ქანაანის დაპყრობა და ქანაანელი ხალხების ტოტალური გენოციდი

[შანკარადევა]

მას შემდეგ რაც ებრაელები შევიდნენ ქანაანის მიწაზე, მათმა ბარბაროსულმა ურდომ გაანადგურა არც მეტი არც ნაკლები 10 ეთნოსი, 10 ერი; ამორეველნი, მოებელნი, ედუმელნი, ხეთელნი, ფერიზეველნი, იებუსეველნი, ქანაანელნი, ხივიელნი, გირგაშეველნი და მიდიანელნი. მათ ამ ხალხთა 90 % -ზე მეტი გაწყვიტეს, ხოლო რაც გადარჩა დაიმონეს, ებრაელი მამაკაცები ტყვედ ჩაგდებულ ქალებს აიძულებდნენ მათთან სექსუალური კავშირის განხორციელებას, რათა ებრაელი ერი გაემრავლებინათ. ბიბლიაში წერია: „გაილაშქრეს მიდიანზე, როგორც ნაბრძანები ქონდა მოსესთვის უფალს და დახოცეს ყველა მამრი“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 7). „დახოცილებში იყვნენ მიდიანის მეფეები: ევი, რეკემი, ცური, ხური და რება - ხუთი მიდიანელი მეფე. აგრეთვე მოკლეს მახვილით ბალაამი, ბეყორის ძე“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 8). „ტყვედ წაიყვანეს ისრაელიანებმა მიდიანელი ქალები და ბავშვები და მთელი მათი საქონელი. მოიალაფეს მთელი მათი ქონება და დოვლათი“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 9). „ცეცხლს მისცეს ყველა მათი ქალაქი მათ საზღვრებში და ყველა დაბა“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 10). „აიღეს მთელი ნადავლი და მთელი ნაალაფარი კაციდან პირუტყვამდე“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 11). შემდეგ მივიდნენ ებრაელი ტერორისტები და ყაჩაღები თავიანთ უფროსთან მოსესთან და ტერორისტი მოსე გაცოფდა: „განურისხდა მოსე ჯარის უფროსებს, ათასისთავებს და ასისთავებს, რომლებიც ბრძოლის ველიდან მობრუნდნენ“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 14). „უთხრა მათ მოსემ: ცოცხალი დატოვეთ ყველა ქალი?“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 15). „განა მათი მიზეზით არ განუდგნენ ისრაელიანები უფალს, როგორც თქვა ბალაამმა და გადაამეტეს ფეღორის ცოდვას, რის გამოც მოხდა განადგურება უფლის საზოგადოებაში?“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 16). „ახლა გაწყვიტეთ ბავშვებში ყველა მამროვანი, ყოველი ქალი რომელსაც შეცნობილი ყავს მამაკაცი მამრის საწოლზე, მოკალით“ (რიცხვნი, თავი 31, სტროფი 17). „იმავე დღეს აიღო იესომ მაკედა, მახვილით მოსრა იგი და მისი მეფე, მუსრი გაავლო მათ და ყველა სულიერს, რაც კი იქ იყო, არავინ დაუტოვებია ცოცხალი. ისევე მოექცა მაკედას მეფეს როგორც იერიქონის მეფეს მოექცა“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 28). „ჩაუგდო ხელში უფალმა ისრაელს ლიბნაც და მისი მეფეც. მოსრა მახვილით ის და ყველა სულიერი, რაც კი იქ იყო, არავინ დაუტოვებია ცოცხალი. ისევე მოექცა მის მეფეს, როგორც იერიქონის მეფეს მოექცა“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 30). „ხელში ჩაუგდო უფალმა ისრაელს ლაქიში და მან მეორე დღესვე აიღო ლაქიში, მახვილით მოსრა იგი და ყველა სულიერი რაც კი იქ იყო. ისევე მოექცა როგორც ლიბნას“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 32).“მაშინ აიძრა ჰორამი, გეზერის მეფე, ლაქიშის საშველად, მაგრამ მუსრი გაავლეს მათ იესომ და მისმა ხალხმა. არავინ დაუტოვებიათ ცოცხალი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 33). „აიღო ყეგლონი იმავე დღეს და მახვილით მოსრა იგი. ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო, ამავე დღეს ამოწყვიტა, ისევე მოექცა, როგორც ლაქიშს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 35). „აიღო ხებრონი და მოსრა იგი მახვილით მისი მეფითურთ, ყველა მისი ქალაქი და ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო. არვინ დაუტოვებია ცოცხალი. ისევე მოექცა, როგორც ყეგლონს, გაანადგურა იგი და ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 37). „ხელში ჩაიგდო იგი და მისი მეფე და მისი ყველა ქალაქი, მახვილით მოსრა და ამოწყვიტა ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო. არაფერი დაუტოვებია ცოცხალი, როგორც მოექცა ხებრონს, ასევე მოექცა დაბირს და მის მეფეს, ასევე მოექცა ლიბნას და მის მეფეს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 39). „მახვილით მოსრა იესომ მთიანეთი, სამხრეთი მხარე, შეფელა და მთის ძირები და ყველა მათი მეფე. არვინ დაუტოვებია ცოცხალი, ყველა სულდგმული მოსპო, როგორც ბრძანა უფალმა, ისრაელის ღმერთმა“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 40). „მუსრი გაავლო მათ იესომ კადეშ-ბარნეადან ღაზამდე, მთელს გოშენის მხარეს გაბაონამდე“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 41). „ყველა ეს მეფე და მათი ქვეყნები ერთ ჯერზე ჩაიგდო ხელში იესომ, რადგან უფალი, ისრაელის ღმერთი იბრძოდა მისთვის“ (იესო ნავეს ძე, თავი 10, სტროფი 42). „უთხრა უფალმა იესოს: ნუ შეგეშინდება მათი, რადგან ხვალ ამ დროისათვის ყველას შევმუსრავ ისრაელის წინაშე. მათ ცხენებს ძარღვები გადაუსერე და ცეცხლს მიეცი მათი ეტლები“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 6). „მოულოდნელად მიადგა მათ იესო მეომრებითურთ მერომის წ####ბთან და დაესხა თავს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 7). „ხელში ჩაუგდო ისინი უფალმა ისრაელიანებს. შეუტიეს და სდიეს დიდ ციდონამდე, მისრეფოთ-მაიმამდე და მიცფას ველამდე, აღმოსავლეთისკენ, მუსრი გაავლეს, ისე რომ ცოცხალი არვინ დაუტოვებიათ“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 8). „ისე მოექცა მათ იესო, როგორც ნაბრძანები ქონდა მისთვის უფალს. მათ ცხენებს ძარღვები გადაუსერა და ცეცხლს მისცა ეტლები“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 9). „მაშინვე გამობრუნდა იესო და აიღო ხაცორი და მახვილით განგმირა მისი მეფე, რადგან წინათ ხაცორი ყველა ამ სამეფოს თავი იყო“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 10). „მახვილით მოსრეს ყოველი სულიერი, რაც კი იქ იყო. არცერთი სულდგმული არ დაუტოვებიათ. ხაცორს კი ცეცხლი წაუკიდეს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 11). „ამ ქალაქის ნადავლი და პირუტყვი წამოასხეს თავისთვის ისრაელიანებმა, მთელი ხალხი კი მოსრეს მახვილით, ისე რომ მთლიანად ამოწყვიტეს, ერთი სულიც არ დაუტოვებიათ“ (იესო ნავეს ძე, თავი 11, სტროფი 14). „ისინიც გამოვიდნენ ქალაქიდან მათ დასახვედრად და ისრაელს შორის მოექცნენ ჰაღაელები. დასცხეს მათ და არავინ გაუშვიათ ცოცხალი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 22). „ხოლო ჰაღაელთა მეფე ცოცხლად შეიპყრეს და იესოს მიგვარეს“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 23). „როცა მოათავა ისრაელმა ჰაღაის მცხოვრებთა ხოცვა-ჟლეტა ველზე უდაბნოში, სადამდეც მორეკეს ისინი და ყველანი უკლებლივ დაეცნე მახვილისაგან, მაშინ გაბრუნდა მთელი ისრაელი ჰაღაიში და მახვილით ამოწყვიტა დანარჩენი ხალხი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 24). „ამოწყდა იმ დღეს ჰაღაის მცხოვრებთაგან სულ თორმეტი ათასი სული - კაცი და ქალი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 26). „იესოს არ ჩამოუღია ხელი, რომლითაც შობი ქონდა მოღერებული, ვიდრე არ ამოწყვიტა მთელი ჰაღაი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 26). „გადაწვა იესომ ჰაღაი და სამარადისო ნანგრევებად უკაცრიელ ადგილად აქცია დღევანდლამდე“ (იესო ნავეს ძე, თავი 8, სტროფი 28). „გაანადგურეს ქალაქში (იერიქონში) ყველაფერი რაც დასარისხებელი იყო: კაცი თუ ქალი, ყმაწვილი თუ მოხუცებული, ცხვარ-ძროხა თუ სახედარი“ (იესო ნავეს ძე, თავი 6, სტროფი 21). ყოველივე ზემოთხსენებული აშკარად რაჯასის და ტამასის მოდუსების მოქმედების ნათელი მაგალითია, ყველაფერი ზემოთხსენებული რაც ებრაელებმა ჩაიდინეს, მათ ჩაიდინეს რაჯასის და ტამასის მოდუსების ზეგავლენის ქვეშ, თუმცაღა ეს არცაა გასაკვირი, რადგანაც ის ვინც მათ „წინ მიუძღოდა“, ის „წინასწარმეტყველი“, „წინასწარმეტყველი“ მოსე, რომელიც მათ მოუწოდებდა უდანაშაულო ადამიანების განადგურებისკენ, თავად რაჯასის და ტამასის მოდუსების ზეგავლენის ქვეშ იმყოფებოდა, რატომ? იმიტომ, რომ მოსე ენერგეტიკულ სუპერვიბრაციულ კონტაქტში იმყოფებოდა ბოროტ დემიურგთან ანუ ე.წ. „უფალ ღმერთთან“, რომელიც სინამდვილეში არის არა ღმერთი, არამედ სუბასტრალური სივრცეთაშორისი სივრციდან მოსული უმდაბლესი ფსიქომენტალური ენერგოვიბრაციის მულტიფაზური არსება. მოსეს დაბალი ენერგოვიბრაციის ფსიქომენტალური კავშირი ჰქონდა ე.წ. „უფალთან“, მოსესა და ამ „უფალს“ შორის არსებობდა ენერგეტიკული კავშირის არხი, ენერგეტიკული დერეფანი, რომლის დახმარებითაც ხდებოდა რაჯასიკური და ტამასიკური ენერგიის ორმხრივი ცირკულაცია მოსეს და ისრაელის „უფალს“ შორის. მოსე იყო ე.წ. „უფლის“ ანუ სუბასტრალური რეფტილოიდი-მანიპულატორის მონა, ამ სიტყვის ყველა მნიშვნელობით. ძველ აღთქმაში არსებობს საკმაოდ მრავალი ფაქტობრივი მტკიცებულება იმისა, რომ ისრაელიანთა ღვთაება - იეღოვა (იაჰვე), ბოროტი სულია და არა სინათლისა და სიკეთის ღმერთი, ბიბლიაში ამასთან დაკავშირებით წერია: “გამოვიდა სიხონი მთელი თავისი ხალხით იაჰცაში ჩვენს წინააღმდეგ საბრძოლველად“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 32). „ხელში ჩაგვაგდებინა იგი უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა და ჩვენც დავამარცხეთ იგი, მათი შვილები და მთელი მისი ხალხი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 33). „მაშინ დავიპყარით მისი ყველა ქალაქი, ავაოხრეთ ქალაქები და გავწყვიტეთ მცხოვრებნი დიდიან-პატარიანად. არავინ დაგვიტოვებია ცოცხალი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 2, სტროფი 34). „ჩაგვაგდებინა ხელში უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა, ყოგიც, ბაშანის მეფე, მთელი მისი ხალხითურთ და ჩვენც დავამარცხეთ იგი, ისე რომ არავინ დარჩენილა ცოცხალი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 3, სტროფი 3). „გავანადგურეთ ისინი, როგორც მოვექეცით სიხონს, ხეშბონის მეფეს, როცა გავუნადგურეთ ყველა ქალაქი - მამრი, დედრი და ბავშვი“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 3, სტროფი 6). ბიბლიური „უფალი“ ეუბნება ებრაელებს: „თუ იდუმალ წაგაქეზებს შენი ძმა, დედაშენის შვილი, ან შენი ვაჟი, ან ასული, ან შენს გვერდით მწოლი ცოლი, ან მეგობარი, რომელიც საკუთარი სულივითა გყავს და გეტყვის: წამო ვემსახუროთ სხვა ღმერთებს, რომლებსაც არ იცნობთ არც შენ და არც შენი მამა-პაპა“ (ძველი აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 6). „იმ ხალხთა ღმერთებს, თქვენს გარშემო რომ არიან, შენთან ახლოს მყოფთა თუ შენგან შორს მყოფთა, ქვეყნის კიდიდან კიდემდეო“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 7). „ნუ დაყვები მას და ნუ გაუგონებ, ნუ დაგენანება იგი, ნუ შეიბრალებ, ხელს ნუ დააფარებ“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 8). „არამედ მოკალი იგი. პირველად შენი ხელი უნდა აღიმართოს მის მოსაკლავად, მერე კი მთელი ერისა“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 9). „ჩაქოლე იგი, რომ მოკვდეს“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13 სტროფი 10). „გამოჩნდა უგვანი ხალხი შენი წრიდან და აცდუნებს თავისი ქალაქის მკვიდრთ, ეუბნება: წამო ვემსახუროთ სხვა ღმერთებს, რომლებსაც არ იცნობდითო“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 13). „ხოლო შენ გამოიძიე, გაარკვიე, კარგად გამოიკითხე და აჰა, ყველაფერი სრული სიმართლე გამოდგა, ჩადენილია ასეთი საძაგლობა შენ წიაღში“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13 სტროფი 14). „მახვილით დახოცე იმ ქალაქის მცხოვრებნი, დაარისხე ქალაქი და ყველაფერი რაც მასშია, მისი საქონელიც მახვილით ამოხოცე“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 13, სტროფი 15). „ხელში ჩაგიგდებს მას უფალი, შენი ღმერთი და მახვილით გაწყვეტ მამროვანს“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 13). „მხოლოდ ქალები, ბავშვები, პირუტყვი და ყველაფერი რაც ქალაქში იქნება - მთელი ნადავლი დაიტაცე. ჭამე შენი მტრების ნადავლი, რომლებიც უფალმა, შენმა ღმერთმა ჩაგიგდო ხელში“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 14). „ოღონდ ამ ხალხთა ქალაქებიდან, რომლებიც უფალმა შენმა ღმერთმა მოგცა წილად, ერთი სულიც არ დატოვო ცოცხალი“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 16). „პირწმინდად გაანადგურე ისინი: ხეთელნი, ამორეველნი, ქანაანელები, ფერიზეველები, ხივიელები და იებუსეველნი, როგორც გიბრძანა უფალმა, შენმა ღმერთმა“ (ძვ. აღთქმა, მეორე რჯული, თავი 20, სტროფი 17). ყველაფერი ეს არის რაჯასის და ტამასის მოდუსების გამოვლინება. ადამიანების დახოცვა, გაძარცვა და შეურაცყოფა არის რაჯასის და ტამასის მოდუსების მოქმედება მოძალადე ადამიანის მხრიდან. აქ ძველი აღთქმის „უფალი“ აქეზებს ებრაელებს დაარღვიონ სამი ძირითადი სულიერი აღთქმა და მცნება: ძალადობისგან თავშეკავება და არაძალადობის პრაქტიკა – აჰიმსა-ვრატა, ქურდობისგან თავის შეკავება – ასტეია-ვრატა, არამომხვეჭელობა – აპარიგრაჰა, რაც აგრეთვე გულისხმობს სამი შუამავლის: გონების, სიტყვების და სხეულის კონტროლის დაკარგვას. სიტყვები: „მახვილით დახოცე იმ ქალაქის მცხოვრებნი, დაარისხე ქალაქი და ყველაფერი რაც მასშია, მისი საქონელიც მახვილით ამოხოცე“ და „ოღონდ ამ ხალხთა ქალაქებიდან, რომლებიც უფალმა შენმა ღმერთმა მოგცა წილად, ერთი სულიც არ დატოვო ცოცხალი“ არის აჰიმსა-ვრატას (არაძალადობის აღთქმის) და ვაჩანა-გუპტის (სიტყვების კონტროლის პრაქტიკის) აშკარა დარღვევა, ხოლო სიტყვები: „მხოლოდ ქალები, ბავშვები, პირუტყვი და ყველაფერი რაც ქალაქში იქნება - მთელი ნადავლი დაიტაცე. ჭამე შენი მტრების ნადავლი, რომლებიც უფალმა, შენმა ღმერთმა ჩაგიგდო ხელში“ არის ასტეია-ვრატას (ქურდებისგან ანუ ძარცვისგან თავის შეკავების აღთქმის) და აპარიგრაჰას (არამომხვეჭელობის, არასიხარბის აღთქმის) აგრესიული დარღვევა. ბიბლიური „უფლისგან“ განსხვავებით ბუდა არ ბრძანებს უდანაშაულო ადამიანების დახოცვას. შაკტისტურ დევიბჰაგავატაპურანაში წერია: „Мудрыми сказано, что предметы для слушания делятся на три вида: Саттвические, раджасические и тамасические.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-10) „Веды, Шастры и тому подобное саттвичны, любовная поэзия - раджасична, А слухи о войнах и повествования о греховном поведении тамасичны.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-11) „Саттвические предметы для слушания мудрые пандиты, [в свою очередь], разделили На три вида: высшие, средние и низшие.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-12) „Высшие - это те, которые даруют плод освобождения, средние - это те, которые даруют рай, И низшие - те, которые даруют мирские наслаждения, так установлено озаренными.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-13) „Любовная поэзия тоже бывает трех видов: высшая, Средняя и низшая.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-14) „Тамасические предметы для слушания мудрыми знатоками Шастр разделены на три вида, Из них [повествования] о сражении с врагами, намеревающимися убить, относятся к высшему,“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-15) „О борьбе с врагами из ненависти, как в случае Пандавов - к среднему, И о беспричинных ссорах - к низшему.“ (ДЕВИБХАГАВАТА-ПУРАНА, КНИГА ПЕРВАЯ 6-16), აქედან გამომდინარე ბიბლია (უმეტესწილად) წარმოადგენს რაჯასიკურ-ტამასიკურ თქმულებას, გაჟღენთილს სისხლითა და გარყვნილებით. თქვენი აზრით, რას უნდა ნიშნავდეს იესო ნავეს ძის, ებრაელთა მხედართმთავრის შესახებ ძველი აღთქმაში ნათქვამი შემდეგი სიტყვები : „მახვილით მოსრა იესომ მთიანეთი, სამხრეთი მხარე, შეფელა და მთის ძირები და ყველა მათი მეფე. არვინ დაუტოვებია ცოცხალი, ყველა სულდგმული მოსპო, როგორც ბრძანა უფალმა, ისრაელის ღმერთმა“? კარგად დაუკვირდით, ე.წ. „უფალმა, ისრაელის ღმერთმა“ პირდაპირ და აშკარად, გარკვევით, ყოველგვარი მიკიბ მოკიბვის გარეშე, ისრაელიანებს უბრძანა, რომ ამოეწყვიტათ და სულმთლად გაენადგურებინათ, სამხრეთ მთიანეთის, შეფელას მიდამოების ყველა მაცხოვრებელი! მან ფაქტობრივად ებრაელებს მისცა ნებართვა უდანაშაულო მოსახლეობის ტოტალური ეთნიკური გენოციდისა, თქვენი აზრით რას ნიშნავს სიტყვები: „არვინ დაუტოვებია ცოცხალი, ყველა სულდგმული მოსპო“? თქვენ ფიქრობთ რომ აქ უბრალოდ მტრის ჯარის შემუსრვაზეა საუბარი? ჰოო? აბა კიდევ ერთხელ ყურადღებით წაიკითხეთ რა წერია, აქ გარკვევითაა ნათქვამი, რომ ისრაელის „ღმერთმა“, საბაოთ უფალმა ანუ იეღოვამ, ისრაელის ხალხს ე.ი. ებრაელებს ამოაჟლეტინა და ამოაწყვეტინა მთელი ეთნოსი, კაცები, ქალები, ბავშვები, მოხუცები, ცხოველებიც კი! აი, რა იგულისხმება სიტყვებში „ყოველი სულდგმული“, რამეთუ „ყოველი სულდგმული“, ესაა კაციც, ქალიც, ბავშვიც, მოხუციც და პირუტყვიც. განა შეიძლება არსება რომელიც ამგვარ ბრძანებას გასცემს, ბრძანებას მთელი ერის, უკლებლივ ყველა ადამიანის ამოწყვეტის შესახებ, იყოს ჭეშმარიტი ღმერთი? სინათლისა და სიკეთის, სიყვარულისა და ჰარმონიის ღმერთი? მე როგორც ჭეშმარიტ სულიერ მეცნიერს, თეოსოფს და ჰუმანისტს, მიმაჩნია, რომ არასგზით!! გაუგებარია თუ იეღოვა, ისრაელის ღმერთი, ჭეშმარიტი ღმერთია, ყოველგვარი სათნოების, სინათლის, სიკეთის, სიყვარულის, ჰარმონიის, მოწყალების, თანაგრძნობის, მშვიდობის, მშვენიერების, უშფოთველობის და ყველა სხვა სათნოების უნივერსალური დასაბამი, მათი კრებითი სახე და აბსოლუტური იდეალი, მაშინ ასეთ არსებას რად სჭირდება სისხლისღვრა? რატომ უჭერს ისრაელის ღმერთი მხარს მხოლოდ ერთ ერს, რატომ ირჩევს მხოლოდ ერთ ერს? რატომ აღუთქვამს თავის რჩეულ ერს იმ მიწას, ქვეყანას, რომელიც ცოცხალი ადამიანებით, აბორიგენი მოსახლეებითაა დასახლებული, რომელნიც იმ მიწას რომელზედაც სახლობენ, კანონიერად და სამართლიანად ფლობენ? რა უფლება აქვს ისრაელის უფალს, თუ ის ასეთი კარგი და მშვენიერია, როგორც ამას ცდილობენ წარმოგვიდგინონ მართლმადიდებელი დოგმატიკოსები, მისცეს წინდაწინ ე.ი. დაპირდეს ერთ ერს, ე.წ. თავის მიერ ამორჩეულ ერს, სრულებით უცხო ხალხების მიწები? რა კრიტერიუმებით ამოარჩია ისრაელის უფალმა ებრაელები? განა რა სხვა ხალხებსაც რომ გამოცხადებოდა და მათთვისაც ემცნო ჭეშმარიტება არ აჯობებდა? რატომ წააქეზა ისრაელის უფალმა ისრაელის ხალხი, სხვა ერების წინააღმდეგ და ამოაჟლეტინა ისინი და თან უსასტიკესი ფორმით, უკლებლივ ყველა, კაცი, ქალი, ქალწული, ვაჟიშვილი, მოხუცი, ბავშვი და პირუტყვი? განა არსება რომელიც წამდაუწუმ განადგურებითა და გაცამტვერებით ემუქრება თავის ე.წ. „რჩეულ ერს“ და ძალითა და დაშინებით აიძულებს თაყვანისცემას და უკრძალავს სხვა ღმერთებისაკენ გახედვას ჭეშმარიტი კეთილი ღმერთია? „არ გადახვიდეთ არც მარცხნივ არც მარჯვნივ!“ ეს ისრაელის ღმერთის სიტყვებია და მერე ამ სიტყვებს მოყვება საზარელი და საშინელი წყევლა-მუქარა იმ შემთხვევაში თუ „რჩეული ერი“ განუდგება მას, რად ემუქრება ისრაელის ღმერთი ათასგვარი ავადმყოფობებით, კლიმატური კატაკლიზმებითა და სხვა უბედურებებით თავის „რჩეულ ერს“ რომელიც „ასე უყვარს“? რად სურს რომ ერთ ერს დაუმორჩილოს სხვა ერები? და საერთოდაც რად აწარმოებს ომს, სასტიკ სისხლისმღვრელ ომს ე.წ. „წარმართ ხალხებთან“? რად ესაჭიროება ისრაელის ღმერთს ომის წარმოება და ერთი ერის ხელით სხვა ერების მოშთობა და მონადუღება? რად არის ისრაელის უფალი ასეთი სასტიკი? რატომაა რომ ძველ აღთქმაში საერთოდ არ ჩანს არც სიყვარული, არც ჰარმონია, არც სიკეთე, არც მოწყალება, არც თანაგრძნობა, არამედ მარტოოდენ აგრესია, რისხვა, მრისხანება, ეგოიზმი, მესიანიზმი, რასიზმი და ქსენოფობია? ხოლო ახალ აღთქმაში; სახარებებსა და მოციქულთა წერილებში საპირისპირო? „ცეცხლს წავუკიდებ დამასკოს გალავანს და შეჭამს იგი ბენ-ჰადადის პალატებს“ (იერემია წინასწარმეტყველი, თავი 49, სტროფი 27), ამბობს ისრაელის „ღმერთი“! ხედავთ რას ამბობს? განა რად ამბობს ამას ისრაელის „ღმერთი“? „ელამში დავიდგამ ტახტს და აღვგვი იქიდან მეფეებს და მთავრებს, ამბობს უფალი“ (იერემია, თავი 49, სტროფი 38), ერთი ეს მითხარით „მართალ მადიდებელო“ დოგმატიკოსებო, რად უნდა ზეციურ უფალს რომლის ტახტსაც წარმოადგენს ცა და მიწა, ღმერთს რომელიც მთელი ქვეყნიერების მყრობელია, მიწიერი ტახტი, მიწიერ სამყაროში? მიწიერი ძალაუფლება? ყველაფერი მარტივადაა, იმიტომ, რომ ეს „უფალი“ არის რაჯასიკურ-ტამასიკური დემონი! მოდით ერთი გავიხსენოთ რას ამბობს ჭეშმარიტად ჭეშმარიტი უფალი ღმერთი ჭეშმარიტებისა - იესო ქრისტე ნაზარეველი ლოგოსი, „თქვენ ქვენანი ხართ, მე კი ზემოთიდან ვარ; თქვენ წუთისოფლისა ხართ, მე კი წუთისოფლისა არა ვარ“ (იოანეს სახარება, თავი 8, სტროფი 23), აგრეთვე: „ჩემი სამეფო არ არის წუთისოფლისა“ (იოანეს სახარება, თავი 18, სტროფი 36), მაშინ როდესაც ისრაელის ღმერთი ცდილობს კაცობრიობის დამონებას და ამსოფლიური ძალაუფლების მოპოვებას, ქრისტე პირიქით უარყოფს მას და სააშკარაოზე გამოყავს ისრაელის