Search the Community

მიზოგინია (ბერძ. misos — სიძულვილი, და gyne — ქალი) — ქალთმოძულეობა, ქალთა და გოგონათა მიმართ უნდობლობა, პათოლოგიური ანტიპათია. ქალთა წინააღმდეგ სექსიზმსა და მიზანდრიასთან (მამაკაცთმოძულეობა) შედარებით, მიზოგინია ხშირად მიიჩნევა, როგორც ქალთა წინააღმდეგ ზოგი მამაკაცის დამოკიდებულება, თუმცა მიზოგინისტური შეხედულებები თავად ქალებსაც შესაძლოა ჰქონდეთ. ფემინისტურ თეორიაში მიზოგინია პოლიტიკურ იდეოლოგიად მიიჩნევა, რასიზმისა და ანტისემიტიზმის მსგავსად, რაც ამართლებს ქალთა მამაკაცდამი სუბორდინაციას. პატრიარქატი (სიტყვასიტყვით მამის ძალა, ძველი ბერძნული πατήρ - "მამა" და ἀρχή - "დომინირება, დასაწყისი, ძალა", ასევე ანდრარაქია და ანდროკრატია) არის სოციალური ორგანიზაციის ფორმა, რომელშიც ადამიანი არის პოლიტიკური ძალაუფლების მთავარი მორალური ავტორიტეტი, ახორციელებს ქონებაზე კონტროლის განხორციელებას და ოჯახის მამები ან უფროსი მამაკაცი წევრები წამყვან პოზიციას იკავებენ. კაცობრიობის ისტორიაში პატრიარქატი გამოიკვეთა სხვადასხვა კულტურის სოციალურ, იურიდიულ, პოლიტიკურ და ეკონომიკურ ორგანიზაციაში. პატრიარქატს ასევე ძლიერი გავლენა აქვს თანამედროვე კაცობრიობაზე, თუმცა მე -20 საუკუნის განმავლობაში მრავალი კულტურა გადავიდა უფრო თანასწორუფლებიანი საზოგადოებებისკენ. პატრიარქალური მსოფლმხედველობის რუსული ვერსიის თავისებურებაა მსხვერპლად ყოფნის დაუშვებლობა. ამის გამო, რუსეთის პატრიარქალურ საზოგადოებაში მსხვერპლს ადანაშაულებენ თავდასხმის ან დამცირების შემდეგ. სექსიზმის იდეოლოგია არამარტო ყოფს კაცებად და ქალებად, არამედ უპირისპირებს მათ ერთმანეთს და პირდაპირ თუ ირიბად ამტკიცებს ერთი სქესის წარმომადგენელთა უპირატესობას სხვაზე. იგი მათ შორის არსებულ ეკონომიკურ, სოციალურ და პოლიტიკურ უთანასწორობას ხსნის ბუნებრივი არსის განსხვავებით. სოციალურ მეცნიერებებში, სექსიზმი საყოველთაოდ გაგებულია, როგორც იდეოლოგიისა და პრაქტიკის კომპლექსური სისტემა, რომელიც მხარს უჭერს პატრიარქატს, ან მამაკაცთა ბატონობას და გაჟღენთილია ყველა სოციალური ინსტიტუტისა და სოციალური ორგანიზაციის დონეზე. ”სექსიზმის” კონცეფციის უფრო ვიწრო ინტერპრეტაცია, განსაზღვრა იგი, როგორც გარკვეული პიროვნებების ცრურწმენები, სტერეოტიპები ან დისკრიმინაციული ქცევა.

დურგა (სანსკ. दुर्गा durgā ”ძნელად შესაცნობი”) — ინდუიზმის ყველაზე მთავარი ქალღმერთი, გამანადგურებელი ღვთაება შივას მეუღლე. დურგა არა მხოლოდ ყველა სულიერის დედაა, იგი თვით ღმერთების მშობელიცაა. ავ სულთა შემმუსვრელი და გასაჭირში მყოფთა მფარველი ქალღმერთის კულტი ძლიერ გავრცელებულია ინდუიზმის მიმდევრებს შორის, დურგასი ეშინიათ და უყვართ იგი. ყველა სხვა ღვთაებათა თაყვანისცემამდე მას როგორც „მშობელ დედას“ (მა) ეთაყვანებიან. ლიტერატურა Durga Puja: Yesterday, Today and Tomorrow, Sudeshna Banerjee, Rupa and Co, Calcutta, 2004. (ISBN 81-291-0547-0) Hindu Goddesses: Vision of the Divine Feminine in the Hindu Religious Traditions, David Kinsley. (ISBN 81-208-0379-5) Mother Goddess Durga, Pranab Bandyopadhyay, United Writers, Calcutta 1993 ISBN 81-85328-13-7 Grace and Mercy in Her Wild Hair : Selected Poems to the Mother Goddess, Ramprasad Sen (1720–1781). (ISBN 0-934252-94-7) Durga Puja Beginner, Swami Satyananda Saraswati, Devi Mandir, 2001. (ISBN 1-887472-89-4) "Chandi Path", Swami Satyananda Saraswati, Devi Mandir (ISBN 1-877795-52-6) "Chandi Path: Study of Chapter One", Swami Satyananda Saraswati, Devi Mandir (ISBN 1-877795-58-5) "Chandi Path: Study of Chapter Two", Swami Satyananda Saraswati, Devi Mandir (ISBN 1-877795-60-7)

პირადად მე ვედური რელიგიის (ინდუიზმის) სხვა განშტოების მიმდევარი ვარ, მაგრამ ვაიშნავებს (ვიშნუს/კრიშნას ერთგულებს) დიდ პატივს ვცემ და თბილი ურთიერთობაც მაქვს ევროპაში და აზიაში მცხოვრებ კრიშნაიდებთან/ვაიშნავებთან. ადრე ბუდიზმით ვიყავი გატაცებული, თუმცა საბოლოო ჯამში ვედური გზა ავირჩიე და მივსდევ შაქტიზმის, კერძოდ კი შრი-ვიდიას რელიგიურ-მისტიკურ ტრადიციას, რომელშიც უზენაეს დემიურგად და სამყაროს მბრძანებლად მოიაზრება ბჰავანი დურგა იგივე მაჰადევი (მას გააჩნია სხვა სახელებიც). ჩვენ შაქტიზმის მიმდევრები საერთო ჯამში 3 მილიონი ვართ და ჩვენს რჩეულ ღვთაებას დედას ან ზეციურ დედას ვუწოდებთ, რომელმაც ჩვენი რწმენით შექმნა სამყაროები და მათ შორის ღმერთები: ბრაჰმა, ვიშნუ/კრიშნა და შივა-რუდრა. ეს მითოლოგემა ასახულია ისეთ ტექსტებში, როგორებიცაა დევიბჰაგავატა-პურანა, დევი-გიტა და ბრიჰავრიჩოპანიშადი, რომლებშიც ცხადია უზენაეს საწყისად, უზენაეს ღვთიურ ძალად მოიაზრება ღვთაებრივი დედა - დევა-მატრი (ღმერთების დედა). მისი კულტი გავრცელებული იყო ძველ ისრაელშიც და იქ მას ერქვა "ცის დედოფალი", ეს ნახსენებია იერემიას წიგნში, იერემია აქტიურად ებრძოდა მის კულტს. ფინიკიელები და ქანაანელები მას ციურ აშერას ან ასირატუს უწოდებდნენ.