შეიძლება ვცდებოდე, მაგრამ ჩემი გადმოსახედიდან ასე ჩანს, ოპოზიცია საქართველოში სუსტადაა წარმოჩინებული. მხოლოდ რამდენიმე ოპოზიციურ პარტია თუ განაცხადებს პრეტენზიებს ნამდვილ სიძლიერეზე, მაგრამ მათში ვერც ლეიბორისტებს, ვერც ქრისტიან–დემოკრატებს და ვერც დღევანდელ პარლამენტში მოხვედრილ სხვა პარტიებს მოვიაზრებ. მრავალი მიზეზის გამო ვერ მოვიაზრებ იმ პარტიების 98%–ს, რომლებიც საარჩევნო ბიულეტენში მოხვდნენ, ზემოთჩამოთვლილების გარდა. იმიტომ, რომ მათ შინაგანი მუტირება განიცადეს და ფაქტიურად ნაცმოძრაობის დან
Выделенный Россией в 2010 году кредит для Абхазии на реабилитацию железной дороги становится в Сухуми причиной скандала. Никто не знает, куда делся кредит, который марионеточный режим выудил у Москвы тайком от своего "парламента" с нарушением всяких правил и по подложным документам. На эти деньги железную дорогу не ремонтировали. Взамен сейчас Россия требует от "дружественной Абхазии" возвращения кредита в процентах. Авторы "абхазской аферы" с начала же позаботились, и соглашение в связи с вы
რითი მჯობია მიხეილ სააკაშვილი? ცოტა რიტორიკულად კი ჟღერს ეს კითხვა, მაგრამ პასუხი მაქვს: ჯერ ერთი მე არა ვარ ბუნებით ლაჩარი და სხვების ზურგს თუნდაც საკუთარ დაცვას ამოფარებული არ ვლანძღავ ოპონენტებს. მეორე, მე არ მჭირდება, რომ მცველთა მთელი არმია უკან დამსდევდეს. არასოდეს გამოვკიდებივარ თანამდებობას და სამუშაო ადგილებს. სადაც საჭიროდ ვთვლიდი იქ დიპლომატიას ვიყენებდი, სადაც საჭირო იყო იქ ჯიქურ გამქონდა ჩემი. სააკაშვილი კი – იქ სადაც არაა საჭირო – ძალად ეტენება, სადაც აუცილებელია დიპლომატია – იქ დ
საზოგადოებრივ აზრს ცივილიზებულ ქვეყნებში დიდი მნიშვნელობა ენიჭება, და ამ ქვეყნების მმართველები მეტნაკლები ხარისხით უსმენენ მათ. მაგრამ რაოდენ ცივილიზებულად არ უნდა ვთვლიდეთ საკუთარ სახელმწიფოს, დღევანდელ ვითარებაში საზოგადოებრივ აზრის შესწავლა ფაქტიურად არავის, მითუმეტეს სახელმწიფოს მმართველობის ზედა ეშელონებში, აინტერესებს. ამ ფონზე გაკვირვებას იწვევს ის ფაქტი, რომ ნაციონალური მოძრაობის საარჩევნო სიის მე–4 წევრმა აღშფოთება ვერ დამალა იმის გამო, რომ “ქართულმა ოცნებამ” ეჭვქვეშ დააყენა ეროვნულ–დემ
რაც დრო გადის, უფრო და უფრო ვრწმუნდები ჩემი მეთოდის სისწორეში, რომელიც მდგომარეობს ისტორიული ანალოგიების მოძებნასა და დღევანდელ ქარტულ რეალობასთან მის მისადაგებაში. ამას წაინათ ერთ–ერთ საიტზე ვუყურებდი ადოლფ ჰიტლერის ერთ–ერთ მიტინგზე გამოსვლას. მიუხედავად დროსა და სივრცეში დიდი განსხვავებისა, მე ძალიან ბევრი მსგავსება დავინახე ადოლფსა და მიშას შორის: მსგავსება 1) ორივე იწყებს ნორმალური ტონით, შემდგომ ორივე ექსტაზში შედის და ორივეს გამოსვლა გადადის ისტერიულ ყვირილსა და მუქარაში. 2) ორივეს მიტინგზ
ძალიან კარგად მახსოვს ის დრო, როდესაც საქართველოს მოქალაქეთა კავშირი და და აღორძინება უნისონში აძაგებდა ნაციონალურ მოზრაობას, სამთავრობო ტელევიზიები, მხედველობაში მაქვს პირველი არხი და აჭარა ისევე აძაგებდნენ ახლად შემდგარ პოლიტიკურ ორგანიზაციას, როგირც დღეს 5 სამავრობო ტელევიზია: რუსთავი 2, იმედი, პირველი არხი, აჭარა, რეალ ტვ. სხვა სამთავრობო არხებს სამწუხაროდ ვერ ვიჭერ . ტექსტი ზუსტად იგივეა ხშირად უფრო აგრესიულიც, რასაც მაშინ მიშასა და მის პარტიაზე ლაპარაკობდნენ. წინასაარჩევნოდ ვითარებაც ზუსტ
ორი დღე საკმარისია იმისათვის, რომ ემოციები ოდნავ დაცხრეს და მოვლენებს საღი თვალით შევხედოთ და გავაანალიზოთ. თანაც, ამ ორ დღეში მრავალი ისეთი ინფორმაცია ჟღერდება, რომ ძლიერი ემოციური ფონი, რომ არა ქართული საზოგადოება შესაძლოა ემოციურ კოლაფსში აღმოჩენილიყო. ამ ინფორმაციებზე დაყრდნობით, მოვლენების შემდგომი განვითარების რამდენიმე შესაძლო ვარიანტი, თავისი უსასრულო ვარიაციებით, შეიძლება წარმოვიდგინოთ. ვარიანტი პირველი განხეთქილება მმართველ გუნდში შინაგან საქმეთა სამინისტროს მიერ პატიმართა წამე
გვინდა თუ არ გვინდა მაინც ისეთ "ხაფანგში" გავყავით თავი, რომ ძალიანაც რომ გვინდოდეს უკან ვერც მოვიხედავთ და ამიტომ იძულებულნი ვართ სულ წინ ვიყუროთ. წინ მძიმე თვე გველის. მიუხედავად იმისა, რომ წლევანდელი წინასაარჩევნო პერიოდი სხვებისაგაბ ძალიან მაღალი პასიურობით გამოირჩევა: საპრეზიდენტო კანდიდატები ფაქტიურად პასიურობენ. აბა რა უნდა დაერქვას მათ მოქმედებას ნება–ნება მოგზაურობას რეგიონიდან რეგიონებში თვეში ერთ ორჯერ და ამით ამოიწურა ყველაფერი, არც მასმედია არ უთმობს ამ თემას ძალიან დიდ დროსა და ად
