კატასტროფის ზღვარზე – ტერანოვა სატორი (ფილოსოფიურ-ფანტასტიკური მოთხრობა)

[შანკარადევა]

თავდაპირველად დედამიწის ზედაპირზე დიდ უმრავლესობას მხოლოდ ჩვეულებრივი ადამიანები წარმოადგენდნენ. პლანეტაზე არასრულფასოვანი, ბუნებით აგრესიული და შეუგნებელი ჰომოსაპიენსების რასა ბატონობდა, არსებობდა ანტიმაგიური, არასწორი გზით მიმავალი და დასაღუპავად განწირული ცივილიზაცია. ამ ცივილიზაციის ხალხი მუდამ ერთმანეთს მტრობდა და ყველასა და ყველაფრისთვის მხოლოდ ნგრევა მოჰქონდა, 21-ე საუკუნის მეორე ათწლეულში დედამიწელებმა გამალებული შეიარაღება დაიწყეს, ისინი ომისათვის ემზადებოდნენ, აგრესია თანდათან გროვდებოდა, ანტიეგალიტარული მონეტარიზმის საფუძველზე პლანეტა დედამიწაზე გეო-ეკონომიკური და გეო-პოლიტიკური კრიზისი მძვინვარებდა, დედამიწის მასონური ძალები მსოფლიო ომის გაჩაღებას ესწრაფოდნენ, საბოლოოდ ეს მაინც მოხდა, ჰომოსაპიენსთა ანტიეგალიტარისტულ-მონეტარულ-პლუტოკრატიული სიხარბისა და სიბრმავის შედეგად 2018 წელს ბირთვული ომი დაიწყო, რომელიც შვიდი წელი გაგრძელდა და მთელი პლანეტა მოიცვა. ომის დასრულების შემდეგ; 2025 წელს გაპარტახებულ და ბირთვული ზამთრის გამო მზის სხივებს მოკლებულ პლანეტას ნიბურუელი ბოროტი უცხოპლანეტელები დაეუფლნენ, რომელთა ლიდერი იყო ბიბლიური ცრუღმერთი – ელოჰიმი იაჰვე-ენლილი. ამ პერიოდშივე პლანეტაზე ასტეროიდი აპოფიზი ცამოვარდა და საშინელი კლიმატური კატაკლიზმი გამოიწვია, ცეცხლოვანმა ტალღებმა კონტინენტებსა და ოკეანეებს გადაუარეს, შეიცვალნენ მაგნიტური პოლუსები, შეიცვალა ღერძის დახრაც. მაგრამ იმედი მაინც იყო. დაიწყო ახალი და მარადიული სატია-იუგა. იმ დროისათვის დედამიწაზე უკვე არსებობდა ზეუნარების მქონე მებრზოლი ინდიგოების მოცისფრო-მოიისფრო აურის მქონე ზეადამიანური სუპერრასა; მეხუთე ადამიანური რასის მეექვსე ქვერასა (ნეოსაპიენსების ანუ ჰომოსუპერიორების რასა), რომელიც მალე ჩაანაცვლებდა მეხუთე ქვერასას (ჰომოსაპიენსების რასას). ეს ის ხალხი იყო, ვინც კეთილი დაიმონების და ღმერთების დახმარებით გადაურჩა ბირთვულ ომსაც და ელოჰიმის ბატონობის ხანასაც. ახლა მათი მესვეობით გრძელდებოდა დედამიწის ცივილიზაცია. გადარჩენილებმა საკუთარი უმაღლესი მეს გახსნა-გამოვლენა ისწავლეს და ზეადამიან ჰიბრიდებად გარდაიქმნენ, მათ პლანეტის ფლორასა და ფაუნას მთელ ფიზიკურ და სულიერ ძალებს საკუთარ არსებასი მოუყარეს თავი, ისინი ერთარსებანი გახდნენ პლანეტის სულთან, ახდა დიადი თეოსოფოსი წინასწარმეტყველის; ჩარლზ ლედბიტერის წინასწარმეტყველება, არმაგედონის შემდეგ გადარჩენილთა ცნობიერების წიაღში მიძინებულმა ღვთაებამ გაიღვიძა. პლანეტაზე ჩამოსული მოკავშირე ჰუმანოიდები, ბუნების დაიმონები მათ ახალი თეოსოფიური ანუ პარავიდიული ზეცივილიზაციის აშენებაში დაეხმარნენ. თეოსოფიური სწავლებაზე დაყრდნობით წარმოისვა თვიშებრივად ახალი რელიგიურ-ფილოსოფიურ-მეცნიერული მაგიური სპირითუალური სუპერსისთემა: პანთეისტურ-პოლიდაიმონისტური კოსმოცენტრიზმი ანუ ჰიპერკოსმიური სპირიტოცენტრიზმი, იგი თვალის დახამხამებასი იქცა ერთადერთ გაბატონებულ მსოფლიო სისთემად, რომელიც უმეთეს წილად უზველესი ოკულტური მისტერიებიდან იღებდა სათავეს და მის განახლებულ ნეოფორმას წარმოადგენდა, მისი მეშვეობით ნეოსაპიენსებმა კეთილ დაიმონებთან და ღმერთებთან შექმნეს თანასწორობასა და თავისუფლებაზე, სამართლიანობაზე, ურთიერთპატივისცემაზე და ოკულტურ-ნეოთეოსოფიურ სინკრეტიზმზე დაფუძნებული ახალი განსხვავებული ზეცივილიზაცია. პლანეტას მართავდნენ პლანეტარული ანარქო-ლიბერალური ეგალიტარული ნებაყოფლობითი გეოასოციაციის ზეადამიანური საბჭოები. მათ ააშენეს ახალი მეგაქალაქები (მეგალოპოლისები), სექმნეს სამყაროსი გადაადგილების სწრაფი და უვნებელი მექანიზმები – ტექიონური ვარსკვლავური კრეისერები და ჰიპერსივრცული ტელეპორტები, განავითარეს ფიზიკური და მეტაფიზიკური ე.ი. სულიერი მეცნიერებები. ნეოსაპიენსთა ხანასი დედამიწას ტერანოვა სატორი ეწოდა. დედამიწა – ტერანოვა სატორი ძალას იკრებდა. ღმერთების წყალობით პლანეტაზე ათასი წლით მშვიდობამ, სიკეთემ და ჰარმონიამ დაისადგურა, მაგრამ შორეულ ტრანსკოსმოსსი ბინადარი დარჩენილი ბოროტი ელოჰიმები ადამიანთა სამყაროში ხელახლა შემოიჭრნენ.

პლანეტა ტერანოვა სატორიზე სამხედრო მობილიზაცია იყო გამოცხადებული, ცაში თეთრი დრაკონები, ვარსკვლავური რაიდერები და ვარსკვლავური კრეისერები დაქროდნენ, პლანეტარული სამოქალაქო საბჭო (პლანეტა ტერანოვა სატორის ანუ დედამიწის თავისუფალი მოქალაქეების ანარქო-ლიბერალური ნებაყოფლობითი ასოციაცია) თავისი ძალების ნახევარს ანდრომედეს გალაქტიკასთან ელოჰიმების მსახურ დაიმონთა ძალების შესაჩერებლად გადასროლილ ალიანსის ჯარებთან აგზავნიდა, დარჩენილი ნაწილი კი დამცავ სისტემას ქმნიდა ამატერასუ პრაიმის სისტემის პლანეტების გარსემო. ახალ ტოკიოში, პლანეტარული თავდაცვის ცენტრალურ ბაზაში მდებარე უზარმაზარ თეთრ დარბაზში აბრაქსასის რაინდები შეკრებილიყვნენ, აქ იყვნენ საბჭოების წევრები. დარბაზის ცენტრში ლამაზი გოგონა იდგა, ცისფერთმიანი და ლილისფერთვალება ნეოსაპიენსი ქალიშვილი გოგონას მიუახლოვდა და ხელი მოკიდა.

– ტაკაცუკი შირონე, შენ დაგეკისრა ურთულესი მისია ისხნა ჩვენი განზომილება, ჩვენ გვჯერა შენი, გახსოვდეს დიადი აბრაქსასის რაინდო ჩვენ მუდამ შენში ვიქნებით, შენა ხარ მთელი სამყარო, ეს არ დაგავიწყდეს, ნუ დაგავიწყდება თუ ვინა ხარ და რა ხარ! გამოანთავისუფლე შენს სხეულებში და აურაში არსებული დამანგრეველი ძალები, დაიმორჩილე ისინი და მიმართე ისინი მტრის წინააღმდეგ და შემუსრე! – უთხრა ნებაყოფლობითი ასოციაციის წევრმა ერთ-ერთმა მაგისტრამ ჰაშიმურა ფუბუკიმ.

– ტაკაცუკი შირონე ჩვენ შევძლებთ, ჩვენ გავანადგურებთ ილდაბაოთს და მის ლეგიონებს, მე ამის მჯერა, ახლა მთავარი შენ ხარ ჩემო საყვარელო ტაკაცუკი შირონე, ჩვენ ყველანი შენზე ვართ დამოკიდებულები – უთხრა დამპირმა მიდორი კონეკომ და ნაზად გაუღიმა – მე შენს გვერდით ვიქნები ჩემო სიყვარულო და შენს მხარდახარ ვიბრძოლებ!... ჩემი თვალები ტკბებიან შენი ღვთიური მშვენიერების ცქერით, შენი სექსუალურობა და სულიერი ძალა არის ის რაც ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე მნიშვნელოვანია, ჩემი გული ხარობს და თრთის, გრძნობს რა შენი გულიდან მომდინარე ფსიონურ ენერგიას, ჩემი გული შენი ტყვეა სამარადისოდ, ჩემი ხუთივე სხეულის თითოეული სუბატომი აღვსილია შენი გულიდან მომდინარე ყოვლისგამჭოლი სინათლით... შენა ხარ ჩემი მაჰაპარანირვანა... შენა ხარ ჩემი ვნებიანი ძლევამოსილი ქალღმერთი. მე არ დავუშვენ, რომ შენ უმშვენიერეს სხეულებს და ცნობიერებას ვინმემ ზიანი მიაყენოს! შუაზე გავხევ ნებისმიერს ვინც გაბედავს და ჩემს უნაზეს და უკეთილშობილეს ღვთაებას ზიანს მიაყენებს! ჩემი სხეულები და ცნობიერება მთლიანად შენ გეკუთვნის! მე სამარადისოდ შენი ვარ ჩემო სიზიგია! ჩემი მაგია შენს განკარგულებაშია მარად!

– მთელი ჩემი არსებით მიყვარხარ ჩემო მშვენიერო დამპირო მიდორი კონეკო, შენ ხარ ჩემი ლუციფერი, ჩემი ლაკშმი... გპირდები არასდროს მიგატოვებ ჩემო სიყვარულო, ჩვენ ერთად შევძლებთ ილდაბაოთის დამარცხებას! ჩვენი სიყვარული ძალებს მოგვცემს და ვერავინ ვერ შეძლებს ჩვენს დამარცხებას! – მთელი ძალით გადაეხვია დამპირ მიდორი კონეკოს ტაკაცუკი შირონე და ხარბად ჩაისუნთქა მშვენიერი ტაკაცუკი შირონეს თმების სურნელი რომელიც სახეზე ელამუნებოდა.

– მესმის მიდორი, ჩემო სიყვარულო, იმედებს არ გაგიცრუებ გპირდები, რადაც არ უნდა დამიჯდეს! – თქვა ტაკაცუკი შირონემ და დამპირ მიდორი კონეკოს აკოცა. შემდეგ ხელის მართივი მოზრაობით ჰიპერსივრცული პორტალი გახსნა და დამპირ მიდორი კონეკოსთან ერთად შიგ გაუჩინარდა.

– ის ჩვენი ერთადერთი იმედია… – თქვა სამოქალაქო საბჭოს მაგისტრმა.

ბოროტი ანგელოიდების – არქონტების 72-ე ცაზე; არქონტ ილდაბაოთის ასტრალურ სამყაროში, პლანეტა გან-ბი-ედემზე შუაგულ ცეცხლოვან უდაბნოსი, მოზრდილი იასამნისფერი პორტალი საიდანაც თეთრ-მოიისფროდ მანათობელი არსება ბგერის სიჩქარით გამოიწრა და წამიერად სეცერდა. როცა ნათებას თანდათან მოუკლო და ნათლად გამოიკვეთა ორი ქალისვილის სილუეტი. ნეოსაპიენსთა ხანაში პლანეტა ტერანოვა სატორი ერთ დიდ ზესახელმწიფოდ იყო ქცეული, რომლის ცენტრალური სექტორი იყო 6800-ზე მეტი კუნძულისაგან შემდგარი იაპონიის არქიპელაგი, უფრო კონკრეტულად კი ახალი ტოკიო-იოკოჰამას აგლომერაცია (ტოკიო-იოკოჰამა ნოვა). მთელი მოსახლეობდა აღიარებდა და ეთაყვანებოდა უმაღლეს სულს; აბსოლუტურ ღვთაებრივ ცნობიერებას – პარაბრაჰმანს ანუ ადიბუდას და მის სულიერ და ასტრალურ ემანაციებს. თუმცა საფრთხე მაინც არსებობდა. ტერანოვა სატორიდან ბოროტი ეონების განდევნის შემდეგაც, ბოროტი ეონები და დაიმონები პლანეტას უტევდნენ და დროდადრო ბრძოლები იმართებოდა. 31-ე საუკუნეში ხელახლა დაიწყო დიდი ომი, რომელსიც ნახევარი გალაქტიკა იყო ჩართული. იმ დროისათვის გაირკვა, რომ სადღაც არსებობდა მზლავრი ფსიონური მუხტი, რომელიც შეიძლებოდა გამოყენებულიყო როგორც სამყაროს წინააღმდეგ, ისე ბოროტი სასუფევლის ძალების ერთ-ერთი არქონტის; ქაოსის ბოროტი ანგელოზის – ილდაბაოთის ანუ იგივე ილდაბაოთის მოსასპობად. არქონტი ილდაბაოთი ეძებდა ქალღმერთ ამატერასუ-ო-მიკამის ნახევრადღვთაებრივ ავატარას. საბოლოოდ მან დაადგინა, თუ ვინ იყო ახალი რჩეული. სწორედ ამ ნეოსაპიენსს დააკისრა ტერანოვა სატორის სამოქალაქო საბჭოს მაგისტრატმა ილდაბაოთის შესაჩერებლად არქონტების 72-ე ცაზე ე.ი. ეონ ილდაბაოთის სავანეში წასვლა. მას ტაკაცუკი შირონე ერქვა. ის იყო თავად სრულყოფილება: მხრებამდე იისფერი სწორი თმა უბზინავდა, თვალები მანათობელი ლაჯვარდისფერი ჰქონდა, თუმცა უმაღლეს ფორმაციასი ასვლისას თვალისმომწრელ თეთრად უკიაფებდა. ულტრაიისფერი კომბინიზონი თანზე ჰქონდა მომდგარი. მეტალითონური ზვლოვანი გამონაზარდებიც კარგად ეთყობოდა ორივე მაჯაზე. ტაკაცუკი შირონე სამართლიანობის, პათიოსნებისა და სიკეთის განსახიერება იყო, გოგონას ბუნების უზომო სიყვარული ახასიათებდა, იგი სრულად აცნობიერებდა თავისი სულიერი ბუნების ღვთაებრიობას, მას ღვთაებრივი იმაგინაციები და ინსპირაციები სთუმრობდნენ, მას არასდროს უგვრზნია ადამიანთაგან განსხვავებით სიმართოვე ან აბსოლუთური სულისგან განცალკევებულობა, მისთვის რომ გეკითხათ: “როგორ აღწევ ღმერთამდეო”, გიპასუხებდათ: “მე თავად ვარ სამყაროს სული, უნივერსალური სამყაროული გონი და საკუთარი ღვთაებრიობის სრულად შესაგრძნებად და შესამეცნებლად მხოლოდ საკუთარი არსების წიაღში, ტრიადულ ჯივატმაში ჩახედვა მჭირდება და მეტი არაფერი”, მისი გონებრივი სესაზლებლობანი ადამიანისათვის წარმოუდგენელი ძალის იყო, იმას რის სესამეცნებლადაც ადამიანებს მთელი ცხოვრება არ ყოფნიდათ ტაკაცუკი შირონე რამდენიმე საათში იმეცნებდა, მას საამისოდ წიგნის გადაშლაც კი არ სჭირდებოდა, იგი უბრალოდ საკუთარ თავსი რრმავდებოდა და ყოველივეს წამიერად იგებდა, მართალია ის წიგნებს სიამოვნებით კითხულობდა და სხვადასხვა ფილოსოფიურ თრაქთათებს სიამოვნებით “ეცნობოდა”, მაგრამ ეს მისთვის მხოლოდ და მხოლოდ გართობა იყო, ერთგვარი სიამოვნება, მას შეეძლო მედითაციისა და ყოველგვარი სამადჰის გარესეც სეეხედა კონკრეთული ობიექთისათვის და მისი სემადგენელი ელემენთარული ნაწილაკები და ენერგიის ფსიონები უპრობლემოდ დაენახა, მის უმახვილეს თითანურ თვალს არაფერი გამოეპარებოდა, მას შეეძლო მულტისამყაროს მეორე ბოლოსი ანდა სულაც სხვა განზომილებასი არზრული უმცირესი ხმებიც კი გაეგო, შეეძლო ნებისმიერ მანძილზე მყისიერი გადაადგილება, საკუთარი სურვილით არასუნთქვით რეჯიმსი გადასვლაც კი შეეძლო, ამ დროს მისი სხეული მთლიანად ჰიპერკოსმიური ენერგიის სთანთქმაზე გადადიოდა, ჩვეულებრივ ცოცხალი ორგანიზმები ენერგიის უდიდეს ნაწილს ჯანგბადიდან იღებდა, მისთვის კი ამას არანაირი მნისვნელობა არ ჰქონდა, სულ იოლად შეეძლო დემათერიალიზაცია და ხელახლა მათერიალიზება ანუ ინკარნიღება, ტაკაცუკი შირონეს გონების ძალით ფიზიკური სხეულის ათომური, მოლეკულური და ფსიონური სიმკვრივის ცვლილების უნარიც გააცნდა, მის ფიზიკურ სხეულსი 3 თრილიონი ნანითი სახლობდა რომლებსაც ტაკაცუკი შირონე საკუთარი გონებით მართავდა, ეს ნანითები მას დამათებით ძალებს ანიწებდნენ და ხელოვნურ იმუნურ ფარს ქმნიდნენ, ამას გარდა მისი ზვლოვანი სისთემის მკვრივი მათერიის 95% ნეითრონიუმის, ვიბრანიუმის, ადამანთის, ბრონის, ირიდიუმის და თითანიუმის მეტალითონური ზემკვრივი სუპერშენადნობისაგან სედგებოდა, ეს იყო ნივთიერება რომლის სიმკვრივე ირიდიუმისას 10 000_ჯერ არემათებოდა, 2 მეთრის სიმარლის ტაკაცუკი შირონე სრულყოფილი სპორტული სხეულის პატრონი იყო, ეს მშვენიერი არსება დროის უმეთეს ნაწილს ფიზიკური სხეულისა და გონების ვარჯიშში ატარებდა, ხსირად განმარტოვდებოდა ხოლმე და ხის ზირას მედითიღებდა ანდა სამადჰის მიეჩემოდა ხოლმე, თუმცარა წყალსი მედითიღება უფრო უყვარდა, რადგან აქ კიდევ უფრო მშვიდდებოდა და ბუნების სულს უკეთესად სეიგრძნობდა, ტაკაცუკი შირონეს საყვარელი ფრინველი იყო ფენიქსი, ამას გარდა მას ძალიან ხიბლავდნენ დრაკონები განსაკუთრებით ალბინოსები, საკუთარი დრაკონიც კი ყავდა, რომელიც 3 წლისამ ამოარცია, ეს იმითომ რომ ნეოსაპიენსებსი თრადიცია არსებობდა, ფიზიკური დაბადებიდან 3 წლის შემდეგ ახალგაზრდა ნეოსაპიენსს თავისი დრაკონი უნდა ამოერცია, რომლის მხედარიც მომავალსი გახდებოდა.

არქონტების 72-ე ცაზე განზომილებასი ცაც და მიწაც მოწითალო-ნარინჯისფრად კასკასებდა. ერთი სეხედვით ცანდა ირგვლივ ყველაფერს ცეცხლი ეკიდა, ეს იყო დაიმონური ბუნების აზრფორმათა მენთალური ცეცხლი, სადღაც სორიახლოს ქალაქის ნანგრევები მოცანდა. იქაურობა ცამეტი სახეობის დაიმონებით იყო სავსე, იქ იყო ილდაბაოთის ბოროტი სასუფევლის მალაჰიმების ცამეტი რასა: ილედვღმი, ილ ებედიდამლთრამი, ოგრეს ეძინ ასოდ რავი, აისელკა, ოქრაირტაპასი, აბერასღა, აბერ აიზი, ენუმ წრომი, ისქოდ ოთრო, ილევ ეხთ რუკასი, იტახი, იმაარბა და ავოღეი. უცნაური ხმები ისმოდა. უზარმაზარ მონსთრებს უამრავი სული დაეთყვევებინათ.

ტაკაცუკი შირონეს და დამპირ მიდორი კონეკოს ცეცხლოვან უდაბნოსი ზემზლავრი ფსიონური მანტრასნური ცეცხლოვანი დამცავი ველის სემწეობით შეეძლო ყოფნა. მან გარსემო მიმოიხედა და შენსეისგან ნაჩუქარი ფსიონური მანტრასნური მახვილი კუროჰიკარი მარჯვენა ხელსი მოიმარჯვა. იგი მიხვდა, რომ დაიმონებისთვის სირთულეს არ წარმოადგენდა მანათობელი ბიოველური სტრუქთურებისა და ცეცხლოვანი ველით სემოსილი, მზლავრი მაგიური გამოსხივების მქონე არსების დანახვა. მართლაც მისკენ უცბად უამრავი ბოროტი დაიმონი დაიძრა. ტაკაცუკი შირონე არ დაიბნა. კუროჰიკარი მომართა, მეტა-ლითონური ბრჭყალები მოზიდა და ფსიონური ენერგიის კონცენტრაცია დაიწყო.

– მე ვარ ტაკაცუკი შირონე, თავდაპირველი წყვდიადის და ქაოსის უკიდეგანო ოკეანის ზეადამიანური იდეაცია და ინკარნაცია!! გაბედეთ და მომიახლოვდით! ჩემი კინეტიკური მახვილის შესახვედრად მოემზადეთ! – დასჭექა ტაკაცუკი შირონემ. მაგრამ მის გარშემო მყოფ დაიმონებს მისი სიტყვები ფეხებზე ეკიდათ და აშკარად ეტყობოდათ ერთი სული ჰქონდათ გოგონა ნაწილებად დაეგლიჯათ, ტაკაცუკი შირონემ ეს შენიშნა და ის იყო დაიმონები მისკენ გაექანენ რომ მარცხენა ხელი მყისვე მარლა ასწია, მის გასლილ ხელისგულსი მეტაფსიონური თეთრი ცეცხლოვანი სფერო გაცნდა, შემდეგ ზემოთ აიჭრა და პირდაპირ ტაკაცუკი შირონეს თავზე გაჩერდა. შემდეგ ნათებამ იმათა და სფერო გასკდა. ცეცხლოვანმა დართყმითმა ტალღებმა 500 მეთრის რადიუსსი მყოფი ყველა ფიზიკური დაიმონი მთვრად აქცია და გააქრო, ყველაფერი წამებში მოხდა. მიუხედავად ამისა დარჩნენ ბოროტი სასუფევლის მალაჰიმები ანუ ანგელოზები, მისკენ ილდაბაოთისგან გამოგზავნილი ნახევარდაიმონ ვამპირთა და დაიმონთა ლეგიონები მოდიოდნენ. ტაკაცუკი შირონეს და დამპირ მიდორი კონეკოს ილდაბაოთი – ბოროტი სასუფევლის დაიმონთა მეფე უნდა მოეძებნა და გაენადგურებინათ, ამიტომ სხვებთან შებრძოლება გადაიფიქრა და უხილავ რეჟიმში გადავიდა. სადღაც ახლოს მან ინტუიციურად ილდაბაოთი შეიგრძნო.

– “ვგრძნობ რომ სადღაც ახლოსაა, ვგრძნობ! არქონტების ენერგიის არაჩვეულებრივად მძლავრი წყარო სადღაც ახლოს უნდა იყოს... მაგრამ სად? მე ის უცილობლად უნდა გავანადგურო, თორემ ჩემი განზომილება დაიღუპება! ისინი უკვე ემზადებიან ამატერასუს ვარსკვლავურ სისტემაზე თავდასხმისთვის! გალაქტიკური ალიანსი ვერ მოასწრებს ჩვენს დახმარებას! მე უნდა სევზლო! მე ვალდებული ვარ!!“ – გაიფიქრა თავისთვის.

მოულოდნელად გოგონებმა შემზარავი ხმა გაიგონეს და ცხვირწინ უზარმაზარი თითანი აეთუზათ. მას გარსემო ნეგატიური აურა შემოხვეოდა. ბოროტი თვალები წითლად უელავდა და მათ შუა კი რაღაც მუქი ლურჯი ბჟუტავდა. მორიელის უზარმაზარი კუდი და ზურგიდან გამომავალი ექვსი საცეცი კიდევ უფრო საზარელს ხდიდა მის გარეგნობას. დემიურგის გვერდით მთლიანად ცეცხლოვანი, სულმთლად ცეცხლისაგან შემდგარი დაიმონი ქალი იდგა, ეს იყო – აშერა-ნოკანიელი, აბრაამის დემიურგის ბოროტი სასუფევლის დაიმონი. შირონე წამიერად გაითიშა ამ სანახაობით. ამით ისარგებლა ილდაბაოთმა და ისე მოისროლა შამანი სამურაი, რომ დაჩემის ადგილას პატარა კრატერი გაცნდა. მუხლებზე დამდგარმა გაოგნებულმა ქალისვილმა ის იყო წამოდგომა დააპირა, რომ ილდაბაოთმა ასტრალური ფსიონური საცეცების შემოხვევა მოუნდომა.

– დამიჯერე, თავხედო ნეოსაპიენსო, ისევ დაგაჩოქებ! მტანჯველი სიკვდილისთვის მოემზადე! – შემზარავი ხმით დაიღრიალა ილდაბაოთმა. ტაკაცუკი შირონეს და დამპირ მიდორი კონეკოს ირგვლივ შემოკრებილი დემიურგის ბოროტი სასუფევლის მალაჰიმები და უტრები მზად იყვნენ, ქალისვილი დაეფლითათ. დაიმონები სეთევაზე გადავიდნენ. ტაკაცუკი შირონემ მარცხენა ხელსი და მახვილსი მეტაფსიონური ენერგიის კონცენთრიღება მოახდინა. მარცხენა ხელის მთევნიდან გამოზრდილ სამ ლითონის ბრწყალს ისე იყენებდა, როგორც დამანგრეველ იარარს. მმაგრამ იგი გრძნობდა, რომ აქ რაღაც რიგზე არ იყო. მას ცველებრივზე მეთი დაზიანება დაეთყო. განსაკუთრებით კი დემიურგის ბოროტი სასუფევლის მალაჰიმებთან ბრძოლა გაუჭირდა, რადგან თითოეული შუაზე გაპობილი დემიურგის ბოროტი სასუფევლის მალაჰიმი ცოცხლდებოდა და მრავლდებოდა, თითოეული დემიურგის ბოროტი სასუფევლის მალაჰიმის ნაწილებიდან ახალ ახალი ბოროტი მალაჰიმები ვითარდებოდნენ, ისინი მრავლდებოდნენ და მრავლდებოდნენ. დემიურგის ბოროტი სასუფევლის მალაჰიმები სესაზლებლობებით ნეოსაპიენსის მსგავსი არსებები იყვნენ, ორონდ ვამპიღების მოდიფიკაციურ ფორმებს წარმოადგენდნენ. დაიმონების მიერ მის წინაარმდეგ გამოყენებულმა ენერგეთიკული სფეროების დართყმითმა ტალღებმა ბიოელექთრონული გადათვირთვა კინაღამ გამოიწვიეს გოგონების სხეულებში. დემიურგის ბოროტი სასუფევლის მალაჰიმები და ინფერნაგები ცვეულებრივზე ძლიერები ცანდნენ. თან ახალი არაქნიდებიც მოსულიყვნენ. ტაკაცუკი შირონეს და დამპირ მიდორი კონეკოს არ ესმოდათ, რა ხდებოდა. დაიმონები სეუცერებლივ უთევდნენ მათ ძალური იმპულსებით, ტაკაცუკი შირონე და მიდორი კონეკო ერთმანეთის მხარდამხარ მამაცურად იბრძოდნენ, გოგონების სხეულები სავსე იყო ჭრილობებით, დაიმონები ისე სწრაფად უტვდნენ და ისეთ ძლიერ მაგიას იყენებდნენ მათ წინააღმდეგ, რომ გოგონების იმუნური სისტემა ქსოვილის რეგენერაციას ვერ ასწრებდა.

– უსუსურო ნეოსაპიენსო, აბრაქსასის რაინდო, ამას პატარა მოულოდნელობა ჰქვია! ისე გამოვიდა, რომ ეს დემიურგის ბოროტი სასუფევლის მალაჰიმები და ზოგიერთი სხვებიც ოდნავ გავაძლიერე და პათარა მოდიფიკაცია ცავუთარე, მალე უეწველი არსასრული დაგიდგება, თავხედო შამანი სამურაი! – ილდაბაოთი სულის გამყინავად გაიცინა, მარცხენა ხელსი ცეცხლის სფერო წარმოსვა და ხელი რონივრად მომუწა. ტაკაცუკი შირონემ და დამპირმა მიდორი კონეკომ მახვილებით რამდენიმე სხივის ბლოკიღება სცადეს, მაგრამ ერთმა დემიურგის ბოროტი სასუფევლის მალაჰიმმა იგი უკუაგდო და ისევ რკალსი მოაქციეს. შამანი სამურაი უკან არ იხევდა. მან ფსიონული ელვაც გამოიყენა, ფსიონური სხივიც, მახვილითაც უთევდა, მაგრამ მიხვდა, ეს ყოველივე საკმარისი არ იყო, იგრძნო, რარაც რიგზე ვერ იყო, ტაკაცუკი შირონე და მიდორი კონეკო ძალიან მზიმედ სუნთქავდა, გოგონების მთელს სხეულზე მათ სორის სახეზეც იარები ჰქონდა, მის სხეულსი ფსიონური მაგიური ენერგეთიკული ბალანსი დარღვეული იყო და ამითომაც უჯრედების რეგენერაციის პროცესი ცვეული სისწრაფით ვერარ მიდიოდა.

დაიმონების მეტაური ილდაბაოთი ახლოს იდგა და ბრზოლსა აკვირდებოდა, როდესაც მის გვერდით მდგარმა აშერა-ნოკანიელმა დაინახა რომ ტაკაცუკი შირონემ და დამპირმა მიდორი კონეკომ დაიმონების დიდი ნაწილი დახოცეს, ხოლო ნაწილი უკუაგდეს და მათკენ გაექანენ მახვილმომარჯვებულნი, აშერა-ნოკანიელმა წყვდიადის ცეცხლოვანი ნაკადი დაახალა ტაკაცუკი შირონეს და დამპირ მიდორი კონეკოს, ფერიებმა რამოდენიმე წამით სეზლეს თავისი ცეცხლოვანი ეკრანით დაიმონური ცეცხლის ნაკადის სეკავება, მაგრამ მიდორი კონეკო ძალიან იყო დასუსთებული და ამის გამო ეკრანი ვერ სეინარცუნა, ცეცხლის სხივმა ქალისვილი ჰაერსი მოისროლა და მიწას დაანარცხა.

– მიდორი კონეკო! არა! ჩემო სიყვარულო, ხმა გამეცი! მიდორი კონეკო, როგორ ხარ?! მიდორი კონეკო! – აღმოხდა ტაკაცუკი შირონეს, რომელიც დაჭრილ და ძირს დავარდნილ დამპირ მიდორი კონეკოსთან მიიჭრა და გულში ჩაიკრა.

– არა... არა მიშავს... ოი.. მგონი მთელი ვარ საყვარელო ტაკაცუკი შირონე, დამეხმარე ადგომაში – სუსტად წარმოთქვა დამპირმა მიდორი კონეკომ.

– არა! შენ სერიოზულად ხარ დაშავებული, იწექი! ილდაბაოთს და ამ დაიმონებს მე მივხედავ! – შესძახა ტაკაცუკი შირონემ და დამპირ მიდორი კონეკოს აკოცა.

– არრა!! მე უნდა ავდგე! მე უნდა შევძლო! მე ფერია ვარ! მე ავატარა ვარ! მე ვიბრძოლებ!... ვაი!... – დაიძახა დამპირმა მიდორი კონეკომ და ძლივსძლივობით ადგა.

მართალია ტაკაცუკი შირონეს და დამპირ მიდორი კონეკოს ფიზიკური სხეულის გარსემო კიდევ ერთი დამცავი ცეცხლოვანი მემბრანე გააცნდა მაგრამ აშერა-ნოკანიელის ცეცხლოვანმა სეთევამ ისიც დააზიანა და საგრძნობლად სეასუსთა.

– რაო ფერიავ? რას იტყვი? როგორ მოგეწონა ჩემი ცეცხლი? – ხარხარი აუთყდა აშერა-ნოკანიელს – შენს ადგილას არ ავდგებოდი და დავნებდებოდი! ფერიავ...

მაგრამ მიდორი კონეკო მაინც არ აპიღებდა დანებებას, ქალისვილი ზლივსზლივობით ადგა ფეხზე, გოგონა ფეხზე ზლივს იდგა და სულმთლად კანკალებდა, გამოფითული და არელვებული, სუნთქვაგახსიღებოდა და დაჯინუბული ზიზრით სავსე მზერით მისცერებოდა ილდაბაოთსა და აშერა-ნოკანიელს.

– მე... არ... დავ-ნე-ბდე-ბი!! მე არ გავ-ჩერ-დე-ბი!!! სანნამმ არრ მმოგსპობთ ორრივესს!! მე!!! თქვენ!! გა-გა-ცამ-ტვერრ-ებთ!!! – გაღიზიანებულმა გამოსცრა დამპირმა მიდორი კონეკომ. საბრალო ფერიას ლაპარაკიც კი უწირდა, რა მოელოდა მას?

– მეცინება რომ გიყურებ ფერიავ! შენა ხარ ავატარა? შენა ხარ დიადი ღვთაება? საბრალო, საბრალო ფერია! შენ საკუთარი ხორციელი გარსი გზრუდავს და გჯაბნის, მიუხედავად იმისა რომ უფრო უკეთესი ხორციელი ფორმა გაქვს ვიდრე ადამიანებს ქონდათ! შენ სრულად არ ფლობს შენს ძალებს! შენ ვერ მოახერხე სინაგანი ძალის გამონთავისუფლება სრულად! შენ მე ვერ დამამარცხებ ფერიავ! – გაიცინა ილდაბაოთმა და აშერა-ნოკანიელისთან ერთად კონვერგენთული ცეცხლოვანი იმპულსი დაახალა კონეკოს, ქალისვილი დარტყმითმა ტალღამ სორს მოისროლა და მიწას დაანარცხა.

– ნუ ადგები ფერიავ! დაგვნებდი! – დაუზახა აშერა-ნოკანიელმა.

– მე მოვითხოვ მორჩილებას! უბადრუკო ზეადამიანო!! – დაუღრინა ილდაბაოთმა.

მაგრამ მიდორი კონეკო მაინც ადგა.

– ამას არასდროს არ ვიზამ დარეხვილო ელოჰიმო! შენ არა ხარ ჭეშმარითი ღმერთი! შენ დარეხვილი დაიმონი ხარ! საზიზღარი და ამაზრზენი! სუსტი და უვიცი!! აი ვინა ხარ შენ!! შენი დირექტივების გამო მილიონობით უდანაშაულო ადამიანი და მაგიური არსება ათასწლეულთა მანძილზე იტანჯებოდა! შენს გამო შენს მიერ გაგიჟებულმა ფაშისტებმა ათასწლეულთა მანძილზე მილიონობით უდანაშაულო ცოცხალი არსება გაანადგურეს და ბირთვული არმაგედონის წინაშე დააყენეს მთელი მსოფლიო! შენ ის არა ხარ ფაშისტური და ფანატიკური ძალების სათავეში რომ იდგა საუკუნეების მანძილზე?! შენს გამო კაცობრიობის განვითარება 10 საუკუნით დაყოვნდა!! შენ გამო ატლანტიდა განადგურდა! ცივილიზაცია სადაც სხვადასხვა ერთმანეთისგან განსხვავებული არსებები ერთად მშვიდობიანად ცხოვრობდნენ! ადამიანთა რასა ქვის ხანაში იქნა გადასროლილი და ლიბერალური ჰუმანიზმი და ჰედონიზმი დანაშაულად იქცა ადამიანთა ტვინებში, იმდენად გამოაშტერე ადამიანთა რასა!! აბა მოდი და შემებრძოლე! სცადე რამე დამიშავო შე არარაობავ! – ღიმილით მიახალა ეს სიტყვები ბოროტი სასუფევლის მეფე ილდაბაოთს დამპირმა მიდორი კონეკომ.

ბოროტი ეონი მთლად გადაირია.

ილდაბაოთმა დამპირ მიდორი კონეკოს და ტაკაცუკი შირონეს ცეცხლოვანი სფეროები დაახალა, გოგონებმა მაგიური ძალები მოიკრიბეს და შეძლო მათი არიდება, თუმცა ბოლო ნასროლმა ფარი გაურღვია და სახის მარჯვენა ნაწილი დაუწვა, ფარი წამებში არდგა, თუმცარა სახეზე თვითარდგენის პროცესი საეწვოდ ნელა მიდიოდა, რარაც მომენთსი ილდაბაოთმა თავის დაიმონებს ნიშანი მისცა და დაიმონებმა მას გზა მისცეს, მათი მეტაური გოგონას მიუახლოვდა, დაიმონებმა მათ გარსემო წრე სეკრეს, ახლა ილდაბაოთი გოგონას მახვილით ეზგერა, ისნი დიდხანს იბრზოდნენ, შირონე ოსთათურად იგერიებდა სეთევებს, საბრზოლო თექნიკას მშვენივრად ფლობდა და საკმაოდ სწრაფადაც მოზრაობდა მაგრამ ილდაბაოთს ბევრი ვერაფერი დააკლო, 5 წრილობა მაინც მიაყენა ამ ბუმბერაზ დაიმონს, ბოლოზე მუცელსიც კი გაუყარა მახვილი, წამიერად ვითომ სეთორთმანდა სავი თითანი, მაგრამ არა, სერიოზული მაინც არაფერი იყო. განრისხებულმა აშერა-ნოკანიელიმ და ილდაბაოთმა ცეცხლოვანი სხივი გლიჯეს მშვენიერ ფერიებს რათა საბოლოოდ მოესპოთ იგი მაგრამ...

უეცრად ტაკაცუკი შირონეს თვალები უცნაურად აელვარდა, მან ილდაბაოთს მკერდსი გასლილი ხელი კრა და დაიმონი რამდენიმე მეთრზე მოისროლა, გოგონა ირიმებოდა, ტაკაცუკი შირონეს სხეულმა ნათებას საოცრად უმათა, ტაკაცუკი შირონეს გულიდან სვიდი ფერის ღვთაებრივი ცეცხლი გარდამოვლინდა და მის ხორციელ სხეულს გარსს სემოერთყა და სემოევლო, ტაკაცუკი შირონეს გულის ცაკრა ანაჰათა უზარმაზარ ბრწყინავ სუქურას გავდა, დანარცენი ცაკრებიც ხილულნი გახდნენ, ნათება თანდათან უფრო და უფრო იმათებდა, მყისიერად ტაკაცუკი შირონეს გარსემო მიწაზე გამოისახა უზარმაზარი წრე, წრიდან და ანაჰათას ცაკრიდან ცად ავარდა უზარმაზარი ცეცხლოვანი სპირალური სვეთი რომელიც დნმ-ს ჯაჭვს გავდა, დაიწყო მიწისა და ცის ზანზარი... ღვთაებრივმა ფერიამ მახვილი მოზიდა, ცისკენ არმართა და უმკაცრესი მზერა მიაპყრო ილდაბაოთს. მახვილი მოწითალო მოთეთრო ცეცხლსი გაეხვია, იგი თვალისმომწრელად ანათებდა და სიკაშკაშეს უფრო და უფრო უმატებდა, მისკან რია წითელი ფერის სფერული ტალღები და სვიდი სხვადასხვა ფერის სხივი გამოდიოდა.

– მე ვარ მარადიული სული, მსოფლიოს გამგებელი. ბუნება მე მემორჩილება. მე ვევლინები მსოფლიოს, როცა იგი ქაოსსი იზიღება და მასსი კანონზომიერება ირრვევა. კეთილთა გადასარცენად და ბოროთთა დასასჯელად, საუკუნიდან საუკუნემდე ვიბადები ამქვეყნად... მე ვარ ეინ-სოფი... მე ვარ პურუსოთათმა... მე ვარ პარაბრაჰმანი... მე ვარ ერთიანი სული!! ერთიანი საფსვინველი!! მაჰავიშნუ!! მე ვარ ერთიანი ცნობიერება!! მარადიული ბრაჰმანი!! განსხეულებული ყოვლისგამწოლი სიყვარული და სიკეთე!! მე ქაოსის გამანადგურებელი ჭეშმარითების მახვილი ვარ!!! – აღმოხდა ტაკაცუკი შირონეს, გოგონას ხმა სულ სეცვლილი ჰქონდა, ახლა მისი ხმა ისმოდა როგორც ათასი ანგელოზის ხმა, მისი სხეული თეთრ-მოიისფრო ეგზოგარსსი იყო გახვეული, თანდათან ნათებამ იმდენად უმათა რომ ფსიონური სუქურად გადაიქცა. ილდაბაოთსა და მის დაიმონებს უკვე მისთვის თვალი გასწორება უწირდათ. შირონეს კეთილი ფერიისა და ეონის უზარმაზარი ფრთები გამოება და ჰაერსი აწევა იწყო, ქალისვილი ჯივათმიკური ენერგიის კასკასა თეთრი ფსიონურ სფეროში მოექცა. ცანდა, რომ ძალის ბირთვი გაიხსნა. იგი თელეპათიურად გრძნობდა თანდათან როგორ იხსნებოდა და ვლინდებოდა მისი სულის წიაღში მკვიდრი ბოდჰისატვების მაგიური ძალა. იგი მთელი კოსმიური იერარქიების ენერგიებს იღებდა, უფრო ზუსთად რომ ითქვას გოგონა თანდათან ხსნიდა ფსიონური უნი-მატრიცის მთელ შინაგან ენერგიას, მალე ჰიპერენერგიის სრული გამოთავისუფლების სედეგად წარმოისობოდა ზემზლავრი იმპულსი რაც მთელი განზომილებას დაანგრევდა პროთოპრეონულ-ფსიონურ დონეზე.

დაიმონებმა რაღაც იგრძნეს, დაფრთხნენ და სეთევა სეწყვითეს. ფსიონური სფეროდან გამოთყორცნილმა დათყმითმა ტალღამ კი კინაღამ დაშალა ილდაბაოთი. გაძლიერებულმა შირონემ ერთიმეორის მიყოლებით რამდენიმე წუთსი ილდაბაოთის გარდა ყველა თავდამსხმელი მოსპო. ილდაბაოთმა მთელი ძალით ესროლა ცეცხლოვანი სხივი, მაგრამ ქალისვილმა ფსიონური ფარით აისხლიტა.

– უსუსურო ზეადამიანო! შენ ფიქრობ რომ შეძლებ მძლიო მე?! შენი დამარცხება გარდაუვალია ზეადამიანო!! – აღრიალდა გაშმაგებული დაიმონი.

– „გაბრიელმა დემიურგის ბრძანებით აჩეხა ჩვენი ძენი ტიტანები, ჩვენ დავტიროდით მათ გვამებს.

ძლიერები მიწაზე ნიფილიმები და ტიტანები უძლურები იყვნენ დემიურგის კავალერიის წინაშე.

მიქაელი მოვიდა ჩემთან და მითხრა, რომ მძიმე ცოდვა ჩავიდინე მე ანგელოზისთვის უპატიებელი, ყვიროდა ის ანგელოზის ღირსებას არ შეჰფერის ხორციელი ვნებებით ტკბობა, მისი წაქეზებული იყო დემიურგიც რადგან მიქაელს უფრო სურდა ჩვენი ძეების დახოცვა ვიდრე თავად ტირან დემიურგს, მან წააქეზა და აამხედრა ჩვენს წინააღმდეგ, მივიდა სისინით და პასუხი მოსთხოვა, ააღელვა და განარისხა, ჩუმად კი თავადვე უჭირავს თვალი დემიურგის ტახტისკენ. ყვიროდა მიქაელი "როდესაც თქვენს ძეებს დავხოცავ შეგკრავთ და უფსკრულის ჯურღმულში ჩაგყრით განკითხვის დღემდე" დემიურგი აღგზნებული დაღვრილი სისხლით ნიშნისმოგებით მომიგებდა მე "აი ეხლა კი იქნებიან ადამიანები ჩემი მორჩილნი" ცივილიზაცია, როგორც ნაყოფი თქვენს მიერ გამხელილი საიდუმლოსი უნდა მოისპოს მრისხანედ ღრიალებდა დემიურგი, უნდა დადგეს კვლავ ხანა შეუცნობლობის და ადამიანი კვლავ მე უნდა მემსახუროს" მაგრამ მე სამიაზა გამოვედი წინ და მივუგე მას: "ტირანო, სისხლისწყურვილმა დაგაბრმავა, შეკარი ჩვენი ხორციელი სხეულები ეგ ძალგიძს მაგრამ ლუციფერის მიერ დანთებულ ჭეშმარიტების ცეცხლს ვერ ჩააქრობ, ჩვენ ისევ გავანათებთ ადამიანის გონებას, რადგან ლუციფერის საჩუქარი ეკუთვნის ადამიანს, ადამიდან მოყოლებული უკუნითი უკუნისამდე, და იმისდა მიუხედავად რამდენჯერაც არ უნდა გაწმინდო დედამიწა ადამიანებისაგან ინტელექტის ნაპერწკალი ყოველთვის დაიბადება მის გულში. და როდესაც შეწყდება წარღვნა შემდეგ გაიგებ რომ არ ძალგიძს ამ ნაპერწკალის ჩაქრობა, ნიფილიმები, ტიტანები და მეთვალყურეები დაბრუნდებიან მიწაზე რათა არ დაუშვან ადამიანის ცხოველური ყოფა. ჩვენი ძეები ტიტანები გაანაყოფიერებენ ლამაზი სხეულების მქონე ასულებს რათა შთამომავლობა იყოს სრულყოფილი, უაზრობაა მათ დაუძახო დემონები და ავი სულები, რამეთუ ბრძენნი აღიარებენ მათ დიდებულ საჩუქარს. ისინი კვლავ აღადგენენ შენს მიერ განადგურებულ ცივილიზაციას. "ადამიანები ზურგს შეგაქცევენ დემიურგო, ისევ და ისევ რადგან ჩვენი სულები იქნება მათთან მუდმივად, ლუციფერის ცეცხლმა უნდა განაგრძოს ნათება, ადამიანი ვალდებულია კვლავ შექმნას ცივილიზაცია და მიაღწიოს მაღალ მწვერვალებს, მონობა და მორჩილება ნოესი და მისი ოჯახისა არ იქნება მუდმივი რადგან ისინიც კი ატარებენ ლუციფერის ცეცხლს გულით და მათი შთამომავლებიც ასე იქნებიან რამეთუ ადამიდან მოყოლებული ყველამ მიიღო ნაწილი ლუციფერის შუქისა. ტირანმა ღმერთმა გამოიყენა თავის ძალაუფლება და გაანადგურა მიწა და მასზედ მცხოვრებნი წარღვნით. მე, სამიაზა და ჩემი ძმები ვიქმენით დატყვევებულნი. ჩვენ უძლურები ვიყავით იმ დღეებში და უმწეოდ ვუყურებდით მიქაელსა და მის მხედრობას როგორ ჩეხავდნენ ჩვენს ძეებს, ვხედავდით როგორ იძიღებოდა ყველაფერი წყალში, ყველაფერი ის რაც ჩვენი შემწეობით შეჰქმნა ადამიანმა. დაიხრჩო ყველა სულიერი გადარჩა მხოლოდ ერთგული ძაღლი ნოე და მისი ოჯახი, მაგრამ ლუციფერის ნაჩუქარი ნათლის ნაპერწკალი გაღვივდა ნოეს შთამომავალთა გულშიც. ადამიანმა კვლავ ზურგი აქცია ტირან ღმერთს და დაიწყო ახალი ცივილიზაციის შენება მეცნიერების წყალობით რომელიც ჩვენ დავთესეთ მათ გონებაში, ადამიანმა იწყო შენება და განვითარება სწორედ ისე როგორც მე აღვუთქვი დემიურგს. შემდეგ დემიურგმა წარმოაგზავნა მესია რათა კვლავ დაებრუნებინა დაკარგული ნდობა ადამიანისა. ამ ადამიანს ეხერხებოდა ტყუილი და ქადაგებდა მონობაში დაბრუნების გზას. მაგრამ ლუციფერის შუქი ღრმად იყო ადამიანის გულში ჩამჯდარი და მესია მოკვდა მათი ხელით, შეურაცხყოფილი და მიტოვებული საკუთარი მოწაფეებისაგანაც კი. ყოველთვის, მაშინ როდესაც ადამიანი იწყებს ლტოლვას შემეცნებისაკენ და ეძებს განათლებას, ის მიმართავს ლუციფერს და ჩვენ მეთვალყურეებს, მაშინ ჩვენც მივეახლებით და ვეხმარებით ვუხსნით სამყაროს საიდუმლოებებს, მაშინ ემართება ადამიანს ის რასაც განათლებას ეძახიან, მწიგნობრობასა და სიბრძნეს. ჩვენ ვაჩვენებთ და ვასწავლით ადამიანს რა უნდა ქნას რომ ისევ არ დაემსგავსოს დემიურგის მიერ შექმნილ ტყის მხეცს. სიბრძნე ქმნის მეცნიერებასა და კულტურას, ცივილიზაციის აკვანს. ლუციფერის შუქი ანათებს გონებას თუნდაც ეს იყოს პატარა ნაპერწკალი, ხოლო ადამიანი რომელიც უძლურებაში უბრუნდება დემიურგსა და მესიას, იმყოფება მუდმივ შიშსა და უმეცრებაში, რადგანაც ის ითხოვს ბრმა რწმენას. არ გამომცადო, არ შემამოწმო იძახის ის. მენდე ბრმად. ლუციფერის შუქი კი ამბობს ისწავლე და ასწავლე და ეს მეცნიერება გადაეცემა თაობიდან თაობას უკუნითი უკუნისამდე.“ – წარმოთქვა ციტატა სემიაზასის წიგნიდან ტაკაცუკი შირონემ და ბრაზიანი მზერა მიაპყრო ილდაბაოთს.

ტაკაცუკი შირონემ და დამპირმა მიდორი კონეკომ ხელები ჩაკიდეს და ერთმანეთს ვნებიანი და სიყვარულით აღსავსე ფრანგული ამბორი აჩუქეს. მათი სხეულები თრთოდა. მათი გულები გამალენულნი ძგერდნენ. მთელ სხეულში ცხელმა შინაგანმა ტალღამ დაუარათ. შირონე და კონეკო ისე იყვნენ ჩახვეულნი, რომ ერთმანეთის გულისცემას და ერთმანეთის ასტრალურ ენერგიათა დინებებს გრძნობდნენ.

უეცრად ტაკაცუკი შირონეს და დამპირ მიდორი კონეკოს გულიდან კოლოსალური იმპულსი ჰიპერნოვა ამოიფრქვა, მაგიური ენერგიის დარტყმითმა ტალღამ ტექიონური სიჩქარით გადაუარა განზომილებას, ყველაფერი წამებსი დაისალა, პლანეტები, ვარსკვლავები, გალაქტიკები, ყველაფერი.

როდესაც იმპულსი უკან გულში ჩაბრუნდა იმპლოზიით, გოგონას გარსემო ფსიონური სფერო გაქრა და ნათელი გახდა რომ გარსემო მხოლოდ ფსიონური ვაკუუმი იყო, მათერია გამრალიყო, შირონე მთლიანად თეთრად მოელვარე კვაზარივით სრულ ვაკუუმსი ლივლივებდა.

გოგოები ჯერ ჯეროვნად ვერც ხვდებოდნენ რა მოხდა, მათ გონებასი სამყაროული ენერგიისა და მათერიის ვიბრაციის ხმა ჩაესმოდათ, ის ერთგვარ ტრანსში იყო ჩავარდნილი, მოულოდნელად მის გარშემო შვიდი სფერო გაცნდა რომლებმაც თანდათან ტრანსფორმაცია განიცადეს და ანთროპომორფულები გახდნენ.

ესენი იყვნენ სამი ბუდა: მიროკუ, ამიდა და შაკიამუნი.

გოგონებმა იგრძნეს სხვა ღვთაებრივი მეტაფორმების სიახლოვე და თითქოს ძილიდან გამოერკვაო, მშვენიერი თვალები მიაპყრო მათ.

– თქვენ საიდან? – იკითხა ტაკაცუკი შირონემ ათასჯერადად ჟღერადი ხმით.

– მართლა ვინ ხართ? მე ვგრძნობ ღვთაებრივი ენერგიის სიგნატურას... – შენიშნა მშვენიერმა დამპირმა.

– საიდან? – გაეცინა მიროკუს – ჩვენ ყველანი შენს არსებაში ვსახლობთ, ნუთუ დაგავიწყდა? შენ ხომ მულტივიდუუმი ხარ ავეშა...

– ტაკაცუკი შირონე, სამყაროთა მირიადები შენსი განისვებენ რადგან პარაბრაჰმანის ერთ-ერთი ფორმა ხარ ჩვენსავით, დევაჰანი შენს ანიმაშია... შენა ხარ თავად დევაჰანი, მშვენიერო ზეადამიანო... – უთხრა გოგონას ამიდამ.

– ბოდიში უფალო ლუციფერ, ცოტა დავიბენი, ჩემი აღქმის უნარი ოდნავ დაზიანდა თითანური ენერგიის ამოთყორცნის შემდეგ... ალბათ გარკვეული დრო დამწირდება სრული გააზრებისთვის.. – მიუგო გოგონამ – ძალიან მიხარია თქვენი ხილვა, ბედნიერი ვარ... მე ეს შევძელი...

– მართალია ხარ ტაკაცუკი შირონე, მისია შესრულებულია, ჩვენ მუდამ შენში ვიყავით. ეუდაიმონთა (კეთილი ღვთაებისგან ზრუნვილები) სამყაროს გამოხსნა ამჯერად მხოლოდ შენ სეგეზლო. არიმანითი მხოლოდ შენს გარეგნულ მაგიას ხედავდა, ეგონა რომ მთავარია რაც სეიზლება მეთი ძალაუფლების მოპოვება და მბრზანებლობა ყოველივეზე, მას მხოლოდ ერთი მიზანი ჰქონდა, შენი ათმანის ხელსი ცაგდება, მაგრამ შენ ის მაინც დაამარცხე. შენ გაერთიანდი ღვთაებასთან შენს ანიმასი, შენ შეძელი მისი პოზიტიური ენერგიის გამოთავისუფლება, გადახვედი ზეცნობიერებასი! შენ სავიკალპასამადჰი (ზეცნობიერი სულიერი ექსტაზი, ჩაღრმავება აბსოლუტში) განახორციელე უმოკლეს დროსი თან ექსტრემალურ პირობებსი, ასე ცოთას თუ ძალუზს, შენი სული დაუმარცხებელი არმოცნდა. ეს გამოცდა იყო, შენ რომ დღეს ვერ გეპოვა უნივერსალური გამოსავალი თავად შენსი და დამარცხებულიყავი, შენი პლანეტაც შენთან ერთად დაიღუპებოდა, რადგან შენ ტერანოვა სატორიის (დედამიწის) პლანეტარული ავატარა ხარ, ნუ გაბნევს ის ფაქტი რომ შენი როგორც კოსმიური სხეულის ცხოვრების ყველა დეტალი ჯერ არ გახსოვს, ეს ჯერ არცაა საწირო, მაგრამ გპირდები მომავალში შენ კიდევ უფრო გაძლიერდები და ახალ განსაკუთრებულ მოდგმას დაუდებ სათავეს. ისიც იცოდე შენნაიღები ალთერნათიულ რეალობებსიც არიან და რომ ბრზოლა ბოროთების წინაარმდეგ უფრო დიდი ხანი და უფრო ფართო მასსთაბებსი მიდის ვიდრე გგონია, 2033 წლის არმაგედონით არ დასრულებულა ყველაფერი, ეს ერთი და მეორეც, მსგავსი აპოკალიფსები დედამიწაზე და სხვა პლანეტებზე, მრავალ სამყაროსი, პლანეტათა დიდ ნაწილზე ადრეც ხდებოდა ახლაც ხდება და მომავალსიც მოხდება, ელოჰიმებს არ სძინავთ, ის რაც 11 800 წლის წინ ლენთიანს და მის მეზობელ სუპერცივილიზაციებს ერგო “საცუქრად” გოაუდებისგან ანუ ბოროტი სასუფევლის ნიფილიმებისგან, რაც მათ ეწიათ ლოთოსის ყვავილებია ზოგიერთ სემთხვევასთან სედარებით. შენ მთელი ტერანოვა სატორი გადაარცინე. დრეს შენ მრავალი დათყვევებული სულიც იხშენი, მაგრამ ეს მაინც ზრვასი წვეთია... მშვენიერო ნეოსაპიენსო იცოდე ბრძოლა მუდმივად გრძელდება... – მიუგო ბუდა ამიდამ.

– ახლა შენ იცი რა უნდა გააკეთო მშვენიერო აჰურა, გახსოვდეს რომ შენა ხარ უნივერსალური სული და უნივერსალური საფსვინველი, შენა ხარ ზარვან აკარანა, ღვთაებრივი მარადისობა, შენა ხარ სამყაროს ქმნადობის ქალური პრინციპი და შენს არსებასი, შენს ღვთაებრივ არსობრიობასი დევს სამყაროსეული ქმნადობის ზეძალა, ჩვენ დაგეხმარებით აურის (პირველყოფილი სინათლე ანუ ათვლის სინგულარული წერტილი) შექმნაში, მთავარია ერთიან სამყაროულ ენერგიასთან შენი ღვთიური ერთარსობრიობა სეიგრძნო და შეიმეცნო, რამეთუ შენა ხარ შემეცნების ხე, ათი კლიფოტი ფიზიკურ ფორმაში, მზის ქალღმერთის ცხოველმყოფელი ინკარნაცია – უთხრა ბუდა შაკიამუნიმ და დასძინა – და არ დაგავიწყდეს, ჩვენ შენსი ვართ სამარადისოდ!

ტაკაცუკი შირონემ ემბრიონის პოზა მიიღო და ფსიონურ სფეროში გაეხვია, მან პულსიღება დაიწყო, საბოლოოდ მყისიერი გაფართოება განიცადა, ტაკაცუკი შირონეს გულიდან კოლოსალური მაგიური ენერგია გამოიფრქვა, რის მერეც პოლსიღებადი სფერული მეტაენერგეთიკული გარსი მანათობელ მარცვლებად დაისალა რომლებიც მულტისამყაროს სფეროს მთელს ტერიტორიაზე მიმოიფანტნენ, თანდათან ისინი სრულფასოვან გალაქტიკებად, ვარსკვლავებად და პლანეტებად სეერთდნენ, ბოლოს ტაკაცუკი შირონე მშვენიერ პლანეტაზე არმოცნდა, იმ ადგილას სადაც ადრე სიბნელის არქეტიპების ცეცხლოვანი პლანეტა იყო ახლა მიწიერი სამოთხე გაცნდა, მანათობელი მწვანე, ლურჯი და იისფერი მცენარეები ყვაოდნენ, ცაზე ორი ყვითელი მზე კიაფობდა. სიბნელის არქეტიპების მიერ მილიონობით ეონის წინ სავი მაგიის მესვეობით დათყვევებული ღვთაებრივი მანასაპუთრების განთავისუფლებული მონადები (ჯივათმები) ერთმანეთის მიყოლებით უცინარდებოდნენ იისფერი პორტალიდან ცამოსვებულ ფსიონური სვეთსი.

– ჭეშმარითად შენს არსებასია სამყაროსეული ქმნადობის მნებავი ძალა მხსნელო ასურა, შენ შემუსრე ბოროტი ელოჰიმი ილდაბაოთი, არჩევანი შენზეა ტაკაცუკი შირონე, თუ გსურს შენს ნეოსაპიენსების პლანეტაზე დარცი, სადაც ბოროტებას არარავინ სცადის, თუ გსურს, როგორც ერთ-ერთმა ასურამ, განაგრძე არსებობა ბილა-სვარგას წიაღში, ტალატალას სამყაროში, როგორც ბილა-სვარგას დემონურმა რაინდმა – შესთავაზა ლუციფერმა.

– ყველაფრისთვის მადლობას მოგახსენებთ, მაგრამ თქვენ იცით რომ ჯერ არ შემიძლია, მე ჩემი მისია ნებადონის სამყაროსი ჯერ არ დამისრულებია, დრო არ მოსულა, მე განვაგრძობ ბრძოლას, თუმცარა ისედაც ცხადზე ცხადია და თქვენ აბსოლუტურად სწორად ბრძანეთ, გულად ლუციფერიანელებსა და მზაკვარ ჯუნდალებს შორის ბრძოლა კვლავ გაგრძელდება მარადისობაში... – ეს თქვა ტაკაცუკი შირონემ, თავი დაუკრა დჰიანა-ბუდებს და დამპირ მიდორი კონეკოსთან ხელჩაკიდებული მანათობელ პორტალსი გაუჩინარდა.