აზრი თავში იბადება, სიტყვით გამოიხატება, საქმით სრულდება და ჩემთვის მთავარია აზრი! ( ვიასა, „მაჰაბჰარატა“)

აი ასე... ითხოვდით და მოგეცათ! საზოგადოების მოთხოვნა ბაზრებს არეგულირებს და მე რას მიზამდა?!

ამ ყველაფერს თქვენთვის, თქვენი ხათრით და მოთხოვნით ვწერ. ჩემი ინტერესის ნატამალი არ დევს ამ ტექსტში...

აი, მეც ხომ გამომივიდა ისეთი პროლოგი, წინასაარჩევნოდ რომ უსწრებს ხოლმე „ასარჩევთა“ მიმართვებს?!

ჰოდა, კამპანიას გაუმარჯოს!

ნუში აყვავდა, დედების, ქალთა და სხვა ათასგვარ ჭინჭყლთა დღეები გადავაგორეთ, ანუ გაზაფხული დგას.

რა თქმა უნდა სრულ ჭკუაზე ვარ, შესაძლებლობის ფარგლებში. ცხადია, გარემო პროცესები, ანუ ბუნიობის პერიოდიც თავისას შვება... ბოლო პერიოდში არ დაგვკლებია ციანიდი, წყევლა, ხანძარი, მიწის ძვრა, ვეტო, ვიზალიბერალიზაცია, ვანდალიზმი, შუშის ჭერი, გრიგალი, საფლავის ხამები, თბილისიც კი, გარევაჭრობის გარეშე...

ჰმ..

ერთი სიტყვით, წისქვილმა მოგვაკითხა, - „ჩემი დოლაბი მაიტათ! წაღება რომ იცით, დაბრუნება არ უნდა იცოდეთო?!“

როგორც დიდი პაბლო ესკობარი ამბობდა: ვისაც სათქმელი აქვს, ის ყოველთვის ჩუმადააო! არადა, ჩვენ ბავშვობიდან გვასწავლიდნენ, რომ სათქმელი უნდა ითქვას! ვისი სათქმელი? როდის? და სად? - ეგ ცალკე თემაა...

ცხოვრებისეული გამოცდილებით" მხოლოდ იმ აზრის გამოტანა შეიძლება, რომ ეგ რაღაც „ ცხოვრებისეული გამოცდილება“, ფაქტიურად, არც არაფერში გვარგია...

ისეთ რამეს შევიცხადებთ ხოლმე და ისეთ რამეზე ავიჩეჩავთ მხრებს, - ეს როგორ დაგვემართაო! ეს რა ხდებაო!? თითქოს ან საქართველოს ნაკრებს შეეძლოს უკეთესი თამაში, ან პირველად მოდის „ქარი“ მილიონების წასახვეტად კონკრეტულ მისამართებზე.

თუმცა, ვიღაცეების ჯინაზე და გასაკვირად, ჯერ კიდევ შემორჩა ხალხი, რომლებსაც აქვთ უკეთესის მოლოდინი, დალოდების კულტურა და, მხოლოდ, იგავ-არაკების საკითხის უარყოფითად გადაწყვეტის შემთხვევაში იგინებიან.

სტადიონთან და ქართულ ფეხბურთთან დაკავშირებით, აქვე ჩამოგაწვდით იდეას - მოედანზე, ბალახოვანი საფარიდან გამომდინარე, გავაშენოთ საჩვენებელი ფერმა, ცენტრში ყველის მუზეუმით. და ჩვენ გვექნება ყველის ყველაზე დიდი მუზეუმი მსოფლიოში, რომელიც სარგებელსაც მეტს მოიტანს და სიამოვნებასაც. ცნობადობა- სიამაყის ინდქესს ხომ გაზრდის და გაზრდის!

დიახ ბატონებო! ტრიბუნები უნდა ვაქციოთ სავაჭრო ტერასებად და წელიწადის ყველა სეზონზე გავმართოთ საერთაშორისო ფესტივალები. და არავითარი რაგბი მაგ სტადიონზე! ახლა ქართულ რაგბს აკლია ფეხების დაბორკვა და დათარსვა. დაეტიონ იქ, სადაც არიან, ან ახალი აუშენონ...

რაა? მოქალაქეს ყველი არ უყვარს? ჩვენ გვიყვარს ბატონო და თუ სურვილი ექნება, სიამოვნებით გავესაუბრები „ჭეშმარიტ უმრავლესობაზე“...

ერთხელ მიქარვა შეცდომაა, მეორედ - სიბრიყვე და მესამედ რომ დიაგნოზია გულში ყველამ ვიცით. ვერც აბი გლუკოზაზე პირის გაღებას დაგვასწრებენ, იმიტომ რომ პირველი ცათმფრენის ნატურა ჩვენებური ქათამი იყო. მაგრამ, აბა გაბედოს და ეგ ამბავი სხვამ გვატაკოს ცხვირში, თვალში, პირში... აქ ამბავი ატყდებააა!!!

მთავარია, ქართველობა სხვამ არ წაგვართვას, თორემ ერთმანეთს რას ავახევთ, დავახევთ და ჩავახევთ, ეგ არავის საქმე არაა... და თქვა საბამ არაკი „ძალა ერთობისა“...

ერთობის ძალა დღეს საპარლამენტო უმრავლესობა-უმცირესობის ორგიებში ბუდობს და ჩვეულ სტილში გრძელდება, კოდური სახელწოდებით - „ჩემი სიდედრი შენსას სჯობია“...

„რჩეულნო!“ „მამულიშვილნო!“ ვიცით, რომ „კანონშემოქნედებითი“ ისევე როგორც ნებისმიერი პროცესი“ სასიამოვნოა, მაგრამ... ერთხელაც იქნება, ჩვენც მოვდუნდებით და უუუჰ, როგორ ვისიამოვნებთ!...

ხომ ხედავთ, ჯანდაცვამაც დაასკვნა, რომ პარლამენტის ქუთაისის შენობაში დიდ ხანს ყოფნა სიცოცხლისთვის სახიფათოა. მანდ თქვენ თუთუნის მოსაწევად შეგიშვით თუ სააზროვნოდ?! ალბათ მაგ საგანგაშო მონაცემების ბრალია, რომ იურიდიული კომიტეტის თავმჯდომარეს განსხვავებული აზრის აღქმის და საკუთარის კორექტულად ჩამოყალიბების სერიოზული პრობლემა აქვს. თუმცა, მისი უნიკალური შესაძლებლობები - ერთდროულად დაგმოს კანდელაკის, დოლიძის და აბაშიშვილის უნარები და გამოხატვის თავისუფლება, გასათვალისწინებელია.

ყველამ ვიცით, რომ ირონიული ღიმილი განაწყენებულებს აქვთ...

ხოლო „38 თუთიყუში ერთი დიდი დანაყრებული გველის ტოლია“...

დამსახურებული პარლამენტარი ქანთარია, შვილიშვილის მონაყოლს რომ არ დაეზაფრა, ისე აზრზე არ იყო, ქვეყანაში უმუშევრობა რომაა და ბავშვებს ბევრ რამეზე სწყდებათ გული.

სამუშაო საათებში კეთილი ინებეთ და ტრიბუნას უყურეთ. ფილმების ყურება სახლში საკუთარ ტახტზეც გეყოფათ. 4 წელი რომ მარჯვენა მხარ-თეძოზე გძინავთ და წინასაარჩევნოდ მარცხენაზე რომ გადაგორდებით ხოლმე ნაწოლები ხომ არ გეწვით?

ერთადერთი რაც მანდ არ გეზარებათ, პრეზიდენტის ვეტოს დაძლევაა და ტაში.

იურიდიულმა კომიტეტმა მხარი არ დაუჭირა ე.წ. მოსმენების კანონთან დაკავშირებით პრეზიდენტის მოტივირებულ შენიშვნებსო.

უფ, არამოტივირებულებს ხომ სულ თითის გაყოლებით კითხულობენ... ნეტაი თავს არ იტყუებდე და მაგ ხალხს არ აწუხებდე მარგველ! განა ჩვენ არ ვიცით, მაგ რაღაცეებს იმიტომ ინიშნავ, რომ მერე ისე შენიშნო სადაც საჭიროა, თითქოს რამეს აკეთებდე... აბა მანდ ჯდომის და ჩვენი ნაოფლარის თქვლეფის 3 წლიანი ვარდისფერი პერიოდი რამეთი ხომ უნდა გაამართლო? იმ პრეზიდენტის სკიპტრას კიარადა ვეტოსაც როგორც შაიტან, ისე გამაიტან ხოლმე... თუ დადება არ იცი შეკაცო. შეეშვი, ისევ ტექსტილს და ჰაზროვნებას მიაწექი...

და აქ უნებურად მოდის შენი კანდიდატურის თავზე მომხვევის ხმამაღალ ტონებში მოხსენიების სურვილი, თუმცა, რაღა დროს...

ზოგიერთს ფანტაზიამ და ამბიციამ იქამდე გაუქაჩა, რომ, აღდგომის დღესასწაულის მოახლოვებასთან დაკავშირებით, დღის წესრიგში დგება გენიოს, ერისკაც, სახელგანთქმულ, ღვაწლმოსილ და დამსახურებულ მიცვალებულთა გადახარისხების საკითხი. ამ კვირაში პიკს მიაღწია ბრძოლამ კეკეს ადგილისთვის მთაწმინდაზე. ადგილი დასწრებაზეა! ზოგადად საქართველოში საფლავიც დასწრებაზეა და შურიც... საუკუნეებია 3 საფლავს და ერთ აკვანს დაეძებს ქართველობა და ამასობაში ამდენი აკლდამისმაძიებელი გაგვიზრდია...

დამშვიდდით ხალხო. ამ პირველების ქვეყანას ოდესმე იუნესკო პანთეონად თუ არა, არამატერიალური კულტურის ძეგლად მაინც გამოაცხადებს და ყველას გვეშველება.

დიახ! ჩვენი ყველას ადგილი პანთეონშია და ამიტომაც გვაქვს გარდაცვლილთა აღიარების ტრადიცია, რადგან ცოცხლებს მიწაში მხოლოდ სიტყვიერად დებენ სიკვდილამდე.

ბოლოს და ბოლოს გაიგეთ - ყველაფერი ისე კი არ იკითხება, როგორც იწერება, კაცო...

ორთაჭალაში, ბიზნესსახლის მიმდებარე ტერიტორიაზე, სამთავრობო ქალაქი აშენდება ერთიანი სამთავრობო სივრცე, რომელშიც პრაქტიკულად ყველა სამინისტრო განთავსდებაო.

ქვეყანაში, სადაც ამდენი უსახლკაროა, მთავრობა პრიორიტეტად სამთავრობო ქალაქის მშენებლობას მიიჩნევს. აქ კომენტარი უადგილოა, რადგან უკვე შემჩნეულები ხართ პრიორიტეტების განსაზღვრის „თავისებურ არგუმენტირებაში“.

ზოგს კარგი მადა კარგ გემოვნებაში ერევა. ძალიან თუ შეგეშინდება, შეიძლება, შიში შთაგონებად იქცეს...აქაც თავს იჩენს პანთეონში ამქვეყნიური ცხოვრების ხიბლის ქვეცნობიერი. ჩნდება ეჭვი, რომ იდეის ავტორმა, სამთავრობო ქალაქის სივრცეში, მთავრობის წევრთა პანთეონის ადგილიც გაითვალისწინა.

ის ხალხი - სულ რაღაც მიზეზს რომ ეძებენ, სხვის მიერ თქმულ სიმართლეში - რატომ თქვაო?. „უმიზეზოდ“ არასოდეს უთქვამთ სიმართლე ალბათ ასეთებს. )) გინდათ თავის მოტყუება? ვინ გიშლით ბატონო?

წინასწარი შეშფოთებას და აკვიატებულ შიშებს, ზოგჯერ, სარგებლობაც მოაქვთ.

ედისონს, რომ სიბნელის პათოლოგიური შიში არ ჰქონოდა, შესაძლოა, ნათურა დღემდე გამოუგონებელი ყოფილიყო.

სპარტაში მაგალითად, შეკითხვაზე მოუფიქრებელი პასუხის გაცემისათვის, აღმზრდელი აღსაზრდელს ცერა თითზე კბენდა...

ჯეჯე! მთავრობის პიარი კი არა, სანამ ჯერ კიდევ განათლების მინისტრი გქვია, მოახერხე ისე, რომ პედაგოგებს, რომლებსაც განათლება შეაქვთ თაობებში, სწორი მეტყველება ასწავლო მშობლიურ ენაზე.

პრაქტიკამ გვაჩვენა, რომ ჭკვიანური სახით ყველაზე ხშირად შეიძლება აღმოჩნდე იდიოტურ სიტუაციაში.

ყავამშვიდობისა!

კატო ჩულაშვილი