ძველი არაბეთი იყო პოლითეისტური ეგვიპტის მსგავსად.

არაბებს ყველაზე მეტად უყვარდათ მზის ქალღმერთი – "ილლაჰატ" და მთვარის ღმერთი ალ-ილაჰი, მზის დედოფლის ქმარი, რომელთაც ჰყავდათ სამი ქალიშვილი: ალ-ლათი – მზე, ალ-უზა – პლანეტა ვენერა და მანათი – ბედისწერის ქალბატონი.

არაბებს ჰყავდათ შემდეგი ღმერთები:

ალლათი – მზისა და ცის დედოფალი

ვადდი – მთვარის და მორწყვის უფალი

დუშარა – ნაბატეას მთავარი უფალი

ალ-კაუმი – ნაბატეური ომის და ღამის უფალი

ალ-კუტბაი – მეცნიერების ნაბატეური უფალი ღმერთი

მანათი – ბედის ქალღმერთი

მანაფი – ელვის უფალი

ნასრი – ღმერთი-წინაპარი, საბას და კატაბანის ოაზისთა მეუფე

ალ-უზზა – პლანეტა ვენუსის პრინცესა

ხუბალი – ცისა და მთვარის უფალი, რომლის მთავარი ტაძარი მდებარეობდა ქალაქ მექაში. კააბას ადგილას მისი ტაძარი იყო.

ნახი – სიბრძნის ღმერთი. აქლემების მფარველი და წინაპარი არაბთა.

ოროტალტი – მასზე საუბრობდა ჰეროდოტე

რუდა – უმაღლესი ქალღმერთი.

მისტიკური არსებები არაბულ მითოლოგიაში:

გულები – კანიბალი დემონი მაქციები.

ჯინები – წარმართულ არაბეთში ღვთაებები. ისლამში კი – ბოროტი სულები.

იფრიტები – ფრთოსანი ცეცხლოვანი დემონები, რომლებიც ცხოვრობენ მიწისქვეშ. არიან კაცი იფრიტები და ქალი იფრიტები.

მარიდები – კეთილი ან ბოროტი ეთერული უსქესო დემონები.

ზოგიერთი მეცნიერები ალ-ილაჰს მიიჩნევენ ფინიკიუური "ელის" ანალოგად და თვლიან არაბული ღმერთები მამად, ხოლო ილლაჰატს დედად. ზოგიერთები კი ალ-ილაჰს მიიჩნევენ ელის ძედ.

კოდი: ძველი არაბეთის მითოლოგია და რელიგია