Shaten

ვფიქრობ, ადამიანები სინამდვილეში არ იკვებებიან საჭმელით, რომელსაც უკან უშვებენ, არამედ საკუთარი და ერთმანეთის დადებითი ენერგიებით.
სავსებით შესაძლებელია, რომ ხორცი, ბოსტნეული, ფქვილი, შაქარი და სხვა, მხოლოდ კვების ილუზია იყოს..
რისთვის გვჭირდება ენა. ეს არის ერთგვარი „პულტი“, რომელიც მათ შემოგვიერთეს..
ის ჩვენ ბუნებით არ გვჭირდებოდა.
ჩვენ არცერთ ენაზე არ ვსაუბრობდით. ჩვენ ერთმანეთთან ვურთიერთობდით ტელეპატიის მეშვეობით..
ამიტომ ისინი ვერ იტანენ ყველაფერს, რაც ტელეპატიასთან კავშირშია და ანადგურებენ ყველანაირი მეთოდის გამოყენებით..
ენა არის ინსტრუმენტი, რომელიც გემოს (საჭმლის) ილუზიას ქმნის და რომლის საშუალებითაც გამოვცემთ ბგერებს და რომელსაც ჩვენს ენებს ვუწოდებთ. რომლის გრამატიკასაც ვსწავლობთ, ვიტანჯებით სხვა ენების შესწავლით, რათა ვიურთიერთოდ უცხოელებთან (რომლებიც სინამდვილეში არ არსებობენ) და კიდევ სხვა მრავალი მიზნით..
+ ყველაფერთან, ეს კიდევ ერთი უაზრობაა, რომელიც სინამდვილეში ადამიანს არაფერში ჭირდება და რომლითაც ისინი, ვინც ჩვენ გმართავენ (არხონტები/რეპტილოიდები/უცხო პლანეტური ცივილიზაცია, რომელებიც ჩვენ ღმერთებად აღვიქვით) თითქმის დასაბამიდან, ჩვენი ყურადღება გადააქვთ იმ რეალობიდან, სადაც ისინი ჩვენ რასაც უნდათ იმას გვიკეთებენ..
ბგერებით ურთიერთობენ ცხოველები; იკვებებიან ხორცით და მცენარეულით - ცხოველები.
აქედან გამომდინარე, ჩვენ (ჩვენი ფსიქიკა) მათ დაგვიყვანეს ცხოველის დონეზე, რათა ადვილი სამართავები ვიყოთ და დაგვაშორონ იმისგან, ვინც ვართ სინამდვილეში (ბუნებით).
მათ თავს მოგვახვიეს, რომ ჩვენ სხვადასხვა ვართ (ერები, სახელმწიფოები), რითაც დაშალეს და იბატონეს. აქედან გამომდინარე ჩვენ ვიცავთ ჩვენს.. და თავს ვესხმით სხვის ტერიტორიას, ისევე როგორც ცხოველები.
დააკვირდით, კიდევ 1 დაკნინება ჩვენი - ცხოველის დონემდე..
მათ ყველაფერი გააკეთეს იმისთვის, რომ დაგვევიწყებინა (ან რწმენა გადვიკარგეს) ნამდვილი გრძნობები და ჩვენ, ისევე როგორც ცხოველებს არ გვჭირდება ეს.. და ჩვენ ისევე როგორც ცხოველებს გვაინტერესებს მხოლოდ ბრძოლა არსებობისთვის და სექსი..
მთელი ეს ხელოვნება, რომელიც თავდაპირველად ყოფით უკმაყოფილო ადამიანებმა შექმნეს, უკვე გადაიქცა მხოლოდ ისტორიულ მუზეუმად, რომელსაც ჩვენ მხოლოდ იმიტომ მივაგებთ პატივს, რომ ასეა მიღებული (საჭირო)..

რატომ ეშინიათ ასე სიყვარულის, იმათ, ვინც მართავს კაცობრიობას?
ინგლისელმა პროფესიონალმა კონსპიროლოგმა, დევიდ აიკმა თქვა: „უსასრულო სიყვარული, ეს ერთადერთი ჭეშმარიტებაა, სხვა დანარჩენი - ილუზიაა“
ის ძალები კი სწორედ ისინია, ვინც თავს გვახვევენ, სწორედ ამ ილუზიას, იმისათვის, რომ გვმართონ.
და თუ სიყვარული (მხედველობაშია - სიყვარული, რომელსაც დედამიწაზე, როგორც ერთმა ადამიანმა თქვა, 5%-ღა თუ განიცდის) არ არის ილუზია, მაშინ ცხადია, რატომ ეშინიათ იმ ძალებს სიყვარულის და რატომ ცდილობენ ისინი, ყოველის ძალისხმევით გაანადგურონ ის.
სხვათაშორის ერთერთი (და მგონი, ერთადერთიც) ასეთი განადგურების მეთოდი არის ადამიანების შეცვლა ვირტუალური ასლებით.
ერთერთს შეყვარებულთაგანს მოკლავენ (მისტიკური მოკვდინება).. ნუ თუ როგორ აკეთებენ ამას მე აღწერილი მაქვს "ადამიანების შეცვლა (ასე ვთქვათ) უფლის მიერ"-ში.
და რაშია აქ ეშმაკობა? შეცვალეს ერთერთი „მეამბოხე (შეგნებულად თუ შეუგნებლად, ასე გამოდის, რადგან სიყვარული, რომელიც არ არის ილუზია და ერთადერთი ჭეშმარიტებაა, ამბოხია ილუზიური რეჟიმის წინააღმდეგ)“ ვირტუალური ასლით, რომელსაც მართავენ ისინი..
ჯამში, ის (ვირტუალური ასლი) იგნორს უკეთებს საყვარელ ადამიანს..
სხვათაშორის დაიგნორებულის როლში (ანუ არა ის, რომელსაც კლავენ და ცვლიან), მე როგორც ვატყობ, უფრო ის ადამიანია, რომელიც უფრო სახიფათოა მათთვის.. და თუ რატომ ვფიქრობ ასე ქვემოთ მოგახსენებთ.
ის ვინც დააიგნორეს ვარდება გაურკვეველ, ალოგიკურ, აბსურდულ კოშმარში, რომელიც მას ანადგურებს.. მას უკვე ეჭვი ეპარება სიყვარულის ჭეშმარიტებაში.. მეტიც, ის ფიქრობს, რომ ყველაფერი აბსურდის „თეატრია“..
და ასეცაა, - თუ სიყვარული არ არსებობს, მართლაც ყველაფერი აბსურდის „თეატრი“ გამოდის, რადგან თუ გავიხსენებთ დევიდ აიკის სიტყვებს, რომ „უსასრულო სიყვარული, ეს ერთადერთი ჭეშმარიტებაა, სხვა დანარჩენი - ილუზიაა“ და იმას, რომ თურმე ისიც არ ყოფილა ჭეშმარიტება, მეტი აღარაფერი რჩება..
ადამიანი ფიქრობს, - რადგან ყველაფერი ალოგიკური და აბსურდულია, მაშინ ჩვენ უბრალოდ მართული რობოტები ვართ! და თუ ადამიანმა თვითონ შთაიგონა, რომ რობოტია, მასზე ადვილი სამართავი არავინაა.. + ანუ ის სახიფათო ადამიანი არა თუ ა.ვ. განეიტრალებულია (ანუ უსაფრთხოა მათთვის), არამედ თავადაცაა მართვის ობიექტი.
აი, რატომ დევნიან ისინი სიყვარულს ასეთი ბინძური და საშინელი მეთოდებით.., რადგან სხვაგვარად მას (სიყვარულს) ვერ მოერევიან! და ვერც ერევიან! ეს უბრალოდ სიმულაციაა, იმისა, რომ თითქოს მოერივნენ სიყვარულს..
ძირითადად, მე თუ მკითხავთ, სრულწლოვანი ასაკიდან, ცალმხრივი სიყვარული არ არსებობს.. არ არსებობს ჭექა-ქუხილი, ატმოსფეროში, ელექტრონული მოვლენების ა.ვ. ერთობლიობის გარეშე.
გიყვარდება არა მხოლოდ მისი მომხიბვლელობის მიზნით, რადგან მომხიბვლელს ბევრს ნახავთ, სიყვარულით კი მხოლოდ ერთს შეიყვარებთ.. გასაგებია, რომ თითქოს ის იმიტომ შეგიყვარდათ, რომ მან ყველაზე მეტად მოგხიბლათ, მაგრამ რატომ მოგხიბლათ მაინცდამაინც იმან ყველაზე მეტად, როცა სავსებით შესაძლებელია, რომ მასზე ბევრად ლამაზებიც შეგხვედრიათ.. კი, მეტყვით მარტო სილამაზეზე არააო.. და აი საქმეც იმაშია.. და აბა რა.. და რით დაიმსახურა მან თქვენში განსაკუთრებული მომხიბვლელობა..?
დაიმსახურა იმით, რომ მანაც მოგაქციათ თქვენ ყურადღება.. დიახ, ასეა..
ანუ თქვენი მზერა ერთმანეთს შეხვდა.. - თითქოს, სადღაც გყავთ ერთმანეთი ნანახი.. არა, უბრალოდ ისე გამოიყურება ეს მომენტი, თორემ თქვენ (ორივე) აცნობიერებთ, რომ არსად არ გყავთ ერთმანეთი ნანახი.. უბრალოდ თქვენ თითქოს ერთმანეთის სული (შე)იცანით.. ეს არის მომენტი, რომელშიც ერთვება ტელეპატია და დეჟავუ.. ტელეპატია და დეჟავუ კი ძალიან საინტერესო მოვლენაა.., რომელზეც მოგვიანებით გესაუბრებით..
ანუ ადამიანი ეგოა და მას ყოველთვის სიამოვნებს ყურადღება, განურჩევლად სქესისა.. + ყურადღება ადამიანისგან რომელმაც, რათქმაუნდა ფიზიკურად, ასე თუ ისე, მოგხიბლათ, ერთი შეხედვით (სხვებისგან განსხვავებულად).. უფრო სწორედ, პირველი რეაქციით.. ეს სწორედ ის რეაქციაა, ორივეს მხრიდან, რომლებიც დაეჯახნენ ერთმანეთს, როგორც ატმოსფეროში, ელექტრონული მოვლენები (ა.ვ.)..
ასე რომ, ყოველშემთხვევაში, ცალმხრივი სიყვარული, სრულწლოვანი ასაკიდან (და მერე - მითუმეტეს), ძაან ნაკლებად თუა - ჭეშმარიტად.. და ფაქტიურად (მოჩვენებითად), კი ბატონო (კიდევ ერთხელ მინდა ხაზი გავუსვა იმას, რომ ფაქტი მაინცდამაინც ჭეშმარიტებას არ ნიშნავს), - რამდენიც გინდათ(!) და თუ რატომ, მე ზემოთ ავხსენი (ჩემი აზრი, რომელიც გამიჩნდა ცხოვრებისეული დაკვირვებებიდან)..
ამას მე ვამბობ, ადამიანი, რომელსაც არაერთხელ ყვარებია.. და არასდროს საყვარელი ადამიანისათვის არ უღალატია..
ყოველშემთხვევაში თუ თქვენ ატყობთ, რომ ისიც გიყურებთ, არაგულგრილად.. ყურადღებას გაქცევთ.. არ დაიჯეროთ, არ გეჩვენებათ..!
საქმე იმაშია, რომ იციან ხოლმე გამომშრალმა ადამიანებმა, ფსევდორეალისტებმა, მაშინ, როცა უბედურ სიყვარულზე უამბობთ - „ალბათ მოგეჩვენა.. იმიტომ რომ ადამიანი იმ დროს ხედავს იმას, რაც უნდა..“ ან „ალბათ იმიტომ გიყურებდა, რომ შენ უყურებდი..“ და ასეთი ცალტვინა „ფილოსოფიები“.. არ დაიჯეროთ!
მე მქონია, ყმაწვილობისას ცალმხრივი სიყვარული.. მიყურებდა არა ისე კიდე..!
სულ თვალებში ვეჩხირებოდი და საერთოდ გულგრილად იყო.. რატომღაც არ მეჩვენებოდა, ისე როგორც მინდოდა..! არავითარი ჰალუცინაციები არ მაწუხებდა და ეს მაშინ, როდესაც, სულ ცოტა ხნის უკან, თოვლის ბაბუის მჯეროდა..
არასრულწლოვან ასაკშიც შესაძლებელია (ნამდვილი) სიყვარულის შეგრძნება, მაგრამ იმ ასაკში ჯერ ქვეცნობიერების აღქმის უნარი სუსტია.., ისევე როგორც ტელეპატიის.. ასე რომ ხშირად შეცდომაში შეყავს, ის ვინც იყვარებს.. ანუ იმას არ იყვარებს, ა.ვ. ვინც საჭიროა.. აქედან გამომდინარე - ხშირია ცალმხრივად შეყვარების ფაქტები..
კიდევ ხაზს ვუსვამ, ლაპარაკია სიყვარულზე და არა ე.წ. გატაცებაზე „დავასებაზე“, თუნდაც შეჩვევაზე და ა.შ.
თუ ვინმეს აინტერესბს შემიძლია განვუმარტო: სიყვარულია, როცა ბავშვივით გიხარია იმის დანახვა, ვინც გიყვარს; მასთან ურთიერთობა, მიუხედავად შენი ასაკისა.. როცა ნახავ, - ღელავ.. ცდილობ ყოველთვის მისი ყურადღების ცენტრში იყო.. ერთგვარ სიგიჟესაც გრძნობ შენში (ოღონდ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ არანორმალურად ხარ და არაადეკვატურად).. გრძნობ დიდ ენერგიას, სტიმულს და ა.შ.
ასევე არ დაიჯეროთ, რომ ჩვენ მართული რობოტები ვართ და ჩვენში ლოგიკა არაა..!
ამას ადასტურებს დეკარტის ბრწყინვალე სიტყვები: „მე ვაზროვნებ, მაშასადამე მე ვარსებობ“.
აქ მარტო აზროვნებაზე არ უნდა იყოს საუბარი.. აქ მგონი, ნაგულისხმევია ისიც, რომ შენ გრძნობ, რომ ხარ. შენ გრძნობ შენ თავს.. ე.ი. შენ მართული რობოტი არა ხარ..! რობოტს არ შეუძლია თავისი თავი იგრძნოს!
ზემოთ შეგპირდით, რომ ვილაპარაკებდი ტელეპატია და დეჟავუზე..
უბრალოდ იმის თქმა მინდოდა, რომ სავსებით შესაძლებელია ეს 2 მოვლენა ადამიანის პოტენციალი იყოს მისი შემდგომი განვითარებისა და ა.ვ. ევოლუციისთვის..
ეს ის მოვლენებია, რომლებსაც მეცნიერება ვერ ხსნის..
დეჟავუზე ამჟამად ვერაფერს ვიტყვი, მაგრამ ტელეპატია კი სავსებით დასაშვებია, რომ იყოს ადამიანის მომავალში, - უსიტყვოდ ურთიერთობის პოტენციალი..
ავიღოთ თუნდაც ის ბანალური პროგრესი, რომ ადამიანი შეძლებს უცხოელთან თარჯიმანის უმისოდ ურთიერთობას (სიტყვაზე)..
ადამიანის განვითარება და (მისი შემდგომი) ევოლუცია კი ადამიანს თავისუფლებისკენ მიიყივანს, რაც რათქმაუნდა, მათ არ აწყობთ..
იმედია, მიმიხვდით, რას ვგულისხმობ..

როგორ გგონიათ ხალხნო.., არსებობს კი ბედი (ბედისწერა)..?
მემგონი - არა..
არსებობს მხოლოდ განგების ნება..!
ანუ რაც გინდა ის ქენი და როგორ გინდა ისე შეეცადე.. მაინც იმის ნებით სრულდება ყველაფერი..
შენ შეგიძლია დღეს (დაუშვათ) ბევრ რამეს მიაღწიო (მაინცდამაინც მატერიალური არაა მხედველობაში, რათქმაუნდა), მაგრამ ხვალ, ის (განგება) თუ მოინდომებს, ყველაფერი გაქრება..
ანუ ეს ცხოვრება დიდი საქათმეა..
საქათმის მეპატრონეს კი შეუძლია ნებისმიერ დროს შემოვიდეს, ნებისმიერი ქათამი დაკლას და სტუმარს მიართვას..
სად ჩანს აქ ქათმების ბედი..
ეს უბრალოდ პატრონის გადაწყვეტილებაა.. ნუ თუ ამას ბედს ვუწოდებთ, მაშინ - კი..
რას იტყვით..? :-)))

ვინმეს აქვს ეს ფილმი ნანახი..? - http://geomovie.ge/5...i-qartulad.html
მართალია, ფილმი ფანტასტიკის ჟანრია, მაგრამ, როგორც ამბობენ, ყველა ფანტასტიკაში, რაღაც ჭეშმარიტებაა.
მე, პირადად, ამ ფილმმა მაგრა დამაფიქრა .. იმიტომ, რომ არაერთხელ, ჩემს ცხოვრებაში ისეთი აზრები გამიჩენია, რომ ასეთი რამეები რეალურად ხდებოდა ... წინააღმდეგ შემთხვევაში, ლოგიკურად, ამა თუ იმ მოვლენების ახსნა არ შეიძლება. ...
დიახ, ჩვენ ვსაუბრობთ ნამდვილი ადამიანების ვირტუალური ასლებით ჩანაცვლებაზე. ! რომლებიც უბრალოდ "ცხოვრობენ", როგორც ადამიანები; "ძინავთ" "ხედავენ", "რეაგირებენ" ამა თუ იმ მოვლენაზე, და "გრძნობენ" კიდეც.. დიახ, დიახ..! "არც სექსია მათთვის უცხო ხილი" და ა.შ.
მათი შეხებით თქვენ იგრძნობთ ხორცს. ისინი ყველანაირად რეალური გვეჩვენებიან (სწორედ რომ გვეჩვენებიან.. ესაა ვირტუალური ილუზია) ..
ალბათ მიხვდით, რატომ ჩავსვი ეს სიტყვები ბრჭყალებში ..
სწორია.., რადგან ვირტუალურ არსებას არ ძალუძს რამე შეიგრძნოს, იფიქროს და ა.შ.
უბრალოდ მათ მართავენ, ისევე როგორც ჩვენ ვმართავთ ვირტუალურ გმირებს, კომპიუტერულ თამაშებში ..
და ვინ მართავს მათ, თქვენ ალბათ მიხვდით..
და მისი "კომპიუტერი" ბევრად უფრო ხარისხიანია, ვიდრე ჩვენი ..
კომპიუტერი, ბრჭყალებში ჩავსვი იმიტომ რომ ის არ შემოიფარგლება ამ ყუთით.
მისი კომპიუტერი მთელი მსოფლია..
ფილმში, რომელიც ზემოთ ვახსენე, ერთგვარი სახალისოა .. და იქ ამას აკეთებს ხალხი ..
და ეს მართლაც ფანტასტიკურია .. რადგან ხალხს არ შეუძლია ამის გაკეთება .. მაგრამ მას - კი.. და ეს არ არის მთლად სასაცილო და სახალისო .. უფრო მეტიც, საშინელებაა..!
საქმე იამშია, რომ ის ნამდვილ ადამიანს არ უბრუნებს თავის ცხოვრებას, როგორც იმ ფილმში ..
და რას უშვრება ის მას თქვენი აზრით.., სანამ შეცვლის მას.. კლავს .. მეტი რას.. ??
ჩნდება კიტხვა - როგორ ..? ეს არის ასე ვთქვათ, ერთგვარი მისტიკური მოკვდინება.., რომელსაც ის იყენებს, მხოლოდ ასეთ შემთხვევებში .. როცა ის, უბრალოდ, ფაქტიურად კლავს ადამიანს, მას ეს არ სჭირდება .. ნუ თქვენ იცით, რომ არსებობს 1000 ხერხი; დაავადება, უბედური შემთხვევა და ა.შ.
ოღონდ არ შემეკიტხოთ რა, - რას უშვრება მერე მის სხეულს ..?
და ის ამას აკეთებს არა მხოლოდ გასართობად (იმედი მაქვს, რა თქმა უნდა, რომ ასე მაინცაა) .., არამედ მიზნებისათვის ..
მსხვერპლი ცოცხლად ითვლება .. "ის" ყველასთან იქცევა, ისე როგორც ყოველთვის .. აბსოლუტურად ისევ ისე გამოიყურება ..
მხოლოდ 1 ადამიანია, ვისთვისაც "ის" (მსხვერპლი) რადიკალურად განსხვავებულად იქცევა (სიტყვა - ის - ბრჭყალებში ჩასვი, რადგან მსხვერპლი არანაირად არ იქცევა .. ის მკვდარია .. ვირტუალურ ასლს ვგულისხმობ) .. და ეს ის ადამიანია, ვის გამოც გააკეთა ეს უფალმა ..
მსხვერპლს არც ოჯახი, არც მეგობრები არ გლოვობენ ..მას არ გამოიტირებს არავინ ..!
ბუნებრივია, რადგან ობიექტი "ცოცხალია" .. და "აგრძელებს ცხოვრებას" ..
უთხარით ვინმეს, რომ ეს ასე არა (ანუ ის არაა ცოცხალი) და თქვენ საგიჟეთში ხართ ..
ჯანდაბას საგიჟეთი! ცხოვრება მაინც საგიჟეთია .. მაგრამ .. - უაზროდ ..

მე ვიცი, რომ რეალისტური თვალსაზრისით, ეს პარანოიკის ნაბოდვარს გავს.. და ალბათ თქვენ გაგეცინებათ.., მაგრამ ჩემი აზრით, ეს სულა არაა სასაცილო..