პავლე ამბობს: "არის მრავალი ღმერთი და მრავალი უფალი" (I კორინთელთა 8-5). მერე უმატებს: " არ არსებობს ღმერთი, გარდა ერთისა" (I კორინთელთა 8-4). ანუ პავლე აღიარებს, რომ არის მრავალი ღვთაება. ასევე ამბობს: "ჩვენ კი ერთი მამა ღმერთი გვყავს" (I კორინთელთა 8-6). ასევე პავლე ამბობს ასეთ საინტერესო რამეს: "თუ კიდევ არიან ეგრეთწოდებული ღმერთები ან ცაში ან დედამიწაზე" (I კორინთელთა 8-5). უკაცრავად, მაგრამ ეს ხომ სუფთა ელინისტური, კონკრეტულად კი ნეოპლატონიკური იდეებია? ნეოპლატონიზმში ნათქვამია, რომ კოსმიური ეთერი და დედამიწა სავსეა სხვადასხვა დაიმონებით ანუ ღვთაებებით, ამას ჰომეროსიც ადასტურებდა და ჰესიოდეც. ამის გარდა, გამოდის, რომ პავლე საკუთარი პირით აღიარებს, რომ არის მრავალი ღვთაება, მაგრამ მათ ქრისტიანებს ჰყავთ ერთი კონკრეტული ღვთაება, რომელიც არ შედის ელინურ პანთეონში. ამის გარდა, უკაცრავად, მაგრამ თუ პავლე ამბობს, რომ ღმერთი ერთია, მერე როგორღა ამტკიცებს, რომ არის მრავალი ღმერთიო? თუ კონკრეტულად ქრისტიანებს ჰყავთ ერთი ღვთაება? აქ ვხედავთ აშკარა ურთიერთწინააღმდეგობებს და უზუსტობებს. და რას ნიშნავს სიტყვა "ეგრეთწოდებული"? ე.ი. პავლე აკნინებს სხვა ღმერთებს, გასაგებია.

მოდით გადავხედოთ ელინურ ფილოსოფიას: პროკლეს გაგებით კოსმიური სივრცე ანუ ეთერი დედამიწიდან მთვარემდე ეკუთვნით ღმერთებს ანუ პლანეტარულ სულებს, სხვადასხვა იერარქიებს და კლასებს. მათგან უმაღლესები არიან თორმეტი ჰიპერ-ურანიდები ანუ ტრანსცენდენტური ღმერთები, რომლებსაც ემორჩილებიან დაიმონების მთელი ლეგიონები. მათზე მაღლა კი დგანან ეგკოსმიოი ანუ კოსმიური ღმერთები, რომელთაგან თითოეულს ჰყავს დაიმონების უზარმაზარი ლეგიონი, რომლებსაც ის აძლევს თავის ძალას და ცვლის მათ გარეგნობას თავისი ნების მიხედვით. პორფირიუსის მიხედვით არსებობენ აგატოდაიმონები - კეთილი სულები და კაკოდაიმონები - ბოროტი სულები. მისი თქმით კაკოდაიმონები ადამიანებში იწვევენ ბოროტებას, უმდაბლეს ვნებებს და აჩაღებენ ომებს, ქმნიან ფაშისტურ და აგრესიულ მოძღვრებებს. ატყუებენ აბდალ ადამიანებს და მუდამ ფანტომური ფორმით ეცხადებიან ადამიანებს, განსხვავებით კეთილი დაიმონებისგან, რომლებიც რეალური მკაფიო ფორმით ევლინებიან ადამიანებს. სოკრატე და პლატონი ამტკიცებდნენ, რომ ადამიანს აქვს შვიდი საწყისი: აგაფონი - ღვთაებრივი სული, ფსიქე - კრებითი საფშვინველი, ნუსი - გონება, ფრენი - ფიზიკური გონი, ტუმოსი - ცხოველური საფშვინველი და ფიზიკონ სომა - ხორციელი სხეული. პლატონი და პითაგორა ამბობდნენ რომ არის ორი სახის საფშვინველი: ნუსი - გონიერი უკვდავი საფშვინველი და აგნოია - უგუნური მოკვდავი საფშვინველი. სიტყვა აგნოსტიციზმიც აქედან მოდის. ტომას ჰექსლიმ სწორედ ბერძნული ფილოსოფიიდან აიღო ეს ტერმინი, რაც ნიშნავს უმეცარ მოკვდავ ცხოველურ საფშვინველს. პლუტარქეს მიხედვით ადამიანი შედგება სამი ნაწილისგან: სხეული ხორციელი, რომელიც მიწიდანაა და მიწადვე იქცევა, ასტრალური ჩრდილი, რომელიც მთვარიდანაა აღებული, იმყოფება მის გავლენის ქვეშ და "სულიერი სუნთქვა", რომელიც მზიდანაა ემანირებული და მზეშივე ბრუნდება. სხეულის სიკვდილთან დაკავშირებული იყო დემეტრას მისტერიები, ხოლო ასტრალური ჩრდილის სიკვდილთან პერსეფონას მისტერიები ანუ მეორე სიკვდილი. პლუტარქეს თქმით სივრცე ანუ ეთერი დედამიწიდან იყო "ჰადესის ველები", სადაც ადამიანი გადიოდა გასუფთავების პროცესს და შემდეგ ღმერთების სამეფოში გადადიოდა.

ებრაულ ფსალმუნებში წერია: "უფალი ჩადგა საღვთო კრებულში, ღმერთებს შორის ჰქნა სამართალი" (ფსალმუნი 81-1). ასევე წერია: "მე განვაცხადე: თქვენ ხართ ღმერთები და უზენაესის ძენი ხართ ყველანი." (ფსალმუნი 81-6). უკაცრავად, მაგრამ რომელ "საღვთო კრებულში" ჩადგა ეს "უფალი" იეჰოვა-საბაოთი? რომელ ღმერთებს შორის "ჰქნა სამართალი" და რა "სამართალი" და ვის უთხრა "ღმერთები ხართო"? რა, სხვა ღმერთებიც არიან და ამას იეჰოვა აღიარებს? სერიოზულად? და მაშინ საეკლესიო იერარქები რატომღა უარყოფენ სხვა ღმერთების არსებობას? და ვინაა ის "უზენაესი", ვისი ძენიც არიან ეს ღმერთები? ამ კითხვაზე პასუხს გაგვცემს მხოლოდ ფინიკიური და ქანაანური მითოლოგია და დასავლეთსემიტური რელიგიის მეცნიერული ანალიზი.

მოდით დავაზუსტოთ: იეჰოვა-საბაოთ-იალდაბაოთი ესაა დაცემული ღმერთი ანუ ასურა. და სწორედ მათ ემსახურება სამივე აბრაამული რელიგია, მათ შორის ორთოდოქსული ქრისტიანული სექტა. ვედებში მოცემულია ცნობები, რომ მზიური ადიტიები მუდამ ებრძვიან ასურებს, მაგრამ ასურები ზოგჯერ იმარჯვებენ, თუმც დროებით. მკვლევართა აზრით ბერძნული ტრიადა: ზევს-პოსეიდონ-ჰადესი შეესაბამება ქანაანურ-ფინიკიურ ბაალ-იამმუ-მუტუ-ს. ფინიკიელთა მითებიზს მიხედვით იამმუს სძულდა თავისი ძმა - ბაალი და გამოუცხადა ომი, მაგრამ მასთან ბრძოლაში დამარცხდა და მოკვდა და ჩაგდებული იქნა ტარტაროსში! ანუ აბრაამული რელიგიური სექტები ემონებიან და ემსახურებიან დაცემულ და მკვდარ "ღვთაებას"! იუდეო-ქრისტიანობის და იუდეო-ისლამის დახმარებით ებრაელი მასონები - იუდაისტები, ავრცელებენ ებრაულ იდეებს და ცდილობენ ყველა ადამიანის გადაქცევას იუდაისტად! ე.ი. ისინი ებრძვიან ვედებს, არიან დემონები. სიტყვა გოი ასევე არის სიტყვა - იოგ-ის განრუდებული ვერსია. მათ სიტყვა იოგს მისცეს ცუდი შინაარსი ანუ ებრძვიან ღმერთს რადგან იოგ - ნიშნავს უფალთან შეერთებას!

ძველი

აღთქმა

მეორე

რჯული

თავი

ოცდამეთორმეტე

მცდარი

თარგმანი

:

8.

როცა

უზენაესი

სამკვიდროებს

ურიგებდა

ხალხებს

,

როცა

ცალ

-

ცალკე

ასახლებდა

ადამის

მოდგმას

,

დაუდგინა

საზღვრები

ერებს

ისრაელიანთა

რიცხვისამებრ

.

სწორი

თარგმანი

:

8.

როცა

ელი

სამკვიდროებს

ურიგებდა

ხალხებს

,

როცა

ცალ

-

ცალკე

ასახლებდა

ადამის

მოდგმას

,

მაშინ

დაუდგინა

საზღვრები

ერებს

ღმერთის

შვილების

რიცხვისამებრ

.

p.s.

ელი

ესაა

შემოქმედი

მამაღმერთი

ფინიკიურ

-

ქანაანურ

პოლითეიზმში

,

აშერას

მეუღლე

,

მათ

შვეს

სამოცდაათი

ღვთაება

,

სამოცდაათი

შვილი

,

რომელთაგან

ერთ

-

ერთი

იყო

იამმუ

იგივე

იეჰოვა

.

ძველი

აღთქმა

ესაია

წინასწარმეტყველი

თავი

მეთოთხმეტე

12.

როგორ

ჩამოემხე

ციდან

,

მთიებო

,

ძეო

განთიადისა

[

ჰეილეილ

ბენ

შაჰარ

]!

მიწას

დაენარცხე

,

ხალხთა

მტარვალო

!

კომენტარი

:

ჰეილეილ

ნიშნავს

-

განთიადს

ან

ნათელს

.

შაჰარი

ესაა

ამომავალი

მზის

ღვთაება

ფინიკიურ

-

ქანაანურ

მითოლოგიაში

,

ისაა

ელის

და

აშერას

ძე

.

ელი

და

აშერა

არიან

უზენაესი

ღმერთები

და

დემიურგები

,

მამა

და

დედა

ღმერთებისა

.

მეთორმეტე

ლექსი

ორიგინალში

იქნებოდა

ასეთი

: „

მანათობელო

[

ჰეილეილ

],

ძეო

შაჰარისა

.“

მთელი

ბიბლია

ეს

არის

ქანაანურ

-

ფინიკიური

მითოლოგიის

უხეში

პლაგიატი

და

ადაპტაცია

.

მოკლედ, ის "უზენაესი", რომელსაც ახსენებს ოთხმოცდამეერთე ფსალმუნი, არის ქანაანური და ფინიკიური მამაღმერთი - ელი.

კოდი: იეჰოვა და სემიტები