Siknadmo

dire ეხლა დავურეკავ და გავაღვიძებ, ნე Fეგა სებე-დინავს ბიჭს

მაწყენინებ იცოდე აბა, აბა, რა ქვია იმას გრეჩიხა ჯობდა?

მოდით ამ ფორუმიდან დავიწყოთ ნაცმოძრაობის და ვანოს დემონტაჟი, მე პირადად ვემხრობი სატურნის გადაყენებას არაა სამოდერო კაცი, არა, ნეტაკწიჩენ ი ცინიჩენ ი ოჩენ ზანოსჩივ, ამოვწურე მომავალის ენა- ისწავლეთ სანამ დროა

არასდროს არ მიყვირია ზვიადი, ზვიადი, არც მიშა მიშა და არც ქურდთან ავსულვარ საქმის გასარჩევად, ასე რომ კარგი თუ არა ცუდი მაინც არ გამიკეთებია, ყოველთვის შეძლებისდაგვარად ვებრძოდი უმსგავსობას, უსამარტლობას და ძალადობას, ვარ ღირსების ორდენის კავალერი

მეც და შენ დავუდგეთ გვერდში და იქნებ გაქაჩოს

ლეჟავას გადაცემა მაინტერესებს, თორემ ეგ პანღური მანამდე ვნახე, სატურნი ამტკიცებდა დადგმული არისო :eat:

ჰეჰ, უყურე ამათ

ეს ადრე მაქვს ნანახი და დადგმული იყო და ეხლა რა მოხდა, ლეჟავასი გჯერათ? ეგ ხომ ოქრუაშვილის ქალია

მაგ ლინკს მხოლოდ რჩეულები უყურებენ

ლოყაზე ხალი, შავ-შავი თვალი.... ზომაზე დიდი ტუჩები აქვს, მეგრული გვარი

მაგარია

ადრედ დაბერებული, ოღონდ არა დაბრძენებული ადამიანის შთაბეჭდილებას ტოვებ

ეს როგორ უნდა დაწერო ადამიანმა

ჩვენ საყვარლები ვართ, რასაც თქენზე ვერ ვიტყვი

გააჩნია რა დოზით

Еврокомиссия одобрила облегчение визового режима с Грузией Еврокомиссия и Грузия пришли к соглашению об облегчении визового режима и депортации нелегальных иммигрантов, передает Agence France-Presse. Как заявила представитель ЕК Кристиана Хохманн, "переговоры по обоим этим вопросам закончились успешно". Для того, чтобы грузины смогли получать визы в страны ЕС в облегченном режиме, это соглашение должны одобрить все 27 стран-членов союза. იმედია ეს მალე მოხდება

ეეე, გაასწორებს სანამ მთლა ყავარჯნით არ დამიწყია სიარული კაჩო ხომ უნდა მეგირსოს იევროპის ნახვა

ეკლესია რა საჭირო არისო, ღმერთთან ჩემით მივალო შენ არ ამბობდი?

ხო, მაგრამ ბოლომდე მაინც ვერ მოახდინე ინტეგრიტება უცხო გარემოში, ამიტომ გირჩევ ეს ფორუმიც დატოვო, ასე უფრო გაგიადვილდება

ლ ი ც ი შენ რომ მართლმადიდებელი იყო მიხვდებოდი რომ ბოროტების წყაროა პატივმოყვარეობა და სიამაყე, რამაც ჩვენი ეთნოსის დაცემა გამოიწვია

იტოგში რას გვთავაზობთ, ამაშია საქმე, რა შეგიძლიათ თქვენ შემოგვთავაზოთ ისეთი რომ საზოგადოება თქვენით დაინტერესდეს, კაი ხო, მოზარდ ორგანიზმს დააინტერესებთ თავისუფალი სექსით და მერე? გარდა ამისა რა... ახალგაზრდისთვის სულაც არაა ძნელი საქ. დატოვება და უცხოეთში წასვლა, არ ჯობია რომ თქვენი ძალისხმევა სწორედ აქეთკენ მიმართოთ და ის სამშობლო რომელიც თქვენ არ გიყვართ-მოშორდეთ?

საქართველოში ადრე თუ გვიან ჩამოყალიბდება ჯანსაღი კონსერვატული ძალა, რომელიც ნიჰილისტებსა და უხერხემლო ტიპებს თავის ადგილს მიუჩენს, ეგენი იმედია მალე დატოვებენ საქ. და თავის ადგილს დაიმკვიდრებენ ევროპისა და ამერიკის გეი კლუბებსა და საროსკიპოებში ვიმედოვნებ რომ ეგეთი მასტებს მაყუთი არ ექნებათ და ფესვებს ვერ გაიდგამენ

http://www.armeniatur.am/modules.php?name=...&news_id=73 ქართველი აგრესორების სისასტიკეები და არაადამიანობა ჯავახეთში После революции 1917 г. и распада Российской империи в истории Джавахка, как и всего региона, начался новый этап, полный испытаний и трагедий. Русские войска, ведущие боевые действия на Кавказском фронте первой мировой войны, начали стихийно покидать боевые позиции, что позволило турецким войскам перейти в наступление на всем протяжении фронта. Малочисленные армянские войска оказались не в состоянии противостоять наступлению турецких войск. В мае 1918 г. турецкие войска, преодолев сопротивление немногочисленных армянских отрядов самообороны, захватили Джавахк. Десятки тысяч армян Джавахка, в основном из Ахалкалака и окрестных сел, в памяти которых были еще свежи воспоминания о геноциде армян 1915 г. в Османской империи, спасаясь от наступления турецких войск, попытались найти убежище на территории Грузии. Однако правительство Грузинской Демократической Республики, созданной в конце мая 1918 г., отдало приказ своим войскам под командованием генерала Арджеванидзе невпускать армянских беженцев на свою территорию, тем самым обрекая их на гибель от холода и голода. Большая часть беженцев из Ахалкалаки была вынуждена обосноваться в лесах в районах Цалки, Боржома и Бакуриана, к северу от Ахалкалака. К началу весны 1919 г. в результате турецкого вторжения, голода, холода и болезней погибло около 40 тыс. армянских беженцев из Ахалкалака и окрестных сел. Сразу же после своего образования, грузинское правительство выдвинуло свои претензии на населенные армянами области Джавахка, как впрочем и на некоторые другие области Северо-Восточной Армении, что привело в конце 1918 г. к армяно-грузинской войне, которая началось после того, как Турция вывела свои войска с территории Джавахка и Лори. Армянские войска со стороны Александрополя вступили на территорию Джавахка и начали успешно продвигаться вперед. Однако вскоре военные действия были прекращены и в результате Грузия, при поддержке держав Антанты, установила свою власть в Джавахке. Грузинские власти установили в Джавахке режим военной диктатуры, начался процесс принудительного заселения края грузинскими переселенцами из внутренних районов Грузии. В феврале 1921 г. в Джавахк опять вторглись турецкие войска. Грузинские войска, как и в 1918 г., вновь не оказали никакой помощи армянскому населению края, вынужденному своими силами противостоять турецким войскам. В результате вторжения турецких войск, голода и болезней только в Ахалкалакском районе в 1918-1921 гг. погибло около 50% армянского населения. После установления советской власти в Армении и Грузии, вновь был поднят вопрос о принадлежности Джавахка. Подавляющее большинство населения края, и в первую очередь Ахалкалакского района, выступало за присоединение края к Советской Армении. Вопрос о принадлежности Ахалкалакского района был решен на пленуме КавбюроВКП(б) 7 июля 1921 г. и был передан на рассмотрение ЦККПГрузии. Нетрудно догадаться, что ЦККПГрузии однозначно высказался за передачу Ахалкалакского района Советской Грузии. По «случайному» совпадению событий, 5 июля 1921 г. на заседании того же Кавбюро ВКП(б) было принято решение о передаче другой исторической армянской области – Нагорного Карабаха, в состав Советского Азербайджана. Ахалцихе

ილია ჭავჭავაძე ჰომოფობიაშია შემჩნეული ასე რომ არაფერი დაგიკარგავს http://www.regnum.ru/news/1044892.html Армения должна признать Абхазию и Южную Осетию, если не хочет применения двойных стандартов к Карабаху: эксперт Война в Южной Осетии показала, что когда-нибудь и Азербайджан попытается решить вопрос Нагорного Карабаха силовым путем. Об этом в беседе с корреспондентом ИА REGNUM заявил армянский политолог Левон Мелик-Шахназарян. "Страна-узурпатор, пытающаяся захватить чужие земли, рано или поздно, когда исчерпываются вымышленные правовые доводы, переходит к военным действиям, и Южная Осетия - очередное ненужное подтверждение этому. Это доказывает вся мировая история", - отметил он. По его словам, Азербайджан не начинает войну по двум причинам - он не является самостоятельным государством во внешней политике, а сильно зависит от инвесторов, и не способен вести боевых действий. Политолог подчеркнул, что в этой ситуации надо приостановить мирный процесс урегулирования нагорно-карабахского конфликта до тех пор, пока Азербайджан не подпишет соглашения о неприменении силы. "Причем договор должен быть подписан между Азербайджаном и Карабахом, а Армения может быть гарантом того, что НКР его не нарушит. Если не будет этого договора, переговоры ни к чему не приведут", - отметил он. Мелик-Шахназарян заметил, что Нагорный Карабах должен развивать отношения с непризнанными государствами постсоветского пространства. "Так уж получилось, что Карабах несколько дистанцировался от Приднестровья, Южной Осетии и Абхазии, я считаю, что это надо исправлять, тем более, что эти государства расположены более чем благожелательно к Карабаху", - сказал он. Эксперт подчеркнул, что в сложившихся реалиях Армения должна если не признать независимость Нагорного Карабаха, то как минимум подписать с ним межгосударственный договор, включающий в себя и военный, и политический, и экономический аспекты, после чего уже активизировать работу на международной арене, направленную на признание НКР. ИноСМИ.Ru •Нужен ли нам американский Путин? •"Американцы неверно воспринимают мир и свою роль в определении его эволюции" •Китай, судьба Сибири Политолог также выразил мнение, что, скорее всего, Россия признает независимость Абхазии и Южной Осетии, и подчеркнул, что вполне вероятно, это решение поддержит также ряд других государств, таких как Сирия, Венесуэла, Беларусь, Боливия. "Повторения случая с Северным Кипром, когда независимость признала всего одна страна, не будет", - отметил он. "Очень хотелось бы, чтобы среди признавших независимость Абхазии и Южной Осетии была и Армения, потому что дружба - дружбой, правда - правдой", - сказал он. В тоже время Мелик-Шахназарян предостерег, что данный факт может повлечь за собой ответные шаги Грузии, учитывая непредсказуемость и неадекватность Саакашвили. Но, напомнив о вековых дружеских отношениях между Арменией и Грузией, он отметил, что "настоящие друзья - те, которые говорят правду, и это идет только на пользу отношениям". "Армения прекрасно понимает правовые основы для независимости Абхазии и Южной Осетии. Но мы не должны делать того, в чем обвиняем других, то есть, использовать двойные стандарты в отношении других. Армения сама должна не прибегать к двойным стандартам, если не хочет, чтобы другие использовали их в отношении ее самой", - сказал Шахназарян.

ჩვენისთანა დაბრიყვებული, დაბალ ღობედ მიჩნეული ერი, ჩვენისთანა სახელგატეხილი ძნელად თუ სხვა მოიპოვება დედამიწის ზურგზე. ვინც გნებავთ, ან ზედ გვაბოტებს, ან გვქელავს და მიწასთან გვასწორებს. ლამის კავკასიის ქედს აქეთ ჩვენი ხსენება გააჩანაგონ, ქართველების სახელი დედამიწის ზურგიდამ აღგავონ და ჩალასავით ქარს გაატანონ, თითქო არც ოდესღაც ვყოფილვართ, არც დღესა ვართ... სულით დაბალნი ჭკუა გონებით ჩლუნგნი, ზნეობადაცემულნი, სულელნი, უსწავლელნი, გაუნათლებელნი, გაღატაკებულნი, ფლიდნი, პირის გამტეხნი, მხდალნი-ლაჩარნი - აი ჩვენის სულიერ და ხორციელ ავლა-დიდების სურათი! აი რანი ვყოფილვართ, რანი ვართ დღეს იმათის სიტყვით, ვისაც ასე თვისდა სასარგებლოდ მიუჩნევია ჩვენის სახელის გატეხა, ჩვენი მიწასთან გასწორება. წერით თუ სიტყვით, შინ თუ გარეთ წელებზე ფეხს იდგმენ, რომ ქვეყანა დააჯერონ, ვითომც ჩვენ სწორედ ასეთი უხეირონი და უღირსნი ვყოფილვართ და დღესაც ასეთნივე ვართ, თუ არ უარესნი. ამისთანა დაღით შუბლზე გაისტუმრეს ქართველის სახელი ევროპაში, საცა-კი ენა და კალამი მიუწვდებოდათ. ასეთივე სახელი გაუთქვეს ქართველებს თვით რუსებ შორისაც. მართალია, ვისაც - ევროპელს თუ რუსს - საკუთარის თვალით მოუჩხრეკია ჩვენი ავი და კარგი, ზოგიერთს რასმე ჩვენთვის სანუგეშოსაც ამბობენ, მაგრამ, ჩვენდა სამწუხაროდ, ცოტანი არიან ამათში იმისთანანი, რომელთაც „თვისი სიტყვის საფუძველი სხვის გულისთქმაზედ არ დაედვას“, სხვის ფეხის ხმას არ აჰყოლოდეს, სხვის ჩაძახილი არ ამოეძახოს და აქ მოსვლისავე უმალ სხვის გულისთქმათა მახეში არ გაბმულიყოს. სახელის გატეხას თქვენი ჭირიც წაუღია. სიტყვითა და კალმით ქვეყანას ეფიცებიან, ვითომც კავკასიის ქედს აქეთ ტიბრისა და ეფრატის სათავეებამდე, თითქმის შავის ზღვიდამ კასპიის ზღვამდე, ეგრეთწოდებული არმენია (ვითომც სომხეთი) ყოფილა ათადამ-ბაბადამ დღევანდლამდე, და თუ სადმე ვიღაც „ვრაცები“ ყრილან - ერთი ათიოდე ბოსლის ადგილი თუ სჭერიათ და ისიც თითქმის სომეხთა მოწყალებით. თითონ ეს „ვრაცები“ ვითარცა ერი არარად სახსენებელია, იმიტომ რომ გაწყვეტასა და გადაშენების გზაზე დგანან და, თუნდ ესეც არ იყოს, ჭკუა იმათ არ გააჩნიათ, რომ თავბედისა გაიგონ რამ, აღებ-მიცემობის უნარი ღმერთს იმათთვის არ უღირსებია, მეურმეობისა და ჩალვადრობის მეტი სხვა ხელობა არ იციან და ის პატარ-პატარა საბოსლეებიც-კი ვერ მოუხმარებიათ, რომელთაც, ქვეყნის სასაცილოდ, საქართველოს ეძახიან. ან როგორ მოიხმარებენ, რომ ამისათვის არც ჭკუა-გონება უჭრით, არც გამრჯელობა, არც სწავლა-ცოდნა, არც სურვილი აქვთ, არც ხალისი - იცოდინონ და ისწავლონ რამ ოუნდ იმავ სომხებისაგან, რომელნიც ვითომც ღვთისაგან და ისტორიით მოვლენილნი არიან, რომ კულტურის დროშით ხელში ააყვავონ და გააბედნიერონ არამც თუ მახლობელი აღმოსავლეთი, არამედ შორეულიცა, ერთობ მთელი ბრიყვი და უმეცარი აზია. ამ სახით ხომ გვართმევენ ყოველს ეროვნულს ღირსებას, სთითხნიან ჩვენს ვინაობას, და რომ სულ მთლად ბოლო მოგვიღონ ქვეყნის წინაშე, გვიბათილებენ მთელს ჩვენს ისტორიასაც, ჩვენს ისტორიულს მატიანეებს, ისტორიულს ნაშთსა და სახსოვარსა, მთელს ჩვენს სისხლით-მოსილს ღვაწლს ქრისტიანობისათვის შეწირულსა, და ყოველს ამას თითონ იჩემებენ დიდის გაძვრენ-გამოძვრენითა. მართალია, ტყუილს მოკლე ფეხები აქვს და სხვისა ღირსების ჩამორთმევით ან დაკლებით მათნი არც მოივლინებიან, არც გადიდდებიან, მაგრამ წადილის დაუჭირავსა ყური აქვს მოუსმენი და ენა გრძელი. რისთვის არის ატეხილი ეს მტვერ-ბუქი, ეს ფუქსავატი ჭექა-ქუხილი? იმისთვის, რომ ქვეყანა დააჯერონ, ვითომც ამიერკავკასიაში ერთადერთი სომხის ერია, რომელიც ძველისძველადაც ყოფილა, დღესაც არის, და ამის გამო მომავალიც მისთვის უფრო უპრიანია, ვიდრე სხვისათვის, რადგანაც ისტორიულად დაამტკიცეს თვისი სულიერ-ხორციელი სიდიდე და ძალ-ღონე, თვისი შეურყევლობა და სიმაღლე ჭკუა-გონებისაო. ვისი უნარია ყოველივე ეს? ეს რა შავი ყორანია, რომ თავს დაგვტრიალებს, ზედ დაგვყეფს და დაგვჩხავის? ჩვენ ადრეც გვითქვამს და ეხლაც ვიტყვით: ღმერთმა გვაშოროს იგი ბრალი, იგი ცოდვა - მთელს ერს სომხისა შევწამოთ, რომელიც მარტო ერთს გვარს გუნდს სომხებისას და იმ გუნდის მწიგნობარ-მეცნიერთ ეკუთვნის. თუმცა ასეა, მაგრამ მინამ კალამს ხელში ავიღებდით ამ წერილის დასაწერად, დიდხანს ჩავუფიქრდით ერთს ჩვენთვის დიდმნიშვნელოვანს გარემოებას. როგორ ჩამოგვართმევს წერილს მთელი ერი სომხებისა? ეს საკითხი უქმი საკითხი არ არის, როგორც ვნახავთ. ერი, როგორც კრებული ისტორიით შედუღებულ ერთ-სულ და ერთ-ხორც მკვიდრთა, ყოველ პატიოსანისა და ჭკუათამყოფელ ადამიანისაგან უნდა პატივცემულ იყოს ყოველ შემთხვევაში, და მისი ასე თუ ისე გაუპატიურება, ავად ხსენება - დიდად სათაკილო საქციელია. ყოველს ერს თავისი საკუთარი სახე აქვს, თავისი საკუთარი გულთა თქმა, თავისი წადილები, თავისი სულთასწრაფვა, თავისი ღირსება. ამაების შეგინება ერთი იმისთანა სიბრიყვეა, რომელიც გონებაგახსნილს ადამიანს არ ეპატიება, არ შეენდობა. ეს ჩვენ კარგად ვიცით და ღმერთმა გვაშოროს იქ მთელი ერი ვიგულისხმოთ, საცა მარტო ერთგვარი გუნდია ცოდვილი. აი საფრთხე სწორედ აქ არის. აი აქედამ მოველით იმ მტვერ-ბუქსა, იმ კუდიან ქარსა, რომლის აყენებას არ მოერიდება იგი ერთგვარი გუნდი, რომ კაცს თვალები დაახუჭვინოს, თვალები აუბას. ვინ იცის, რა ბუკსა და ნაღარას დაჰკრავს, რა საყვირს დააყვირებს ამ წერილების გამო იგი გუნდი, რომლის მხილება ჩვენ სახეში გვაქვს და რომელსაც ჩვეულებად დასჩემებია მათ შესახებ ნათქვამი მთელს ერს მოახვიოს თავზე, მთელს სომხობაზე გადაიტანოს. აქ განზრახვა აშკარაა. ერის სახელით ბრძოლას სამართლიანადა აქვს დიდი პატივი და საბუთი. ეს იმ გუნდს კარგად შეუგნია და ამიტომ კარგად იციან, რომ ერის სახელით წინათვე მოიბარებენ მსმენელს, წინათვე მოისყიდიან და, მაშასადამე, ნახევარი გამარჯვება უკვე ხელთა აქვთ. ხერხი სჯობია ღონესაო. რაკი ამ თვალთმაქცურს ხერხს ხელს მოჰკიდებენ, მერე ადვილია მთქმელსა და მხილებულს შესწამონ ერთა შორის განხეთქილების შთამოთესვა, ორის ერის ერთმანეთზე გადაკიდების უკადრისი სურვილი. აშკარაა აქ იმათი ქვედა-გრძნობული ანგარიში. ყოველ ამით სურთ შვილდ-ისარი, მათზე მიზიდული, თავიანთ თავს ააცდინონ და გულში თითონ ერსა ჰკრან გასაწბილებლად, ესეთი ხერხიანი ფარი იფარონ და საკუთარის ცოდვების მხილებას ამითი პირში კაპი ამოსდონ, ენა მოსჭრან. მთელი ერი სომხებისა აქ არაფერს შუაშია. იგი, ვითარცა მშვიდობიანად მშრომელი და გამრჯელი, თავისს საქმეს ადგია - ვაჭრობაა თუ ხვნა-თესვა - და ფიქრადაც არ მოსდის და არც ეჭირება პასუხისმგებელი იყოს იმ ზოგიერთთა ცოდვების გამო, რომელნიც არამკითხე მოამბესავით მეტიჩრობენ და გარს დასტრიალებენ, როგორც მუმლი მუხასა. ერმა კარგად იცის, რომ ჭეშმარიტის ღირსების ქვეყანაში მოსაფენად საჭირო არ არის ბუკი და ნაღარა. კარგად იცის, რომ მატრაკვეცობა მისის ერთგვარ გუნდისა ვერაფერი თამასუქია არც იმისათვის, რომ ღირსება მისი ქვეყანაში გაითქვას, არც იმისათვის, რომ სხვისა ავად ხსენებით, სხვა ერის ძაგებით იქ გამოინასკვოს, საცა არ არის. ჭეშმარიტი ღირსება საქმითა თვისითა იღაღადებს მხრლოდ და არა ყვირილითა და დაფა-ზურნითა. ჭეშმარიტს ღირსებას ყვირილი არ უნდა. მისი ბუნება და თვისება ის არის, რომ მით უფრო სასახელოა და საგულებელი, რაც უფრო მდუმარეა. ნუ გგონიათ, ამ ბუნებას ღირსებისას კაცმა ჭკუა ვერ მიაწვდინოს, თუ გამეცნიერებული ღა განათლებული არ არის. ამისათვის საკმაოა საღი ჭკუა და უბრყვილო გული უბრალო გლეხკაცისაც. „კარგი ვარ, ამას ნუ იტყვი, თავს ნუ დაუწყებ ქებასა“, ან „ვაჟკაცი წყნარი სჯობია, ჩალად არა ღირს მკვეხარი“ - განა გლეხკაცის ნათქვამი არ არის? ილია ჭავჭავაძეა სწორი თუ ნიკრიკო ალბათ ამას ისტორია განსჯის