გვარიანი დრო გავიდა საჯარო და ჯგუფური ყავის სმის ბოლო სეანსიდან „ პლანეტაზე“.

გზააბნეული ქარის მოტანილ და მერე უკან წაღებულ რამე-რუმეებს, ისევ კეთილსინდისიერად მოყვანილი ყავით დალოცვილი მშვიდობა გერჩივნოთ.

სიმშვიდე თუ არა, კოფეინი ხომ მაინც შეგრჩებათ ორგანიზმში? ფინჯანში კიდევ - ყავის ნალექი, რომელზეც შეგიძლიათ წარსულიც დაინახოთ, აწმყოც და მომავალიც. თუ განჭვრეტილმა ვერ დაგაკმაყოფილათ, რომელიმე (სასურველია უფრჩხილო) თითით შეგიძლიათ „გულიც გახსნათ“ - იმედები და მოლოდინები გაიუმჯობესოთ.

ბავშვობის ზღაპრებიდან შემორჩენილი სიბრძნით, თუ სწორად მახსოვს, ქვეყნად მხოლოდ სამი რამაა, რასაც უკან ვეღარ დააბრუნებ - დრო, სიტყვა და შესაძლებლობა…

ამიტომ, გამოყენებას უნდა ექვემდებარებოდეს ყველა შანსი. ხოლო ზოგიერთის მცდელობა - იყოს "ყველასთვის კარგი", უმადური უტოპიაა, თანაც იაფფასიანი პარფიუმის სუნი უდის. ჩემი აზრით, სრულიად საკმარისია, არ იყო "ყველასთვის ცუდი". დანარჩენზე სხვებმა ინერვიულონ...

„დიდმა შესვენებამ“ დაგვარწმუნა, რომ ყავის სმის და ერთად შეკრების უამრავი მიზეზი არსებობს. ზოგჯერ უმიზეზობაც მიზეზია... თუ არ გჯერათ, ჯიჯის კითხეთ, ალფაიძეს!

ისე, ამ ქვეყანაში „მოქალაქეზე“ ნაკლები არ უნდა იყო, თუმცა, ამისთვის ჯერ ყველა მზად არ ვართ, ამიტომ, ჯიჯით დავიწყოთ...

ჯიჯი რამ გამახსენა? შალიკო ხვინგიაძემ და თოვლმა, ბატონო. ჩვენ რომ გვჭირდა გასულ კვირას, ზუსტად მასეთ ყინვა-ყიამეთში გადალახა ალპები მაგ კაცმა და ვიღას ახსოვს სუვოროვი? აცხონოს უფალმა! მერე რა, რომ ზამთარია?!

ალპები და სუვოროვი დიდი ამბავი! აგერ, პიპინია ერისთავმა, საკუთარ ცხენს გამოასწრო პორტ არტურიდანო, - იტყვის ვინმე. გამოასწრო და კარგიც ქნა.

უფრო კარგ ამბავს გეტყვით - პაპაჩემმა, იოსებ ლიმონიჩმა, ბესარაბია - ბუკოვინას საზღვართან იმდენი იჩალიჩა, კოჭში ტყვია გაირტყა და სახლისაკენო!- უბრძანეს. რა ექნა ვახ! უნდოდა ახლა მაგას ფრონტის წინა ხაზი? კატუშა შეუყვარდა ნემეტნავად და სახლში ეჩქარებოდა. ქალი კი საუკეთესო არგუმენტია ჯარისკაცისთვის სახლში დასაბრუნებლად, განსაკუთრებით ევროპის ტერიტორიაზე.

ევროპულ კავშირებზე ვოცნებობთ, მაგრამ ევროკავშირში ღობის იქით არ გვიშვებენ - პატარები ხართ კი არა და, აღზრდა გაკლიათ დემოკრატიული ღირებულებებითო. თუმცა, ახალ პრემიერ-მინისტრს სულაც არ დაუტოვებია გაუზრდელის შთაბეჭდილება საკმაოდ წარმომადგენლობით ვიზიტზე. შეფასებები მართალია არაერთგვაროვანი იყო, მაგრამ იმასაც ხომ გააჩნია - ვინ აშუქებდა?

რაც გინდა უძახო, მოუწოდო, ჟესტიკულაციით მიანიშნო, ვერ ხვდებიან მეოთხე ხელისუფლების წარმომადგენლები, რომ „ნაციონალურ“ დემაგოგიაზე უარი თქვან. ისე, მაგათიც მესმის - ასეთი „რეზკი იგნორი“ არ გამოდის. ბოლო-ბოლო 9 წელიწადი თანაარსებობაც რაღაცას ნიშნავს. თანაც არსებობასაც გააჩნია. სამომხმარებლო კალათასაც და ზოგიერთის საარსებო მინიმუმსაც. ყველას კალათში გიტარა ვერ იქნება. ზოგი სალამურს აკვნესებს და ზოგიც გარმონს გაწელავს. ინდივიდუალური, სეზონური და დროებითია ეს ყველაფერი. ბაზარი და სავალუტო ბირჟა თავისას მოითხოვს, ბიუჯეტი - თავისას - ამაოებას ამაოთას. „ნაციონალური“ გადმონაშთებიც, თითქოს, „ეკლესიასტეს“ იმედად არიან, თუმცა, ჯერაც ვერ გაითავისეს, რომ არს ჟამი „ ენის ჩაგდებისა“ ...

თებერვალი დადგაო, ხეში წყალი ჩადგაო...

ხეში წყალი, იოანე გაღლეტილის, ყოფილი მრისხანეს და ამჟამად ბრალდებულის თვალში კი ნიანგის ცრემლი. თუმცა, რა გვიკვირს? ეს ხომ „ხერხემლობას“ იბრალებდა თუ აბრალებდნენ და არა „რკინის კაცობას“?! ოჯახი დამეჩაგრა ჩემს გამოო... თუმცა, მტკნარ სიცრუეზე გადაღებულ მომლაშო სანახაობამდე იყო ბრძანება ორ გვამზე და ვანოს კრავთა ჩვეული დუმილი...

სანახაობა სამაგალითოდ დასჯისათვის ნამდვილი სისხლით და ნამდვილი ტყვიებით. მოკლედ, განკარგულების გამცემმა, გრამატიკაში დაკარგულმა ენაბლუმ ერთი თქვა, მეორე „უპირომ“, პირდაპირი და ირიბი გაგებით, - მეორე. ვანოს ამოთქმულ ორად ორ წინადადებაში, თურმე, იმდენი სათქმელი ყოფილა, გივი თარგამაძეს მისი მოკლე შინაარსის გადმოსაცემად 2 ფურცელი არ ეყო.

საბედნიეროდ, გვამი იყო მხოლოდ ერთი. პრემიები ნამდვილად გაიცა. აიღეს, შეირგეს, საკუთარ შვილებს და ოჯახებს მოახმარეს...

ყოფილმა პრეზიდენტმა მიხეილ სააკაშვილმა „კომენტარი გააკეთა“ გავრცელებულ სკანდალურ ვიდეომასალაზე: "მე, საერთოდ, პოლიტიკაში, ძალიან გთხოვთ ნუ ჩამრევთ. მე გითხარით რისთვის ვარ აქ და საკმარისი ქართული პოლიტიკა მქონდა ცხოვრებაში იმისათვის, რომ დამანებოთ თავი ამ თემაზე მაინც. დღეს რაც ხდება, ბევრად უფრო მნიშვნელოვანიაო"...

საზოგადოება, რა თქმა უნდა, აღშფოთდა, გააპროტესტა, კიდევ რაღაც ნაწილმა გადახარშა აზრი - წინა ხელისუფლების რეჟიმად გამოცხადებაზე. თუმცა, ერთგული მრევლი მაინც ერთგული მრევლია.

ამასობაში, „ნაციონალურმა მოძრაობამ“ ტენდერი გამოაცხადა 10 000 დროშის შესყიდვაზე. რად უნდა ნაციონალურ მოძრაობას 10 000 დროშა?

ამ ჩვენს დროშებს თინიკო, გუშინ მთელ დღეს კერავდა...

მონაკოში 7 600 000 დოლარი არაა ისეთი თანხა, კეზერას დაჭერად რომ ღირდეს. დიდი ამბავი, ბანკის საცავებში სპირტის სუნი დადგაო... სამაგიეროდ, ვირუსი არ მიეკარებათ. არ იციან მაგათმა ჩვენებური ორნახადი და სამნახადი.. თანაც სპირტის კონტრაბანდისტობიდან ოპერის კონტრაბასისტობამდე ერთი ნაბიჯია...კეზერასაც შააბეს ეჟვანი. ახლა ერთი კალაკოლჩიკი და ალიონუშკა რას დახატავდა მაგას...

თებერვალი დადგაო, ხეში წყალი ჩადგაო...

ჩადგა კი არა, გაიყინა. ოღონდ არა მხოლოდ ხეში, არამედ მილებშიც და იწყეს მილებმა ხეთქვა აპრილის კვირტებივით. მოსაწყენად ვის ეცალა?! ქრონიკული უწყლობით შეწუხებული ქალაქი აღშფოთდა და პოსტა და პოსტა... აღშფოთებით მიღებული შედეგი სოსოა ალავიძე, ამიერიდან თბილისის წყლის საშიშროების უშიშროებაზე ეგ იზრუნებსო. წინა ცხოვრებაში თბილისის შერიფი ნელ-ნელა ამოყვინთვას იწყებს. ტრაქტორების საქმეზე ამოტივტივებული უკვე კარგადდავიწყებული პერსონა შემხმარი ლაქების ჩამორეცხვას წყლის ჭავლით აპირებს. არამგონია ლაქების ამომყვანის გარეშე რამე ეშველოს, მაგრამ ამ ქალაქში ხომ ყველაფერი მოსულა? ..

მოტყდა ყინვაც... მოტყდებოდა, აბა რას იზამდა? თქვა რამე ქვეყნის მთავარმა მოქალაქემ და არ შეასრულა? არ უყვარს მაგას სიტყვის გატეხა... მთავარია, ჩვენ არ გავტყდეთ კოკასავით წყაროზე... წყაროზე კი დიდი ამბები ტრიალებს.. თავად წყაროებიც ტრიალებენ - სანდოები და უნდოები.

რა უცნაური და საგულისხმოა - საბჭოთა კავშირში არ იყო მკვეთრად გამოხატული არატრადიციული ორიენტაცია. ყოველ შემთხვევაში გასაჯაროვებული მაინც. ამიტომ, მაშინ ყველაფერს ებრაელებს აბრალებდნენ. ახლა ყველაფერს ან წინა ხელისუფლებას აბრალებენ, ან მომქმედ ხელისუფლებას... ეჰ, მარტივი იყო მაშინ ცხოვრება.... ახლაც მარტივია ზოგიერთისთვის „ძველებიდანაც“ და „ახლებიდანაც“.

იმ დროში კულტურის მინისტრი სხვისგან კი არ მოითხოვდა მოადგილის გადაყენებას, თვითონ გადააყენებდა. ყველაფერი გაართულეს... ისე, თევზი რომ თავიდან ყროლდება, კი უნდა იცოდეს კულტურის მინიტრმა. მიუხედავად ამისა, დღეის მდგომარეობით და პემიერ-მინისტრის დასტურით, მიზანდარი ემ. - გათავისუფლებულია დაკავებული თანამდებობიდან, თუმცა, დაბეჯითებით წინასწარმეტყველებს სულ მალე თავად მინისტრის სავარძლის გათავისუფლებას.

თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის თანამშრომლები, ჯერ კიდევ, და, ამ ეტაპზე გამარჯვებული, კულტურის მინისტრისგან თეატრის მთავარი დირიჟორის - ჯანლუკა მარჩანოს ჩამოშორებას მოითხოვენ. ოდიშარია არ ჩქარობს, სასწრაფო წესით ჯერ-ჯერობით არასასურველი მოადგილე ჩამოიშორა პრემიერ-მინისტრის ხელშეწყობით. მერე რა, რომ კულტურის სამინისტროს ხელფასებიც დაუთვალეს და პრემიებიც ზედ მიაყოლეს?!. თუმცა, მოდით, ნუ დავემსგავსებით ნაცებს დემაგოგობაში და დავაზუსტოთ - ახლა მაგას პრემია კი არა წახალისება ქვია... წახალისება კი ისეთი რამეა, რომ თქვა რამე, შურიანი, ბოღმა და ბაიყუში ხარო, გეტყვიან.... ახლა კულტურის სამინისტროს ამ ხნის განმავლობაში განხორციელებულ პროექტებს და ცვლილებებს ითვლიანო, მაგრამ როგორ გინდა დათვალო არაფერი? ან თითქმის არაფერი? გაფუჭებული საქმეში როდიდან ჩაითვლება ნეტა?

მართალია, ისეთი ამ მთავრობას ჯერ არაფერი გაუფუჭებია, რასაც წინა არ აფუჭებდა, მაგრამ ხომ შეიძლება, ზოგჯერ ისიც გააკეთო, რასაც ისინი აფუჭებდნენ.

ეტყობა, ღარიბა მართლა არ ენდობა მარგველას, თორემ პუტინმა, პრეზიდენტს შევხვდებიო, პრემიერს კი არა... ამან კიდევ მეც მინდაო... ბოლოს ალბათ ისევ სახლში დატოვებს იმ კაცს...მერე იტყვიან, - არაფერს აკეთებსო! ვინ აცლის რო?ისე, მარგველას ახალი საფიქრალი გაუჩნდა - შეხვდება - ინანებს. არ შეხვდება და ჩვენ ვანანებთ. აბა რისთვის ვართ ჩვენ აქ, ქართველები ფეისბუქში? სანამ პარლამენტში ანგარიშს წარადგენს, ბატონმა პრეზიდენტმა, მოცალეობის ჟამს, როგორც ყოფილმა ფილოსოფოსმა, ეგებ გაარკვიოს - რა დანიშნულება აქვს ჯავახიშვილის სახელობის უნივერსიტეტში, ფილოსოფიის ლექციაზე სამღვდელოების წარმომადგენელს? დაიტანჯა ლექტორი, ბატონო პრეზიდენტო! რამდენი ფროიდს ახსენებს, იმდენი „ნიჩურიკი“ აქვს ხელზე და პირჯვარს იწერს... აღარაფერს ვამბობ დატანჯულ და გაოგნებულ სტუდენტობაზე, ზოგჯერ აზრის ტავისუფლებასაც რომ სთხოვენ...

ლენტეხის პოლიციის უფროსი დავით საგანელიძეს ცემით ემუქრებაო. არ ვიცი რა დააშავა და რა გაათეთრა საგანელიძემ ლენტეხში, მაგრამ გასალახი რომ იქნება, ეჭვიც არ მეპარება.

გასულ კვირასაც ისე თოვდა, როგორც მაშინ, - შალიკომ რომ ალპები გადალახა...

ნათელაშვილმა არა კაცო, მაგას ენობრივი და საარჩევნო ბარიერები ვერ გადაულახავს მზიან ამინდში და რომელი ალპების გადამლახავია?

ხვინგიაძეზე ვამბობ, ხვინგიაძეზე.. ჯიჯი ალფაიძის მეგობარი რომ იყო...

კიდევ რამე გიკვირთ ამ სამყაროში? თავს ისე იკატუნებენ ეს „მათხოვარი ევროპელები“, გეგონება არ იცოდნენ, ფარაონი ტუტანჰამონი რომ ჩვენს კეჟერა ფხალზეა გაზრდილი...

ჰოდა, შევახსენოთ!

ჩამოასხით ერთიც, თუ არაფერს აფუჭებთ, გაკეთებას ვინღა ჩივის, და ვთქვათ ერთიც ყავის და მშვიდობის...

ყავამშვიდობისა!

კატო ჩულაშვილი