PerfectSkin

მაგარია ცივი ლუდი, მარა ცივი არაყი მაინც ჯობს.

Gnida :2kiss:

ემო

ლუსი

პანკი

პაკეტების და ტამპონების ბიზნესი ჩავარდებოდა

ეგ უნდა წახვიდე და იგრძნო :yes2: თითქოს შიშის. მარა არაა მკვდრების მიმართ... სიჩუმის და ნიავის მიმართ. მაგარია.

ჰოო დაცვა დგას, მკვდრებს რად უნდა დაცვა ტოო... :rolleyes: ღამე ასწორებს, თან როცა ორნი ხართ. რაგაც უცნაური შეგრძნება ჩნდება. სასიამოვნო. :yes2:

რაღაც არ ეტყობოდა დამთავრების, აშკარად ისევ გაგრძელდა... P.S. ტაკ შტო შენიშვნა მცდარი მისამართით იყო. "იყო და არა იყო რა..."

პასუხი N1 კი პასუხი N2 არაა, იშვიათად... რავიი ვერ ვნახე ჩემნაირი დარტყმული რო თან გამომყვეს პასუხი N3 ჰოო... ღამე აქ მუღამი, დღე ბანძია. პასუხი N4 კაია რა.

დედა კი მოუტყნა ქართველმა კაჭკაჭმა რუს კაჭკაჭებს, მარა მოგვიანებით მიხვდა, რო თვითონაც დედა ქონდა მოტყნული P.S. და ეგრე გმირულად დაასრულა ქართველმა კაჭკაჭმა სიცოცხლე ბრძოლის ველზე მტრის წინააღმდეგ. :husein:

მილანძღე კულტურულად და ეგააა :ena:

The Doors არის ჯგუფ დორსის სადებიუტო ალბომი, რომელიც ჩაწერილი იქნა 1966 და გამოცემული იქნა 1967 წელს. მასში შეტანილია ცნობილი სინგლი "Light My Fire", რომელიც ალბომზე უფრო ვრცელია, ვიდრე სინგლზე. ერთ-ერთი აღსანიშნავი ნომერია "The End", რომელიც განიხილება ოიდიპოსის კომპლექსი. "Alabama Song" თავდაპირველად ეკუთვნოდა ბერტოლდ ბრეხტსა და კურტ ვეილს და დაწერილი იქნა ოპერისათვის ქალაქ მაჰაგონის აღზევება და დაცემა. სიმღერები "Break on Through (To the Other Side)" და "The End" ალბომის შედგენისას დამუშავებული იქნა და გამოყენებული იქნა ახალი ვოკალური პარტიები. ამის მიზეზი იყო ცენზურა. მაგალითად, სიმღერაში "Break on Through" სინამდვილეში იმ ადგილას, სადაც ისმის "She gets, she gets", ჯიმ მორისონი მღეროდა "She get high" (ის კაიფშია). "The End"-ის დასასრულს ჯიმი იმეორებდა სიტყვას "fuck", რაც ამოჭრილი იქნა. მორისონის იმიჯმა ბევრი ადამიანი შთააგონა და აჩვენა მსოფლიოს თუ რა არის სექსუალური როკ-მუსიკოსი. ალბომი ითვლება ერთ-ერთ საუკეთესო ნამუშევრად სადებიუტო ალბომებში. "Break On Through (To the Other Side)" – 2 წთ 30 წმ "Soul Kitchen" – 3 წთ 35 წმ "The Crystal Ship" – 2 წთ 34 წმ "Twentieth Century Fox" – 2 წთ 33 წმ "Alabama Song (Whisky Bar)" – 3 წთ 20 წმ "Light My Fire" – 7 წთ 08 წმ "Back Door Man" – 3 წთ 34 წმ "I Looked at You" – 2 წთ 22 წმ "End of the Night" – 2 წთ 52 წმ "Take It as It Comes" – 2 წთ 18 წმ "The End" – 11:44

ოოოოო, საკაიფო ჯგუფია, განსაკუთრებული სტილი აქვთ, ტეხავს რო დაიშალენ.

JYRKI ხო მაგარი მასტია ვიდზე, მარა თმა კიდე უფო მაგარი აქ :love2:

უმაგრესი ჯგუფია, მიუხედავად რო ჩემი სტილი არაა, მაგრა ვაფასებ და ვაღიარებ კიდევაც ამას

ჰმ, შავი :love2:

ჯგუფის წევრები სხვადასხვა წლებში: 1968-1969 როდ ევანსი - ვოკალი; რიჩი ბლექმორი - გიტარა; ჯონ ლორდი - კლავიშები; ნიკ სიმპერი - ბას-გიტარა; იან პეისი - დასარტყამები 1969-1973 იან გილანი - ვოკალი; რიჩი ბლექმორი - გიტარა; ჯონ ლორდი - კლავიშები; როჯერ გლოვერი - ბას-გიტარა; იან პეისი - დასარტყამები 1973-1975 დევიდ კოვერდეილი - ვოკალი; რიჩი ბლექმორი - გიტარა; ჯონ ლორდი - კლავიშები; გლენ ჰიუზი - ბას-გიტარა, ვოკალი; იან პეისი - დასარტყამები 1975-1976 დევიდ კოვერდეილი - ვოკალი; ტომი ბოლინი - გიტარა; ჯონ ლორდი - კლავიშები; გლენ ჰიუზი - ბას-გიტარა, ვოკალი; იან პეისი - დასარტყამები 1976-1984 ჯგუფი დაიშალა 1984-1989 იან გილანი - ვოკალი; რიჩი ბლექმორი - გიტარა; ჯონ ლორდი - კლავიშები; როჯერ გლოვერი - ბას-გიტარა; იან პეისი - დასარტყამები 1989-1991 ჯო ლინ ტერნერი - ვოკალი; რიჩი ბლექმორი - გიტარა; ჯონ ლორდი - კლავიშები; როჯერ გლოვერი - ბას გიტარა; იან პეისი - დასარტყამები 1992-1993 იან გილანი - ვოკალი; რიჩი ბლექმორი - გიტარა; ჯონ ლორდი - კლავიშები; როჯერ გლოვერი - ბას გიტარა; იან პეისი - დასარტყამები 1993-1994 იან გილანი - ვოკალი; ჯო სატრიანი - გიტარა; ჯონ ლორდი - კლავიშები; როჯერ გლოვერი - ბას გიტარა; იან პეისი - დასარტყამები 1994-2002 იან გილანი - ვოკალი; სტივ მორსი - გიტარა; ჯონ ლორდი - კლავიშები; როჯერ გლოვერი - ბას გიტარა; იან პეისი - დასარტყამები 2002-დღემდე იან გილანი - ვოკალი; სტივ მორსი - გიტარა; დონ ეირი - კლავიშები; როჯერ გლოვერი - ბას გიტარა; იან პეისი - დასარტყამები სტუდიური ალბომები: 1968 Shades of Deep Purple 1968 The Book of Taliesyn 1969 Deep Purple 1970 Deep Purple in Rock 1971 Fireball 1972 Machine Head 1973 Who Do We Think We Are 1974 Burn 1974 Stormbringer 1975 Come Taste the Band 1984 Perfect Strangers 1987 The House of Blue Light 1990 Slaves & Masters 1993 The Battle Rages On 1996 Purpendicular 1998 Abandon 2003 Bananas 2005 Rapture of the Deep 2006 Rapture of the Deep სპეციალური ორ დისკიანა გამოცემა საკონცერტო ალბომები: 1968: Live in Inglewood გამოვიდა 2004 წელს 1969: Concerto for Group and Orchestra 1969: Kneel & Pray გამოვიდა 2004 1970: Gemini Suite Live გამოვიდა 1998 1970: Scandinavian Nights გამოვიდა 1988 1970: Space Vol 1 & 2 1972: Made in Japan 1970-1972: Deep Purple In Concert გამოვიდა 1980 1972: Denmark 1972 1975: Made in Europe 1974: Live in London გამოვიდა 1982 1974: Just Might Take Your Life გამოვიდა 1996/2004 1974: Perks And Tit გამოვიდა 2004 1975: Mk III: The Final Concerts გამოვიდა 1996 1976: Last Concert in Japan 1975: King Biscuit Flower Hour Presents: Deep Purple in Concert გამოვიდა 1995 1975: This Time Around: Live in Tokyo გამოვიდა 2001 1987: Nobody's Perfect გამოვიდა 1988 1985: In The Absence of Pink: Knebworth 85 გამოვიდა 1991 1993: Come Hell or High Water 1993: Live In Europe 1993 გამოვიდა 2006 1996: Live at the Olympia '96 გამოვიდა 1997 1999: Total Abandon: Live in Australia 1999: In Concert with the London Symphony Orchestra 2000: Live At The Rotterdam Ahoy 2001: The Soundboard Series DVD ფორმატში გამოცემული კონცერტები: 1969: Concerto for Group and Orchestra გამოვიდა 2003 1969: Special Edition EP გამოვიდა2003 1972/1973: Live In Concert 1972/73 გამოვიდა 1998 1974: Live in California 74 გამოვიდა 2006 1993: Come Hell Or High Water გამოვიდა 2001 1995: Bombay Calling 1996: Live at Montreaux 1999: In Concert with the London Symphony Orchestra 1999: Live in Australia: Total Abandon 2001: Perihelion 2003: Live Encounters

ნუ ბანძები ნამდვილად არ არიან, ის რო რადგან შენ არ მოგწონს არ ნიშნავს რო ბანძი ჯგუფია. P.S. ჩემი და კითხულობდეს ამას, მუხლებში ჩამივარდება ( პატარა ლირიული გადახვევა)

ეს არის ჰარდ როკის ისტორიაში ერთ-ერთი საუკეთესო ჯგუფი მოკლედ ჯგუფი შეიქმნა 1969 წელს 1969-1975 წლები ჯგუფის ისტორიაში ნამდვილად განუმორებელია ამ პერიოდში აქ მოღვაწეობნენ დევიდ ბაირონი ძალიან მაგარი ვოკალისტი და კენ ჰენსლი ასევე ძლიერი კომპოზიტორი 1975 წელს როდესაც ბაირონი ჯგუფიდან ლოთობის გამო გააგდეს დაიწყო დაღმავლობის ხანა ხოლო 1979 წელს ჯგუფი დატოვა კენ ჰენსლიმ ამ ომი პიროვნების შეცვლა სრულფასოვნად ვერ მოხერხდა ჯგუფი დღესაც არსებობს თუმცა ეს 70-იანების ჰიპების ანარეკლიღაა ძველი შემადგენლობიდან ჯგუფში დარჩენილია გიტარისტი მიკ ბოქსი 75 წლამდე გამოსულებიდან ვერ გამოვყობ ვერცერთ ალბომს ყველა ძალიან მაგარია თუმცა დამწყებებს ვურჩევ Salisbury, Demons And Wizards და Magicians Birthday ბიოგრაფია დაწვრილებით იხილეთ აქ: http://www.uriah-heep.com/newa/heepstoryindex.php

რედიოჰედი (ინგლ. "Radiohead") თანამდეროვე როკ-მუსიკის ის წარმომადგენელია რომელიც კრიტიკოსთა მიერ არაერთხელ იქნა აღიარებული განსხვავებული სტილისა და საშემსრულებლო ოსტატობის მქონე მუსიკოსთა ნაკრებად, რომელმაც ღირსეული კვალი დატოვა 90-იანი წლების ბრიტანული როკის განვითარებაში. ჯგუფის მუსიკალური სტილი მრავალფეროვნებითა და ორიგინალურობით გამოირჩევა. თავისი არსებობის 21 წლის მანძილზე არაერთი მუსიკალური მიმდინარეობა გამხდარა რედიოჰედის მუსიკის განმსაზღვრელი დაწყებული პოპ-როკიდან დამთავრებული ფსიქოდელიური შემოქმედებით. ყველაფერი კი 1986 წელს დაიწყო, ოქსფორდში არსებულ ებინგდონის ვაჟთა სასწავლებელში, სადაც ტომ იორკი - ჯგუფის მომავალი ვოკალისტი სწვალობდა. სკოლის რუტინული და მძიმე ცხოვრების მარწუხებისგან თავდასასსნელად იორკმა თანაკლასელ - კოლინ გრინვუდთან ერთად დაიწყო ფიქრი როკ-ჯგუფის ჩამოყალიბებაზე. რედიოჰედის საწყისი შემადგენლობა დღემდე უცვლელია: ტომ იორკი (ვოკალი, რითმ-გიტარა, პიანინო), ჯონი გრინვუდი, (სოლო გიტარა, კლავიშები, ორღანი) ედ ობრაიანი (გიტარა, ბექ-ვოკალი), კოლინ გრინვუდი (ბას-გიტარა, სინთეზატორი) და ფილ სელუეი (დოლი, პერკუსია). რედიოჰედის პირველი წამრატება მათს პირველ სინგლს, სახელწოდებით "Creep" უკავშირდება, რასაც მოჰყვა სადებიუტო ალბომი Pablo Honey (1993). ჯგუფის პოპულარობა ბრიტანეთში მეორე ალბომმა - The Bends (1995) გამოიწვია, სადაც გიტარის ჟღერდობამ იორკის მაღალ ფალცეტთან ერთად მიმზიდველი და საინტერესო სინთეზი შექმნა. რედიოჰედის მესამე ალბომმა გაცილებით მეტი ყურადღება მიიქცია – OK Computer (1997), სადაც ექსპანსიურმა ხმამ და თანამედროვე გაუცხოების პრობლემამ თავიანთი ადგილები სათანადოდ დაიკავეს, დადებითად იქნა კრიტიკოსთა მიერ შეფასებული და ქვეყნის 90-იანი წლების მთავარ მონაპოვრადაც დასახელდა. In Rainbows CD 2 In Rainbows Last Flowers http://www.sendspace.com/file/pf5ke8

ეს თქვენ 3 ლაივი LINK 1 LINK 2 LINK 3

არ მომწონს ეგ ჯგუფი, ვისაც მოწონს წაიკითხოს :rolleyes: ამ ჯგუფს ხშირად მიაკუთვნებენ თანამედროვე ბრიტანულ ტალღის, ე.წ. ''ბრიტ-პოპის'' განხრას, მაგრამ უკანასკნელ წლებში მან, ისევე როგორც სხვა ბრიტანულმა ჯგუფებმა, უფრო შორი ნაბიჯი გადადგა თანამედროვე მუსიკაში. თითქოს და ოთხმა ჩვეულებრივმა ადამიანმა - კრის მარტინმა (კლავიშები, ვოკალი), ჯონი ბაკლენდმა (გიტარა), უილ ჩემპიონმა (დასარტყამები) და გაი ბერიმანმა (ბასი) ჩამოაყალიბა ეს ჯგუფი, მაგრამ რამდენიმე წელიწადში სწორედ ისინი გაფანტავენ სკეპტიკურ მოსაზრებებს ბრიტ-პოპზე. ოთხივე უკრავდა ადრინდელი ასაკიდან. მათზე გავლენა მოახდინა ბობ დილანმა, ნილ იანგა, ჯგუფებმა The Stone Roses, My bloody Valentine, Echo & The Bunnymen, R.E.M., U2. მათი პირველი დიდი კონცერტი შედგა უცნობი ჯგუფების ფესტივალზე მანჩესტერში, ამის შემდეგ კი, 1998 წელს გამოიცა სინგლი Safety EP, რომელიც სულ რამდენიმე დღეში ჩაიწერა და უფრო დემოს სახეს ატარებდა. იგი საკმაოდ დამოუკიდებელი და მიმზიდველი ნამუშევარია. დღეს მასში შესული Bigger Stronger, No More Keeping My Feet on the Ground, Such a Rush ჯგუფის ადრინდელი პერიოდის თამამ განაცხადებად ითვლება. Brothers and Sisters EP გამოვიდა ერთი წლის შემდეგ, სულ 500 ეკზემპლარის სახით. სასიამოვნო მელოდიების გამო ჯგუფმა როგორც იქნა მიიღო კონტრაქტი კომპანიასთან Parlophone, ამის შემდეგ კი გამოიცა Blue Room EP, რომლითაც ჯგუფი ემზადებოდა სერიოზული ალბომის ჩასაწერად. დებიუტი სახელად Parachutes შედგა 2000 წლის ნოემბერში. ალბომმა გააოცა მსმენელი და ჯგუფმა მოიპოვა ერთგული თაყვანისმცემლების დიდი ტალღა. ალბომი უშუალოდ, ჰარმონიული ბალადებისგან შედგება და თავდაპირველად სწორედ ამან მოაჩვენა კრიტიკოსებს ჯგუფი სენტიმენტალურ და მონოტონურ მოვლენად, თუმცა ამ ყველაფერმა ცოცხალი შოუს მასშტაბებში უფრო დასრულებული სახე შეიძინა და ბევრს მოუწია აღიარება იმ ფაქტისა, რომ Coldplay-ს დიდი პერსპექტივა გააჩნია გლობალური მასშტაბებით ბრიტანული მუსიკის პოპულარიზაციაში. პოპულარობა კი იმას ნიშნავს, რომ შენზე ათასგვარ ჭორს იგონებენ ხოლმე და ერთ-ერთი ასეთი იყო ჭორი ჯგუფის დაშლაზე. თუმცა, დასასრული მათ ისტორიას არც მაშინ ეწერა და არც ახლა უწერია. 2002 წლის აგვისტოში ჯგუფმა ახალი, საკმაოდ განსხვავებული ნამუშევარი შესთავაზა მსმენელს, სახელწოდებით A Rush of Blood to the Head. როგორ ეტყობა, სისხლმა მართლაც დაიწყო მოძრაობა თავის მიმართულებით - ჯგუფის მუსიკა უფრო მრავალფეროვანი გახდა, ალბომის რამდენიმე სიმღერა გვაგონებს მარტინის საყვარელი საკულტო შემსრულებლების ჟღერადობას, ტექსტები უფრო დახვეწილია და სულ უფრო მეტად პირადულია, ხოლო თავად სიმღერების სტილისტიკა შორს დგას ტრადიციული ბალადებისგან. მასშტაბური ტური, მარტინის დაოჯახება (2003 წლის დეკემბერში მან მსახიობი გვინეტ პელტროუ შეირთო ცოლად), DVD დისკის გამოცემა ჯგუფის ერთ-ერთი კონცერტით - ყველაფერმა ამან მაინც არ დაღალა ჯგუფი და მისი წევრები - მას შემდეგ, რაც მარტინი გოგონა ეპლის ბედნიერ მამად იქცა, ოთხეული დაუბრუნდა სტუდიას და დაიწყო ახალ ალბომზე მუშაობა. როგორც ეტყობა, ჯგუფი აღარ დააკმაყოფილა კენ ნელსონთან, მათ პროდიუსერთან ერთად მუშაობდა და ალბომის დამზადებას შეუდგა დენტონ საპლი (Morrissey, The Cure) - ასე რომ ალბომი, შეიძლება ითქვას, ორჯერ ჩაიწერა. თითქოს და, სანამ სიმღერა Speed of sound გამოჩნდებოდა, ბევრს ეჭვი ეპარებოდა, რომ ჯგუფი რამე ახალს შექმნის და სინგლის სახით გამოსულმა ამ სიმღერამ, რომელიც საოცრად წააგავს Clocks-ს, თითქოს და დაამტკიცა ეს. მაგრამ ალბომმა X & Y, რომელიც 2005 წლის ივნისში გამოჩნდა გაყიდვაში გააბათილა ყველა პესიმისტური მოსაზრება.რა თქმა უნდა, მასში არის რაღაც ძველი ჟღერადობიდან, მაგრამ ჯგუფმა კიდევ უფრო დიდი ნაბიჯი გადადგა, თითქოს გააფართოვა ჟღერადობა და ეს კარგად ჩანს ალბომის პირველი აკორდებიდან, სიმღერაში Square one. კვლავ და კვლავ დიდი ტური, დიდი გეგმები, ყველაფერი ჯერ კიდევ წინ არის. ჯგუფი მზად არის ახალი ალბომის ჩასაწერად, ასე რომ ველოდოთ მას. როგორი იქნება იგი? ალბათ, როგორც ყოველთვის, ხარისხიანი და დაუვიწყარი, რომელიც სამუდამოდ დაიკავებს ჩვენი თაროებს სივრცეს.

წინა პოსტისთვის (ინგლისურად დაწერილი ინფორმაციისთვის) ჯგუფი ბრაიან მოლკომ ( გიტარა, ვოკალი) და სტივენ ოლსდალმა (ბასი) შექმნეს. მოლკო ნახევრად შოტლანდიელი, ნახევრად კი ამერიკელია. ხოლო ოლსდალი წარმოშობით შვედია. ბავშვობაში ორივე ერთ სკოლაში სწავლობდნენ ლუქსემბურგში, მაგრამ ერთმანეთისთვის ხმა არ გაუციათ 1994 წლამდე, როდესაც სრულიად შემთხვევით შეხვდნენ ლონდონის მეტროში. ახლოს გაცნობის და დამეგობრების შემდეგ სტივენი და ბრაიანი მიხვდნენ, რომ საერთო ინტერესები ჰქონდათ და მალე ჯგუფი ჩამოაყალიბეს. პლასებოს დრამერები სხვადასხვა დროს იყვნენ: სტივ ჰიუიტი და რობერტ შულტზბერგი... 2001 წლის აკუსტიკური ლაივი ბრიქსთონის ლაივი placebo - aux vieilles charrues 2003 placebo - live festival des vieilles charrues 21-07-2006

The Beatles არის ჯგუფ ბითლზის სტუდიური ალბომი, რომელიც გამოვიდა ბრიტანეთში, 1968 წლის 22 ნოემბერს. ამ ალბომს ხშირად The White Album (თეთრი ალბომი) უწოდებენ, მისი თეთრი ყდის გამო, რომელიც მოიგონა პოპ არტის ჟანრში მოღვაწე მხატვარმა რიჩარდ ჰამილტონმა. ეს აგრეთვე იყო პირველი ალბომი, რომელიც ჩაიწერა ბრაიან ეპსტაინის გარდაცვალების შემდეგ. თავდაპირველად დისკს A Doll's House ერქვა, მაგრამ მოგვიანებით სახელწოდება შეცვალეს. სიმღერების უმრავლესობა შეიქმნა 1968 წელს, ჯგუფის ინდოეთში მოგზაურობის გავლენით. იქ ოთხეული ესწრებოდა მაჰარიში მაჰეშ იოგის ტრანსცენდენტული მედიცინის სეანსებს. თუმცა, ეს ჯგუფისათვის უფრო სხვა პრობლემებისგან დასვენების საბაბი იყო. მომავალი ალბომისათვის შეგროვდა სიმღერები, რომლებსაც კოლექტივი უმთავრესად წარუმატებელ მასალად თვლიდა, თუმცა ლენონი აღიარებდა, რომ ზოგიერთი საუკეთესო სიმღერა სწორედ "თეთრი ალბომისათვის" დაწერა. ინდური ცერემონიების მიმართ ინტერესი ჯერ რინგომ, შემდეგ პოლმა დაკარგა, ლენონმა და ჯორჯმა ინდოეთი ერთად დატოვეს. ლენონზე განსაკუთრებულად იმოქმედა დაუდასტურებელმა ინფორმაციამ, თითქოს მაჰარიშის ჰქონდა სექსუალური ლტოვა მია ფეროუს მიმართ, რომელიც ასევე თან ახლდა ბითლზს ამ მოგზაურობისას. მოგვიანებით ლენონმა მაჰარიშის მაკრიტიკებელი სიმღერაც კი დაწერა, "Sexy Sadie". 1968 წლის მაისში ოთხეული შეიკრიბა და დემო ვერსიების სახით ჩაწერა 23 სიმღერა, რომელთა უმრავლესობის შავი ვერსია დაიწერა ინდოეთში.