла и помогла ему. Считается, что когда человек моргает, за то время, пока его глаза закрыты, Зелёная Тара успевает тысячу раз облететь вокруг земли, поэтому она успевает помогать каждому, кто её об этом попросит. При этом несколько лет назад в древней столице Китая городе Сиане был случай, когда при стотысячном начитывании мантры Зелёной Тары прозрачные хрустальные чётки практикующей, по имени Ятоу (丫头), поменяли свой цвет на зелёный, что свидетельствовало о синхронизации данной йогини с Зелёной Тарой. Белая Тара (тиб.Долкар / Dolkar / sgrol dkar ma) – одно из проявлений богини Тары, является божеством медитации в практиках долгой жизни. Богиня Тара известна в двадцать одной форме. Из них наиболее важными считают Зелёную Тару (Харит Тара) и Белую Тару (Сита Тара). Отличительным знаком Белой Тары является лотос в полном цвету. Белая Тара сидит в падмасане (поза лотоса) на лотосовом троне, одета в украшения Самбхогакаи, на голове – корона. Правая рука сложена у колена в варада-мудре (жест дарения блага). В левой руке, сложенной в джняна-мудре (жест проповедующего), она держит цветок лотоса. У Белой Тары семь глаз: во лбу – третий глаз (глаз мудрости), по центру ступней и ладоней также по глазу. Встречаются изображения, где Тара сидит не с перекрещенными ногами, – левая её нога свисает и опирается на лотос (лалита-асана). Часто Белая Тара изображается стоящей или танцующей. Белая Тара – духовная супруга (Юм) Бодхисаттвы Авалокитешвары. В Тибете считают, что воплощением Белой Тары на земле была некогда непальская принцесса Бхрикути, вышедшая замуж за тибетского царя Сонгцена Гампо. Отличительной особенностью Белой Тары являются семь глаз, третий глаз на лбу, а еще четыре - на ладонях и ступнях. Эти глаза позволяют ей видеть всех живых существ в каждой Локе (измерении бытия) с проницательной мудростью и состраданием. Практика и мантра Белой Тары способствует продлению жизни и преодолению угрожающих жизни помех. В одной такой практике она упоминается как Еше Хорло - Колесо Исполнения Желаний, и практикующий стремится идентифицировать себя с этим божеством и таким образом убирать все препятствия долгой жизни. "Когда я увижу знаки преждевременной смерти, Пусть ясно узрею я в созерцании образ Колеса Исполняющего Желания; Пусть оно разрушит смелость Бога Смерти, и пусть Я быстро достигну состояния бессмертного Ригзина ("Держателя Знания")". Этот метод может также использоваться от имени того, чья жизнь находится в опасности, когда практикующий преображается в Белую Тару и визуализирует больного человека в собственном божественном сердце, очищая его при помощи белого света, исходящего от Тары. Среди верующих очень распространено то, что серьезно больной человек обращается не только к врачу, но также приглашает Ламу, который начитывает мантру Белой Тары и исполняет связанные с ней ритуалы (санскр. Puja). В особо серьезных случаях Лама, рекомендует, чтобы сам больной инициатором этого обряда. На протяжении этого ритуала необходимо начитать определенное количество мантр, а так же для пациента должно быть выполнено изображение (танка) Белой Тары, которое должно быть закончено в течении двадцати четырех часов. Такая интенсивная однодневная практика накапливает большой потенциал положительной энергии (санскр. Punya) который, в зависимости от многих вторичных факторов, может уравновешивать и даже преодолевать разрушительные силы болезни. Таким образом, иногда возможно добиться успеха даже, когда обычное лечение неэффективно. С точки зрения Буддийского учения, главная цель обретения длинной жизнь состоит в том, чтобы позволить практикующему совершенствоваться на пути духовного развития. Великий Тибетский Учитель Марпа-Лотзава сказал, что если единственное, что люди совершают в своей жизни, приносит другим вред и создает негативную карму для самих себя, то было бы лучше, если бы они умерли раньше, чем позже. Ситуация для тех, кто приносит благо себе и другим - полная противоположность этому. И особенно в случае духовных наставников, чем дольше они живут, тем больше они способны вести других по пути к просветлению. По этой причине ученики в традиции Тибетского Буддизма часто подносят Ламам изображения Белой Тары или одного из других божеств долгой жизни, вместе с просьбой, о том, что бы они не уходили из этого мира и продолжали поворачивать колесо Дхармы ради всех живых существ. Примером тому может служить Тибетское Правительство, заказавшее своим художникам рисовать подобный образ каждый месяц для продления и укрепления жизни и здоровья Его Святейшества Далай Ламы XIV. Тара - главная богиня буддизма наших дней. Тара, Милосердная, родилась из слезы бодхисаттвы Авалокитешвары, Милосердного Владыки, в тот момент когда тот оплакивал страдания мира. Из упавшей слезы вырос лотос, и из него родилась богиня Тара, ставшая его вечной спутницей. Она символизирует сострадание и ведет путников через беспредельный океан перерождений. Она, лучезарная Тара, - та звезда, которая направляет мореплавателей. Вместе с Авалокитешварой она является покровительницей человечества. Призванная, она приносит спасение от бесчисленных опасностей. Она царевна Бхаттарика и, следовательно, облачена в царственное одеяние бодхисаттвы. Ее излюбленное местопребывание - гора Потала, с вершин которой она прозревает страдания этого мира. Белую Тару называют «Семиглазой». У нее на теле семь глаз: три - на лице, по одному - на ладонях и ступнях ног. Они помогают ей видеть все происходящее вокруг и оказывать поддержку всем, кто в ней нуждается. Тара, Спасительница, по-женски воплотила в себе деятельную энергию сострадания Авалокитешвары, и люди начали прибегать к ее помощи во всех своих нуждах, она стала самой почитаемой богиней Тибета, Монголии и Бурятии. Обычно считалось, что обрести Высшее Просветление можно лишь в теле мужчины, и женщине, накопившей должные заслуги, необходимо испытать еще одно перерождение. Но бодхисаттва Тара объяснила всем, что нет такого различия, как мужчина и женщина, а потому она, вопреки всем предрассудкам, будет в теле женщины работать на благо всех живых существ до тех пор, пока мир сансары не опустеет, и лишь тогда станет буддой и из тела женщины непосредственно уйдет в нирвану. В буддийской иконографии Тибета имеется двадцать одна форма Тары. Тара принимает пять священных цветов, и ее пламенный приверженец, кашмирский поэт Сарваджнямитра, говорит нам, что милосердная богиня может быть видима алой, как солнце, синей, как сапфир, белой, как пена океана, и ослепительной, как блистающее золото. Тот же поэт поет в экстазе молитвы: «Твоя вселенская форма подобна кристаллу, меняющему свой вид, когда окружающее переживает перемену». Тара пользуется великим почитанием в Тибете. Там верят, что даже простое упоминание ее имени может спасти от многих бедствий. Две жены прославленного тибетского царя Сронцзангамбо, содействовавшего распространению буддизма в своей стране, были признаны воплощениями Тары. Непальская царевна в качестве Зеленой Тары, а китайская принцесса в качестве Белой Тары. Российская императрица Екатерина II была объявлена бурятами ламаистами воплощением Белой Тары. Тара Янтра Слово Тара происходит от санскритского тр , что означает переносить. Тара является одной из шакти, то чей, одой из видов энергий, которая переносит человека от относительного бытия к высшему. Тара - это энергия , которая в человеческом теле присутствует во второй крестовой Свадхиштхана чакре. которая является обителью воды. Тару называют богиней переносящей через океан сансары (относительного существования и избавляющей от страха перед бушующими водами. Медитация на Тара янтре помогает открыть вторую чакру, что избавляет от всех проблем связанных с водой. В санскрите вода является синонимом слова жизнь. Вода действительно жизнь, мы состоим на 80 процентов из воды, вода лучший растворитель, вода связующее начало всех элементов. Вода связана со вкусовыми ощущениями, а местом сосредоточения на вкусе является язык. Поэтому Тара является богиней речи. Она являет собой изначальное звучание, из которого возник феноменальный мир. Тара как махавидья представляет собой воплощение эмоций и средств выражения, то есть речи. В Тантре считается что сиддхи (сверхспособности) Тары можно достичь без медитаций, повторения мантр, поклонения. без постоянной практики, без очищения элементов. Сиддхи могут проявиться благодаря одному памятованиюо ней. Это делает практику доступной каждому. Янтра Тары является самой простой и могущественной из янтр. Еe бухтур (внешний кицдрат) имеет цист зеленых листьев. Зеленый цвет - цвет уравновешенности, который необходим дли преодоления океана относительного существования. Медитация на зеленом цвете порождает дополняющий красный цвет -цвет воодушевления, свободного движения и восстания против правил и установлений. Лепестки лотоса окрашены в бледно розовый цвет, цвет стыдливости. Медитация на этот цвет делаег человека искренним. Символизм восьми лепестков лотоса описан в разделе Кали-янтра. Обращенный вверх вершиной треугольник окрашен пунцовым цветом - цветом ярости. Тара является богиней набавляющей от страха перед бурями и наводнениями. Ее связь с речью показана наложением пунцового треугольника на фиолетоный цвет акаши -элемента пятой чакры, которая считается обителью знания. Вторая и пятая чакры связаны между собой энергетическим каналом, который называется Сарасвати-нади, один из важнейших каналов. Он завершается на языке. Медитация на пунцовом треугольнике на фоне которого размещен золотой бинду (точка порождает зеленый цвет). Таким образом медитация на зеленом бухтуре порождает пунцовый цвет, а медитация на пунцовом треугольнике порождает зеленый цвет. Такое равновесие и есть ключ к пониманию тайны Тара-янтры. Зеленый цвет нейтрален - ни холодный ни горячий, потому как это сочетание теплого желтого и холодного синего цветов. Ярко-красный цвет является цветом насилия, но зеленый успокаивает его. Вначале проводиться медитация на зеленом внешнем квадрате, что порождает жизненную активность, а последующая медитация на пунцовом треугольнике создает зеленый цвет и устанавливает равновесие. В завершении медитация на золотом бинду - самой шакти Таре.

ადამიანი და სამყარო შედგება 7 კარმული გარსისგან და 3 სხეულისგან. 7 კარმული გარსი: 1) ატმიკური 2) ბუდჰიკური 3) მანასიკური 4) კამიკურ ფსიქიკური 5) ასტრალური 6) ეთერული 7) ფიზიკური. 3 სხეული: 1) კარანა შარირა – სულიერი (კაუზალური) 2) სუკშმა შარირა – მშვინვიერი ანუ ასტრალური 3) ფიზიკური ანუ ხორციელი. ბუდისტურ ტანტრაში უმაღლესი არსიდან რომელსაც ეწოდება სვამბჰავიკა კაია ადი ბუდა დჰარმადჰატუ, გამოდინდება სამი სხეული: 1) დჰარმა კაია – ბუდას სულიერი სხეული 2) სამბჰოგა კაია – ბუდას ასტრალური მშვინვიერი სხეული და 3) ნირმანა კაია – ბუდას ხორციელი სხეული. არის სამი ბუნება: 1) პარანიშპანა სვაბჰავატი (სულიერი) 2) პარატანტრა სვაბჰავატი (ასტრალური) 3) პარიკალპიტა სვაბჰავატი (წარმოსახვითი მიწიერი ფიზიკური ბუნება). რომაულ ფილოსოფიაში ადამიანის ყოფიერება იყოფა სამ ნაწილად: 1) სპირიტუს – სული, 2) ანიმა/ანიმუს – საფშვინველი და 3) კორპუს – ფიზიკური სხეული. ბერძნულში ადამიანი ასევე სამი ნაწილისგან შედგება: 1) პნევმა – სული 2) ფსიხე – საფშვინველი და 3) სომა იგივე ჰილე – ხორციელი სხეული. უმეცარი ადამიანები ხშირად ურევენ სულის და საფშვინველის კონცეფციებს ერთმანეთში ანდა უფრო უარესი, სული (სპირიტუს) და საფშვინველი (ანიმა) ერთი და იგივე ჰგონიათ. ეს სირეგვნის აპოთეოზია. პლოტინუსი ქადაგებდა რომ უმაღლესი სულიდან, პირველერთიანიდან ემანაციით გამოდის ღვთაებრივი გონი, გონიდან გადმოდის მსოფლიო საფშვინველი, ხოლო მსოფლიო საფშვინველიდან ლოკალური საფშვინველები და ფიზიკური მატერია. გთხოვთ ნუ ურევთ ერთმანეთში საფშვინველს და სულს! ტრიქოტომია სწორი დოქტრინაა. ნუ ამახინჯებთ ტრიქოტომიის უნივერსალურ დოქტრინას! ანიმა იგივე ფსიხე არის საფშვინველი! სპირიტუს იგივე პნევმა არის სული! ნუ ურევთ! როცა წერთ რომ პირველერთიანის ემანაციამ გონებამ შვა მსოფლიო "სული", გამოგდით აბსურდი! რადგანაც სული შეუძლებელია იყოს მესამე თანრიგის ემანაცია გამოსული გონიდან, მით უმეტეს როცა გონება არის პირველერთიანის ემანაცია რომელიც თვითონ არის სული! პლოტინუსის ღვთაებრივი გონი ესაა ღვთაებრივი უმაღლესი საფშვინველი, ხოლო გონების ემანაცია ესაა მსოფლიო საფშვინველი ანუ ანიმა მუნდი იგივე მოაზროვნე გონიერი საფშვინველი. ვიკიპედიაშიც ათასი სისულელე წერია!