planetanews Posted October 5, 2010 დარეპორტება გაზიარება Posted October 5, 2010 http://foreignpress.ge/wp-content/uploads/2009/05/ftcom.gif ჩარლზ კლოვერი სექტემბერში, მასობრივი ინფორმაციის საშუალებებში ხმაურიანი კამპანია მიმდინარეობდა. ის დღეს უკვე მოსკოვის ყოფილი მერის, იური ლუჟკოვის გადაყენებისკენ იყო მიმართული. ეს ბოლო ათი წლის განმავლობაში პირველი შემთხვევა იყო, როდესაც რუსეთის საინფორმაციო სივრცეში ხელისუფლებისთვის ბრძოლის ხმა გაისმა. გარკვეული თვალსაზრისით ეს იყო გამონაკლისი, რომელმაც შემდეგი წესი დაადასტურა: ხალხს იმის შესახებ შეახსენეს, თუ რამდენად მოსაწყენი იყო პოლიტიკური ცხოვრება ბოლო ათი წლის განმავლობაში საჯაროდ ამდენი ტალახი არავის მისამართით არ უსვრიათ მას შემდეგ, რაც ოთხმოცდაათიან წლებში კონკურენტი ოლიგარქები ერთმანეთის წინააღმდეგ „საინფორმაციო ომებს“ აწარმოებდნენ. პრეზიდენტმა დიმიტრი მედვედევმა ლუჟკოვის წინააღმდეგ სახელმწიფო ტელეარხების სასტიკი ფლოტი შეაიარაღა (ზოგიერთების აზრით, კრიტიკის სანაცვლოდ) და ორკვირიანი საეთერო მარათონის განმავლობაში ექს-მერს ყველა ცოდვაში დასდო ბრალი – კორუფციით დაწყებული, ფუტკარმცოდნეობის სფეროში არასაკმარისი მიღწევებით დამთავრებული. ლუჟკოვის ბედი 28 სექტემბერს გადაწყდა – მედვედევმა ის თანამდებობიდან გაათავისუფლა. პოლიტოლოგების უმრავლესობა იმაზე თანხმდება, რომ ერთ-ერთი უკანასკნელი დამოუკიდებელი ფიგურის წასვლით რუსული პოლიტიკა კიდევ უფრო მოსაწყენი გახდება. რა თქმა უნდა ამ ქვეყანაში პოლიტიკური ცხოვრება განსაკუთრებული პლიურალიზმით არასდროს გამოირჩეოდა, მაგრამ ვლადიმერ პუტინის (ყოფილი პრეზიდენტის და დღევანდელი პრემიერ-მინისტრის) ეპოქამ პოლიტიკური მონოთეიზმი ახალ ხარისხში აიყვანა: პრესას ლაგამი ამოსდეს, ხოლო ერთ დროს ამაყი სახელმწიფო დუმა ანუ რუსეთის პარლამენტი ლობირების ინსტიტუტად გადაიქცა. პოლიტიკური ხასიათის ერთადერთი უხერხული კითხვაა ის, თუ რამდენ კაცს ეკუთვნის ძალაუფლება – ერთს თუ ორს? ეს თავსატეხი (ურთიერთობა მედვედევს და მის მენტორ პუტინს შორის) რუსეთის პოლიტიკური სივრცის ერთადერთი არაპროგნოზირებადი (ან ყოველ შემთხვევაში უცნობი) ელემენტია. პოლიტიკაზე „შემჯდარი“ მოსკოველები ფაქტობრივად ნარკოტიკის გარეშე დარჩნენ და ყველაფერი რაც მათ შერჩათ – ცივი ომის პერიოდის სოვეტოლოგიის გახსენებაა, როდესაც ცენტრალური სადაზვერვო განყოფილების (CIA) სპეციალისტთა მთელი ბრიგადები იმ ტექსტებს სწავლობდნენ, რომლებიც „პრავდის“ ბოლო გვერდებზე ქვეყნდებოდა და იმას აკვირდებოდნენ, საპირველმაისო აღლუმებზე პარტიის რომელი მაღალჩინოსანი სად იდგა, მკითხაობდნენ რა იმაზე, თუ ვინ შეიძლება დაწინაურებულიყო. დღევანდელი სოვეტოლოგებისთვის ყველაზე ხშირად იმის ნიშანი, რომ რაღაც საინტერესო ხდება, არის ნებისმიერი მინიშნება მედვედევი-პუტინის კონკურენციის არსებობაზე. მაგალითად მედვედევი საუბრობს დემოკრატიულ რეფორმებზე, პუტინი - არა; მედვედევი ამბობს, რომ ნავთობზე დამოკიდებულება „პრიმიტიულია“, პუტინი ამბობდა რომ რუსეთი – „ენერგეტიკული ზესახელმწიფოა“; მედვედევი ამბობს რომ საჭიროა ეკონომიკის სრული რეფორმირება, პუტინის თქმით ეკონომიკა „ჯანსაღია“. სტილის საკითხია, თუ ეს ყველაფერი პოლიტიკურ „ტანდემში“ განხეთქილებას მოასწავებს – დღევანდელი დაძაბული დისკუსიების საგანია. ბევრს მიაჩნია რომ პუტინი პროფესიონალი რეჟისორია და მედვედევი საპრეზიდენტო სავარძელში იმისთვის ზის, რომ ადგილი მისი მენტორის მოსვლამდე არ გაცივდეს, ხოლო მათ შორის ნებისმიერი კონკურენციის გამოვლენა – ხალხზე გათვლილი ფანდია. სხვების აზრით პუტინი მედვედევზე ძლიერია, მაგრამ მედვედევი ოდესმე შესაძლოა პუტინის ბატონობისთვის პრობლემა გახდეს. ჟურნალ New Times-ის რედაქტორი ევგენია ალბაცი იმათ რიცხვშია, ვისაც პუტინს და მედვედევს შორის კონკურენციის სჯერა. მედვედევს ის 1980-იანი წლების გორბაჩოვს ადარებს, როდესაც ამ უკანასკნელს ”კომუნისტური პარტიის” რადიკალები უპირისპირდებოდნენ, ხოლო თავად გორბაჩოვი ეკონომიკური და პოლიტიკური რეფორმების საშუალებით ელექტორატს ლიბერალურად მოაზროვნე ინტელიგენტებისგან აგროვებდა. „მედვედევს გათვლა აქვს ელიტის გარკვეულ სექტორზე, რომელიც მის შეხედულებებს იზიარებს“ – მიაჩნია ალბაცს. მისი აზრით, რუსეთის პრეზიდენტი პუტინთან ღია დაპირისპირების გარეშე ცდილობს რადიკალებისთვის ცხოვრების გართულებას, მნიშვნელოვანი საკითხების ირგვლივ სპეციალურად ქმნის უთანხმოებას, კერძოდ სამართალდამცავი სტრუქტურების რეფომირებასა და კორუფციაზე ჩინოვნიკურ გარემოში. როგორც სჩანს, 2012 წლის არჩევნებში ცხოვრება ყველა იმ თეორიას გამოცდის, რომელიც პუტინი-მედვედევის ურთიერთობებს ეხება. 2008 წელს, პუტინი საკუთარი პოსტიდან წავიდა, რადგან კონსტიტუცია პრეზიდენტის თანამდებობაზე ზედიზედ ორზე მეტი ვადით დარჩენას კრძალავს, თუმცა გაურკვეველია მომავალში აპირებს თუ არა ის პრეზიდენტობას. ნაკლებად სავარაუდოა რომ მათგან ორივე დააყენებს საკუთარ კანდიდატურას. თუკი 2012 წლის მარტამდე რომელიმე მათგანი საპრეზიდენტო რბოლაში მონაწილობაზე უარს იტყვის, ისეთი ბრძოლა გაჩაღდება, რომ მედვედევი ლუჟკოვის დაპირისპირება მონაგონი იქნება. რუსეთის საკითხებში ექსპერტები აღნიშნავენ, რომ ბოლო ორი თვეა პუტინი ცდილობდა ხშირად გამოჩენილიყო მედიაში, 18 სექტემბერს კი განაცხადა, რომ მომავალ წელს პენსიები გაიზრდება, რაც აშკარად მიუთითებს მის განზრახვებზე ამომრჩევლებთან მიმართებაში. სადისკუსიო კლუბ „ვალდაის“ წევრებთან (ექსპერტებთან და უხოელ ჟურნალისტებთან) შეხვედრაზე, პუტინმა პარალელი გაავლო მასსა და აშშ-ს პრეზიდენტ ფრანკლინ რუზველტს შორის, რომელიც პრეზიდენტის პოსტზე ოთხჯერ აირჩიეს. მაგრამ აშკარაა, რომ მეორე ვადით დარჩენა მედვედევსაც სურს და როგორც სჩანს, არჩევნებს უმიზნებს. სექტემბერში მისმა პრეს-მდივანმა ნატალია ტიმაკოვამ სატელევიზიო ინტერვიუში განაცხადა: „სახელმწიფოს მეთაურის მიერ შემოთავაზებულ მოდერნიზაციის პროგრამას, მხარს უჭერს საზოგადოების და მთავრობის მნიშვნელოვანი ნაწილი. შესაბამისად, ამ ამოცანების მიღწევა ერთი საპრეზიდენტო ვადის ფარგლებს სცილდება“. მოსკოვის ყოველდღიური გაზეთის „ნეზავისიამაია გაზეტას“ რედაქტორ კონსტანტინ რემჩუკოვს მიაჩნია, რომ მედვედევმა ლუჟკოვის მოხსნა იმიტომ გადაწყვიტა, რათა ეჩვენებინა რომ ისიც პოლიტიკურ მძიმეწონიანთა რიცხვში შედის. „ჩვენი საზოგადოება იერარქიულადაა მოწყობილი და იმისთვის რომ შენ სერიოზულად აღგიქვამდნენ, ძლიერს უნდა მოერიო“ – განმარტავს იგი. რემჩუკოვმა პარალელი გაავლო დღევანდელ მოვლენებსა და 2004 წელს პუტინის ნაბიჯს შორის, როდესაც ამ უკანასკნელმა ნავთობმაგნატის მიხეილ ხოდორკოვსკის დაპატიმრებაზე ბრძანება გასცა, რითაც ყოვლისშემძლე ლიდერის იმიჯი განიმტკიცა. კრემლთან დაახლოებული გლებ პავლოვსკი ფიქრობს, რომ არც პუტინს და არც მედვედევს ერთმანეთთან დაპირისპირება არ სურს. „ისინი იმედოვნებენ, რომ არჩევანი თავისთავად გახდება ცხადი“ – ამბობს ის, თუმცა მისი თქმით, დრო რაც უფრო გადის მით უფრო იქმნება ისეთი შთაბეჭდილება, თითქოს ასე შეიძლება არც აღმოჩნდეს. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ პოლიტიკურ ცხოვრებაში შესაძლოა კვლავ ბევრი საინტერესო მოვლენა მოხდეს. ორიგინალი ორიგინალი Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
Recommended Posts