რას ნიშნავს იყო ქრისტიანი XXI სკ_ში.

[Siknadmo]

ქრისტიანობა და ეპოქა

ჯერ ადამიანი უნდა გაერკვიოს ვინაა ის ვისაც "ქრისტიანი" ეწოდება,

ადამიანს უნდა გაუჩნდეს სურვილი, მოთხოვნილება, დაეხმაროს სხვებს, შეუმსუბოქოს მის გვერდით მყოფ ადამიანს ცხოვრების სიმძიმე, მოყვასის ინტერესი დააყენოს საკუთარ ინტერესზე მაღლა, ოღონდ, не надо потокать слабостям людеи,

თუკი ლოთი არყის ფულს გთხოვს და რაღაც მაგდაგვარი, დაუშვებელია კაცმოთნეობა -ასე ვთქვათ სხვას რომ ასიამოვნო, ანუ შეეტენო თავი მოუქონო, პირადი გამორჩენის ანდა შიშის გამო შეუსროლო რაიმე სურვილი, მის ამპარტავნობას ანდა სიზარმაცეს, სისუსტეს, უსაქმურობას შეუწყო ხელი, ამასთან, ზოგადად ყველა ადამიანის მიმართ უნდა იყო კეთილგანწყობილი, განარჩიო ადამიანი და მისი უარყოფითი თვისებები ერთმანეთისგან,

საკუთარი თავის მიმართ უნდა იყო მკაცრი და მომთხოვნი, დისციპლინირებული, მოწესრიგებული, ის საქმე რომელიც უნდა შეასრულო უნდა გააკეთო გულისყურით და გულიანად, თუკი ხარ სპეციალისტი-ხელოსანი, ექიმი, არა აქვს მნიშვნელობა არ უნდა ისარგებლო სხვა ადამიანის არაკომპეტენტურობით და არ უნდა დააგოიმო,

სხვა ადამიანებთან ურთიერთობაში ყალიბდება ადამიანის ხასიათი, მისი თვისებები, როდესაც ხარ ერთგული მეუღლე, შვილების მოყვარული მამა, სანდო მეგობარი, კეთილსინდისიერი სპეციალისტი, ეს ადამიანში აყალიბებს პასუხისმგებლობის გრძნობას, ზრდის მას, მხოლოდ პასუხისმგებლობას შეუძლია გაზარდოს ადამიანი და პლიუს სიყვარულის უნარი,

რაც უფრო ბევრი ადამიანი გიყვარს და რაც უფრო ძლიერია შენი სიყვარული მით უფრო "ფართოვდები", მარტო შენ კი არ ხარ არამედ არის სხვაც ვისზეც პასუხისმგებელი ხარ, ნაკლებად გულს გტკენს და ყურადღებას აქცევ დისკომფორტს თუ საკუთარ ტკივილებს, ზრუნვა ახლობელ ადამიანებზე სულაც არ ზღუდავს შენს პიროვნებას, ადამიანი არ კარგავ საკუთარ ინდივიდუალიზმს, პიროვნებას, პირიქით, ზედმეტ რაღაცეებს იშორებ, ის რაც ხელს გიშლის

და ეს რაც დავწერე ელემენტარულია, ანუ დასაწყისია, შეიძლება ითქვას პირველი ეტაპი, ოღონდ აუცილებელი

[შანკარადევა]

სტუდენტი ღვთისავარ ჩაბრავა

 

ანტიეკლესია ანტიმრევლი!!!

ანუ

„მართლ-დაბოლილები“

(ანტიმართლმადიდებლური ანტიეკლესიური პამფლეტი)

ზოგიერთები ამბობენ ერს სულიერი სიმშვიდე სჭირდება და ამიტომაც ხალხმა ეკლესიაში უნდა იაროსო, რადგანაც ასე ხალხი ქრისტეს მადლს ეზიარებაო, მაგრამ ყველაფერი ეს სიბრიყვე და სისულელეა! თუ გინდა სულიერი სიმშვიდე, ჩაიხედე საკუთარი არსების წიაღში და იპოვი მას! ნუ ეძებ მას შენი არსების გარეთ, სხვაგან! თუ გსურს იპოვო ღმერთი, ნუ ეძებ მას შენი არსების გარეთ, სხვაგან! ჩაიხედე საკუთარი არსების წიაღში და იპოვი მას! თუ გსურს მიიღო სიყვარული, ჩაიხედე საკუთარი არსების წიაღში და იპოვი მას! ნუ ეძებ მას შენი არსებისგან მოშორებით, სხვაგან! გაწუხებს ნერვები? მიდი ფსიქოლოგთან და ფსიქიატრთან! გსურს მიიღო ცოდნა და სულიერი სიბრძნე? მიდი მეცნიერთან , ფილოსოფოსთან და მეტაფიზიკოსთან!!! ან მოიძიე ცოდნა და სიბრძნე თავად! ჩაიხედე საკუთარ არსებაში და აღმოაჩინე იქ ჭეშმარიტება!! ტაძარ–ტაძარ ყიალი და ხეტიალი და სულელი, ქსენოფობი, ოლიგოფრენი, შოვინისტი, რასისტი, ნაცისტი, ჰომოფობი, ერუდიციის არმქონე, უმეცარი, გაუნათლებელი და მარგინალი "მამაოების" ანუ ე.წ. "მღვდლების" ფუნდამენტალისტური და ფანატიკური ლირიული დემაგოგიური ქადაგებების მოსმენით არაფერი შეგემატება!!! პირიქით დაგაკლდება! ტვინს და გულს გამოიტენი ფუნდამენტალისტური შიზოიდური იდიოტობებით და კიდევ უფრო დამძიმდები სულიერად!!! საქართველოს მოსახლეობის 90% "მართლმადიდებელი ეკლესიის" ერთგულია, რატომ? უმეცრების გამო!!! მექანიზმი ასეთია: უმეცარი და აგრესიული ნერვებმოშლილი ჰომოფობი მრევლი მიდის "სულიერი სიმშვიდის" საძებნელად კიდევ უფრო ჰომოფობ, ნერვებმოშლილ, უმეცარ და აგრესიულ მღვდელთან, რომელიც ყველა სიკეთესთან ერთად არის დაოსტატებული დემაგოგი!!... მღვდელი მოძღვრავს ისედაც ტვინნატკენ და ტვინნაღრძობ მრევლს და შედეგად ვიღებთ: ფუნდამენტალისტი, უმეცარი გაუნათლებელი და აგრესიული ჰომოფობების "ზომბილაშქარს"!!!მღვდელიც აგრესიული და ფანატიკოსი და მრევლიც! აი ასეთი არითმეტიკა გვაქვს დღეს ქვეყანაში! მღვდელი: "მიდი მოკალი ლესბიანკა! ამას ითხოვს უფალი იესო!" მრევლი: "დიახ მამაო!!" მღვდელი: "მიდი და მოკალი (ან ცემე სანამ არ დაამტვრევ ძვლებში და არ დატოვებ ცოცხალ–მკვდარს) ევანგელისტი!" მრევლი: "არის მამაო!!" მღვდელი: "წადი დახოცე ბუდისტები! ამას ითხოვს მაღალთა შინა მყოფი უფალი!" მრევლი: "დიახხ მამაო!!" და მრევლიც მიდის, უკან ან წინ მიუძღვებათ ე.წ. "კბილებალესილი მამაოების" ჯგრო და ერიჰაა!!! წალეკავს ურდო ქვეყანას!! მართლმადიდებელი ეკლესია: "იქამდე არ მოვისვენებთ, იქამდე არ მოვხუჭავთ თვალს, ვიდრე დედამიწაზე ყველა ადამიანი არ გახდება მართლმადიდებელი (ნებით თუ ძალით) ან სანამ ყველა ევანგელისტი, მორმონი, ბუდისტი, კრიშნაიდი, იეზიდი, ლესბიანკა, ბისექსუალი, კათოლიკე და ა.შ. –ები არ ამოწყდებიან!!!!... ჩვენ ვართ ქრისტეს ეკლესია!! სამოციქულო!!! მადლი მხოლოდ მართლმადიდებლებზე გადმოდის, ისიც სამი საათიდან ოთხ საათამდე, განრიგით... ჩვენ წავბილწეთ ახალგაზრდებისა და მოხუცების გული და გონება და დავიპყარით მათი ცნობიერება!! ყველგან ჩვენა ვართ! აბა გაბედოს ვინმემ რამე თქვას ჩვენი საპირისპირო! მყისვე შევკრებთ ბიჭიკოებს და სახლში მივუვარდებით! ქვას ქვაზე არ დავვტოვებთ!... იმიტომ რომ ჩვენ ვართ „კურთხეულები!" მთავრობა ეკლესიას ტრაკს უტლეკავს! ყველაფერი მათ ხელშია!აბა როგორ გაბედავს მთავრობა "კურთხეული დედაეკლესიის" თითის დაკარებას? რაღათქმაუნდა არა!... დღეს ჰომოსექსუალი ცემეს, ხვალ ბუდისტი ცემეს, ზეგ კრიშნაიდი აწამეს, მაზეგ – მუსულმანი მოკლეს... მთავრობა რას აკეთებს? არაფერს!!! მთავრობა ამბობს: "მდააა..." "მართლმადიდებელი ერი" ამბობს: "ოხ შე სატანისტო იაღოველო! მოგკლავ!!" იაღოველი: "რა დაგიშავე ჩემო სულიერო ძმაო? ვიცხოვროთ მშვიდად და დაე უფალმა დაგლოცოთ..." მართლმადიდებელი ერი: "ვის რათ უნდა შენი დალოცვა შე სატანა! წაეთრიე ქვეყნიდან ან მოკეტე და იყუჩე!!" ცემეს ბუდისტი.. პრეზინდენტი: "მდაა..." პრესა: "მდააა..." ტელევიზია: "მდააა..." კურთხეული ერი: "დიდება ქრისტეს! მოკვდი მტერო იხარე ჭერო!"მოკლეს ბუდისტი... პრეზიდენტი: "მდააა.. ოოო..." პრესა: "მდააა...ოოო..." ტელევიზია: "მდააა.ოოო..." "კურთხეული ერი": "ვაშააა! მთელი ქვეყანა ჩვენა ვართ! ყველა ერეტიკოსი მიწაში გდია! ურა! ჩვენ შევმუსრეთ ქრისტეს მტრებიიი...!!" მამაომ ბუდისტზე თქვა: "სატანაა ეგა" პრეზიდენტი: "არაფერი უჭირს..." მამაომ ბუდისტი ცემა, პრეზიდენტი: "მერე რა უჭირს კაცო..." მამაომ ბუდისტი მოკლა, პრეზიდენტი: "კაი რა დამასვენეთ! რა შეაღონეს ამ ბუდისტებმა გული!" რას ნიშნავს იყო ქართველი? "კურთხეული მართლმადიდებელი ერის პასუხი: "იყო მართლმადიდებელი!" კითხვა: მუსულმანი ან ბუდისტი ქართველები ქართველები არ არიან?" "კურთხეული მართლმადიდებელი ერის" პასუხი: "არ არიან!! ეგენი ეშმაკები არიან!!..." განცხადება: "პატრიარქმა თქვა: "თვალები დაითხარეთ და სამოთხეში უფრო სწრაფად შეხვალთო!" მრევლი: "დიახ მამაო!" პატრიქრმა თქვა: "თავზე კალათა ჩამოიფხატეთ და ისე იარეთ! ასე ბრძანა უფალმა!" მრევლი: "დიახ მამაო!" პატრიარქმა თქვა: "დღეიდან ცხვირს ქვია ტრაკი და ტრაკს ქვია ცხვირი!" მრევლი: "ეგრეა მამაო!" მართლმადიდებელი ეკლესია: "ცხადდება მარათონი:ვინც უფრო მეტ არამართლმადიდებელს აგინებს, ცემს და მოკლავს, მიიღებს საგზურს სამოთხეში, ბიზნეს კლასით წინა სკამებზე!" მრევლი: "ურაა!!..." ეს ყველაფერი ეკლესიაში დაკანონებული უაზრო აგრესიული და ფანატიკური დოგმების ბრალია, რომელსაც მოაზროვნე და გონიერი ინდივიდი არ უნდა და სძულს! ამიტომაც უკვე ეკლესიაში სამი წელია აღარ დავდივარ! არც ვეწევი და არც ვიჩხირავ და არც ვსვამ და არც სხვა რამე... ერთი ეგაა ეკლესიის მიერ დაგმობილი წიგნების წაკითხვა რომ ამიკრძალა ჩემმა მამაომ იმაზე გავგიჟდი! სწორედ მაშინ იმ დღესვე დავიწყე საწინააღმდეგო წიგნების და ნაშრომების წერა და კითხვა გამალებულმა! არავის აქვს უფლება მიმითიტოს რა ვიკითხო და რა არა და არასდროს არავის არ დავემორჩილები! ცუდ რამეს მე ისედაც არ ვკითხულობ! მამაო რომ ფილოსოფიისა და მეტაფიზიკის შესწავლას აგიკრძალავს როგორ ნუ გაბრაზდები და მოიძულებ მაგათ! მე ვარ ჭეშმარიტი ეზოთერიკი ქრისტიანი და სინკრეტისტი! მე ქრისტეს სულიერ სიბრძნესა და ცოდნას ვჭვრეტ მსოფლიოს ყველა სწავლებაში! ყველა მოძღვრებაში ვეძებ ანალოგიებს და პარალელებს! ასეთი გავხდი ეკლესიდან წასვლის შემდეგ... იქ ცოდნა არავის აინტერესებდა, ყველა რიტუალების ბრმა რუტინულ შესრულებაზე იყო დაციკლული და გადარეული! ხალხი იყო უმეცარი და წიგნის წაუკითხავი! ხალხი მაშინაც და დღესაც უბრალოდ მოდასაა აყოლილი თორემ განა მართლა ეგრე წამთ? თქვენი აზრით რწმენა რაა? უმეცრებს შეიძლება ქონდეთ რწმენა? შეიძლება კაცი იყოს უწიგნური და მორწმუნე? და ეზიზღებოდეს ყველა სხვა რელიგია და მათი მიმდევრები? ასეთი ზიზღი რაღაცა შოზოფრენიული და ფანატიკური მგონია! ესაა ადამიანობა? ესაა ქრისტიანობა? რომ ამტკიცებენ ეს მრევლი და ეკლესია,რომ ჭეშმარიტი რელიგია მარტო მართლმადიდებლობაა და ყველა სხვა რელიგია სატანიზმია, მათი მიმდევრები სატანისტები არიან და ჯოჯოხეთში რომ ხვდებიან ვითომ ეს მართალია?!! რა მუსულმანი ქართველები ქართველები არ არიან? რა ყველა არა მართლმადიდებელი ადამიანი დედამიწის ზურგზე მართლა სატანისტია და სულ წუილით მიდიან ჯოჯოხეთში სამუდამოდ?!!! რატომაა ვითომ ყველა არა მართლმადიდებელი სატანისტი?! რატომ ხვდება ყველა არამართლმადიდებელი ჯოჯოხეთში?! არაა ეგრე!!!!!!!!!!

მართლმადიდებელი ეკლესიის პოლიტიკა მარტივია, ის, რაც მას სურს, იგი ახორციელებს ძალისმიერი მეთოდებით, ასე იყო საუკუნეების წინ... და ასეა დღესაც... მართლმადიდებელი ეკლესია სავსეა აგრესორი წმინდანებით, რომლებიც ეკლესიის იდეებს ძალით ნერგავდნენ ხალხის მასებში და ტარანით მიქონდათ საეკლესიო დოგმატები ადამიანთა გონებამდე, ასეთი აგრესორი და მოძალადე იყო რუსეთის ეკლესიის მიერ წმინდანად შერაცხული ე.წ. წმინდა ვლადიმირი, რუსეთის მთავარი, რითი გამოიჩინა მან თავი? ყველაფერი მარტივადაა: ვლადიმირი ახალი წელთაღრიცხვის ცხრაასიან წლებში ცხოვრობდა, როდესაც მართლმადიდებლურმა ეკლესიამ აღმოსავლეთ ევროპაში ტერიტორიების ექსპანსია დაიწყო, ამ ახალ იდეოლოგიას გაშლილი ხელებით შეეგება პოლიტიკური ძალაუფლების წყურვილით შეპყრობილი ტირანი და დიქტატორი, ნამდვილი გაფხორილი ინდაური სახელად ვლადიმირი, მთავარი რუსეთისა... ვლადიმირმა იმწამსვე ჩაბღუჯა ახალი იდეოლოგია, რომელიც ხალხის მასების დასამონებლად კიდევ უფრო ეფექტურ იარაღს წარმოადგენდა და ვლადიმირმა ის გამოიყენა კიდეც! ვლადიმირმა მთელს სამთავროში ძველი რელიგიის მიმდევართა წინააღმდეგ აქტიური რელიგიური რეპრესიები დაიწყო, უამრავი ადამიანი, რომელიც მტკიცედ იდგა თავის რწმენაში და არც აპირებდა ახალი სწავლების მიღებას, ამოხოცეს... ზოგიერთნი ქვეყნიდან გაიქცნენ და დაიფანტნენ ოთხივ მხარეს... ხოლო ვინც ქვეყანაში დარჩა იძულებული გახდა დამორჩილებოდა ახლადგამოცხვარ მართლმადიდებელ ტირანს! ვლადიმირმა როგორც რეალური ისტორიული წყაროები გვამცნობენ, შეკრიბა ჯარი და ხალხს იარაღის მუქარით ერეკებოდა ყინულივით ცივ მდინარეებში და „ნათლავდა ქრისტეს სახელით“, ამგვარი „მონათლვის“ შედეგად ბევრი ფილტვების ანთებით დაიღუპა და ვინც გადარჩა სიცოცხლის ბოლომდე ახლადგამოცხვარი „წმინდა“ ვლადიმირის მონად დარჩა, რუსეთის ახლადგამოცხვარმა ეკლესიამ რაღათქმაუნდა ვლადიმირი „წმინდანად“ შერაცხა! აბა რა უნდა ექნათ? თქვენი აზრით გაბედავდნენ და არ შერაცხავდნენ? ვლადიმირი ხალხზე ძალადობით „გაწმინდანდა“!! ასეთივე „წმინდანი“ იყო რომის „მართლმადიდებელი“ იმპერატორი თეოდოსიუს პირველი, მან სახელი იმით მოიხვეჭა და „წმინდანად“ იქნა შერაცხული, რომ 381 წელს გამოსცა კანონი, კანონი, რომლის თანახმადაც ყველა მანიქეველს ჩამოერთვა სამოქალაქო უფლებები, აიკრძალა მათი შეკრებები ნებისმიერ ადგილას, აიკრძალა მანიქევლური ლიტერატურის შექმნა და გავრცელება, მანიქევლებს ჩამოერთვათ მთელი ქონება და რაღათქმაუნდა მთლიანად გადაეცა რომის კათოლიკე მართლმადიდებელ ეკლესიას! და რაც ყველაზე მთავარია: დაკანონდა უკლებლივ ყველა მანიქეველის, დიდისა თუ პატარის, საჯაროდ სიკვდილით დასჯა! რომაელი ჯარისკაცები რომლებიც ადრე ყველა ქრისტიანს განურჩევლად დასდევდნენ და ხოცავდნენ, ახლა ერთერთი „ქრისტიანული“ სექტის ე.წ. „მართლმადიდებელი ეკლესიის“ სახელით ყველა არამართლმადიდებელს დევნიდნენ და ადგილზევე ხოცავდნენ!... მანიქევლების დევნა საუკუნეები გაგრძელდა და იქამდე არ დასრულდა სანამ უკანასკნელი მანიქეველი არ ამოწყდა... 529 წელს რომის „მართლმადიდებელმა“ იმპერატორმა იუსტინიანე პირველმა არა უბრალოდ დაგმო ნეოპლატონიზმი, არამედ საერთოდ აკრძალა იგი და დაიწყო ნეოპლატონიკოს ფილოსოფოსთა და მათ მიმდევართა დევნა–შევიწროება, იუსტინიანე პირველი შეუჩერებლად აგზავნიდა ნეოპლატონიკოსების კონცენტრაციის ადგილებში, მათ სახლებში დამსჯელ რაზმებს, რომლებიც სასტიკად უსწორდებოდნენ „სხვაგვარადმოაზროვნეთ“, გარკვეული დროის შემდეგ რომის იმპერიაში თითქმის აღარ დარჩნენ ნეოპლატონიკოსები... რომის მართლმადიდებელი იმპერატორები საუკუნეები დევნიდნენ „სხვანაირად მოაზროვნე არამართლმადიდებლებს“ და ხოცავდნენ მათ! მართლმადიდებელი ეკლესია „არამართლმადიდებელი მიმდინარეობების“ ძარცვის ხარჯზე გამდიდრდა და ეს ისტორიული ფაქტია! ვისაც ჩემი სიტყვები არ მოსწონს ცივი წყალი დალიოს!!...

ახალი წელთაღრიცხვით მეხუთე საუკუნეში ეგვიპტის ალექსანდრიაში ცხოვრობდა გამოჩენილი ნეოპლატონიკოსი ფილოსოფოსი ქალი – ჰეპათია, რომელიც მასწავლებელი იყო ალექსანდრიის „წარმართულ“ ფილოსოფიის სკოლაში, ერთხელაც ალექსანდრიის მართლმადიდებელი პატრიარქი და მთელი მისი მიმდევარი მრევლი მარცხენა ფეხზე ადგა... აგრესიით, ქსენოფობიით, რასიზმით, ფანატიზმითა და ფუნდამენტალიზმით შეპყრობილი მრევლი, ალექსანდრიის მართლმადიდებელი იერარქების თაოსნობით, დააცხრა თავზე ფილოსოფიის სკოლას და შტურმით აიღო იგი, მართლმადიდებელმა ბრბომ დახოცა მასწავლებელთა და მოწაფეთა უმეტესობა, ვინც გადარჩა ან გაიქცა ან იძულებით „გადამართლმადიდებელდა“, ფილოსოფიური ხელნაწერების უდიდესი ნაწილი განადგურდა! თავად ჰეპათია კი შეიპყრეს, აწამეს, გააუპატიურეს და ნაკუწებად აჩეხეს! ახლა დაფიქრდით: ვინაა წმინდანი? ვლადიმირი, რომელიც იყო ტირანი და დიქტატორი და ძალით მონათლა ხალხი, თუ ჰეპათია, რომელიც გასაოცარი ერუდიციის მქონე პიროვნება იყო, ფლობდა დიდ ცოდნასა და სიბრძნეს და რომელიც იდეის გულისათვის აწამეს, იხმარეს და ნაკუწებად აჩეხეს სიძულვილით შეპყრობილმა „მრევლმა“?! მე თუ მკითხავთ წმინდანი არის ჰეპათია და არა ე.წ. ვლადიმირი! ჰეპათია იყო ჭეშმარიტი წმინდანი, რომელიც იდეის გულისათვის დაიღუპა და თან წამებით!...

მართლმადიდებელი ეკლესიის პოლიტიკა იყო, არის და იქნება ასეთი: „მძულს ყველა ვინც მე არ მგავს!“.

მართლმადიდებელი ეკლესიის „სასულიერო“ იერარქები, საუკუნეთა მანძილზე მხოლოდ ერთი მიზნისაკენ ისწრაფვოდნენ და ეს მიზანია: აბსოლუტური პოლიტიკური ძალაუფლება, მათ მუდამ ტირანიული და დესპოტური მიზნები ამოძრავებდათ, ერუდიციის არმქონე ხალხის მასების გამოზრდა მუდამ მათი ნომერ პირველი ამოცანა იყო, რადგანაც ეკლესიას ჰაერივით სჭირდებოდა თვინნაღრძობი, ტვინნატკენი, უმეცარი, აგრესიული, ჰომოფობი და ნაცისტი მრევლი, რომელზედაც იბატონებდნენ და რომელსაც საჭიროების შემთხვევაში „კონკურენტი“ კონფესიების წინააღმდეგ მიმართავდნენ, რასაც ისინი პირველი საუკუნიდან მოყოლებული აკეთებდნენ კიდეც! მღვდელი არ არის მეცნიერი, ის არ არის ფილოსოფოსი და არც მეტაფიზიკოსი, მაშინ რატომღა უჯერებენ მას უსიტყვოდ ე.წ. „მრევლი“? პასუხი მარტივია: იმიტომ რომ მრევლი უმეცარია და არ გააჩნია ერუდიცია! იმიტომ რომ ე.წ. მრევლის 99% არის ფსიქიურად და ნევროლოგიურად შეშლილი, მთელი რიგი ფსიქოლოგიური კომპლექსებით გაძეძგილი სადისტი და სოციოპათი და ამ სოციოპათებს აქვთ მოთხოვნილება რომ მიიღონ ნუგეში, შვება, ხსნა... ხსნას კი ისინი ხედავენ ე.წ. მღვდლების მორჩილებაში, რატომ არ მიდიან ისინი ფსიქოლოგებთან, ფსიქიატრებთან, ფილოსოფოსებთან ან მეტაფიზიკოსებთან, თუ დახმარება ესაჭიროებათ? რატომ და იმიტომ რომ ფსიქიატრთან და ფსიქოლოგთან მიხვიდე, მათ სტერეოტიპული სტიგმური წარმოდგენით, ნიშნავს იყო გიჟი! „ჯანსაღ საზოგადოებას“ კი გიჟები არ უყვარს! ფილოსოფოსებთან და მეტაფიზიკოსებთან მისვლას მათთვის აზრი არ აქვს, რატომ? არის ორი მიზეზი, პირველი იმიტომ რომ მათ უბრალოდ ფეხებზე კიდიათ ცოდნა, მათ არ აინტერესებთ შემეცნება, არ აინტერესებთ არც ფილოსოფია და მეტაფიზიკა... მეორე მიზეზი კი არის ის, რომ მათ არ აქვთ ერუდიცია, სამაგიეროდ მათ ტვინში ჩასვირინგებულია ცეცხლოვანი ასოებით სტიგმა, რომელიც გულისხმობს იმას, რომ იყო „ეკლესიური“, ნიშნავს იყო „მართალი კაცი“ ანუ გქონდეს პრესტიჟი, დიახ! ეკლესიურობა ესაა „პრესტიჟი“! ფსიქიატრი და ფსიქოლოგი არაპრესტიჟულია, აი მღვდელთან მისვლა კი არის! რატომ? რატომ და იმიტომ რომ საუკუნეთა მანძილზე ხალხის მასების ცნობიერებაში ჩამოყალიბდა და განმტკიცდა, ასევთქვათ ღრმად გაიდგა ფესვები „დედაეკლესიის უცდომელობისა და ღვთიურობის“ ცრუ იდეამ, რომელსაც ეკლესიის იერარქები ახალი წელთაღრიცხვის პირველი საუკუნიდან ნერგავდნენ ბრბოში!!! უმალ ღორები დაიწყებენ ფრენას ან ორანგუტანგები ფილოსოფიის ტრაქტატს დაწერენ ვიდრე „მართლმადიდებელი მორწმუნე“ შეიცვლის მსოფლმხედველობას! მგლის თავზე სახარებას კითხულობდნენ, მგელი კი იძახდა: „გამიშვი მთაზე ცხვარიაო!“... ეკლესია დაოსტატებული ქირურგია, ის საოცარი სიზუსტით ატარებს „სპეც–ოპერაციებს“ ადამიანთა ცნობიერებაზე, საუკუნეთა მანძილზე მუდმივი ქირურგიული ჩარევების შედეგად მივიღეთ „საზოგადოება–ფრანკენშტაინის მონსტრი“! ეკლესიას მოაზროვნე ინდივიდები არ ჭირდება! მას გოლემები ჭირდება, დაპროგრამებული ბიორობოტები, რომლებსაც საითაც უნდა იქეთ წარმართავს და რასაც უნდა იმას ჩაადენინებს!! მოაზროვნე ინდივიდი ეკლესიის იდეოლოგიით „სატანისტი და ერეტიკოსია“, იცით როგორ უსწორდებიან სატანისტებს? გაიხსენეთ გარდასული საუკუნეები, გაიხსენეთ 17 მაისი!...

დასაბამშივე, ჩასახვის დღიდანვე ქრისტიანული მოძღვრება სავსე იყო მძლავრი ვნებათაღელვებითა და ინტერესთა კონფლიქტებით, რამაც განაპირობა მისი მრავალფეროვნება. თავიდანვე, ჩვენი ერის პირველი საუკუნიდანვე ქრისტიანული მოძღვრება განვითარდა როგორც მრავალი, სხვადასხვა სახისა და ფორმის რელიგიურ–ფილოსოფიური კონფესიის ერთობლიობა, რომელთა წარმომადგენლებს ძალზე ხშირად გააჩნდათ ერთმანეთთან მიმართებაში ძლიერი ინტერესთა კონფლიქტები და ანტიპათიები, ქრისტეს დოქტრინების სხვადასხვაგვარი ინტერპრეტაციის გამო, იმიტომ რომ თითოეული მათგანი, რაც არ უნდა გამჭრიახი გონება ჰქონოდა, თითოეული მოციქული და მოციქულთა მოწაფე და მოწაფეთა მოწაფე, ფლობდა მეტნაკლებად განსხვავებულ და თავისებურ ხედვას, კონკრეტულად ქრისტეს ქადაგებებისა.

ადრექრისტიანულ ეპოქაშივე მოხდა ქრისტეს მოძღვრების მიმდევართა დიფერენციაცია, გამოიკვეთენ ისეთები რომლებიც შედარებით უფრო კარგად იგებდნენ ქრისტეს ქადაგებათა ჭეშმარიტ არსს და ისეთებიც რომლებიც ან ცუდად იგებდნენ ან საერთოდაც არ ესმოდათ იგი.

ის ადამიანები რომლებიც ყველაზე ახლოს იყვნენ ქრისტეს ქადაგებათა ჭეშმარიტ არსთან, საკუთარ თავს გნოსტიკოსებს უწოდებდნენ, რაც ნიშნავს შემმეცნებელს. მათი ორი მთავარი თვისება იყო, პანენთეისტური სუპერპერსონალიზმი და ებრაელთა რელიგიისა და მათი ღმერთის – იაჰვეს მიმართ კრიტიკული და მტკიცედ უარყოფითი, ანტაგონისტური დამოკიდებულება, რაც ვგონებ საკმაოდ ობიექტური იყო მათი მხრიდან, თუ მხედველობაში მივიღებთ ყველა ფაქტს.

გნოსტიკოსთა მთავარი არგუმენტი იაჰვეს წინააღმდეგ, იყო მისი მძიმე ხასიათი, რაც გამოიხატებოდა, ტირანიულ და დიქტატორულ ნარცისიზმში, სადიზმში, ნაციზმში, რასიზმში, ქსენოფობიაში, სოციოპათურ ექსცენტრიზმში, რადიკალურ სიმკაცრეში, თანაგრძნობისა და მოწყალების უნარის არქონაში, ეჭვიანობასა და შურიანობაში, რომელიც ძველი აღთქმის თითქმის ყოველ სტროფში ვლინდება. გნოსტიკოსები მიუთითებდნენ ებრაელთა იაჰვესა და სახარებისეული მამაზეციერის ანტაგონიზმსა და დიალექტიკაზე ანუ იმაზე, რომ ამ ორი არსების ხასიათი იმდენად განსხვავდება ერთმანეთისაგან, ფაქტობრივად თავისუფლად შეგვიძლია ვამტკიცოთ ის, რომ ებრაული იაჰვე და სახარებისეული მამაზეციერი ორი სრულებით განსხვავებული არსება არიან. გნოსტიკოსთა საპირისპიროდ ადრექრისტიანულ ეპოქაში ჩვენდა საუბედუროდ ჩაისახა ერთი მეტად რადიკალური და ექსცენტრიული ტერორისტული ბუნების მქონე სექტანტური მიმდინარეობა, რომელიც აცხადებდა პრეტენზიას იმაზე, რომ წარმოადგენდა ქრისტიანობის ერთადერთ ჭეშმარიტ ფორმას, ხოლო სხვა მიმდინარეობებს ერეტიკულად ანუ მწვალებლურად, მცდარად აცხადებდა. ამ მიმდინარეობისათვის დამახასიათებელი იყო ორი რამ, კერძოდ მისი ჰიბრიდული ნახევრადქრისტიანული და ნახევრადიუდევლური (ებრაული ანუ იაჰვისტური) ბუნება და სადისტურ–სოციოპათიური და ექსტრემისტულ ტერორისტული ხასიათი. უფრო კონკრეტულად რომ ვთქვათ ეს მიმდინარეობა, თავის აბრაამულ ალუზიებში სახარებისეულ მამაზეციერს ებრაულ იაჰვეში აიგივებდა, იაჰვეს ჭეშმარიტი მამაღმერთის ერთერთ სახელად მიიჩნევდა და ამით, ორ სრულებით შეუთავსებად ლიტერატურას, ქრისტიანულ სახარებებსა და ებრაულ იაჰვისტურ წიგნებს ერთმანეთში ურევდა, იმისათვის რათა ებრაული და ქრისტიანული ლიტერატურის სინთეზი წარმატებით განეხორციელებინათ, ისინი ქრისტიანულ სახარებებში ხელოვნურად უმატებდნენ იაჰვისტურ ალუზიებსა და სხვა სახის ინტერპოლაციებს, რომლებიც ანგრევდნენ სახარებათა არაიაჰვისტურ თვისებრივად ნოვატორულ იდეურ საფუძველს. ეს სექტა მკაცრად და თან ერთობ დიდი წარმატებით უსწორდებოდა ქრისტესთან იდეურად უახლოს კონფესიებს, გნოსტიკურ დენომინაციებს, ხოცავდა რა მათ წარმომადგენლებს და ამას აკეთებდა საიმპერატორო კარის დიდი მხარდაჭერით, საუკუნეთა მანძილზე ეს სექტა დაკავებული იყო სამი რამით: ხოცვით, ძარცვითა და ფაქტების პროფანაციით, სწორედ განადგურებულ გნოსტიკურ და სხვა რელიგიური კონფესიების ქონების კონფისკაციამ უსაშველოდ გააფართოვა აგრესორ სექტანტთა ფინანსები. ამ სექტანტების სახელი იყო – კათოლიკე მართლმადიდებელი სამოციქულო ეკლესია. იუდეოქრისტიანული და სხვა აბრაამული სწავლებების თანახმად ძეღმერთს დედამიწაზე ყავდა 12 მოციქული, მათგან ყველა მამაკაცია, მაგრამ სინამდვილეში მოციქულები ბევრად უფრო მეტნი იყვნენ და მათ შორის ყოფილან ქალებიც. იუდეოქრისტიანული და ზოგადად აბრაამული სწავლებების თანახმად ქალი მამაკაცზე დაბლა დგას და უფლებები თითქმის არ გააჩნია, ქალს არ აქვს სწავლის და სწავლების უფლება, ეკლესიაში ქალმა უნდა იდუმოს და არ ილაპარაკოს, ის უნდა ემსახუროს ქმარს ან მამას უსიტყვოდ. რადგანაც პირველი ქალი შეიქმნა პირველი მამაკაცის ნეკნისაგან, ქალი მამაკაცთან შედარებით არარაობაა და მამაკაცი არის ქალის ბატონი.

1962 წლიდან 1997 წლამდე საქართველოს საპატრიარქო გაწევრიანებული იყო ეკუმენისტურ საბჭოში ანუ ეკლესიათა მსოფლიო საბჭოში (ემს), მაგრამ 1997 წელს, რადიკალი ფუნდამენტალისტების მოთხოვნით იგი ამ საბჭოდან გამოვიდა. 1997 წლიდან საქართველოში დაიწყო ფუნდამენტალისტი მართლმადიდებლების მიერ ინიციირებული დევნა–დარბევები და შევიწროებები საქართველოს ტერიტორიაზე მცხოვრები რელიგიური და სექსუალური უმცირესობებისა. 1997 წლიდან, კომუნისტური რეჟიმის ზეგავლენიდან თავის დახსნის შემდეგ, საქართველოს მართლმადიდებლურ ეკლესიაში გაძლიერდა რელიგიური ფუნდამენტალიზმი, აგრეთვე გაიზარდა სასულიერო პირების რაოდენობა და მკვეთრად დაქვეითდა, როგორც სასულიერო იერარქების, ისევე მრევლის ერუდიციის დონე.

მართლმადიდებელ ეკლესიას უზარმაზარი მრევლი ყავს, რატომ? იმიტომ რომ უმეცარ და გაუნათლებელ, ქსენოფობებზე ბატონობა იოლზე იოლია! მართლმადიდებელი ეკლესიის მრევლის 99% საერთოდ არანაერ კითხვებს არ სვამს არაფერთან მიმართებაში და იოტის ოდენადაც კი არ ინტერესდება ფილოსოფიური საკითხების სიღრმეებით და სულაც არ იწუხებს თავს ბიბლიისა და სხვა წმინდა წიგნების შესწავლით, რაღათქმაუნდა შემეცნების უნარისა და სურვილის არმქონე მრევლის მართვა უმარტივესი საქმეა! მაგრამ ისმის კითხვა: „რატომ არის ასე? რატომ არ სვამენ ეკლესიის მიმდევარი „მორწმუნეები“ კითხვებს?“ პასუხი მარტივია: „იმიტომ რომ მათ ხელოვნურად შეუქმნეს ისეთი გარემო, რომელიც ბანგივით აბრუებს ადამიანებს და აზროვნების უნარს აკარგვინებს... ხოლო აზროვნება, როგორც დეკარტმა თქვა არსებობის სინონიმია... მრევლი იმყოფება ხელოვნურად შექმნილ, გამოგონილ „ზღაპრულ“ სამყაროში, სადაც ყველაფერი ან თეთრია ანდა შავი... ასეთ ხელოვნურ გარემოში დაბოლილი მართლმადიდებელი მორწმუნეები მთელს სამყაროს ორ ბანაკად ყოფენ: მართლმადიდებლებად ანუ ღვთივკურთხეულ მართალ ხალხად, რომლებიც სიკვდილის შემდეგ პირდაპირ სამოთხეში მიდიან და არამართლმადიდებელ სატანისტებად ანუ ეშმაკეულებად, რომლებიც გარდაცვალების შემდეგ სულ წუილ წუილით მიდიან ჯოჯოხეთში!... მრევლის ტვინში ამოსვირინგებულია: „იყო მართლმადიდებელი ნიშნავს იყო ადამიანი!“ და „იყო ჭეშმარიტი ქრისტიანი, ნიშნავს იყო მართლმადიდებელი!“ აგრეთვე მათ თავში არსებობს მახინჯი იდეა: „ყველა არამართლმადიდებელი არ არის ადამიანი და ისინი პატივისცემას და თანაგრძნობას არ იმსახურებენ!“... როდესაც მართლმადიდებელი გესაუბრება ის პირდაპირ ტვინში გახლის თავის „რწმენას“, ცდილობს გაბურღოს შენი ტვინი და მის სიღრმეში ძალით შეტენოს თავისი იდეოლოგია, რომელიც მას აბსოლუტურ ჭეშმარიტებად მიაჩნია... როდესაც აღმოსავლურ და დასავლურ ფილოსოფიასა და მეტაფიზიკაზე უწყებ საუბარს და ახსნას რა რას ნიშნავს, ის გაკვირვებული გეკითხება: „კი მაგრამ განა შენ ქრისტიანი არა ხარ? ეგ რად გინდა? მამაოს არ უსმენ?“ და არ დაგავიწყდეთ რომ მისი ჭკუით ქრისტიანობა გულისხმობს მხოლოდ მართლმადიდებლობას და არაფერს სხვას! არცერთმა „მორწმუნემ“ მიახლოებითაც კი არ იცის თუ რამდენი დენომინაცია ანუ განშტოებაა ქრისტიანობაში და საერთოდ რა „ხილია“ ეს სიტყვა – დენომინაცია, როდესაც მას სხვა ქრისტიანულ დენომინაციებზე უწყებ საუბარს ის შტერივით და ამასთან ვირული სიჯიუტით გიწყებს იმის მტკიცებას, რომ ის „სხვა“ დენომინაციები ქრისტიანობას არ წარმოადგენენ და რომ იმ სხვა დენომინაციათა მიმდევარი ადამიანები თურმე ქრისტიანები არ ყოფილან და რომ ჭეშმარიტი ქრისტიანი თავადაა, რადგანაც არის „მართლმადიდებელი“, მართლმადიდებლურ ხატებზე მოწიწებითა და აღტაცებით გებაასება, მაგრამ როგორც კი ინდუისტურ და ბუდისტურ ან თუნდაც კათოლიკურ ხატებზე და მათ მშვენიერებაზე დაუწყებ საუბარს მყისვე ცეცხლივით ინთება, კაპასდება, ივსება მრისხანებითა და სიძულვილით და ისეთი აგდებით გიწყებს საუბარს, უფრო ზუსტად იმის მტკიცებას რომ ის „სხვა“ ხატები სისულელეა და „დებილობა“, რომ პირდაპირ გაოცებისაგან ენა მუცელში გივარდება და არც კი იცი რა უნდა უთხრა ამ ტვინნაღრძობ ქსენოფობსა და ჰომოფობს!... ერთი წამის წინ აღტაცებითა და მოწიწებით უსაუბრობოდა მართლმადიდებლურ ხატებზე, მაგრამ როგორც კი გვერდზე გადაუხვიე, იმწასვე წიწმატდება და მზადაა რომ გებრღდვნას და შენგან ცოცხალი ადგილი არ დატოვოს! ანდა უბრალოდ დაცინვას გიწყებს და სულელს გიწოდებს! მარტო იმიტომ რომ ახსენე უფალი შივა, ან ვიშნუ, ან ბუდა ანდა შაკტი... როდესაც იგებს რომ არა ხარ ქრისტიანი (ეს მისი გაგებით) და ვთქვათ ხარ ინდუისტი ან ბუდისტი, ან რაიმე სხვა... იმწამსვე მისი ტვინი „ატორმუზებს“ ისე რომ ღრჭიალის ხმაც კი გესმის! მის კაკლისოდენა ტვინში იმწამსვე ენთება წითელი ნათურა და ჩნდება წარწერა: „საფრთხე! საფრთხე! შენიშნულია არამართლმადიდებელი სატანისტი! საფრთხე!“ ის არც კი ცდილობს გაგიგოს ან მოგისმინოს... ან დაგცინის ან გეჩხუბება გახელებული... ანდა ორივეს ერთად აკეთებს... ის გეუბნება: „შენ ხომ მონათლული ხარ? მაგას როგორღა ამბობ მართლმადიდებელი არა ვარო?“ და გიყურებს დაბოლილივით... რას ამბობს ხვდებით? მე ჩემმა მშობლებმა, ჩემმა ოჯახმა მომნათლეს როდესაც 4 წლის ვიყავი, მაშინ წესიერად არც აზროვნება ვიცოდი და არც ლაპარაკი ნორმალურად, საერთოდ არ გამაჩნდა რელიგიური, ფილოსოფიური, მეტაფიზიკური და მეცნიერული საკითხების ცოდნა, როგორც ახლა მაქვს, მაშინ ერთი ციცქნა ღლაპი ვიყავი, რომელმაც ბევრ ელემენტარული ყოფითი საკითხიც კი არ იცოდა, არათუ თეოლოგიური და ფილოსოფიური მაღალი მატერიები! და ასეთი ღლაპი მომნათლეს „მართლმადიდებელ ქრისტიანად“, ვერაფერს იტყვი კარგი რამაა ეს ნათლობა!: ჯერ არის და ქვეყნის ფულს გღლიტავს ე.წ. „მამაო“ ფაქტობრივად არაფერში, რაღაცა სანთლებში, ტაშტში და ე.წ. „ნაკურთხ“ წყალში და კიდევ რაღაც აბრაკადაბრული „ლოცვების“ წაკითხვაში, მერე ადგება, ჩაგავლებს ხელს და ჩაგაყუდებს ტაშტში, ე.წ. „ნაკურთხ“ წყალში, მერე „მოგრთავს“ გარშემო სანთლებით და დაიწყებს პრიმიტიული ტომის შამანივით რაღაცის ბუტბუტს და მერე მჭექარ ღნავილზე გადადის! ვნათლავთ ამას და ამას! ესა და ესა მონა და მხევალი ღვთისა! თუ რაღაცა ამის მსგავსი... ეს ბაზარი და კლოუნადა, ეს კარნავალი რომ ჩამთავრდება, ფაქტობრივად არაფრის გაკეთებით ჯიბეგასქელებული „მღვდელო“ აბარებს შენს თავს შენს „ოჯახს“ და უკვე „ჭეშმარიტი მართლმორწმუნე მართლმადიდებელი ქრისტიანი“ ხარ! შენ არავინ არაფერს არ გეკითხება... გინდა... არ გინდა... სულ ცალ ყვერზე კიდიათ! ვის რაში დაკარგვიხარ? ვის აინტერესებს შენი აზრი? ან განა რა აზრი უნდა გაგაჩნდეს 4 წლის ღლაპს, რომელსაც ჯერ პირზე რძე არ შეგშრობია? „პატივცემულო“ მამაოებო, ერთი ეს მითხარით მართლმადიდებლობა რა არის? ეს არის ცნობიერი და გონიერი თავისუფალი არჩევანი გაკეთებული ჯანსაღად მოაზროვნე ზრდასრული ადამიანის მიერ თუ უბრალოდ „ტაშტში ჩასხმულ ნაკურთხ წყალში ამოვლება, ერთი ორი სანთლის შემოტარება და რაღაც აბრაკადაბრას წაღნავლება მჭექარე ხმით?“ გეკითხებით მე თქვენ: „მაშინ მე ცნობიერი და აზრიანი არჩევანი გავაკეთე და მივიღე გადაწყვეტილება როგორც გონიერმა არსებამ თუ თქვენ უბრალოდ ავტომატურად, ჩემი ჯერ კიდევ ჩამოუყალიბებელი ნების საწინააღმდეგოდ დამდაღეთ ე.წ. მართლმადიდებლის დამღით, გამომაწყვეთ რა „მართლმორწმუნის უნიფორმაში“?“ ვინ მისცა ერთი ამ კრეტინებს ჩემი დადაღვის უფლება? ჩემი ოჯახის წევრებიც მაგრები არიან რა! მომნათლეს თავიანთი ჭკუით! და სად ჩემის ტრაკშია ახლა მაგათი ნათლობა? კაცი 21 წლის ვარ და გაშალაშინებული შაკტისტი და სინკრეტისტი იდეალისტი ვარ! სადაა ეგ მაგათი ნათლობა? ის რომ ღლაპობის დროს ვიღაცეებმა „მართლმადიდებლად მომნათლეს“, სულაც არ ნიშნავს იმას რომ ეს მე ავირჩიე, რომ მე ეს მართლა მინდოდა! და არავის აქვს უფლება მე ამის გამო მიმითითოს შენ ეს უნდა იყო და არა ესო!... დღესაც მრავალ ბავშვს „ნათლავენ“ მართლმადიდებლად და მერე მთელი ბავშვობა აბოლებენ მართლმადიდებლური ზღაპრებით! ერიც და ბერიც ლენჩდება და შტერდება!... დემოგრაფიას კიდე რა უჭირს! შტეროგრაფიას მივხედოთ სჯობს! ხალხს ერუდიციის მაგივრად შტერუდიცია აქვს! მთელი საქართველო (და არა მარტო) გავსებულია მართლმადიდებლობით დაბოლილებით!

მართლმადიდებელ მრევლს ცხოველური ჯოგის ინსტინქტი აქვს მძლავრად განვითარებული, ერთნაირები ერთად ეწებებიან იდეოლოგიურ ნაკელსა და ფსელში, ხოლო „განსხვავებულებს“ ტლინკების კვრით აგდებენ თავიანთი „სამოთხიდან“. მართლმადიდებელი მრევლის ღრმა რწმენით, ე.წ. ცათა სასუფეველში, რომელიც თავადაც გაგებაში არ არიან „რა ხილია“, ხვდებიან ბრმა რწმენით, ყოველგვარი კითხვების დასმისა და აზროვნების გარეშე, თუ მართალი ხარ, ხარ მართლმადიდებელი, თუ მართლმადიდებელი ხარ არ აზროვნებ და კითხვებსაც არ სვამ... თუ აზროვნებ და კითხვებს სვამ არც მართლმადიდებელი ყოფილხარ და არც მართალი კაცი, ეგრე გამოდის!... „არა მართალთა“ ადგილი კი „ჯანსაღ მართლმორწმუნე საზოგადოებაში“ არ არის! დღეს ეკა ბესელია იგრიხება, უტლეკავს ტრაკს ეკლესიას და პატრიარქს დითირამბებს უმღერის და დაიზმანება ასე საქმიანი და „მართლმორწმუნე“ ქალბატონის იმიჯით მოსილი!... ხვალ კიდევ სხვა ჯამბაზი გამოჩნდება და მისცემს „დედაეკლესიას“ წინიდანაც და უკნიდანაც!... ხო, ის 25 მილიონი დოლარი წელიწადში პირადად მთავრობის ჯიბიდან ხო არ ყოფნის „დედაეკლესიას“! ის კიდევ ქებადიდებას და ერთი ადგილის „მიცემას“ ითხოვს! მართლმადიდებელი „მღვდელოების“ მიერ დაბოლილი მრევლი ფულით ყიდულობენ „მართლმადიდებლობას“! საკმარისია „მღვდელოს“ ფული ჩაუთვალო და ისიც მყისვე „გაგამართლმადიდებლებს“!...

როდესაც ე.წ. მართლმადიდებელს ეუბნები რომ ადამიანის სული უქმნელია და მარადიული, რომ ადამიანის არსება ბუნებით ღვთაებრივია და უსაწყისო, გაოცებული დაბოლილის სიფათით გიყურებს და გეკითხება: „ღმერთის არ გეშინია? მაგ სისულელეს როგორ ამბობ?“ უყურებ და პირდაპირ ხვდები რომ მას აღმოსავლური და დასავლური ფილოსოფიისა და მეტაფიზიკის არაფერი არ ესმის! და „გებაასება“ ასე დაბოლილივით და „გიკერავს“ დაუნიკის „როჟებს“!...

უყურებ მართლმადიდებლურ „ხატებს“ და იქიდან შემოგყურებენ მოღრანჯულ სახეებიანი ბიბლიური პერსონაჟები! ყველას, უკლებლივ ყველას, ისეთი მოღრანჯული სახეები აქვს რომ გიჩნდება კითხვა: „ეს არის ხატი? ეს არის მხატვრობა?“ შეხედავ კათოლიკურ, ინდუისტურ და ბუდისტურ ხატებს და შემოგცქერის მხატვრული მშვენიერება, ნამდვილი შედევრი! მერე ისევ გადახედავ მართლმადიდებლურ „ხატებს“ და სახე დაღრანჯული „წმინდანები“ და „ღმერთი“ შემოგყურებენ! რეალობა ასეთია: კათოლიკეებსა და ინდუისტებსა და ბუდისტებს ყავდათ მხატვრობის ოსტატები, ნამდვილი ვირტუოზები! ხოლო მართლმადიდებლებს ყავდათ დილეტანტი „მეჯღაპნეები“! მართლმადიდებლურ ხატებზე ყველას, დიდსაც და პატარასაც ცხვირპირი ჩამოსტირის, ხოლო ინდუისტურ და ბუდისტურ ხატებზე აღბეჭდილია ჰარმონია და მშვიდობა, ცოდნა და სიბრძნე...

მთელი ჩემი ცნობიერი ცხოვრება დასანახად ვერ ვიტანდი მაფიოზი და ქსენოფობი „მართლ–დაბოლილი“ ეკლესიის ტყუილებს და არავითარი სურვილი არ მქონდა ეკლესიაში ბოდიალისა, მაგრამ დედაჩემი მაინც, წლების განმავლობაში მაიძულებდა შოზოფრენიკ–ოლიგოფრენთა თავშეყრის ადგილას სიარულს! ერთხელაც დიღმის ერთ ტაძარში (ხიდთან რომ მდებარეობს) მიმიყვანა დედაჩემმა და „ მართლ-დაბოლილი მღვდელოს“ ქადაგების მოსმენა, ვიღაცა „წმინდანის“ შესახებ, მაგრამ როგორც კი „მღვდელომ“ შეგვნიშნა ჩამოფხრეწილი და დახეული მეორადი ტანსაცმლით მოსილი დატანჯულ სახიანი ხალხი, მყისვე იფიქრა ესენი მათხოვრები არიანო და პირდაპირ დასჭექა სახალხოდ, უბრძანა თავის „მართლ–დაბოლილ ბიჭიკოებს“ ანუ სტიქაროსნებს: „ეს მათხოვრები გაათრიეთ აქედან! მოაშორეთ აქედან ეგენი–ო!“, ჰოდა ეს „ბიჭიკოებიც“ ამომიდგნენ აქეთ იქიდან, ჩამავლეს ხელები და სულ ლანძღვით გამაპანღურეს ტაძრიდან! დედაჩემი მათ მიყვებოდა და უძახდა არა ვართ მათხოვრებიო, მაგრამ იმათ არ უსმინეს არაფერი! ორივენი გაგვაპანღურეს! და ყოველივე ზემოთხსენებულის მიუხედავად დედაჩემი „მართლმადიდებელ ქსენოფობებთან და შიზოფრენიკებთან ბრძოლას მიშლის!! მაგრამ მე არასდროს არ დავნებდები!!!...

:mad:

:mad:

:mad:

 

პირადად მე შენს დეგენერატულ "ქრისტიანობას" აი ეს მირჩევნია სიკნადმო:

ადვაიტა ვედანტა

 

ხშირად დასმადი შეკითხვები

(ავტორი - ვიდიაშანკარ სუნდერსანი)

 

რუსულიდან ქართულად თარგმნა ღვთისავარ ჩაბრავამ

 

1. რა არის ადვაიტა ვედანტა?

 

პირდაპირი გაგებით ნიშნავს „არა-დუალიზმს“, ადვაიტა - ესაა ვედანტას ერთერთი უძველესი ფილოსოფიური სკოლა. ადვაიტა დაფუძნებულია უპანიშადებზე, ბრაჰმა-სუტრებსა და ბჰაგაბად-გიტაზე. ადვაიტა ამტკიცებს, რომ ჯივას (ცოცხალი არსების, ინდივიდის), ინდივიდუალობისა - სხვა არაფერია თუ არა თავად ბრაჰმანი (კოსმიური ღვთაება, ზესული-აბსოლუტი). ეს სწავლება გამომდინარეობს უპანიშადური მტკიცებიდან „ტატ ტვამ ასი“ და „ახამ ბრახმასმი“. ამაშია კარდინალური დოქტრინა რომელიც ადვაიტას განასხვავებს ვედანტას სხვა სკოლებისაგან. ადვაიტას ძირითადი პრინციპები დეტალიზირებული იქნა შრი შანკარაჩარიას, მეშვიდე მერვე საუკუნეებში მცხოვრები გამოჩენილი ფილოსოფოსის მიერ დაწერილ კომენტარებში.

 

2. ვინაა ადვაიტას ფუძემდებელი?

 

არ არსებობს ერთი კონკრეტული დამფუძნებელი ადვაიტას სწავლებისა. რადგანაც ადვაიტას ფილოსოფია ფესვებით მთლიანად დაფუძნებულია უპანიშადებზე, რომლებიც წარმოადგენენ მარადიული ვედების განუყოფელ ნაწილს, ადვაიტას ტრადიცია არ ეფუძნება ერთ კონკრეტულ ისტორიულ პირს. ასე თუ ისე, იმ მიზეზის და გამო რომ მას გააჩნდა ძალიან ბევრი ნაშრომი შექმნილი, შანკარაჩარია აღიარებულია ადვაიტას ერთერთ ყველაზე მნიშვნელოვან გურუდ ამ იუგაში. შანკარაჩარიამდე ეს ტრადიცია უმთავრესად ზეპირსიტყვიერების მეშვეობით გადაეცემოდა. ახლაც კი ადვაიტას ტრადიციული მეთოდია გურუს ფერხთით მოკალათება და მისი ქადაგების მოსმენა. ტექსტების უბრალო კითხვა არასაკმარისია.

 

3. როგორია ადვაიტას ძირითადი დებულებანი?

 

ატმანისა და ბრაჰმანის არსობრივი (სულიერი, სუბსტანციური) ერთობა და იდენტობა - ესაა ადვაიტას ერთერთი ყველაზე მთავარი დებულება. ბრაჰმანი განიხილება როგორც ფუძე, რომელის საფუძველზეც ვითარდებიან შეგრძნებადი ფენომენები, აგრეთვე როგორც ანტარიამ - ყველა არსების შინაგან მმართველზე. ატმანი, ჭეშმარიტი მე - იგივეა რაც, ეს შინაგანი მმართველი (ღმერთი) და ამიტომაც ბრაჰმანის იდენტურია. მუქტი მდგომარეობს ამ იდენტურობის გაცნობიერებაში, არამარტო როგორც პირდაპირი ან ინტელექტუალური გაგების საგნისა, არამედ აგრეთვე რაღაც ისეთისა, რაც უნდა იქნეს შემეცნებულ გათავისებული როგორც ინდივიდუალობა, მისი საკუთარი გამოცდილებიდან. იოგინური პრაქტიკა ადამიანს ეხმარება ამგვარ გაცნობიერებაში, რამეთუ ის ეხმარება მაძიებელს გრძნობათა კონტროლის პრაქტიკაში და მიმართავს ანტახკარანას (შემეცნების ორგანოს) შიგნით, სულიერ წიაღში. აშტანგა იოგას პრაქტიკა რეკომენდირებულია ადვაიტას მასწავლებელთა მიერ. თუმცაღა ისიც უნდა გვახსოვდეს რომ მუქტი არ წარმოადგენს ჩვეულებივი რიტუალური პრაქტიკის რეზულტატს. არის რა ადამიანის სულიერი არსი ბრაჰმანის იდენტური, მუქტი ყოველთვის არსებობს. რიტუალური პრაქტიკა გვეხმარება მარტოოდენ ჩიტა-სუდხის მიღწევაში.

ადვაიტა - არადუალისტური სწავლებაა. როდესაც ეკითხებიან თუ რატომ იგრძნობა სამყაროში დუალიზმი, ადვაიტა მრავალსაფეხურიან პასუხს იძლევა. დიფერენცირებული სამყარო ახსნილია მაიას, შემოქმედებითი ილუზიის ძალით. ინდივიდუალურობის თვალსაზრისით, დუალობის აღქმა უკავშირდება ავიდიას - უმეცრებას. რომლის მიზეზითაც ბრაჰმანთან ერთობა შეუმეცნებელია და ამის მაგივრად დაიკვირვება დოფერენცირებულობა. ეს წააგავს იმას თუ როგორ ხედავენ ზოგიერთები შეცდომით თოკში გველს. ხოლო როდესაც თოკი ამოცნობილია, გველი ქრება. ამის ანალოგიურად ბრაჰმანის გაცნობიერებასთან ერთად დიფერენცირებულობა ქრება. ეს არ ნიშნავს რომ გარეგნული სამყარო, ფენიმენალური სამყარო - ესაა ავიდიას, ინდივიდუუმის უმეცრების შედეგი, და ეს იდეა, რომელსაც ეწოდება დრიშტი=შრიშტი ვადა, ახლოა სუბიექტურ იდეალიზმთან და ადვაიტას მოძღვრებაში არავის მიერ არაა მხარდაჭერილი პრაკაშანანდას გარდა. ადვაიტას სკოლათა უმრავლესობა ემხრობა აზრს რომ ეს აღქმა (არასწორი აღქმა) დიფერენცირებულობისა, ერთიანი ბრაჰმანის მაგივრად იბადება უმეცრების მიზეზით. ავიდიასგან განთავისუფლება არის კიდეც მუქტის (სულიერი ხსნის) სინონიმი.

 

4. რა კავშირია ადვაიტასა და ბუდიზმს შორის? ხომ არ წარმოადგენს ადვაიტა ბუდიზმის კოპიოს?

 

არა, ადვაიტა - ეს უბრალოდ ბუდიზმის კოპიო არაა. უკანასკნელი ასწლეუბი ადვაიტას აკრიტიკებენ როგორც „პრაჩანნა ბაუდჰამ“ ანუ შენიღბულ ბუდიზმს. ეს კრიტიციზმი გამომდინარეობს ვედანტას ზოგიერთი ვიშნუიტური სკოლებიდან, მაგრამ ის უადგილოა. ჯერ ეს ერთი, არ არსებობს ერთი კონკრეტული „ბუდიზმი“ და რათა კრიტიკას აზრი ქონდეს, უნდა მითითებულ იქნეს, ბუდიზმი რომელი სკოლა იგულისხმება. შანკარაჩარია ბევრ ენერგიას ხარჯავს, როდესაც თავის კომენტარებში აკრიტიკებს მრავალ ფილოსოფიურ პოზიციას, რომლებიც ბუდიზმის სხვადასხვა სკოლებმა მიიღეს. თანამედროვე აკადემიკური მკვლევარების მხრიდან ადვაიტა ხშირად შედარებულია მადხიამიკას და იოგაჩარას სკოლებს. თანამედროვე აკადემიური შედარება ადვაიტასა და მადხიამიკასი ძირითადად გამოწვეულია იმ ფაქტით რომ მანდუკია-კარიკას, დაწერილი გაუდაპადას მიერ, შანკარას პარამ-გურუს მიერ, აჩვენებს რომ კომენტარების ავტორი კარგად იცნობდა ბუდიზმის ამ სკოლას.

 

ასე თუ ისეთუ განაცხადებენ რომ ადვაიტა ვედანტა არსით იგივეა რაც მადხიამიკა ბუდიზმი, იქვე საჭიროა მითითება რომ, ასეთი თვალსაზრისი ჩნდება მადხიამიკას ბუდიზმისა და ადვაიტას მთავარი დებულებების გაუგებრობაში. არსებობს მრავალი ძირითადი დეტალი, რომლებითაც ადვაიტა განსხვავდება მადხიამიკას ბუდისტური სკოლისაგან. რაც შეეხებათ იოგაჩარას, მაშინ შეთავსება ანუ მსგავსებათა პუქნტები გამომდინარეობს იმ ფაქტიდან რომ იოგაჩარა ბუდიზმში ისეთივე დიდი ყურადღევა ეთმობა იოგას პრაქტიკას, ისევე როგორც სხვა ინდურ ფილოსოფიურ სკოლებში.

 

5. რატომ უწოდებენ ხშირად ადვაიტას მაიავადას?

 

სიტყვა „მაიავადა“ ემსახურება მრავალ მიზანს. რადგანაც ადვაიტა ამტკიცებს ინდივიდუალური ატმანის ბრაჰმანთან იდენტურობას, რაღათქმაუნდა ჩნდება ეჭვი დეიფერენცირებული სამყაროს წარმოშობასთან დაკავშირებით. ხილვადი დიფერეცირებულობა სამყაროში აიხსნება მაიათი. ადვაიტა ვედანტაში მაიას გააჩნია ტექნიკური მნიშვნელობა, როგორც ბრაჰმანის (სარგუნა ბრაჰმანის) შემოქმედებითი ძალა რომელიც აგრეთვე ბარიერსაც წარმოადგენს, რომლის მიზეზითაც სამყარო აღიქმება როგორც, დიფერენციაციებით აღსავსე, ხოლო ბრაჰმანთან ერთიანობა არ შეიმეცნება. შეხედე ამ პუნქტთან დაკავშირებულ დეტალებს შემდეგ პუნქტში. ვაიშნავების ზოგიერთი სკოლები იყენებენ სიტყვა მაიავადას არასწორი მნიშვნელობით. ასე თუ ისე ეს კრიტიციზმი მაიას ინტერპრეტაციას ახდენს როგორც უბრალოდ ილუზიისა და კიცხავს ადვაიტას სამყაროს როგორც ილუზიის უარყოფაში, რომელიც ძილსა ჰგავს. ასეთი კრიტიციზმი ხელყოფს მაიას კონცეფციის სინატიფეს ადვაიტაში.

 

6. ნუთუ ადვაიტა არ უარიყოფა ყოველდღიური გამოცდილებით?

 

სულაც არა, სინამდვილეში ადვაიტა ამტკიცებს, რომ ყოველდღიური გამოცდილებას მივყავართ დიფერენცირებულობის აღიარებამდე, მაგრამ ის მახვილს აკეთებს იმაზე რომ ბრახმანუბჰავას გამოცდილებით უკუიგდება და უარიყოფა ყოველდღიური გამოცდილება, რომელიც დაფუძნებულია ხუთ ფიზიკურ გრძნობაზე. ტრადიცია ამტკიცებს რომ არასწორია მეტაფიზიკის საკითხებში დასკვნები გამოვიტანოთ მხოლოდ ჩვეულებრივ ფიზიკურ გამოცდილებაზე დაყრდნობით. ვედანტას ყველა სკოლა წმინდა წერილს ანუ ვედებს მიაკუთვნებენ ცოდნის განპირობებულ წყაროებს. რამეთუ ადვაიტა მხოლოდ უპანიშადებიდან შეიცნობა, ის არ უარიყოფა ყოველდღიური გამოცდილებით. სხვა მხრივ კი ბრაჰმანის იდენტურობის ცოდნა უკუაგდებს ჩვეულებრივ აღქმადობას. ასევე ადვაიტა აცხადებს რომ არა იქნებოდა საერთოდ აუცილებელი არანაირი ტრაქტატები, დასკვნის გამოტანა მარტო ყოველდღიური გამოცდილების საფუძველზე რომ კეთდებოდეს.

 

7. როგორია წმინდა წერილის კონცეფცია ადვაიტას მიხედვით?

 

წმინდა წერილის კონცეფცია ადვაიტაში არსით იგივეა რაც პურვა მიმანსაში, ერთი მთავარი განსხვავებით. აი ამგვარად: 1) ვედები, რომლებიც იყოფიან - რიგ, იაჯურ, სამა და ათხარვა-ვედებად, წარმოადგენენ ავტორიტეტულ წმინდა წერილს. 2) თითოეულ ვედას გააჩნია კარმაკანდა, რომელიც შედგება მანტრებისა და რიტუალური მითითებებისაგან (ვიდხი) და ჯნანაკანდუსაგან, რომელიც შედგება უპანიშადებისა და ბრაჰმანებისაგან. 3) განსხვავება რომელიც არის ადვაიტაში პურვამიმანსასთან მიმართებაში, მდგომარეობს ჯნანაკანდას როლში. უპანიშადები, უბრალოდ არტხავადა კი არ არის, როგორც პურვამიმანსიკები აცხადებენ. უპანიშადები ასწავლიან ბრაჰმანის ცოდნასდა არამც არ ისახავენ მიზნად უბრალოდ რიტუალური ქმედებების ნაყოფთა ქებადიდებას.

 

8. როგორ განსხვავდება ადვაიტისტების თაყვანისცემა უფლის (ღმერთის) მიმართ, ვედანტას სხვა სკოლების თაყვანისცემის მანერისაგან?

 

ორთოდოქსალური ადვაიტისტური ტრადიცია ძალიან ახლოა სმარტას ტრადიციასთან, რომელიც მისდევს პანჩაიტანა პუჯას სისტემას, სადაც ვიშნუს, შივას, შაკტის, განაპატის და სურიას (სხვაგვარად სკანდას) როგორც საგუნა ბრაჰმანის ფორმებს. თაყვანისცემა ხორციელდება ყოველდღე, ისევე როგორც განსაკუთრებული სადღესასწაულო შემთხვევების დროს, რომელიც ღვთაებათაგან ერთერთს მიეკუთვნება. იმის მსგავსი შეკითხვები, მაგ. ვინაა უფრო მაღლა ვიშნუ თუ შივა, რომლებიც (შეკითხვები) საკმაოდ პოპულარულია ინდუსთა მრავალ ჯგუფში, ადვაიტისტებში მათ არ მიესალმებიან. რადგან როგორც შრი ჩანდრასეკხარაბჰარატიმ, სრულმა ჯივანმუკტამ თქვა, „თქვენ არ შეგიძლიათ იხილოთ უფლის ტერფები და მისი სახის ბუნების შესახებ ფუჭ დებატებზე ხარჯავთ დროს?“

 

ნათქვამია რომ ვიშნუ და შივა, ინდუიზმის დიადი ღმერთები, ორივენი ძლიერ მნიშვნელოვანნი არიან ადვაიტისტურ ტრადიციაში. ადვაიტას ორდენის სანიასები ყოველთვის აღიარებენ იმას რომ მისდევენ საკუთარივე სიტყვებს „იტი ნარინიანასმარანამ“. თაყვანისცემაში ადვაიტისტები არ ამტკიცებენ დევათაგან ერთი კონკრეტული დევას მიმართ მსახურებას, ისინი არ ანიჭებენ უპირატესობას რომელიმე მათგანს. რამეთუ ბრაჰმანს არ გააჩნია ფორმა (ნირგუნა) და საერთოდაც ყველა ფორმა (გუნა) მასვე ეკუთვნის ერთნაირად. კონკრეტულ ფორმას რომელსაც ანიჭებენ უპირატესობას, ეწოდება იშტა-დევატა. იშტა დევატები ადვაიტისტების მიერ პატივდებულნი, მოიცავენ ვიშნუს როგორც კრიშნას, ჯაგადგურუს და რამას; შივას როგორც დაკშინამურტის, გურუს, სიჩუმეში დამრიგებელს და ჩანდრამაულიშვარას; დედაქალღმერთისა, როგორც პარვატის, ლაკშმის და სარასვატის. განსაკუთრებითაა პოპულარული წარმოდგენა ვიშნუს შესახებ როგორც შალაგრამასი, შივას როგორც ლინგამის და შაკტის როგორც შრი ჩაკრის. განაპატი ყოველთვის თაყვანიცემა ყოველგვარი ადამიანური საქმის დასაწყისის წინ, სხვა ღმერთების პუჯების ჩათვლით. ყოველდღიური რიტუალი სანდხიავანდანა მიეკუთვნება სურიას. სამპრადაია ადვაიტას სანიასინები წარმოთქვამენ აგრეთვე ვიშნუ საჰასრანამსაც და შატარუდრიას იაჯურ ვედადან როგორც თავიანთი ყოველდღიური მსახურების ნაწილს.

 

არის კიდევ სხვა აღსანიშნავი განსხვავება თაყვანისცემაში, ადვაიტურ ტრადიციასა და სხვა სკოლების ინდუისტური თაყვანისცემის მეთოდებს შორის. ადვაიტა დაჟინებით ამტკიცებს რომ განსხვავებულობა თაყვანისმცემელსა და ღმერთს, თაყვანისცემის ობიექტს შორის, იმქვრევა და ქრება სამადჰიში. ეს პოზიცია არ უნდა ავურიოთ ზოგიერთი შაივური სკოლების პოზიციაში, რომლებიც ნიშნავენ რიტუალურ იდენტიფიკაციას და ეთაყვანებიან შივას მსახურების დროს. ეს იდენტურობა ატმანისა და ბრაჰმანისა არის აბსოლუტური ჭეშმარიტების საგანი და არა მარტო დროებითი რიტუალური იდენტიფიკაცია. აგრეთვე ვაიშნავურ ვედანტურ სკოლათა უმრავლესობა თვლის რომ განსხვავება ატმანსა (თაყვანისმცემელს) და ბრაჰმანს (თაყვანისცემის ობიექტს) შორის ნარჩუნდება მარადიულად.

 

9. როგორია ადვაიტისტური განთავისუფლების ე.ი. მუქტის კონცეფცია?

 

ადვაიტას ანალიზის თანახმად ადამიანური სიცოცხლე და ქმედებანი აიხსნება კარმული თეორიის საფუძველზე, რომელსაც რეინკარნაციის ე.ი. სულიერი ტრანსმიგრაციის წრე მოყავს მოქმედებაში. ყველა ქმედება, კეთილი, ბოროტი, ქმნიან საკუთარ პერსონალურ კარმულ დანალექებს ანუ ანაბეჭდებს, რომელთაც ეწოდებათ - ვასანები (სამსკარები), რომლებიც ახდენენ საკუთარი რეზულტატების დემონსტრირებას დროის გარკვეული მონაკვეთის შემდეგ. კარმა, რომელმაც უკვე დაიწყო თავისი ნაყოფების მოცემა, ეწოდება - პრარაბდჰა კარმა, ესაა კარმა რომელიც პასუხს აგებს ჩვენს ამჟამინდელ ინკარნაციაზე. შეკრებილი კარმა რომელიც უკვე მზადაა მიოწიოს თავისი ნაყოფები, ეწოდება - სანჩიტა კარმა. რეინკარნაციის ციკლის გარძელებასთან ერთად, უფრო მეტი კარმა იქნება შექმნილი მომავალში და ამას ეწოდება - აგამინ კარმა. განთავისუფლება (მუქტი) განიხილება როგორც გამოსავალი ამ უსასრულო ციკლიდან.

 

ადვაიტაში მუქტი ესაა ბრაჰმანის სინონიმი. შრუტი (წმინდა წერილი) ამბობს: „ბრაჰმავიტ ბრაჰმაივა ბჰავატი“ - ის ვინც იმეცნებს ბრაჰმანს თავად ხდება ბრაჰმანი. ადვაიტისტურ გაგებაში, ხდება მხოლოდ მეტაფორულად. არა ისე რომ რაც აქამდე არ იყო ბრაჰმანი, ახლა გახდა ბრაჰმანი. უფრო „ბრაჰმანის ცოდნა“ ნიშნავს უმეცრევისაგან განთავისუფლებას, საკუთარი შინაგანი ბრაჰმანის არსობრივი ნატურასთან მიმართებაში. ასე და ამგვარად „ბრაჰმანის ცოდნა“ - ესაა „ბრაჰმანად ყოფნა“. ის ვინც გააცნობიერა ერთიანობა საკუთარი ატმანისა ბრაჰმანთან, წარმოადგენს ჯივანმუქტას, ის ვინც მომავალ ინკარნაციაშიც კი განთავისუფლებულია. ამგვარი გაცნობიერება არავითარ შემთხვევაში არ და ვერც იქნება პირდაპირი გაგება მაჰავაკია უპანიშადებისა. ჯივანმუქტა ესაა - ვინც განიცადა იდენტურობის ჭეშმარიტობა თავად. ასე და ამგვარად ნათქვამია რომ მუქტი არ წარმოადგენს რიტუალური ქმედების რეზულტატს (კარმა მარგა) ან ერთგული მსახურებისა (ბჰაკტი მარგა). ამ გზებს მივყავართ პირდაპირ და პასუხს გვცემენ „როგორ“ და არა „რატომ“ განთავისუფლების საკითხზე. ამიტომაც ადვაიტა ვედანტას გზა იწოდება ჯნანა მარგად ანუ ცოდნის გზად.

 

10. როგორია ჯივანმუქტას მნიშვნელობა?

 

ადვაიტა მიყვება იმ დებულებას რომ ბრაჰმანის გაცნობიერება შესაძლებელია პირდაპირ დედამიწაზე. ძლიერ განვითარებული მაძიებელი, რომელიც შეისწავლის ვედანტას სუფთა გონებითა და მუმუკშუტვის ძლიერი ტენდენციით, ვარგისია იმისათვის რომ რეალურად გააცნობიეროს ბრაჰმანი. ის ვინც რეალურად გააცნობიერა ბრაჰმანი არის - ჯივანმუქტა, ის განთავისუფლებულია იმ დროის განმავლობაში როდესაც ის ჯერ კიდსევ ცხოვრობს. ის კიდევ აგრძელებს ცხოვრებას მატერიალურ სხეულში პრარაბდჰა კარმას ინერციის გამო, რომელმაც უკვე დაიწყო ნაყოფების მოცემა. მაგრამ ის აღარ კრიფავს შემდგომ კარმას, რამეთუ მთელი აგამინ კარმა და სანჩიტა კარმა „იფერფლება“ ბრაჰმაჯნანას ცოდნაში. როდესაც პრარაბდჰა კარმა ამოწურავს თავის თავს, სხეული კვდება და ითქმის რომ ჯივანმუქტამ მიაღწია ვიდეხამუქტას. შრუტის მიხედვით „ნეხაპუნარავარტი“ - ის მეტი აღარ შედის რეინკარნაციის ციკლში.

 

11. როგორები არიან ადვაიტას წამყვანი სკოლებიდან ზოგიერთი?

 

ყველაზე ადრინდელი სკოლები რომელთა ტექსტები დღესდღეობით ხელმისაწვდომი არიან ესენია - გაუდაპადას (5-6 საუკუნეები -მანდუკია კარიკა) და შანკარაჩარია (7-8 საუკუნეები, - ბრაჰმასუტრა ბჰაშია, ბჰაგავადგიტა ბჰაშია და ბჰაშიები სხვადასხვა უპანიშადებისა). ტრადიციაში ცნობილნი არიან შანკარას ოთხი მოწაფე - სურეშვარა, პადმაპადა, ტოტაკა და ხასტამალაკა. შანკარას თანამედრობე იყო მანდანა მიშრა, რომელიც ტრადიციით ასოცირდება სურეშვარასთან. გვიანდელ შანკარასშემდგომ პერიოდში, ზოგიერთი წამყვანი წარმომადგენლები ადვაიტას სკოლისა იყვნენ ვაჩასპატი მიშრა (მე-9 საუკუნე), ჯნანაგჰანა და სარვაჯნანატმანი (მე-9 – 10-საუკუნე), პრაკაშატმანი (მე-11 საუკუნე), შრიხარშა (მე-12 საუკუნე), ანანდაგირი, ბჰარატა ტირტხა, ვიდიარანია და შანკარანანდა (მე-13 - მე-14 საუკუნე), მადხუსუდანა სარასვატი (მე-15 საუკუნე), აპაია დიკშიტა (მე-16 ს.), სადაშივა ბრაჰმენდრა და უპანიშად (მეთვრამეტე საუკუნე) და ჩანდრაშეკხარა ბჰარატი და სატშიტანანდენდრა სარასვატი (მეოცე საუკუნე). ამას გარდა ადვაიტას ტრადიციაში კიდევ სხვა არანაკლებ გამოჩენილი მოძღვრები არიან ცნობილნი, რომლებსაც არ ქონდათ წერითი ნაშრომები მაგრამ ზეპირსიტყვიერებით ასწავლიდნენ მოწაფეებს.

 

12. როგორია ადვაიტური სასწავლებლები დღეს?

 

ყველა თანამედროვე ადვაიტისტი იწყებს ათვლას თავისი გურუ-პარამპარას შანკარას ოთხი მოწაფისაგან. ესენი იყვნენ მონასტერთა პირველი წინამძღვრები პურიში, შრინგერიში, დვარაკაში, და ჯიოტირმატხში. ოთხივე მატხი (ანუ მონასტერი) დღესაც ფუნქციონირებენ. ამას გარდა ინდოეთში არსებობენ გარკვეული სასწავლებლები, რომლებიც აქტიურნი არიან ადვაიტას ფილოსოფიისა და რელიგიის გავრცელების საქმეში. ისინი შეიცავენ მრავალ „დაშანამი აკხავის“ მთელს ჩრდილოეთ ინდოეთში, კანკხალ აშრამს ხარდვარში და ბომბეიში, ადვაიტა აშრამა, რამანაშრამი ტირუნავანამალაეში, ადვაიტა მატხი კალადიში და ბენგალორში, კუდალიში, უჯაინეში, რამასბარამეში, კანჩიპურეამეში, ვარანასიში და სხვა ადგილებში, აგრეთვე ამ დაწესებულებათა ფილიალები ინდოეთში და მის საზღვრებს გარეთ. ამასთან დამატებით რამაკრიშნას ორდენის მისია სვამი ვივეკანანდას მიერ დაარსებული, პარამაჰამსა იოგანანდას გაცნობიერების თანამეგობრობა და სხვა ორგანიზაციები რომლებსაც საფუძველში ადვაიტას ფილოსოფია აქვთ.

 

 

ადვაიტა ვედანტას განმმარტებელი მასწავლებლისა და მოწაფის დიალოგი:

 

1. მოწაფე ეკითხება: ვინ ვარ მე სინამდვილეში? ვინ ვარ?

 

პასუხი: უხეში მკვეთრად დიფერენცირებული ფიზიკური სხეული - არაა ჭეშმარიტი მე. ნატიფი სუსტად დიფერენცირებული ასტრალური სხეული - არ არის რეალური მე ადამიანისა.

 

მე-ს გრძნობა განსხეულებული ასტრალურ და ფიზიკურ სხეულებში - არაა ჭეშმარიტი მე.

 

2. მოწაფე ეკითხება: თუ მე არაა ყოველივე ზემოთხსენებული, მაშ რაღაა ჩემი რეალური მე?

 

პასუხი: ყოველივე იმის ჩამოცილების შემდეგ რაც არ არის რეალური მე, ასეთნაირად - „არა ეს, არა ეს“, მაშ ის თვითგაცნობიერება რაც ამის შემდეგ დარჩება, სწორედ ესაა ჭეშმარიტი „მე“!

 

3. მოწაფე ეკითხება: თუ ეს თვითგაცნობიერება არის ჭეშმარიტი მე, მაშ როგორია მისი ბუნება?

 

პასუხი: ჭეშმარიტი თვითგაცნობიერების ბუნება არის - სატ-ჩიტ-ანანდა (სანსკრიტ.) - მარადიული ყოფიერება-მარადიული ცნობიერება-მარადიული ნეტარება. ის რაც არსებობს სინამდვილეში არის მხოლოდ ჭეშმარიტი მე - ატმანი (სანსკრიტ.). გარემომცველი ფენომენალური სამყარო, განხორციელებული სული, ღმერთი - ყველაფერი ეს მარტოოდენ ილუზორული ხილვაა მის წიაღში, მსგავსად ვერცხლისწყლის მიქცევა-მოქცევისა პერლამუტრში, რამეთუ ეს ტრიადა ჩნდება და ქრება ერთდროულად.

 

4. მოწაფე ეკითხება: როდის დადგება ეს გაცნობიერება?

 

პასუხი: როდესაც სამყარო, რომელიც არის ის რაც ხილვადია, ქრება, დგება თვითრეალიზაცია ანუ თვითგანღმრთობა, ატმანის „განხორციელება“ - რომელიც არის ჭეშმარიტი მაყურებელი.

 

5. მოწაფე ეკითხება: როგორ შემიძლია მივაღწიო ატმანის თვითრეალიზაციას (უმაღლესი ჭეშმარიტი მე-ს)?

 

პასუხი: თვითრეალიზაცია არაა ისეთი რაღაცა რაც ხელახლა უნდა იქნეს მოპოვებული, რამეთუ ის უკვე „აქ“ არის, ჩვენში. ყველაფერი რაც საჭიროა ესაა უკუგდება აზრისა - „მე ჯერ თვითრეალიზებული არ ვარ“. სიმშვიდე ანუ მშვიდობა, არის თვითრეალიზაცია. ატმანი მუდამ ჩვენშია. იმდენად რამდენადაც ადგილი აქვს ეჭვებსა და არარეალიზებულობის გრძნობას, ამიტომაც უნდა იქნეს მიღწეული არასწორი ეჭვების მოსპობა საკუთარი ძალისხმევით, ეჭვებისა, რომელნიც გაჩენილნი არიან ატმანისა და არა-ატმანის გაიგივებით. როდესაც არა-ატმანი ქრება, რჩება მხოლოდ ჭეშმარიტი მე. ისევე როგორც ოთახში ადგილის გასანთავისუფლებლად, საჭიროა უბრალოდ ზედმეტი ავეჯის მოშორება: თავისუფალი სივრცის მოტანა სადღაციდან შორიდან არცაა საჭირო.

 

6. მოწაფე ეკითხება: მაშინ ასეთ შემთხვევაში ვინაა ღმერთი?

 

პასუხი: ატმანი არის ღმერთი (კოსმიური ღვთაება - ბრაჰმანი). „მე ვარ“ - არის ბრაჰმანი (ღმერთი). ღმერთი რომ ბრაჰმანისაგან მოცილებით და განცალკევებით იყოს, ის მაშინ უნდა იყოს ღმერთი ატმანის გარეშე და ეს უაზრო აბსურდია. ყველაფერი რაც ატმანის გასაცნობიერებლად არის საჭირო, ესაა აბსოლუტური სიმშვიდე (გონების სრული განწმენდა არასაჭირო არაატმიკური აზრებისა და ეჭვებისაგან). რაა ამაზე იოლი? შესაბამისად თვითრეალიზაციის მიღწევა ყველაზე იოლია.

 

7. მოწაფე ეკითხება: სინადმვილეში საჭიროა თუ არა განსაკუთრებული ძალისხმევა თვითრეალიზაციისათვის ტუ ის თავისით მოვა?

პასუხი: ადამიანი რომელმაც თვითრეალიზაციის გასხივოსნება მოიპოვა ამ ცხოვრებაში, ესწრაფვოდა ამას და ცდილობდა ამის განხორციელებას ყველა წინა ინკარნაცია დედამიწაზე ცხოვრებისას. ასეთი განსხეულებანი (ატმანის რეალიზაციაში განდობილნი) შესაძლოა იყვნენ არათუ ათეულები არამედ ასეულებიც კი. მარტო ის ადამიანი აღწევს თვითრეალიზაციის მდგომარეობას, რომელიც საკუთარ თავში კონკრეტული მიზნისაკენ მოსწრაფებას განავითარებს.

 

8. მოწაფე ეკითხება: როგორი მედიტაცია არის ყველაზე ეფექტური - ატმანის თვითრეალიზაციისათვის?

 

პასუხი: ასეთი მედიტაცია არსებობს. იგი წარსულში გამოიგონა ინდოეთში, ხლა კი მთელს მსოფლიოში გამოჩენილმა გურუ - შრი რამანა მაჰარშიმ, ამგვარ მედიტაციას ეწოდება - ატმა-ვიჩარა და ნიშნავს - თვითშესწავლას. ატმა-ვიჩარას გზა ესაა პირდაპირი გზა, რამეთუ ის დასაბამიდანვე გულისხმობს აუცილებლობას, ფოკუსირდეს ატმანზე, არ ხარჯოს რა ძალები მეორეხარისხოვან რაღაცეებზე.

 

არსი შემდეგშია:

 

როდესაც სიფხიზლის დროს (ფიზიკურ) ცნობიერებაში ჩნდება რაიმე აზრი, უნდა დავუსვათ საკუთარ თავს შეკითხვა შინაგანი ხმით: „ვისთვის გაჩნდა ეს აზრი?“ შინაგანი მე - ჩვენი ცნობიერება - გაგვცემს პასუხს: „ჩემთვის“. მაშინ საჭიროა დაისვას კითხვა: „ვინ არის ჩემი მე?“ (და რა არის?) და მოვახდინოთ ცნობიერების კონცენტრირება ამ საკითხზე. ახალი აზრის გამოჩენასთან ერთად უნდა იქნე გამეორებული ეს მენტალური ილეთი თავიდან.

ატმა-ვიჩარას მიზანია - ცნობიერებაში გაჩენილი (არასაჭირო) აზრების განადგურება, რასაც საბოლოოდ ჩვენი უმდაბლესი ფსიქო-ფიზიკური ეგოს ანუ ცრუ „მე-ს“ გაქრობამდე მივყავართ.

 

მას მერე რაც საბოლოოდ სულიერი პრაქტიკის მეოხებით ფიზიკური მე-ს ანუ ეგოს გრძნობა ქრება, „სადხაკის“ (სულიერი მებრძოლის) ცნობიერებაში - ამაყ სიმარტოვეში და სიმშვიდეში გამობრწყინდება ჭეშმარიტი მე - ატმანი (სულიერი ზე-მე).

 

ატმა-ვიჩარას განხორციელება შეიძლება როგორც გაცნობიერებულ სიზმრებიან ძილში, ასევე ასტრალში. მოვალეობის გრძნობა და ა.შ. არაა წინაღობა თვითრეალიზაციის გზაზე, როდესაც ადამიანი ეკითხება თავის თავს: „ვინ მუშაობს?“ ვინაა მოქმედი?“ შესაბამისი აზრის გამოჩენასთან ერთად.

 

ამ მედიტაციის უწყვეტი განხორციელება არის წარმატების საწინდარი.

 

 

 

 

ფრაგმენტი რადხაკრიშნანის წიგნიდან – ინდური ფილოსოფია

 

თარგმნილია რუსულიდან ღვთისავარ ჩაბრავას მიერ

 

ატმანი

 

მეტაფიზიკა წარმოადგენს იმის განხილვას, რაც გამოცდილების შედეგად მიღებული ფაქტებით ივარაუდევა. ის დაკავებულია არა ცნობიერების ფაქტების დაკვირვებითა და რეგისტრაციით, არამედ იმის გამორკვევას თუ, რას წარმოადგენენ არსებული ფაქტები რეალობის ბუნების თვალსაზრისით. შანკარა არ ანიჭებს მნიშვნელობას, არც ფსიქიკურ არც ბუნებრივ ფაქტებს, მაგრამ უფრო სიღრმისეულ საკითხს სვამს - ამ ფაქტების წინაპირობაზე; ის უდგება ამ პრობლემას როგორც სუბიექტური ასევე ობიექტური მხარეებიდან, რომლებიც საბოლოო ჯამში ერთმანეთთან ახლოს არიან. ვედანტა სუტრას თავისი კომენტარების შესავალში შანკარა სვამს შემდეგ კითხვას: არის თუ არა გამოცდილებაში რაიმე ისეთი, რაც შეიძლება განვიხილოთ როგორც მიზეზობრივი და დასაბამიერი და არის თუ არა აზრი იმისა რომ გამოცდილების ყველა ფაქტორი განვიხილოთ როგორც ამ როლზე პრეტენზიის მქონენი? ჩვენმა გრძნობებს შეუძლიათ რომ მოგვატყუონ, ხოლო მეხსიერება შეიძლება იყოს ილუზია. წარსული და მომავალი შესაძლოა აღმოჩნდნენ აბსტრაქციები. სამყაროს ფორმები შესაძლოა აღმოჩნდნენ წმინდა წყლის ფანტაზიები და მთელი ჩვენი ცხოვრება შესაძლოა წარმოადგენდეს ტრაგიკულ ილუზიას. არაფერი არ გვიშლის ჩვენ ხელს რომ განვიხილოთ სიფხიზლის დროს მიღებული გამოცდილება, სიმზრების სამყაროსთან ანალოგიაში, სადაც ჩვენ აგრეთვე ვართ სასახლეებში, გვაქვს საქმე აჩრდილებთან, ვებრძვით სულებს და გვახსოვს ყველა ჩვენი თავგადასავალი და ისტორია ზღაპრულ ქვეყანაში ყოფნისას თავს გადამხდარი. თუ სიმზრები ესენია ფაქტები, მაშინ ფაქტები სრულებით შეიძლება აღმოჩნდნენ სიმზრებად. თუმცაღა შემეცნების ყველა ობიექტი შესაძლოა იყოს რწმენის საგანი და ამიტომაც ექვემდებარება დაეჭვებას მათ რეალურობაში, თუმც გამოცდილებაში, როგორც ჩანს უნდა არსებობდეს კიდევ რაღაც სხვა ტრანსცენდენტური, მის საზღვრებს გარეთ მყოფი. თუ ვინმე საკუთარ თავში აღმოაჩენს რაღაც ისეთ რაც არ წარმოადგენს გარემომცველი მატერიალური ბუნების პროდუქტს, არამედ მის შემოქმედსა და მაფორმირებელს, თუ თვით შემეცნების შესაძლებლობასა და გრძნობადი სამყაროს შეფასებაში იგულისხმება ის, რაც ვერანაირად ვერ იქნება გამოყვანილი გრძნობადი სამყაროდან, მაშინ ლოგიკა ითხოვს ამ ტრანსცენდენტური, საკუთარ არსებაში ჩაბუდებული სუპრარეალობის აღიარებას. სკეპტიციზმი შეზღუდულია მე-თი რომლითაც ჩვენ უშუალოდ ვიმეცნებთ. თითოეული აცნობიერებს საკუთარი მე-ს არსებობას და არავინ არ ფიქრობს: „მე არ ვარსებობ“. დეკარტის მსგავსად შანკარა პოულობს ჭეშმარიტების საფუძველს მე-ს უშუალო სარწმუნებაში, რომელიც არ ექვემდებარება არანაირ ეჭვებს, რომლებიც ეხებიან სხვა საგნებს. თუ ჩვენი მე-ს არსებობა ცნობილი არ იქნებოდა, მაშინ თითოეული იფიქრებდა: „მე არ ვარსებობ“, რაც სხვათაშორის არასწორია. მე არის ჭეშმარიტებისა და სიცრუის, რეალობისა და ილუზიის, სიკეთისა და ბოროტების ცნებათა სუპრაუნივერსალური წინამორბედი.

 

„შემეცნების ყველა მეთოდი (პრამანა) არსებობენ მხოლოდ საკუთარი მე-ს შეგრძნებასთან დაკავშირებით და რამეთუ ამგვარი შეგრძნება შეადგენენ საკუთარ პირად მტკიცებულებას, მაშინ აღარაა აუცილებლობა საკუთარი მე-ს არსებობის დამტკიცებაში“. „თავად აზროვნების ქონა და მისი ფუნქციები ვარაუდობს გონიერებას, რომელიც ცნობილია როგორც მე, რომელიც განსხვავდება აზროვნების ფუნქციისგან, ის თავად ამტკიცებს თავის არსებობას და ფუნქციებიც მას ემორჩილებიან.

თითოეული ფუნქცია და უნარი, ნივთიერი სხეული და სასიცოცხლო სუნთქვა, გრძნობები და შინაგანი ორგანო, აგრეთვე ემპირიული მე ჩნდება მხოლოდ ატმანთან კავშირის საფუძველზე. ყოველივე ეს მათი მიზნის გარეთ მყოფებს ემსახურება და დამოკიდებულია რაღაც უფრო სიღრმისეული ფუძისაგან სამყაროული არსებობისა. ატმანი შეუძლებელია ეჭვქვეშ იქნეს დაყენებული, „რამეთუ ეს არსებობა არის იმის ბუნება, ვინც მას უარყოფს“. შანკარა ამტკიცებს, რომ ჩვენ არ შეგვიძლია მე-ს შემეცნება აზროვნების მეშვეობით, იმდენად რამდენადაც თავად აზრი წარმოადგენს იმ ნაკადის ნაწილს, რომელიც არა-მე-ს სფეროს განეკუთვნება. თუ ჩვენ შევიმეცნებთ მას კრიტიკისა და განმარტებების ჩვენი უნარების დაძინების გზით, ჩვენ აღმოვჩნდებით ისეთ მდგომარეობაში, რომ ვერ მოვახერხებთ სასურველ ფორმაში შემეცნებას და ამისდა მიუხედავად ჩვენ არ შეგვიძლია ვიაზროვნოთ მე-ს გარეშე, რამეთუ მის გარდა შეუძლებელია რაიმენაირი სხვა ცნობიერებისა და გამოცდილების არსებობა. თუმცაღა მე თავისუფალია შემეცნებისაგან, მაგრამ არა მთლიანად. მე - ესაა მე-ს გაგების ობიექტი, ამასთან ცნობილია, რომ ის არსებობს როგორც საკუთარი უშუალო წარმოდგენა. ის დაუმტკიცებადია, იმდენად რამდენადაც წარმოადგენს ყოველგვცარი მტკიცებულების ფუძეს და დგინდება ყოველგვარ მტკიცებულებამდე. ლოგიკურად მე - ესაა პოსტულატი. ჩვენ უნდა მივიღოთ ის როგორც თავისთავად ნაგულისხმევი.

 

შანკარა ცდილობს გამოჰყოს ჭეშმარიტი მე ობიექტისაგან ამტკიცებს რა, რომ სუბიექტი და ობიექტი ურთიერთსაწინააღმდეგონი არიან, როგორც სინათლე და წყვდიადი და რომ ამიტომაც სუბიექტი ვერასდროს შეძლებს გახდეს ობიექტი. მეტაფიზიკის თვალსაზრისით „თვითმყოფადობა“ ე.ი. „თვითარსებობა“ საკუთარ თავში მარადისობის, უცვლელობისა და სისავსის იდეას შეიცავს. ჭეშმარიტი რეალობა არის ყოფიერება თავის თავში და საკუთარი თავისათვის, ასე რომ ატმანის ანუ პერმანენტული მე-ს რეალურობის მტკიცება, ნიშნავს მარადიული ბრაჰმანის რეალურობის მტკიცებას, ატმა ჩა ბრაჰმა. ბრაჰმანის რეალურობა მტკიცდება მითითებით იმაზე, რომ ის წარმოადგენს თითოეული მე-ს საფუძველს.

 

თუმცაღა ჩვენ ვიცით, რომ მე არსებობს, მაგრამ ჩვენთვის უცნობია, თუ რას წარმოადგენს ის, - წარმოადგენს თუ არა ის სასრულს ან უსასრულოს, ცოდნას თუ ნეტარებას; ის არსებობ როგორც ერთადერთი მე თუ როგორც ერთერთი მრავალ მსგავს მე-ს შორის, როგორც უბრალო მოწმე ან ის ვინც ცხოვრებით ტკბება ან არც ერთი არც მეორე. რამეთუ არსებობს წინააღმდეგობები მე-ს ბუნების შესახებ, შანკარა ამტკიცებს, რომ მე შეცნობადიცაა და შეუცნობადიც. საჭიროა მე-ს არა მე-სგან განსხვავება, რომელიც საკუთარ თავში შეიცავს არამარტო გარემომცველ სამყაროს, სხეულსა და ორგანოებს, მაგრამ აგრეთვე აზროვნებისა და გრძნობების მთელი მექანიზმი. ჩვენ გონებრივ მდგომარეობებს ჩვეულებრივი გაგებით განვიხილავთ როგორც სუბიექტურ და ფიზიკურ მდგომარეობებს - როგორც ობიექტურებს. თუმცაღა მეტაფიზიკური გაგებით ორივე სფერო, როგორც მოვლენათა, ასევე მატერიალური, აგრეთვე გონებრივი, თანაბრად ობიექტურნი არიან. მატერიალისტები მე-ს აიგივებენ სხეულთან და მის გრძნობებთან. მაგრამ ცნობიერება და მატერია წარმოადგენენ რეალობის სხვადასხვა ფორმებს, რომლებიც ერთმანეთზე ვერანაირად ვერ დაიყვანებიან. ასევე ჩვენ არ შეგვიძლია გავაიგივოთ მე სხეულთან ან გრძნობებთან, რამეთუ მაშინ იქნებოდა იმდენად მრავალი მე, რამდენიც გარეგანი ორგანოები და რეზულტატში ინდივიდის იდენტურობის შეცნობა გადაიქცეოდა მთელ პრობლემად. ამას გარდა, თუ მე-ს შეადგენენ სხვადასხვაგვარი გრძნობები, მაშინ უნდა იყოს ერთდროული გამოყენება მხედველობის, სმენის, გემოს და ა.შ. იოგაჩარების სწავლების თანახმად არის სხვა არაფერი თუ არა არამდგრადი გონებრივი მდგომარეობების მთელი რიგი. მაგრამ ამ თეორიის თანახმად ჩვენ არ შეგვიძლია მივიღოთ მხედველობაში ფაქტები და შემეცნება.

 

შუნიავადა თვლის რომ მუდმივი მე არ არსებობს და აქვე წინააღმდეგობაში მოდის შანკარას ფილოსოფიის უპირველეს და უმთავრეს პოსტულატთან რომ ატმანის არსებობა უდავოა და უეჭველი. იმ შემთხვევაშიც კი თუ მთელს სამყაროს მარტოოდენ სიცარიელედ (არარაობად) გამოვაცხადებთ, მაშინ ეს სიცარიელე გულისხმობს მის შემცნობს. სიზმრების გარეშე ძილის დროსაც კი არსებობს მე, რამეთუ როდესაც ვინმე ფხიზლდება ძილის შემდეგ, აცნობიერებს რომ მას უშფოთველად ეძინა, სიზმრების გარეშე. ეს მან იცის თავისი მეხსიერებიდან. იმდენად რამდენადაც მეხსიერება შედგება მხოლოდ წარმოდგენებისაგან, ნეტარებისა და არარაობის მდგომარეობები უნდა გაჩნდნენ ძილის დროს. თუ ამტკიცებენ, რომ უშფოთველობისა და შემეცნების არარსებობას ძილის დროს მარტო ასკვნიან მდგომარეობათა გაგებისაგან ძილამდე და მდგომარეობის აღქმაზე ძილის შემდეგ, მაშინ ამგვარ მტკიცებაზეც იქნება პასუხი, რომ ჩვენ არ შეგვიძლია დასკვნა გამოვიტანოთ იმაზე რაც არ იყო სახეზე.

 

თუ ამტკიცებენ რომ უარყოფითი გაგება არ შეიძლება აღქმულ იქნეს შესაბამისი ფორმით და რომ ამიტომ შემეცნების და უშფოთველობის არ არსებობის შესახებ შეიძლება განვსაჯოთ მარტოოდენ მენტალური დასკვნის გამოტანის გზით, მაშინ პასუხად ამგვარ მტკიცებაზე მიუთითებენ, რომ შემეცნების არარსებობა და ა.შ. რათა იქნეს გამოტანილი დასკვნის სახით, უნდა იყოს შეცნობადი ესე იგი უშუალოდ უნდა აღიქმებოდეს მისი არყოფნის (არარსებობის) დროს. ასე რომ სიზმრების გარეშე ძილის დროს ჩვენ გვაქვს საქმე შემეცნებისა და შფოთვის შეუძლებლობის უშუალო გაცნობიერებას. ამგვარ მდგომარეობაში ემპირიული გონი პასიურია (ლატენტური) და არსებობს, მყოფობს მარტოოდენ სუფთა ცნობიერება. მე არ უნდა იგივდებოდეს შინაგან გრძნობასთან, რომელსაც თან ახლავს დროში განვითარებადი გუნებაგანწყობილებათა მთელი რიგისგან შემდგარი მარად ცვალებადი დინამიური ცვლილებებით ჩვენი ინტელექტუალური შეხედულებებისა ანუ ემპირიული „მე-სი“. თუმცაღა თვითცნობიერება (ახანკარა) არის აქტივობის წინამორბედი მაგრამ ის არ არის ჭეშმარიტი მე, იმდენად რამდენადაც არ არის შემეცნების წინამორბედი, რადგანაც თავად თვითცნობიერება თავისთავად წარმოადგენს შემეცნების ობიექტს. ცნობიერების ნაკადზე, კონტინიუმზე ან მდგომარეობათა ცვალებადობაზე მე-ს გატოლება, იქნებოდა ცნობიერების დასაბამის მის შემადგენელ ფრაგმენტებში აღრევის მანიშნებელი. მგრძნობელობათა მასა და ცნობიერების ნაკადი მაღლდებიან და ეცემიან, ჩნდებიან და ქრებიან.

 

თუ ყველა ეს გამოცდილების შემცველობის ცვალებადობები უნდა იქნენ დაკავშირებულნი, მაშინ აუცილებელია საყოველთაო სამყაროული ცნობიერების არსებობა, რომელიც მათ ყველას თან ახლავს.

 

„როდესაც ამბობენ: მე ახლა იმეცნებს, რა არსებობს კონკრეტულად აწმყოს დროში, მე-მ იცის თუ რა იყო აქამდე, მე გაიგებს თუ რაიქნება მომავალში, - ეს სიტყვები ნიშნავენ იმას, რომ შეცნობის ობიექტის ცვლილების აღიარების შემთხვევაშიც კი შემცნობი სუბიექტი (ჯნატა) არ იცვლება, რამეთუ ის - ერთი და იგივეა წარსულშიც, აწმყოშიც და მომავალშიც, რამეთუ მისი არსი (სუვსტანცია) მუდამ სახეზეა“.

 

ჩვენ შეგვიძლია შევიცნოთ მოვლენათა მთელი რიგი, როგორც ერთგვარი სერია, თუ მხოლოდ ფაქტები ერთიანდებიან რაღაც არსებულის, თითოეული მათგანისათვის და საკუთარი თავისათვის ერთიანისთვის და ამიტომაც დროისა და სივრცის კონტინიუმის მიღმა მყოფისა. მე არაა ბუნებრივი სამყაროს რაღაცნაირი წარმონაქმნი იმ მარტივი მიზეზისდაგამო რომ ჩვენ მივიღებთ ატმანის შესახებ წარმოდგენას, თუ მოვახდენთ საკუთარი გონის აბსტრაქციას მთელი გარემომცველი ბუნებისაგან, თუ გამოვყოფთ მას სხეულებრივი გარსისაგან , რომელთანაც ის დაკავშირებულია და გავანთავისუფლებთ ყველაფრისაგან რაც მიწიერ გამოცდილებაში გვაქვს მიღებული. ჩვენ ლოგიკურად მომზადებულ გონებებს შესაძლოა მოეჩვენოთ, რომ ჩვენ დავიყვანთ ატმანის ცნებას ცარიელ პოტენციურ აზრამდე, თუ საერთოდ სრულ უსასრულო არარაობად არა. თუმცაღა რაღაც გაგებით უკეთესია ატმანი ასე განვიხილოთ, ვიდრე ისეთი რამ როგორც რაღაც მთლიანი, შემდგარი ფრაგმენტებისაგან, თვისებებით დაჯილდოვებული საგნად ან ატრიბუტებიანი სუნსტანცია. ატმანი არის მხოლოდ არადიფერენცირებული ცნობიერება (ნირვიშეშაჩინმატრამ), რომელიც რჩება ხელშეხებლად მაშინაც კი როდესაც სხეული მტვრად, ფერფლად იქცევა, ხოლო (ფიზიკური, მატერიალური) გონებრივი უნარები ქრებიან.

 

ყოველგვარი ფილოსოფიისათვის რთულ მომენტს წარმოადგენს ის, რომ ჩვენი გრძნობათა ორგანოები და ორგანიზმში ნერვული სისტემის ცხოველმოქმედება, რომლებიც არსებობენ დროსა და სივრცეში, როგორც ჩანს, წარმოშობენ ცნობიერებას. ის რაც არ ფლობს ცნობიერებას, რაღათქმაუნდა არ შეიძლევა იყოს ცნობიერების მიზეზი. ხოლო ცნობიერება ყველა შემთხვევაში უნდა იყოს იმის მიზეზი რაც განძარცვულია ცნობიერებისაგან, გონი და განსჯის უნარი არ ფლობენ (საყოველთაო ზესამყაროული ყოვლისმომცველი ინტრაკოსმიური სუპრაცნობიერი არსის, სუვსტანციის - ატმანბრაჰმანისაგან) დამოუკიდებელი არსებობის უნარს.

 

„მოქმედება ამ ორგანოთა მოითხოვენ უპალაბდხის, რომელიც ატმანს ეკუთვნის... რომლის ბუნაბაც თავად არის მარადიული შემეცნება“.

 

მაგრამ ეს ცნობიერება, რომელიც შეადგენს არაცნობიერის მიზეზს, არის არა სასრული, არამედ, პირველადი სუპრაცნობიერება, რამეთუ ყოველთვის არსებობს იმდენად ბევრი ობიექტი და მოვლენა, რომ მათგან ზოგიერთნი არ არსებობენ ამა თუ იმ სასრულ ცნობიერებაში, მაგრამ მაინც არსებობენ რეალობაში. ასე რომ შეგვიძლია ვივარაუდოთ რომ არსებობს პირველადი ცნობიერება, რომლის ნაწილსაც შეადგენს სასრული ცნობიერება. დასაბამიერი ცნობიერება საფუძველი - ყველა რეალობის საფუძველი - არარანირად უნდა ავურიოთ ადამიანურ ცნობიერებასთან, რომელიც ჩნდება, ალბათ, შედარებით გვიან, სამყაროს ევოლუციის პროცესში. წარმოდგენები ექვემდებარებიან გაჩენასა და გაქრობას, ისინი - არ არიან თვითმნათები და შეცნობადნი არიან მარტო ატმანის შუქზე, რომლის ბუნების არსებობა თვითნათებაა. ატმანი ესაა სუფთა ცნობიერება (ჩაიტანიამ) ანუ უბრალოდ ცნობიერობა

[awareness]

„უმაღლესი საწყისი, რომელშიც არაა დიფერენციაცია შემცნობზე, შეცნობასა და შესამეცნებელზე, უსასრულოზე და ტრანცენდენტურზე, როგორც აბსოლუტური შემეცნების არსები“.

 

ყველაფერი ეს დამახასიათბელია არაობიექტური ცნობიერების ბუნებისათვის .

 

„ატმანი ყველა მიმართებით არის სხვა არაფერი თუ არა, გონიერება, გონიერება არის მისი უნიკალური ბუნება, იმის მსგავსად როგორც მარილის გემო შეილება განსაზღვრულ იქნეს მისი მწიკვით“.

 

სულს არ შეუძლია არ გააჩნდეს სულიერი ბუნება. საკუთარი ყოფიერების კანონისდა მიხედვით სული მარადის ბრწყინავს. როგორც მზე ანათებს მაშინაც კი, როდესაც გასანათებელი არაფერია, რადგანააც ატმანი ფლობს ცნობიერებას იმ შემთხვევაშიც კი თუ არანაირი ობიექტი არაა. ესაა სუფთა სინათლე, ცხადი გამოსხივება, ესაა არა უბრალოდ საფუძველი ჩვენი შემეცნების უნარისა, არამედ სინათლე მთელი ჩვენი შემცნობლობისა.

 

შანკარა უარყოფს ნიაიას და ვიშიშტადვაიტას შეხედულებას რომლის თანახმადაც მე - ესაა მოაზროვნე გონიერი სუბსტანცია და უდგება ცნობიერებას როგორც სუბსტანცია - ატრიბუტს. გონიერებასა და მე-ს შორის ურთიერთკავშირი უნდა იყოს ურთიერთმიმართება ან იდენტურობა ან განსხვავება ან იდენტურობა განსხვავებაში. თუ გონიერება თავისი ბუნებით უნდა განსხვავდებოდეს მე-სგან, მაშინ მათ შორის არ შეიძლება იყოს სუბსტანციისა და ატრიბუტის ურთიერთმიმართება. ამას გარდა, განსხვავებულ ობიექტებთან მიმართებაში ურთიერთკავშირი შეიძლება იყოს რაიმე გარეგანი კავშირი (სანიოგა), ან შინაგანი (სამავაია). მარადიული კავშირი მყარდება ორ სხეულებრივ საგანს შორის, მაგრამ მე და გონიერება არ წარმოადგენენ ერთი და იგივეს და თუ მე-სა და გონიერებას შორის იქნებოდა რაღაც შინაგანი კავშირი, სამავაია, მაშინ ეს კავშირი თავისთავად უნდა უკავშირდებოდეს ატმანს (მე-ს), ეს მეორე კავშირიც უნდა აგრეთვე დაუკავშირდეს მე-ს და ასე უსასრულობამდე.

 

მაშ ასე, თუ მე და გონიერება განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან, მაშინ შეუძლებელია მათ შორის როგორც სუბსტანციისა და ატრიბუტის ურთიერთკავშირის დამტკიცება. ხოლო თუ ისინი იდენტურნი არიან, მაშინ მტკიცება რომ ერთერთი მათგანი წარმოადგენს მეორის ატრიბუტს, უაზროა. წინააღმდეგობრიბი იქნებოდა, რომ ზოგიერთი საგანი იდენტურია და ამავდროულად განსხვავებულია სხვისგან. ასე და ამგვარად მე უნდა განვიხილოთ როგორც იდენტობა გონიერებასთან.

 

ჩაიტანია ანუ ატმანი, არ უნდა იქნეს აღრეული ლოგიკურ წარმოდგენასთან , რამეთუ ასეთ შემთხვევაში ის შეწყვეტს ყოფნას პირველად რეალობად, რომელიც უნდა იქნეს წარმოდგენილი საკუთარ ტერმინებში და ხდება შედეგი სუბიექტისა და ობიექტისა. თუ შემეცნება მიიღწევა ამ დონეზე, რომელზეც ის ქმნის თავის ობიექტს, მაშინ მაინც ამგვარ შემეცნებაშიც არის ფარული განსხვავება სუბიექტსა და ობიექტს შორის და ეს შეზღუდულობა წარმოადგენს ამგვარს უბრალოდ იმიტომ რომ ის თვით შემეცნების მიერაა დადგენილი. ჭეშმარიტი არსებობა და გონიერება განაპირობებენ ერთმანეთს. ატმანი ვერ იარსებებს გონიერების გარეშე, ხოლო გონიერება არსებობის (ჩაიტანიამ) გარეშე. ყოველივე ეს აგრეთვე განეკუთვნება ნეტარების ნიშანთვისებას. ანანდა არის არის ყოველგვარი ტანჯვისაგან განთავისუფლება. ატმანი არაფერს კარგავს და არაფერს იძენს, აგრეთვე მისთვის არ არსებობს არანაერი წყვდიადი და ქაოსი. შანკარა უარყოფს ატმანში აქტიურობის არსებობას, რამეთუ აქტივობა თავისი ბუნებით მარადიული არაა.

 

„მე-ს არ შეუძლია იყოს რაიმენაერი მოქმედების შემცველი, რადგანაც მოქმედება არ შეიძლება არსებობდეს იმის ცვლილების გარეშე, რაშიც არის“.

 

ყოველგვარი მოქმედება ვარაუდობს თვითშეგრძნებას და იმდენად რამდენადაც ჩვენ ვაცნობიერებთ , რომ ის ვლინდება ძალისხმევის ფორმით და მისი მოტივირება ხდება სურვილით. აქტივობა და ტკბობა დამოკიდებულნი არიან დუალისტურ წარმოდგენებზე, რომლებიც უმაღლეს ჭეშმარიტებას არ წარმოადგენენ. არ არსებობს ისეთი მოქმედება, რომელიც არ შეზღუდავდა ატმანს სხეულით და ა.შ. ხოლო ყოველგვარი შეზღუდვა განძარცვულია რეალურობისაგან. ატმანი თავისთავად როგორც ასეთი თავისუფალია ყოველგვარი ქმედითობისაგან. შანკარა ატმანს მიაწერს ჭეშმარიტობას, რომელიც დამოკიდებულია საკუთარ სიდიადეზე, ყველგანსუფევასა და ნიშანთვისებაზე - იყოს საყოველთაო აბსოლუტური „მე“. ის ატმანს თვლის ერთიანად, საყოველთაოდ და უსასრულოდ იმავე გაგებით რა გაგებითაც, რა გაგებითაც ჰეგელი რომელმაც თავის იდეას უსასრულოს უწოდებდა. ატმანი არსად არაა შეზღუდული თავისი ანტითეზებით, წინააღმდეგობებით ან რაიმე სხვათი, რაც არაა, მაგრამ რომლის მეშვეობითაც დგინდებიან შეზღუდვები. ატმანი მუდამ თავის საკუთარ სფეროში იმყოფება. ცნობიერება უსასრულოა, რამეთუ ბარიერთა არსებობის გაცნობიერება გვაჩვენებს რომ ის შეზღუდვებზე მაღლა დგას. თუ ცნობიერებისათვის რაიმე ბაარიერი იარსებებდა, მაშინ ის სხვა საგნებით შეზღუდული, ვერ იქნებოდა წინაღობათა ცნობიერება (გაცნობიერება). თავისი ბუნებით ცნობიერება და წინაღობა ანტითეზები არიან. წინაღობ არის საგნის ბუნება, მაგრამ ცნობიერება არაა საგანი.

:love

:)

 

89 შეკითხვა ქრისტიანულ სამღვდელოებას და სამრევლოს

ავტორი ღვთისავარ ჩაბრავა – თეოსოფი და სქოლასტიკოსი

 

1. ქრისტიანი და იუდაისტი სამღვდელოების და სამრევლოს მტკიცებით „ღმერთმა“ სამყარო არაფრისგან შექმნა. ისმის კითხვა: რა სახის სუბსტანციას წარმოადგენს ეს „არაფერი“?

2. სად მდებარეობს ეს არაფერი?

3. გააჩნია თუ არა დასაბამი და დასასრული ამ არაფერს, თუ იგი მარადიული, უსაწყისო და უსასრულოა?

4. რა ძალის მეოხებით „შექმნა“ „ღმერთმა“ სამყარო?

5. შეიცავს თუ არა რამეს ეს არაფერი?

6. დიფერენცირებული, დეტერმინირებული, დისკრეტული და მატერიალურია ეს არაფერი? თუ პირიქით არადიფერენცირებული, არადეტერმინირებული, არადისკრეტული და არამატერიალური?

7. რა სახის კონტაქტში იყო იგი ამ არაფერთან და როგორ შეიძლებოდა მისგან რაღაცის შექმნა თუ მასში თავიდანვე არ იყო ან ჩანასახი ან პროტოფორმა ან რაღაც მატრიცის, ინფორმაციული ან ენერგეტიკული მატრიცის მსგავსი? როგორ და რა ძალის ან ძალების მეშვეობით აიძულა „ღმერთმა“ სამყაროს წარმოქმნა?

8. როგორ მართავდა ქრისტიანების და იუდაისტების ბიბლიური „ღმერთი“, არაფერს და მისგან ქმნიდა 6 დღის განმავლობაში მთელ ხილულ და უხილავ სამყაროს, მათ შორის სამოთხესაც?

9.

დაბადების პირველ სტროფში წერია:

ץדאה חאו םימשה חאמיהלא אדבחישאדב

, ინგლისურად ასეა:

«B’rashith bara Elohim eth hashamayim v’eth h’areths

, რუსულად ასეა:

«из вечносуществующей Сущности

Боги

сформировали двойные небеса»

, „მარადიულად არსებული არსიდან (სუბსტანციიდან) ღმერთებმა (ელოჰიმებმა) წარმოქმნეს ორმაგი ცა“(„

ბარაშიტ ბარა ელოხიმ ეთ ხაშამაიმ ვეთ ხარეთს

“),

სწორედაც რომ! ახლა კი მოდით დავაზუსტოთ, პლატონის ფილოსოფიაში უმაღლეს პირვალსაწყის არაფერს ანუ არარაობას ეწოდება - ნეონი რომელიც იგივეა რაც აგაფონი (უმაღლესი ღვთაებრივი სუბსტანცია), მაგრამ ეს არარაობა და არაფერი უბრალოდ არაფერი კი არ არის, არამედ ყოფიერების გარკვეულ ფორმას წარმოადგენს, ესაა არა უბრალოდ არაფერი, არამედ არაფერი როგორც უმაღლესი ღვთაებრივი სუბსტანცია, ყოფიერების უმაღლესი განზომილება, თუმცაღა არსებობს არაფრის კიდევ ერთი განსაზღვრება - უკონი, რაც ნიშნავს საერთოდ აბსოლუტურ არაფერსა და არარაობას, ამ ცნებას აბსოლუტურად შეესაბამება

შუნიავადინი ბუდისტების

- შუნიატა - აბსოლუტური არარაობა, არაფერი და სიცარიელე. ეს სიცარიელე არც არსებობს და არც არ არსებობს, არც არ არსებობს და არც არ არ არსებობს, არც ერთდროულად და არც ცალ-ცალკე, არც ერთი, არც მეორე, არც მესამე და არც მეოთხე განსაზღვრებები მას არ შეესაბამება, შუნიატა ესაა დადებითი ანუ პოზიტიური დასაბამი, არაფრის პოზიტიური განსაზღვრება. შუნია ესაა მუდმივი დასაბამი, ესაა აბსოლუტი - როგორც არაფერი, რამეთუ მის მიმართ ყოვლად გამოუსადეგარია ფენომენური, მიწიერი სამყაროს ყველა კატეგორია. ის არაფერი რომელსაც ადიდებენ შუნიავადინი მადხიამიკელი ბუდისტები და რომელზედაც საუბრობენ მართლმადიდებლები (და რომელზედაც სასხვათაშორისოდ, ბიბლიაში სიტყვაც არაა ნათქვამი!) იგივეა რაც სპინოზას სუბსტანცია, ჰერბერტ სპენსერის შეუცნობადი ძალა, ჰამილტონის უპირობო, შელინგის - ნეიტრუმი და კაბალისტების - ეინ სოფი, ეინ სოფი ნიშნავს - არაფერს, არარაობასა და სიცარიელეს, ისაა უზენაესი სუბსტანცია. დგას თუ არა ეს არაფერი ამ „ღმერთზე“ მაღლა თუ ღმერთმა ეს არაფერი კიდევ სხვა არაფრისგან შექმნა რათა ამ არაფრისგან შეექმნა რაღაცა ანუ სამყარო?

10. სად იყო ღმერთი სანამ სამყაროს შექმნიდა?

11. რატომ შექმნა ღმერთმა სამყარო?

12. იყო თუ არა სხვა სამყარო ჩვენს სამყარომდე?

13. სად იყვნენ ანგელოზები სანამ გაჩნდებოდა სამოთხე?

14. სად იყვნენ ადამიანები სანამ გაჩნდებოდა სამყარო?

15. სად იყვნენ დემონები სანამ გაჩნდებოდა სამყარო?

16. როდის შეიქმნა სამოთხე?

17. ვინ შექმნა ჯოჯოხეთი?

18. თუ ჯოჯოხეთი ღმერთმა შექმნა, მაშინ რატომ?

19. რატომაა ჯოჯოხეთი მარადიული?

20. რატომ სწირავს ღმერთი ცოდვილებს ჯოჯოხეთში მარადიული ტანჯვისათვის?

21. რატომ თარგმნიან ორთოდოქსი აბრაამული ქრისტიანები ბიბლიაში არსებულ სიტყვა „ელოჰიმს“ მხოლობითში, როგორც ღმერთს და არა მრავლობითში, როგორც ღმერთებს?

22. რას ნიშნავს ბიბლიის პირველ წიგნში არსებული სიტყვები „ბნელი იდო უფსკრულზე და სული ღვთისა იძრვოდა წ####ბს ზემოთ“?

23. რა ბნელი არსებობდა მაშინ? რა იყო ის „ბნელი“ და სად იყო?

24. რა იყო ის უფსკრული და სად იყო და ახლა სადაა?

25. რა არის „ღვთის სული და სად არის“? რას ნიშნავს „წ####ბს ზემოთ“ ანუ რა წ####ბზეა საუბარი ბიბლიის მეორე სტროფში?

26. რა ცამყარზეა საუბარი ბიბლიის პირველი წიგნის პირველ თავში? როდესაც წერია „გააჩინა ღმერთმა მყარი“, რაზეა საუბარი?

27. როდესაც წერია „გაყარა წ####ბი“ რაზეა საუბარი?

28. რატომ წერია რომ მცენარეები შექმნა ღმერთმა მესამე დღეს ხოლო მზე მეოთხე დღეს? ეს ხომ შეცდომაა? მცენარეები იკვებებიან მზის ელექტრომაგნიტური ენერგიით, მის გარეშე ისინი ვერ იარსებებენ, მაშინ რატომ წერია ასე?

29. რატომ ამბობენ „მორწმუნე ორთოდოქსი ქრისტიანები“ რომ ღმერთს შეუძლია ფიზიკის კანონების დარღვევა?

30. რატომ მეორდება სამყაროსა და ადამიანის შექმნის ისტორია ბიბლიის პირველ წიგნში ორჯერ?

31. რატომ თარგმნიან ორთოდოქსი ქრისტიანები ებრაულ სიტყვას ნეფეშ, ნახსენებს დაბადების წიგნის მეორე თავში, სადაც აღწერილია თუ როგორ შთაბერა ღმერთმა ადამს ეს „ნეფეშ“, როგორც სულს და არა ფსიქიკურ (ცხოველურ) საფშვინველს?

32. რატომ აუკრძალა ღმერთმა ადამსა და ევას შემეცნება, ანუ შეცნობის ხიდან ნაყოფის მოწყვეტა და შეჭმა?

33. რატომ მოატყუა ღმერთმა ადამი და ევა, თუ შეცნობის ხიდან ნაყოფს შეჭამთ მოკვდებითო და რატომ დემაგოგობენ ამასთან დაკავშირებით ქრისტიანები?

34. რატომ დემაგოგობენ და ამტკიცებენ ქრისტიანები, რომ ძველ აღთქმაში ნახსენებია წმინდა სამება და ამის დასადასტურებლად არასწორად რატომ თარგმნიან მას?

35. ბიბლიაში წერია რომ ადამმა მსოფლიოს ფლორისა და ფაუნის ყველა სახეობას თავისი სახელი დაარქვა, მას მერე რაც მთელი ცხოველთა სამყარო ედემის ბაღში მის წინაში წარდგა, ცხოველთა სამყარო შეიცავს 8 700 000 სახეობას, როგორ შეძლო ადამმა ყველა მათგანის ნახვა და აღრიცხვა?

36. როგორ წარდგნენ მსოფლიოს ფლორისა და ფაუნის 8 700 000 სახეობის წარმომადგენელი ინდივიდები ედემის ბაღში ანუ როგორ დაეტივნენ ედემის ბაღში ყველანი?

37. რამდენი დრო დახარჯა ადამმა სახელების დარქმევაში?

38. როგორ წარდგენ ხმელეთზე მდებარე ედემის ბაღში ადამთან, მარილიანი მსოფლიო ოკეანის წიაღში მცხოვრები თევზები და დელფინები და ვეშაპები? თუ ქრისტიანები და იუდაისტები დაიწყებენ იმის მტკიცებას რომ ისინი ედემის გარშემო მდებარე მდინარეებით მივიდნენ ადამთან, მაშინ ისმის კიდევ ერთი კითხვა: მდინარეების მტკნარ წყალში როგორ შეძლეს მარილიანი წყლის წიაღში მცხოვრებმა არსებებმა არსებობა?

39. თუ თევზები და დელფინები და ვეშაპები ფრენით ან ხმელეთზე ფორთხვით მივიდნენ ადამთან?

40. საიდან გაიგეს მსოფლიოს ფლორისა და ფაუნის წარმომადგენლებმა რომ ადამთან ედემის ბაღში უნდა მიბრძანებულიყვნენ?

41. და საერთოდ რა ენაზე საუბრობდა ადამი?

42. რა ასაკის შეიქმნა ადამი?

43. როგორ დაელაპარაკა გველი ადამსა და ევას თუ გველებმა საუბარი არ იციან და საერთოდ ადამიანური ინტელექტი არც კი აქვთ და რატომ დემაგოგობენ ქრისტიანები რომ გველში სატანა იყო შესული, როდესაც ეს ბიბლიაში საერთოდ არ წერია?

44. რატომ დაწყევლა ღმერთმა გველი „მუცელზე იხოხე და მტვერი ჭამე მთელი სიცოცხლეო“ თუ გველები ისედაც მუცელზე დახოხავენ? გველს მანამდე ფეხები ქონდა?

45. კონკრეტულად რა სახეობის გველმა აცდუნა ადამი და ევა?

46. იქნებ ადამი და ევა გველმა კი არა დრაკონმა აცდუნა?

47. რატომ მიიღო ღმერთმა მეცხვარე აბელის მიერ მირთმეული სისხლიანი ძღვენი; მოკლული ცხვარი და რატომ უარყო მიწისმუშაკი კაენის მიერ მირთმეული პურეული? რატომ დემაგოგობენ ქრისტიანები და იძახიან რომ კაენის ძღვენი ღმერთმა მისი ამპარტავნობისა და ქედმაღლობის გამო არ მიიღო, თუ ეს ბიბლიაში საერთოდ არსად არ წერია?

48. რატომ უარყოფენ ქრისტიანი სასულიერო პირები გიგანტების არსებობას, ბიბლიაში ხომ ბევრგან არიან ნახსენები გიგანტები ანუ ბუმბერაზები (რეფაიმები, ემიელები, ზამზუმიელები, ნიფილიმები, გიბორიმები)?

49. ბიბლიაში წერია რომ როდესაც დედამიწაზე გამრავლდნენ ადამიანები და შეეძინათ ქალიშვილები, ე.წ. ღვთისშვილები ჩამოვიდნენ დედამიწაზე და შეირთეს ცოლად ადამიანთა ქალიშვილები, რომლებმაც მათ უშვეს გიგანტები (ბუმბერაზები), ეზოთერიკის (ენოქის აპოკრიფული წიგნების) მიხედვით ეს ღვთისშვილები (ბიბლია, დაბადება, თავი 6, სტროფები 1–3) არიან დაცემული ანგელოზები, რატომ უარყოფენ ქრისტიანი დოგმატიკოსები ამას და ღვთისშვილებს უწოდებენ სეითის შთამომავლებს?

50. რატომ დაანგრია ღმერთმა ბაბილონის გოდოლი, როდესაც ადამიანები არაფერს ცუდს არ აკეთებდნენ?

51. ბიბლიაში არაფერი წერია იმის შესახებ რომ ბაბილონის გოდოლის მშენებლებს ბოროტი მიზნები ამოძრავებდათ, მაშინ რატომ ამტკიცებენ საპირისპიროს ქრისტიანი მღვდლები და რატომ აურია მათმა ღმერთმა ადამიანებს ენა?

52. რატომ დაღუპა ღმერთმა სოდომი და გომორა, როდესაც ისინი ცუდს არაფერს აკეთებდნენ და რატომ არის რომ სოდომელებსა და გომორელებს ქრისტიანი მღვდლები და მორწმუნეები არატრადიციულ სექსუალურ ორიენტაციაში, პროსტიტუციასა და ნარკომანიაში და აგრეთვე კერპთაყვანისმცემლობაში დებენ ბრალს, როდესაც რეალურად ბიბლიაში არაფერი არ წერია კონკრეტულად?

53. რატომ ხოცავდა ბიბლიური ღმერთი ეგვიპტიდან გამოსვლის შემდეგ, აღთქმული ქვეყნისკენ მიმავალ გზაზე, ებრაელ ხალხს, მცირეოდენი უკმაყოფილების გამოთქმის შემთხვევაშიც კი და რატომ ვერ იტანდა იგი კრიტიკას და თავისუფალ აზრს?

54. რატომ აიძულებს ბიბლიური ღმერთი ადამიანებს მხოლოდ მის აღიარებას ჭეშმარიტ ღმერთად, და მხოლოდ მის თაყვანისცემას და რატომ ვერ იტანს იგი სხვა ღმერთებს და აცხადებს მათ ეშმაკებად?

55. როგორ გამრავლდა კაცობრიობა თუ ადამის, ევას, კაენისა და სეითის გარდა ქვეყნად არავინ იყო?

56. რატომ უარყოფენ ქრისტიანი სასულიერო პირები ატლანტიდის არსებობას?

57. რატომ აქვს იესოს მათეს სახარებაში და იესოს ლუკას სახარებაში განსხვავებული გენეოლოგია?

58. სახარებაში წერია რომ იესო ქრისტე ქადაგებდა სინაგოგებში, კონსპიროლოგი მეცნიერები ამბობენ რომ იესოს ყავდა ცოლ–შვილი, ქრისტიანი მღვდლები და მორწმუნეები ამას უარყოფენ, მაგრამ სინაგოგებში ქადაგების უფლება ხომ არ ქონდათ უცოლშვილო მამაკაცებს? თუ იესოს არ ყავდა ცოლშვილი, მაშინ როგორ შედიოდა იგი სინაგოგებში (ტაძრებში), თუ ებრაული ტრადიციის თანახმად უცოლო და უშვილო მამაკაცს სინაგოგაში არ შეუშვებდა არავინ?

59. რატომ გამოეცხადა პირველად აღმდგარი იესო ქრისტე მარიამ მაგდალინელს, თუ ის მისი ცოლი არ იყო?

60. რატომ დაუდგინა ადამიანებს ღმერთმა ასოცი წელი სიცოცხლის ხანგრძლივობა?

61. და თუ სიცოცხლის ხანგრძლივობა 120 წელი იყო ჯერ კიდევ წარღვნამდე, თუ წარღვნის შემდეგ ნოე და მისი შთამომავლები ასოც წელზე მეტხანს ცხოვრობდნენ? ცნობილია რომ წარღვნის შემდეგ ნოემ 350 წელი იცოცხლა, საერთო ჯამში კი 950 წელი, სემმა 620 წელი, აბრაამმა 175 წელი იცოცხლა, ისააკმა 180 წელი იცხოვრა, სარამ, აბრაამის ცოლმა იცხოვრა 127 წელი და ა.შ. რატომ მოხდა ასე?

62. ქრისტიანი მღვდლები ამტკიცებენ რომ ნოეს სამი შვილისგან: სემისგან, ქამისგან და იაფეტისგან, წარმოიშვა მთელი კაცობრიობა, სემისგან ებრაელები და არაბები, ქამისგან აფრიკელი ნეგროიდები და იაფეტისგან ევროპეიდები, კი მაგრამ, ვიღასგან წარმოიშვნენ ამერიკელი წითელკანიანი ინდიელები, ავსტრალიელი ავსტრალოიდები და აზიელი მონღოლოიდები?

63. ბიბლიის მიხედვით როდესაც აბრაამი თავის ცოლთან, სარასთან ერთად ეგვიპტეში წავიდა, იგი შეხვდა ფარაონს და მის ხალხს, აბრაამმა სარა თავის დად გაასაღა იმიტომ რომ ეშინოდა არ მომკლან ლამაზი ცოლის გამოო, ფარაონმა სარა თავის ჰარამჰანაში წაიყვანა და აბრაამს სარას ფასად საგანძური და მონები აჩუქა და როდესაც სქესობრივი კავშირის დამყარება მოისურვა აბრაამის ღმერთმა ფარაონს თავზე სასჯელი დაატეხა, ფარაონმა შესჩივლა აბრაამს რატომ მომატყუეო, ისმის კითხვა: რატომ დასაჯა „ღმერთმა“ ფარაონი და არა ლაჩარი და მხდალი აბრაამი რომელმაც ცოლი ფაქტობრივად გაყიდა?

64. ბიბლიაში წერია რომ როდესაც ლოტი თავის ქალიშვილებთან ერთად სოდომ–გომორას მიდამოებიდან გადაიხვეწა, ქალიშვილებმა გადაწყვიტეს რომ მათი მამის თესლის გაგრძელებას საფრთხე ემუქრებოდა და რადგან გარშემო არავინ იყო რომ ისინი დაეორსულებინა, ქალიშვილებმა გადაწყვიტეს ლოტთან, თავიანთ მამასთან დაწოლილიყვნენ და მისგან დაორსულებულიყვნენ, მათ დაათვრეს ლოტი და მასთან სექსუალური კავშირი დაამყარეს, ისინი დაორსულდნენ... ისმის კითხვა: რეალურად არ იყო მათ გარშემო არავინ? ნუთუ დედამიწაზე იმ დროს არავინ არ იყო? რატომ ქადაგებს ბიბლია ინცესტს და რატომ არავინ უყურებს ამ ბიბლიურ პასაჟს სერიოზულად?

65. ბიბლიაში (გამოსვლაში, რიცხვთა წიგნში, მსაჯულთა წიგნში და იესო ნავინის წიგნში) წერია რომ ებრაელებმა ჯერ მოსეს და შემდეგ იესო ნავინის და გედეონის თაოსნობით გაანადგურეს ათი ეთნოსი: მიდიელები, ქანაანელები, ხეთელები, ამონელები, ედომელები, მოაბელები, ფერიზეველები, იებუსეველები, გირგაშეველები და რეფაიმელები, მას მერე რაც ეს ხალხები მოსპეს ებრაელებმა დაიკავეს მათი ქვეყნები და შექმნეს თავიანთი სამეფო, ისმის კითხვა: ყოველივე ეს არის დიდებული და კარგი საგმირო საქმეები თუ ტერორიზმი და ფაშისტური გენოციდი? ქონდათ კი ებრაელებს ამ ხალხების მოსპობის უფლება?

66. რატომ არ არის ძველ აღთქმაში მოცემული იაფეტისა და ქამის შთამომავალთა სრული ისტორია?

67. რატომ დახოცა უმოწყალოდ და საოცარი სისასტიკით, ბიბლიურმა ღმერთმა ეგვიპტის უკლებლივ ყველა პირმშო?

68. რას ნიშნავს გამოსვლის წიგნში არაერთხელ ნახსენები ფრაზა: „გაუსასტიკა გული უფალმა ფარაონს“ და თუ ბიბლიურ ღმერთს სურდა რომ ეგვიპტელებს გაეშვათ ებრაელები, რატომ უსასტიკებდა იგი გულს ფარაონს, იმის მაგივრად რომ მისთვის სიყვარული და მშვიდობა შთაეგონებინა?

69. თუ ბიბლიური ღმერთი არის ყოვლისმცოდნე და ყოვლისშემძლე, იცის წარსული, აწმყო და მომავალი და აქვს ყველაფრის უნარი, რატომ არ გაანადგურა სიკეთისა და ბოროტების შეცნობის ხე თავიდანვე, სანამ ადამი და ევა შეჭამდნენ მის ნაყოფს და დაარღვევდნენ მისთვის მიცემულ პირობას? ან რატომ არ შთააგონა ადამსა და ევას რომ არ მიკარებოდნენ ცნობადის ხეს? ან რატომ არ შეუცვალა ადამსა და ევას ცნობიერება და მეხსიერება იმწამსვე როგორც კი მათ დაარღვიეს აღთქმა და იგემეს აკრძალული ნაყოფი, ამის მაგივრად კი დაწყევლა?

70. რატომ არაფერი არ წერია ბიბლიაში, თუ საიდან და როგორ წარმოიშვნენ ანგელოზები?

71. თუ ბიბლიური ღმერთი ყოვლისშემძლეა, მაშინ რატომ დაუშვა მან სატანის და მისი მომხრე ანგელოზების განდგომა და დაცემა?

72. თუ ბიბლიური ღმერთი ყოვლისმცოდნეა და იცის წარსული, აწმყო და მომავალი, ესე იგი მან წინასწარ იცოდა რომ სატანა და ზეციური ანგელოზების გარკვეული ნაწილი მას განუდგებოდნენ და „დაეცემოდნენ“, იბადება ლოგიკური კითხვა: ბიბლიურმა ღმერთმა, სატანა და ანგელოზების ნაწილი, სპეციალურად იმისათვის შექმნა, რომ მომავალში ისინი აჯანყებულიყვნენ მის წინააღმდეგ და დაცემულიყვნენ თუ არა? ანუ ბიბლიურმა ღმერთმა, თუ ის ყოვლისმცოდნეა, სატანა და ანგელოზთა ნაწილი, წინასწარ დააპროგრამა იმაზე, რომ მათ მოეწყოთ ამბოხი თუ არა? თუ მან იცოდა მომავალი ამბოხის შესახებ, რატომ არაფერი მოიმოქმედა?

73. თუ ღმერთმა შექმნა ჯოჯოხეთი, იცოდა თუ არა მან წინასწარ, რომ მოხდებოდა „ცოდვით დაცემა“ და ათასობით და მილიონობით ადამიანი ჯოჯოხეთში წავიდოდა გარდაცვალების შემდეგ? ნიშნავს თუ არა ეს იმას, რომ ღმერთმა წინასწარ გაწირა ადამიანები ცოდვით დაცემისთვის და ჯოჯოხეთში მოხვედრისთვის? ესე იგი ღმერთმა სპეციალურად დაუშვა ადამიანთა ცოდვით დაცემა, რათა ჯოჯოხეთი ცარიელი არ დარჩენილიყო?

74. რატომ ამტკიცებენ ქრისტიანები, რომ იესო მეფე დავითის შთამომავალი იყო, თუ იგი არ გახლდათ დედამისის, მარიამის ქმრის, იოსების ხორციელი შვილი, არამედ სულიწმინდისგან უბიწოდ ჩაისახა? დავითის შთამომავალი იყო იოსები, მაგრამ თუ ლაპარაკია უბიწოდ ჩასახვაზე, რა კავშირშია დავით მეფესთან და მის შთამომავალ იოსებთან იესო?

75. წარღვნის დამთავრებისთანავე, კიდობნიდან გამოსვლის შემდეგ, რატომ მოკლა ნოემ ცხოველთა ნაწილი და მათი გვამები შესწირა ბიბლიურ ღმერთს? ბიბლიაში წერია რომ ღმერთმა იყნოსა გვამების სუნი და ესიამოვნა, რატომ სიამოვნებს ბიბლიურ ღმერთს სისხლის სუნი და საერთოდ ღმერთია თუ არა იგი?

76. მოსეს ხუთწიგნეულში წერია, რომ ერთხელ მოსეს ხალხის ნაწილი, ვინმე დათანისა და კორახის თაოსნობით აუჯანყდა და მათ ეგვიპტეში დაბრუნება ინდომეს, მაგრამ მოსემ შესჩივლა თუ არა ეს „ღმერთს“ მან მყისვე გაანადგურა მეამბოხეები, აჯანყებულთა ქვეშ მიწა ჩაინგრა და ჩაიტანა ყველანი: კაცები, ქალები, ბავშვები და და პირუტყვი

(რიცხვნი, თავები 16 და 17),

ბიბლიის მიხედვით 700 კაცზე მეტი დაიხოცა იმ დღეს

, ისმის ლოგიკური კითხვა: რატომ გააკეთეს ეს მოსემ და მისმა „ღმერთმა“? რატომ გამოიჩინეს ამგვარი მხეცური სისასტიკე? იქნებ შესაძლოა, რომ მოსეს „ღმერთი“ სინამდვილეში არის არა ღმერთი, არამედ შენიღბული დემონი?

77. მოსეს ხუთწიგნეულში წერია რომ ერთხელ უდაბნოში ხეტიალისას, ებრაელებს ძალიან მოშივდათ ხორცი და მათ დაიწყეს გმინვა და გოდება, იმ დროის გახსენება როდესაც ეგვიპტეში ცხოვრობდნენ და მოსეს და მის „ღმერთს“ საყვედური გამოუცხადეს, ისურვეს რა უკან დაბრუნება

(რიცხვნი, თავი 11, სტროფები 1–35)

, მოსემ ისინი არ გაუშვა, მოკლე დროში მოსეს „ღმერთმა“ მოუვლინა დამშეულებს ხორცი, ციდან ჩამოცვენილი მკვდარი მწყერების სახით, დამშეულებმა იწყეს შეგროვება და ჭამა, მაგრამ ჯერ მონელებული არ ქონდათ, რომ ბიბლიურმა „ღმერთმა“ დამშეულებს კეთრი შეყარა და ერთიანად გაავლო მუსრი დათვლილ წუთებში, ეს მშვენივრადაა აღწერილი ხუთწიგნეულში, სამღვდელოება და ბიბლია ამბობენ, რომ ამ ადამიანებს ეს სიხარბის გამო დაემართათ, მაგრამ რა შუაშია აქ სიხარბე და რა საჭიროა ეს დემაგოგია? როდესაც ადამიანები უბრალოდ იტანჯებოდნენ და დამშეულები იყვნენ და შიმშილით სიკვდილი ემუქრებოდათ უდაბნოში, ხოლო მოსეს „ღმერთმა“ ჯერ ფუჭი იმედი მისცა და „გაახარა“ მშივრები, ხოლო როდესაც ხალხი ჭამდა, კეთრი მოსდო და მუსრი გაავლო და დახოცა ყველა: კაცები, ქალები და ბავშვები? რატომ?! საიდან ასეთი უსამართლო სისასტიკე?!

78. ბიბლიაში წერია რომ როდესაც ებრაელები ქანაანის დაპყრობის პროცესში იყვნენ, მათ იერიში მიიტანეს მიდიელებზეც და მოკლეს რა ყველა მამაკაცი, ქალები ტყვედ ჩაიგდეს და მათზე სექსუალური ძალადობა განახორციელეს, აიძულეს რა სექსუალური კავშირის დამყარება, მიდიანელ ქალებს ეყოლათ ბავშვები, მაგრამ როდესაც ეს მოსემ გაიგო, ის განრისხდა და ბრძანა მიდიელი ქალების შვილებიანად განადგურება, რაც ებრაელმა ჯარისკაცებმა შეასრულეს

(რიცხვნი, თავი 31, სტროფები 1–54)

, ისმის კითხვა: რატომ ჩაიდინეს ებრაელებმა ასეთი ფსიქოპათური სისასტიკე უდანაშაულო ქალების და ბავშვების მიმართ, რომლებიც ისედაც ძალადობის მხვერპლნი იყვნენ? და ეს ხალხია „ღვთის რჩეული“?! ესე იგი „ღმერთმა“ მათ უდანაშაულო ქალების და ბავშვების მოკვლის უფლება მიანიჭა?!

79. მოსეს ხუთწიგნეულში წერია რომ ერთხელ ებრაელებმა იპოვეს შეშის შემგროვებელი კაცი რომელსაც შეშა მიქონდა სახლში, მათ ის დაიჭირეს და ციხეში ჩააგდეს, ხოლო როდესაც მოსეს და „ღმერთს“ დაეკითხნენ რა ექნათ, ორივემ ერთხმად შეშის შემგროვებელი კაცის მოკვლა ბრძანეს, რაც აღსრულდა კიდეც, რადგანაც იმ დღეს შაბათი იყო, „წმინდა დღესასწაული“, როდესაც „ღმერთმა“ უსაქმურობა ბრძანა

(რიცხვნი, თავი 15 სტროფები 32–35),

ისმის კითხვა რატომ მოკლეს ებრაელებმა უდანაშაულო კაცი და რატომ ბრძანა მოსეს „ღმერთმა“ მისი მოკვლა თუ იგი არის ღმერთი და არა შენიღბული დემონი?

80. გამოსვლის წიგნში წერია, რომ როდესაც მოსე დიდი ხნით განმარტოვდა მთაზე ე. წ. „ღმერთის“ წინაშე, ებრაელებმა ვეღარ მოითმინეს, ყელში ამოუვიდათ მოსეს ლოდინი და აარონს თხოვეს კერპების გაკეთება, აჯანყდა მხოლოდ ებრაელთა გარკვეული ნაწილი, მას მერე რაც „ღმერთმა“ დაინახა ეს, მან ხალხის მთლიანად მოსპობა გადაწყვიტა (ჭეშმარიტად საოცარი და უნიკალური შეუწყნარებლობაა „ღმერთისთვის“, ამჯერადაც მოსეს „ღმერთმა“ გამოავლინა თავისი ბარბაროსული და პირსისხლიანი ნატურა), მოსემ დიდი ხვეწნა-ვედრებით გადაათქმევინა მას ეს, მაგრამ მას მერე რაც მთიდან ჩამოვიდა, მოხდა არანაკლებ საზარელი ფაქტი, მოსემ შეკრიბა ლევიანები („ისრაელის ღმერთის“ პირადი მონები) და მათი მახვილით, იმ დღეს ამოხოცა და გაჟლიტა 3000 ადამიანი

(გამოსვლა, თავი 32, სტროფები 1–35),

ისმის ლოგიკური კითხვა: რატომ აიძულებს მოსეს „ღმერთი“ ადამიანებს მორჩილ თაყვანისცემას და ერთადერთ ჭეშმარიტ ღმერთად აღიარებას და რატომ ანადგურებს უმოწყალოდ იმ ადამიანებს რომლებსაც არ სურთ მისი თაყვანისცემა? რატომ გაჟლიტეს ლევიანებმა მოსეს თაოსნობით იმ დღეს 3000 ადამიანი?!

81. მოსეს ხუთწიგნეულში წერია რომ ერთხელ ერთი ქალი აგინებდა მოსეს „ღმერთს“, ის კი შეიპყრეს და ქვებით ჩაქოლვის რიტუალით სიცოცხლეს გამოასალმეს, ისმის ლოგიკური კითხვა: რატომ გამოიჩინეს ებრაელებმა ასეთი სისასტიკე და რა უფლება ქონდათ მათ?

82. დაბადების წიგნის მეექვსე, მეშვიდე და მერვე თავებში ნახსენებია, რომ ნოემ ბიბლიური „ღმერთის“ ბრძანებით ააგო კიდობანი, რათა გადარჩენილიყო წარღვნას, მან კიდობანში შეიყვანა და დააბინავა თავისი სამი შვილი, სემი, ქამი და იაფეტი და მათი ცოლები, აგრეთვე მან „გამოარჩია“ დედამიწის ყველა პირუტყვიდან თითო წყვილი და ისინიც თავის მიერ აგებულ კიდობანში დააბინავა, მაგრამ აქ არის ერთი პატარა პრობლემა; მეცნიერებამ დაადგინა, რომ ამჟამად მსოფლიოში არსებობს ცოცხალი არსებების არც მეტი არც ნაკლები 8 700 000 სახეობა, რომელთაგან 2 200 000 ცხოვრობს მსოფლიო ოკეანეში, ხოლო 6 500 000 ხმელეთზე (მათ შორის მცენარეთა 300 000 სახეობა), ხოლო მრავალი ათასი წლის წინ არსებობდა კიდევ უფრო მეტი სახეობა და აქ ისმის ლოგიკური კითხვა: როგორ დაატია ნოემ თავის კიდობანში, რომელიც ზომით მეცხრამეტე საუკუნეში აგებულ ტრანსატლანტიკურ გემ „ტიტანიკზე“ რამოდენიმეჯერ უფრო მცირე იყო, კერძოდ კი სიგრძით 300 წყრთა, სიგანით 50, ხოლო სიმაღლით 30, ცხოველთა სამყაროს 17 000 000 წარმომადგენელი?! და ესეც იმ შემთხვევაში თუ არ მივათვლით მცენარეთა 300 000 სახეობას(!), თუ წარმოუდგენია ვინმეს, რამხელა უნდა ყოფილიყო კიდობანი, რომელიც 17 000 000 ინდივიდს დაიტევდა? და თქვენ გჯერათ რომ „ტიტანიკზე“ გაცილებით მცირე „გემმა“ და თან ისიც ხისგან გაკეთებულმა (თუნდაც ე.წ. „გოფერისგან“) დაიტია 17 000 000 ინდივიდი ნოეს ოჯახის ჩათვლით, თუ იმას მივიღებთ მხედველობაში, რომ ამჟამად ცოცხალი არსებების სახეობათა მხოლოდ სულ რაღაც 15% არის აღწერილი და აღრიცხული? თუ ჰიპოთეტიკურად, თეორიულად მათემატიკურად გამოვიანგარიშებთ, საერთო ჯამში შესაძლოა არსებობდეს არანაკლებ 59 500 000 სახეობა და ისიც მცენარეთა გამოკლებით, ხოლო მცენარეთა ჩათვლით 61 600 000 სახეობა და თქვენ კიდევ გჯერათ ნოეს ბიბლიური ისტორიის? კიდევ გჯერათ რომ ნოეს კიდობანი დაიტევდა 61 600 000 სახეობას ანუ 123 200 000 ინდივიდს?!

83. დაბადების წიგნში წერია რომ წარღვნა, მიმდინარეობდა პრაქტიკულად 10 თვე ანუ არც მეტი არც ნაკლები 300 დღე

(დაბადება თავი 7, სტროფები 12–24, დაბადება თავი 8 სტროფები 1–5)

, მეცნიერულად დამტკიცებულია, რომ არათუ 300 დღე, არამედ 30 დღეც კი ვერ გაუძლებდა ვერანაერი ხის ნაკეთობა წყალში და ისიც აბობოქრებულ და აზვირთებულ ოკეანეში ცურვას, ეს პრაქტიკულად გამორიცხულია (!), აქედან გამომდინარე რაც დაბადების წიგნში წერია შეცდომაა ან გაცნობიერებული სიცრუე, ისმის ლოგიკური კითხვა: მაშინ რატომ წერია ეს ბიბლიაში და რატომ არიან ადამიანები დაბადებაში ნოეს კიდობნის შესახებ მოცემული „მონაცემების“ სისწორეში ფანატიკურ სიგიჟემდე „დარწმუნებულნი“?

84. დაბადების წიგნში წერია, რომ ნოემ როდესაც წ####ბმა კლება იწყეს და წარღვნა დასრულდა, კიდობნიდან მტრედი გაუშვა რათა გაეგო, დაიკლო თუ არა წყალმა, ორჯერ გაუშვა და მხოლოდ მეორედ გაუმართლა, მეორე გაშვების შემდეგ მტრედი ნისკარტში ზეთისხილის რტოთი დაბრუნდა კიდობანში

(დაბადება, თავი 8, სტროფი 11)

, აქ აშკარად იმაზეა ლაპარაკი, რომ მტრედმა აღმოაჩინა მცენარე, ზეთისხილი არის მცენარე, მაგრამ აქ არის ერთი პატარა პრობლემა: დაბადებაში წერია რომ წარღვნის დროს წყალმა დაფარა თვით ყველაზე მაღალი მთები

(თავი 7, სტროფები 19–20),

ამგვარ პირობებში კი მცენარეთა სამყარო სრულიად განადგურდებოდა და ვერანაირად ვერ გადარჩებოდა, ისმის ლოგიკური კითხვა: საიდან გაჩნდა ის ზეთისხილის მცენარე, რომელსაც მტრედმა მიაგნო?

85. რა სქესის არიან ანგელოზები ანუ გააჩნიათ თუ არა სქესი ანგელოზებს?

86. რა სქესის არიან დემონები ანუ გააჩნიათ თუ არა სქესი დემონებს?

87. რატომ წერია ბიბლიაში, რომ ქალს არ აქვს სწავლის უფლება

(პავლე, პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ, თავი 14, სტროფები 34–35)

?

88. რატომ წერია ბიბლიაში, რომ თუ ადამიანი უმეცარია სჯობს ბოლომდე უმეცრად დარჩეს

(პავლე, 1 წერილი კორინთელთა მიმართ, თავი 14, სტროფი 38)

?

89. მეცნიერულად დამტკიცებულია, რომ იმისათვის რათა დედამიწაზე მომხდარიყო იმგვარი წარღვნა, რომელიც ბიბლიაში არის აღწერილი, სადაც წერია რომ წყალმა დაფარა ყველაზე მაღალი მთებიც კი, საჭირო იქნებოდა სამი მსოფლიო ოკეანის მასის წყალი, ისმის ლოგიკური და რაციონალური კითხვა: უპირველეს ყოვლისა საიდან გაჩნდა ამდენი წყალი და მეორე რიგში კი სადღა გაქრა წარღვნის შემდეგ ამხელა წყლის მასა?

:mad:

)

[შანკარადევა]

რელიგია არის უმეცართა სიბრძნე! ხოლო რწმენა უწიგნურთა ცოდნა!

რელიგია არის ხალხის ოპიუმი! თუ გინდა იყო კაცთმოყვარე ანუ ჰუმანისტი და აკეთო სიკეთე, მაგისთვის რელიგია და ტაძარ–ტაძარ ბოდიალი საერთოდ არ გჭირდება!

[Shaten]

რელიგია არის ხალხის ოპიუმი!

მართალი ხარ, დაჟე ისიც კი არ არის.. ჩაგეთვალა..! ოპიუმი კლასიკური ნარკოტიკი მაინცაა.. რელიგია კიდევ შეიძლება ყველაზე დებილურ ტრანკვილიზატორს შეადარო..

[შანკარადევა]

ჯიგარსონი ხარ შატენ!! :v:

[Shaten]

ჯიგარსონი ხარ შატენ!! :v:

[შანკარადევა]

გაიხარე შატენ!

 

შატენ ტელეფონის ნომერი გადმომიგდე რა? გენანება ძამიკო? :love

 

ქრისტიანობა და ეპოქა

ჯერ ადამიანი უნდა გაერკვიოს ვინაა ის ვისაც "ქრისტიანი" ეწოდება,

ადამიანს უნდა გაუჩნდეს სურვილი, მოთხოვნილება, დაეხმაროს სხვებს, შეუმსუბოქოს მის გვერდით მყოფ ადამიანს ცხოვრების სიმძიმე, მოყვასის ინტერესი დააყენოს საკუთარ ინტერესზე მაღლა, ოღონდ, не надо потокать слабостям людеи,

თუკი ლოთი არყის ფულს გთხოვს და რაღაც მაგდაგვარი, დაუშვებელია კაცმოთნეობა -ასე ვთქვათ სხვას რომ ასიამოვნო, ანუ შეეტენო თავი მოუქონო, პირადი გამორჩენის ანდა შიშის გამო შეუსროლო რაიმე სურვილი, მის ამპარტავნობას ანდა სიზარმაცეს, სისუსტეს, უსაქმურობას შეუწყო ხელი, ამასთან, ზოგადად ყველა ადამიანის მიმართ უნდა იყო კეთილგანწყობილი, განარჩიო ადამიანი და მისი უარყოფითი თვისებები ერთმანეთისგან,

საკუთარი თავის მიმართ უნდა იყო მკაცრი და მომთხოვნი, დისციპლინირებული, მოწესრიგებული, ის საქმე რომელიც უნდა შეასრულო უნდა გააკეთო გულისყურით და გულიანად, თუკი ხარ სპეციალისტი-ხელოსანი, ექიმი, არა აქვს მნიშვნელობა არ უნდა ისარგებლო სხვა ადამიანის არაკომპეტენტურობით და არ უნდა დააგოიმო,

სხვა ადამიანებთან ურთიერთობაში ყალიბდება ადამიანის ხასიათი, მისი თვისებები, როდესაც ხარ ერთგული მეუღლე, შვილების მოყვარული მამა, სანდო მეგობარი, კეთილსინდისიერი სპეციალისტი, ეს ადამიანში აყალიბებს პასუხისმგებლობის გრძნობას, ზრდის მას, მხოლოდ პასუხისმგებლობას შეუძლია გაზარდოს ადამიანი და პლიუს სიყვარულის უნარი,

რაც უფრო ბევრი ადამიანი გიყვარს და რაც უფრო ძლიერია შენი სიყვარული მით უფრო "ფართოვდები", მარტო შენ კი არ ხარ არამედ არის სხვაც ვისზეც პასუხისმგებელი ხარ, ნაკლებად გულს გტკენს და ყურადღებას აქცევ დისკომფორტს თუ საკუთარ ტკივილებს, ზრუნვა ახლობელ ადამიანებზე სულაც არ ზღუდავს შენს პიროვნებას, ადამიანი არ კარგავ საკუთარ ინდივიდუალიზმს, პიროვნებას, პირიქით, ზედმეტ რაღაცეებს იშორებ, ის რაც ხელს გიშლის

და ეს რაც დავწერე ელემენტარულია, ანუ დასაწყისია, შეიძლება ითქვას პირველი ეტაპი, ოღონდ აუცილებელი

ეს სიკნადმო, გრუგი და აზრი მაგრა ურიკინებენ! მაგარი დარეხვილები არიან რა! :titebi:

კაცო! თუ გინდა ფილანტროპი და ჰუმანისტი იყო იყავი!! რელიგიისკენ ვინ გექაჩება?!

რა კეთილი ათეისტი არ გინახავს?! ვთქვათ მათხოვარს ფულს რომ აძლევდეს ან სრულიად უცხო ავადმყოფ ადამიანს რომ მკურნალობის ფული მისცეს?!

 

რა აუცილებელია ხატს და ბიბლიას ურახუნო თავი შე კაი კაცო?! :blink: :huh: :suicide2: და "მღვდელუას" ელაპარაკო "კი ბიძიკო კი ბიძიკო ცამდე მართალი ხარ! ნაღდი ქრისტიანი მინი მესია ხარ!!"

[Shaten]

ეს სიკნადმო, გრუგი და აზრი მაგრა ურიკინებენ!

რა ზუსტად შეგიმჩნევია..! ჯიგარი ხარ!

გრუგზე ვერაფრს ვიტყვი, მასთან ურთიერთობა არ მქონია.., როგორც მახსოვს..

შატენ ტელეფონის ნომერი გადმომიგდე რა? გენანება ძამიკო?

 

მაპატიე რა, თუ გამიგებ.. მე ფორუმზე ფორუმის ტიპის ურთიერთობებს ვარჩევ.. და თუ მერე.., რამე, რაზეა ბაზარი.. სხვანაირად არ გამიგო რა.., გთხოვ.. :love

Edited June 18, 2014 by Shaten

[შანკარადევა]

კაი ძმაო, ჩემსას მოგცემ და დამირეკე 2528393

 

21–ე საუკუნეში იყო ქრისტიანი ნიშნავს იყო მრევლოზავრი-კრეტინოზავრი სირორეალისტი :D

ვისაც უნდა იყოს სირორეალისტი... მაგრამ პირადად მე ეგეთი პერსპექტივა არ მევასება და მაგიტომაც ვარ თეოსოფი და ენერგეტისტი...

[შანკარადევა]

"მორწმუნე ქრისტიანები" არიან შიზოფრენიკოზავრი-ჩეჩმოზავრი-ფეხსადგილოზავრები! :D

ილია რომელიღაცაც არის სირორეალისტი ფეხსადგილოზავრი! :D

ყველა მართლმადიდებილს (და სხვა ქრისტიანული კონფესიის მიმდევრებსაც) თავში ტვინის მაგივრად ფეხსადგილი აქვს დამონტაჟებული :D

 

მე რომ მკითხო მაგათი საქებარი "სამების ტაძარი" არის ერთი მოლაფათინებული ეშმაკის ფეხსადგილი! :D

[belukabeluka]

სტუდენტი ღვთისავარ ჩაბრავა

 

ანტიეკლესია ანტიმრევლი!!!

ანუ

„მართლ-დაბოლილები“

(ანტიმართლმადიდებლური ანტიეკლესიური პამფლეტი)

ზოგიერთები ამბობენ ერს სულიერი სიმშვიდე სჭირდება და ამიტომაც ხალხმა ეკლესიაში უნდა იაროსო, რადგანაც ასე ხალხი ქრისტეს მადლს ეზიარებაო, მაგრამ ყველაფერი ეს სიბრიყვე და სისულელეა! თუ გინდა სულიერი სიმშვიდე, ჩაიხედე საკუთარი არსების წიაღში და იპოვი მას! ნუ ეძებ მას შენი არსების გარეთ, სხვაგან! თუ გსურს იპოვო ღმერთი, ნუ ეძებ მას შენი არსების გარეთ, სხვაგან! ჩაიხედე საკუთარი არსების წიაღში და იპოვი მას! თუ გსურს მიიღო სიყვარული, ჩაიხედე საკუთარი არსების წიაღში და იპოვი მას! ნუ ეძებ მას შენი არსებისგან მოშორებით, სხვაგან! გაწუხებს ნერვები? მიდი ფსიქოლოგთან და ფსიქიატრთან! გსურს მიიღო ცოდნა და სულიერი სიბრძნე? მიდი მეცნიერთან , ფილოსოფოსთან და მეტაფიზიკოსთან!!! ან მოიძიე ცოდნა და სიბრძნე თავად! ჩაიხედე საკუთარ არსებაში და აღმოაჩინე იქ ჭეშმარიტება!! ტაძარ–ტაძარ ყიალი და ხეტიალი და სულელი, ქსენოფობი, ოლიგოფრენი, შოვინისტი, რასისტი, ნაცისტი, ჰომოფობი, ერუდიციის არმქონე, უმეცარი, გაუნათლებელი და მარგინალი "მამაოების" ანუ ე.წ. "მღვდლების" ფუნდამენტალისტური და ფანატიკური ლირიული დემაგოგიური ქადაგებების მოსმენით არაფერი შეგემატება!!! პირიქით დაგაკლდება! ტვინს და გულს გამოიტენი ფუნდამენტალისტური შიზოიდური იდიოტობებით და კიდევ უფრო დამძიმდები სულიერად!!! საქართველოს მოსახლეობის 90% "მართლმადიდებელი ეკლესიის" ერთგულია, რატომ? უმეცრების გამო!!! მექანიზმი ასეთია: უმეცარი და აგრესიული ნერვებმოშლილი ჰომოფობი მრევლი მიდის "სულიერი სიმშვიდის" საძებნელად კიდევ უფრო ჰომოფობ, ნერვებმოშლილ, უმეცარ და აგრესიულ მღვდელთან, რომელიც ყველა სიკეთესთან ერთად არის დაოსტატებული დემაგოგი!!... მღვდელი მოძღვრავს ისედაც ტვინნატკენ და ტვინნაღრძობ მრევლს და შედეგად ვიღებთ: ფუნდამენტალისტი, უმეცარი გაუნათლებელი და აგრესიული ჰომოფობების "ზომბილაშქარს"!!!მღვდელიც აგრესიული და ფანატიკოსი და მრევლიც! აი ასეთი არითმეტიკა გვაქვს დღეს ქვეყანაში! მღვდელი: "მიდი მოკალი ლესბიანკა! ამას ითხოვს უფალი იესო!" მრევლი: "დიახ მამაო!!" მღვდელი: "მიდი და მოკალი (ან ცემე სანამ არ დაამტვრევ ძვლებში და არ დატოვებ ცოცხალ–მკვდარს) ევანგელისტი!" მრევლი: "არის მამაო!!" მღვდელი: "წადი დახოცე ბუდისტები! ამას ითხოვს მაღალთა შინა მყოფი უფალი!" მრევლი: "დიახხ მამაო!!" და მრევლიც მიდის, უკან ან წინ მიუძღვებათ ე.წ. "კბილებალესილი მამაოების" ჯგრო და ერიჰაა!!! წალეკავს ურდო ქვეყანას!! მართლმადიდებელი ეკლესია: "იქამდე არ მოვისვენებთ, იქამდე არ მოვხუჭავთ თვალს, ვიდრე დედამიწაზე ყველა ადამიანი არ გახდება მართლმადიდებელი (ნებით თუ ძალით) ან სანამ ყველა ევანგელისტი, მორმონი, ბუდისტი, კრიშნაიდი, იეზიდი, ლესბიანკა, ბისექსუალი, კათოლიკე და ა.შ. –ები არ ამოწყდებიან!!!!... ჩვენ ვართ ქრისტეს ეკლესია!! სამოციქულო!!! მადლი მხოლოდ მართლმადიდებლებზე გადმოდის, ისიც სამი საათიდან ოთხ საათამდე, განრიგით... ჩვენ წავბილწეთ ახალგაზრდებისა და მოხუცების გული და გონება და დავიპყარით მათი ცნობიერება!! ყველგან ჩვენა ვართ! აბა გაბედოს ვინმემ რამე თქვას ჩვენი საპირისპირო! მყისვე შევკრებთ ბიჭიკოებს და სახლში მივუვარდებით! ქვას ქვაზე არ დავვტოვებთ!... იმიტომ რომ ჩვენ ვართ „კურთხეულები!" მთავრობა ეკლესიას ტრაკს უტლეკავს! ყველაფერი მათ ხელშია!აბა როგორ გაბედავს მთავრობა "კურთხეული დედაეკლესიის" თითის დაკარებას? რაღათქმაუნდა არა!... დღეს ჰომოსექსუალი ცემეს, ხვალ ბუდისტი ცემეს, ზეგ კრიშნაიდი აწამეს, მაზეგ – მუსულმანი მოკლეს... მთავრობა რას აკეთებს? არაფერს!!! მთავრობა ამბობს: "მდააა..." "მართლმადიდებელი ერი" ამბობს: "ოხ შე სატანისტო იაღოველო! მოგკლავ!!" იაღოველი: "რა დაგიშავე ჩემო სულიერო ძმაო? ვიცხოვროთ მშვიდად და დაე უფალმა დაგლოცოთ..." მართლმადიდებელი ერი: "ვის რათ უნდა შენი დალოცვა შე სატანა! წაეთრიე ქვეყნიდან ან მოკეტე და იყუჩე!!" ცემეს ბუდისტი.. პრეზინდენტი: "მდაა..." პრესა: "მდააა..." ტელევიზია: "მდააა..." კურთხეული ერი: "დიდება ქრისტეს! მოკვდი მტერო იხარე ჭერო!"მოკლეს ბუდისტი... პრეზიდენტი: "მდააა.. ოოო..." პრესა: "მდააა...ოოო..." ტელევიზია: "მდააა.ოოო..." "კურთხეული ერი": "ვაშააა! მთელი ქვეყანა ჩვენა ვართ! ყველა ერეტიკოსი მიწაში გდია! ურა! ჩვენ შევმუსრეთ ქრისტეს მტრებიიი...!!" მამაომ ბუდისტზე თქვა: "სატანაა ეგა" პრეზიდენტი: "არაფერი უჭირს..." მამაომ ბუდისტი ცემა, პრეზიდენტი: "მერე რა უჭირს კაცო..." მამაომ ბუდისტი მოკლა, პრეზიდენტი: "კაი რა დამასვენეთ! რა შეაღონეს ამ ბუდისტებმა გული!" რას ნიშნავს იყო ქართველი? "კურთხეული მართლმადიდებელი ერის პასუხი: "იყო მართლმადიდებელი!" კითხვა: მუსულმანი ან ბუდისტი ქართველები ქართველები არ არიან?" "კურთხეული მართლმადიდებელი ერის" პასუხი: "არ არიან!! ეგენი ეშმაკები არიან!!..." განცხადება: "პატრიარქმა თქვა: "თვალები დაითხარეთ და სამოთხეში უფრო სწრაფად შეხვალთო!" მრევლი: "დიახ მამაო!" პატრიქრმა თქვა: "თავზე კალათა ჩამოიფხატეთ და ისე იარეთ! ასე ბრძანა უფალმა!" მრევლი: "დიახ მამაო!" პატრიარქმა თქვა: "დღეიდან ცხვირს ქვია ტრაკი და ტრაკს ქვია ცხვირი!" მრევლი: "ეგრეა მამაო!" მართლმადიდებელი ეკლესია: "ცხადდება მარათონი:ვინც უფრო მეტ არამართლმადიდებელს აგინებს, ცემს და მოკლავს, მიიღებს საგზურს სამოთხეში, ბიზნეს კლასით წინა სკამებზე!" მრევლი: "ურაა!!..." ეს ყველაფერი ეკლესიაში დაკანონებული უაზრო აგრესიული და ფანატიკური დოგმების ბრალია, რომელსაც მოაზროვნე და გონიერი ინდივიდი არ უნდა და სძულს! ამიტომაც უკვე ეკლესიაში სამი წელია აღარ დავდივარ! არც ვეწევი და არც ვიჩხირავ და არც ვსვამ და არც სხვა რამე... ერთი ეგაა ეკლესიის მიერ დაგმობილი წიგნების წაკითხვა რომ ამიკრძალა ჩემმა მამაომ იმაზე გავგიჟდი! სწორედ მაშინ იმ დღესვე დავიწყე საწინააღმდეგო წიგნების და ნაშრომების წერა და კითხვა გამალებულმა! არავის აქვს უფლება მიმითიტოს რა ვიკითხო და რა არა და არასდროს არავის არ დავემორჩილები! ცუდ რამეს მე ისედაც არ ვკითხულობ! მამაო რომ ფილოსოფიისა და მეტაფიზიკის შესწავლას აგიკრძალავს როგორ ნუ გაბრაზდები და მოიძულებ მაგათ! მე ვარ ჭეშმარიტი ეზოთერიკი ქრისტიანი და სინკრეტისტი! მე ქრისტეს სულიერ სიბრძნესა და ცოდნას ვჭვრეტ მსოფლიოს ყველა სწავლებაში! ყველა მოძღვრებაში ვეძებ ანალოგიებს და პარალელებს! ასეთი გავხდი ეკლესიდან წასვლის შემდეგ... იქ ცოდნა არავის აინტერესებდა, ყველა რიტუალების ბრმა რუტინულ შესრულებაზე იყო დაციკლული და გადარეული! ხალხი იყო უმეცარი და წიგნის წაუკითხავი! ხალხი მაშინაც და დღესაც უბრალოდ მოდასაა აყოლილი თორემ განა მართლა ეგრე წამთ? თქვენი აზრით რწმენა რაა? უმეცრებს შეიძლება ქონდეთ რწმენა? შეიძლება კაცი იყოს უწიგნური და მორწმუნე? და ეზიზღებოდეს ყველა სხვა რელიგია და მათი მიმდევრები? ასეთი ზიზღი რაღაცა შოზოფრენიული და ფანატიკური მგონია! ესაა ადამიანობა? ესაა ქრისტიანობა? რომ ამტკიცებენ ეს მრევლი და ეკლესია,რომ ჭეშმარიტი რელიგია მარტო მართლმადიდებლობაა და ყველა სხვა რელიგია სატანიზმია, მათი მიმდევრები სატანისტები არიან და ჯოჯოხეთში რომ ხვდებიან ვითომ ეს მართალია?!! რა მუსულმანი ქართველები ქართველები არ არიან? რა ყველა არა მართლმადიდებელი ადამიანი დედამიწის ზურგზე მართლა სატანისტია და სულ წუილით მიდიან ჯოჯოხეთში სამუდამოდ?!!! რატომაა ვითომ ყველა არა მართლმადიდებელი სატანისტი?! რატომ ხვდება ყველა არამართლმადიდებელი ჯოჯოხეთში?! არაა ეგრე!!!!!!!!!!

მართლმადიდებელი ეკლესიის პოლიტიკა მარტივია, ის, რაც მას სურს, იგი ახორციელებს ძალისმიერი მეთოდებით, ასე იყო საუკუნეების წინ... და ასეა დღესაც... მართლმადიდებელი ეკლესია სავსეა აგრესორი წმინდანებით, რომლებიც ეკლესიის იდეებს ძალით ნერგავდნენ ხალხის მასებში და ტარანით მიქონდათ საეკლესიო დოგმატები ადამიანთა გონებამდე, ასეთი აგრესორი და მოძალადე იყო რუსეთის ეკლესიის მიერ წმინდანად შერაცხული ე.წ. წმინდა ვლადიმირი, რუსეთის მთავარი, რითი გამოიჩინა მან თავი? ყველაფერი მარტივადაა: ვლადიმირი ახალი წელთაღრიცხვის ცხრაასიან წლებში ცხოვრობდა, როდესაც მართლმადიდებლურმა ეკლესიამ აღმოსავლეთ ევროპაში ტერიტორიების ექსპანსია დაიწყო, ამ ახალ იდეოლოგიას გაშლილი ხელებით შეეგება პოლიტიკური ძალაუფლების წყურვილით შეპყრობილი ტირანი და დიქტატორი, ნამდვილი გაფხორილი ინდაური სახელად ვლადიმირი, მთავარი რუსეთისა... ვლადიმირმა იმწამსვე ჩაბღუჯა ახალი იდეოლოგია, რომელიც ხალხის მასების დასამონებლად კიდევ უფრო ეფექტურ იარაღს წარმოადგენდა და ვლადიმირმა ის გამოიყენა კიდეც! ვლადიმირმა მთელს სამთავროში ძველი რელიგიის მიმდევართა წინააღმდეგ აქტიური რელიგიური რეპრესიები დაიწყო, უამრავი ადამიანი, რომელიც მტკიცედ იდგა თავის რწმენაში და არც აპირებდა ახალი სწავლების მიღებას, ამოხოცეს... ზოგიერთნი ქვეყნიდან გაიქცნენ და დაიფანტნენ ოთხივ მხარეს... ხოლო ვინც ქვეყანაში დარჩა იძულებული გახდა დამორჩილებოდა ახლადგამოცხვარ მართლმადიდებელ ტირანს! ვლადიმირმა როგორც რეალური ისტორიული წყაროები გვამცნობენ, შეკრიბა ჯარი და ხალხს იარაღის მუქარით ერეკებოდა ყინულივით ცივ მდინარეებში და „ნათლავდა ქრისტეს სახელით“, ამგვარი „მონათლვის“ შედეგად ბევრი ფილტვების ანთებით დაიღუპა და ვინც გადარჩა სიცოცხლის ბოლომდე ახლადგამოცხვარი „წმინდა“ ვლადიმირის მონად დარჩა, რუსეთის ახლადგამოცხვარმა ეკლესიამ რაღათქმაუნდა ვლადიმირი „წმინდანად“ შერაცხა! აბა რა უნდა ექნათ? თქვენი აზრით გაბედავდნენ და არ შერაცხავდნენ? ვლადიმირი ხალხზე ძალადობით „გაწმინდანდა“!! ასეთივე „წმინდანი“ იყო რომის „მართლმადიდებელი“ იმპერატორი თეოდოსიუს პირველი, მან სახელი იმით მოიხვეჭა და „წმინდანად“ იქნა შერაცხული, რომ 381 წელს გამოსცა კანონი, კანონი, რომლის თანახმადაც ყველა მანიქეველს ჩამოერთვა სამოქალაქო უფლებები, აიკრძალა მათი შეკრებები ნებისმიერ ადგილას, აიკრძალა მანიქევლური ლიტერატურის შექმნა და გავრცელება, მანიქევლებს ჩამოერთვათ მთელი ქონება და რაღათქმაუნდა მთლიანად გადაეცა რომის კათოლიკე მართლმადიდებელ ეკლესიას! და რაც ყველაზე მთავარია: დაკანონდა უკლებლივ ყველა მანიქეველის, დიდისა თუ პატარის, საჯაროდ სიკვდილით დასჯა! რომაელი ჯარისკაცები რომლებიც ადრე ყველა ქრისტიანს განურჩევლად დასდევდნენ და ხოცავდნენ, ახლა ერთერთი „ქრისტიანული“ სექტის ე.წ. „მართლმადიდებელი ეკლესიის“ სახელით ყველა არამართლმადიდებელს დევნიდნენ და ადგილზევე ხოცავდნენ!... მანიქევლების დევნა საუკუნეები გაგრძელდა და იქამდე არ დასრულდა სანამ უკანასკნელი მანიქეველი არ ამოწყდა... 529 წელს რომის „მართლმადიდებელმა“ იმპერატორმა იუსტინიანე პირველმა არა უბრალოდ დაგმო ნეოპლატონიზმი, არამედ საერთოდ აკრძალა იგი და დაიწყო ნეოპლატონიკოს ფილოსოფოსთა და მათ მიმდევართა დევნა–შევიწროება, იუსტინიანე პირველი შეუჩერებლად აგზავნიდა ნეოპლატონიკოსების კონცენტრაციის ადგილებში, მათ სახლებში დამსჯელ რაზმებს, რომლებიც სასტიკად უსწორდებოდნენ „სხვაგვარადმოაზროვნეთ“, გარკვეული დროის შემდეგ რომის იმპერიაში თითქმის აღარ დარჩნენ ნეოპლატონიკოსები... რომის მართლმადიდებელი იმპერატორები საუკუნეები დევნიდნენ „სხვანაირად მოაზროვნე არამართლმადიდებლებს“ და ხოცავდნენ მათ! მართლმადიდებელი ეკლესია „არამართლმადიდებელი მიმდინარეობების“ ძარცვის ხარჯზე გამდიდრდა და ეს ისტორიული ფაქტია! ვისაც ჩემი სიტყვები არ მოსწონს ცივი წყალი დალიოს!!...

ახალი წელთაღრიცხვით მეხუთე საუკუნეში ეგვიპტის ალექსანდრიაში ცხოვრობდა გამოჩენილი ნეოპლატონიკოსი ფილოსოფოსი ქალი – ჰეპათია, რომელიც მასწავლებელი იყო ალექსანდრიის „წარმართულ“ ფილოსოფიის სკოლაში, ერთხელაც ალექსანდრიის მართლმადიდებელი პატრიარქი და მთელი მისი მიმდევარი მრევლი მარცხენა ფეხზე ადგა... აგრესიით, ქსენოფობიით, რასიზმით, ფანატიზმითა და ფუნდამენტალიზმით შეპყრობილი მრევლი, ალექსანდრიის მართლმადიდებელი იერარქების თაოსნობით, დააცხრა თავზე ფილოსოფიის სკოლას და შტურმით აიღო იგი, მართლმადიდებელმა ბრბომ დახოცა მასწავლებელთა და მოწაფეთა უმეტესობა, ვინც გადარჩა ან გაიქცა ან იძულებით „გადამართლმადიდებელდა“, ფილოსოფიური ხელნაწერების უდიდესი ნაწილი განადგურდა! თავად ჰეპათია კი შეიპყრეს, აწამეს, გააუპატიურეს და ნაკუწებად აჩეხეს! ახლა დაფიქრდით: ვინაა წმინდანი? ვლადიმირი, რომელიც იყო ტირანი და დიქტატორი და ძალით მონათლა ხალხი, თუ ჰეპათია, რომელიც გასაოცარი ერუდიციის მქონე პიროვნება იყო, ფლობდა დიდ ცოდნასა და სიბრძნეს და რომელიც იდეის გულისათვის აწამეს, იხმარეს და ნაკუწებად აჩეხეს სიძულვილით შეპყრობილმა „მრევლმა“?! მე თუ მკითხავთ წმინდანი არის ჰეპათია და არა ე.წ. ვლადიმირი! ჰეპათია იყო ჭეშმარიტი წმინდანი, რომელიც იდეის გულისათვის დაიღუპა და თან წამებით!...

მართლმადიდებელი ეკლესიის პოლიტიკა იყო, არის და იქნება ასეთი: „მძულს ყველა ვინც მე არ მგავს!“.

მართლმადიდებელი ეკლესიის „სასულიერო“ იერარქები, საუკუნეთა მანძილზე მხოლოდ ერთი მიზნისაკენ ისწრაფვოდნენ და ეს მიზანია: აბსოლუტური პოლიტიკური ძალაუფლება, მათ მუდამ ტირანიული და დესპოტური მიზნები ამოძრავებდათ, ერუდიციის არმქონე ხალხის მასების გამოზრდა მუდამ მათი ნომერ პირველი ამოცანა იყო, რადგანაც ეკლესიას ჰაერივით სჭირდებოდა თვინნაღრძობი, ტვინნატკენი, უმეცარი, აგრესიული, ჰომოფობი და ნაცისტი მრევლი, რომელზედაც იბატონებდნენ და რომელსაც საჭიროების შემთხვევაში „კონკურენტი“ კონფესიების წინააღმდეგ მიმართავდნენ, რასაც ისინი პირველი საუკუნიდან მოყოლებული აკეთებდნენ კიდეც! მღვდელი არ არის მეცნიერი, ის არ არის ფილოსოფოსი და არც მეტაფიზიკოსი, მაშინ რატომღა უჯერებენ მას უსიტყვოდ ე.წ. „მრევლი“? პასუხი მარტივია: იმიტომ რომ მრევლი უმეცარია და არ გააჩნია ერუდიცია! იმიტომ რომ ე.წ. მრევლის 99% არის ფსიქიურად და ნევროლოგიურად შეშლილი, მთელი რიგი ფსიქოლოგიური კომპლექსებით გაძეძგილი სადისტი და სოციოპათი და ამ სოციოპათებს აქვთ მოთხოვნილება რომ მიიღონ ნუგეში, შვება, ხსნა... ხსნას კი ისინი ხედავენ ე.წ. მღვდლების მორჩილებაში, რატომ არ მიდიან ისინი ფსიქოლოგებთან, ფსიქიატრებთან, ფილოსოფოსებთან ან მეტაფიზიკოსებთან, თუ დახმარება ესაჭიროებათ? რატომ და იმიტომ რომ ფსიქიატრთან და ფსიქოლოგთან მიხვიდე, მათ სტერეოტიპული სტიგმური წარმოდგენით, ნიშნავს იყო გიჟი! „ჯანსაღ საზოგადოებას“ კი გიჟები არ უყვარს! ფილოსოფოსებთან და მეტაფიზიკოსებთან მისვლას მათთვის აზრი არ აქვს, რატომ? არის ორი მიზეზი, პირველი იმიტომ რომ მათ უბრალოდ ფეხებზე კიდიათ ცოდნა, მათ არ აინტერესებთ შემეცნება, არ აინტერესებთ არც ფილოსოფია და მეტაფიზიკა... მეორე მიზეზი კი არის ის, რომ მათ არ აქვთ ერუდიცია, სამაგიეროდ მათ ტვინში ჩასვირინგებულია ცეცხლოვანი ასოებით სტიგმა, რომელიც გულისხმობს იმას, რომ იყო „ეკლესიური“, ნიშნავს იყო „მართალი კაცი“ ანუ გქონდეს პრესტიჟი, დიახ! ეკლესიურობა ესაა „პრესტიჟი“! ფსიქიატრი და ფსიქოლოგი არაპრესტიჟულია, აი მღვდელთან მისვლა კი არის! რატომ? რატომ და იმიტომ რომ საუკუნეთა მანძილზე ხალხის მასების ცნობიერებაში ჩამოყალიბდა და განმტკიცდა, ასევთქვათ ღრმად გაიდგა ფესვები „დედაეკლესიის უცდომელობისა და ღვთიურობის“ ცრუ იდეამ, რომელსაც ეკლესიის იერარქები ახალი წელთაღრიცხვის პირველი საუკუნიდან ნერგავდნენ ბრბოში!!! უმალ ღორები დაიწყებენ ფრენას ან ორანგუტანგები ფილოსოფიის ტრაქტატს დაწერენ ვიდრე „მართლმადიდებელი მორწმუნე“ შეიცვლის მსოფლმხედველობას! მგლის თავზე სახარებას კითხულობდნენ, მგელი კი იძახდა: „გამიშვი მთაზე ცხვარიაო!“... ეკლესია დაოსტატებული ქირურგია, ის საოცარი სიზუსტით ატარებს „სპეც–ოპერაციებს“ ადამიანთა ცნობიერებაზე, საუკუნეთა მანძილზე მუდმივი ქირურგიული ჩარევების შედეგად მივიღეთ „საზოგადოება–ფრანკენშტაინის მონსტრი“! ეკლესიას მოაზროვნე ინდივიდები არ ჭირდება! მას გოლემები ჭირდება, დაპროგრამებული ბიორობოტები, რომლებსაც საითაც უნდა იქეთ წარმართავს და რასაც უნდა იმას ჩაადენინებს!! მოაზროვნე ინდივიდი ეკლესიის იდეოლოგიით „სატანისტი და ერეტიკოსია“, იცით როგორ უსწორდებიან სატანისტებს? გაიხსენეთ გარდასული საუკუნეები, გაიხსენეთ 17 მაისი!...

დასაბამშივე, ჩასახვის დღიდანვე ქრისტიანული მოძღვრება სავსე იყო მძლავრი ვნებათაღელვებითა და ინტერესთა კონფლიქტებით, რამაც განაპირობა მისი მრავალფეროვნება. თავიდანვე, ჩვენი ერის პირველი საუკუნიდანვე ქრისტიანული მოძღვრება განვითარდა როგორც მრავალი, სხვადასხვა სახისა და ფორმის რელიგიურ–ფილოსოფიური კონფესიის ერთობლიობა, რომელთა წარმომადგენლებს ძალზე ხშირად გააჩნდათ ერთმანეთთან მიმართებაში ძლიერი ინტერესთა კონფლიქტები და ანტიპათიები, ქრისტეს დოქტრინების სხვადასხვაგვარი ინტერპრეტაციის გამო, იმიტომ რომ თითოეული მათგანი, რაც არ უნდა გამჭრიახი გონება ჰქონოდა, თითოეული მოციქული და მოციქულთა მოწაფე და მოწაფეთა მოწაფე, ფლობდა მეტნაკლებად განსხვავებულ და თავისებურ ხედვას, კონკრეტულად ქრისტეს ქადაგებებისა.

ადრექრისტიანულ ეპოქაშივე მოხდა ქრისტეს მოძღვრების მიმდევართა დიფერენციაცია, გამოიკვეთენ ისეთები რომლებიც შედარებით უფრო კარგად იგებდნენ ქრისტეს ქადაგებათა ჭეშმარიტ არსს და ისეთებიც რომლებიც ან ცუდად იგებდნენ ან საერთოდაც არ ესმოდათ იგი.

ის ადამიანები რომლებიც ყველაზე ახლოს იყვნენ ქრისტეს ქადაგებათა ჭეშმარიტ არსთან, საკუთარ თავს გნოსტიკოსებს უწოდებდნენ, რაც ნიშნავს შემმეცნებელს. მათი ორი მთავარი თვისება იყო, პანენთეისტური სუპერპერსონალიზმი და ებრაელთა რელიგიისა და მათი ღმერთის – იაჰვეს მიმართ კრიტიკული და მტკიცედ უარყოფითი, ანტაგონისტური დამოკიდებულება, რაც ვგონებ საკმაოდ ობიექტური იყო მათი მხრიდან, თუ მხედველობაში მივიღებთ ყველა ფაქტს.

გნოსტიკოსთა მთავარი არგუმენტი იაჰვეს წინააღმდეგ, იყო მისი მძიმე ხასიათი, რაც გამოიხატებოდა, ტირანიულ და დიქტატორულ ნარცისიზმში, სადიზმში, ნაციზმში, რასიზმში, ქსენოფობიაში, სოციოპათურ ექსცენტრიზმში, რადიკალურ სიმკაცრეში, თანაგრძნობისა და მოწყალების უნარის არქონაში, ეჭვიანობასა და შურიანობაში, რომელიც ძველი აღთქმის თითქმის ყოველ სტროფში ვლინდება. გნოსტიკოსები მიუთითებდნენ ებრაელთა იაჰვესა და სახარებისეული მამაზეციერის ანტაგონიზმსა და დიალექტიკაზე ანუ იმაზე, რომ ამ ორი არსების ხასიათი იმდენად განსხვავდება ერთმანეთისაგან, ფაქტობრივად თავისუფლად შეგვიძლია ვამტკიცოთ ის, რომ ებრაული იაჰვე და სახარებისეული მამაზეციერი ორი სრულებით განსხვავებული არსება არიან. გნოსტიკოსთა საპირისპიროდ ადრექრისტიანულ ეპოქაში ჩვენდა საუბედუროდ ჩაისახა ერთი მეტად რადიკალური და ექსცენტრიული ტერორისტული ბუნების მქონე სექტანტური მიმდინარეობა, რომელიც აცხადებდა პრეტენზიას იმაზე, რომ წარმოადგენდა ქრისტიანობის ერთადერთ ჭეშმარიტ ფორმას, ხოლო სხვა მიმდინარეობებს ერეტიკულად ანუ მწვალებლურად, მცდარად აცხადებდა. ამ მიმდინარეობისათვის დამახასიათებელი იყო ორი რამ, კერძოდ მისი ჰიბრიდული ნახევრადქრისტიანული და ნახევრადიუდევლური (ებრაული ანუ იაჰვისტური) ბუნება და სადისტურ–სოციოპათიური და ექსტრემისტულ ტერორისტული ხასიათი. უფრო კონკრეტულად რომ ვთქვათ ეს მიმდინარეობა, თავის აბრაამულ ალუზიებში სახარებისეულ მამაზეციერს ებრაულ იაჰვეში აიგივებდა, იაჰვეს ჭეშმარიტი მამაღმერთის ერთერთ სახელად მიიჩნევდა და ამით, ორ სრულებით შეუთავსებად ლიტერატურას, ქრისტიანულ სახარებებსა და ებრაულ იაჰვისტურ წიგნებს ერთმანეთში ურევდა, იმისათვის რათა ებრაული და ქრისტიანული ლიტერატურის სინთეზი წარმატებით განეხორციელებინათ, ისინი ქრისტიანულ სახარებებში ხელოვნურად უმატებდნენ იაჰვისტურ ალუზიებსა და სხვა სახის ინტერპოლაციებს, რომლებიც ანგრევდნენ სახარებათა არაიაჰვისტურ თვისებრივად ნოვატორულ იდეურ საფუძველს. ეს სექტა მკაცრად და თან ერთობ დიდი წარმატებით უსწორდებოდა ქრისტესთან იდეურად უახლოს კონფესიებს, გნოსტიკურ დენომინაციებს, ხოცავდა რა მათ წარმომადგენლებს და ამას აკეთებდა საიმპერატორო კარის დიდი მხარდაჭერით, საუკუნეთა მანძილზე ეს სექტა დაკავებული იყო სამი რამით: ხოცვით, ძარცვითა და ფაქტების პროფანაციით, სწორედ განადგურებულ გნოსტიკურ და სხვა რელიგიური კონფესიების ქონების კონფისკაციამ უსაშველოდ გააფართოვა აგრესორ სექტანტთა ფინანსები. ამ სექტანტების სახელი იყო – კათოლიკე მართლმადიდებელი სამოციქულო ეკლესია. იუდეოქრისტიანული და სხვა აბრაამული სწავლებების თანახმად ძეღმერთს დედამიწაზე ყავდა 12 მოციქული, მათგან ყველა მამაკაცია, მაგრამ სინამდვილეში მოციქულები ბევრად უფრო მეტნი იყვნენ და მათ შორის ყოფილან ქალებიც. იუდეოქრისტიანული და ზოგადად აბრაამული სწავლებების თანახმად ქალი მამაკაცზე დაბლა დგას და უფლებები თითქმის არ გააჩნია, ქალს არ აქვს სწავლის და სწავლების უფლება, ეკლესიაში ქალმა უნდა იდუმოს და არ ილაპარაკოს, ის უნდა ემსახუროს ქმარს ან მამას უსიტყვოდ. რადგანაც პირველი ქალი შეიქმნა პირველი მამაკაცის ნეკნისაგან, ქალი მამაკაცთან შედარებით არარაობაა და მამაკაცი არის ქალის ბატონი.

1962 წლიდან 1997 წლამდე საქართველოს საპატრიარქო გაწევრიანებული იყო ეკუმენისტურ საბჭოში ანუ ეკლესიათა მსოფლიო საბჭოში (ემს), მაგრამ 1997 წელს, რადიკალი ფუნდამენტალისტების მოთხოვნით იგი ამ საბჭოდან გამოვიდა. 1997 წლიდან საქართველოში დაიწყო ფუნდამენტალისტი მართლმადიდებლების მიერ ინიციირებული დევნა–დარბევები და შევიწროებები საქართველოს ტერიტორიაზე მცხოვრები რელიგიური და სექსუალური უმცირესობებისა. 1997 წლიდან, კომუნისტური რეჟიმის ზეგავლენიდან თავის დახსნის შემდეგ, საქართველოს მართლმადიდებლურ ეკლესიაში გაძლიერდა რელიგიური ფუნდამენტალიზმი, აგრეთვე გაიზარდა სასულიერო პირების რაოდენობა და მკვეთრად დაქვეითდა, როგორც სასულიერო იერარქების, ისევე მრევლის ერუდიციის დონე.

მართლმადიდებელ ეკლესიას უზარმაზარი მრევლი ყავს, რატომ? იმიტომ რომ უმეცარ და გაუნათლებელ, ქსენოფობებზე ბატონობა იოლზე იოლია! მართლმადიდებელი ეკლესიის მრევლის 99% საერთოდ არანაერ კითხვებს არ სვამს არაფერთან მიმართებაში და იოტის ოდენადაც კი არ ინტერესდება ფილოსოფიური საკითხების სიღრმეებით და სულაც არ იწუხებს თავს ბიბლიისა და სხვა წმინდა წიგნების შესწავლით, რაღათქმაუნდა შემეცნების უნარისა და სურვილის არმქონე მრევლის მართვა უმარტივესი საქმეა! მაგრამ ისმის კითხვა: „რატომ არის ასე? რატომ არ სვამენ ეკლესიის მიმდევარი „მორწმუნეები“ კითხვებს?“ პასუხი მარტივია: „იმიტომ რომ მათ ხელოვნურად შეუქმნეს ისეთი გარემო, რომელიც ბანგივით აბრუებს ადამიანებს და აზროვნების უნარს აკარგვინებს... ხოლო აზროვნება, როგორც დეკარტმა თქვა არსებობის სინონიმია... მრევლი იმყოფება ხელოვნურად შექმნილ, გამოგონილ „ზღაპრულ“ სამყაროში, სადაც ყველაფერი ან თეთრია ანდა შავი... ასეთ ხელოვნურ გარემოში დაბოლილი მართლმადიდებელი მორწმუნეები მთელს სამყაროს ორ ბანაკად ყოფენ: მართლმადიდებლებად ანუ ღვთივკურთხეულ მართალ ხალხად, რომლებიც სიკვდილის შემდეგ პირდაპირ სამოთხეში მიდიან და არამართლმადიდებელ სატანისტებად ანუ ეშმაკეულებად, რომლებიც გარდაცვალების შემდეგ სულ წუილ წუილით მიდიან ჯოჯოხეთში!... მრევლის ტვინში ამოსვირინგებულია: „იყო მართლმადიდებელი ნიშნავს იყო ადამიანი!“ და „იყო ჭეშმარიტი ქრისტიანი, ნიშნავს იყო მართლმადიდებელი!“ აგრეთვე მათ თავში არსებობს მახინჯი იდეა: „ყველა არამართლმადიდებელი არ არის ადამიანი და ისინი პატივისცემას და თანაგრძნობას არ იმსახურებენ!“... როდესაც მართლმადიდებელი გესაუბრება ის პირდაპირ ტვინში გახლის თავის „რწმენას“, ცდილობს გაბურღოს შენი ტვინი და მის სიღრმეში ძალით შეტენოს თავისი იდეოლოგია, რომელიც მას აბსოლუტურ ჭეშმარიტებად მიაჩნია... როდესაც აღმოსავლურ და დასავლურ ფილოსოფიასა და მეტაფიზიკაზე უწყებ საუბარს და ახსნას რა რას ნიშნავს, ის გაკვირვებული გეკითხება: „კი მაგრამ განა შენ ქრისტიანი არა ხარ? ეგ რად გინდა? მამაოს არ უსმენ?“ და არ დაგავიწყდეთ რომ მისი ჭკუით ქრისტიანობა გულისხმობს მხოლოდ მართლმადიდებლობას და არაფერს სხვას! არცერთმა „მორწმუნემ“ მიახლოებითაც კი არ იცის თუ რამდენი დენომინაცია ანუ განშტოებაა ქრისტიანობაში და საერთოდ რა „ხილია“ ეს სიტყვა – დენომინაცია, როდესაც მას სხვა ქრისტიანულ დენომინაციებზე უწყებ საუბარს ის შტერივით და ამასთან ვირული სიჯიუტით გიწყებს იმის მტკიცებას, რომ ის „სხვა“ დენომინაციები ქრისტიანობას არ წარმოადგენენ და რომ იმ სხვა დენომინაციათა მიმდევარი ადამიანები თურმე ქრისტიანები არ ყოფილან და რომ ჭეშმარიტი ქრისტიანი თავადაა, რადგანაც არის „მართლმადიდებელი“, მართლმადიდებლურ ხატებზე მოწიწებითა და აღტაცებით გებაასება, მაგრამ როგორც კი ინდუისტურ და ბუდისტურ ან თუნდაც კათოლიკურ ხატებზე და მათ მშვენიერებაზე დაუწყებ საუბარს მყისვე ცეცხლივით ინთება, კაპასდება, ივსება მრისხანებითა და სიძულვილით და ისეთი აგდებით გიწყებს საუბარს, უფრო ზუსტად იმის მტკიცებას რომ ის „სხვა“ ხატები სისულელეა და „დებილობა“, რომ პირდაპირ გაოცებისაგან ენა მუცელში გივარდება და არც კი იცი რა უნდა უთხრა ამ ტვინნაღრძობ ქსენოფობსა და ჰომოფობს!... ერთი წამის წინ აღტაცებითა და მოწიწებით უსაუბრობოდა მართლმადიდებლურ ხატებზე, მაგრამ როგორც კი გვერდზე გადაუხვიე, იმწასვე წიწმატდება და მზადაა რომ გებრღდვნას და შენგან ცოცხალი ადგილი არ დატოვოს! ანდა უბრალოდ დაცინვას გიწყებს და სულელს გიწოდებს! მარტო იმიტომ რომ ახსენე უფალი შივა, ან ვიშნუ, ან ბუდა ანდა შაკტი... როდესაც იგებს რომ არა ხარ ქრისტიანი (ეს მისი გაგებით) და ვთქვათ ხარ ინდუისტი ან ბუდისტი, ან რაიმე სხვა... იმწამსვე მისი ტვინი „ატორმუზებს“ ისე რომ ღრჭიალის ხმაც კი გესმის! მის კაკლისოდენა ტვინში იმწამსვე ენთება წითელი ნათურა და ჩნდება წარწერა: „საფრთხე! საფრთხე! შენიშნულია არამართლმადიდებელი სატანისტი! საფრთხე!“ ის არც კი ცდილობს გაგიგოს ან მოგისმინოს... ან დაგცინის ან გეჩხუბება გახელებული... ანდა ორივეს ერთად აკეთებს... ის გეუბნება: „შენ ხომ მონათლული ხარ? მაგას როგორღა ამბობ მართლმადიდებელი არა ვარო?“ და გიყურებს დაბოლილივით... რას ამბობს ხვდებით? მე ჩემმა მშობლებმა, ჩემმა ოჯახმა მომნათლეს როდესაც 4 წლის ვიყავი, მაშინ წესიერად არც აზროვნება ვიცოდი და არც ლაპარაკი ნორმალურად, საერთოდ არ გამაჩნდა რელიგიური, ფილოსოფიური, მეტაფიზიკური და მეცნიერული საკითხების ცოდნა, როგორც ახლა მაქვს, მაშინ ერთი ციცქნა ღლაპი ვიყავი, რომელმაც ბევრ ელემენტარული ყოფითი საკითხიც კი არ იცოდა, არათუ თეოლოგიური და ფილოსოფიური მაღალი მატერიები! და ასეთი ღლაპი მომნათლეს „მართლმადიდებელ ქრისტიანად“, ვერაფერს იტყვი კარგი რამაა ეს ნათლობა!: ჯერ არის და ქვეყნის ფულს გღლიტავს ე.წ. „მამაო“ ფაქტობრივად არაფერში, რაღაცა სანთლებში, ტაშტში და ე.წ. „ნაკურთხ“ წყალში და კიდევ რაღაც აბრაკადაბრული „ლოცვების“ წაკითხვაში, მერე ადგება, ჩაგავლებს ხელს და ჩაგაყუდებს ტაშტში, ე.წ. „ნაკურთხ“ წყალში, მერე „მოგრთავს“ გარშემო სანთლებით და დაიწყებს პრიმიტიული ტომის შამანივით რაღაცის ბუტბუტს და მერე მჭექარ ღნავილზე გადადის! ვნათლავთ ამას და ამას! ესა და ესა მონა და მხევალი ღვთისა! თუ რაღაცა ამის მსგავსი... ეს ბაზარი და კლოუნადა, ეს კარნავალი რომ ჩამთავრდება, ფაქტობრივად არაფრის გაკეთებით ჯიბეგასქელებული „მღვდელო“ აბარებს შენს თავს შენს „ოჯახს“ და უკვე „ჭეშმარიტი მართლმორწმუნე მართლმადიდებელი ქრისტიანი“ ხარ! შენ არავინ არაფერს არ გეკითხება... გინდა... არ გინდა... სულ ცალ ყვერზე კიდიათ! ვის რაში დაკარგვიხარ? ვის აინტერესებს შენი აზრი? ან განა რა აზრი უნდა გაგაჩნდეს 4 წლის ღლაპს, რომელსაც ჯერ პირზე რძე არ შეგშრობია? „პატივცემულო“ მამაოებო, ერთი ეს მითხარით მართლმადიდებლობა რა არის? ეს არის ცნობიერი და გონიერი თავისუფალი არჩევანი გაკეთებული ჯანსაღად მოაზროვნე ზრდასრული ადამიანის მიერ თუ უბრალოდ „ტაშტში ჩასხმულ ნაკურთხ წყალში ამოვლება, ერთი ორი სანთლის შემოტარება და რაღაც აბრაკადაბრას წაღნავლება მჭექარე ხმით?“ გეკითხებით მე თქვენ: „მაშინ მე ცნობიერი და აზრიანი არჩევანი გავაკეთე და მივიღე გადაწყვეტილება როგორც გონიერმა არსებამ თუ თქვენ უბრალოდ ავტომატურად, ჩემი ჯერ კიდევ ჩამოუყალიბებელი ნების საწინააღმდეგოდ დამდაღეთ ე.წ. მართლმადიდებლის დამღით, გამომაწყვეთ რა „მართლმორწმუნის უნიფორმაში“?“ ვინ მისცა ერთი ამ კრეტინებს ჩემი დადაღვის უფლება? ჩემი ოჯახის წევრებიც მაგრები არიან რა! მომნათლეს თავიანთი ჭკუით! და სად ჩემის ტრაკშია ახლა მაგათი ნათლობა? კაცი 21 წლის ვარ და გაშალაშინებული შაკტისტი და სინკრეტისტი იდეალისტი ვარ! სადაა ეგ მაგათი ნათლობა? ის რომ ღლაპობის დროს ვიღაცეებმა „მართლმადიდებლად მომნათლეს“, სულაც არ ნიშნავს იმას რომ ეს მე ავირჩიე, რომ მე ეს მართლა მინდოდა! და არავის აქვს უფლება მე ამის გამო მიმითითოს შენ ეს უნდა იყო და არა ესო!... დღესაც მრავალ ბავშვს „ნათლავენ“ მართლმადიდებლად და მერე მთელი ბავშვობა აბოლებენ მართლმადიდებლური ზღაპრებით! ერიც და ბერიც ლენჩდება და შტერდება!... დემოგრაფიას კიდე რა უჭირს! შტეროგრაფიას მივხედოთ სჯობს! ხალხს ერუდიციის მაგივრად შტერუდიცია აქვს! მთელი საქართველო (და არა მარტო) გავსებულია მართლმადიდებლობით დაბოლილებით!

მართლმადიდებელ მრევლს ცხოველური ჯოგის ინსტინქტი აქვს მძლავრად განვითარებული, ერთნაირები ერთად ეწებებიან იდეოლოგიურ ნაკელსა და ფსელში, ხოლო „განსხვავებულებს“ ტლინკების კვრით აგდებენ თავიანთი „სამოთხიდან“. მართლმადიდებელი მრევლის ღრმა რწმენით, ე.წ. ცათა სასუფეველში, რომელიც თავადაც გაგებაში არ არიან „რა ხილია“, ხვდებიან ბრმა რწმენით, ყოველგვარი კითხვების დასმისა და აზროვნების გარეშე, თუ მართალი ხარ, ხარ მართლმადიდებელი, თუ მართლმადიდებელი ხარ არ აზროვნებ და კითხვებსაც არ სვამ... თუ აზროვნებ და კითხვებს სვამ არც მართლმადიდებელი ყოფილხარ და არც მართალი კაცი, ეგრე გამოდის!... „არა მართალთა“ ადგილი კი „ჯანსაღ მართლმორწმუნე საზოგადოებაში“ არ არის! დღეს ეკა ბესელია იგრიხება, უტლეკავს ტრაკს ეკლესიას და პატრიარქს დითირამბებს უმღერის და დაიზმანება ასე საქმიანი და „მართლმორწმუნე“ ქალბატონის იმიჯით მოსილი!... ხვალ კიდევ სხვა ჯამბაზი გამოჩნდება და მისცემს „დედაეკლესიას“ წინიდანაც და უკნიდანაც!... ხო, ის 25 მილიონი დოლარი წელიწადში პირადად მთავრობის ჯიბიდან ხო არ ყოფნის „დედაეკლესიას“! ის კიდევ ქებადიდებას და ერთი ადგილის „მიცემას“ ითხოვს! მართლმადიდებელი „მღვდელოების“ მიერ დაბოლილი მრევლი ფულით ყიდულობენ „მართლმადიდებლობას“! საკმარისია „მღვდელოს“ ფული ჩაუთვალო და ისიც მყისვე „გაგამართლმადიდებლებს“!...

როდესაც ე.წ. მართლმადიდებელს ეუბნები რომ ადამიანის სული უქმნელია და მარადიული, რომ ადამიანის არსება ბუნებით ღვთაებრივია და უსაწყისო, გაოცებული დაბოლილის სიფათით გიყურებს და გეკითხება: „ღმერთის არ გეშინია? მაგ სისულელეს როგორ ამბობ?“ უყურებ და პირდაპირ ხვდები რომ მას აღმოსავლური და დასავლური ფილოსოფიისა და მეტაფიზიკის არაფერი არ ესმის! და „გებაასება“ ასე დაბოლილივით და „გიკერავს“ დაუნიკის „როჟებს“!...

უყურებ მართლმადიდებლურ „ხატებს“ და იქიდან შემოგყურებენ მოღრანჯულ სახეებიანი ბიბლიური პერსონაჟები! ყველას, უკლებლივ ყველას, ისეთი მოღრანჯული სახეები აქვს რომ გიჩნდება კითხვა: „ეს არის ხატი? ეს არის მხატვრობა?“ შეხედავ კათოლიკურ, ინდუისტურ და ბუდისტურ ხატებს და შემოგცქერის მხატვრული მშვენიერება, ნამდვილი შედევრი! მერე ისევ გადახედავ მართლმადიდებლურ „ხატებს“ და სახე დაღრანჯული „წმინდანები“ და „ღმერთი“ შემოგყურებენ! რეალობა ასეთია: კათოლიკეებსა და ინდუისტებსა და ბუდისტებს ყავდათ მხატვრობის ოსტატები, ნამდვილი ვირტუოზები! ხოლო მართლმადიდებლებს ყავდათ დილეტანტი „მეჯღაპნეები“! მართლმადიდებლურ ხატებზე ყველას, დიდსაც და პატარასაც ცხვირპირი ჩამოსტირის, ხოლო ინდუისტურ და ბუდისტურ ხატებზე აღბეჭდილია ჰარმონია და მშვიდობა, ცოდნა და სიბრძნე...

მთელი ჩემი ცნობიერი ცხოვრება დასანახად ვერ ვიტანდი მაფიოზი და ქსენოფობი „მართლ–დაბოლილი“ ეკლესიის ტყუილებს და არავითარი სურვილი არ მქონდა ეკლესიაში ბოდიალისა, მაგრამ დედაჩემი მაინც, წლების განმავლობაში მაიძულებდა შოზოფრენიკ–ოლიგოფრენთა თავშეყრის ადგილას სიარულს! ერთხელაც დიღმის ერთ ტაძარში (ხიდთან რომ მდებარეობს) მიმიყვანა დედაჩემმა და „ მართლ-დაბოლილი მღვდელოს“ ქადაგების მოსმენა, ვიღაცა „წმინდანის“ შესახებ, მაგრამ როგორც კი „მღვდელომ“ შეგვნიშნა ჩამოფხრეწილი და დახეული მეორადი ტანსაცმლით მოსილი დატანჯულ სახიანი ხალხი, მყისვე იფიქრა ესენი მათხოვრები არიანო და პირდაპირ დასჭექა სახალხოდ, უბრძანა თავის „მართლ–დაბოლილ ბიჭიკოებს“ ანუ სტიქაროსნებს: „ეს მათხოვრები გაათრიეთ აქედან! მოაშორეთ აქედან ეგენი–ო!“, ჰოდა ეს „ბიჭიკოებიც“ ამომიდგნენ აქეთ იქიდან, ჩამავლეს ხელები და სულ ლანძღვით გამაპანღურეს ტაძრიდან! დედაჩემი მათ მიყვებოდა და უძახდა არა ვართ მათხოვრებიო, მაგრამ იმათ არ უსმინეს არაფერი! ორივენი გაგვაპანღურეს! და ყოველივე ზემოთხსენებულის მიუხედავად დედაჩემი „მართლმადიდებელ ქსენოფობებთან და შიზოფრენიკებთან ბრძოლას მიშლის!! მაგრამ მე არასდროს არ დავნებდები!!!...

:mad:

:mad:

:mad:

 

პირადად მე შენს დეგენერატულ "ქრისტიანობას" აი ეს მირჩევნია სიკნადმო:

ადვაიტა ვედანტა

 

ხშირად დასმადი შეკითხვები

 

(ავტორი - ვიდიაშანკარ სუნდერსანი)

 

რუსულიდან ქართულად თარგმნა ღვთისავარ ჩაბრავამ

 

1. რა არის ადვაიტა ვედანტა?

 

პირდაპირი გაგებით ნიშნავს „არა-დუალიზმს“, ადვაიტა - ესაა ვედანტას ერთერთი უძველესი ფილოსოფიური სკოლა. ადვაიტა დაფუძნებულია უპანიშადებზე, ბრაჰმა-სუტრებსა და ბჰაგაბად-გიტაზე. ადვაიტა ამტკიცებს, რომ ჯივას (ცოცხალი არსების, ინდივიდის), ინდივიდუალობისა - სხვა არაფერია თუ არა თავად ბრაჰმანი (კოსმიური ღვთაება, ზესული-აბსოლუტი). ეს სწავლება გამომდინარეობს უპანიშადური მტკიცებიდან „ტატ ტვამ ასი“ და „ახამ ბრახმასმი“. ამაშია კარდინალური დოქტრინა რომელიც ადვაიტას განასხვავებს ვედანტას სხვა სკოლებისაგან. ადვაიტას ძირითადი პრინციპები დეტალიზირებული იქნა შრი შანკარაჩარიას, მეშვიდე მერვე საუკუნეებში მცხოვრები გამოჩენილი ფილოსოფოსის მიერ დაწერილ კომენტარებში.

 

2. ვინაა ადვაიტას ფუძემდებელი?

 

არ არსებობს ერთი კონკრეტული დამფუძნებელი ადვაიტას სწავლებისა. რადგანაც ადვაიტას ფილოსოფია ფესვებით მთლიანად დაფუძნებულია უპანიშადებზე, რომლებიც წარმოადგენენ მარადიული ვედების განუყოფელ ნაწილს, ადვაიტას ტრადიცია არ ეფუძნება ერთ კონკრეტულ ისტორიულ პირს. ასე თუ ისე, იმ მიზეზის და გამო რომ მას გააჩნდა ძალიან ბევრი ნაშრომი შექმნილი, შანკარაჩარია აღიარებულია ადვაიტას ერთერთ ყველაზე მნიშვნელოვან გურუდ ამ იუგაში. შანკარაჩარიამდე ეს ტრადიცია უმთავრესად ზეპირსიტყვიერების მეშვეობით გადაეცემოდა. ახლაც კი ადვაიტას ტრადიციული მეთოდია გურუს ფერხთით მოკალათება და მისი ქადაგების მოსმენა. ტექსტების უბრალო კითხვა არასაკმარისია.

 

3. როგორია ადვაიტას ძირითადი დებულებანი?

 

ატმანისა და ბრაჰმანის არსობრივი (სულიერი, სუბსტანციური) ერთობა და იდენტობა - ესაა ადვაიტას ერთერთი ყველაზე მთავარი დებულება. ბრაჰმანი განიხილება როგორც ფუძე, რომელის საფუძველზეც ვითარდებიან შეგრძნებადი ფენომენები, აგრეთვე როგორც ანტარიამ - ყველა არსების შინაგან მმართველზე. ატმანი, ჭეშმარიტი მე - იგივეა რაც, ეს შინაგანი მმართველი (ღმერთი) და ამიტომაც ბრაჰმანის იდენტურია. მუქტი მდგომარეობს ამ იდენტურობის გაცნობიერებაში, არამარტო როგორც პირდაპირი ან ინტელექტუალური გაგების საგნისა, არამედ აგრეთვე რაღაც ისეთისა, რაც უნდა იქნეს შემეცნებულ გათავისებული როგორც ინდივიდუალობა, მისი საკუთარი გამოცდილებიდან. იოგინური პრაქტიკა ადამიანს ეხმარება ამგვარ გაცნობიერებაში, რამეთუ ის ეხმარება მაძიებელს გრძნობათა კონტროლის პრაქტიკაში და მიმართავს ანტახკარანას (შემეცნების ორგანოს) შიგნით, სულიერ წიაღში. აშტანგა იოგას პრაქტიკა რეკომენდირებულია ადვაიტას მასწავლებელთა მიერ. თუმცაღა ისიც უნდა გვახსოვდეს რომ მუქტი არ წარმოადგენს ჩვეულებივი რიტუალური პრაქტიკის რეზულტატს. არის რა ადამიანის სულიერი არსი ბრაჰმანის იდენტური, მუქტი ყოველთვის არსებობს. რიტუალური პრაქტიკა გვეხმარება მარტოოდენ ჩიტა-სუდხის მიღწევაში.

ადვაიტა - არადუალისტური სწავლებაა. როდესაც ეკითხებიან თუ რატომ იგრძნობა სამყაროში დუალიზმი, ადვაიტა მრავალსაფეხურიან პასუხს იძლევა. დიფერენცირებული სამყარო ახსნილია მაიას, შემოქმედებითი ილუზიის ძალით. ინდივიდუალურობის თვალსაზრისით, დუალობის აღქმა უკავშირდება ავიდიას - უმეცრებას. რომლის მიზეზითაც ბრაჰმანთან ერთობა შეუმეცნებელია და ამის მაგივრად დაიკვირვება დოფერენცირებულობა. ეს წააგავს იმას თუ როგორ ხედავენ ზოგიერთები შეცდომით თოკში გველს. ხოლო როდესაც თოკი ამოცნობილია, გველი ქრება. ამის ანალოგიურად ბრაჰმანის გაცნობიერებასთან ერთად დიფერენცირებულობა ქრება. ეს არ ნიშნავს რომ გარეგნული სამყარო, ფენიმენალური სამყარო - ესაა ავიდიას, ინდივიდუუმის უმეცრების შედეგი, და ეს იდეა, რომელსაც ეწოდება დრიშტი=შრიშტი ვადა, ახლოა სუბიექტურ იდეალიზმთან და ადვაიტას მოძღვრებაში არავის მიერ არაა მხარდაჭერილი პრაკაშანანდას გარდა. ადვაიტას სკოლათა უმრავლესობა ემხრობა აზრს რომ ეს აღქმა (არასწორი აღქმა) დიფერენცირებულობისა, ერთიანი ბრაჰმანის მაგივრად იბადება უმეცრების მიზეზით. ავიდიასგან განთავისუფლება არის კიდეც მუქტის (სულიერი ხსნის) სინონიმი.

 

4. რა კავშირია ადვაიტასა და ბუდიზმს შორის? ხომ არ წარმოადგენს ადვაიტა ბუდიზმის კოპიოს?

 

არა, ადვაიტა - ეს უბრალოდ ბუდიზმის კოპიო არაა. უკანასკნელი ასწლეუბი ადვაიტას აკრიტიკებენ როგორც „პრაჩანნა ბაუდჰამ“ ანუ შენიღბულ ბუდიზმს. ეს კრიტიციზმი გამომდინარეობს ვედანტას ზოგიერთი ვიშნუიტური სკოლებიდან, მაგრამ ის უადგილოა. ჯერ ეს ერთი, არ არსებობს ერთი კონკრეტული „ბუდიზმი“ და რათა კრიტიკას აზრი ქონდეს, უნდა მითითებულ იქნეს, ბუდიზმი რომელი სკოლა იგულისხმება. შანკარაჩარია ბევრ ენერგიას ხარჯავს, როდესაც თავის კომენტარებში აკრიტიკებს მრავალ ფილოსოფიურ პოზიციას, რომლებიც ბუდიზმის სხვადასხვა სკოლებმა მიიღეს. თანამედროვე აკადემიკური მკვლევარების მხრიდან ადვაიტა ხშირად შედარებულია მადხიამიკას და იოგაჩარას სკოლებს. თანამედროვე აკადემიური შედარება ადვაიტასა და მადხიამიკასი ძირითადად გამოწვეულია იმ ფაქტით რომ მანდუკია-კარიკას, დაწერილი გაუდაპადას მიერ, შანკარას პარამ-გურუს მიერ, აჩვენებს რომ კომენტარების ავტორი კარგად იცნობდა ბუდიზმის ამ სკოლას.

 

ასე თუ ისეთუ განაცხადებენ რომ ადვაიტა ვედანტა არსით იგივეა რაც მადხიამიკა ბუდიზმი, იქვე საჭიროა მითითება რომ, ასეთი თვალსაზრისი ჩნდება მადხიამიკას ბუდიზმისა და ადვაიტას მთავარი დებულებების გაუგებრობაში. არსებობს მრავალი ძირითადი დეტალი, რომლებითაც ადვაიტა განსხვავდება მადხიამიკას ბუდისტური სკოლისაგან. რაც შეეხებათ იოგაჩარას, მაშინ შეთავსება ანუ მსგავსებათა პუქნტები გამომდინარეობს იმ ფაქტიდან რომ იოგაჩარა ბუდიზმში ისეთივე დიდი ყურადღევა ეთმობა იოგას პრაქტიკას, ისევე როგორც სხვა ინდურ ფილოსოფიურ სკოლებში.

 

5. რატომ უწოდებენ ხშირად ადვაიტას მაიავადას?

 

სიტყვა „მაიავადა“ ემსახურება მრავალ მიზანს. რადგანაც ადვაიტა ამტკიცებს ინდივიდუალური ატმანის ბრაჰმანთან იდენტურობას, რაღათქმაუნდა ჩნდება ეჭვი დეიფერენცირებული სამყაროს წარმოშობასთან დაკავშირებით. ხილვადი დიფერეცირებულობა სამყაროში აიხსნება მაიათი. ადვაიტა ვედანტაში მაიას გააჩნია ტექნიკური მნიშვნელობა, როგორც ბრაჰმანის (სარგუნა ბრაჰმანის) შემოქმედებითი ძალა რომელიც აგრეთვე ბარიერსაც წარმოადგენს, რომლის მიზეზითაც სამყარო აღიქმება როგორც, დიფერენციაციებით აღსავსე, ხოლო ბრაჰმანთან ერთიანობა არ შეიმეცნება. შეხედე ამ პუნქტთან დაკავშირებულ დეტალებს შემდეგ პუნქტში. ვაიშნავების ზოგიერთი სკოლები იყენებენ სიტყვა მაიავადას არასწორი მნიშვნელობით. ასე თუ ისე ეს კრიტიციზმი მაიას ინტერპრეტაციას ახდენს როგორც უბრალოდ ილუზიისა და კიცხავს ადვაიტას სამყაროს როგორც ილუზიის უარყოფაში, რომელიც ძილსა ჰგავს. ასეთი კრიტიციზმი ხელყოფს მაიას კონცეფციის სინატიფეს ადვაიტაში.

 

6. ნუთუ ადვაიტა არ უარიყოფა ყოველდღიური გამოცდილებით?

 

სულაც არა, სინამდვილეში ადვაიტა ამტკიცებს, რომ ყოველდღიური გამოცდილებას მივყავართ დიფერენცირებულობის აღიარებამდე, მაგრამ ის მახვილს აკეთებს იმაზე რომ ბრახმანუბჰავას გამოცდილებით უკუიგდება და უარიყოფა ყოველდღიური გამოცდილება, რომელიც დაფუძნებულია ხუთ ფიზიკურ გრძნობაზე. ტრადიცია ამტკიცებს რომ არასწორია მეტაფიზიკის საკითხებში დასკვნები გამოვიტანოთ მხოლოდ ჩვეულებრივ ფიზიკურ გამოცდილებაზე დაყრდნობით. ვედანტას ყველა სკოლა წმინდა წერილს ანუ ვედებს მიაკუთვნებენ ცოდნის განპირობებულ წყაროებს. რამეთუ ადვაიტა მხოლოდ უპანიშადებიდან შეიცნობა, ის არ უარიყოფა ყოველდღიური გამოცდილებით. სხვა მხრივ კი ბრაჰმანის იდენტურობის ცოდნა უკუაგდებს ჩვეულებრივ აღქმადობას. ასევე ადვაიტა აცხადებს რომ არა იქნებოდა საერთოდ აუცილებელი არანაირი ტრაქტატები, დასკვნის გამოტანა მარტო ყოველდღიური გამოცდილების საფუძველზე რომ კეთდებოდეს.

 

7. როგორია წმინდა წერილის კონცეფცია ადვაიტას მიხედვით?

 

წმინდა წერილის კონცეფცია ადვაიტაში არსით იგივეა რაც პურვა მიმანსაში, ერთი მთავარი განსხვავებით. აი ამგვარად: 1) ვედები, რომლებიც იყოფიან - რიგ, იაჯურ, სამა და ათხარვა-ვედებად, წარმოადგენენ ავტორიტეტულ წმინდა წერილს. 2) თითოეულ ვედას გააჩნია კარმაკანდა, რომელიც შედგება მანტრებისა და რიტუალური მითითებებისაგან (ვიდხი) და ჯნანაკანდუსაგან, რომელიც შედგება უპანიშადებისა და ბრაჰმანებისაგან. 3) განსხვავება რომელიც არის ადვაიტაში პურვამიმანსასთან მიმართებაში, მდგომარეობს ჯნანაკანდას როლში. უპანიშადები, უბრალოდ არტხავადა კი არ არის, როგორც პურვამიმანსიკები აცხადებენ. უპანიშადები ასწავლიან ბრაჰმანის ცოდნასდა არამც არ ისახავენ მიზნად უბრალოდ რიტუალური ქმედებების ნაყოფთა ქებადიდებას.

 

8. როგორ განსხვავდება ადვაიტისტების თაყვანისცემა უფლის (ღმერთის) მიმართ, ვედანტას სხვა სკოლების თაყვანისცემის მანერისაგან?

 

ორთოდოქსალური ადვაიტისტური ტრადიცია ძალიან ახლოა სმარტას ტრადიციასთან, რომელიც მისდევს პანჩაიტანა პუჯას სისტემას, სადაც ვიშნუს, შივას, შაკტის, განაპატის და სურიას (სხვაგვარად სკანდას) როგორც საგუნა ბრაჰმანის ფორმებს. თაყვანისცემა ხორციელდება ყოველდღე, ისევე როგორც განსაკუთრებული სადღესასწაულო შემთხვევების დროს, რომელიც ღვთაებათაგან ერთერთს მიეკუთვნება. იმის მსგავსი შეკითხვები, მაგ. ვინაა უფრო მაღლა ვიშნუ თუ შივა, რომლებიც (შეკითხვები) საკმაოდ პოპულარულია ინდუსთა მრავალ ჯგუფში, ადვაიტისტებში მათ არ მიესალმებიან. რადგან როგორც შრი ჩანდრასეკხარაბჰარატიმ, სრულმა ჯივანმუკტამ თქვა, „თქვენ არ შეგიძლიათ იხილოთ უფლის ტერფები და მისი სახის ბუნების შესახებ ფუჭ დებატებზე ხარჯავთ დროს?“

 

ნათქვამია რომ ვიშნუ და შივა, ინდუიზმის დიადი ღმერთები, ორივენი ძლიერ მნიშვნელოვანნი არიან ადვაიტისტურ ტრადიციაში. ადვაიტას ორდენის სანიასები ყოველთვის აღიარებენ იმას რომ მისდევენ საკუთარივე სიტყვებს „იტი ნარინიანასმარანამ“. თაყვანისცემაში ადვაიტისტები არ ამტკიცებენ დევათაგან ერთი კონკრეტული დევას მიმართ მსახურებას, ისინი არ ანიჭებენ უპირატესობას რომელიმე მათგანს. რამეთუ ბრაჰმანს არ გააჩნია ფორმა (ნირგუნა) და საერთოდაც ყველა ფორმა (გუნა) მასვე ეკუთვნის ერთნაირად. კონკრეტულ ფორმას რომელსაც ანიჭებენ უპირატესობას, ეწოდება იშტა-დევატა. იშტა დევატები ადვაიტისტების მიერ პატივდებულნი, მოიცავენ ვიშნუს როგორც კრიშნას, ჯაგადგურუს და რამას; შივას როგორც დაკშინამურტის, გურუს, სიჩუმეში დამრიგებელს და ჩანდრამაულიშვარას; დედაქალღმერთისა, როგორც პარვატის, ლაკშმის და სარასვატის. განსაკუთრებითაა პოპულარული წარმოდგენა ვიშნუს შესახებ როგორც შალაგრამასი, შივას როგორც ლინგამის და შაკტის როგორც შრი ჩაკრის. განაპატი ყოველთვის თაყვანიცემა ყოველგვარი ადამიანური საქმის დასაწყისის წინ, სხვა ღმერთების პუჯების ჩათვლით. ყოველდღიური რიტუალი სანდხიავანდანა მიეკუთვნება სურიას. სამპრადაია ადვაიტას სანიასინები წარმოთქვამენ აგრეთვე ვიშნუ საჰასრანამსაც და შატარუდრიას იაჯურ ვედადან როგორც თავიანთი ყოველდღიური მსახურების ნაწილს.

 

არის კიდევ სხვა აღსანიშნავი განსხვავება თაყვანისცემაში, ადვაიტურ ტრადიციასა და სხვა სკოლების ინდუისტური თაყვანისცემის მეთოდებს შორის. ადვაიტა დაჟინებით ამტკიცებს რომ განსხვავებულობა თაყვანისმცემელსა და ღმერთს, თაყვანისცემის ობიექტს შორის, იმქვრევა და ქრება სამადჰიში. ეს პოზიცია არ უნდა ავურიოთ ზოგიერთი შაივური სკოლების პოზიციაში, რომლებიც ნიშნავენ რიტუალურ იდენტიფიკაციას და ეთაყვანებიან შივას მსახურების დროს. ეს იდენტურობა ატმანისა და ბრაჰმანისა არის აბსოლუტური ჭეშმარიტების საგანი და არა მარტო დროებითი რიტუალური იდენტიფიკაცია. აგრეთვე ვაიშნავურ ვედანტურ სკოლათა უმრავლესობა თვლის რომ განსხვავება ატმანსა (თაყვანისმცემელს) და ბრაჰმანს (თაყვანისცემის ობიექტს) შორის ნარჩუნდება მარადიულად.

 

9. როგორია ადვაიტისტური განთავისუფლების ე.ი. მუქტის კონცეფცია?

 

ადვაიტას ანალიზის თანახმად ადამიანური სიცოცხლე და ქმედებანი აიხსნება კარმული თეორიის საფუძველზე, რომელსაც რეინკარნაციის ე.ი. სულიერი ტრანსმიგრაციის წრე მოყავს მოქმედებაში. ყველა ქმედება, კეთილი, ბოროტი, ქმნიან საკუთარ პერსონალურ კარმულ დანალექებს ანუ ანაბეჭდებს, რომელთაც ეწოდებათ - ვასანები (სამსკარები), რომლებიც ახდენენ საკუთარი რეზულტატების დემონსტრირებას დროის გარკვეული მონაკვეთის შემდეგ. კარმა, რომელმაც უკვე დაიწყო თავისი ნაყოფების მოცემა, ეწოდება - პრარაბდჰა კარმა, ესაა კარმა რომელიც პასუხს აგებს ჩვენს ამჟამინდელ ინკარნაციაზე. შეკრებილი კარმა რომელიც უკვე მზადაა მიოწიოს თავისი ნაყოფები, ეწოდება - სანჩიტა კარმა. რეინკარნაციის ციკლის გარძელებასთან ერთად, უფრო მეტი კარმა იქნება შექმნილი მომავალში და ამას ეწოდება - აგამინ კარმა. განთავისუფლება (მუქტი) განიხილება როგორც გამოსავალი ამ უსასრულო ციკლიდან.

 

ადვაიტაში მუქტი ესაა ბრაჰმანის სინონიმი. შრუტი (წმინდა წერილი) ამბობს: „ბრაჰმავიტ ბრაჰმაივა ბჰავატი“ - ის ვინც იმეცნებს ბრაჰმანს თავად ხდება ბრაჰმანი. ადვაიტისტურ გაგებაში, ხდება მხოლოდ მეტაფორულად. არა ისე რომ რაც აქამდე არ იყო ბრაჰმანი, ახლა გახდა ბრაჰმანი. უფრო „ბრაჰმანის ცოდნა“ ნიშნავს უმეცრევისაგან განთავისუფლებას, საკუთარი შინაგანი ბრაჰმანის არსობრივი ნატურასთან მიმართებაში. ასე და ამგვარად „ბრაჰმანის ცოდნა“ - ესაა „ბრაჰმანად ყოფნა“. ის ვინც გააცნობიერა ერთიანობა საკუთარი ატმანისა ბრაჰმანთან, წარმოადგენს ჯივანმუქტას, ის ვინც მომავალ ინკარნაციაშიც კი განთავისუფლებულია. ამგვარი გაცნობიერება არავითარ შემთხვევაში არ და ვერც იქნება პირდაპირი გაგება მაჰავაკია უპანიშადებისა. ჯივანმუქტა ესაა - ვინც განიცადა იდენტურობის ჭეშმარიტობა თავად. ასე და ამგვარად ნათქვამია რომ მუქტი არ წარმოადგენს რიტუალური ქმედების რეზულტატს (კარმა მარგა) ან ერთგული მსახურებისა (ბჰაკტი მარგა). ამ გზებს მივყავართ პირდაპირ და პასუხს გვცემენ „როგორ“ და არა „რატომ“ განთავისუფლების საკითხზე. ამიტომაც ადვაიტა ვედანტას გზა იწოდება ჯნანა მარგად ანუ ცოდნის გზად.

 

10. როგორია ჯივანმუქტას მნიშვნელობა?

 

ადვაიტა მიყვება იმ დებულებას რომ ბრაჰმანის გაცნობიერება შესაძლებელია პირდაპირ დედამიწაზე. ძლიერ განვითარებული მაძიებელი, რომელიც შეისწავლის ვედანტას სუფთა გონებითა და მუმუკშუტვის ძლიერი ტენდენციით, ვარგისია იმისათვის რომ რეალურად გააცნობიეროს ბრაჰმანი. ის ვინც რეალურად გააცნობიერა ბრაჰმანი არის - ჯივანმუქტა, ის განთავისუფლებულია იმ დროის განმავლობაში როდესაც ის ჯერ კიდსევ ცხოვრობს. ის კიდევ აგრძელებს ცხოვრებას მატერიალურ სხეულში პრარაბდჰა კარმას ინერციის გამო, რომელმაც უკვე დაიწყო ნაყოფების მოცემა. მაგრამ ის აღარ კრიფავს შემდგომ კარმას, რამეთუ მთელი აგამინ კარმა და სანჩიტა კარმა „იფერფლება“ ბრაჰმაჯნანას ცოდნაში. როდესაც პრარაბდჰა კარმა ამოწურავს თავის თავს, სხეული კვდება და ითქმის რომ ჯივანმუქტამ მიაღწია ვიდეხამუქტას. შრუტის მიხედვით „ნეხაპუნარავარტი“ - ის მეტი აღარ შედის რეინკარნაციის ციკლში.

 

11. როგორები არიან ადვაიტას წამყვანი სკოლებიდან ზოგიერთი?

 

ყველაზე ადრინდელი სკოლები რომელთა ტექსტები დღესდღეობით ხელმისაწვდომი არიან ესენია - გაუდაპადას (5-6 საუკუნეები -მანდუკია კარიკა) და შანკარაჩარია (7-8 საუკუნეები, - ბრაჰმასუტრა ბჰაშია, ბჰაგავადგიტა ბჰაშია და ბჰაშიები სხვადასხვა უპანიშადებისა). ტრადიციაში ცნობილნი არიან შანკარას ოთხი მოწაფე - სურეშვარა, პადმაპადა, ტოტაკა და ხასტამალაკა. შანკარას თანამედრობე იყო მანდანა მიშრა, რომელიც ტრადიციით ასოცირდება სურეშვარასთან. გვიანდელ შანკარასშემდგომ პერიოდში, ზოგიერთი წამყვანი წარმომადგენლები ადვაიტას სკოლისა იყვნენ ვაჩასპატი მიშრა (მე-9 საუკუნე), ჯნანაგჰანა და სარვაჯნანატმანი (მე-9 – 10-საუკუნე), პრაკაშატმანი (მე-11 საუკუნე), შრიხარშა (მე-12 საუკუნე), ანანდაგირი, ბჰარატა ტირტხა, ვიდიარანია და შანკარანანდა (მე-13 - მე-14 საუკუნე), მადხუსუდანა სარასვატი (მე-15 საუკუნე), აპაია დიკშიტა (მე-16 ს.), სადაშივა ბრაჰმენდრა და უპანიშად (მეთვრამეტე საუკუნე) და ჩანდრაშეკხარა ბჰარატი და სატშიტანანდენდრა სარასვატი (მეოცე საუკუნე). ამას გარდა ადვაიტას ტრადიციაში კიდევ სხვა არანაკლებ გამოჩენილი მოძღვრები არიან ცნობილნი, რომლებსაც არ ქონდათ წერითი ნაშრომები მაგრამ ზეპირსიტყვიერებით ასწავლიდნენ მოწაფეებს.

 

12. როგორია ადვაიტური სასწავლებლები დღეს?

 

ყველა თანამედროვე ადვაიტისტი იწყებს ათვლას თავისი გურუ-პარამპარას შანკარას ოთხი მოწაფისაგან. ესენი იყვნენ მონასტერთა პირველი წინამძღვრები პურიში, შრინგერიში, დვარაკაში, და ჯიოტირმატხში. ოთხივე მატხი (ანუ მონასტერი) დღესაც ფუნქციონირებენ. ამას გარდა ინდოეთში არსებობენ გარკვეული სასწავლებლები, რომლებიც აქტიურნი არიან ადვაიტას ფილოსოფიისა და რელიგიის გავრცელების საქმეში. ისინი შეიცავენ მრავალ „დაშანამი აკხავის“ მთელს ჩრდილოეთ ინდოეთში, კანკხალ აშრამს ხარდვარში და ბომბეიში, ადვაიტა აშრამა, რამანაშრამი ტირუნავანამალაეში, ადვაიტა მატხი კალადიში და ბენგალორში, კუდალიში, უჯაინეში, რამასბარამეში, კანჩიპურეამეში, ვარანასიში და სხვა ადგილებში, აგრეთვე ამ დაწესებულებათა ფილიალები ინდოეთში და მის საზღვრებს გარეთ. ამასთან დამატებით რამაკრიშნას ორდენის მისია სვამი ვივეკანანდას მიერ დაარსებული, პარამაჰამსა იოგანანდას გაცნობიერების თანამეგობრობა და სხვა ორგანიზაციები რომლებსაც საფუძველში ადვაიტას ფილოსოფია აქვთ.

 

 

ადვაიტა ვედანტას განმმარტებელი მასწავლებლისა და მოწაფის დიალოგი:

 

1. მოწაფე ეკითხება: ვინ ვარ მე სინამდვილეში? ვინ ვარ?

 

პასუხი: უხეში მკვეთრად დიფერენცირებული ფიზიკური სხეული - არაა ჭეშმარიტი მე. ნატიფი სუსტად დიფერენცირებული ასტრალური სხეული - არ არის რეალური მე ადამიანისა.

 

მე-ს გრძნობა განსხეულებული ასტრალურ და ფიზიკურ სხეულებში - არაა ჭეშმარიტი მე.

 

2. მოწაფე ეკითხება: თუ მე არაა ყოველივე ზემოთხსენებული, მაშ რაღაა ჩემი რეალური მე?

 

პასუხი: ყოველივე იმის ჩამოცილების შემდეგ რაც არ არის რეალური მე, ასეთნაირად - „არა ეს, არა ეს“, მაშ ის თვითგაცნობიერება რაც ამის შემდეგ დარჩება, სწორედ ესაა ჭეშმარიტი „მე“!

 

3. მოწაფე ეკითხება: თუ ეს თვითგაცნობიერება არის ჭეშმარიტი მე, მაშ როგორია მისი ბუნება?

 

პასუხი: ჭეშმარიტი თვითგაცნობიერების ბუნება არის - სატ-ჩიტ-ანანდა (სანსკრიტ.) - მარადიული ყოფიერება-მარადიული ცნობიერება-მარადიული ნეტარება. ის რაც არსებობს სინამდვილეში არის მხოლოდ ჭეშმარიტი მე - ატმანი (სანსკრიტ.). გარემომცველი ფენომენალური სამყარო, განხორციელებული სული, ღმერთი - ყველაფერი ეს მარტოოდენ ილუზორული ხილვაა მის წიაღში, მსგავსად ვერცხლისწყლის მიქცევა-მოქცევისა პერლამუტრში, რამეთუ ეს ტრიადა ჩნდება და ქრება ერთდროულად.

 

4. მოწაფე ეკითხება: როდის დადგება ეს გაცნობიერება?

 

პასუხი: როდესაც სამყარო, რომელიც არის ის რაც ხილვადია, ქრება, დგება თვითრეალიზაცია ანუ თვითგანღმრთობა, ატმანის „განხორციელება“ - რომელიც არის ჭეშმარიტი მაყურებელი.

 

5. მოწაფე ეკითხება: როგორ შემიძლია მივაღწიო ატმანის თვითრეალიზაციას (უმაღლესი ჭეშმარიტი მე-ს)?

 

პასუხი: თვითრეალიზაცია არაა ისეთი რაღაცა რაც ხელახლა უნდა იქნეს მოპოვებული, რამეთუ ის უკვე „აქ“ არის, ჩვენში. ყველაფერი რაც საჭიროა ესაა უკუგდება აზრისა - „მე ჯერ თვითრეალიზებული არ ვარ“. სიმშვიდე ანუ მშვიდობა, არის თვითრეალიზაცია. ატმანი მუდამ ჩვენშია. იმდენად რამდენადაც ადგილი აქვს ეჭვებსა და არარეალიზებულობის გრძნობას, ამიტომაც უნდა იქნეს მიღწეული არასწორი ეჭვების მოსპობა საკუთარი ძალისხმევით, ეჭვებისა, რომელნიც გაჩენილნი არიან ატმანისა და არა-ატმანის გაიგივებით. როდესაც არა-ატმანი ქრება, რჩება მხოლოდ ჭეშმარიტი მე. ისევე როგორც ოთახში ადგილის გასანთავისუფლებლად, საჭიროა უბრალოდ ზედმეტი ავეჯის მოშორება: თავისუფალი სივრცის მოტანა სადღაციდან შორიდან არცაა საჭირო.

 

6. მოწაფე ეკითხება: მაშინ ასეთ შემთხვევაში ვინაა ღმერთი?

 

პასუხი: ატმანი არის ღმერთი (კოსმიური ღვთაება - ბრაჰმანი). „მე ვარ“ - არის ბრაჰმანი (ღმერთი). ღმერთი რომ ბრაჰმანისაგან მოცილებით და განცალკევებით იყოს, ის მაშინ უნდა იყოს ღმერთი ატმანის გარეშე და ეს უაზრო აბსურდია. ყველაფერი რაც ატმანის გასაცნობიერებლად არის საჭირო, ესაა აბსოლუტური სიმშვიდე (გონების სრული განწმენდა არასაჭირო არაატმიკური აზრებისა და ეჭვებისაგან). რაა ამაზე იოლი? შესაბამისად თვითრეალიზაციის მიღწევა ყველაზე იოლია.

 

7. მოწაფე ეკითხება: სინადმვილეში საჭიროა თუ არა განსაკუთრებული ძალისხმევა თვითრეალიზაციისათვის ტუ ის თავისით მოვა?

პასუხი: ადამიანი რომელმაც თვითრეალიზაციის გასხივოსნება მოიპოვა ამ ცხოვრებაში, ესწრაფვოდა ამას და ცდილობდა ამის განხორციელებას ყველა წინა ინკარნაცია დედამიწაზე ცხოვრებისას. ასეთი განსხეულებანი (ატმანის რეალიზაციაში განდობილნი) შესაძლოა იყვნენ არათუ ათეულები არამედ ასეულებიც კი. მარტო ის ადამიანი აღწევს თვითრეალიზაციის მდგომარეობას, რომელიც საკუთარ თავში კონკრეტული მიზნისაკენ მოსწრაფებას განავითარებს.

 

8. მოწაფე ეკითხება: როგორი მედიტაცია არის ყველაზე ეფექტური - ატმანის თვითრეალიზაციისათვის?

 

პასუხი: ასეთი მედიტაცია არსებობს. იგი წარსულში გამოიგონა ინდოეთში, ხლა კი მთელს მსოფლიოში გამოჩენილმა გურუ - შრი რამანა მაჰარშიმ, ამგვარ მედიტაციას ეწოდება - ატმა-ვიჩარა და ნიშნავს - თვითშესწავლას. ატმა-ვიჩარას გზა ესაა პირდაპირი გზა, რამეთუ ის დასაბამიდანვე გულისხმობს აუცილებლობას, ფოკუსირდეს ატმანზე, არ ხარჯოს რა ძალები მეორეხარისხოვან რაღაცეებზე.

 

არსი შემდეგშია:

 

როდესაც სიფხიზლის დროს (ფიზიკურ) ცნობიერებაში ჩნდება რაიმე აზრი, უნდა დავუსვათ საკუთარ თავს შეკითხვა შინაგანი ხმით: „ვისთვის გაჩნდა ეს აზრი?“ შინაგანი მე - ჩვენი ცნობიერება - გაგვცემს პასუხს: „ჩემთვის“. მაშინ საჭიროა დაისვას კითხვა: „ვინ არის ჩემი მე?“ (და რა არის?) და მოვახდინოთ ცნობიერების კონცენტრირება ამ საკითხზე. ახალი აზრის გამოჩენასთან ერთად უნდა იქნე გამეორებული ეს მენტალური ილეთი თავიდან.

ატმა-ვიჩარას მიზანია - ცნობიერებაში გაჩენილი (არასაჭირო) აზრების განადგურება, რასაც საბოლოოდ ჩვენი უმდაბლესი ფსიქო-ფიზიკური ეგოს ანუ ცრუ „მე-ს“ გაქრობამდე მივყავართ.

 

მას მერე რაც საბოლოოდ სულიერი პრაქტიკის მეოხებით ფიზიკური მე-ს ანუ ეგოს გრძნობა ქრება, „სადხაკის“ (სულიერი მებრძოლის) ცნობიერებაში - ამაყ სიმარტოვეში და სიმშვიდეში გამობრწყინდება ჭეშმარიტი მე - ატმანი (სულიერი ზე-მე).

 

ატმა-ვიჩარას განხორციელება შეიძლება როგორც გაცნობიერებულ სიზმრებიან ძილში, ასევე ასტრალში. მოვალეობის გრძნობა და ა.შ. არაა წინაღობა თვითრეალიზაციის გზაზე, როდესაც ადამიანი ეკითხება თავის თავს: „ვინ მუშაობს?“ ვინაა მოქმედი?“ შესაბამისი აზრის გამოჩენასთან ერთად.

 

ამ მედიტაციის უწყვეტი განხორციელება არის წარმატების საწინდარი.

 

 

 

 

ფრაგმენტი რადხაკრიშნანის წიგნიდან – ინდური ფილოსოფია

 

თარგმნილია რუსულიდან ღვთისავარ ჩაბრავას მიერ

 

ატმანი

 

მეტაფიზიკა წარმოადგენს იმის განხილვას, რაც გამოცდილების შედეგად მიღებული ფაქტებით ივარაუდევა. ის დაკავებულია არა ცნობიერების ფაქტების დაკვირვებითა და რეგისტრაციით, არამედ იმის გამორკვევას თუ, რას წარმოადგენენ არსებული ფაქტები რეალობის ბუნების თვალსაზრისით. შანკარა არ ანიჭებს მნიშვნელობას, არც ფსიქიკურ არც ბუნებრივ ფაქტებს, მაგრამ უფრო სიღრმისეულ საკითხს სვამს - ამ ფაქტების წინაპირობაზე; ის უდგება ამ პრობლემას როგორც სუბიექტური ასევე ობიექტური მხარეებიდან, რომლებიც საბოლოო ჯამში ერთმანეთთან ახლოს არიან. ვედანტა სუტრას თავისი კომენტარების შესავალში შანკარა სვამს შემდეგ კითხვას: არის თუ არა გამოცდილებაში რაიმე ისეთი, რაც შეიძლება განვიხილოთ როგორც მიზეზობრივი და დასაბამიერი და არის თუ არა აზრი იმისა რომ გამოცდილების ყველა ფაქტორი განვიხილოთ როგორც ამ როლზე პრეტენზიის მქონენი? ჩვენმა გრძნობებს შეუძლიათ რომ მოგვატყუონ, ხოლო მეხსიერება შეიძლება იყოს ილუზია. წარსული და მომავალი შესაძლოა აღმოჩნდნენ აბსტრაქციები. სამყაროს ფორმები შესაძლოა აღმოჩნდნენ წმინდა წყლის ფანტაზიები და მთელი ჩვენი ცხოვრება შესაძლოა წარმოადგენდეს ტრაგიკულ ილუზიას. არაფერი არ გვიშლის ჩვენ ხელს რომ განვიხილოთ სიფხიზლის დროს მიღებული გამოცდილება, სიმზრების სამყაროსთან ანალოგიაში, სადაც ჩვენ აგრეთვე ვართ სასახლეებში, გვაქვს საქმე აჩრდილებთან, ვებრძვით სულებს და გვახსოვს ყველა ჩვენი თავგადასავალი და ისტორია ზღაპრულ ქვეყანაში ყოფნისას თავს გადამხდარი. თუ სიმზრები ესენია ფაქტები, მაშინ ფაქტები სრულებით შეიძლება აღმოჩნდნენ სიმზრებად. თუმცაღა შემეცნების ყველა ობიექტი შესაძლოა იყოს რწმენის საგანი და ამიტომაც ექვემდებარება დაეჭვებას მათ რეალურობაში, თუმც გამოცდილებაში, როგორც ჩანს უნდა არსებობდეს კიდევ რაღაც სხვა ტრანსცენდენტური, მის საზღვრებს გარეთ მყოფი. თუ ვინმე საკუთარ თავში აღმოაჩენს რაღაც ისეთ რაც არ წარმოადგენს გარემომცველი მატერიალური ბუნების პროდუქტს, არამედ მის შემოქმედსა და მაფორმირებელს, თუ თვით შემეცნების შესაძლებლობასა და გრძნობადი სამყაროს შეფასებაში იგულისხმება ის, რაც ვერანაირად ვერ იქნება გამოყვანილი გრძნობადი სამყაროდან, მაშინ ლოგიკა ითხოვს ამ ტრანსცენდენტური, საკუთარ არსებაში ჩაბუდებული სუპრარეალობის აღიარებას. სკეპტიციზმი შეზღუდულია მე-თი რომლითაც ჩვენ უშუალოდ ვიმეცნებთ. თითოეული აცნობიერებს საკუთარი მე-ს არსებობას და არავინ არ ფიქრობს: „მე არ ვარსებობ“. დეკარტის მსგავსად შანკარა პოულობს ჭეშმარიტების საფუძველს მე-ს უშუალო სარწმუნებაში, რომელიც არ ექვემდებარება არანაირ ეჭვებს, რომლებიც ეხებიან სხვა საგნებს. თუ ჩვენი მე-ს არსებობა ცნობილი არ იქნებოდა, მაშინ თითოეული იფიქრებდა: „მე არ ვარსებობ“, რაც სხვათაშორის არასწორია. მე არის ჭეშმარიტებისა და სიცრუის, რეალობისა და ილუზიის, სიკეთისა და ბოროტების ცნებათა სუპრაუნივერსალური წინამორბედი.

 

„შემეცნების ყველა მეთოდი (პრამანა) არსებობენ მხოლოდ საკუთარი მე-ს შეგრძნებასთან დაკავშირებით და რამეთუ ამგვარი შეგრძნება შეადგენენ საკუთარ პირად მტკიცებულებას, მაშინ აღარაა აუცილებლობა საკუთარი მე-ს არსებობის დამტკიცებაში“. „თავად აზროვნების ქონა და მისი ფუნქციები ვარაუდობს გონიერებას, რომელიც ცნობილია როგორც მე, რომელიც განსხვავდება აზროვნების ფუნქციისგან, ის თავად ამტკიცებს თავის არსებობას და ფუნქციებიც მას ემორჩილებიან.

თითოეული ფუნქცია და უნარი, ნივთიერი სხეული და სასიცოცხლო სუნთქვა, გრძნობები და შინაგანი ორგანო, აგრეთვე ემპირიული მე ჩნდება მხოლოდ ატმანთან კავშირის საფუძველზე. ყოველივე ეს მათი მიზნის გარეთ მყოფებს ემსახურება და დამოკიდებულია რაღაც უფრო სიღრმისეული ფუძისაგან სამყაროული არსებობისა. ატმანი შეუძლებელია ეჭვქვეშ იქნეს დაყენებული, „რამეთუ ეს არსებობა არის იმის ბუნება, ვინც მას უარყოფს“. შანკარა ამტკიცებს, რომ ჩვენ არ შეგვიძლია მე-ს შემეცნება აზროვნების მეშვეობით, იმდენად რამდენადაც თავად აზრი წარმოადგენს იმ ნაკადის ნაწილს, რომელიც არა-მე-ს სფეროს განეკუთვნება. თუ ჩვენ შევიმეცნებთ მას კრიტიკისა და განმარტებების ჩვენი უნარების დაძინების გზით, ჩვენ აღმოვჩნდებით ისეთ მდგომარეობაში, რომ ვერ მოვახერხებთ სასურველ ფორმაში შემეცნებას და ამისდა მიუხედავად ჩვენ არ შეგვიძლია ვიაზროვნოთ მე-ს გარეშე, რამეთუ მის გარდა შეუძლებელია რაიმენაირი სხვა ცნობიერებისა და გამოცდილების არსებობა. თუმცაღა მე თავისუფალია შემეცნებისაგან, მაგრამ არა მთლიანად. მე - ესაა მე-ს გაგების ობიექტი, ამასთან ცნობილია, რომ ის არსებობს როგორც საკუთარი უშუალო წარმოდგენა. ის დაუმტკიცებადია, იმდენად რამდენადაც წარმოადგენს ყოველგვცარი მტკიცებულების ფუძეს და დგინდება ყოველგვარ მტკიცებულებამდე. ლოგიკურად მე - ესაა პოსტულატი. ჩვენ უნდა მივიღოთ ის როგორც თავისთავად ნაგულისხმევი.

 

შანკარა ცდილობს გამოჰყოს ჭეშმარიტი მე ობიექტისაგან ამტკიცებს რა, რომ სუბიექტი და ობიექტი ურთიერთსაწინააღმდეგონი არიან, როგორც სინათლე და წყვდიადი და რომ ამიტომაც სუბიექტი ვერასდროს შეძლებს გახდეს ობიექტი. მეტაფიზიკის თვალსაზრისით „თვითმყოფადობა“ ე.ი. „თვითარსებობა“ საკუთარ თავში მარადისობის, უცვლელობისა და სისავსის იდეას შეიცავს. ჭეშმარიტი რეალობა არის ყოფიერება თავის თავში და საკუთარი თავისათვის, ასე რომ ატმანის ანუ პერმანენტული მე-ს რეალურობის მტკიცება, ნიშნავს მარადიული ბრაჰმანის რეალურობის მტკიცებას, ატმა ჩა ბრაჰმა. ბრაჰმანის რეალურობა მტკიცდება მითითებით იმაზე, რომ ის წარმოადგენს თითოეული მე-ს საფუძველს.

 

თუმცაღა ჩვენ ვიცით, რომ მე არსებობს, მაგრამ ჩვენთვის უცნობია, თუ რას წარმოადგენს ის, - წარმოადგენს თუ არა ის სასრულს ან უსასრულოს, ცოდნას თუ ნეტარებას; ის არსებობ როგორც ერთადერთი მე თუ როგორც ერთერთი მრავალ მსგავს მე-ს შორის, როგორც უბრალო მოწმე ან ის ვინც ცხოვრებით ტკბება ან არც ერთი არც მეორე. რამეთუ არსებობს წინააღმდეგობები მე-ს ბუნების შესახებ, შანკარა ამტკიცებს, რომ მე შეცნობადიცაა და შეუცნობადიც. საჭიროა მე-ს არა მე-სგან განსხვავება, რომელიც საკუთარ თავში შეიცავს არამარტო გარემომცველ სამყაროს, სხეულსა და ორგანოებს, მაგრამ აგრეთვე აზროვნებისა და გრძნობების მთელი მექანიზმი. ჩვენ გონებრივ მდგომარეობებს ჩვეულებრივი გაგებით განვიხილავთ როგორც სუბიექტურ და ფიზიკურ მდგომარეობებს - როგორც ობიექტურებს. თუმცაღა მეტაფიზიკური გაგებით ორივე სფერო, როგორც მოვლენათა, ასევე მატერიალური, აგრეთვე გონებრივი, თანაბრად ობიექტურნი არიან. მატერიალისტები მე-ს აიგივებენ სხეულთან და მის გრძნობებთან. მაგრამ ცნობიერება და მატერია წარმოადგენენ რეალობის სხვადასხვა ფორმებს, რომლებიც ერთმანეთზე ვერანაირად ვერ დაიყვანებიან. ასევე ჩვენ არ შეგვიძლია გავაიგივოთ მე სხეულთან ან გრძნობებთან, რამეთუ მაშინ იქნებოდა იმდენად მრავალი მე, რამდენიც გარეგანი ორგანოები და რეზულტატში ინდივიდის იდენტურობის შეცნობა გადაიქცეოდა მთელ პრობლემად. ამას გარდა, თუ მე-ს შეადგენენ სხვადასხვაგვარი გრძნობები, მაშინ უნდა იყოს ერთდროული გამოყენება მხედველობის, სმენის, გემოს და ა.შ. იოგაჩარების სწავლების თანახმად არის სხვა არაფერი თუ არა არამდგრადი გონებრივი მდგომარეობების მთელი რიგი. მაგრამ ამ თეორიის თანახმად ჩვენ არ შეგვიძლია მივიღოთ მხედველობაში ფაქტები და შემეცნება.

 

შუნიავადა თვლის რომ მუდმივი მე არ არსებობს და აქვე წინააღმდეგობაში მოდის შანკარას ფილოსოფიის უპირველეს და უმთავრეს პოსტულატთან რომ ატმანის არსებობა უდავოა და უეჭველი. იმ შემთხვევაშიც კი თუ მთელს სამყაროს მარტოოდენ სიცარიელედ (არარაობად) გამოვაცხადებთ, მაშინ ეს სიცარიელე გულისხმობს მის შემცნობს. სიზმრების გარეშე ძილის დროსაც კი არსებობს მე, რამეთუ როდესაც ვინმე ფხიზლდება ძილის შემდეგ, აცნობიერებს რომ მას უშფოთველად ეძინა, სიზმრების გარეშე. ეს მან იცის თავისი მეხსიერებიდან. იმდენად რამდენადაც მეხსიერება შედგება მხოლოდ წარმოდგენებისაგან, ნეტარებისა და არარაობის მდგომარეობები უნდა გაჩნდნენ ძილის დროს. თუ ამტკიცებენ, რომ უშფოთველობისა და შემეცნების არარსებობას ძილის დროს მარტო ასკვნიან მდგომარეობათა გაგებისაგან ძილამდე და მდგომარეობის აღქმაზე ძილის შემდეგ, მაშინ ამგვარ მტკიცებაზეც იქნება პასუხი, რომ ჩვენ არ შეგვიძლია დასკვნა გამოვიტანოთ იმაზე რაც არ იყო სახეზე.

 

თუ ამტკიცებენ რომ უარყოფითი გაგება არ შეიძლება აღქმულ იქნეს შესაბამისი ფორმით და რომ ამიტომ შემეცნების და უშფოთველობის არ არსებობის შესახებ შეიძლება განვსაჯოთ მარტოოდენ მენტალური დასკვნის გამოტანის გზით, მაშინ პასუხად ამგვარ მტკიცებაზე მიუთითებენ, რომ შემეცნების არარსებობა და ა.შ. რათა იქნეს გამოტანილი დასკვნის სახით, უნდა იყოს შეცნობადი ესე იგი უშუალოდ უნდა აღიქმებოდეს მისი არყოფნის (არარსებობის) დროს. ასე რომ სიზმრების გარეშე ძილის დროს ჩვენ გვაქვს საქმე შემეცნებისა და შფოთვის შეუძლებლობის უშუალო გაცნობიერებას. ამგვარ მდგომარეობაში ემპირიული გონი პასიურია (ლატენტური) და არსებობს, მყოფობს მარტოოდენ სუფთა ცნობიერება. მე არ უნდა იგივდებოდეს შინაგან გრძნობასთან, რომელსაც თან ახლავს დროში განვითარებადი გუნებაგანწყობილებათა მთელი რიგისგან შემდგარი მარად ცვალებადი დინამიური ცვლილებებით ჩვენი ინტელექტუალური შეხედულებებისა ანუ ემპირიული „მე-სი“. თუმცაღა თვითცნობიერება (ახანკარა) არის აქტივობის წინამორბედი მაგრამ ის არ არის ჭეშმარიტი მე, იმდენად რამდენადაც არ არის შემეცნების წინამორბედი, რადგანაც თავად თვითცნობიერება თავისთავად წარმოადგენს შემეცნების ობიექტს. ცნობიერების ნაკადზე, კონტინიუმზე ან მდგომარეობათა ცვალებადობაზე მე-ს გატოლება, იქნებოდა ცნობიერების დასაბამის მის შემადგენელ ფრაგმენტებში აღრევის მანიშნებელი. მგრძნობელობათა მასა და ცნობიერების ნაკადი მაღლდებიან და ეცემიან, ჩნდებიან და ქრებიან.

 

თუ ყველა ეს გამოცდილების შემცველობის ცვალებადობები უნდა იქნენ დაკავშირებულნი, მაშინ აუცილებელია საყოველთაო სამყაროული ცნობიერების არსებობა, რომელიც მათ ყველას თან ახლავს.

 

„როდესაც ამბობენ: მე ახლა იმეცნებს, რა არსებობს კონკრეტულად აწმყოს დროში, მე-მ იცის თუ რა იყო აქამდე, მე გაიგებს თუ რაიქნება მომავალში, - ეს სიტყვები ნიშნავენ იმას, რომ შეცნობის ობიექტის ცვლილების აღიარების შემთხვევაშიც კი შემცნობი სუბიექტი (ჯნატა) არ იცვლება, რამეთუ ის - ერთი და იგივეა წარსულშიც, აწმყოშიც და მომავალშიც, რამეთუ მისი არსი (სუვსტანცია) მუდამ სახეზეა“.

 

ჩვენ შეგვიძლია შევიცნოთ მოვლენათა მთელი რიგი, როგორც ერთგვარი სერია, თუ მხოლოდ ფაქტები ერთიანდებიან რაღაც არსებულის, თითოეული მათგანისათვის და საკუთარი თავისათვის ერთიანისთვის და ამიტომაც დროისა და სივრცის კონტინიუმის მიღმა მყოფისა. მე არაა ბუნებრივი სამყაროს რაღაცნაირი წარმონაქმნი იმ მარტივი მიზეზისდაგამო რომ ჩვენ მივიღებთ ატმანის შესახებ წარმოდგენას, თუ მოვახდენთ საკუთარი გონის აბსტრაქციას მთელი გარემომცველი ბუნებისაგან, თუ გამოვყოფთ მას სხეულებრივი გარსისაგან , რომელთანაც ის დაკავშირებულია და გავანთავისუფლებთ ყველაფრისაგან რაც მიწიერ გამოცდილებაში გვაქვს მიღებული. ჩვენ ლოგიკურად მომზადებულ გონებებს შესაძლოა მოეჩვენოთ, რომ ჩვენ დავიყვანთ ატმანის ცნებას ცარიელ პოტენციურ აზრამდე, თუ საერთოდ სრულ უსასრულო არარაობად არა. თუმცაღა რაღაც გაგებით უკეთესია ატმანი ასე განვიხილოთ, ვიდრე ისეთი რამ როგორც რაღაც მთლიანი, შემდგარი ფრაგმენტებისაგან, თვისებებით დაჯილდოვებული საგნად ან ატრიბუტებიანი სუნსტანცია. ატმანი არის მხოლოდ არადიფერენცირებული ცნობიერება (ნირვიშეშაჩინმატრამ), რომელიც რჩება ხელშეხებლად მაშინაც კი როდესაც სხეული მტვრად, ფერფლად იქცევა, ხოლო (ფიზიკური, მატერიალური) გონებრივი უნარები ქრებიან.

 

ყოველგვარი ფილოსოფიისათვის რთულ მომენტს წარმოადგენს ის, რომ ჩვენი გრძნობათა ორგანოები და ორგანიზმში ნერვული სისტემის ცხოველმოქმედება, რომლებიც არსებობენ დროსა და სივრცეში, როგორც ჩანს, წარმოშობენ ცნობიერებას. ის რაც არ ფლობს ცნობიერებას, რაღათქმაუნდა არ შეიძლევა იყოს ცნობიერების მიზეზი. ხოლო ცნობიერება ყველა შემთხვევაში უნდა იყოს იმის მიზეზი რაც განძარცვულია ცნობიერებისაგან, გონი და განსჯის უნარი არ ფლობენ (საყოველთაო ზესამყაროული ყოვლისმომცველი ინტრაკოსმიური სუპრაცნობიერი არსის, სუვსტანციის - ატმანბრაჰმანისაგან) დამოუკიდებელი არსებობის უნარს.

 

„მოქმედება ამ ორგანოთა მოითხოვენ უპალაბდხის, რომელიც ატმანს ეკუთვნის... რომლის ბუნაბაც თავად არის მარადიული შემეცნება“.

 

მაგრამ ეს ცნობიერება, რომელიც შეადგენს არაცნობიერის მიზეზს, არის არა სასრული, არამედ, პირველადი სუპრაცნობიერება, რამეთუ ყოველთვის არსებობს იმდენად ბევრი ობიექტი და მოვლენა, რომ მათგან ზოგიერთნი არ არსებობენ ამა თუ იმ სასრულ ცნობიერებაში, მაგრამ მაინც არსებობენ რეალობაში. ასე რომ შეგვიძლია ვივარაუდოთ რომ არსებობს პირველადი ცნობიერება, რომლის ნაწილსაც შეადგენს სასრული ცნობიერება. დასაბამიერი ცნობიერება საფუძველი - ყველა რეალობის საფუძველი - არარანირად უნდა ავურიოთ ადამიანურ ცნობიერებასთან, რომელიც ჩნდება, ალბათ, შედარებით გვიან, სამყაროს ევოლუციის პროცესში. წარმოდგენები ექვემდებარებიან გაჩენასა და გაქრობას, ისინი - არ არიან თვითმნათები და შეცნობადნი არიან მარტო ატმანის შუქზე, რომლის ბუნების არსებობა თვითნათებაა. ატმანი ესაა სუფთა ცნობიერება (ჩაიტანიამ) ანუ უბრალოდ ცნობიერობა

[awareness]

„უმაღლესი საწყისი, რომელშიც არაა დიფერენციაცია შემცნობზე, შეცნობასა და შესამეცნებელზე, უსასრულოზე და ტრანცენდენტურზე, როგორც აბსოლუტური შემეცნების არსები“.

 

ყველაფერი ეს დამახასიათბელია არაობიექტური ცნობიერების ბუნებისათვის .

 

„ატმანი ყველა მიმართებით არის სხვა არაფერი თუ არა, გონიერება, გონიერება არის მისი უნიკალური ბუნება, იმის მსგავსად როგორც მარილის გემო შეილება განსაზღვრულ იქნეს მისი მწიკვით“.

 

სულს არ შეუძლია არ გააჩნდეს სულიერი ბუნება. საკუთარი ყოფიერების კანონისდა მიხედვით სული მარადის ბრწყინავს. როგორც მზე ანათებს მაშინაც კი, როდესაც გასანათებელი არაფერია, რადგანააც ატმანი ფლობს ცნობიერებას იმ შემთხვევაშიც კი თუ არანაირი ობიექტი არაა. ესაა სუფთა სინათლე, ცხადი გამოსხივება, ესაა არა უბრალოდ საფუძველი ჩვენი შემეცნების უნარისა, არამედ სინათლე მთელი ჩვენი შემცნობლობისა.

 

შანკარა უარყოფს ნიაიას და ვიშიშტადვაიტას შეხედულებას რომლის თანახმადაც მე - ესაა მოაზროვნე გონიერი სუბსტანცია და უდგება ცნობიერებას როგორც სუბსტანცია - ატრიბუტს. გონიერებასა და მე-ს შორის ურთიერთკავშირი უნდა იყოს ურთიერთმიმართება ან იდენტურობა ან განსხვავება ან იდენტურობა განსხვავებაში. თუ გონიერება თავისი ბუნებით უნდა განსხვავდებოდეს მე-სგან, მაშინ მათ შორის არ შეიძლება იყოს სუბსტანციისა და ატრიბუტის ურთიერთმიმართება. ამას გარდა, განსხვავებულ ობიექტებთან მიმართებაში ურთიერთკავშირი შეიძლება იყოს რაიმე გარეგანი კავშირი (სანიოგა), ან შინაგანი (სამავაია). მარადიული კავშირი მყარდება ორ სხეულებრივ საგანს შორის, მაგრამ მე და გონიერება არ წარმოადგენენ ერთი და იგივეს და თუ მე-სა და გონიერებას შორის იქნებოდა რაღაც შინაგანი კავშირი, სამავაია, მაშინ ეს კავშირი თავისთავად უნდა უკავშირდებოდეს ატმანს (მე-ს), ეს მეორე კავშირიც უნდა აგრეთვე დაუკავშირდეს მე-ს და ასე უსასრულობამდე.

 

მაშ ასე, თუ მე და გონიერება განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან, მაშინ შეუძლებელია მათ შორის როგორც სუბსტანციისა და ატრიბუტის ურთიერთკავშირის დამტკიცება. ხოლო თუ ისინი იდენტურნი არიან, მაშინ მტკიცება რომ ერთერთი მათგანი წარმოადგენს მეორის ატრიბუტს, უაზროა. წინააღმდეგობრიბი იქნებოდა, რომ ზოგიერთი საგანი იდენტურია და ამავდროულად განსხვავებულია სხვისგან. ასე და ამგვარად მე უნდა განვიხილოთ როგორც იდენტობა გონიერებასთან.

 

ჩაიტანია ანუ ატმანი, არ უნდა იქნეს აღრეული ლოგიკურ წარმოდგენასთან , რამეთუ ასეთ შემთხვევაში ის შეწყვეტს ყოფნას პირველად რეალობად, რომელიც უნდა იქნეს წარმოდგენილი საკუთარ ტერმინებში და ხდება შედეგი სუბიექტისა და ობიექტისა. თუ შემეცნება მიიღწევა ამ დონეზე, რომელზეც ის ქმნის თავის ობიექტს, მაშინ მაინც ამგვარ შემეცნებაშიც არის ფარული განსხვავება სუბიექტსა და ობიექტს შორის და ეს შეზღუდულობა წარმოადგენს ამგვარს უბრალოდ იმიტომ რომ ის თვით შემეცნების მიერაა დადგენილი. ჭეშმარიტი არსებობა და გონიერება განაპირობებენ ერთმანეთს. ატმანი ვერ იარსებებს გონიერების გარეშე, ხოლო გონიერება არსებობის (ჩაიტანიამ) გარეშე. ყოველივე ეს აგრეთვე განეკუთვნება ნეტარების ნიშანთვისებას. ანანდა არის არის ყოველგვარი ტანჯვისაგან განთავისუფლება. ატმანი არაფერს კარგავს და არაფერს იძენს, აგრეთვე მისთვის არ არსებობს არანაერი წყვდიადი და ქაოსი. შანკარა უარყოფს ატმანში აქტიურობის არსებობას, რამეთუ აქტივობა თავისი ბუნებით მარადიული არაა.

 

„მე-ს არ შეუძლია იყოს რაიმენაერი მოქმედების შემცველი, რადგანაც მოქმედება არ შეიძლება არსებობდეს იმის ცვლილების გარეშე, რაშიც არის“.

 

ყოველგვარი მოქმედება ვარაუდობს თვითშეგრძნებას და იმდენად რამდენადაც ჩვენ ვაცნობიერებთ , რომ ის ვლინდება ძალისხმევის ფორმით და მისი მოტივირება ხდება სურვილით. აქტივობა და ტკბობა დამოკიდებულნი არიან დუალისტურ წარმოდგენებზე, რომლებიც უმაღლეს ჭეშმარიტებას არ წარმოადგენენ. არ არსებობს ისეთი მოქმედება, რომელიც არ შეზღუდავდა ატმანს სხეულით და ა.შ. ხოლო ყოველგვარი შეზღუდვა განძარცვულია რეალურობისაგან. ატმანი თავისთავად როგორც ასეთი თავისუფალია ყოველგვარი ქმედითობისაგან. შანკარა ატმანს მიაწერს ჭეშმარიტობას, რომელიც დამოკიდებულია საკუთარ სიდიადეზე, ყველგანსუფევასა და ნიშანთვისებაზე - იყოს საყოველთაო აბსოლუტური „მე“. ის ატმანს თვლის ერთიანად, საყოველთაოდ და უსასრულოდ იმავე გაგებით რა გაგებითაც, რა გაგებითაც ჰეგელი რომელმაც თავის იდეას უსასრულოს უწოდებდა. ატმანი არსად არაა შეზღუდული თავისი ანტითეზებით, წინააღმდეგობებით ან რაიმე სხვათი, რაც არაა, მაგრამ რომლის მეშვეობითაც დგინდებიან შეზღუდვები. ატმანი მუდამ თავის საკუთარ სფეროში იმყოფება. ცნობიერება უსასრულოა, რამეთუ ბარიერთა არსებობის გაცნობიერება გვაჩვენებს რომ ის შეზღუდვებზე მაღლა დგას. თუ ცნობიერებისათვის რაიმე ბაარიერი იარსებებდა, მაშინ ის სხვა საგნებით შეზღუდული, ვერ იქნებოდა წინაღობათა ცნობიერება (გაცნობიერება). თავისი ბუნებით ცნობიერება და წინაღობა ანტითეზები არიან. წინაღობ არის საგნის ბუნება, მაგრამ ცნობიერება არაა საგანი.

:love

:)

 

89 შეკითხვა ქრისტიანულ სამღვდელოებას და სამრევლოს

ავტორი ღვთისავარ ჩაბრავა – თეოსოფი და სქოლასტიკოსი

 

1. ქრისტიანი და იუდაისტი სამღვდელოების და სამრევლოს მტკიცებით „ღმერთმა“ სამყარო არაფრისგან შექმნა. ისმის კითხვა: რა სახის სუბსტანციას წარმოადგენს ეს „არაფერი“?

2. სად მდებარეობს ეს არაფერი?

3. გააჩნია თუ არა დასაბამი და დასასრული ამ არაფერს, თუ იგი მარადიული, უსაწყისო და უსასრულოა?

4. რა ძალის მეოხებით „შექმნა“ „ღმერთმა“ სამყარო?

5. შეიცავს თუ არა რამეს ეს არაფერი?

6. დიფერენცირებული, დეტერმინირებული, დისკრეტული და მატერიალურია ეს არაფერი? თუ პირიქით არადიფერენცირებული, არადეტერმინირებული, არადისკრეტული და არამატერიალური?

7. რა სახის კონტაქტში იყო იგი ამ არაფერთან და როგორ შეიძლებოდა მისგან რაღაცის შექმნა თუ მასში თავიდანვე არ იყო ან ჩანასახი ან პროტოფორმა ან რაღაც მატრიცის, ინფორმაციული ან ენერგეტიკული მატრიცის მსგავსი? როგორ და რა ძალის ან ძალების მეშვეობით აიძულა „ღმერთმა“ სამყაროს წარმოქმნა?

8. როგორ მართავდა ქრისტიანების და იუდაისტების ბიბლიური „ღმერთი“, არაფერს და მისგან ქმნიდა 6 დღის განმავლობაში მთელ ხილულ და უხილავ სამყაროს, მათ შორის სამოთხესაც?

9.

დაბადების პირველ სტროფში წერია:

ץדאה חאו םימשה חאמיהלא אדבחישאדב

, ინგლისურად ასეა:

«B’rashith bara Elohim eth hashamayim v’eth h’areths

, რუსულად ასეა:

«из вечносуществующей Сущности

Боги

сформировали двойные небеса»

, „მარადიულად არსებული არსიდან (სუბსტანციიდან) ღმერთებმა (ელოჰიმებმა) წარმოქმნეს ორმაგი ცა“(„

ბარაშიტ ბარა ელოხიმ ეთ ხაშამაიმ ვეთ ხარეთს

“),

სწორედაც რომ! ახლა კი მოდით დავაზუსტოთ, პლატონის ფილოსოფიაში უმაღლეს პირვალსაწყის არაფერს ანუ არარაობას ეწოდება - ნეონი რომელიც იგივეა რაც აგაფონი (უმაღლესი ღვთაებრივი სუბსტანცია), მაგრამ ეს არარაობა და არაფერი უბრალოდ არაფერი კი არ არის, არამედ ყოფიერების გარკვეულ ფორმას წარმოადგენს, ესაა არა უბრალოდ არაფერი, არამედ არაფერი როგორც უმაღლესი ღვთაებრივი სუბსტანცია, ყოფიერების უმაღლესი განზომილება, თუმცაღა არსებობს არაფრის კიდევ ერთი განსაზღვრება - უკონი, რაც ნიშნავს საერთოდ აბსოლუტურ არაფერსა და არარაობას, ამ ცნებას აბსოლუტურად შეესაბამება

შუნიავადინი ბუდისტების

- შუნიატა - აბსოლუტური არარაობა, არაფერი და სიცარიელე. ეს სიცარიელე არც არსებობს და არც არ არსებობს, არც არ არსებობს და არც არ არ არსებობს, არც ერთდროულად და არც ცალ-ცალკე, არც ერთი, არც მეორე, არც მესამე და არც მეოთხე განსაზღვრებები მას არ შეესაბამება, შუნიატა ესაა დადებითი ანუ პოზიტიური დასაბამი, არაფრის პოზიტიური განსაზღვრება. შუნია ესაა მუდმივი დასაბამი, ესაა აბსოლუტი - როგორც არაფერი, რამეთუ მის მიმართ ყოვლად გამოუსადეგარია ფენომენური, მიწიერი სამყაროს ყველა კატეგორია. ის არაფერი რომელსაც ადიდებენ შუნიავადინი მადხიამიკელი ბუდისტები და რომელზედაც საუბრობენ მართლმადიდებლები (და რომელზედაც სასხვათაშორისოდ, ბიბლიაში სიტყვაც არაა ნათქვამი!) იგივეა რაც სპინოზას სუბსტანცია, ჰერბერტ სპენსერის შეუცნობადი ძალა, ჰამილტონის უპირობო, შელინგის - ნეიტრუმი და კაბალისტების - ეინ სოფი, ეინ სოფი ნიშნავს - არაფერს, არარაობასა და სიცარიელეს, ისაა უზენაესი სუბსტანცია. დგას თუ არა ეს არაფერი ამ „ღმერთზე“ მაღლა თუ ღმერთმა ეს არაფერი კიდევ სხვა არაფრისგან შექმნა რათა ამ არაფრისგან შეექმნა რაღაცა ანუ სამყარო?

10. სად იყო ღმერთი სანამ სამყაროს შექმნიდა?

11. რატომ შექმნა ღმერთმა სამყარო?

12. იყო თუ არა სხვა სამყარო ჩვენს სამყარომდე?

13. სად იყვნენ ანგელოზები სანამ გაჩნდებოდა სამოთხე?

14. სად იყვნენ ადამიანები სანამ გაჩნდებოდა სამყარო?

15. სად იყვნენ დემონები სანამ გაჩნდებოდა სამყარო?

16. როდის შეიქმნა სამოთხე?

17. ვინ შექმნა ჯოჯოხეთი?

18. თუ ჯოჯოხეთი ღმერთმა შექმნა, მაშინ რატომ?

19. რატომაა ჯოჯოხეთი მარადიული?

20. რატომ სწირავს ღმერთი ცოდვილებს ჯოჯოხეთში მარადიული ტანჯვისათვის?

21. რატომ თარგმნიან ორთოდოქსი აბრაამული ქრისტიანები ბიბლიაში არსებულ სიტყვა „ელოჰიმს“ მხოლობითში, როგორც ღმერთს და არა მრავლობითში, როგორც ღმერთებს?

22. რას ნიშნავს ბიბლიის პირველ წიგნში არსებული სიტყვები „ბნელი იდო უფსკრულზე და სული ღვთისა იძრვოდა წ####ბს ზემოთ“?

23. რა ბნელი არსებობდა მაშინ? რა იყო ის „ბნელი“ და სად იყო?

24. რა იყო ის უფსკრული და სად იყო და ახლა სადაა?

25. რა არის „ღვთის სული და სად არის“? რას ნიშნავს „წ####ბს ზემოთ“ ანუ რა წ####ბზეა საუბარი ბიბლიის მეორე სტროფში?

26. რა ცამყარზეა საუბარი ბიბლიის პირველი წიგნის პირველ თავში? როდესაც წერია „გააჩინა ღმერთმა მყარი“, რაზეა საუბარი?

27. როდესაც წერია „გაყარა წ####ბი“ რაზეა საუბარი?

28. რატომ წერია რომ მცენარეები შექმნა ღმერთმა მესამე დღეს ხოლო მზე მეოთხე დღეს? ეს ხომ შეცდომაა? მცენარეები იკვებებიან მზის ელექტრომაგნიტური ენერგიით, მის გარეშე ისინი ვერ იარსებებენ, მაშინ რატომ წერია ასე?

29. რატომ ამბობენ „მორწმუნე ორთოდოქსი ქრისტიანები“ რომ ღმერთს შეუძლია ფიზიკის კანონების დარღვევა?

30. რატომ მეორდება სამყაროსა და ადამიანის შექმნის ისტორია ბიბლიის პირველ წიგნში ორჯერ?

31. რატომ თარგმნიან ორთოდოქსი ქრისტიანები ებრაულ სიტყვას ნეფეშ, ნახსენებს დაბადების წიგნის მეორე თავში, სადაც აღწერილია თუ როგორ შთაბერა ღმერთმა ადამს ეს „ნეფეშ“, როგორც სულს და არა ფსიქიკურ (ცხოველურ) საფშვინველს?

32. რატომ აუკრძალა ღმერთმა ადამსა და ევას შემეცნება, ანუ შეცნობის ხიდან ნაყოფის მოწყვეტა და შეჭმა?

33. რატომ მოატყუა ღმერთმა ადამი და ევა, თუ შეცნობის ხიდან ნაყოფს შეჭამთ მოკვდებითო და რატომ დემაგოგობენ ამასთან დაკავშირებით ქრისტიანები?

34. რატომ დემაგოგობენ და ამტკიცებენ ქრისტიანები, რომ ძველ აღთქმაში ნახსენებია წმინდა სამება და ამის დასადასტურებლად არასწორად რატომ თარგმნიან მას?

35. ბიბლიაში წერია რომ ადამმა მსოფლიოს ფლორისა და ფაუნის ყველა სახეობას თავისი სახელი დაარქვა, მას მერე რაც მთელი ცხოველთა სამყარო ედემის ბაღში მის წინაში წარდგა, ცხოველთა სამყარო შეიცავს 8 700 000 სახეობას, როგორ შეძლო ადამმა ყველა მათგანის ნახვა და აღრიცხვა?

36. როგორ წარდგნენ მსოფლიოს ფლორისა და ფაუნის 8 700 000 სახეობის წარმომადგენელი ინდივიდები ედემის ბაღში ანუ როგორ დაეტივნენ ედემის ბაღში ყველანი?

37. რამდენი დრო დახარჯა ადამმა სახელების დარქმევაში?

38. როგორ წარდგენ ხმელეთზე მდებარე ედემის ბაღში ადამთან, მარილიანი მსოფლიო ოკეანის წიაღში მცხოვრები თევზები და დელფინები და ვეშაპები? თუ ქრისტიანები და იუდაისტები დაიწყებენ იმის მტკიცებას რომ ისინი ედემის გარშემო მდებარე მდინარეებით მივიდნენ ადამთან, მაშინ ისმის კიდევ ერთი კითხვა: მდინარეების მტკნარ წყალში როგორ შეძლეს მარილიანი წყლის წიაღში მცხოვრებმა არსებებმა არსებობა?

39. თუ თევზები და დელფინები და ვეშაპები ფრენით ან ხმელეთზე ფორთხვით მივიდნენ ადამთან?

40. საიდან გაიგეს მსოფლიოს ფლორისა და ფაუნის წარმომადგენლებმა რომ ადამთან ედემის ბაღში უნდა მიბრძანებულიყვნენ?

41. და საერთოდ რა ენაზე საუბრობდა ადამი?

42. რა ასაკის შეიქმნა ადამი?

43. როგორ დაელაპარაკა გველი ადამსა და ევას თუ გველებმა საუბარი არ იციან და საერთოდ ადამიანური ინტელექტი არც კი აქვთ და რატომ დემაგოგობენ ქრისტიანები რომ გველში სატანა იყო შესული, როდესაც ეს ბიბლიაში საერთოდ არ წერია?

44. რატომ დაწყევლა ღმერთმა გველი „მუცელზე იხოხე და მტვერი ჭამე მთელი სიცოცხლეო“ თუ გველები ისედაც მუცელზე დახოხავენ? გველს მანამდე ფეხები ქონდა?

45. კონკრეტულად რა სახეობის გველმა აცდუნა ადამი და ევა?

46. იქნებ ადამი და ევა გველმა კი არა დრაკონმა აცდუნა?

47. რატომ მიიღო ღმერთმა მეცხვარე აბელის მიერ მირთმეული სისხლიანი ძღვენი; მოკლული ცხვარი და რატომ უარყო მიწისმუშაკი კაენის მიერ მირთმეული პურეული? რატომ დემაგოგობენ ქრისტიანები და იძახიან რომ კაენის ძღვენი ღმერთმა მისი ამპარტავნობისა და ქედმაღლობის გამო არ მიიღო, თუ ეს ბიბლიაში საერთოდ არსად არ წერია?

48. რატომ უარყოფენ ქრისტიანი სასულიერო პირები გიგანტების არსებობას, ბიბლიაში ხომ ბევრგან არიან ნახსენები გიგანტები ანუ ბუმბერაზები (რეფაიმები, ემიელები, ზამზუმიელები, ნიფილიმები, გიბორიმები)?

49. ბიბლიაში წერია რომ როდესაც დედამიწაზე გამრავლდნენ ადამიანები და შეეძინათ ქალიშვილები, ე.წ. ღვთისშვილები ჩამოვიდნენ დედამიწაზე და შეირთეს ცოლად ადამიანთა ქალიშვილები, რომლებმაც მათ უშვეს გიგანტები (ბუმბერაზები), ეზოთერიკის (ენოქის აპოკრიფული წიგნების) მიხედვით ეს ღვთისშვილები (ბიბლია, დაბადება, თავი 6, სტროფები 1–3) არიან დაცემული ანგელოზები, რატომ უარყოფენ ქრისტიანი დოგმატიკოსები ამას და ღვთისშვილებს უწოდებენ სეითის შთამომავლებს?

50. რატომ დაანგრია ღმერთმა ბაბილონის გოდოლი, როდესაც ადამიანები არაფერს ცუდს არ აკეთებდნენ?

51. ბიბლიაში არაფერი წერია იმის შესახებ რომ ბაბილონის გოდოლის მშენებლებს ბოროტი მიზნები ამოძრავებდათ, მაშინ რატომ ამტკიცებენ საპირისპიროს ქრისტიანი მღვდლები და რატომ აურია მათმა ღმერთმა ადამიანებს ენა?

52. რატომ დაღუპა ღმერთმა სოდომი და გომორა, როდესაც ისინი ცუდს არაფერს აკეთებდნენ და რატომ არის რომ სოდომელებსა და გომორელებს ქრისტიანი მღვდლები და მორწმუნეები არატრადიციულ სექსუალურ ორიენტაციაში, პროსტიტუციასა და ნარკომანიაში და აგრეთვე კერპთაყვანისმცემლობაში დებენ ბრალს, როდესაც რეალურად ბიბლიაში არაფერი არ წერია კონკრეტულად?

53. რატომ ხოცავდა ბიბლიური ღმერთი ეგვიპტიდან გამოსვლის შემდეგ, აღთქმული ქვეყნისკენ მიმავალ გზაზე, ებრაელ ხალხს, მცირეოდენი უკმაყოფილების გამოთქმის შემთხვევაშიც კი და რატომ ვერ იტანდა იგი კრიტიკას და თავისუფალ აზრს?

54. რატომ აიძულებს ბიბლიური ღმერთი ადამიანებს მხოლოდ მის აღიარებას ჭეშმარიტ ღმერთად, და მხოლოდ მის თაყვანისცემას და რატომ ვერ იტანს იგი სხვა ღმერთებს და აცხადებს მათ ეშმაკებად?

55. როგორ გამრავლდა კაცობრიობა თუ ადამის, ევას, კაენისა და სეითის გარდა ქვეყნად არავინ იყო?

56. რატომ უარყოფენ ქრისტიანი სასულიერო პირები ატლანტიდის არსებობას?

57. რატომ აქვს იესოს მათეს სახარებაში და იესოს ლუკას სახარებაში განსხვავებული გენეოლოგია?

58. სახარებაში წერია რომ იესო ქრისტე ქადაგებდა სინაგოგებში, კონსპიროლოგი მეცნიერები ამბობენ რომ იესოს ყავდა ცოლ–შვილი, ქრისტიანი მღვდლები და მორწმუნეები ამას უარყოფენ, მაგრამ სინაგოგებში ქადაგების უფლება ხომ არ ქონდათ უცოლშვილო მამაკაცებს? თუ იესოს არ ყავდა ცოლშვილი, მაშინ როგორ შედიოდა იგი სინაგოგებში (ტაძრებში), თუ ებრაული ტრადიციის თანახმად უცოლო და უშვილო მამაკაცს სინაგოგაში არ შეუშვებდა არავინ?

59. რატომ გამოეცხადა პირველად აღმდგარი იესო ქრისტე მარიამ მაგდალინელს, თუ ის მისი ცოლი არ იყო?

60. რატომ დაუდგინა ადამიანებს ღმერთმა ასოცი წელი სიცოცხლის ხანგრძლივობა?

61. და თუ სიცოცხლის ხანგრძლივობა 120 წელი იყო ჯერ კიდევ წარღვნამდე, თუ წარღვნის შემდეგ ნოე და მისი შთამომავლები ასოც წელზე მეტხანს ცხოვრობდნენ? ცნობილია რომ წარღვნის შემდეგ ნოემ 350 წელი იცოცხლა, საერთო ჯამში კი 950 წელი, სემმა 620 წელი, აბრაამმა 175 წელი იცოცხლა, ისააკმა 180 წელი იცხოვრა, სარამ, აბრაამის ცოლმა იცხოვრა 127 წელი და ა.შ. რატომ მოხდა ასე?

62. ქრისტიანი მღვდლები ამტკიცებენ რომ ნოეს სამი შვილისგან: სემისგან, ქამისგან და იაფეტისგან, წარმოიშვა მთელი კაცობრიობა, სემისგან ებრაელები და არაბები, ქამისგან აფრიკელი ნეგროიდები და იაფეტისგან ევროპეიდები, კი მაგრამ, ვიღასგან წარმოიშვნენ ამერიკელი წითელკანიანი ინდიელები, ავსტრალიელი ავსტრალოიდები და აზიელი მონღოლოიდები?

63. ბიბლიის მიხედვით როდესაც აბრაამი თავის ცოლთან, სარასთან ერთად ეგვიპტეში წავიდა, იგი შეხვდა ფარაონს და მის ხალხს, აბრაამმა სარა თავის დად გაასაღა იმიტომ რომ ეშინოდა არ მომკლან ლამაზი ცოლის გამოო, ფარაონმა სარა თავის ჰარამჰანაში წაიყვანა და აბრაამს სარას ფასად საგანძური და მონები აჩუქა და როდესაც სქესობრივი კავშირის დამყარება მოისურვა აბრაამის ღმერთმა ფარაონს თავზე სასჯელი დაატეხა, ფარაონმა შესჩივლა აბრაამს რატომ მომატყუეო, ისმის კითხვა: რატომ დასაჯა „ღმერთმა“ ფარაონი და არა ლაჩარი და მხდალი აბრაამი რომელმაც ცოლი ფაქტობრივად გაყიდა?

64. ბიბლიაში წერია რომ როდესაც ლოტი თავის ქალიშვილებთან ერთად სოდომ–გომორას მიდამოებიდან გადაიხვეწა, ქალიშვილებმა გადაწყვიტეს რომ მათი მამის თესლის გაგრძელებას საფრთხე ემუქრებოდა და რადგან გარშემო არავინ იყო რომ ისინი დაეორსულებინა, ქალიშვილებმა გადაწყვიტეს ლოტთან, თავიანთ მამასთან დაწოლილიყვნენ და მისგან დაორსულებულიყვნენ, მათ დაათვრეს ლოტი და მასთან სექსუალური კავშირი დაამყარეს, ისინი დაორსულდნენ... ისმის კითხვა: რეალურად არ იყო მათ გარშემო არავინ? ნუთუ დედამიწაზე იმ დროს არავინ არ იყო? რატომ ქადაგებს ბიბლია ინცესტს და რატომ არავინ უყურებს ამ ბიბლიურ პასაჟს სერიოზულად?

65. ბიბლიაში (გამოსვლაში, რიცხვთა წიგნში, მსაჯულთა წიგნში და იესო ნავინის წიგნში) წერია რომ ებრაელებმა ჯერ მოსეს და შემდეგ იესო ნავინის და გედეონის თაოსნობით გაანადგურეს ათი ეთნოსი: მიდიელები, ქანაანელები, ხეთელები, ამონელები, ედომელები, მოაბელები, ფერიზეველები, იებუსეველები, გირგაშეველები და რეფაიმელები, მას მერე რაც ეს ხალხები მოსპეს ებრაელებმა დაიკავეს მათი ქვეყნები და შექმნეს თავიანთი სამეფო, ისმის კითხვა: ყოველივე ეს არის დიდებული და კარგი საგმირო საქმეები თუ ტერორიზმი და ფაშისტური გენოციდი? ქონდათ კი ებრაელებს ამ ხალხების მოსპობის უფლება?

66. რატომ არ არის ძველ აღთქმაში მოცემული იაფეტისა და ქამის შთამომავალთა სრული ისტორია?

67. რატომ დახოცა უმოწყალოდ და საოცარი სისასტიკით, ბიბლიურმა ღმერთმა ეგვიპტის უკლებლივ ყველა პირმშო?

68. რას ნიშნავს გამოსვლის წიგნში არაერთხელ ნახსენები ფრაზა: „გაუსასტიკა გული უფალმა ფარაონს“ და თუ ბიბლიურ ღმერთს სურდა რომ ეგვიპტელებს გაეშვათ ებრაელები, რატომ უსასტიკებდა იგი გულს ფარაონს, იმის მაგივრად რომ მისთვის სიყვარული და მშვიდობა შთაეგონებინა?

69. თუ ბიბლიური ღმერთი არის ყოვლისმცოდნე და ყოვლისშემძლე, იცის წარსული, აწმყო და მომავალი და აქვს ყველაფრის უნარი, რატომ არ გაანადგურა სიკეთისა და ბოროტების შეცნობის ხე თავიდანვე, სანამ ადამი და ევა შეჭამდნენ მის ნაყოფს და დაარღვევდნენ მისთვის მიცემულ პირობას? ან რატომ არ შთააგონა ადამსა და ევას რომ არ მიკარებოდნენ ცნობადის ხეს? ან რატომ არ შეუცვალა ადამსა და ევას ცნობიერება და მეხსიერება იმწამსვე როგორც კი მათ დაარღვიეს აღთქმა და იგემეს აკრძალული ნაყოფი, ამის მაგივრად კი დაწყევლა?

70. რატომ არაფერი არ წერია ბიბლიაში, თუ საიდან და როგორ წარმოიშვნენ ანგელოზები?

71. თუ ბიბლიური ღმერთი ყოვლისშემძლეა, მაშინ რატომ დაუშვა მან სატანის და მისი მომხრე ანგელოზების განდგომა და დაცემა?

72. თუ ბიბლიური ღმერთი ყოვლისმცოდნეა და იცის წარსული, აწმყო და მომავალი, ესე იგი მან წინასწარ იცოდა რომ სატანა და ზეციური ანგელოზების გარკვეული ნაწილი მას განუდგებოდნენ და „დაეცემოდნენ“, იბადება ლოგიკური კითხვა: ბიბლიურმა ღმერთმა, სატანა და ანგელოზების ნაწილი, სპეციალურად იმისათვის შექმნა, რომ მომავალში ისინი აჯანყებულიყვნენ მის წინააღმდეგ და დაცემულიყვნენ თუ არა? ანუ ბიბლიურმა ღმერთმა, თუ ის ყოვლისმცოდნეა, სატანა და ანგელოზთა ნაწილი, წინასწარ დააპროგრამა იმაზე, რომ მათ მოეწყოთ ამბოხი თუ არა? თუ მან იცოდა მომავალი ამბოხის შესახებ, რატომ არაფერი მოიმოქმედა?

73. თუ ღმერთმა შექმნა ჯოჯოხეთი, იცოდა თუ არა მან წინასწარ, რომ მოხდებოდა „ცოდვით დაცემა“ და ათასობით და მილიონობით ადამიანი ჯოჯოხეთში წავიდოდა გარდაცვალების შემდეგ? ნიშნავს თუ არა ეს იმას, რომ ღმერთმა წინასწარ გაწირა ადამიანები ცოდვით დაცემისთვის და ჯოჯოხეთში მოხვედრისთვის? ესე იგი ღმერთმა სპეციალურად დაუშვა ადამიანთა ცოდვით დაცემა, რათა ჯოჯოხეთი ცარიელი არ დარჩენილიყო?

74. რატომ ამტკიცებენ ქრისტიანები, რომ იესო მეფე დავითის შთამომავალი იყო, თუ იგი არ გახლდათ დედამისის, მარიამის ქმრის, იოსების ხორციელი შვილი, არამედ სულიწმინდისგან უბიწოდ ჩაისახა? დავითის შთამომავალი იყო იოსები, მაგრამ თუ ლაპარაკია უბიწოდ ჩასახვაზე, რა კავშირშია დავით მეფესთან და მის შთამომავალ იოსებთან იესო?

75. წარღვნის დამთავრებისთანავე, კიდობნიდან გამოსვლის შემდეგ, რატომ მოკლა ნოემ ცხოველთა ნაწილი და მათი გვამები შესწირა ბიბლიურ ღმერთს? ბიბლიაში წერია რომ ღმერთმა იყნოსა გვამების სუნი და ესიამოვნა, რატომ სიამოვნებს ბიბლიურ ღმერთს სისხლის სუნი და საერთოდ ღმერთია თუ არა იგი?

76. მოსეს ხუთწიგნეულში წერია, რომ ერთხელ მოსეს ხალხის ნაწილი, ვინმე დათანისა და კორახის თაოსნობით აუჯანყდა და მათ ეგვიპტეში დაბრუნება ინდომეს, მაგრამ მოსემ შესჩივლა თუ არა ეს „ღმერთს“ მან მყისვე გაანადგურა მეამბოხეები, აჯანყებულთა ქვეშ მიწა ჩაინგრა და ჩაიტანა ყველანი: კაცები, ქალები, ბავშვები და და პირუტყვი

(რიცხვნი, თავები 16 და 17),

ბიბლიის მიხედვით 700 კაცზე მეტი დაიხოცა იმ დღეს

, ისმის ლოგიკური კითხვა: რატომ გააკეთეს ეს მოსემ და მისმა „ღმერთმა“? რატომ გამოიჩინეს ამგვარი მხეცური სისასტიკე? იქნებ შესაძლოა, რომ მოსეს „ღმერთი“ სინამდვილეში არის არა ღმერთი, არამედ შენიღბული დემონი?

77. მოსეს ხუთწიგნეულში წერია რომ ერთხელ უდაბნოში ხეტიალისას, ებრაელებს ძალიან მოშივდათ ხორცი და მათ დაიწყეს გმინვა და გოდება, იმ დროის გახსენება როდესაც ეგვიპტეში ცხოვრობდნენ და მოსეს და მის „ღმერთს“ საყვედური გამოუცხადეს, ისურვეს რა უკან დაბრუნება

(რიცხვნი, თავი 11, სტროფები 1–35)

, მოსემ ისინი არ გაუშვა, მოკლე დროში მოსეს „ღმერთმა“ მოუვლინა დამშეულებს ხორცი, ციდან ჩამოცვენილი მკვდარი მწყერების სახით, დამშეულებმა იწყეს შეგროვება და ჭამა, მაგრამ ჯერ მონელებული არ ქონდათ, რომ ბიბლიურმა „ღმერთმა“ დამშეულებს კეთრი შეყარა და ერთიანად გაავლო მუსრი დათვლილ წუთებში, ეს მშვენივრადაა აღწერილი ხუთწიგნეულში, სამღვდელოება და ბიბლია ამბობენ, რომ ამ ადამიანებს ეს სიხარბის გამო დაემართათ, მაგრამ რა შუაშია აქ სიხარბე და რა საჭიროა ეს დემაგოგია? როდესაც ადამიანები უბრალოდ იტანჯებოდნენ და დამშეულები იყვნენ და შიმშილით სიკვდილი ემუქრებოდათ უდაბნოში, ხოლო მოსეს „ღმერთმა“ ჯერ ფუჭი იმედი მისცა და „გაახარა“ მშივრები, ხოლო როდესაც ხალხი ჭამდა, კეთრი მოსდო და მუსრი გაავლო და დახოცა ყველა: კაცები, ქალები და ბავშვები? რატომ?! საიდან ასეთი უსამართლო სისასტიკე?!

78. ბიბლიაში წერია რომ როდესაც ებრაელები ქანაანის დაპყრობის პროცესში იყვნენ, მათ იერიში მიიტანეს მიდიელებზეც და მოკლეს რა ყველა მამაკაცი, ქალები ტყვედ ჩაიგდეს და მათზე სექსუალური ძალადობა განახორციელეს, აიძულეს რა სექსუალური კავშირის დამყარება, მიდიანელ ქალებს ეყოლათ ბავშვები, მაგრამ როდესაც ეს მოსემ გაიგო, ის განრისხდა და ბრძანა მიდიელი ქალების შვილებიანად განადგურება, რაც ებრაელმა ჯარისკაცებმა შეასრულეს

(რიცხვნი, თავი 31, სტროფები 1–54)

, ისმის კითხვა: რატომ ჩაიდინეს ებრაელებმა ასეთი ფსიქოპათური სისასტიკე უდანაშაულო ქალების და ბავშვების მიმართ, რომლებიც ისედაც ძალადობის მხვერპლნი იყვნენ? და ეს ხალხია „ღვთის რჩეული“?! ესე იგი „ღმერთმა“ მათ უდანაშაულო ქალების და ბავშვების მოკვლის უფლება მიანიჭა?!

79. მოსეს ხუთწიგნეულში წერია რომ ერთხელ ებრაელებმა იპოვეს შეშის შემგროვებელი კაცი რომელსაც შეშა მიქონდა სახლში, მათ ის დაიჭირეს და ციხეში ჩააგდეს, ხოლო როდესაც მოსეს და „ღმერთს“ დაეკითხნენ რა ექნათ, ორივემ ერთხმად შეშის შემგროვებელი კაცის მოკვლა ბრძანეს, რაც აღსრულდა კიდეც, რადგანაც იმ დღეს შაბათი იყო, „წმინდა დღესასწაული“, როდესაც „ღმერთმა“ უსაქმურობა ბრძანა

(რიცხვნი, თავი 15 სტროფები 32–35),

ისმის კითხვა რატომ მოკლეს ებრაელებმა უდანაშაულო კაცი და რატომ ბრძანა მოსეს „ღმერთმა“ მისი მოკვლა თუ იგი არის ღმერთი და არა შენიღბული დემონი?

80. გამოსვლის წიგნში წერია, რომ როდესაც მოსე დიდი ხნით განმარტოვდა მთაზე ე. წ. „ღმერთის“ წინაშე, ებრაელებმა ვეღარ მოითმინეს, ყელში ამოუვიდათ მოსეს ლოდინი და აარონს თხოვეს კერპების გაკეთება, აჯანყდა მხოლოდ ებრაელთა გარკვეული ნაწილი, მას მერე რაც „ღმერთმა“ დაინახა ეს, მან ხალხის მთლიანად მოსპობა გადაწყვიტა (ჭეშმარიტად საოცარი და უნიკალური შეუწყნარებლობაა „ღმერთისთვის“, ამჯერადაც მოსეს „ღმერთმა“ გამოავლინა თავისი ბარბაროსული და პირსისხლიანი ნატურა), მოსემ დიდი ხვეწნა-ვედრებით გადაათქმევინა მას ეს, მაგრამ მას მერე რაც მთიდან ჩამოვიდა, მოხდა არანაკლებ საზარელი ფაქტი, მოსემ შეკრიბა ლევიანები („ისრაელის ღმერთის“ პირადი მონები) და მათი მახვილით, იმ დღეს ამოხოცა და გაჟლიტა 3000 ადამიანი

(გამოსვლა, თავი 32, სტროფები 1–35),

ისმის ლოგიკური კითხვა: რატომ აიძულებს მოსეს „ღმერთი“ ადამიანებს მორჩილ თაყვანისცემას და ერთადერთ ჭეშმარიტ ღმერთად აღიარებას და რატომ ანადგურებს უმოწყალოდ იმ ადამიანებს რომლებსაც არ სურთ მისი თაყვანისცემა? რატომ გაჟლიტეს ლევიანებმა მოსეს თაოსნობით იმ დღეს 3000 ადამიანი?!

81. მოსეს ხუთწიგნეულში წერია რომ ერთხელ ერთი ქალი აგინებდა მოსეს „ღმერთს“, ის კი შეიპყრეს და ქვებით ჩაქოლვის რიტუალით სიცოცხლეს გამოასალმეს, ისმის ლოგიკური კითხვა: რატომ გამოიჩინეს ებრაელებმა ასეთი სისასტიკე და რა უფლება ქონდათ მათ?

82. დაბადების წიგნის მეექვსე, მეშვიდე და მერვე თავებში ნახსენებია, რომ ნოემ ბიბლიური „ღმერთის“ ბრძანებით ააგო კიდობანი, რათა გადარჩენილიყო წარღვნას, მან კიდობანში შეიყვანა და დააბინავა თავისი სამი შვილი, სემი, ქამი და იაფეტი და მათი ცოლები, აგრეთვე მან „გამოარჩია“ დედამიწის ყველა პირუტყვიდან თითო წყვილი და ისინიც თავის მიერ აგებულ კიდობანში დააბინავა, მაგრამ აქ არის ერთი პატარა პრობლემა; მეცნიერებამ დაადგინა, რომ ამჟამად მსოფლიოში არსებობს ცოცხალი არსებების არც მეტი არც ნაკლები 8 700 000 სახეობა, რომელთაგან 2 200 000 ცხოვრობს მსოფლიო ოკეანეში, ხოლო 6 500 000 ხმელეთზე (მათ შორის მცენარეთა 300 000 სახეობა), ხოლო მრავალი ათასი წლის წინ არსებობდა კიდევ უფრო მეტი სახეობა და აქ ისმის ლოგიკური კითხვა: როგორ დაატია ნოემ თავის კიდობანში, რომელიც ზომით მეცხრამეტე საუკუნეში აგებულ ტრანსატლანტიკურ გემ „ტიტანიკზე“ რამოდენიმეჯერ უფრო მცირე იყო, კერძოდ კი სიგრძით 300 წყრთა, სიგანით 50, ხოლო სიმაღლით 30, ცხოველთა სამყაროს 17 000 000 წარმომადგენელი?! და ესეც იმ შემთხვევაში თუ არ მივათვლით მცენარეთა 300 000 სახეობას(!), თუ წარმოუდგენია ვინმეს, რამხელა უნდა ყოფილიყო კიდობანი, რომელიც 17 000 000 ინდივიდს დაიტევდა? და თქვენ გჯერათ რომ „ტიტანიკზე“ გაცილებით მცირე „გემმა“ და თან ისიც ხისგან გაკეთებულმა (თუნდაც ე.წ. „გოფერისგან“) დაიტია 17 000 000 ინდივიდი ნოეს ოჯახის ჩათვლით, თუ იმას მივიღებთ მხედველობაში, რომ ამჟამად ცოცხალი არსებების სახეობათა მხოლოდ სულ რაღაც 15% არის აღწერილი და აღრიცხული? თუ ჰიპოთეტიკურად, თეორიულად მათემატიკურად გამოვიანგარიშებთ, საერთო ჯამში შესაძლოა არსებობდეს არანაკლებ 59 500 000 სახეობა და ისიც მცენარეთა გამოკლებით, ხოლო მცენარეთა ჩათვლით 61 600 000 სახეობა და თქვენ კიდევ გჯერათ ნოეს ბიბლიური ისტორიის? კიდევ გჯერათ რომ ნოეს კიდობანი დაიტევდა 61 600 000 სახეობას ანუ 123 200 000 ინდივიდს?!

83. დაბადების წიგნში წერია რომ წარღვნა, მიმდინარეობდა პრაქტიკულად 10 თვე ანუ არც მეტი არც ნაკლები 300 დღე

(დაბადება თავი 7, სტროფები 12–24, დაბადება თავი 8 სტროფები 1–5)

, მეცნიერულად დამტკიცებულია, რომ არათუ 300 დღე, არამედ 30 დღეც კი ვერ გაუძლებდა ვერანაერი ხის ნაკეთობა წყალში და ისიც აბობოქრებულ და აზვირთებულ ოკეანეში ცურვას, ეს პრაქტიკულად გამორიცხულია (!), აქედან გამომდინარე რაც დაბადების წიგნში წერია შეცდომაა ან გაცნობიერებული სიცრუე, ისმის ლოგიკური კითხვა: მაშინ რატომ წერია ეს ბიბლიაში და რატომ არიან ადამიანები დაბადებაში ნოეს კიდობნის შესახებ მოცემული „მონაცემების“ სისწორეში ფანატიკურ სიგიჟემდე „დარწმუნებულნი“?

84. დაბადების წიგნში წერია, რომ ნოემ როდესაც წ####ბმა კლება იწყეს და წარღვნა დასრულდა, კიდობნიდან მტრედი გაუშვა რათა გაეგო, დაიკლო თუ არა წყალმა, ორჯერ გაუშვა და მხოლოდ მეორედ გაუმართლა, მეორე გაშვების შემდეგ მტრედი ნისკარტში ზეთისხილის რტოთი დაბრუნდა კიდობანში

(დაბადება, თავი 8, სტროფი 11)

, აქ აშკარად იმაზეა ლაპარაკი, რომ მტრედმა აღმოაჩინა მცენარე, ზეთისხილი არის მცენარე, მაგრამ აქ არის ერთი პატარა პრობლემა: დაბადებაში წერია რომ წარღვნის დროს წყალმა დაფარა თვით ყველაზე მაღალი მთები

(თავი 7, სტროფები 19–20),

ამგვარ პირობებში კი მცენარეთა სამყარო სრულიად განადგურდებოდა და ვერანაირად ვერ გადარჩებოდა, ისმის ლოგიკური კითხვა: საიდან გაჩნდა ის ზეთისხილის მცენარე, რომელსაც მტრედმა მიაგნო?

85. რა სქესის არიან ანგელოზები ანუ გააჩნიათ თუ არა სქესი ანგელოზებს?

86. რა სქესის არიან დემონები ანუ გააჩნიათ თუ არა სქესი დემონებს?

87. რატომ წერია ბიბლიაში, რომ ქალს არ აქვს სწავლის უფლება

(პავლე, პირველი ეპისტოლე კორინთელთა მიმართ, თავი 14, სტროფები 34–35)

?

88. რატომ წერია ბიბლიაში, რომ თუ ადამიანი უმეცარია სჯობს ბოლომდე უმეცრად დარჩეს

(პავლე, 1 წერილი კორინთელთა მიმართ, თავი 14, სტროფი 38)

?

89. მეცნიერულად დამტკიცებულია, რომ იმისათვის რათა დედამიწაზე მომხდარიყო იმგვარი წარღვნა, რომელიც ბიბლიაში არის აღწერილი, სადაც წერია რომ წყალმა დაფარა ყველაზე მაღალი მთებიც კი, საჭირო იქნებოდა სამი მსოფლიო ოკეანის მასის წყალი, ისმის ლოგიკური და რაციონალური კითხვა: უპირველეს ყოვლისა საიდან გაჩნდა ამდენი წყალი და მეორე რიგში კი სადღა გაქრა წარღვნის შემდეგ ამხელა წყლის მასა?

:mad:

)

და შენ გინდა ეს წავიკითხოთ?

 

"მორწმუნე ქრისტიანები" არიან შიზოფრენიკოზავრი-ჩეჩმოზავრი-ფეხსადგილოზავრები! :D

ილია რომელიღაცაც არის სირორეალისტი ფეხსადგილოზავრი! :D

ყველა მართლმადიდებილს (და სხვა ქრისტიანული კონფესიის მიმდევრებსაც) თავში ტვინის მაგივრად ფეხსადგილი აქვს დამონტაჟებული :D

 

მე რომ მკითხო მაგათი საქებარი "სამების ტაძარი" არის ერთი მოლაფათინებული ეშმაკის ფეხსადგილი! :D

მომისმინე ეხლა ძაან ცუდს აკეთებ ვერ ხვდები? არც მე არ ვარ მორწმუნე და არ მრწამს ღმერთის მაგრამ ვისაც სწამს იმათ შეურაწყოფას აყენებ, მათ სალოცავს ეხები და მგონი ეგ უსამართლობაა შენ შენი აზრი გაქვს და გამოთქვი ზრდილობიანად და არა ისე როგორც ეხლა აკეთებ. შენ თუ ღმერთის არ გწამს რატო ეხები ეშმაკს? მე ეშმაკისიც არ მწამს იქედან გამომდინარე რო რმერთის არ მწამს. ღმერთი თუ არ არსებობს ეშმაკი როგორ იარსებებს? მოკლედ კარგად დაფიქრდი ჩამოყალიბდი და გაიგე რა გინდა და რატო გინდა.

[Proessor]

და შენ გინდა ეს წავიკითხოთ?

 

მომისმინე ეხლა ძაან ცუდს აკეთებ ვერ ხვდები? არც მე არ ვარ მორწმუნე და არ მრწამს ღმერთის მაგრამ ვისაც სწამს იმათ შეურაწყოფას აყენებ, მათ სალოცავს ეხები და მგონი ეგ უსამართლობაა შენ შენი აზრი გაქვს და გამოთქვი ზრდილობიანად და არა ისე როგორც ეხლა აკეთებ. შენ თუ ღმერთის არ გწამს რატო ეხები ეშმაკს? მე ეშმაკისიც არ მწამს იქედან გამომდინარე რო რმერთის არ მწამს. ღმერთი თუ არ არსებობს ეშმაკი როგორ იარსებებს? მოკლედ კარგად დაფიქრდი ჩამოყალიბდი და გაიგე რა გინდა და რატო გინდა.

 

:+: "ბრძენი სიბრძნეს ფლობს და დუმს, უმეცარი - უმეცრებას და ქადაგებს"... თუ ვინმე თავის სიმართლეში დარწმუნებულია, მაშინ მას აღარ ჭირდება ამის დამტკიცება, მითუმეტეს სხვებისთვის.

[belukabeluka]

:+: "ბრძენი სიბრძნეს ფლობს და დუმს, უმეცარი - უმეცრებას და ქადაგებს"... თუ ვინმე თავის სიმართლეში დარწმუნებულია, მაშინ მას აღარ ჭირდება ამის დამტკიცება, მითუმეტეს სხვებისთვის.

ნამდვილად. როცა ღმერთის არ სწამს ადამიანს არც ზებუნებრივი ძალების სჯერათ. მაგალიტად მე არ მრწამს არანაირი ზებუნებრივი ძალის

[Shaten]

რას ნიშნავს იყო ქრისტიანი XXI სკ_ში.

ამას ვითომ..? -

[mama]

21-ე საუკუნე კომპიუტერების და ტელეფონების ბუმის ხანაა, ამიტომ აუცილებელია აქაც გამოიხატოს ქრისტიანის ქრისტიანობა

ე.ი აუცილებელია: ფბზე პროფილის სურათებში მინუმუმ ორი ილარიონის ფოტო გქონდეს წარწერით "რა თბილი ფოტოა" ან "როგორი სევდიანი თვალები აქ", ასევე აუცილებელია საკუთარ( ამაზე მაგრა ვკაიფობ ) მამაოსტან ერთად გადაღებული ფორო, წარწერით "როგორ მიყვარსსსს <3 <3 ". რაც შეეხება ქოვერს: აუცილებელია ფოტოების მინიმუმ 50%+1 ეკლესიების,წმინდანების, მღვდლების და ა.შ. რელიგიასთან ასოცირებული თემატიკისა გქონდეთ.

 

ახლა ტელეფონის შესახებ: ფოტოებზეწ აქაც იგივეა და აღარ განვმეორდები, ზარად უნდა გეყენოს გალობა, სმსზე ზარების რეკვა

 

მანქანა: უკან მარჯვენა კუთხეში აუცილებელია ჯვრის მიწეპება, ასევე უკან აუცილებელია წარწერა "უფალო შეგვიწყალენ", აუცილებელია უკანა ხედვის სარკეზე ჩამოკონწიალებული მამა გაბრიელის ხატი, სრული ეფექტისთვის უკეთესია ასევე ჩამოკონწიალებული ზეთი პატარა ბოთლით (ამ შემთხვევაში "იამკაში" სწრაფად უნდა გაირაოთ, ბოთლი და ხატი რო ეხათქუნონ ერთმანეთს <3 ). მანქანის ტარებისას კი აუცილებელია ისეთი შიჩქარის "დამუღამება", რომლის შემთხვევაშიც ტაძრის დანახვიდან მის გაქრობამდე სამჯერ მოასწრებ პირჯვრის გადაწერას

 

ეს რაც შეეხება "საშუალო სტატისტიკურ ქრისტიანს", ნამდვილ ქრისტიანს კი უთოზეც მამა გაბრიელის სტიკერი აქვს მიკრული

 

 

სულაც არაა რთული, დაიცავით ეს მცირედი და შევხვდებით სამოთხეში <3