Nuka Arveladze

სამართლიანობის აღდგენა, ღირსებით ცხოვრება, ერთმანეთის დაფასება და პატივისცემა. ახალი წელი ვისთვის ზეიმია ვისთვის ტრაგედია. საკამრისია ყველაფერი, გავიგე ახლა... ცხოვრება ღირსეულად ბევრად ძნელია, რადგან ავტომატურად პასუხისმგებლობის დიდ გრძნობას ითხოვს. მე მაპატიეთ თუ არ შემიძლია ვიყო ახვარი და გოთვერანი. ვიცხოვრებ ისევ სიყვარულით და პატივისცემით და თქვენც ვინც ამაზე დამცინებთ გაგიგებთ, რადგან არ გესმით რა არის მთავარი... მე მესმის და სწორედ ამით გაჯობებთ ყოველთვის, რაც უნდა მილიონერი გახდე და მაღლა დადგე, ჩემს დანახვაზე აკანკალდები და ეცდები ისე ზემოდან გადმოხედვით გაანელო შენი შიში... ♥ ჩემი პრივილეგია ის სისუფთავეა რითაც სუნთქავს ჩემი სული, ფეთქავს ჩემი გული... ვიღაცა იფიქრებს ჩამძირა, მიტირა დედა ... ---- ... ჰოი საოცრებავ მე მაინც ვსუნთქავ!!! და არა მარტო ისევ გაშინებს ის რომ მე ვსუნთქავ!!!!!

...შენ ახლა იწყებ წაკითხვას და მე ვწერ იმისათვის რომ წაიკითხო. ვცხოვრობთ და გვინდა ყველაფერი იმისათვის რომ სხვამაც გაიგოს და არა იმისათვის რომ უბრალოდ ასე გვინდა. დამოკიდებული სხვაზე ასე დავარქმევდი ცხოვრების ამ ნაწილს. როგორც კი ჩნდება დამოკიდებულება ჩნდება აზრი, მაშინ როცა აზრი გაქვს დაკარგული. სამწუხაროდ ძალიან ძნელია გააცნობიერო და იცხოვრო ისე რომ არ იყო დამოკიდებული და არავინ თქვას რომ ეს შეუძლია. ვიღაცა დედაზე, ვიღაცა მამაზე, ვიღაცა ცოლზე, ვიღაცა რაღაცაზე და ასე შემდეგ, ყველა ერთად კი ფულზე. ეს ის ფენომენია, რომლის გარშემო ტრიალებს სამყარო, ეს ის ენერგიაა რაც ჭირდება ყველას რელიგიურ ფანატიკოსსაც და ათეისტსაც. არაერთი ადამიანი გარყვნილა, გაბოროტებული, გამწარებულა და გაბედნიერებულა ამ ფენომენით, თუმცა ფულის გარეშე ცხოვრება ხშირ შემთხვევაში აბოროტებს და აგოთვერნებს უმრავლესობას. არაერთხელ მომისმენია, არაერთისგან რომ ფული მის ცხოვრებაში არაფერს ნიშნავს და როგორც კი ეს მესმის, წითელი ნათურა მექანიკურად ინთება, -- არ ენდო!!! --- რადგან ასეთი ადამიანი მზადაა იმისათვის რომ მიიღოს სასურველი საკუთარ დედასაც კი ჩაუწვება ლოგინში. გულწრფელობა აი რა მაკლია ადამიანებთან ურთიერთობაში, მესმის რომ იდეალისტი ვარ და ეს სისულელეა, მაგრამ ძალიან მიჭირს უკვე უფრო ვიდრე ადრე ამის ატანა. მეც ისევე დამოკიდებული ვარ და ისევე მინდა და მომწონს. ისევე ვფიქრობ, ისევე ვცდილობ ისევე მინდა მქონდეს ბევრი ფული და დიდი შემოსავალი, მაგრამ არა ყველაფრის ხარჯზე. ვაკვირდები გაბოროტებულ ადამიანებს რაც ასე ბევრია საქართველოში, ვაკვირდები რამდენად შენიღბულები მიღიმიან და "მემეგობრებიან", ვიცი ზუსტად რომ სალამიც არაა გულწრფელი და არც მოკითხვა. ეს ცოტა ძნელია გაიგო, მაგრამ გესმის რომ ის ასე ხედავს საკუთარი თავის დამკვიდრების საშუალებას, როცა დგება მომენტი და მას ეს არ სჭირდება, როცა ჩნდება უნიღბო სახე ...ძალიან ამაზრზენი ხდებიან ფული არ რყვნის =, იგი აჩენს ადამიანის რეალურ სახეს, აჩენს და ავლენს იმ დამალულ ზრახვებს რაც მანამდე აწუხებდა. მაგრამ ვაი თუ დაკარგა ის რაც ასე სანუკვარი იყო და მოიპოვა, აი იქ ნახე მერე გაბოროტება. ცხოვრებას ნიჭი ჭირდება, ნიჭი შეისუნთქო მისი ყოველი წამი. მე ეს არ გამომდის და უამრავი დრო მაქვს დაკარგული დეპრესიასა და სასოწარკვეთაში. მენანება, ახლა მენანება თითეული წამი. მაგრამ მეც ხომ დამოკიდებული ვარ ბევრ რამეზე და ეს არ მინდა და სწორედ ამაზე ავხდი დამოკიდებული. ყველა ადამიაისთვის მინდოდა და ამა თუ იმსაქციელისთვის ახსნა მომეძებნა, ვცდილობდი საკუთარ თავში მომეძებნა ძალა მეპატიებინა და დამევიწყებინა. მაგრამ ერთი რამ არ გავითვალისწინე -- უნდა აპატიო, მაგრამ არ უნდა დაივიწყო. ვინც არ უნდა იყოს, მეგობარი, თანამშრომელი თუ საკუთარი ოჯხის წევრი. ***** ვსწავლობ საკუთარ თავს ვაპატიო ის რაც სხვებს უკვე ვაპატიე. ...როცა ამას შევძლებ, ვიცი ბევრი რამ შეიცვლება

ვინ რამდენი, ვინ სად და ვინ როგორ გამოჩნდა და დამკვიდრდა ქართულ პოლიტიკაში. ვინ რამდენი და რატომ გაოღო და რატომაა ქართულ პოლიტიკაში ყოფნა ყველაზე მომგებიანი ბიზნესი. შესაძლებელია თუ არა საქართველოს მოსახლეობის დეპოლიტიზაცია იმ ფონზე როცა საქართველოშI ნაბიჯს ვერ გადადგამ რომ არ შეგეხოს ეს ნაწილი. ამასაც მოვესწარით... ეს ის ფრაზაა რომელსაც დაუსრულებლად ვიმეორებდით და ისევ გავიმეორებთ არაერთხელ. რამოდენიმე დღის წინ მომცა საშუალება პარლამენტში პოლიტიკური სტატუსის განხილვისა დამიღებისთვის მედევნებინა თვალყური. პირველი უცბაური ემოცია შენობამ გამოიწვია. ეს არის დიდი სათბური, არც ისე კარგად შეკრული. ეტყობა სიჩქარის ხელი, მოუწესრიგებელი და ვითომ თანამედროვე ელემენტებით გაჟღენთილი. მოკლედ ამ სათბურში შეყრილი ადამიანები ხშირ შემთხვევაში ვერ აცნობიერებენ საკუთარ პასუხისმგებლობას, ბევრ მათგანს თავი სათბურის ერთერთი მცენარე გონია და ისე გამოგხედავს ლამის თავი უნდა დაუხარო --- ის ხომ სათბურის მცენარეა. განხილვა დაიწყო, პატარა დარბაზი, წითელ და თეთრ ფერებში გადაწყვეტილი, არა ეს ნამდვილად არ არის ის შენობა, ეს ისეთივე გაუგებრობაა როგორც გარდან ჩანს. მოკლედ განხილვა დაიწყო და ნაციონალური გუნდის ვარდმა ჩიორამ პირველი გაურკვეველი იდიოტობა თქვა, რითაც გასაგები გახდა რომ დღევანდელი დღე მხოლოდ ამ თემით იქნებოდა გაწელილი. ასეც მოხდა. დროდადრო როცა სიტუაცია დაიძაბებოდა მანდატორების დიდი რიცხვი ოცბენასა და ნაცებს შორის ცოცხალ კედელს კრავდა. აი ასე იცავენ ნაციონალებს. დამიუხედავად ნაციონალების დიდი წვალებისა ოცნებამ პოლიტიკური სტატუსი განსაზღვრა ბევრი ადამიანისთვის. ისტორიული დღე იყო საქართველოში, ისტერიული ნაციონალებისთვის. გადაძახილები, ცინიკური შეფასებები, პატრიოტიზმით ვაჭრობის ელემენტებით იყო ნაციონალური არგუმენტები. ოცნება კი აქცენტებს ადამიანურ ფასეულობებზე აკეთებდა და წარსულზე რომელმაც ძალიან ბევრ ადამიანს დაუსვა საშინელი დაღი. არ აწამო იწამე ადამიანი აი ეს ლოზუნგია საჭირო რომ გაუკრა ყველა ნაციონალს კარებზე, სარკესთან, ყველგან სადაც მაგათი თვალები მიწვდება. პოლიტიკა ქართულად, ასეთია რელობა რომელშიც ვცხოვრობთ. რეალობა რომელიც შეგვიძლია შევცვალოთ. მთავარია არ მოდუნდეს სამოქალაქო სახოგადოება, არ მოდუნდეს ხალხი. ვენდოთ, მაგრამ ვაკონტროლოთ და მოვითხოვოთ. თუ გვინდა რამე სასიკეთო, მე მჯერა რომ გვინდა. პოლიტიკა ქართულად კი ისეთი პარადოქსია არაერთხელ გავხდებით არაერთი საოცრების მოწმე. ვერ გეტყვით რომ ყველაფერი უცებ დალაგდება და იქნება, ვერც იმას რომ ამის შესაძლებლობა მშვიდად მოგვეცემა... უბრალოდ მე მინდა დავიჯერო რომ შესაძლებელია ეს შესაძლებელია შეიცვალოს ფრაზა პოლიტიკა ქართულად --- პოლიტიკა საქართველოში. და ყველაზე მთავარი -- პარლამენტი უნდა დაუბრუნდეს დედაქალაქს.

...ახლა ასეა როგორც არის და ისე გაიჭედა სადღაც წამი, ისე მომერია ცრემლები ვერ გავიგე სად ვიყავი და რატომ. ცხოვრება ერთ დიდ მოლოდინად მექცა და მექანიკურად მოქცეული ვარ "ყველაფრისმოგვარების" რეჟიმში. არ ვიცი ეს როდის დაიწყო, მაგრამ ვგრძნობ ასეთი დაძაბული დიდხანს ვერ გავქაჩავ. ვიფიქრებდი 20 წლის უკან რომ ასეთი ცხოვრება მომიწევდა? -რა თქმა უნდა არა. მხოლოდ ხანდახან თუ დავფიქრდები ამაზე და რაც უფრო იშვიათად მით უკეთესი. ვარ თუ არა საკუთარ თავთავ გულწრფელი? რა თქმა უნდა კი და ეს მამშვიდებს. მიყვარს როცა შემიძლია და ეს უდიდეს სიამოვნებას მანიჭებს. და ალბათ მერე ისევ ვიტყვი. ყველაფერს დრო ჭამს, თუ მე ვარ დაკარგული დროში. ვერ გამიგია. საათი არ მიყვარს და რომ არა აუცილებლობა მობილურზეც კი არ დავხედავდი მას. უბრალოდ ხანდახან ეს აუცილებელია და მეც ვზივარ ამ აუცილებლობის ჩარჩოში. მარტო როცა ვარ, ბედნიერი ვარ, თუმცა თავს არაჩვეულებრივად ვგრნობ საზოგადოებაშიც. ვფიქრობ ეს ყველაზე დაბალანსებულია და თავს კარგად ვგრძნობ ხოლმე. უკვე აღარ ვიცი როცა ადამიანები მიღიმიან მჯეროდეს თუ არა ამ ღიმილის, ხანდახან ყველაფერი ისეთი ყალბია... ზიხარ და ფიქრობ, რო ეს ყველაფერი იმდენად ამზრზენია სად დაიმალო არ იცი და ეძებ გულწრფელ, ადამიანურ ურთიერთობებს, ეძებ მათ ვინც უბრალოდ მეგობრობს, უბრალოდ არის ადამიანი. მე მართლა მიყვარს ადამიანები, გულწრფელი ვარ და თუ რამე არ მომწონს, პირდაპირ ვიძახი. და თუ ამას აზრი არ აქვს არ ვიძახი. ალბათ სჯობს საერთოდ არაფერი ვთქვა და არც არაფერი ვიფიქრო. მჯეროდეს ნაკლები და ნაკლები იმედგაცრუებაც იქნება. რა ვქნა თუ არ ვიჯერებ ზოგიერთი არსების სიყალბეს, რა ვქნა არ მჯერა და პატივს არ ვცემ ფარისევლებს, რა ვქნა თუ მაღიზიანებენ ეკლესიას და რელიგიას ამოფერბული იდიოტები??? რა ვქნა თუ ხანდახან, მხოლოდ ხანდახან ნერვებს მიშლის უტვინო და ყეყეჩი ხალხი, რომლებსაც დახვეწილი, თუმცა არც ისე კარგად დახვეწილი აქვთ აფერისტობის ელემენტები და მე ამას ვხვდები? -----ისე ასეთ რამეებზე მეცინება ხოლმე, მერე საკუთარ თავს ვეუბნები -- "რას დაეძებ ნუკა, არ გკიდია?" -- ხოდა ვიკიდებ ხოლმე მოკლედ ახლა ასეა როგორც არის და ალბათ ცოტა რამთუ შეიცვლება ზოგადად.

ისევე უნდა დაინგრეს ეს უაზრობა, როგორც დაინგრა ანდროპოვის ყურები