რას ბოდიალობ ვაჟაო, რას წაგიგდია ენაო, რას იქადები მითხარი?! ტრაკზე მოგინდა პრწკენაო? ნუ მემუქრები იცოდე, შენს ტყავს გამოვფენ მზეზდა, მაგ შენ წაგდებულ ენასსა, გადავილეწავ ცელზედა. ამოდი ვაჟავ მთაშია, თუ გერჩის ენა მკაფველსა, ფართის მოგიწყობ ლექსებით, ჩემს სისხლს ვერავინ დალევსა. ამამიხვედი ყელში და ტრაკის დაიწყე თამაში, ხმა ჩაიკმინტე ვაჟაო, ნუღარ ამყვები კაფვაში. თორემ ივლიან დიაცნი, ძაძით მოსილმა თვეობით, შენსა ლაჩრულსა დაცემას, მე რომ ავღნიშნავ ღრეობით.