planetanews Posted July 8, 2012 დარეპორტება გაზიარება Posted July 8, 2012 რატომ გვიყვარს რუსეთი? პასუხი მარტივია: იმიტომ, რომ არ გვაქვს თავმოყვარეობა.##image#9866#2# გონიერი ადამიანი ამის შემდეგ მეორე შეკითხვასაც დასვამს: რატომ არ გვაქვს თავმოყვარეობა? ამის პასუხი კიდევ უფრო მარტივია: მონები ვართ და იმიტომ. ეს მონობა ორას წელზე მეტია გრძელდება და არაფერი შველის. არც აჯანყებულ წინაპართა მაგალითები, არც სიკვდილს შემთხვევით გადარჩენილ ბებია – ბაბუათა მოგონებანი, არც გამოცდილი ხალხის ჭკუა- დარიგება და არც უზარმაზარი მსხვერპლი, რომელიც, როგორც წესი, ამ მონათა წინაპრების კისერზეა. პირიქით კი ხდება, რაც უფრო მეტად გვჩაგრავენ, გვჯიჯგნიან, გვიგინებენ წინაპრებს, გვანადგურებენ, გვართმევენ მიწა – წყალს, აბუჩად იგდებენ ჩვენი ცხოვრების წესსა და ჩვენს ქვეყანას, მით უფრო მეტად გვიყვარს დასტაევსკი. ასე და ამგვარად ჩამოვყალიბდით მსოფლიოში პირველ სადო - მაზოხისტურ ნაციად, ანუ მაზოხებად, რაც იგივე მონობას ნიშნავს, ოღონდაც უფრო ჟინიანსა და აგრესიულს. მაზოხები დროდადრო ერთიანდებიან, მათ საყვარელ ენაზე რომ ვთქვათ, დიდსა თუ პატარა ,,ობიძინენიებში” და, თუ ვერაფერი გააფუჭეს, კოლექტიურად მისტირიან საბჭოთა საქართველოს, რომლის დროსაც სრულიად თავისუფლად დაფრინავდნენ იმპერიის დედაქალაქში ოცდაჩვიდმეტ მანეთად მანდილოსნების სანახავად და სასტუმროს სართულებს შუა განლაგებულ ,,ბუფეტებში“ ხიზილალიანი თუ ყველიანი ბუტერბროტების საჭმელად, რომელიც თავისი გემოვნებით ძალიან ჩამოგავდა ჰოლანდიურს. დღეს უმეტესობას იმის გახსენებაც კი უჭირს თუ რატომ მიემგზავრებოდა ორი ათასი კილომეტრის მანძილზე, რადგან უმეტესობას აღარც იმ ბუტერბროტის გემო ახსოვს და აღარც იმ მანდილოსნების, რა თქმა უნდა, ასაკიდან გამომდინარე, მაგრამ მაინც საბჭოეთს მისტირის, რადგან მაზოხია და ამით ყველაფერია ნათქვამი. მაზოხებს, სხვა ბევრ პრომლემასთან ერთად, მახსოვრობაშიც უჭირთ. მათი მახსოვრობა ინტერნეტ ტელევიზიის მსგავსია, სამი დღის იქით ვერაფერს იტევს და მათი ცხოვრებაც ასეთი პატარ – პატარა მონაკვეთებისგან შედგება. მაზოხები მშიშრები არიან, მხოლოდ მაშინ უვაჟკაცდებათ ხმა, როდესაც მშიერი გიენებივით ერთად მოგროვდებიან ხოლმე. მაზოხებს, ყველაზე მეტად, დროის ეშინიათ, რადგან იციან თუ გრძნობენ, რომ დროს ვერაფრით იყიდი. ამის გამო ჩქარობენ და ამ სიჩქარეში გამუდმებით უშვებენ მათთვის საბედისწერო შეცდომებს. ამის ბრალი უნდა იყოს, რომ მიზნის მისაღწევად შვილებსაც არ ინდობენ და ისე უპირისპირდებიან, როგორც მოსდგამთ კიდეც მაზოხებს. ერთი რამ მაინც ავიწყდებათ ამ ბრძოლაში, ვინც საკუთარი კუბოს ამწევს გადაუდგება, მას გამარჯვება არ უწერია. მაინც რატომ გვიყვარს რუსეთი. სხვა სხვანაირად იტყვის ამ სათქმელს, მე კი დავამატებ, მე რუსეთი არ მიყვარს, მე არ ვარ მარტო. ლაშა იმედაშვილი. ესე. 2012 წელი, ივლისი View the full article Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
Recommended Posts