Siknadmo

საქ, რომ ნუ ძაან გაწელო და გამოწელო ქრისტიანი შეიძლება იყოს მოსახლეობის 1%, ანუ ყოველი მე-100 ქართველი, მეტსაც ვიტყვი იდეური ათეისტები დაჟე უფრო ბევრნი არიან, ქრისტიანულად მონათლული 80%, ამ მონათლულებიდან მხოლოდ 5% არის მრევლი, მრევლიდან ქრისტიანულად ცხოვრობს გძეტა ყოველი მე-4, ეგ. წ. მორწმუნეთა დიდი უმრავლესობა არის მცირედ მორწმუნე, რომელსაც მიშისტ-ლიბერასტები რატომღაც ფარისევლებს ეძახიან, რაც კიდევ ერთხელ მეტყველებს მიშისტი სექტანტების უვიცობაზე, ისინი არიან უბრალოდ მცირედ მორწმუნენი, ხოლო მცირედ მორწმუნე ქრისტიანი არაა, წაიქრისტიანებენ მომნეტებში, ქართველი მოსახლეობის გდეტა 5% შედგება სექტანტებისა და იდეური ათეისტებსგან, ათეისტების რიცხვი ამ 5% იქნება დაახლოებით 2%, ათეისტებში შედიან ეგ. წოდებული აგნოსტიკოსებიც

კრიმინალები არიან ეგენი და მე მაგას ვამბობ რომ სააკაშვილის მომხრეების დიდი უმეტესობა გასასროკია, ან უმუშევრადაა დასატოვებელი, გასაკიცხი და ხელი მაგათ არავინ არ უნდა ჩამოარტVას, სამსახურში არავინ უნდა მიიღოს და იძულებულები უნდა გავხადოთ რომ გაახვიონ საქართველოდან, ოღონდ კანონიერად, სამართლებრივად რომ მერე ჰოლანდიაში ან სადმე სკუჩნი ადგილას დახმარებები არ მიიღონ, კარდუებმა არ უნდა გიახარონ და არც მურზაყანებმა, არც სედოებმა, ოღონდ ეს ყველაფერი ქაჯურად არ უნდა გაკეთდეს, საერთაშორისო ნორმების დაცვით,

თქვენ გამაგიჟებთ ტო, რად უნდა მაგას ფილასოფია, სკაიპზე დაებაზროს ვინმემ, ერთი მაინც ეცადა? მისი განცხადებები ანტირუსული იყო, დიმპიტას არ გაუჭირდებოდა მაგის დადგენა ნაღდი ასდ-ისი იყო თუ არა

ასდეს ჯიგარია, ის არც მიშისტების და არც რუსული კაგებეს შნირი არაა,' საბოლოოო ჯამში სურს რომ ოსებმა და ქართველებმა ერთ სახელმწიფოში იცხოვრონ, ის არის ქართველიც და ამავ დროულად ოსიც, თუმცა მე მესმის რომ მიშისტრურ-ზვიადისტური გონებისთვის ამის გაგება ძალიან ძნელია

გააბლატავეთ ხო ფინიები აქაც, ახია თქვენზე რასაც მიიღებთ და მიღებული გაქვთ, ბოთეებო

ფორუმჯიზაცია ოპოზიციამ ერთი ფორუმის შექმნაც კი ვერ შესძლო, არადა რა, ინტ. რესურსი არ ყოფნით თუ თემები, არა ბედოვლათები არიან, ანტირუსული ისტერიის გაღვივება შედის ხელისუფლების ინტერესში, ეს არის ნაცმოური პროპაგანდა, ფორუმ ჯი, რუსთავი 2 არ ყოფნით ამისთვის და აქაც ჯეჯილობენ

სხვის საფლავის გათხრაზე მეოცნებეები თავად ითხრით საფლავს

შენ როდის ჩამოხვედი რუსეთიდან?

კი, შენ იცავ :yes2:

რას ერჩიან სომხებს

არა, რა არ მომწიფებულა საზოგადოება ბრძოლისთვის, რისი უნარი გაქვთ როდესც პოლიციის თანამშრომელი, ამ რეჟიმის მომხრე დანიშნეთ მოდერატორად, ეს ბედოვლათობაზე, გულუბრყვილობაზე და +კომფორმიზმზე მეტყველებს, ასეთი კატეგორიის ხალხი კი ავტორიტარულ რეჟიმს ვერ შეცვლის, არც ნებისყოფა და არც ადეკვატური გადაწყვეტილებების მიღების უნარი არ გაქვთ, დიქტატურას რბილი ტიპები ვერ ამარცხებენ

ნუ აოფებ თემას და იყავი კორექტული, შეასრულე მოდერის ფუნქცია

მართალი ხარ რა, რა ახალი ორგანიზაცია და რამე, არის პარტია და მივიდდნენ მათთან თავიანთი იდეებით

მე ლიჩნად მინდა სააკაშვილის მომხრეების დასჯა, არ ვიცი ზუსტად ეგრე იყო თუ არა, თავს ვერ დავდებ, მუსოლინის მომხრეების გასამართლება მოხდა იტალიაში, გაასამართლეს მოსამართლეები, ჟურნალისტები, ძაღლები, თუკი მათი მასობრივი დასჯა მოხდება და მაგისთვის იბრძოლებთ მეც დილიხორი მექნება და მარტო მიშა წავიდეს და მისმა მომხრეებმა იგივე პონტში გააგრძელონ ცხოვრება ეგეთი იდეები არ მიზიდავს, სააკაშვილის მომხრე ჟურნალისტები, უკანონო გადაწყვეტილებების გამომტანი მოსამართლეები, დარბევაში მონაწილე პოლიციელები, არჩენების გამყალბებლები უმდაბლესი რგოლიდანაც კი ეგ. წოდებული კოორდინატორები, აი ეს ხალხი უნდა დაისაჯოს, ასევე კარგი იქნება თუ ფორუმელი მიშისტების დათხოვნაც მოხდება სამსახურებიდან, ვინც სამუშაო საათებში აქ იჯდა და უკაკუნებდა

არსებობს საქ. უკვე პოლიტიკური გაერთიანებები ახლის შექმნა არაა საჭირო, გარდა ამისა ყვეალნაირი აქტივობა დაკავშირებულია ფინანსებთან

ტყემალი ჯერ არ დამწიფებულა

ვინც ჩემს მთავარსარდალს შეეხება საქმე ჩემთან ექნება და იმედია გაგის არმიაში ბევრი ჩაეწერება

უკვე სამნი ვართ, ჩვენ ჯარისკაცები გაგი მთავარსარდალი

გაგი, შენ რომ საბრძოლო ქვედანაყოფს შეადგენ დამიძახე და მოვდივარ,

ერთი შენი გასროლილი ტყვია მაჩვენა რააა რა ლომიი ინქები ბრძოლის ველზე ლომმმ

ვააა, რაზე ვკამათობთ ტო ციტატები დაგიდე პლატონის "დიალოგიდან" ესაა ნაღდი რა იყო და როგორ იყო, მერე როგორ დამკვიდრდა საზოგაოდებაში და რა ინტერპრეტაცია მიეცა ეგ სხვაა, თუკი რელიგიური ტიპების ცნობები არ გჯერა, თუკი თვითონ პლატონასი არ გჯერა, გინდა ვაფშე პიდარასტების საიტიდანაც მოგივყან პლატონის ცისფერობის და პლატონური სიყვარულის ჰომოსექსუალისტური საფუძვლების შესახებ ოღონდ თუ ძმა ხარ ნუ შემაძვრენ მაგ საიტებზე :eshmak: ისედაც სპეც. პლატონისთვის ვიძრომიალე, ისე კი მაგრად უსწორდებათ რომ პლატონური სიყვარული სწორედ მაგას აღნიშნავს :eshmak:: ზოგჯერ გარკვეული ტერმინი დგინდება საზოგადოებაში და არ ვიცით მისი ონტოლოგია, მეც რამდენიმე თვის წინ მეგონა რომ პლატონური სიყვარული სულ სხვა რაღაცას აღნიშნავდა და არა იმას რაც დავწერე

http://www.alakbarli.aamh.az/index.files/135.htm პლატონზე და არა მხოლოდ, Однако в некоторых странах древнего мира, в том числе в Греции и Риме, подобные противоестественные взаимоотношения были довольно обычным явлением. Некоторые пожилые античные философы активно "ухаживали" за юношами и даже посвящали им любовные стихи. Например, Платон (427-347 до н.э.) в отрочестве был любимым учеником Сократа (469-399 до н.э.). Другим любовником Сократа был юноша по имени Алкивиад. Из "Диалогов" Платона мы узнаем о философско-интимной беседе восемнадцатилетнего Алкивиада со своим учителем Сократом: Сократ. ... Я не ухожу, но остаюсь, хотя тело твое начинает увядать и другие тебя покинули. Алкивиад. Ты хорошо поступаешь, Сократ, не уходи же" (32, с.215). Многим известно, что Платон создал теорию платонической любви. Но мало кто знает, что "платоническая любовь" по Платону, это любовь сугубо гомосексуальная! Платона, как и Сократа, интересовал вопрос: как мужчине пробудить в мальчике теплые чувства, если "мальчик не делит с мужчиной, как женщина, наслаждения любви". То есть, мальчику может быть крайне неприятен старый и безобразный (вроде Сократа) обожатель. Платон предлагает: вместо того, чтобы следовать за мальчиком по пятам, выпрашивая как милостыню поцелуй, нужно разговаривать с ним об умных и возвышенных вещах. Это и есть "платоническая (духовная) любовь" в понимании самого Платона. Причем, Платон пришел к ошибочному выводу, что женщины на такую любовь неспособны. Ведь у них, якобы, нет ни сильного разума, ни тонкой души. Подобной противоестественной жизни был не чужд и Александр Македонский (356-323 гг. н.э.), который наряду с любовницами имел также целый "гарем" мальчиков - детей знатных македонян (40,с.63). Отталкивающая склонность древнегреческих сановников к однополой любви описана и в романе античного писателя Лонга (II в.н.э.). "Дафнис и Хлоя", где царедворец Гнатон пытается совратить юного пастушка Дафниса: "Гнатон... по природе своей.. был любителем мальчиков и, найдя красоту, какой в городе и не сыскать, решил тотчас за Дафниса приняться и надеялся легко сладить с этим простым пастушком..." (24, с.222-223). В чем причина столь противоестественной тяги античных философов к мальчикам? Древнегреческий писатель Ахилл Татий (II в н.э.) в романе "Левкиппа и Клитофонт” объясняет это устами мужеложца Менелая: "Красота мальчика не нуждается в помощи благовоний, мирры и прочих ароматов, - приятнее всех женских притираний запах пота отроческого тела... Поцелуи отрока, в отличии от женщины, бесхитростны, не сыщешь в его губах тех праздных обманчивых обещаний, которым научены женщины, нет ничего искусственного в поцелуях мальчика, - он целует как дитя. Если бы сгустился нектар, то ты пил бы его с уст возлюбленного..." (6, с.62). Следуя современным терминам, можно сказать, что в Древней Греции и Риме сложилась "бисексуальная культура", то есть взрослые мужчины проявляли интерес не только к женщинам, но и к юным представителям своего пола. Подобное поведение наглядно описано древнеримским писателем Петронием (I в. н.э.) в его "Сатириконе": "[Моя подружка] Трифена в это время сидела на коленях у [моего любовника] Гитона... И, однако, я до сих пор все-таки не знал, на кого я больше сержусь: на мальчика - за то, что он отбивает у меня подружку, или на подружку - за то, что она развращает моего мальчика" (31, с.317). В другом месте, герой Петрония, без тени раскаяния, поведал о своей связи с соседским сыном: «Но нет трудности, которой не превозмогло бы нахальство! Пока он повторял: «Разбужу отца», - я подполз к нему и при очень слабом сопротивлении добился успеха... Менее чем через час он принялся меня тормошить, спрашивая: «Почему мы больше ничего не делаем?». Тут я, в самом деле обозлившись на то, что он все меня будит, ответил ему его же словами: «Спи, или я скажу отцу!» (31, с.202).

Взирая на красоту мальчика... душа увлекается и получает теплоту, чувствует облегчение от скорби и радуется” ეს პლატონის სიტყვებია :rolleyes:

მართლმადიდებლების არ გჯერათ იქნებ ებრეეელებს დაუჯეროთ, დაიმახსოვრეთ,პრავოსლავნები არასდროს არ ვტყუით :papa: http://machanaim.org/tanach/_weekly/ba_ahava.htm МАХАНАИМ - еврейский культурно-религиозный центр Коварство платонической любви Субботнее чтение Торы, выпадающее на Хол-Амоэд Песах, отодвигает очередное недельное чтение, вместо него читается иной отрывок. Однако кроме него в эту субботу в синагогах читают также и “Песнь песней”, к которой в продолжение поднятой ранее темы “еврейской кама-сутры” вполне уместно обратиться. Мудрецы сомневались, включать ли эту - внешне чисто поэтическую - любовную поэму в сборник священных книг ТаНаХ. Положительное решение этого вопроса невольно подталкивает к радикальным выводам. А надо сказать, что иудаизм не просто проникнут сексуальной образностью, но и исходит из сексуальной различенности как из чего-то фундаментального. Согласно иудаизму половая различенность лежит как в основании человека и космоса, так и в основании самого Всесвятого и Шехины Его (этот вопрос я довольно подробно рассматриваю в своей книге “Презумпция человечности”*). Однако особый интерес представляет собой природа “платонического соответствия” между брачным и религиозным союзами. Что, в самом деле, особенного мы может обнаружить в любовных отношениях между мужчиной и женщиной, для того чтобы уподоблять их отношениям Всесвятого и Израиля? Прежде чем ответить на этот вопрос, стоит еще раз коснуться двусмысленного статуса платонизма в еврейской традиции. Упомянутый мною в свое время спор между Платоном, считавшим мир идей единственно реальным миром, и Аристотелем, отрицающим независимое существование идеального мира, дал о себе знать в еврейском мире в позднем средневековье. Последовательным аристотеликом был р.Моше бен Маймон (Рамбам) (1135-1204). Его подход закономерно встретил платоническую реакцию. Против Рамбама выступили р.Моше бен Нахман (1194-1270) и его родственник, р.Йона из Жероны. Вскоре прочие еврейские религиозные авторитеты втянулись в эту полемику между философами и мистиками. Поначалу тяжущиеся стороны еще выглядели относительно равными. Однако после появления книги Зогар (начавшей распространяться в списках с 1290-го года), платонический каббалистический подход однозначно возобладал. Спор еще какое-то время продолжался. Так например, философ-аристотелик XIV века рабби Элиягу б.Элиэзер Искандиобвинял мистиков в том, что предлагаемая ими интерпретация десяти сфирот посягает на единство Бога (замечу попутно, что “десятерица” хорошо известна неоплатонизму). Между тем аргументы философов были мистиками проигнорированы, платонизированная каббала овладела умами современников, а после рабби Ицхака бен Шломо Лурии (Аризаля) (1534-1572) по-хозяйски вошла в еврейскую жизнь. Подход аристотеликов, полностью выхолащивающий отдельные религиозные реалии, не мог удовлетворить запросы религиозной души. Религии действительно трудно обходиться без Платона. Однако аризалевский “платонический ответ” содержал в себе немало двусмысленных пантеистических элементов, которые не замедлили проявить себя уже в откровенно еретических учениях, в частности в саббатианстве. Но интересно, что в вопросе любовной образности между еврейскими аристотеликами и платониками, пожалуй, не возникало принципиального спора. В случае брачной образности обе стороны, принимая или не принимая внешний подход Платона, в то же время спорят с ним по существу. Ведь так называемая “платоническая любовь” - это любовь исключительно к мужскому началу. “Взирая на красоту мальчика... душа увлекается и получает теплоту, чувствует облегчение от скорби и радуется” (Федр). Иными словами, эрос Платона - гомосексуальный, внебрачный эрос. При этом существенно также и то, что платоновские идеи не просто обитают в отрыве от материального мира, но и признаются единственной реальностью. Материальный мир для Платона - это если и не буддистская “майя”, то во всяком случае граница реальности. В иудаизме же любовь обязательно гетеросексуальна, а телесность религиозно осмысленна. Таким образом смысл половых отношений, как они понимаются в “иудейском платонизме”, состоит в том, что любящие души пробиваются друг к другу через тела. Но это значит, что эти идеальные души втягивают материю в свое ценностное поле, и тем самым как бы искупают ее. В этой связи особого внимания заслуживает учение замечательного еврейского мыслителя Эммануэля Левинаса.

Изначально под платонической любовью подразумеваются отношения между Мудрецом и его учеником, ищущим мудрости Мудреца. Под любовью к юноше подразумевается любовь к ученикам, к взыскующим мудрости, взыскующим сотрудничества. Указывается на благость ищущих мудрого и вечного, указывается на низость корыстных мотивами. Юноши есть юные. Мудрецов Платон побуждают передавать юным знания мудрые, опыт, но прежде выбирать достойных, испытывать их. Любовь между учеником и Учителем является платонической любовью. На Востоке даже есть Гуру-йога - путь укрепления доверия, уважения и любви между Учеником и учителем, так как без таких качеств передача сокровенных знаний невозможна. Также в диалоге Павсанием указывается, что страна, в которой взращена преемственность добродетели, процветет. ეს ისე