ვერ ვიტყოდი, რომ 100%-ანი ათეისტი ვარ, მგონი აგნოსტიციზმისკენაც უნდა ვიხრებოდე (ა.ვ.) და ცოტათი პანდეიზმიც მხიბლავს (ნაწილობრივ)... ფიგარო ვარ, არა? რატომაც არა..? კი.., მაგრამ მე მაინც "ამას" ღმერთს ვერ დავარქმევდი... ჰო, მაგრამ ცოდნის დაგროვება, ადამიანის არასრულყიფილების მიზეზია... ანუ არ შეიძლებოდა, ეს საცოდავი ადამიანი, თავისი "2-დღიანი" ცხოვრებით, სრულყოფილი ყოფილიყო..? რა დიდი პრობლემა იქნებოდა ეს ღმერთისთვის?? ნუ, ეს რათქმაუნდა, ისევე, როგორც, ვთქვათ, - ჭეშმარიტი ხელოვნება.. ანუ ის აცნობიერებდა, რომ სიკვდილი ბუნებრივია და გარდაუვალი ყველა მოკვდავთათვის... გასაგებია, თავისთავად... სიკვდილში არც მე ვხედავ ბოროტებას.. (სხვათაშორის ამასთან დაკავშირებით, ძალიან მომწონს ვინმე მ.ჯორჯაძის სიტყვები: "უბედურო კაცობრიობავ, სტირი მაშინ, როდესაც საფლავში ასვენებენ მიცვალებულს, მაგრამ არ სტირი მაშინ, როდესაც შენს თვალწინ ცოცხლად იმარხებიან და ცოცხლად ლპებიან ადამიანები"), მაგრამ ანაქაგორა, იმაშიც ხედავდა ბუნებრიობას, შვილი თავისზე ადრე რომ წავიდა იმქვეყნად..?