არქიეპოსკოპოსი ილარიონი - რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესია ერთადერთი ძალაა, რომელიც ქართველ

[შხარა]

ისტერია ესაა თუა.

 

საქართველოს მოსახლეობის დიდი უმრავლესობისთვის, არანაირი გადამწყვეტი მნიშვნელობა არ აქვს სასულიერო პირების მოსაზრებებს გეოპოლიტიკური სტრატეგიასთან დაკავშირებით და ერთმორწმუნე ძმების, დების და მამიდაშვილების რიტორიკა მათზე არ მოქმედებს.

 

არ გვინდა ახლაა

[kisa]

რა ველაპარაკო ეხლა ათეისტებს?

არ აქ იერარქიულად რუსეთის ეკლესიას უფლება აღიაროს საქართველოს ეკლესიის ტერიტორიალური ხელყოფა - ესეა ეს.

ამისთვის დასჯიან და ევქარისტიაში არარმოიხსენიება, და გაკარგავენ იერუსალიმში ლოცვის უფელბას და ა.შ.

 

მართლმადადიდებლურ სამყაროს აქ ძალიან მკაცრი კანონები, ჩემზე კარგად ვინც არის ამ საკითხში გარკვეული იმათაც კითხეთ.

Edited September 13, 2009 by kisa

[liliko]

რა ველაპარაკო ეხლა ათეისტებს?

არ აქ იერარქიულად რუსეთის ეკლესიას უფლება აღიაროს საქართველოს ეკლესიის ტერიტორიალური ხელყოფა - ესეა ეს.

ამისთვის დასჯიან და ევქარისტიაში არარმოიხსენიება, დაგაეგავენ იერუსალიმში ლოცვის უფელბას და ა.შ.

 

მართლმადადიდებლურ სამყაროს აქ ძალიან მკაცრი კანონები, ჩემზე კარგად ვინც არის ამ საკითხში გარკვეული იმათაც კითხეთ.

 

ანუ არ ფარისევლობს, ხომ? ეს უფრო წმინდა პრაგმატული, ეკლესიასაც აქვს ასეთი დამოკიდებულება ზოგადად და შეიძლება იძულებითი ნაბიჯია, მხარი დაუჭიროს ქართულ ეკლესიას

[kisa]

ანუ არ ფარისევლობს, ხომ? ეს უფრო წმინდა პრაგმატული, ეკლესიასაც აქვს ასეთი დამოკიდებულება ზოგადად და შეიძლება იძულებითი ნაბიჯია, მხარი დაუჭიროს ქართულ ეკლესიას

ამ საკითხში ვერ იცრუებს, ან ნაწილობრივ იცრუებს მაგრამ ვალდებულია ეს განცხადებები გააკეთოს - დააკვირდით ვინ არის ეს პიროვნება - საგარეო საქმეებს განაგებს.

აქ საქართველოს ეკლესიას რარაც ბერკეტები, მაგალითად ცნოს უკრაინის ეკლესიის დამოუკიდებლობა რუსეთის პატრიარქისგან.

ეკლესია არ აკეტებს არაფერს ტყუილ-უბრალოდ, ყველაფერი წინასწარ არის გათვალისწინებული

[Siknadmo]

რელიგია ზოგადად, ერების დაპრობისთვის შეიქმნა,.,

 

ხოდა, მანიპულირებს რა ახლაც "ერთმორწმუნე" რუსეთი

 

მაგათი დედაც,,,

ნაცმოძრაობის ოფისებში გასწავლიან ასეთ რამეებს თუ პატრიოტთა ბანაკებში?

 

მართლმადიდებლობის მიმართ კი არა, არამედ რელიგიების მიმართ

ლიც, ზნაჩიტ უღმერთო ხარ? :rolleyes:

ათეისტური კრუჟოკის ლიდერი ხომ არ იყავი კომუნისტების დროს?

Edited September 13, 2009 by Siknadmo

[ლ ი ც ი]

ლიც, ზნაჩიტ უღმერთო ხარ? :rolleyes:

ათეისტური კრუჟოკის ლიდერი ხომ არ იყავი კომუნისტების დროს?

სოკრატეს გამონათქვამს გაგახსენებ: "ილაპარაკე რათა შენი დანახვა შევძლო"

[dire]

მოიდა ვანოს ფულეეეებიიიიიი....

[nikusha_marx]

როგორც ვხედავ ათეისტები მრავლობენ ფორუმში :rolleyes:

 

 

მერე ამას რა სჯობს???

ე.ი სკეპტიკოსების რაოდენობა იზრდეა რაც პროგრესის მანიშნებელია

 

ძალიან კარგი რუსული სტატია რუსეთის მართლმადიდებლობაზე, განათლების სისტემაზე და ტენდენციებზე... ანალოგიები ვაი რომ ჩვენც გვაქვს

 

Сергей Соловьёв

Православие и образование: кто кого?

 

Ширится умственная ограниченность.

Станислав Ежи Лец

 

Свершилось – в самом конце XX века церковь в России вновь проникает в систему образования. Ленинский декрет отделил церковь от государства и школу от церкви, и с тех пор она жила надеждами на восстановление существовавшего до революции положения. Могущество церковников во всех странах основывалось на контроле за образованием и воспитанием детей, и за этот контроль клерикалы всех конфессий готовы были заключать союзы с кем угодно и на любых условиях. Папы, не в первый раз презрев все христианские заветы, пошли на соглашение с Муссолини, а затем и с Гитлером ― лишь бы вновь влиять на формирующиеся умы детей, вколачивая в них идеи о богоизбранности дуче и фюрера.

 

В России государство издавна опиралось на церковь в деле оболванивая населения. Преподавание закона божьего и классических языков считалось лучшим рецептом в деле предупреждения либеральной и революционной крамолы. Логика общественного развития неминуемо похоронила эту систему в течение нашего века почти во всех странах мира, но сейчас у российских церковников появился реальный шанс возвратиться назад, ко временам господства самого дикого мракобесия, при потворстве и поощрении этого процесса со стороны чиновников самых высших рангов.

 

О кризисе в нашей системе образования говорят очень много и почти всегда впустую. Журнал "Педагогика" (в прошлом - "Советская педагогика"), являясь органом Российской Академии Образования, уже несколько лет посвящает свои страницы обсуждению этой печальной ситуации. Казалось, что такое авторитетное издание должно организовать научное обсуждение современных проблем, чтобы наконец сформулировать практические выводы, выбравшись из болота бесцельной трепотни. Но обсуждение это носит, мягко говоря, странный характер.

 

Например, по вопросу о половом просвещении детей в этом журнале высказываются не специалисты – психологи и социологи, а ревнители православного благочестия. Статью одного из них, священника Артемия Владимирова [1], начинаешь читать с улыбкой, переходящей в трудно сдерживаемый смех, а заканчиваешь с пессимистическими мыслями.

 

Сначала достопочтенный священник обращается к пророчествам, в данном случае - Нила Мироточивого, "афонского подвижника XVI столетия", где, само собой, все происходящее было точно предсказано. "Св. Нил предрекал, что самое невинное и нежное - наши дети в конце времен превзойдут своей злобой, лукавством не только взрослых, но и демонов". От чего же начнется такой кошмар – конечно, от сексуальной распущенности! От нее, оказывается, погибает школа в Америке, Франции, Дании, Голландии, более того, прием в армию США гомосексуалистов лишает ее "здоровых физических сил для защиты "дикого Запада". Но чтобы читателю стало окончательно ясно, куда этот загнивающий запад катится, автор выдумывает "кампании с контрацептивами для маленьких" в той же проклятой Америке. С этими словами отец Артемий окончательно входит в роль странницы Феклуши (помните людей с "песьими головами" и султанов Махмута персидского и Махмута турецкого, которые суд неправедный творят, так как им так на роду написано?), пытаясь создать впечатление о начинающемся апокалипсисе за пределами России. После этого уважаемый священник переходит к непосредственному “доказательству” вреда полового просвещения. Во-первых, убеждать детей в безвредности онанизма в корне неверно, так как он "ведет к импотенции, идиотизму, деградации личности." Научные исследования по этому поводу показывают обратное, но от вдохновленного св. Нилом автора серьезных доказательств не дождешься.

 

Во-вторых, еще более страшным является "плотский грех", под которым "имеется в виду все, лежащее вне благословленного Богом супружества" – ЗАГС и церкви других конфессий тоже, видимо, попадают в эту категорию. Но главный вред от всего этого разврата – это "невозможность вступления христиан на служение Церкви", и в почти в слезах батюшка вопрошает: "ведь если никто из наших детей не захочет стать священником, монахом, матушкой.., то где же нам взять силы интеллектуальные, нравственные для просвещения народа?"

 

Обычно, правда, православная церковь все свои "нравственные силы" тратила на то, чтобы оставить народ в невежестве. К примеру, когда в 1863 году студентам духовных семинарий было разрешено поступать в университеты, церковники, оправившись от неожиданности, уже в 1879 добились отмены этого разрешения. В XIX веке стараниями церковной цензуры запрещались книги Гегеля и Фейербаха, Гюго и Лескова, Флобера и Толстого, не говоря уже о Дарвине или Марксе.

 

Но дело в том, что под "просвещением" батюшка понимает совсем иное. И чтобы совсем доконать уже порядком испуганного описываемыми ужасами читателя, он бьет его самым сильным аргументом, прибегая к помощи "новейшего" естествознания. Приведу весь этот замечательный пассаж целиком:

 

"Современной науке известно, что клетки, проникшие через естество прелюбодея в лоно незадачливой, романтически настроенной или вовсе обезверенной девушки, остаются там десятилетия (а не 2-3 дня!), вступая в единоборство с плодом, который заблагорассудится когда-то зачать этой потрепанной жизнью душе. Вот одна из основных причин врожденных болезней детей, начиная с расстройства нервной системы и кончая внутричерепным давлением, недоразвитостью, болезнью Дауна и прочими бедами."

 

После всех этих кошмаров похолодевший читатель, еле удерживая в руках номер журнала "Педагогика", окончательно добивается отцом Артемием: подвергшийся половому воспитанию "человек не владеет собой, голос разума смолкает; похоть, забираясь в святилище души, приводит к изнасилованиям, безобразным сценам, которые превращают место собрания таких одержимых личностей в свальный грех... Все перечисленное означает гибель: политическую, экономическую, моральную, духовную, и мы с вами тому свидетели."

 

Не тянет ли Вас, уважаемый читатель, после прочтения такого рода текстов заглянуть в календарь и проверить: а точно ли на дворе конец ХХ века, или мы перенеслись волею всевышнего во времена Джордано Бруно и сожжений раскольников? У Вас может мелькнуть мысль: а не пародия ли цитируемая мною статья, уж не является ли "Педагогика" юмористическим журналом? Увы...

 

С описания картин разврата Артемий Владимиров переключает свое внимание на выявление его социальных причин. Его настораживает, что "молодые учителя... намеренно сокращают дистанцию между педагогом и учеником, подчас строят учебный процесс, превращая урок в якшание с теми, кого должны до себя поднимать". Еще больше заботит священника, что сейчас утрачивается "полученное от советской школы некое пуританство (!)," выражавшееся, в частности, в школьной форме. Именно она "действительно от чего-то предохраняет". Судя по всему, "предохраняет" она самого отца Артемия и ему подобных от плотского искушения: "Я вижу, что не только на выпускных балах...школьницы забывают почему-то надевать самые нужные части женского туалета." Батюшка явно смотрит туда, куда не следует глядеть истинному христианину, но причем же тут форма? Не ее отсутствие и не юные школьницы виноваты том, что православному пастырю мерещится "трупный запах сладострастия, витающий над нашими домами..."

 

С первого взгляда удивляет сходство взглядов православных и “коммунистических” идеологов на половое просвещение, однако это единодушие священников и совковых ханжей времен застоя в вопросах нравственности, школьной формы и способов общения с детьми не случайны. Ведь свобода в половых отношениях – это одно из условий свободы политической. Бороться с негативными последствиями “сексуальной революции” необходимо, но делать это вовсе не так, как предлагают сторонники РПЦ и КПРФ. Именно половое воспитание и просвещение может помешать разврату, а никак не репрессии против ни в чем не повинных детей, которых разного рода мракобесы готовы записать в "демоны". Проституция и разврат существовали всегда, и виной тому было вовсе не просвещение, а ханжеская мораль, проповедуемая учителями отца Артемия. Сексуальная революция, несмотря на все минусы, сделала главное, установив раз и (надеюсь) навсегда, что брак без любви куда более аморален, чем секс до и вне брака. Это крушение патриархальной семьи, в которой женщина была самой настоящей рабыней мужчины, обретение молодежью свободы просто-таки бесит наших моралистов, которые не брезгуют откровенной ложью, лишь бы запугать общество. В немудреных агитках таких "просветителей" растлевающая в прямом и переносном смыслах народ демократия противопоставляется благодетельному "порядку", – в зависимости от политической ориентации пропагандиста – либо сталинско-брежневского, либо православно-монархического типа.

 

К сожалению, попытки такого рода предпрнимают не только новоявленные отцы церкви, но и некоторые академики РАО и РАН, которые, в свою очередь, не ограничиваются сферой нравственности. Они ставят себе целью "духовное обновление общества" с помощью изменения светского характера российского образования, положив в основу ценности "Домостроя".

 

Эти “ученые” считают, что образование в новом веке будет основано на "синтезе науки и религии" [2]. Наука должна срочно идти на контакт с верой, иначе "неперестроившейся таким образом науке грозит гибель", так как "знание без веры мертво". Подобные утверждения показывают лишь то, что для науки мертв человек, их озвучивающий. Никакая наука не может существовать на религиозной почве - представьте себе физика, объясняющего, процессы квантовой механики вмешательством провидения [3].

 

Такая своеобразная перестройка науки должна формировать "внутренние мотивы поведения человека на основе его веры в целесообразность и нравственно-этическую безупречность именно такого поведения [какого – уважаемый читатель только что увидел – С. С.], связанная с осознанием возможностей и механизмов духовного продолжения собственного Я после физической смерти". В переводе на нормальный язык эта туманная тирада означает, что человек способен вести себя нравственно только тогда, когда уверен, что за гробом последует возмездие или награда - перед нами обычная вера в боженьку, неумело замаскированная наукообразной терминологией. В начале нашего века Г.В. Плеханов писал: "Обществу необходимо было бы позаботится о том, чтобы его члены научились смотреть на требования нравственности, как на нечто совершенно независимое от каких бы то ни было сверхъестественных существ" [4]. К несчастью для нашего общества, мораль вновь пытаются связать с религией, но эта тема - предмет отдельного рассмотрения. Но интересно все-таки, что имел в виду автор под "механизмами духовного продолжения собственного Я"...

 

Такие педагогические нововведения безусловно требуют подтверждения со стороны научных авторитетов. Такую чушь в работах классиков педагогики – Корчака, Дьюи или Макаренко – конечно, не найти. Поэтому теоретическую основу подобных новаций составили, в частности, труды К.П. Победоносцева и опыт деятельности епархиальных женских училищ. Позволю себе напомнить читателю, что именно по указанию Победоносцева в 80-е - 90-е годы XIX века в России была свернута программа поддержки земских школ, а взамен начали строить церковно-приходские, где полуграмотные дьяки сводили все обучение к закону божьему, церковному пению и началам письма и счета. А теперь доктора философских наук хвалят Победоносцева за осознание того, что "масса детей... должна жить насущным хлебом, для приобретения которого не требуется... сумма голых знаний". Проще говоря, зачем крестьянину знания – все равно от сохи никуда не денется, ему только богу молиться, да на царя-батюшку уповать. А если соображать начнет - то бунт приключиться может. Трудно всерьез представить себе в действии эту образовательную концепцию сегодня.

 

Тем не менее, именно она в слегка модернизированной форме положена в основу государственной политики в сфере образования. Во втором номере "Педагогики" за 1999 год В.Ю. Троицкий писал: " XIX век русского просвещения прошел в борьбе православной духовности с нигилизмом, то есть растлением духа" [5]. В действительности же, именно "нигилисты" (в их число автор записывает всех антиклерикалов от декабристов и либералов до большевиков) занимались народным просвещением, в то время как православные иерархи поддерживали закон о "кухаркиных детях", ограничивающий возможность получения образования 80% населения четырьмя классами. Еще в середине прошлого века "растление духа" было под таким хорошим контролем, что даже строки стихотворения:

 

О как бы я желал

В тиши и близ тебя

К блаженству приучиться! -

 

были запрещены цензором с таким комментарием: "К блаженству приучаться должно не близ женщины, а близ Евангелия" [6].

 

Но больше всего тревожит даже не это поразительное невежество, а вывод: "Будущее русского образования неразрывно связано с направленностью на нравственное развитие учащихся в свете национальных идеалов, на формирование национального самосознания, опирающегося на духовные традиции народа, на признание обязанностей человека перед государством... первостепенными по отношению к его личным правам и интересам... Это ставит ее [личность] в рамки здорового социального поведения."

 

Вот, наконец, и обнаружился заботливо спрятанный "скелет в шкафу". Оказывается, залогом российского возрождения должен стать самый обыкновенный национализм вместе с подчинениям личности "национальному" государству, что за последние два века наша страна проходила не единожды. Человеческая индивидуальность, по мысли этого и ему подобных теоретиков, должна быть подогнана под государственные интересы, то есть интересы правительства, конкретной группы лиц. Такая унификация проводилась в гимназиях царской России, в сталинских школах, в гитлерюгенде. И именно подобные суждения, а не сексуальная свобода или нигилизм, являются последней степенью нравственного и умственного разложения, как когда-то о них сказал Добролюбов.

 

Но чем дальше - тем больше появляется псевдоученых, готовых на реализацию проектов уничтожения свободомыслия в корне, в зародыше - в школе. И православная церковь не просто поддерживает, но и является главным сочинителем во всех таких теориях или практических начинаниях. "Православие испокон веков представляло общенародную идеологию," [7] – читаем на страницах все того же журнала. Только в этом контексте странно выглядят сведения о том, что монастыри владели крепостными крестьянами, а многие церковники перед революцией активно занимались организацией черносотенных погромов против евреев и интеллигенции, причем на государственные деньги. Еще более странно, а вернее – преступно, выглядят призывы взять эту идеологию на вооружение.

 

После изучения статей из журнала "Педагогика" и высказываний различных ответственных лиц создается впечатление, что светский характер образования находится на грани уничтожения. Еще в декабре 1998 года был проведен "круглый стол" на тему "Школьная политика государства и воспитание подрастающего поколения." [8] Обсуждение проблем превратилось в настоящую пропаганду православного характера образования, как необходимого для развития нашей "национальной идеи". Научный сотрудник НИИ семьи и воспитания РАО И.А. Галицкая заявила: "Судя по проведенным опросам, в обществе ощущается необходимость включения религиозной культуры в светскую систему образования и воспитания". Для "формирования духовно-нравственных качеств", разумеется. Точные результаты опросов, конечно, не приводятся. Ей вторит Иоанн Экономцев, заведующий в патриархии делами образования: "В России, по существу, одна конфессия," составляющая по эксклюзивным подсчетам батюшки 80% населения. Наконец, В.П. Зинченко, объявив мимоходом, что "образование и наука всегда оказываются первыми жертвами революционеров, бунтовщиков, реформаторов," призвал к сохранению православных традиций русского образования.

 

Но, может быть, так придирчиво исследуемый мною журнал – это просто исключение на общем светском фоне российской образовательной системы? Но нет, и эту последнюю надежду у читателя мне придется отобрать. Журнал "Педагогика" - это, фактически, официоз. В редколлегии журнала участвуют Л.П. Кезина - глава Московского комитета образования и Н.Д. Никандров - глава РАО, а главным редактором является В.П. Борисенков ― ее вице-президент. Эти академики РАО не столь давно попытались ввести в число обязательных предметов психологических факультетов вузов курс под названием "Начала христианской психологии", в котором, наверное, должно объясняться как онанизм, нигилизм и атеизм приводят к деградации человека. Пока эта затея не прошла, но неплохие шансы на реализацию у нее есть. Тем более, что на страницах этого же журнала министр образования РФ В.М. Филиппов заявил: "Мы с благодарностью откликнулись на важное предложение Его Святейшества Патриарха Московского и Всея Руси Алексия II . Речь идет о создании светско-религиозной комиссии по образованию, которая призвана освободить государственные образцовые стандарты, учебные программы, учебники и пособия от проявлений воинствующего атеизма." Что такое “воинствующий атеизм” министр не уточнил, дав светско-религиозной комиссии полную свободу толкований. Более того, он призвал всех своих починенных к работе "без отказа от светского образования, но при этом с тесным взаимодействием органов управления образованием и самих учебных заведений с православной церковью." [9] Из этих слов любому ясно, что светский характер образования вскоре останется лишь вывеской на "оцерковленных" учебных заведениях.

 

Пока речь шла лишь о теориях и планах. Но религиозное оболванивание детей уже идет. Уже действуют так называемые школы с этнокультурным (национальным) компонентом или русские школы, которые ставят себе первой задачей "духовно-нравственное воспитание подрастающего поколения на основе приобщения к традициям русского народа, к его истории и к православной культуре." К примеру, в концепции развития русской школы N 1148 много сказано о "величайших идеалах" русского народа, который умеет подчинять свои интересы "идеям добра и справедливости". В чем, как вы думаете, главная сила русского народа, дающая способность "так стойко переносить обиды, поругания и гонения, а в условиях лишь крайней необходимости дать отпор, сокрушить зло, простить и снова помогать своему бывшему врагу? Конечно же, в Православии." И далее: "Православная этика должна найти достойное место в государственном образовании России, так как именно Православие на протяжении всей истории государства Российского являлось залогом межэтнического согласия и терпимости." В общем, налицо возвращение к теории официальной народности графа Уварова, выраженной в знаменитой триаде: "Православие. Самодержавие. Народность." Правда, самодержавие воскресить пока не удалось, и в новой "национальной идее" его место заняло государство. По мнению своих создателей, русские школы должны послужить образцом для преобразования школьной системы по всей стране. Только закон об образовании пока мешает, да и его, как видно, обойти особых сложностей не составляет.

 

Кроме образцов школ уже существуют образцы учебников, которые должны придти на смену "элементам воинствующего атеизма". В 1998 году вышел в свет новый учебник для вузов по Новейшей истории Отечества под редакцией нынешнего замминиста образования А.Ф. Киселева [10], где проводятся приведенные выше идеи о богоизбранности русского народа. Там утверждается, в частности, что победа во второй мировой войне была одержана СССР благодаря "русской психологии, сформированной православной верой, истребить которую неспособны никакие комиссарские установки," а также, что летчик Покрышкин, "будучи русским боролся за русскую землю, за свою Родину и веру." Комментарии излишни.

 

Итак, налицо стремление православной церкви, ряда деятелей от образования и высших чиновников министерства образования воскресить богатые российские традиции промывки мозгов – на этот раз опять с помощью религии. Прямой обман, нарушения закона, исторические фальсификации – все имеющиеся средства уже пущены в ход. Цель ясна ― превратить детей в запуганных, закомплексованных людей, неспособных самостоятельно мыслить, а значит ― легко поддающихся любой, в том числе и откровенно черносотенной, пропаганде. В российской системе образования назрел переворот, у которого есть все шансы на успех. Если он удастся, то нам всем придется забыть о нравственном и культурном возрождении России на многие годы.

[dire]

პროგრესული კომუნისტები და ნაციონალები ეს რაღაც ახალია )

[nikusha_marx]

პროგრესული კომუნისტები და ნაციონალები ეს რაღაც ახალია

 

 

საერთოდ კომუნისტები რეალურად პროგრესული ძალა იყო... ამის ცოდნაც დიდი ისტორიული განათლებ არ სჭირდება... თან თუ პროგრესის განმარტება იცი..აი ნაციონალიზმი როგორც წესი რეგრესულია...გამონაკლისები ბუნებრივია არსებობს

[Siknadmo]

მოიდა ვანოს ფულეეეებიიიიიი....

სადა აქვს ვანოს ფული

[dire]

კი ძალიან პროგრესულები იყვნენ... და შედეგიც სახეზეა.... სადაც კი მოვიდნენ ის ქვეყნები აყვავებულია

ნაციონალიზმი კი... საფრანგეთში უკვე მინისტრები აღიარებენ რომ ზანგები პრობლემა ხდებიან.

გერმანიაში ისლამიზაციის უდიდესი პრობლემები დადგა და ეს საკითხები უმაღლეს დონეზე განიხილება.

მთელი ევროპა განცვიფრებით უყურებს თუ რა მოუტანა ზედმეტმა ლიბერალიზმმა და უტვინო საიმიგრაციო პოლიტიკამ.

ერთადერთი ერი რომელიც დეკლარირებულად აშენებს ნაციონალისტურ სახელმწიფოს არიან ვინ? ;) სწოოორიაა ებრაელები

ის ებრაელები რომლებიც აშშ-ში და ინგლისში ტოლერანტობის, პოლიტკორექტულობის და საიმიგრაციო კანონების ყველაზე დიდი მომხრეები არიან, თავის ქვეყანაში , ისრაელში უკიდურეს ნაციონალისტურ სახელმწიფოს ქმნიან...

 

ჭკვიანი ხალხია... ვერაფერს იტყვი... უდიდეს პატივს ვცემ...

 

მართლაც რომ უფლის რჩეული ერია...

 

 

ჩვენნაირები კი...

 

მატრაბაზი ერები...

 

მკვდრადშობილ და უსულო და უმომავლო იდეებს ვიკვიატებთ მოდას აყოლილები...

იმიტომ ვართ ადვილი სამართავები...

[nikusha_marx]

dire

 

კი ძალიან პროგრესულები იყვნენ... და შედეგიც სახეზეა.... სადაც კი მოვიდნენ ის ქვეყნები აყვავებულია

 

რატომ გიყვარტ ხოლმე ასეთი მაღალი ტონალობის განცხადებები??? ჯერ ერტი რატომ გგონია რომ იმ ქვექნებში აუცილებლად კომუნისტები იყვენ??? ისინი იყვნენ იდეოლოგიის ქვეშ შენიღბული სხვადასხვა სახის ადამიანები, ბევრს კიდევ არ გამოუვიდა სხვადასხვა მიზეზების გამო... ახლა მოდი თემას მიუბრუნდი რას ეძახი შენ პროგრესს??? ეს არის მტავარი თორემ ის რომ რუსეტი სადაც მტელ იმპერიაში განათლების დონე არ აღემათება (30-40 პროცენტს, მათ შორის საქართევლოში) რამდენიმე ათწეულში ლამის ასპროიცენტიანი განათლებით დატოვეს, შემოირეს ყველზე პროგრესული მუშების დაცვის და სოციალური დაცვის სისტემა, მეცნიერება აიყვანეს სახელმწიფო პოლიტიკის დონეზე, ქალების ემანსიპაცია მოახდინეს, და ასე შემდეგ... ხოლო ის თუ როგორ ცხოვრობს ადამიანი ეს მგონი არავითარ კავშირში არ არის პროგრესთYან... საუდის არაბეთსი არამგონია შენზე მეტად იყვენენ პროგრესულები მიუხედავად იმისა რომ მრავალჯერ უკეთსი ცხოვრების პირობები აქვთ,...

 

ებრაელები ნაციონალისტურს კი არ აშენებენ, არამედ ფაშისტურს, ისრაელს ჰქონდა საშუალება მართლა აეშენებინა კარგი სახელმწიფო სადაც სხვადასხვა ერები ერთად იცოვრებდნენ ამის მაგივრად ფაშიზმი ააყვავეს, ისე კი ისრაელს მისი ლობი რომ არ ჰყავდეს არამგონია იმის მეათიასედეი გაეკტებინა რასაც აკეტებს ახლა...

 

ევროპაშI შენ გგონია ის რაც მოხდა იმიტომ ხდება რომ ისინი დებილები არიან?? უბრალოდ ამას ეკონომიკური ახნსა გააჩნია, მრავალი წლის განმავლობასი ევროპა სხვების ხარჯზე ცხროვრობდა და რეალურად დღეს აღმოჩნდა რომ არა იმიგრანტები უბრალოდ ეს ქვეყნებ მალე გადასენდება და იმიტომაც გაჩნდა ამ ქვეყნებში უამრავი მიგრანტები...

 

 

ასე რომ ნაციონალიზმს ტყუილად აქებ, მცირედი დაკვირდებაა საჭირო რომ მიხვდე ნაციონალიზმის ხვისი ზიზღისა გარეშე უბრალოდ შეუძლებელია... ისე რატომ არ მოგწონს საააკაშვილის რეჟიმი??? ზვიადის მერე მსგავსი ნაციონალისტი არავინ არის...

[dire]

ჩემო ნიკუშა.

 

დავიწყოთ იმით რომ მე არ ვიცი ვინ იყო და რას იყო ამოფარებული. მაგას არც აქვს დიდი მნიშვნელობა... ფაქტი ერთია მაგ სისტემამ ვერ გაამართლა. ანუ იდეავე აღმოჩნდა მკვდრადშობილი. დაახლოებით იგივე რაც გლობალიზაციაა...

 

რაც შეეხება პროგრესს.

ასჯერ მაგაზე მეტი და გაცილებით ეფექტური პროგრესი მაოხერხა დასავლურმა ცივილიზაციამ. და ეს ყველაფერი მილიონობით ადამიანის განადგურების გარეშე

 

ისრაელი არაა ფაშისტური არნაირად. მაგრამ არის მკაცრად ნაციონალიზმის განხრით განვითარებადი. და ეს მათ ვითარებაში, როდესაც ირგვლივ უზომოდ აგრესიული და მტრულად განწყობილი გარემოცვაა, ერთადერთი გამოსავალია.

 

რაც შეეხება ნაციონალიზმის ტყუილად შექებას ამაზე ჩემო ნიკუშა ბევრი დავა მქონია, მაგრამ საბოლოოდ, ამ აზრამდე მივედი. არანაირად არ ნიშნავს ნაციონალიზმი სხვის ზიზღს. აბსოლუტურად არ მეზიზღება მე პირადად არცერთი ერის წარმომადგენელი. ყოველ შემთხვევაში იმის გამო არ მეზიზღება რომ რაიმე კონკრეტული ერის წარმომადგენელია. მეტიც. მე ვფიქრობ რომ ნებისმიერი ერის წარმომადგენლის ცხოვრება შენს ქვეყანაში უნდა იყოს სრულად დაცული. მაგრამ!!! არის ერთი მარტივი ჭეშმარიტება. უმარტივესი. არასოდეს არ ეყვარება თურქს შენი ქვეყანა თურქეთზე მეტად. სომეხს სომხეთზე მეტად და აზერბაიჯანელს არზერბაიჯანზე მეტად. რუსებზე ხომ არაფერს ვამბობ. ამიტომ. არის მხოლოდ ერთი გამოსავალი. აფხაზი და ოსი უნდა გყავდეს იგივენაირად როგორც ხარ შენ. ანუ ისინც ქართველები უნდა იყვნენ ამ ქვეყანაში. და არ უნდა გაგიტყდეს და არც უნდა იფიქრო რომ ეს გასატეხია რომ დავუშვათ აფხაზი გყავდეს პრეზიდენტი და ოსი პრემიერი. მაგრამ... სომეხი არ უნდა იყოს პრეზიდენტი... ისევე როგორც რუსი, როგორც საქსი, ებრაელი და ა.შ. იმიტომ რომ არსებობს ძალიან დიდი საფრთხე, რომ მან რაღაც მომენტში მიიღოს გადაწყვეტილება რომელიც ავნებს საკუთარ ქვეყანას თავისი ისტორიული სამშობლოს სასარგებლოდ. აი ეს არის და ეს. თორემ უნდა მუშაობდეს კიდეც, უნდა ცხოვრობდეს კიდეც ღირსეულად, და ყველა სხვა შესაძლებლობაც უნდა ჰქონდეს.

აგრეთვე საიმიგრაციო პოლიტიკასაც უნდა დაფიქრებით მიუდგე. მაგრამ ეს კიდევ ცალკე თემა...

 

ნუ მიშას ნაციონალიზმი ხომ საერთოდ სასწაული იყო ) ადამიანს აბსოლუტურად ეკიდოს თავის ქვეყანა და ეროვნება, უპრობლემოდ ანადგურებდეს თავისი ერის საუნჯეს და იყოს ნაციონალისტი ეს რაღაც ნონსენსია

Edited September 14, 2009 by dire

[nikusha_marx]

ჩემო ნიკუშა.

 

დავიწყოთ იმით რომ მე არ ვიცი ვინ იყო და რას იყო ამოფარებული. მაგას არც აქვს დიდი მნიშვნელობა... ფაქტი ერთია მაგ სისტემამ ვერ გაამართლა. ანუ იდეავე აღმოჩნდა მკვდრადშობილი. დაახლოებით იგივე რაც გლობალიზაციაა...

 

რაც შეეხება პროგრესს.

ასჯერ მაგაზე მეტი და გაცილებით ეფექტური პროგრესი მაოხერხა დასავლურმა ცივილიზაციამ. და ეს ყველაფერი მილიონობით ადამიანის განადგურების გარეშე

 

ისრაელი არაა ფაშისტური არნაირად. მაგრამ არის მკაცრად ნაციონალიზმის განხრით განვითარებადი. და ეს მათ ვითარებაში, როდესაც ირგვლივ უზომოდ აგრესიული და მტრულად განწყობილი გარემოცვაა, ერთადერთი გამოსავალია.

 

რაც შეეხება ნაციონალიზმის ტყუილად შექებას ამაზე ჩემო ნიკუშა ბევრი დავა მქონია, მაგრამ საბოლოოდ, ამ აზრამდე მივედი. არანაირად არ ნიშნავს ნაციონალიზმი სხვის ზიზღს. აბსოლუტურად არ მეზიზღება მე პირადად არცერთი ერის წარმომადგენელი. ყოველ შემთხვევაში იმის გამო არ მეზიზღება რომ რაიმე კონკრეტული ერის წარმომადგენელია. მეტიც. მე ვფიქრობ რომ ნებისმიერი ერის წარმომადგენლის ცხოვრება შენს ქვეყანაში უნდა იყოს სრულად დაცული. მაგრამ!!! არის ერთი მარტივი ჭეშმარიტება. უმარტივესი. არასოდეს არ ეყვარება თურქს შენი ქვეყანა თურქეთზე მეტად. სომეხს სომხეთზე მეტად და აზერბაიჯანელს არზერბაიჯანზე მეტად. რუსებზე ხომ არაფერს ვამბობ. ამიტომ. არის მხოლოდ ერთი გამოსავალი. აფხაზი და ოსი უნდა გყავდეს იგივენაირად როგორც ხარ შენ. ანუ ისინც ქართველები უნდა იყვნენ ამ ქვეყანაში. და არ უნდა გაგიტყდეს და არც უნდა იფიქრო რომ ეს გასატეხია რომ დავუშვათ აფხაზი გყავდეს პრეზიდენტი და ოსი პრემიერი. მაგრამ... სომეხი არ უნდა იყოს პრეზიდენტი... ისევე როგორც რუსი, როგორც საქსი, ებრაელი და ა.შ. იმიტომ რომ არსებობს ძალიან დიდი საფრთხე, რომ მან რაღაც მომენტში მიიღოს გადაწყვეტილება რომელიც ავნებს საკუთარ ქვეყანას თავისი ისტორიული სამშობლოს სასარგებლოდ. აი ეს არის და ეს. თორემ უნდა მუშაობდეს კიდეც, უნდა ცხოვრობდეს კიდეც ღირსეულად, და ყველა სხვა შესაძლებლობაც უნდა ჰქონდეს.

აგრეთვე საიმიგრაციო პოლიტიკასაც უნდა დაფიქრებით მიუდგე. მაგრამ ეს კიდევ ცალკე თემა...

 

ნუ მიშას ნაციონალიზმი ხომ საერთოდ სასწაული იყო ) ადამიანს აბსოლუტურად ეკიდოს თავის ქვეყანა და ეროვნება, უპრობლემოდ ანადგურებდეს თავისი ერის საუნჯეს და იყოს ნაციონალისტი ეს რაღაც ნონსენსია

 

პრობლემა იცი რაშია??? დასავლური ცივილიზაცია პროგრესისკენ 500 წელი მიდიოდა.,... ეს კი იგივე პეიროდში 30-40 წელიწადში გაკეთდა... ასე რომ საუბარი იმაზე რომ იდეა იყო მკვდადშობილი ესეც არასწორია...ჯერ ძალიან ცოტაა დროა გასული იმისტვის რომ რაიმე შეაფასო, დაწერა 1993 წელს ფუკუიამასმ რომ დასრულდა ისტორიაო და დრეს აღარ დარჩა სერიოზული ადამიანი ვინც არ დასცინის...

 

კომუნიზმის იდეა რომ ცუდი ყოფილიყო დღეს ისეთივე დღეში იქნებოდა ევროპა როგორშცი დღევადნელი აზიაა.... დღესი 1 დოლარი ხელფასი და 15 საათაიანი სამუშაო გრაფიკი...

 

ნაციონალიზმს რაც შეეხება, ნაციონალიზმი უბრალოდ ვერ არსებობს ხოლმე სხვისი ზიზღის გარეშე... შენ არ ხარ ნაციონალისტი, იმიტომ რომ რასაც სენ ამბობ ეს არ არის ნაციონალიზმი, ნაციონალიზმი შენი ერის ღვთიური მისიაში დარმწუნებულობა, შენი ერის სხვაზე უპირატესობაში დარმწუნებულობაა, თორემ მასე მეც ნაციონალისტი გამოვდივარ იმიტომ რომ ადამიანის დაყოფა ეროვნეის მიხედვით გულისამრევად მიმაჩნია, მაგრამ ვაი რომ ამას სწორედ ჩვენი ნაციონალისტური მტავრობა აკეთებს... ისე კი რალურად რომ თქვა სხვა ერის წარმოამდგნელები უფრო დიდი პატრიოტები არაინ ხოლმე ინტეგირები შემდეგ ვიდრე თავად ადგილბრივიები და ამას მარტივი ფსიქოლოგიური ახსნა გააჩნია.. მათ ხომ ერვნების გამო კოპელქსი აქვთ და ამის ცდილობენ პაპზე უფრო კათოლიკეები იყვნენ...

 

ერიხ ფრომს აქვს ძალიან კარგი განმარტება ნეკროფილური აზროვნების ადამინების, ასეთი იყო ჰიტლერი და ასეთია მიშაც, მას სძულს მისი სახელწმიფო, სძულს მისი ერი მაგრამ ამავდროულად ის როგორც წესი ყველაზე დიდი ნაციონალისტია იმიტომ რომ შეუძლებალია ადამიანმა მარტო ადამიანები ისე რომ ზიღზის ობიექტი არ გყავდეს...

ასეთ ადამიანებს უყვართ წესრიგი, უვართ მოწესრიგებული გზები, ავტოტრასები და ასე შემდეგ მარგამ მათი ყოველი ნაბიჯი არის მიმართული ნგრევისკენ ასე იყო ჰიტლერის დროს და ვაი რომ ასეა მიშას შემტხვევაში...

 

 

ისრალეს რაც შეეხება ისრალეს ჰქონდა შანსი აეშენებინა კარგი სახელმწიფო სადაც არაბები არ იქნებონენ ჩაგრულკები, ამის ნიშანი 40 იანი წლების პირველი ნახევარი იყო როდესაც დასავლური კომპანიების წინაღმდეგ არაბი და ებრაელი მუშები ერტად იფიცებოდნენ მაგრამ მათ სხვა რამ არჩიეს... თანაც მათ ბედად ევროპას ჯერ კიდევ აქვს ჰოლოკოსტის სინდრომი...