ახალი მსოფლიო წესრიგი და ანტიქრისტე

[შანკარადევა]

ანტიქრისტე ან ცრუ მესია ქრისტიანობაში ზოგადად მოიაზრება, როგორც ბოროტების ფიგურა, რომელიც ცრუდ დაიწყებს მტკიცებას, რომ ქრისტეა (მესიაა). ტერმინი ანტიქრისტე გვხვდება ახალ აღთქმაში 5-ჯერ, 1 იოანესა და 2 იოანეში, ერთადერთხელ მრავლობით ფორმაში და 4-ჯერ მხოლობითში.

იესოს, რომლის შესახებაც ქრისტიანებს სჯერათ, რომ არის ებრაელი მესია (ქრისტე), დედამიწაზე მეორედ მოსვლისას მოუწევს დაპირისპირება ანტიქრისტესთან, რომელიც,თავის მხრივ, მიიჩნევა ყველაზე დიდ ცრუ მესიად ქრისტიანობაში. ბერნარდ მაკგინის თანახმად: ისევე, როგორც ქრისტე არის მხსნელი და იდეალური მოდელი კაცობრიობისა, მისი ოპონენტიც იქნება ერთადერთი ფიგურა, რომელშიც კონცენტრირებული იწნება ბოროტება.

ისლამურ ესქატოლოგიაში მასიჰ-ად-დაჯალი (المسيح الدجال) არის ანტი-მესიანური ფიგურა (ანტიქრისტეს ქრისტიანული კონცეფციის მსგავსი), რომელიც მოვა, რათა მოატყუოს კაცობრიობა, „ისას“ (როგორც ქრისტეა ცნობილი არაბულად მოლაპარაკე მუსლიმებისთვის) მეორედ მოსვლამდე.

შუა საუკუნების არა-იურიდიული ებრაული ესქატოლოგიის ზოგიერთ სკოლაში, მსგავსი ანტი-მესიანური ფიგურა, ვაჟი ქალწულისა, არის არმილუსი: „მეფე, რომელიც გამოჩნდება დროის დასასრულს მესიის წინააღმდეგ და დამარცხდება მის მიერვე, მას შემდეგ, რაც უამრავ ტანჯვას მოუტანს ისრაელს“. ანტიქრისტეს კონცეპტი არ გვხვდება ტრადიციულ იუდაიზმში; თუმცა, შუა საუკუნეების დიასპორაში, მისი გარდაუვალი განადგურება მოთხრობილია, როგორც სიმბოლო სიკეთის საბოლოო გამარჯვებისა ბოროტებაზე მესიანურ პერიოდში.

ინდუისტურ ესქატოლოგიაში ნათქვამია, რომ კალი-იუგაში, დეგრადაციის ეპოქაში მსოფლიოში გამეფდება დემონი კალი, რომელსაც დაამარცხებს და შემუსრავს უფალი ვიშნუს დამსჯელი ავატარა - კალკი.