ვის მოგწონთ ოთარ ჭილადზე ? და განსაკუთრებით რომელი ნაწარმოები?

[batsikadze33]

პანამის არხის ზონასი მომხდარი სისხლისმღვრელი შეტაკების დროს დაიღუპულ ამერიკელ ჯარისკაცთაგან ერთ-ერთი თავისიანმა მოკლა.მან არ ინდომა მონაწილეობა მიეღო პანამელი პატრიოტების დასჯაში. ამერიკელი ჯარისკაცი კრუს ხიმენესი სისხლის გუბეში აგდია პირქვე.ჯერ არ შემწყდარა ექო სროლისა.ამერიკელი ჯარისკაცებიც და პანამელი პატრიოტებიც დაბნეულები არიან ოდნავ.მაგრამ ყველანი გრძნობენ გუმალით,რომ დიდი ამბის გახდნენ მოწმენი.მზეზე ბრჭყვიალებს პანამის არხი,არხზე-ბუქსირი,ხოლო ნაპირთან დგანან პალმები და ამწეები.

მე მერცხალი ვარ,ღმერთის კალთიდან გადმოვარდნილი და ღმერთმა იცი რა მელოდება: ჩიტის ჩიჩახვი თუქვის საწოლი,ეკალბარდები თუ თბილი ხნული.მე არ მეგონა,თუ ასე ძნელი იყო სიკვდილი,სუსტი ყოფილა ადამიანი,რადგან არ იცის,როგორ იმართლოს ან ვის წინაშე იმართლოს თავი.ამიტომ ვკვდები და ველოდები სამარადისო წყვდიადს და დუმილს.თანდათან ვეღარვარჩევ სახეებს უიარაღო დემონსტრანტების,რომლებიცუკან იხევენ და ნელ-ნელა დამკაცრ პეიზასჟს უერთდებიან ან ისე ჰგვანან,რომ უკვე ვეღარ გამირჩევია:ხისგან-სხეული,ქვისგან-სახე,ცისგან-თვალები.ადამიანი ჰგავს იმ ქვეყანას,რომელსაც მისისამშობლო ჰქვია,ხოლო სამშობლო თავსურჩევნიათ ადამიანებს და არა მონებს.არა სხეულის,არამედ სულის საჭურისობასნიშნავს მონობა და ვინც სხვას ართმევსთავისუფლებას მონაა ისიც.ბედნიერიაყოველი თვალი,თუკი სიმართლეს უყურებს იგი.მე ასე მჯერა და ჩემი სული ნათდება,როგორც მინდვრის ნაწილი მაშხალის შუქზე.მაგრამ მთავარი წყვდიადში რჩება,რადგანიმ მინდორს არც საწყისი აქვს,არც დასასრული.ამოტომ ვკვდები.ვკვდები და ჩუმად საკუთარი სისხლის გუბეში ვწევარ და ველოდები სამარადისო წყვდიადს და დუმილს.ჩემი სხეული სისხლის გუბეზე ხიდივითააგადამხობილი დასასჯელებს და დამსჯელებს შორის.მალე დასრულდა ჩემი ცხოვრება,შეგნებულიც და შეუგნებელიც,მაგრამსიცოცხლე ჯერ არასოდეს არ მდომებიაასე მტანჯველად.ასე არასდროსმომნატრებია დედა და წყალი და ძველისძველიჩემი საწოლი.მე იმ საწოლზეც ვწვებოდი ხოლმე ასე უძრავად,რომდამესვენა და განმეცადა საამო გრძნობა თ ა ვ ი ს უ ფ ლ ე ბ ი ს!ახლა ჩემს ტანში სხედან ტყვეები,როგორცმხეცები ღრმა სოროებში.და თუ ქვეყანასმართლა მოაკლდა ეს რამდენიმე გრამი სიკვდილი,მე კმაყოფილი ვიქნები ამით.მაგრამ არ მინდადა არც მგონია,რომ დაეტიოს გაზეთის სვეტში ჩემი ვნებები და სურვილები.ჩემისიკვდილის ერთადერთ მიზეზს სიცოცხლექვია,ხოლო გაზეტი ადვილად ავდება,როგორცფრინველი.სამარადისოდ მოვწყდი ქვეყანას,რადგანსამხედრო წესდების მუხლებს მთლადვერ დაემთხვა ჩემი სურვილი,ვერც ამმუნდირმა ვერ განმიდევნა მარადიული ეჭვი და შიში.და მეც ტკივილით მოვწყდი ქვეყანას,როგორცსწყდებიან საკრავს გამები.სხეულს ვერმონახავს ყველა მარცვალი,რომ პურად იქცესდა დააპუროს ხალხი,ანდა ხედ იქცეს და მის ტოტებზე ჩამოჯდეს ხოლმეჩიტების გუნდი.ამიტომ ვწევარ და ველოდებისამარადისო წყვდიადს და დუმილს.ჯარი სამშობლოს მტრისგან იცავს და სიცოცხლესაც სამშობლო ოსთხოვს კარისკაცს.ვერც ჯარისკაცი ვერ ეტყვის უარს,ტუ აქვს და იცის საკუთარი ჭერის და პურის გემო.თუ მზეს აფარებს და თუ კუსავით ყოველთვისთან არ დაათრევს ჯავშანს.თუ შეუძლია,რომ მოიკვეთოს ფეხი,რომელსაც გადაჰყავს გზიდან და დაითხაროს თვალი,რომელიც აცდუნებს მას მხოლოდ...ფიქრის უფლება ყოფილა თურმე ყველაზე ძვირი,რადგან ცხოვრების ავანჩავანი ფიქრში ირკვევა...ჯერ არ არსებობს ტვინის რენტგენი და ვერ გაიგებ,რას ფიქრობს კაცი,მაგრამ გჯეროდეთ,რომვერასოდეს ვერ შეათავსებს ბოროტს და კეთილს.ბევრი კანონი არსებობს ქვეყნად,მაგრამ მე მწამდა ერთი კანონი:თავისუფლების და სიყვარულის!მაინც ყველასთვის უცხო ვარ ახლა,ამხანაგებმადამცხრილეს ტყვიით,ხოლო საბრალო დემონსტრანეტებში,ჯერ არ ჩამქრალა ეჭვი და შიში.არ შეიძლება რომ მტრები იყვნენ უიარაღოდემონსტრანტები.არ შეიზლება,რომ უსასრულოდმხოლოდ ძლიერი იყოს მართალი,მაგრამ თუსხვებიც არ მიეხმარნენ,როგორ დაიცავს სიმართლესსუსტი?მე კი ჩუმად ვარ,როგორც მარცვალიღმერთის კალთიდან გადმოვარდნილი და ღმერთმა იცის რა მელოდება:ჩიტის ჩიჩახვითუ ქვის საწოლი,ეკალბარდები თუ თბილი ხნული.მე ჯერ მინდოდა,რომ მესარგებლა ღამისწყვდიადით და დემოსტრანტებს შევერთებოდი.და ჩემი სისხლი მიმეცა მათთვის,როგორც ნიშანი პატივისცემის და ერთგულების.პატივისცემის ღირსია ყველა,ვისაც სამშობლოშერჩა და უყვარს.ვისაც სამშობლო უყვარს და ცდილობს,აღარ დაადგას ქედზე უღელი,არ დაამციროს ადამიანთა ყველაზე დიდი მონაპოვარი,ყველა ნაყოფზე ტკბილი ნაყოფი:თ ა ვ ი ს უ ფ ლ ე ბ ა !ნუთუ ვერასდროს ვერ მოერევა და ვერ განდევნის ბოროტს კეთილი,თუ სიკეთეასულის საწყისი,ვიღას სჭირდება ადამიანისსისხლი?და რატომ კვდება ადამიანი თუდამტკიცება უნდა სიმართლეს?რატომვერ ძღება ყველას სტომაქი კუთვნილიპურით,წყლით და ჰაერით...ადამიანი უფრო მეტია,ვიდრე ჰგონია,მაგრამ აქამდე ვერ უპოვია საბრალოს თავი.და გადის მისი მოკლე ცხოვრება შურში,მტრობაში და სიძულვილში.შენ რატომ უნდა გეძინოს ცუდად,მე თურაღაცით ვარ ბედნიერი...ან რატომ უნდა გეძინოსმშვიდად,როცა მე ვწევარ სისხლის გუბეში?უცნაურია,მაგრამ ჩემსავით ბევრს ჩაუყლაპავს ბოლო ცრემლები:სიმწრის,სიბრაზის და სინანულის.მეც,რა თქმა უნდა,ვნანობ სიცოცხლეს,ძალიან მალე დასრულდა იგი,მაგრამ არ ვნანობ,ასე რომ მოვკვდი,რაღცას ნიშნავს,რადგან ამქვეყნად ბოროტის გვერდითარის კეთილიც.ბევრია ჩემზე პატიოსანიც,ჩემზე ჭკვიანიც და მოყვარულიც.და როგორც ტყიდან მეორე ტყეშიგადააქვთ ქარებს თესლი ხეების,ისე გადადისგულიდან გულზე ცვენი ფიქრები და სურვილები.ცა ხომ ვრცელია,მაგრამ ამ ცაშიც ეჯახებიანღრუბლებს ღრუბლები.ამ შეჯახების მოსდევსქუხილი,ქუხილს კი-ცეცხლი,რომ ცეცხლისშუქით გზა გაინათონ წვიმებმა ბნელში,ხოლო წვიმები კლდეებს რეცხავენ დაკაცის გულსაც.და როგორც ბროლის მაღალ ტაძარში მთელი ქვეყანა შედის წვიმაში.

[alex]

მე მიყვარს ძალიან . პროზაც და პოეზიაც. ორი რომანი მაქვს წაკითხული და დანარჩენებსაც ვაპირებ. რკინის თეატრი და ყოველმან ჩემმან მპოვნელმან.

[batsikadze33]

მეც ძალიან მიყვარს მხოლოდ 'რკინის თეატრი" დამრჩა ...... უმგრესი მწერალია ...... უზომოდ მიყვარს (იმდენად რომ ვაპირებ მისი ავტოგრაფის ტატუ გავიკეთო)