შანკარადევა Posted October 6, 2020 დარეპორტება გაზიარება Posted October 6, 2020 ოდინი, ვოდანი (ძვ.-სკანდ. Odhinn, Odinn, გერმ. Wodan, Woutan) — ძველ გერმანელთა მითური სისტემის უზენაესი ღმერთი, ქვეყნიერების მომწესრიგებელი, აზების ოქროსბეჭდიანი მბრძანებელი, ღმერთების სკანდინავიური პანთეონის მამამთავარი, „ვალფარეტად“ წოდებული (ვალჰალის მამა), არსთა მპყრობელი, იგივე ვოდანაზი (ვოდან-აზი). თავდაპირველად ქართა და ქარიშხალთა მბრძანებელი იყო, შემდეგ ომის ღმერთი, ვაჭართა მფარველი და ღმერთების მეორე თაობის მამამთავარი, ქრისტიანობის დამკვიდრების შემდეგ, ჩრდილოეთის მითოლოგიის ცენტრალურ ღვთაებად იქცა. მის გარშემო თავს იყრის ღმერთების მთელი თაობა - ძმების, შვილების, ასულების სახით. მათი ორეულებია ვანები (ნიორდი, ფერია). საგებში აღწერილია მათი ომი და შერიგება. ოდინი უპირატესად გერმანელთა ღმერთია, ფრიგის ქმარი, კანონმდებელი, ომისა და მშვიდობის განმგებელი, „ჩრდილოეთის ზევსი“, აზთა შორის ყველაზე ბრძენი, რადგან ბუმბერაზ მიმირის სიბრძნის წყარო შესვა. მისი ცალი თვალი - მზეა, მეორე კი - მთვარე. მზე მიმირს დაუთმო ამ წყაროს სამაგიეროდ. აზების (ასბის) მამა და უბრძნესი მათგანი, ოდინი სიჭაბუკეში მივიდა ბუმბერაზ მიმირთან და სთხოვა, შენი სიბრძნის წყალი მასვიო. „მუქთად არაფერი არ არის, - მიუგო მიმირმა, - რას მომცემ სამაგიეროდ?“ „რასაც მომთხოვ“. „მაშ მომეცი შენი მარჯვენა თვალი“ (ეს იყო მზე!). „კარგი, მიმირ, სირძნის ფასი არაფერია. ბრძენი ცალი თვალით უკეთ ხედავს, ვიდრე ბრიყვი ორივე თვალით“. ამის შემდეგ ოდინი ცალთვალაა. მანვე შექმნა რუნები, დამწერლობა, მეცნიერება, წინასწარმეტყველება, კანონები. ყოველ დილით მისი მხრებიდან ორი ყორანი აფრინდება, საღამომდე ქვეყნიერებას შემოიქროლებენ და აუწყებენ ყველაფერს, რაც ნახეს, რაც მოისმინეს. ყორანთა სახელებია ჰუგინი („აზრი“) და მუნინი („მეხსიერება“). ფეხრთით ორი მგელი უწევს. ერთი მეომარი, მეორე მონადირე. ორი მგელი, რომლებიც მის ფეხებთან სხედან : გერი (ნაყროვანება) და ფრეკი (განადგურება). ეს მგლები ნთქავენ ოდინის კერძებს (ძირითადად ტახს), მხოლოდ ღვინოს უტოვებენ. პოეტური შთაგონების წყაროა, რადგან პოეტური შარბათი მოიტაცა იოტურნების (ბუმბერაზთა) ქვეყნიდან. ომში მიმავალს რჩეული გმირები ახლავს, არწივის ფრთებით შემკული ოქროს მუზარადი ადგას, ოქროს ბრწყინვალე აბჯარი მოსავს, მარად გამარჯვების ხმალი ჰკიდია გვერდზე, ხელში უჭირავს ოქროს მშვილდი, რაც მიზანს არ ასცდებს და ისარი უკანვე უბრუნდება. რვაფეხა რაში სლაიპნირი დააქროლებს უსასრულო სივრცეში, აბჯრის ზრიალით ებრძვის მტრებს - ბუმბერაზებს, მგლებს, გველეშაპებს, ან კიდევ ბერიკაცის სახეს იღებს. სახეშეცვლილი, უჩინარის სამოსითა და რუხხალებიანი მოსასხამით მოსილი, ცალთვალიანობის დასაფარავად სახეზე ქუდჩამოფხუტული, წვერულვაშიანი ჭაღარა ბერიკაცის სახით დაიარება და ქვეყნად მტერ-მოყვარეს სწავლობს, მტერს სპობს. სიბრძნეს დაეძებს ნიადაგ, ფარულ ზრახვებს ავლენს, წელში მოკეცილი ესტუმრება გლეხკაცებს, თავს აბრალებს და ცდის (შეადარეთ - ზევსი), მეორე დღეს კი მისი რაშის ჩლიქების დაკვრისაგან მიწა იძვრის, ფაფარს ცეცხლი ედება. მისი სახელობისაა ოთხშაბათი (გერმანულად ვოდანს-ტაგ). შექმნაში ეხმარებოდნენ ვილი და ვე. როგორც ბრძოლის ველის მბრძანებელს, ოდინ-ვოდანს ეძახიან, ამასთანავე უწოდებენ ჰეერფატერსაც (ჯარის მამას), ზიიგფატერს (გამარჯვების მამას), ვალფატერს (დაცემულთა, ვალჰალელ გმირთა მამას) და სხვა ზედწოდებებს, რომელთა რიცხვი ჩრდილოეთში ორასამდეა. ყველაზე ბრძენია, რადგან ყოველივე მიმირის სიბრძნის წყაროს წყალს სვამს, და იკვებება მხოლოდ ღვინით, სხვა ღმერთები კი ყველაფერს მიირთმევენ, ესაუბრება საგას, პოეტთა ქალღმერთს, და „პოეზიის მამაა“, სვამს „სკალდების შარბათს“, ცოდნის წყაროა, მეცნიერების მამა, რუნების გამომგონებელი (რაშს აწერია კბილებზე ასოები - რუნები). თავი ჩამოიხრჩო რუნთა სიბრძნისთვის. წყვდიად ღამეებში, ჩვეულებრივ შობიდან სამი აღმოსავლელი მოგვის სახელობის დღეებამდე, ჩრდილოეთის ხალხებს ელანდებოდათ შმაგი ხმაური, ბუკთა ხმა, მარეკთა ყიჟინი, ცხენთა ფლოქვების თქარუნი, ძაღლების ყეფა, კატების ჩხავილი, და მთელს ამ ბუმბერაზულ ხმაურში შმაგი მხედრობა დაფეთებულ ნადირს მისდევდა ტყე - ღრეში, ჭალებში და ხევ-ხუვში (მოსავლიანი წლის ნიშანი), ან ღრუბელთა შორის (ომის მოლოდინი). ეს იყო ოდინის „გიჟური“ ნადირობა, რაც ანადგურებდა სოფლებს, ტყის ნადირს, ზღვაზე - ხომალდებს. შმაგი მხედრობა არავის ინდობდა. წინ თეთრ ცხენზე ამხედრებული ოდინი მიუძღოდათ. მართალია რარიბებს ნანადირევს უზიარებდნენ, ხოლო თუ შორეულ ლაშქრობაში მყოფი ქმრის ამაო ლოდინში ქალს განზრახული ჰქონდა მეორედ გათხოვება, მოულოდნელად ქმარი ესტუმრებოდა იმ ქარიშხლიან ღამეს, მაგრამ ოდინის ნადირობა ხალხს მაინც აძრწუნებდა. ხანდახან ოდინი მეფეს ეწვევა, მეომრებს აღაფრთოვანებს, ომში მოუწოდებს, გამარჯვებას მოუტანს და რჩეულთ ხოცავს, რომ საიქიოს მათ სულებს მიესალმოს. მისი სასახლე ციურ სივრცეშია. სასახლის სახელია ვალჰალი. ზღუდის ალაყაფის კარებს იცავენ მრისხანე მგელი და ძლიერი არწივი. დიდებული სასახლის შუა დარბაზის ბოლოს დგას მარალი ტახტი. დარბაზშია 12 სკამი, ზედ ამდენივე ციური მსაჯული ზის და ქვეყნის ბედს განაგებს. აქედან გასცქერის სამყაროს ოდინი, ღმერთების მეფე, მონადირე და მეომარი, ვოლსუგთა წინაპარი, სიდგრანი („გრძელწვერა“). მისი პერსონა ფართოდ აისახა „უფროს ედაში“ და სხვა. ოდინს უამრავი ზედმეტსახელი შეარქვეს. ყველაზე გავრცელებული სახელებია: ალფადირ (ყველაფრის მამა)ბოლვერკ (უბედურების მომტანი)ჰარ (ძალიან მაღალი)ჰარბარდ (ნაცრისფერი წვერი)ჯაფნჰარ (უმაღლესი)თჰიდი (მესამე)ვეგტამ (ბილიკების მცოდნე) როცა ბოროტმა ძალებმა ღმერთების დაღუპვა განიზრახეს, ოდინმა ბრძენ მიმირს მიაშურა და გაიგო, რომ იწყება მსოფლიო ხანძარი, რაგნაროკი. ამხედრებული დაეშვა ციდან, ჰაიმდალი საყვირის ხმამ შეძრა, ახებმა და ვანებმა თავი მოიყარეს ვიდრიდის ფართო ველზე (შეადარეთ - ფლეგრეის ველი ბერძნულ მითოლოგიაში, სადაც მოხდა ოლიმპიელთა და გიგანტების ომი). აქ მოხდა ოდინის თაობის ღმერთთა ომი ლოკის, ფენრის - ვოლფის, მიდგარდ - შლანგეს და ჩრდილოეთიდან გემებით მოსული სხვა ბოროტი ძალების წინააღმდეგ. ამ ბრძოლაში ფენრისმა შთანთქა ოდინი. მაშინვე ოდინის ძემ ვიდარმა მგლის ქვედა ყბას ფეხი დაადგა, მაღლა ასწია, გახლიჩა და შური იძია მამის მოკვლისათვის. დაიღუპა ოდინის მოდგმა, დაიწყო მსოფლიო ხანძარი. გავიდა ხანი და ფერფლიდან აღდგა ორი ადამიანი, ტალღებიდან აღიმართნენ მთები, გაცოცხლდნენ მარადიული არსებები - აზები და ვანები, განახლდა მშვიდობიანი ცხოვრება და ყოველივე ამას მაღლით დასცქერის „ძლიერი, რომლის სახელიც არ ითქმის“. ეს „ძლიერი, მაღლით მოვლენილი“ („დერ შტარკე ფონ ობენ“) უნდა იყოს იგივე ოდინი, უზენაესი პრინციპი, კიდევ უფრო ამაღლებული და საყოველთაო ბუნების განსახიერება, ღმერთთა მამამთავარი (ასე ეწოდა თავიდანვე), მამათა მამა („ალფატერ“), ეს იყო „პირველი ზედწოდება ოდინისა. მამამთავარი ცოცხლობს გერმანელთა წარმოდგენაში ყველა დროში და განაგებს ყველაფერს. მან შექმნა ცა და მიწა, არსი ყოველი“. ამრიგად ოდინი ბედითაც ამართლებს „ჩრდილოეთის ზევსის“ საპატიო წოდებას. ოდინმა და მისმა ძმებმა იმირი (პირველი გიგანტი) მოკლეს. იმირის ნარჩენებისგან მათ მიდგარდი (ადამიანთა სამყარო) შექმნეს. ჭიაყელებისგან, რომლებიც იმირის ჩონჩხს შესეოდნენ, ნაინები იქნა შექმნილი. ცხრა დღე-ღამის განმავლობაში, საჭმელ-სასმელის გარეშე, ოდინი იგდრასილზე (ხე-სამყარო) იყო ჩამოკიდული, რათა ხის სიმბოლოთა საიდუმლო შეეცნო. თავისი ცალი თვალი მან მიმირის შადრევანში დატოვა. თვალის ნაცვლად მან სიბრძნე მიიღო. ოდინმა ნაინებს პოეზია მოპარა და ღმერთებს და ადამიანებს აჩუქა. ოდინი მოკლული იქნა მგელ ფენრირის, ლოკის შვილის მიერ, რაგნაროკის (უკანასკნელი ბრძოლა) დღეს. ოდინის ჟამისა - უძველესი, - შეადარეთ - ქართულად ოდინდელი, ოდითგან. ოდინის შუბი - უბედურების სიმბოლო (ოქროზე შეშლილ ადამიანებს ოდინმა შუბი სტყორცნა - დაიწყო ომები.) Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
Shaten Posted October 6, 2020 დარეპორტება გაზიარება Posted October 6, 2020 იყო დრო, როცა იმედი მქონდა, რომ იყო (არსებობდა).. და ვეთაყვანებოდი.. Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
შანკარადევა Posted October 6, 2020 Author დარეპორტება გაზიარება Posted October 6, 2020 იყო დრო, როცა იმედი მქონდა, რომ იყო (არსებობდა).. და ვეთაყვანებოდი.. იცით, მე დღესაც მჯერა. Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
Shaten Posted October 6, 2020 დარეპორტება გაზიარება Posted October 6, 2020 იმედია, მე ვცდები..! Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
Shaten Posted October 6, 2020 დარეპორტება გაზიარება Posted October 6, 2020 (edited) აქ, მგონი, ოდინია ნაგულისმევი..რას იტყვით..? Это Тайный бог, Скрытый Бог, Бог, который обитает в спиральной башне и который ведет и контролирует наше развитие с незапамятных времен и который оставался сокрытым, но вблизи от нас, ожидая времени Пробуждения. Время Пробуждения близко. Уже мы слышали далекие раскаты грома как сигнал грядущей бури. Наследство темного Готического бога может быть проведено избранными им в состояние развития, когда они достигнут перманентного (бессмертного) сознания, свободного от «делания» и «неделания» как проявлений желаний в материальной Вселенной. Это сознание способно быть причастным ко всем видам тайн жизни и смерти и жизни в смерти. Ценой этого достижения является сам процесс, для тех, кто способен не отдыхать, приостанавливать поиск, и в общем, способным к Вечной Работе.Потому как путь по которому из поколения в поколение передавалось знание Темного Готического Бога противоречит излюбленным метдам так называемых «великих мировых религий», книжным религиям Иудаизма, Ислама и Христианства, это знание и его методы были запрещены и объявлены табу на протяжении всех веков с момента коварной идеологической конверсии Европы Христианством. Книги могут быть сожжены, религиозные лидеры убиты, но кровь продолжается. ГОТИЧЕСКИЙ БОГ В последние десять-пятнадцать лет наша европейская культура ( включая все «колонии» западно-европейских культур, такие как Северная Америка и Австралия) свидетельствовала возрождение эстетической готической культуры (Gothick Kulture). Это возрождение, или ре-пробуждение, Готического духа во многих отношениях следует характеристикам всех предшествующих возрождений.Слово «готический» (Gothick) это ключ к пониманию природы характера духа позади эстетики (Я использую альтернативное начертание слова gothic, чтобы разграничить культурное явление от обозначений истории архитектуры или букв).Слово «Готический» бесспорно происходит от имени готов, древней Германской нации.Оные Готы пришли с далекого Севера (сейчас Готланд в Швеции), осели в Южной Европе, начиная с 150 г. н.э. они разделились на две большие группы Визиготов и Остроготов. На юге они основали королевства в современной Италии (со столицей Равенной) и южной Франции (со столицей в современной Тулузе). Последнее королевство под давлением Франков переместило свою столицу в Толедо, что в современной Испании. Во всех этих регионах Готы укрепили много тайных традиций высших уровней общества. Верхушка этого тайного айсберга появляется когда мы видим много Испанских и Итальянских имен знати образованных от готских форм. Известные примеры это Фредерико, Адольфо, Карло, Рикардо…Загадка того, что случилось с потерянными сокровищами Рима (включая «Потерянный ковчег») может быть прояснена через знание тайной истории Визиготов. Но эта история для другого раза. В конце концов Готы были побеждены коалицией Римской Католической Церкви и королем Франков, который был первым Германским королем принявшим католицизм. Все другие до него, включая многих Готов, были «обращены» в их собственное эзотерическое «готическое христианство». Конец правлению Готов в Испании пришел с мусульманским вторжением в 711 г. Но их секретная традиция жила.Готы в свое время и через последующие века заслужили репуьацию как вид «расы хозяев». В древней Скандинавии слово Gotar использовалось как прославляющий титул для героев, как сегодня члены аристократического класса в Испании именуются gotos. С прошествием времени, некоторые секреты готической традиции слились с некоторыми установленными традициями народов, среди которых они скрылись, а другие части смешались в «культурный под-класс» крестьян, еретиков, бродяг.Четыре или пять веков после их официальной «кончины» в Европе появился «готический» стиль, как память духа готов. Но нигде где были готы не остались незамеченными их престиж и тайная традиция. Это темные и мистические прошлые готские сверхчеловеческие качества вырисовывались как тайная альтернатива сияющему и рациональному Классическому прошлому, которое было использовано как модель христианской теологии Средних веков и рациональными гуманистами Ренессанса. Этот культурный каркас стал расти в 1700 гг., как и Романтизм. Классические модели были утрачены авангардом эпохи. Начали вглядываться в более удаленное прошлое, чтобы найти более загадочный и в несколько раз более реальный уровень для себя.Французы обнаружили, что их Средневековые христианские корни основаны римлянами и слово романтический (roman-tic) описывает именно ‘то. В Северной Европе термин “романтический” применен, В общем, К авантюрным натурам, Которые ничего не видели в формуле “глубоко в прошлое – глубоко в себя”.Так было, пока не вспомнили, что наше благородное прошлое было не римским, а готическим (сейчас слово Готский синоним Германского или Тевтонского). Готический мир был миром удаленного и могущественного прошлого, окутанного туманом и запеленатого Тьмой – ночная сторона мира сна и кошмара. Готические образы заклинались поэтами, такими как Бургер, Новалис, Байрон и Хуго, или художниками как Фюсли, Арбо и Доре, проявившимися как двери для открытия мира для готического течения. Мертвец ожил и пошел среди живущих, и породились Дети Тьмы.Этот процесс продолжился с тех пор, захватывая больше аспектов жизни. Проникновение готического Бога Тьмы в популярную культуру можно проследить от Анны Радклиф «Загадки Удольфо» к Льюису «Монах», затем «Мельмот» Матурина и сказы Эдгара По и поэзии «Король в желтом» Чемберса, «Дракула» Брэма Стокера и до Лавкрафта и Эверса и Энни Райс. Во многих отношениях знаменитая Стокеровская новелла про Дракулу была «предупреждением» относительно появления «злого влияния» из Готического прошлого. Die Toten reiten Schnell! Стокеров злой аристократ объявил о своем родстве с северными берсерками, которые сражались с яростью данной Тором и Водином (Sic) и ‘то ровно косвенно относится к готской традиции изложенной Иорданом в его Гетии, Где говорится о том, что гунны были отпрысками готской колдуньи, Известной как Халъяруна (Адские руны Hel-runes) и дьяволов, что бродят по степям.В свои молодые годы великий гений Лавкрафт идентифицировал себя с Готическим наследием. В письме от октября 1921 года он писал «Я по существу Тевтон и варвар; ксантохромический варвар из влажных лесов Германии или Скандинавии… Я сын Одина и брат Хенгиста и Горзы!».Самый важный бог Готов был их очень дальним предком, которого готские историки описывали под именем Гаут. Старонорвежская литература дает ключ к открытию более известной аутентичности этого бога. Мы найдем это имя среди многих «специальных» имен данных Одину или Водену у Англо-Саксов. Одина именовали Всеотцом, и гаут глава генеалогий всех до-Норманнских Английских королей. Этот бог, или самый отдаленный предок праотцов, мудрый и темный вестник. Он мастер всех форм мистического сообщения посредством знаков и символов. В древние времена система таких символов для передачи информации была открыта и названа рунами. Для их постиджения бог повесил себя на дереве на 9 ночей и таким образом посетил царство смерти и с наконечника копья, точки, которая лежит между жизнью и смертью, он постиг руны – Мистерии Мира. Эти рунические формы есть система семиотических элементов, которые не только проявление чисто абстрактного или теоретического пути, но которые соответственно соединяют физическую Вселенную и Царство Рождения/Перерождения.В те древние времена, когда Водан был известен как Высший Бог он был не очень «популярным» Богом. Он скрывал себя от большинства и многие были рады этому. Тогда и сейчас он обитал в глубокой тьме и путешествовал в самых запретных зонах Мультиверсума в своем вечном поиске знаний.Как в случае с древними Готами, Водан выступает как Всеотец, основатель продолжающейся линии крови и через нее, как кузнец постоянной цепи с человечеством. Важность крови как символа, проходящего через много мистерий, очень существенна. Мистерия и тайны Водана не «знание» его через тайные культы (хотя это тоже встречается), или через открытие по-новому старых книг и текстов (хотя это случается), но такое знание воистину закодировано в мистическом образе в ДНК, в самом генетическом материале, который пришел от него. Здесь и есть внушающий страх секрет передачи – и понятый однажды этот секрет сделает больше чем одного человека безумным. Руническая (мистическая) информация изложенна в крови, где и лежит скрытая и бездействующая, пока не поступит извне правильный стимул к активации. В этом случае знание может казаться искорененным, но будет проявляться снова и снова невидимо, или как естественная связь между одним проявлением и другими последующими проявлениями. Ученые открыли недавно феноменальную платформу для этого нуминозного процесса в форме двойной спирали молекулы ДНК. ТАЙНА Готическая одержимость это одержимость Мистерией Тьмы. Это не случайно, или если это все же «случайность», то многозначительно синхронная, что имя мифической волшебницы в Готской истории, которая дала рождение Гуннам, было Halju-runas, что буквально означает «Мистерии Смерти». Готские отпрыски всегда стремились внимательно смотреть в мистерии Жизни и Смерти, проникать в глубины себя и самые дальние пространства темного и хаотического мира.Дерзкое и трудное проникновение во Тьму в поиске Грааля неоскверненной Мудрости, поиск тайны, высочайший поиск Готических Детей Ночи. Великая Сила в итоге Поиска и в самом по себе Поиске.Готическое слово обозначающее мистерию это Руна. Когда Готический епископ Ульфилла переводил христианскую библию для использования в Готском культе он перевел греческое слово «мистерион» словом РУНА.Практически, сила этого и затемненная силя мистерий однажды были хорошо проиллюстрированы в эпизоде популярного Американского телесериала «Неразрешимые тайны». Однажды безработный отец сказал своим сыновьям пойти наловить рыбы в удаленном лесу, где они и обнаружили несколько камней в реке с выцарапанными тайными символами. Отец и сын были очень поражены знаками. Что они означают? Кто мог нацарапать их? Они пришли домой исполненные ощущения тайны и благоговейного страха. Через короткое время дела отца поправились, и семейство стало процветать. Они связали это с силой камней. (Эксперты из ближайшего университета определили, что символы нанесены недавно и не Индейские петроглифы и являются имитацией подобных изображений). Действительно, переход к периоду благоденствия произошел от камней, но не из-за вида или качества самих знаков, но ощущения мистической силы, что поразила их при созерцании камней.В грядущих годах ценность и сила чистой мистерии Тайного будет проявляться ближе, по мере того как начнут раскрываться пути Готического Бога Тьмы.Связь этого мира с Загадочным Готическим Царством ясно символизирована кровью. Но не следует ошибочно принимать символ за цельную вещь, как истинный символ это частица целого. Готическое наследие, наследие знания, есть закодированная информация, которая посредством неясного парафизического процесса передается от поколения к поколению. Знание этого вида передачи информации (особенно написанному слову). Запрещенный секрет Готического Бога в том, что вы можете быть информированы изнутри, посредством врожденных структур, которые стимулированы реальным опытом в каркас объективного интеллектуального знания (неоскверненной мудрости). Когда правильное созвездие индивидуалов с этим знанием предстанут то Века Зависимости – Средневековые Церкви или Современные Правительства – придут к концу. Один из ведущих знаков восхода появляющейся новой парадигмы пришел 5 мая 2000 года. Готический бог тьмы, неизвестный Бог,и отсюда, Бог неизвестных и тайных вещей. Действия его скрытые, потому, что он сам скрытый! Простые слова не могут раскрыть этого, только Слова (скрытые формы за ключевыми понятиями) способны на это. Это то, что содержит тайны вечного сознания и силы по ту сторону смерти. Смотрите, Вы видите ‘то сейчас перед собой! Если вы видите это, вы должны работать, чтобы реализовать это в себе, а затем проявить вовне.В своей значительный работе «The Postmodern Condition» французский критик Жан-Франко Лётар изложил несколько интересных мыслей о характере знания и неизвестном в недалеком будущем. Постмодернистская наука, в отношении себя с такими вещами, как неопределенности, ограничения точного контроля, конфликты, характеризуемые неполной информацией, катастрофы и прагматические парадоксы – теоретизирует собственную эволюцию как прерывистую, катастрофическую, непоправимую и парадоксальную. Изменение значения словесного знания выражается как имеющее место. Это производит не знание, а незнание.Среди неизвестных вещей которые возникнут в непроявленной зоне, которую профаны именeют «будущим» возникнет новое готическое Царство, rоторое будет ничем иным как реманифестацией старейшего царства, которое все еще живет в темно-красной тьме, но в спиральной башне Готического Бога ожидают тех, которые призовут его царство сильным проявлением своей воли в мире. Reyn til Runa! /Эдредд Торссон/ Edited October 6, 2020 by Shaten Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
შანკარადევა Posted October 6, 2020 Author დარეპორტება გაზიარება Posted October 6, 2020 აქ, მგონი, ოდინია ნაგულისმევი..რას იტყვით..? მგონი კი. Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
Shaten Posted October 6, 2020 დარეპორტება გაზიარება Posted October 6, 2020 Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
შანკარადევა Posted October 11, 2020 Author დარეპორტება გაზიარება Posted October 11, 2020 არის რუსეთში გერმანული პოლითეიზმის ერთი მიმდევარი, ევგენი ნეჩკასოვი ჰქვია. Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
Recommended Posts
შეუერთდი განხილვას
თქვენ შეგიძლიათ შექმნათ პოსტი ახლა და დარეგისტრირდეთ მოგვიანებით. თუ თქვენ გაქვთ ანგარიში, გაიარეთ ავტორიზაცია რათა დაპოსტოთ თქვენი ანგარიშით.