ისევ გეები ჩემმეეე

[Siknadmo]

ბუახაა, ხაა, გახსოვთ ვინმე რეკურსორი, ლექსო მაჭავარიანი, უკიდურესი ანტიმართლმადიდებლერ-ლიბერტიანელი, დღეს ის ლგებეტეს სასტავში მოძრაობს

 

 

 

აი, ისიც, მთელი თავისი სილამაზით, ნაცმოძრაობის აქტიური მხარდამჭერი, ანტიღრუსი, ლიბერტიანელ, ჰომოფილი, ნამდვილი ევროპოიდი

http://s48.radikal.ru/i120/1305/95/b2555b62a2db.jpg

[laci]

რა ხდება, ვინ, ვის ურტყავს?

[Siknadmo]

რა ხდება, ვინ, ვის ურტყავს?

გომოსეკები ემზადებიან აქციისთვის, ეს მოთელვის პროცესია, ლექსო მაჭავარიანის და ჩორგოლეიშვილის სასტავია-გეებიდან

 

პრადვინუტი ლიბერტიანელები, მსუყე დაფინანსებით დასავლეთიდან

 

მათი საპირისპირო მხარე, მომგინარი ხალხი ჩემთვის უცნობია

Edited May 4, 2013 by Siknadmo

[Giorgi Kiskeidze]

ვაა, გამოაჩინეს თავი? და ერთი, გეების რა უფლება ირღვევა?

 

ვინა, რა ქვია მაგას?

 

http://s019.radikal.ru/i633/1305/0a/08b6a20475a7.jpg

[Siknadmo]

ვაა, გამოაჩინეს თავი? და ერთი, გეების რა უფლება ირღვევა?

 

ვინა, რა ქვია მაგას?

 

http://s019.radikal.ru/i633/1305/0a/08b6a20475a7.jpg

ლექსო მაჭავარიანი, თუკი ფორუმ ჯის მომხმარებელი იყავი გემახსოვრება იუზერი რეკურსორი, ლიბერტიანელების სასტავის ერთ-ერთი ლიდერი, აქტიური პიროვნებაა არასამთავროებში-ეკლესიის დისკრედიტაცია და უმცირესობის დაცვა ესაა მისი პროფილი

[Giorgi Kiskeidze]

Siknadmoჯერ მე არც, ისე დიდიხნის წინ დავრეგისტრიდი. მერე რა უმცირესობას რო იცავს??? რეალობა, და რელიგია უნდა გაარჩიო ერთმანეთისაგან

[Siknadmo]

Siknadmoჯერ მე არც, ისე დიდიხნის წინ დავრეგისტრიდი. მერე რა უმცირესობას რო იცავს??? რეალობა, და რელიგია უნდა გაარჩიო ერთმანეთისაგან

ვერ გავიგე? რომელი რეალობა, ან რომელი რელიგია

[Giorgi Kiskeidze]

Siknadmoვერ გავიგე,რა მოხთა ისეთი? ის რო იცავენ თუ აქცია რო უნდათ გამართონ?

[laci]

ეგენი გაწყვიტა ჭირმა,,,

არ წაიღეს ტვინი ამ აქციებით, ეგღა გვაკლდა...

 

გრანტი მოუნდათ ეტყობა , გამოვლენ, გაილახებიან და მერე დაიწყებენ წუწუნს გვავიწროვებენო..

[Siknadmo]

ეგენი გაწყვიტა ჭირმა,,,

არ წაიღეს ტვინი ამ აქციებით, ეგღა გვაკლდა...

 

გრანტი მოუნდათ ეტყობა , გამოვლენ, გაილახებიან და მერე დაიწყებენ წუწუნს გვავიწროვებენო..

კარგად არ დამთავრდება ეგ ყველაფერი, მოთხოვნება გაეზრდებათ, ქორწინების დაკანონება, შვილის აყვანის უფლება, ეს უბრალოდ დასაწყისია, ასე ნელ-ნელა მიდიან მიზნისკენ მაჭავარიანების, ჩორგოლეიშვილების და მაგდაგვარი მუტანტების საშუალებებით,

სკოლებშიც შემოიღებენ ტოლერანტულობის გაკვეთილებს, აღმოაჩინე შენს თავში ვინ ხარ, გაერკვიე, მამაკაცი ხარ თუ ქალი, ხომ არ გჩაგრავს თანასკლასელი იმიტომ რომ შენ მთლად ისეთი არა ხარ როგორიც სხვები და ას. შ.

Edited May 4, 2013 by Siknadmo

[Nukriko]

შენ ის თქვი გიორგი ფარესიშვილი, რომლის ვიდეოებიც დაიდო გუშინ და სადაც ჩანს, როგორ არის კაცთან და ქალთან დაკავებული, თვითონ ყოფილა მმკ-ს წევრი

 

მმკ-ელი რომ გამეჩითება ამიერიდან, ვეტყვი წადი შენი პიდარასტი დედაც თქო

 

 

რაც შეეხება ამ თემას - ყველანაირ პოპულაციაში არსებობს ადამიანები, რომლებსაც არ ექნებათ ტრადიციული სექსუალური ორიენტაცია

მათი მორალიდან გაყვანა და ამის საფუძველზე, მათი პიროვნების, მათი სიცოცხლის, ღირსების შელახვა მეტყველებს საზოგადოების პრიმიტიულობაზე.

 

რატომ ფიგურირებს რელიგია? სწორედ რელიგიურ პრინციპებზე დაყრდნობით ხდება ადამიანების ამ ჯგუფის გამოყვანა ადამიანობიდან (მორალიდან მათი მოკვეთა და არა ადამიანის სახით წარმოჩენა - ტილი, რომელიც უნდა მოკლა).

 

 

ჩემი პოზიცია ამასთან დაკავშირებით უცვლელია - მათ ყველა უფლება უნდა იყოს დაცული და არ უნდა ხდებოდეს მათი დისკრედიტაცია. რამოდენიმე საკითხი რასაც ვეწინააღმდეგები, არის შემდგომში:

 

1) არ უნდა მიეცეთ ესეთ ადამიანებს შვილის აყოლის უფლება

2) არ უნდა მიეცეთ ესეთ იდენტობებს პრივილეგია ანუ არ უნდა გახდნენ, მათი ჩაგრული იდენტობის გამო პრივილეგირებულნი და სხვაზე უპირატესნი (როგორც ხდება ხოლმე)

3) არ უნდა ხდებოდეს ესეთი იდენტობებისა და მათი კულტურის პროპაგანდირება სასკოლო ასაკის ბავშვებში.

 

 

სხვა დანარჩენში ისინი ისეთივე უფლებებით და პატივითაც უნდა სარგებლობდნენ, რა უფლებებით და პატივითაც სხვა სარგებლობს.

[Siknadmo]

შენ ის თქვი გიორგი ფარესიშვილი, რომლის ვიდეოებიც დაიდო გუშინ და სადაც ჩანს, როგორ არის კაცთან და ქალთან დაკავებული, თვითონ ყოფილა მმკ-ს წევრი

 

მმკ-ელი რომ გამეჩითება ამიერიდან, ვეტყვი წადი შენი პიდარასტი დედაც თქო

 

 

რაც შეეხება ამ თემას - ყველანაირ პოპულაციაში არსებობს ადამიანები, რომლებსაც არ ექნებათ ტრადიციული სექსუალური ორიენტაცია

მათი მორალიდან გაყვანა და ამის საფუძველზე, მათი პიროვნების, მათი სიცოცხლის, ღირსების შელახვა მეტყველებს საზოგადოების პრიმიტიულობაზე.

 

რატომ ფიგურირებს რელიგია? სწორედ რელიგიურ პრინციპებზე დაყრდნობით ხდება ადამიანების ამ ჯგუფის გამოყვანა ადამიანობიდან (მორალიდან მათი მოკვეთა და არა ადამიანის სახით წარმოჩენა - ტილი, რომელიც უნდა მოკლა).

 

 

ჩემი პოზიცია ამასთან დაკავშირებით უცვლელია - მათ ყველა უფლება უნდა იყოს დაცული და არ უნდა ხდებოდეს მათი დისკრედიტაცია. რამოდენიმე საკითხი რასაც ვეწინააღმდეგები, არის შემდგომში:

 

1) არ უნდა მიეცეთ ესეთ ადამიანებს შვილის აყოლის უფლება

2) არ უნდა მიეცეთ ესეთ იდენტობებს პრივილეგია ანუ არ უნდა გახდნენ, მათი ჩაგრული იდენტობის გამო პრივილეგირებულნი და სხვაზე უპირატესნი (როგორც ხდება ხოლმე)

3) არ უნდა ხდებოდეს ესეთი იდენტობებისა და მათი კულტურის პროპაგანდირება სასკოლო ასაკის ბავშვებში.

 

 

სხვა დანარჩენში ისინი ისეთივე უფლებებით და პატივითაც უნდა სარგებლობდნენ, რა უფლებებით და პატივითაც სხვა სარგებლობს.

მმკას მიმართ მე პირადად და გამონაკლისი არ ვარ, საკმაოდ ნეგატიური დამოკიდებულება მაქვს, მაგრამ ფარესაშვილის გამო ამ ორგანიზაციის წევრების გეებად მოხსენიება არა სწორია, ეხლა თუკი უბრალოდ მათი ნერვებზე მოშლა სურს ადამიანს, კი ბატონო, მიფიქრია მაგ თემაზე არიან თუ არა ჰომოფობებს შორის გეები, ალბათ არიან, ვიცი შემთხვევა როდესაც ადამიანი მთვრალი დაქოქავდა მანქანას და ცირკისკენ გარბოდა და პისტოლეტით ხელში ატერორებდა მაგ საცოდავ არსებებს, ჩემთვის გაუგებარია ასეთი ქმედება, ჰეტერო მამაკაცს სიმთვრალეში ათასი ჭია და მატლი შეიძლება შეუჩნდეს ტვინში მაგრამ გეების ცემის სურვილი, ასეთი ჟინი აბსოლუტურად გაუგებარია, მაგრამ თუკი ადამიანს გეების აქციის დარბევის სურვილი აქვს და მონაწილეობს ამაში ეს არ ნიშნავს რომ ის გეია, ეს არის უბრალოდ არასასურველი, საზიზღარი არსებების (მათ წარმოდგენაში) დასჯის სურვილი, ძალის დემონსტრირება და ას. შ.

რაც შეეხება ეკლესიის დამოკიდებულებას, ვიძახი სწავლების თვალსაზრისით და არა ცალკეული მამაოების ინტერპრეტაციას თუ თვითშემოქმედებას, ადამიანი არის ხელშეუხებელი, მისი ცოდვა უნდა დაგმო და არა თავად ადამიანი, განასხვავო ერთი მეორესგან, ცოდვაა ყველაფერი ის რაც უფლის ნებას ეწინააღმდეგება, ცოდვაა ასევე რისხვა, სხვისი შეურაცხყოფა, ცემა, დაჩაგვრა, არაადამიანად ჩათვლა, ჰომოსექსუალი შესაძლოა იყოს ეკლესიის წევრი, მაგრამ არა ჰომოსექსუალისტი, ჰომოსექსუალისტია ის ვინც ეწევა ასეთ პრაქტიკას და არც ნანობს, ეკლესიის სასჯელი არ ითვალისწინებს ადამიანზე ფიზიკურ ზემოქემდებას, არამედ ეპიტამიას,

 

http://www.orthodoxy.ge/samartali/mtsire_sjulis_kanoni.htm

[Siknadmo]

შეუძლია თუ არ ჰომოსექსუალისტს, რომ მართლმადიდებელი მღვდელმსახური გახდეს?

– ღმერთო, აბა როგორ გავცე ასეთ კითხვას პასუხი? თქვენ, რომ ჩემთვის გეკითხათ – „შეუძლია თუ არა ჰეტეროსექსუალისტს, რომ მღვდელმსახური გახდეს?“ – პასუხის გაცემა ამაზეც კი რთული იქნებოდა, იმდენად განსხვავებულია სხვადასხვასამყაროთა ლექსიკონები…

ამიტომ, არ შეიძლება პასუხი იყოს მარტივი „არა”. დიახ, საეკლესიო კანონები ერთმნიშვნელოვნად განსაზღვრავენ, რომ ჰომოსექსუალიზმი, როგორც ქმედება, მღვდელმსახურის ხარისხთან შეუთავსებელია.მაგრამ, წორედ ამაშია გაურკვევლობა, რომ საეკლესიო კანონიკა (სამართლის ნორმები, კანონები) საუბრობენ სწორედ ქმედებებზე. საეკლესიო სამართლის ენაზე ჰომოსექსუალისტი – ეს არის ადამიანი, რომელიც განსაზღვრულ ქმედებას ჩადის. თანამედროვე ფსიქოლოგიის ენაზე კი ჰომოსექსუალისტი – ეს არის ადამიანი ჰომოსექსუალური მიდრეკილებით. ამგვარად, დღეს ამ სიტყვამ უფრო ფართო გაგება შეიძინა.

 

სწორედ აქედან გამომდინარეობს გაურკვევლობა:რამდენადაც კანონები საუბრობენ ქმედებებზე და არა გულისთქმებზე, ამდენად, შეიძლება თუ არა, რომ საეკლესიო კანონების განსაზღვრებები პირდაპირ განზოგადდეს იმ ადამიანებზე, რომელთაც ჰომოსექსუალური ქმედებები ჯერ არც ჩაუდენიათ და მათ ჩადენასაც გაურბიან? რამდენად შეუძლია კანონს, სამართალს დასაჯოს გულისთქმებისთვის, დაარეგულიროს გრძნობები?

 

ადამიანი თავის გულისთქმებში სრულიად თავისუფალი არ არის. მასში მაინც აღწევს რაღაც ბოროტისეული. მასში მაინც ყალიბდება რაღაც ფსიქიკური ტრავმებითა და ბავშვობის (როგორც ადრეული, ასევე მოზარდობის პერიოდის) შთაბეჭდილებებით. თუკი ადამიანი საკუთარ თავში ამჩნევს ჰომოსექსუალურ მიდრეკილებას, ეს მას აშინებს, აფასებს ნეგატიურად, ინანიებს და საკუთარ თავს ცოდვის ჩადენის საშუალებას არ აძლევს – ასეთ შემთხვევაში, ქრისტიანული თვალსაზრისით, ეს უპირატესად ასკეზაა. მან სძლია საკუითარ გულისთქმას, თუმცა ბოლომდე ჯერ კიდევ ვერ ამოძირკვა იგი (და საერთოდ რომელი ცოდვილი გულისთქმის ამოძირკვაა შესაძლებელი?). მაშ რიღასთვის უნდა დაისაჯოს?

 

და ასეთი ბრძოლა აქვთ წმინდანებსაც. თუნდაც გულწრფელი, თუნდაც სუფთა ქრისტიანი შეიძლება აღმოჩნდეს შეპყრობილი ამ ცდუნებით. კითხვა: გულისთქმა მეუბნება, რომ მე ველაპარაკო ჩემს ძმას, რომლის მიმართაც მაქვს ლტოლვა, როცა მას ვხედავ… პასუხი: ძმაო! მეც ჩემს ახალგაზრობაში არაერთხელ და ძლიერად ვიყავი შეპყრობილი გულისთქმით ამ საშინელი ეშმაკის სიძვით და ვშრომობდი, ვებრძოდი ამ გულისთქმას, ვეწინააღმდეგებოდი და არ ვეთანხმებოდი მათ… ამ გინებას აშთობს შეუწყვეტელი ლოცვა ტირილით.. დაე, ნუ დაგასუსტებს შენ ეს ცდუნება, იმ დროს, როცა ყურადღებას აქცევ ძმას, რომლისადმი ხარ გატაცებული ან საუბრობ მასთან, მაგრამ თუ შენ მასთან ყოფნა მოგიწია შენი სურვილის საწინააღმდეგოდ, აღვსე შენი გონება უფლისადმი შიშით და კეთილშობილებით, და არ დაუგდო ყური ცდუნების ხმას… უთხარი შენს ცდუნებას: გაიხსენე უფლის საშინელი სამსჯავრო და სირცხვილი, რომელიც შენ მაშინ მოგელის“. (კითხვა ეკუთვნის აბბა დოროთეას და პასუხი უხუცეს ვარსონუფია დიდს).

როგორც ვხედავთ, ცოდვილი გულისთქმა თავისთავად ასეთი ტიპის, მონანიებული და არ განხორციელებული ცოდვილ საქმეში, ამ შემთხვევაში არ გახდა კანონიკური დაბრკოლება იღუმენად შედგომისათვის. მით უფრო, რომ ადამიანი ყოველთვის მთლიანად და ერთადერთი პასუხისმგებელი არ არის თავისი ფიქრებისთვის: ცუდი გულისთქმები შეიძლება შემოიჭრას ადამიანური სახის მტრისაგანაც.

აი ჩვეულებრივი მამაკაცი. მას აქვს ჩვეულებრივი მამაკაცური გრძნობა ქალისადმი. მაგრამ ეს არ ნიშნავს რომ ის ყველას უნდა დაეტაკოს. და თუ ის არის დაუქორწინებელი (სემინარისტი) ან ბერი, მაშინ ის ვალდებულია ჰქონდეს მიზანშეწონილი ცხოვრების წესი. და თუ შენ, რაღაც მიზეზების წყალობით (ფიზიოლოგიური, ფსიქოლოგიური ან სხვა – არ მინდა ჩავება იმ დისკუსიაში, რომელიც შეეხება ჰომოჰექსუალიზმის წარმოშობის მიზეზებს) შეიძლება ჩამოგიყალიბდეს მიდრეკილება შენივე სქესისადმი – ეს არ ნიშნავს, რომ შენ უნდა დანებდე ამ გულისთქმას.

იბრძოლე. და თუ გაიმარჯვებ, თუ შეძლებ გააკონტროლო ეს შენი მიდრეკილება, მაშინ შენ შესძლებ გახდე სასულიერო პირი. მხოლოდ ამ შემთხვევაში, თუკი „ჰომოსექსუალიზმის“ ქვეშ გაიგებთ შენივე სქესის ადამიანებისადმი მიდრეკილებას, და არა სექსუალურ პრაქტიკას, მხოლოდ მაშნ შეიძლება თქვა, რომ ადამიანი, რომელსაც ეს მიდრეკილება აქვს და არ მიჰყავს ჰომოსექსუალიზმი პრაქტიკულ საქმემდე, შეიძლება გახდეს სასულიერო პირი.

და ბედისწერის კიდევ ერთი მოსახვევი, რომელიც დაკავშირებლია ამ სევდიან თემატიკასთან – რა მოხდება, თუკი ადამიანი უკვე გახდა ბერი, მღვდელი და მხოლოდ ახლა მიაქცია ყურადღება თავისი სექსუალური სურვილების რეალურ სტრუქტურას და მოიაზრა თავი ფსიქოლოგიური ასპექტით ჰომოსექსუალისტად? ამ „ძახილის“ გაგების შემდეგდა რეალობის საშინელების გაცნობიერების შემდეგ, ის მიდის მღვდელთან აღსარებაზე და ეუბნება, რომ მას აქვს ასეთ დ ასეთი მავნე აზრი სულში შეჭრილი. უნდა მოითხოვოს კი მღდველმა ასეთი ადამიანისაგან სასულიერო სანზე უარის თქმა? მე მგონია, რომ არა.

საეკლესიო კანონები კი პავლე მოციქულის დროიდან სწორედ რომ არ ანსხვავებენ სიძვის ცოდვას „ბუნებრივ“ და „არაბუნებრივ“ სახეობად. და მემრუშეებისათვისაც ნათქვამია ის რაც მამათმავლებისათვის: „ანუ არა უწყითა, რამეთუ ცრუთა სასუფეველი ღმრთისაჲ ვერ დაიმკჳდრონ? ნუ სცდებით: არცა მეძავთა, არცა კერპთმსახურთა, არცა მემრუშეთა, არცა ჩუკენთა,არცა მამათ-მავალთა, არცა ანგაჰრთა, არცა მპარავთა, არცა მომთრვალეთა, არცა მაგინებელთა, არცა მტაცებელთა სასუფეველი ღმრთსაჲ ვერ დაიმკჳდრონ.“ (1 კორინთელთა, 6 9-10).

მამათა კანონებით ასევე ერთმანეთს გათანაბრებულია ერთი ცოდვა მეორეს. მრუშობა, რომელიც შეურაცხყოფს უფალს… მამათმავლები და ზოოფილები, მკვლელები და მწამლავები, მემრუშენი და კერპთაყვანისმცემლები – ღირსნი არიან მსგავსი მსჯავრის. ამიტომ წესი, რომელიც გაგაჩნია სხვა ცოდვების მიმართ, მისდიე მას ამ შემთხვევაშიც და დაიცავი… ვინც მამათა აღრევის უშვერება ჩაიდინოს, მრუშობისათვის დაწესებული სასჯელი მოიხადოს იმავე სახით (ბასილი დიდის კანონი, 6, 7, 62; ანალოგიურია წმინდა გრიგოლ ნოსელის მე4 კანონი).

წმინდა იოანე IV (კონსტანტინოპოლის პატრიარქი) ამცირებს ეპიტამიას (თუ რატომ – ამაზე ის საუბრობს თავის მე3 კანონში) მრუშების ცოდვებზე 15 წლიდან 3 წლამდე. – ამასთან კვლავ არ არის განსხვავება სიძვასა და მამათმავლობას შორის (კანონები 20 და 29) (ეპიტამია – ესაა განკვეთის/გაძევების ან სასჯელის განსაზღვრული პერიოდი, რომელიც დაწესებულია სხვადასხვა სულიერი შეცოდებებისათვის: მეტანია, ლოცვა და ა.შ.)

იმავე კანონისტთან ვხვდებით ჩვენ კანონების მოქმედების შეზღუდვებს: „გულისმიერი მოქმედება ბიწიერი გულისთქმების შემწეობით, თუ ცოდვა ჯერ კიდევ ვარ არის ჩადენილი, არ ექვემდებარება ეპიტამიას… ხოლო თანაგრძნობა გულში გაჩენილი გულისთქმებისა იწმინდება 12 მეტანიით.. ბრძოლა ვნებებთან ხდება ან ქების ღირსი ან სასჯელის (წესები 4,5 და 6).

თავად ადამიანის სექსუალობა თავის თავში მოიცავს დაცემის საფრთხეს. მღვდელმა იცის ეს. იციან ასევე კანონებმაც. ამიტომ აზრები არ ისჯება (თუმცა მათთან ბრძოლა ადამიანს მოეთხოვება).

აი მორჩილი მივიდა აღსარების სათქმელად მონაზვნად აღკვეცის წინ. ხვალ საღამოს იგი მისცემს ქალწულობის აღთქმას. არის მასში გულისთქმები, რომელიც თუ ისინი არ განხორციელდება რეალურად, აღმოჩნდება კი შეთავსებული ცათა სასუფევლის მემკვიდრეობისათვის, მონაზნობისათვის და მღვდელმსახურებისათვის? – რა თქმა უნდა. მაგრამ სწორედ ამისათვის, რომ არ გახდე გულისთქმების მონა, უნდა მიმართ უხუცესს და გამოუცხადო ვნებებს ბრძოლა.

შეიძლება კი იყო დარწმუნებული, რომ ისინი მუდამ დარჩებიან ისეთივე სუფთანი, როგორც თავის აღსარების დროს და მონაზვნად აღკვეცის დროს? – არა: ასეთი დარწმუნებულობა არ აქვს არც იღუმენს, არც მღვდელს, არც ეპისკოპოსს, რომელიც იძლევა მონაზვნად აღკვეცის კურთხევას.

ასე რომ ნებისმიერი შემთხვევა მონაზვნად აღკვეცისა, ან ქიროტონია – ესაა თავისებური რისკი. მაგრამ არის ასევე იმედი, რომ „ღმერთთან თანაზიარი“ ახალგაზრდა გააგრძელებს დაწყებულ გზას საშინელი ცოდვითი დაცემის გარეშე. და ამ იმედში მას ეხმარებიან და ეშველებიან.

ამ იმედის უფლება ყველა ადამიანს აქვს, რომელსაც სურს განთავისუფლდეს გულისთქმების ტირანიისგან და გახდეს საკუთარი გულის მბრძანებელი.

 

ანდრეი კურაევი

[Siknadmo]

Православная Церковь плохо относится не к гомосексуалистам и, вообще, не к людям, как бы они ни были грешны и духовно немощны, а к греху. В частности, к блуду и, тем более, к его извращённым формам Церковь действительно относится плохо, потому что грех отсекает человека от спасительного единения с Богом.

Что касается гомосексуализма как психофизического явления, то в скрытой или явной форме он вообще присущ падшему человеческому естеству, и вполне от него свободны только люди, достигшие духовного совершенства, бесстрастия.

Поэтому всякий верующий человек должен быть осторожен, дабы не дать разгореться в себе этому, обычно незаметному, но всегда готовому вспыхнуть адскому огню. И поэтому, кстати, особенно важно охранять от пропаганды гомосексуализма детей, которые по неопытности ещё не способны разбираться в своих влечениях и оценивать их: каким следовать, а от каких стараться очиститься.

Гомосексуалист — человек, ощущающий сильное влечение к лицам своего пола. И это не всегда зависит от его воли, но вот, как относиться к этому влечению, зависит от свободной воли человека.

Есть среди гомосексуалистов, к сожалению, такие, которые не желают бороться с овладевшим ими злом, впадают в смертные грехи и не хотят каяться в них. Среди этих людей есть и верующие, они оправдывают свои тяжкие падения надуманными аргументами, но ведь перед судом Божьим ложью не оправдаешься. Таким людям трудно помочь советом, но можно молиться за них и надеяться, что всемогущий Бог сам приведёт их к покаянию, исправит и спасёт.

Но бывает и совсем по-другому. Есть у нас прихожанин, гомосексуалист, который борется со своей страстью, ходит в храм на службу, кается, молится сам и просит молитвенной помощи. Иногда у него бывают длительные ремиссии, и он причащается Святых Христовых Тайн.

А бывают и срывы, потому что блудная страсть в такой форме зачастую подобна алкоголизму, и бороться с ней так же трудно, как и с самыми тяжёлыми формами химических зависимостей. Приходится этого человека утешать и душевно поддерживать, чтобы он не отчаивался, молился Богу, а — главное — смирялся. Потому что на первом месте в борьбе вообще со страстями, а с зависимостями в особенности, стоит неосуждение ближних.

Относительно последнего приведу замечательный пример из жизни. Знаю одного гомосексуалиста, который ни разу в жизни не впадал в блудный грех. Он не имеет никакого влечения к противоположному полу и поэтому не может жениться, а к мужскому полу имеет сильное влечение, но борется со своей страстью и ни разу не поддался ей на деле. Этот человек рассказывал мне, как у него эта страсть впервые проявилась.

Он вырос в церковной семье, был воспитан в православной вере и лет до тринадцати не испытывал гомосексуального влечения. Но вот однажды, он ехал в автобусе и увидел, как некие юноша и девушка слишком вольно себя ведут. Ему так не понравилось их поведение, что он помолился Богу: «Господи, я не хочу быть таким, как они». И… стал «не таким, как они», только совершенно неожиданным для себя образом.

Так Бог вразумил этого человека, и он запомнил урок на всю жизнь (нам всем его полезно запомнить). Но в блудный грех этот человек ни разу в жизни не впадал, он достойно несёт свой крест, и его подвиг, конечно, заслуживает уважения.

На самом деле, этот пример далеко не единичный. В древних патериках (сборниках сказаний о жизни святых подвижников и их наставлений) можно найти немало свидетельств, что монахам приходилось зачастую вести тяжкую духовную борьбу с блудными искушениями, и нередко — в гомосексуальной форме. Одерживая победу в этой борьбе, святые обретали венцы в Царстве Небесном. Те же, кто не устаивали (бывало и такое), смирялись, каялись, исповедовали свои грехи в таинстве исповеди и духовным наставникам и через это получали от Бога благодатную помощь к исправлению.

Так что Церковь относится к гомосексуалистам, как и ко всем людям, с любовью, старается им помочь в борьбе со страстями, а падающих в борьбе, но кающихся принимает в свои материнские объятия. Те же, кто дерзает зло называть добром и упорствуют в своих грехах, сами отсекают себя от спасительного единства со Христом и, если не покаются, погибнут.

[Nukriko]

Siknadmo

 

აი ვერ ვიტან როდესაც კულტურისთვის (ქართულ მართლმადიდებლურ სივრცხისთვისაც) არც ისე ცნობილ და რაც მთავარია არც ისე ცოცხალ ტექსტებს ციტირებ. ის იდეები, რომლებიც შეიძლება არ წერია ბიბლიაში ან რომელიმე სასულიერო ტექსტში, მაგრამ რომელიც უფრო ცოცხალია და უფრო ძლიერადაა გამჯდარი, სადაც მღვდლები და მრევლი შეთანხმებულია, რომ ჰომოსექსუალიზმი არის არაადამიანური ქცევა, ცხოველები არიან და მათ მიმართ აგრესია ბუნებრივი რამ არის - ეს უფრო მნიშვნელოვანია იმ კულტურისთვის, ვიდრე ისეთი ტექსტების ციტირება, რომლებიც გამოუყენებლობისგან ძალიანაა დამტვერილი...

 

ვიდეოს უყურე და გაიგებ რა პოზიციიდან ლანძღავენ იმ ადამიანებს ვისაც არატრადიციული ორიენტაცია აქვთ - მართლმადიდებელი ქრისტიანი ხარ ბიჭოო? ქართველი ხარ ბიჭოო?! და ა.შ ხო ხედავ რომ აქ მე რასაც ვეძახი - ქრისტიანობა რეალობაში - სწორედ ამ პოზიციიდან გამომდინარეობს ძალადობა. ეხლა რამდენი ტექსტიც გინდა დააციტირე, არც ერთი ამ ტექსტიდან ცოცხალი არ არის.. ცოცხალია ეს "ქრისტიანობა რეალობაში"...

 

რაც შეეხება იმას რომ მათ წინააღმდეგ ვინც იბრძვის ყველა ლატენტური ჰომოსექსუალი რა თქმა უნდა არ არის - აქ უფრო კულტურის ამბავია. მორალიდან ვინც გაიყვანეს ზოგადად ყველა ადამიანს სასტიკად ექცეოდნენ. გერმანელბმა მორალიდან დაბალი რასის წარმომადგენლები გაიყვანეს, მათ როგორც არაადამიანებს ისე უყურებდნენ და აქედან გამომდინარე ხოცავდნენ. ასევეა ეხლა ჰომოსექსუალთა და სხვათა და სხვათა გაყვანა მორალიდან...

 

 

მე იმდენად არ შემაწუხებდა ეს პრობლემა, რამდენადაც ის რომ ხდება მორალის სივცეში მარტო ერთი ტიპის აზროვნებისა და ტრადიციების დაყვანა - მორალიდან მარტო ჰომოსექსუალები კი არ გაყავთ, არამედ ძალიან ბევრი ადამიანი - იაღოველები, სხვადასხვა სექტანტები, ეხლა გავიგე რომ მუსულმანებსაც არ ჰქონიათ სრულუფლებიანი უფლებები საქართველოში, ათეისტებზე საუბარი ზედმეტია, ისეთი ადამიანები ვინც კრეტაიულად აზროვნებს და ძირითად აზროვნებას არ ეთანხმება (მაგალითად მარგიშვილი - დავით აღმაშენებლის ისტორია რომ დაწერა, სადაც მეცნიერულად ამტკიცებდა რომ დიდგორის ბრძოლაზე არ ყოფილა 300 ათასი ადამიანი), ამბოხებული და გამომწვევი ხელოვნები..

 

ჰომოგენურობის ტენდენცია, ძალიან დამახასათებელია ჩვენ კულტურულ სფეროსთვის - წმინდა ქართველის იდეა (რომელიც სინამდვილეში 20-ე საუკუნეში გამოგონილი მითია) რომელიც სისხლით ქართველი, რწმენით მხოლოდ მართლმადიდებელი, საბრძოლო-რაინდული მიდრეკილებებითა და ღრმა იერარქიული იდეოლოგიაზე მორგებული ადამიანი იქნება. ერთი სიტყვით ქართველის მითი, რომელიც ფეოდალურ და სხვასხვა მოდერნულ ტრადიციებზე იქნება აგებული, ის რჩება მხოლოდ მორალში, ის რჩება მხოლოდ ადამიანი - ყველა დანარჩენი ან არ არის მორალში (ანუ არაა ადამიანი) ან მათ მხოლოდ ვითმენთ და ნება იბროძონ თავისი ადგილი იცოდნენ (ანუ ზემოდან დაჰყრებენ და მადლობას და დიდებას ითხოვენ მათგან)

 

იცი რა არის, ის წარმოდგენები რომ ამერიკა ქართულ სახელმწიფოს ეუბნება, გინდა თუ არა შექმენი ქართველი ჰომოსექსუალებიო, არის კიდევ ერთი მითი. მე ვიცნობ პირადად ამ ორგანიზაციების რამოდგენიმე წარმომადგენელს, სულ სხვანაირად არის საქმე. ჯერ ესერთი რაც ოფიციალურად ვიცი, ტიპების დისკრედიტაცია იყო, მაგრამ ზოგიერთი წავიდა უცხოეთში და იქ გაიჩითა ისეთ ორგანიზაციებში, როგორიცაა იდენტობის დამცველთა ორგანიზაცია (მე პირადად იდენტობის თემას მაგრა ვაკრიტიკებ) იქი თავისი გავლენები გაზარდეს და რაღაც იდეით (მარტო ფული არ არის) ჩამოვიდნენ აქ, უკვე რაღაც კაპიტალითა და გავლენებით ხელში. მე ვიცი ტიპი, რომელსაც თვითმკვლელობის რამოდენიმე მცდელობა ჰქონდა - ეს ორგანიზაცია რომ შეიქმნა, ბევრმა ესეთმა ტიპმა შეძლეს უფრო კონსოლიდაცია და საარსებო მაყუთებიც გაუჩნდათ. ანუ იმის თქმა მინდა რომ პრობლემა იყო და ვიღაცეებმა მათ ხელში არსებული საშუალებებით შეეცადნენ თავიანთი ინტერესების დაცვას..

 

 

მე პირადად იდიოტობა მგონია იდენტობები სექსუალური იქნება ეს თუ გენდერული, რადგან უკვე ტრადიციად იქცა, რომ ჩერეზ იდენტობებით ესენი ძალიან დიდ გავლენას ახდნენენ დასავლურ პოლიტიკაზე. არის ბევრი კრიტიკა, რომ სწორედ ესეთი იდენტობები შექმნიან ტოტალიტარიზმის საფრთხეებს, რადგან უკვე ძალიან ბევრი შეზღუდვა დაუწესეს. თუ ჩვენ ესეთ შეზღუდვების წინააღმდეგ გვინდა გამოსვლა, მე პირადად დავუჭერ მხარს - მაგრამ მეორე მხრივ არც მატი უფლებები არ უნდა შევზღუდოთ. მამენტ მე იმის მეშინია (რადგან ესეთი გამოცდილება არსებობს), რომ დღევანდელი მათი შეზღუდვა, ხვალინდელი ჩვენი ჰეტეროების შეზღუდვის წინაპიროაბა იქნება, რადგან ისტორიას რომ გადავხედოთ, ესეთმა დაჩაგრულმა იდენტობებმა მერე შეძლეს პირიქით თავიანთი ინტერესების თავზე მოხვევა საზოგადოებისვის. ანუ ამ პროცესს მე ერთიანად განვიხილავ და თქვენსგან განსხვავებით, მე ვხედავ რომ ამ აგრესიას აუცილებლად ექნება ისეთი უკურეაქციაც, რომელიც მე პირადად არ მომეწონება (შეიძლება მერე კი გავხდე ჰომოფობი, სიტყვის თავისუფლებას რომ შემიზღუდავენ ამის გამო და ვიღაც ჰომოსექსუალისტი, სამსახურში ჩემზე პრივილეგირებული თუ გახდება ) მაგრამ მე პირადად ვეცდები, რომ იდეის დონეზე მაინც მოვუწოდო ყველას, რომ აგრესია არ იყოს..