ლ ი ც ი Posted January 22, 2010 დარეპორტება გაზიარება Posted January 22, 2010 ლიც, თუ წინააღმდეგი არ იქნები ამ თემას ავპინავ...მალინა როგორც გაგისწორდება, ჩემო კარგო მიდი აბა.))) ისე მე ჩანახატები უფრო მეახლოვება. რა ვქნა, არ ვარ მკვეთრად გამოხატული რომანტიკოსი. ;pwanderer როგორც ამ ზაფხულს სიყვითლე ელოდება, შენც ისე გელოდება ვიღაც უცნობი. აკანკალებული ხელით მოვძებნი სახლში კომპიუტერის თეთრ კლავიშებს, როგორც შენს თითებს, ისე შევეხები. მადლობის მეტი რა მეთქმის შენთვის-მოდიხარ ჩემთან და მიპოსტავ პატარ-პატარა პოსტებს. მე მახსოვს კარგად, ყველაფერი კარგად მახსოვს, თუ როგორ ლამობდა ხორხიდან ამოსკდომას მრავალმილიარდჯერ გაცვეთილი სიტყვა "მიყვარხარ" ამ საუკუნეში კომპიუტერებით გატენილ ქალაქში, რომლის თავზეც ჩიტებიც აღარ დაფრინავენ და სადაც ვერ წარმოუდგენიათ, რომ შეიძლება ვიღაცას ჰქონდეს არა მექანიზირებული გული და ასეთი გრძნობა. შენი ბრალი არ არის, ვიცი, რადგან ისეთი პატარა და უმწეო ჩანხარ ვით ხელისგულზე დაფრენილი მის ნაოჭებში გაჭ####ტილი საყვარელი ჭიამაია. მე არ მინდოდა, დამეპოსტა სიტყვები ძალადაკარგული და გაცვეთილი ათასი ყბის მიერ და, კიდევ კარგი რომ არ იყო იგი, თორემ შენს სიყვარულს ვინ მაპატიებდა? მაგრამ რა იცოდნენ რომ. უფრო დიდი იყო და უფრო საშინელი ვიდრე, სიყვარული. არა მოწყალეო ქალბატონო, არ გთხოვ შებრალებას. დავხეტიალობ უდაბნოში, მზეში, ქვიშაში, ეს მზე კი არა გავარვარებული ღმერთის გულია, ეს ქვიშა არ არის, ეს უყვავილოდ დარჩენილი პეპლების ფრთების მსუბუქი მტვერია, მკვდარი პეპლების. გეყოთ , მოწყალეო ქალბატონო, პატარ-პატარა პოსტების გამომეტება, თქვენც კარგად იცით, რას ველოდები, ამდენი ხანი და ჩემს ოცნებით გაჟღენთილი თვალებიდან ცრემლების ნაცვლად მოწვეთავს სისხლი. ჰე...მოდი დროზე და გადამხადე ხავსიანი თავისქალა , თორემ ნაგავი აყროლდა შიგნით. რომლის გაწიწკვნას დამშეული ყვავ-ყორნები არ იკადრებენ, და, ალბათ, შენთვის რა ბედენაა ჩემი აზრები, ჩემი წუხილი , ფიქრი, დარდი, თუნდაც ეს პოსტი, ამ აბდაუბდას კითხვას, რა თქმა უნდა, გირჩევნია ფინჯანი ყავა. მე დავიღალე, მე აღარა ვარ, მე მოვკვდი შენში. მარტოსულს, ეულს, მიუსაფარს და უსასოოს, ყრუს, უსინათლოს, მიწას, ტალახს, არარობას უშენობა ისე მტანჯავს, ისე მაწამებს, აკანკალებული ხელით ვეძებ ხოლმე სახლში კომპიუტერის თეთრ კლავიშებს, როგორც შენს თითებს ისე ვეფერები. პარადოქსი ის არის, რომ ამ ქალბატონს მხოლოდ ვირტუალურად ვიცნობდი :ravic: Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
მალინა Posted January 22, 2010 დარეპორტება გაზიარება Posted January 22, 2010 ლ ი ც ი როგორც ამ ზაფხულს სიყვითლე ელოდება, შენც ისე გელოდება ვიღაც უცნობი. აკანკალებული ხელით მოვძებნი სახლში კომპიუტერის თეთრ კლავიშებს, როგორც შენს თითებს, ისე შევეხები. მადლობის მეტი რა მეთქმის შენთვის-მოდიხარ ჩემთან და მიპოსტავ პატარ-პატარა პოსტებს. მე მახსოვს კარგად, ყველაფერი კარგად მახსოვს, თუ როგორ ლამობდა ხორხიდან ამოსკდომას მრავალმილიარდჯერ გაცვეთილი სიტყვა "მიყვარხარ" ამ საუკუნეში კომპიუტერებით გატენილ ქალაქში, რომლის თავზეც ჩიტებიც აღარ დაფრინავენ და სადაც ვერ წარმოუდგენიათ, რომ შეიძლება ვიღაცას ჰქონდეს არა მექანიზირებული გული და ასეთი გრძნობა. შენი ბრალი არ არის, ვიცი, რადგან ისეთი პატარა და უმწეო ჩანხარ ვით ხელისგულზე დაფრენილი მის ნაოჭებში გაჭ####ტილი საყვარელი ჭიამაია. მე არ მინდოდა, დამეპოსტა სიტყვები ძალადაკარგული და გაცვეთილი ათასი ყბის მიერ და, კიდევ კარგი რომ არ იყო იგი, თორემ შენს სიყვარულს ვინ მაპატიებდა? მაგრამ რა იცოდნენ რომ. უფრო დიდი იყო და უფრო საშინელი ვიდრე, სიყვარული. არა მოწყალეო ქალბატონო, არ გთხოვ შებრალებას. დავხეტიალობ უდაბნოში, მზეში, ქვიშაში, ეს მზე კი არა გავარვარებული ღმერთის გულია, ეს ქვიშა არ არის, ეს უყვავილოდ დარჩენილი პეპლების ფრთების მსუბუქი მტვერია, მკვდარი პეპლების. გეყოთ , მოწყალეო ქალბატონო, პატარ-პატარა პოსტების გამომეტება, თქვენც კარგად იცით, რას ველოდები, ამდენი ხანი და ჩემს ოცნებით გაჟღენთილი თვალებიდან ცრემლების ნაცვლად მოწვეთავს სისხლი. ჰე...მოდი დროზე და გადამხადე ხავსიანი თავისქალა , თორემ ნაგავი აყროლდა შიგნით. რომლის გაწიწკვნას დამშეული ყვავ-ყორნები არ იკადრებენ, და, ალბათ, შენთვის რა ბედენაა ჩემი აზრები, ჩემი წუხილი , ფიქრი, დარდი, თუნდაც ეს პოსტი, ამ აბდაუბდას კითხვას, რა თქმა უნდა, გირჩევნია ფინჯანი ყავა. მე დავიღალე, მე აღარა ვარ, მე მოვკვდი შენში. მარტოსულს, ეულს, მიუსაფარს და უსასოოს, ყრუს, უსინათლოს, მიწას, ტალახს, არარობას უშენობა ისე მტანჯავს, ისე მაწამებს, აკანკალებული ხელით ვეძებ ხოლმე სახლში კომპიუტერის თეთრ კლავიშებს, როგორც შენს თითებს ისე ვეფერები.ლიც, ამატირე :ravic: ოღონთ მართლა... (( პარადოქსი ის არის, რომ ამ ქალბატონს მხოლოდ ვირტუალურად ვიცნობდიდა მაინც... რა ბედნიერი ყოფილა ის ქალბატონი... ძალიან ბედნიერი Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
wanderer Posted January 22, 2010 დარეპორტება გაზიარება Posted January 22, 2010 მერე რა, თვითონ სიყვარულიც ვირტუალურია.))აბა მე რა ვთქვა, კლავიშებიც კი შავი მაქვს. :ravic: Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
wanderer Posted January 22, 2010 დარეპორტება გაზიარება Posted January 22, 2010 ლ ი ც ი არ მინდოდა, დამეპოსტა სიტყვები ძალადაკარგული და გაცვეთილი ათასი ყბის მიერ და, კიდევ კარგი რომ არ იყო იგი, თორემ შენს სიყვარულს ვინ მაპატიებდა? მაგრამ რა იცოდნენ რომ. უფრო დიდი იყო და უფრო საშინელი ვიდრე, სიყვარული.მხოლოდ ვირტუალურად ვიცნობდიმეცნობა ეგ ამბავი. :ravic: Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
ლ ი ც ი Posted January 22, 2010 დარეპორტება გაზიარება Posted January 22, 2010 მერე რა, თვითონ სიყვარულიც ვირტუალურია.))wanderer თავად სიყვარული შეიძლება არ არის ვირტუალური, მაგრამ ჩვენს წარმოსახვაში გული ჩვენი ყველა ემოციის და განცდის სიმბოლური წყაროა: სიყვარული, სიძულვილი, მწუხარება სწორედ გულიდან მოდის, და თუ ასეთია გული წარმოსახვაში, მაშინ რატომ არ შეიძლება, რომ გულმა წარმოსახვითი გული იპოვოს? Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
irene Posted January 22, 2010 დარეპორტება გაზიარება Posted January 22, 2010 ლ ი ც ი აი ვკითხულობდი და მართლა დავმუნჯდი... ხომ არის გიფიქრია ადამიანს რაღაც, მაგრამ ვერ გამოგითქვამს... მერე წააწყდები დაწერილს და აღმოაჩენ, რომ ეს ის არის რაც გიდუღდა გულში და ვერ თქვი, იმიტომ რომ არ გაქვს ასე კარგად თქმის ნიჭი ... :ravic:ერთი ის მომინდა ეხლა დავურეკო "მას" და ვუთხრა Спасибо тебе, за счастье любить и быть любимой... ვეღარ ვეტყვი... წარსულია უკვე მადლობა, ლიცი Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
wanderer Posted January 22, 2010 დარეპორტება გაზიარება Posted January 22, 2010 მაშინ რატომ არ შეიძლება, რომ გულმა წარმოსახვითი გული იპოვოს?მენც მანდ ვარ მერე.)) ისე ახალ თემაზე გადავდივართ მგონი - ვირტ. სიყვარულზე. :ravic: Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
მალინა Posted January 22, 2010 დარეპორტება გაზიარება Posted January 22, 2010 irene აი ვკითხულობდი და მართლა დავმუნჯდი..მე სტატია უნდა დამეწერა და რომ წავიკითხე ყველა აზრი გამიქრა :ravic: ახლა ვკრებავ : Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
ლ ი ც ი Posted January 22, 2010 დარეპორტება გაზიარება Posted January 22, 2010 ლ ი ც ი ვეღარ ვეტყვი... წარსულია უკვეirene რომ არ ჩანდი ძალიან მაკლდიhttp://s47.radikal.ru/i117/1001/fa/c6234d5f966d.gif Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
irene Posted January 22, 2010 დარეპორტება გაზიარება Posted January 22, 2010 (edited) ლ ი ც ი :ravic: Edited January 22, 2010 by irene Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
wanderer Posted January 22, 2010 დარეპორტება გაზიარება Posted January 22, 2010 (edited) - მე შენ მიყვარხარ!- არა გჯერა?- ვიცი რაღაც დაკარგა ამ სიტყვამ მეოცე საუკუნეში, თითქოს გაიცვითა და აღარავინ იჯერებს, ხომ შენც ასე ფიქრობ და ალბათ ამიტომ ხარ ასე შორს და არ გჯერა ჩემი. მე კი... მე კი იმის თქმა მინდა რომ- მე შენ მიყვარხარ. ყველაფერმა აზრი დაკარგა ჩემს ირგვლივ შენს გარეშე. ურთიერთობას ვეღარ ვახერხებ ვერც სულიერთან და ვერც უსულოსთან. ისინი მე გამირბიან. თითქოს დაიცალა მთელი სამყარო და დავბორიალობ უსახო სიცარიელეში. დილით რომ ვიღვიძებ, საშინელი სევდა მომყვება ხოლმე სიზმარეული ქვეყნიდან. ყოველ ღამე სიზმარში გხედავ, ისეთს როგორიც იყავ - დილა არის, თოვს... ხო, ჩემი არ გეგონოთ -ჩოხელისაა. ))) Edited January 22, 2010 by wanderer Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
მალინა Posted January 22, 2010 დარეპორტება გაზიარება Posted January 22, 2010 wanderer სამწუხაროდ, მართლა დაკარგა სიტყვამ აზრი მაგრამ გრძნობ ისევ შეუცვლელია :ravic: Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
ლ ი ც ი Posted January 22, 2010 დარეპორტება გაზიარება Posted January 22, 2010 (edited) გრძნობა ისევ შეუცვლელიამალინა "გრძნობა" მაშინ მოდის, როცა თვითონ ინებებს, დაუპატიჟებელი სტუმარს ჰგავს , ჩემო მალინა. როცა უნდა მაშინ გესტუმრება. გესტუმრება , მაგრამ თუ სუფთაა, მაშინ მარტო კი არა, არამედ აღსარებასთან და მონანიებასთან ერთად მოდის. მოდის, მოდის და თუ მზად ხარ, და თუ ამ გრძნობის ხარ ღირსი, მაშინ დადგება ამაღლების, განწმედის და ბოლოს ნირვანას ჟამიhttp://s47.radikal.ru/i117/1001/fa/c6234d5f966d.gif Edited January 22, 2010 by ლ ი ც ი Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
wanderer Posted January 22, 2010 დარეპორტება გაზიარება Posted January 22, 2010 (edited) აუ ამართლებ თემის სათაურს. :beer: Edited January 22, 2010 by wanderer Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
irene Posted January 22, 2010 დარეპორტება გაზიარება Posted January 22, 2010 irene მე სტატია უნდა დამეწერა და რომ წავიკითხე ყველა აზრი გამიქრა ახლა ვკრებავ : ხო არ მიკვირს Quote ლინკი სოციალურ ქსელებში გაზიარება More sharing options...
Recommended Posts
შეუერთდი განხილვას
თქვენ შეგიძლიათ შექმნათ პოსტი ახლა და დარეგისტრირდეთ მოგვიანებით. თუ თქვენ გაქვთ ანგარიში, გაიარეთ ავტორიზაცია რათა დაპოსტოთ თქვენი ანგარიშით.