McLaren Posted August 28, 2011 დარეპორტება გაზიარება Posted August 28, 2011 Siknadmoაფხაზები ჩერქეზული კულტურის მატარებლები არიან, ჩერქეზული ტრადიციები კი ადამიანის მიერ ადამიანის პატივისცემაზეა დამყარებული,ქალაქ სოხუმის მოსახლეობის აღწერა 1989 წელს: აფხაზები - 14,922ქართველები - 49,460სომხები - 12,242რუსები - 25,739 მოსახლეობის აღწერა 2003 წელს:აფხაზები - 24,603ქართველები - 1,761სომხები - 5,565რუსები - 8,902 აშკარად ადამიანის პატივისცემაზე მეტყველებს ეს ციფრები ჩვენ რომ სიცილად არ გვყოფნის უხუცესთა ინსტიტუტი, იქ ეს ინსტიტუტი მუშაობს, აფხაზები თანასწორუფლებიანობას არიან ჩვეულნიყოფილმა "ვიცე პრეზიდენტი", "პრეზიდენტობის კანდიტი" და აწ უკვე პრეზიდენტი ღიად იძახის, რომ გალს იქეთ ქართველ დევნილებს არ დააბრუნებს. თანასწორუფლებიანობის ეტალონია პირდაპირ. Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
Siknadmo Posted August 28, 2011 დარეპორტება გაზიარება Posted August 28, 2011 McLarenუნდა ვიცოდეთ ელ. ისტორია და ისიც თუ როდის მოხდა დემოგრაფიული სიტუაციის შეცვლა აფხაზეთშიПристальное внимание к Абхазии усилилось после Крымской войны и покорения Восточного Кавказа, которое завершилось в августе 1859 пленением Шамиля в Дагестане. Конец Шамиля крайне осложнил положение горцев Западного Кавказа. Они оказались зажатыми между русскими войсками на Черноморском побережье и горами. Несмотря на окружение, черкесы, убыхи и западноабхазские племена садзов еще пять лет продолжали неравную борьбу с царизмом. Горцы рассчитывали на поддержку Англии, Франции и Турции, однако правительства этих стран уже не возлагали никаких надежд на Кавказ. В июне 1861 по инициативе убыхов недалеко от Сочи был создан парламент-меджлис «Великое и свободное заседание». Убыхи, шапсуги, абадзехи, ахчипсу, аибга, побережные садзы стремились объединить горские племена «в один громадный вал». Специальная депутация меджлиса, возглавляемая Измаилом Баракай-ипа Дзиаш, посетила ряд европейских государств. Деятельное участие в освободительной борьбе на Западном Кавказе принимали польские революционеры, которые намечали одновременно поднять абхазо-черкесское и польское восстание против Российской империи. Польские революционеры мечтали даже свить здесь «гнездо польских орлов», привлечь на свою сторону сына Гарибальди Менотти, европейских добровольцев, абхазов, черкесов и стремительным маневром взять город Одессу. В мае 1864 Россия торжествовала победу в Кавказской войне парадом на Красной Поляне — в абхазском урочище Губаадвы, в верховьях р. Мзымта. Последнее сопротивление российским войскам на Кавказе оказало западноабхазское племя горских садзов непокорных обществ Псху (верховья р. Бзыбь) и Аибга (между реками Псоу и Бзыбь, выше верховья р. Хашупсе). В подавлении последних очагов сопротивления на Кавказе большую роль сыграли и грузинские ополчения — верные служители самодержавия. Вместе с русскими войсками они принимали участие в торжественном параде победы на Красной Поляне 21 мая 1864 года. В июне 1864 царь упразднил Абхазское княжество. Абхазия была переименована в Сухумский военный отдел Империи. Начальником отдела 12 июля 1864 стал генерал П. Н. Шатилов. Накануне ликвидации Абхазского княжества наместник на Кавказе Михаил Романов представил план колонизации восточного берега Черного моря. Александр II одобрил представленный план заселения казаками территории от устья Кубани до Ингура. От убыхов и абхазских горцев русские власти потребовали покинуть родные места. Почти полностью выселились в Турцию убыхи (до 45 тыс. чел.) и садзы (20 тыс.). Владетель Михаил Шервашидзе имел в последние годы большое влияние на горцев Северо-Западного Кавказа — садзов, убыхов, шапсугов, абадзехов. В начале своего правления он был ставленником России. За заслуги перед императорской короной владетель получил чин генерал-лейтенанта. Он находился у власти с 1823 по 1864, однако укрепить свои позиции смог лишь в 1840. В ноябре 1864 тяжело больной владетель Михаил был арестован и сослан сначала в Ставрополь, затем в Ростов и 17 августа 1865 на постоянное жительство в Воронеж, где вскоре, 16.04.1866, скончался. Тело последнего владетеля перевезли в Абхазию и погребли в Моквском соборе. Через несколько месяцев после его трагической кончины в Абхазии вспыхнуло восстание. Оно началось 26.07.1866 с народного схода в селе Лыхны. В этот день были убиты начальник Сухумского военного отдела полковник Коньяр, несколько чиновников и 54 казака. Восстание стремительно распространилось от села Калдахвара до Цебельды, Дала и Сухума. В нем приняли участие до 20 тыс. человек. Причиной возмущения явилось «объявление манифеста народу на почве крепостной зависимости, не существовавшей в этом народе, следовательно, неприменимой к нему». Так писал впоследствии князь Георгий Шеваршидзе, сын последнего владетеля. Власти в очень грубой форме объявили, что народ освобождается от своих господ за выкуп. Крестьяне «анхаю» (основная масса населения), считавшие себя свободными, возмутились, а князья и дворяне оскорбились, что они, оказывается, «владеют» не свободными людьми, а «рабами», с которыми были связаны молочным родством (аталычеством). 29 июля 1866 повстанцы провозгласили двадцатилетнего Георгия Шервашидзе владетельным князем. Однако попытка восстановления государственности не увенчалась успехом. Восстание было подавлено военной силой, а князь Георгий сослан в область Оренбургского казачьего войска. Кавказская война и подавление антиколониальных восстаний 1866 и 1877 принесло абхазам национальную катастрофу. Более половины населения покинуло родину и стало беженцами в Турции. Тридцать лет с 1877 по 1907 абхазы считались в царской России «виновным населением». Этнически-однородная до 1864 страна во второй половине XIX в. подверглась колонизации не только русскими, но и греческими, армянскими, болгарскими, немецкими, эстонскими и другими колонистами. Из прилегающих районов Западной Грузии сюда хлынули грузины и мегрелы. Тогда же, в 1877, в газете Тифлисский вестник появляется программная статья грузинского общественного деятеля Якоба Гогебашвили, что «мингрельцы должны явиться первыми заместителями выселившихся абхазцев». Этнодемографическая ситуация в стране резко изменилась. В 1886 абхазы составляли 86 % населения, а в 1897 — лишь 55 %.[4] За один только 1877 год население Сухумского военного отдела сократилось почти наполовину[источник не указан 794 дня]. Выселение (мухаджирство) абхазов в Османскую империю имело вынужденный характер. История переселения описана в полудокументальном романе классика абхазской литературы Б. Шинкубы «Последний из ушедших».[править] XX век Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
Siknadmo Posted August 28, 2011 დარეპორტება გაზიარება Posted August 28, 2011 (edited) მოკლედ რუსების პოლიტიკის შედეგად 1866-67 წლებში აფხაზეთიდან გაასახლეს ნახევარზე მეტი აფხაზი, კერძოდ მუსლიმი აფხაზები,რის გამოც მოხდა იქ დემოგრაფიული სიტუაციის შEცვლა ქართველების სასარგებლოდ, ქართველების მიერ აფხაზეთის ათვისებამ ყველაზე დიდ მასშტაბებს ბერიას მმართველობის პერიოდში მიაღწია, როდესაც იქ არამარტომ სამეგრელოდან არამედ რაჭიდან და სვანეთიდან ჩაასახლეს უამრავი ოჯახი Edited August 28, 2011 by Siknadmo Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
McLaren Posted August 28, 2011 დარეპორტება გაზიარება Posted August 28, 2011 Siknadmoისტორიას ვისაც როგორც უნდა, ისე კერავს. 1866 წელს კი არა, 2008 წლის ომი ბევრს კიდევ მოგებული გონია. იაკობ გოგებაშვილს ჩაუსახლებია თურმე ქართველები აფხაზეთში. თუნდაც ეგრე ყოფილიყო, ადამიანი რომელიც სოხუმში დაიბადა, რომლის ბებია ბაბუის, იმათი მშობლების და ა.შ. საფლავები აფხაზეთშია, ეუბნებიან, შენ არ გაქვს აქ ცხოვრების უფლება იმიტომ რომ 150 წლის წინ რუსებმა ვიღაცეები გაასახლეს და იმათ ადგილას ვიღაცეები ჩამოასახლეს. ადამიანობაზე და თანასწორუფლებიანობაზე გქონდა ლაპარაკი წინა პოსტში. სამართლიანობაში 1866 წლის სამართლიანობის აღდგენას გულისხმობდი? მაგ ლოგიკით მსოფლიოს არც ერთ წერტილში ომი არ შეწყდება არსდროს, იმიტომ რომ ვიღაცა 1866 წლის სამართლიანობის აღდგენას მოითხოვს, ვიღაცა კიდე 1755 წლის სამართლიანობის. და არკვიე მერე რომელი წლის სამართლიანობაა უფრო სამართლიანი. ეჭვი არ შეგეპაროს რომ ორივე მხარეს გამოჩნდებიან თავთავიანთი სიმართლის მამტკიცებელი ისტორიკოსები. Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
Siknadmo Posted August 28, 2011 დარეპორტება გაზიარება Posted August 28, 2011 Siknadmoისტორიას ვისაც როგორც უნდა, ისე კერავს. 1866 წელს კი არა, 2008 წლის ომი ბევრს კიდევ მოგებული გონია. იაკობ გოგებაშვილს ჩაუსახლებია თურმე ქართველები აფხაზეთში. თუნდაც ეგრე ყოფილიყო, ადამიანი რომელიც სოხუმში დაიბადა, რომლის ბებია ბაბუის, იმათი მშობლების და ა.შ. საფლავები აფხაზეთშია, ეუბნებიან, შენ არ გაქვს აქ ცხოვრების უფლება იმიტომ რომ 150 წლის წინ რუსებმა ვიღაცეები გაასახლეს და იმათ ადგილას ვიღაცეები ჩამოასახლეს. ადამიანობაზე და თანასწორუფლებიანობაზე გქონდა ლაპარაკი წინა პოსტში. სამართლიანობაში 1866 წლის სამართლიანობის აღდგენას გულისხმობდი? მაგ ლოგიკით მსოფლიოს არც ერთ წერტილში ომი არ შეწყდება არსდროს, იმიტომ რომ ვიღაცა 1866 წლის სამართლიანობის აღდგენას მოითხოვს, ვიღაცა კიდე 1755 წლის სამართლიანობის. და არკვიე მერე რომელი წლის სამართლიანობაა უფრო სამართლიანი. ეჭვი არ შეგეპაროს რომ ორივე მხარეს გამოჩნდებიან თავთავიანთი სიმართლის მამტკიცებელი ისტორიკოსები.ეგ სხვა საკითხია, ეთნოწმენდას არ ვამართლებ, მაგრამ ისტორია უნდა ვიცოდეთ,ხო, ომი ჩვენ დავიწყეთ, დავმარცხდით, გამოგვყარეს, გალის რაიონში ქართველები დააბრუნეს Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
Ostap Posted August 29, 2011 დარეპორტება გაზიარება Posted August 29, 2011 Грузинская оппозиция поздравила Александра Анкваба с победой на выборах в Абхазии Оппозиционное политическое объединение "Новые правые" поздравило Александра Анкваба с победой на выборах президента Абхазии. "Естественно, ни официальный Тбилиси и ни международные организации не признают тех конституционных и юридических рамок, в которых были проведены президентские выборы в Абхазии, но, несмотря на это, политическое объединение "Новые правые" уважает выбор абхазского народа и поздравляет с победой того кандидата, который имел серьезную поддержку общества", - сказано в заявлении оппозиции. "Новые правые" считают, что приход к власти в Абхазии Анкваба будет означать начало нового этапа в жизни абхазского народа, а также уверены, что начнется новый этап во взаимоотношениях абхазского и грузинского народов, во время которого они сумеют восстановить утраченное доверие друг к другу и найдут приемлемую для обеих сторон форму сосуществования. "Мы желаем, чтобы выбор абхазского народа оказался правильным и Александр Анкваб стал тем лидером, который урегулирует эту и стоящие перед абхазским народом другие серьезные проблемы. Мы действительно хотим поверить тем людям, которые верят, что пройденный Александром Анквабом жизненный путь заслуживает уважения со стороны как абхазского, так и грузинского народа, и желаем ему успехов на этом важнейшем посту", - говорится в заявлении. По мнению "Новых правых", не оправдался прогноз, что на президентских выборах в Абхазии обязательно победит фаворит Кремля, и этот факт должен стать своего рода сигналом для тех людей, которые считают, что в Грузии судьбу всех выборов решает политическая воля какой-либо зарубежной страны.Rambler-Новости Россиянка впервые выиграла конкурс «Миссис Земной шар» Запрет алкоголя стал причиной бунта на острове Русский В Кущевском районе нашли вторую банду "Проведенные в Абхазии выборы являются наглядным доказательством того, что никто не может пойти против воли народа и даже в условиях оккупации можно достичь таких результатов, которые выражают реальную волю народа", - заявляют "Правые" и считают, что эти выборы должны стать примером для Грузии в преддверии парламентских выборов 2012 года и президентских выборов 2013 года. "Новые правые" выражают готовность начать прямой диалог с абхазским народом и его новоизбранным лидером. ეს ჩემის 0.2%-იანი რაის დიალოგის დამწყებია საქართველოში არავინ არაფერს ეკითხება Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
ძუკუ Posted September 1, 2011 დარეპორტება გაზიარება Posted September 1, 2011 (edited) "ნიუიორკ თაიმსშია" ეს სტატია: ალექსანდრე ქული და ლინკოლნ მიტჩელი ნიუ-ორკი – გასულ პასასკევს, საქართველოს აჯანყებული რეგიონის, აფხაზეთის ამომრჩევლები საპრეზიდენტო არჩევნებში მონაწილეობდნენ, რომელიც შეერთებულმა შტატებმა და მისმა ევროპელმა მოკავშირეებმა უგულებელყვეს.არჩევნებს არცერთი საერთაშორისო დამკვირვებელი არ დასწრებია, არავის გაუფრთხილებია აფხაზი ლიდერები კანონის უზენაესობაზე, არავის მიულოცია დასავლეთიდან გამარჯვებულის ალექსანდრე ანქვაბისთვის, რომელიც პრეზიდენტის მოვალეობას ასრულებდა მას შემდეგ, რაც მაისში მოულოდნელად გარდაიცვალა აფხაზეთის ორჯერ არჩეული პრეზიდენტი სერგეი ბაღაფში. სინამდვილეში, ბევრმა დასავლურმა ორგანიზაციამ, თბილისის მოწოდებით, არჩევნები დაგმო. ევროკავშირის საგარეო პოლიტიკის ხელმძღვანელმა კეტრინ ეშტონმა განაცხადა, რომ ევროკავშირი „არ აღიარებს იმ კონსტიტუციურ და სამართლებრივ ჩარჩოებს, რომლის ფარგლებშიც ეს არჩევნები ჩატარდა“, ხოლო ნატომ განაცხადა, რომ ალიანსი „არჩევნებს არ აღიარებს“. ასეთი რეაქციების მთავარი მიზეზი ის არის, რომ აფხაზეთის მოსახლეობა თავს დამოუკიდებელ სახელმწიფოდ მიიჩნევს, ხოლო მსოფლიოს მთავრობებისთვის, მცირე გამონაკლისის გარდა, რეგიონი საქართველოს განუყოფელი ნაწილია. სულ რაღაც რამდენიმე კვირის წინ, შეერთებული შტატების სენატმა მიიღო რეზოლუცია, რომელშიც აფხაზეთს რუსეთის მიერ „ოკუპირებულ“ ტერიტორიად აღწერს. თუმცა, ამ გამოყოფილ რეგიონში მიმდინარე პოლიტიკური პროცესების დაგმობა ზიანს აყენებს დასავლეთის ავტორიტეტს და გავლენას სამხრეთ კავკასიაში მთელი რიგი მიმართულებებით. ჯერ ერთი, სამხრეთ კავკასიის სტანდარტებით, არჩევნები საკმაოდ კონკურენტუნარიანი ჩანდა. ანქვაბმა ხმების 54%-ით, დანარჩენ ორ კანდიდატს – ყოფილ პრემიერ მინისტრს და ერთ დროს მოსკოვის ფავორიტ რაულ ხაჯიმბას და მოქმედ პრემიერ-მინისტრ სერგეი შამბას გაუსწრო. მართალია, არჩევნები იდეალურისგან შესაძლოა შორს იდგა, თუმცა სამივე კანდიდატი კამპანიის დროს ღიად ცდილობდა ამომრჩევლების მოხიბვლას და სამივეს თანაბრად ეთმობოდა დრო სახელმწიფო ტელევიზიის ეთერში. რასაც ვერ ვიტყვით საქართველოს ნაციონალურ არჩევნებზე, რომელსაც დასავლეთის მთავრობები დემოკრატიის იმ მოდელად აფასებენ, რომლისკენაც თურმე უნდა მიისწრაფვოდეს აფხაზეთი და სადაც უკვე წლებია, რაც პრეზიდენტ მიხეილ სააკაშვილის „ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“ დომინირებს. მეორეც, თითქმის არ არსებობს იმის მტკიცებულება, რომ მოსკოვმა წინასწარ განსაზღვრა აფხაზური შედეგები. თუმცა, დასავლეთის ღიად მტრულმა დამოკიდებულებამ ამ არჩევნებისადმი შეუგნებლად განამტკიცა რუსეთის მზარდი გავლენა. რუსეთ-საქართველოს ხანმოკლე ომის შემდეგ, 2008 წელს აფხაზეთის დამოკიდებლობის აღიარების დღიდან, მოსკოვი ეფექტურად დაეუფლა აფხაზეთის ძირითად ფუნქციებს და მის ეკონომიკურ სექტორს „ორმხრივი თანამშრომლობის“ განვითარების მანტრის ქვეშ. აფხაზური მთავრობისა და საზოგადოებისთვის საქართველოში რეინტეგრაციის გაზიარებაზე ზრუნვის ნაცვლად, დასავლეთის იზოლაციის პოლიტიკამ სოხუმს კიდევ უფრო მეტად უბიძგა რუსეთისკენ და განამტკიცა ადგილობრივებში იმის განცდა, რომ დასავლეთი საქართველოს სახელით მოქმედებს. მესამეც, იმის დემონსტრირებით, რომ ეს არჩევნები არ აინტერესებს, დასავლეთი განაგრძობს კონტრპროდუქტიული პოზიციის განმტკიცებას: რომ არაფერს რაც აფხაზეთში ხდება, თუნდაც იქაური ადამიანების შეხედულებებს, არანაირი კავშირი კონფლიქტის რაიმენაირ პოტენციურ მოგვარებასთან არ აქვს. არჩევნების დასრულებისთანავე, ნატოს გენერალურმა მდივანმა ანდერს რასმუსენმა განაცხადა, რომ „ასეთი არჩევნების გამართვა ხელს არ უწყობს საქართველოში არსებული სიტუაციის მშვიდობიან და გრძელვადიან დარეგულირებას“. აფხაზეთის დემოკრატიული მისწრაფებების ღიად უარყოფითა და თბილისის უკომპრომისო იზოლაციონიზმის ბრმა მხარდაჭერით, დასავლეთი თავად ამბობს უარს გავლენის იმ ბერკეტების ფლობაზე, რომელთა გამოყენებასაც შეძლებდა ის, რათა ებიძგა აფხაზეთის ხელისუფლებისთვის სტატუსთან და მსგავს საკითხებთან დაკავშირებული მოლაპარაკებებისკენ. დასავლეთის პოზიცია არ აღიაროს აფხაზეთი სწორია. მაგრამ სოხუმის იზიოლირების პოლიტიკა არაკრეატიული, არათანმიმდევრული და კონტრპროდუქტიულია.დასავლეთი შერჩევით თანამშრომლობს მთელ რიგ არაღიარებულ სახელმწიფოებთან და სადაო ტერიტორიებთან. ის მხარს უჭერს გარკვეულ ეკონომიკურ კავშირებს და პროექტებს მოლდავეთის აჯანყებულ დნესტრისპირეთის რეგიონში, და შეერთებული შტატებისთვისაც და ბრიტანეთისთვისაც მისაღებია არაღიარებული ჩრდილოეთ კვიპროსის თურქული რესპუბლიკის მოქალაქეთა პასპორტები. კავკასიაში უფრო კონსტრუქციული როლის შესრულების სურვილით, ევროკავშირმა შარშან აფხაზეთთან მიმართებაში უფრო პერსპექტიული „არ აღიარებისა და ჩართულობის“ სტრატეგია მიიღო, რომლის მიზანიც რეგიონთან კონტაქტების განვითარების ხელშეწყობა იყო. მაგრამ სტრატეგია გაიყინა ევროკავშირის ბიუროკრატიული გადაადგილებების და საქართველოს აგრესიული ლობირების გამო. საბოლოო ჯამში, დასავლეთის პოზიციას არანაირი სწრაფი შედეგები არ მოჰყვება აფხაზეთის ახლად არჩეული პრეზიდენტისთვის, რომელმაც როგორმე უნდა განამტკიცოს აფხაზეთის სუსტი ეკონომიკა, მოიზიდოს ინვესტორები მისი განადგურებული ინფრასტრუქტურის განახლებისთვის და ფრთხილად მართოს რეგიონის დამოკიდებულება რუსეთზე. მაგრამ ამით დასავლეთი მარგინალიზებული რჩება კავკასიის ამ ნაწილში და ეს სწორედ იმ მომენტში, როდესაც ვაშინგტონი და ბრუსელი უნდა ანვითარებდნენ დიდ სახელმწიფოთა კლიენტიზმისა და კონკურენციის ყველასთვის კარგად ცნობილი სისტემის ალტერნატივებს. ალექსანდრ ქული – კოლუმბიის უნივერიტეტის ბარნარდის კოლეჯის პოლიტიკურ მეცნიერებათა პროფესორი; ლინკოლნ მიტჩელი კოლუმბიის უნივერსიტეტის ჰარიმანის ინსტიტუტის მეცნიერ თანამშრომელი. ისინი თანავტორები არიან წიგნისა „After the August War: A New Strategy for U.S. Engagement with Georgia“http://foreignpress.ge/?p=18170#more-18170 Edited September 1, 2011 by ძუკუ Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
მაცი Posted September 3, 2011 დარეპორტება გაზიარება Posted September 3, 2011 (edited) Siknadmo მე და შენ ადრეც ხო ვსაუბრობდით აფხაზების წარმოშობაზე, ვხედავ გაინტერებს შენ ეს თემა, გადავიკითხე შენი პოსტები, დღეს ვინ ვისი ნათესავია მაგისი დადგენა ძნელი არ არის, გენეტიკური ანალიზის და ჰალოჯგუფების საფუძველზე, მე ეხლა დავიწყე ამ თემატიკის შესწავლა, ძალიან საინტერესოა, მაგრამ მიჭირს ცოტა ათვისება, რუსული ხო კარგად იცი, გადაიკითხე ეს თემა და ვიდეოც ნახე http://www.adamalla.com/showthread.php?t=300 J2 Haplogroup in Caucasus http://www.youtube.com/watch?v=ZFPzpXQoCGE RодинA!Где, где...В генетическом коде! Edited September 3, 2011 by მაცი Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
Recommended Posts
შეუერთდი განხილვას
თქვენ შეგიძლიათ შექმნათ პოსტი ახლა და დარეგისტრირდეთ მოგვიანებით. თუ თქვენ გაქვთ ანგარიში, გაიარეთ ავტორიზაცია რათა დაპოსტოთ თქვენი ანგარიშით.